HenkHenk

Excuses voor de late reactie maar alsnog enorm bedankt voor de reacties! Ik begrijp dat het dus wel degelijk mogelijk is om individueel pensioen aan te bieden maar dat veel verzekeraars en pensioenfondsen daar moeilijk over doen.

Hoi Cosara, bedankt voor je reactie! Weet je heel toevallig ook waar ik dit kan terugvinden (wet & regelgeving)?

Ons bedrijf valt niet onder een verplichte CAO (SBI 45.31.1) en mede daarom is er ooit besloten om geen pensioenregeling aan te bieden aan onze werknemers (of werknemer eigenlijk, want die beslissing neem je bij het in dienst nemen van je eerste werknemer). Wel hebben we onze werknemers nog vóór in indiensttreding er uitdrukkelijk op gewezen dat er geen collectieve pensioenregeling is en dat ze dit in eigen beheer dienen te doen (of men dit ook daadwerkelijk doet is een tweede) en dat de werkgeversbijdrage voor het pensioen in het salaris is inbegrepen. Inmiddels zijn we uitgegroeid tot een een bedrijf met een tiental werknemers en is het thema pensioen meer dan eens ter sprake gekomen. Nu sta ik er op zich voor open om een dergelijke regeling aan te bieden alleen zit ik er dus mee dat we voor de bestaande werknemers de werkgeversbijdrage al in het bruto salaris hebben verwerkt. De vraag is dus wat de mogelijkheden nog zijn om achteraf alsnog een pensioenregeling aan te bieden (zonder daarbij de werkgeversbijdrage twee keer te moeten betalen); 1. Collectief (verplicht) voor alle werknemers; 2. Collectief (vrijwillig) voor alle werknemers; 3. Iets anders...? Mijn voorkeur gaat uit naar de tweede optie alleen vraag ik me af in hoeverre je als werkgever je werknemers individueel een pensioenregeling mag geven? Ik meen ooit een stuk jurisprudentie te hebben gelezen over een vergelijkbare casus waarbij werknemers die niet meededen aan een onverplichte pensioenregeling achteraf (met succes) pensioenrechten hebben gevorderd op basis van een soort gelijkheidsbeginsel. Ik krijg de specifieke zaak helaas niet terug gevonden dus alle hulp is welkom!

Ik denk beide, plus het feit dat werkgever -in retrospect- te laat heeft ingezien dat er onder zijn aanpak weinig is verandert. Kwestie van goed bedoelt, maar ook niet meer dan dat. Plus de luxe van een -voor de rest- florerend bedrijf, dan ben je toch minder snel geneigd te handelen als wanneer er een harde noodzaak bestaat. Leergeld zullen we maar zeggen, ik ben me nu serieus aan het oriënteren op een soort personeelsadviseur die ik kan inschakelen, niet alleen voor deze specifieke casus.

Allereerst excuses voor de late reactie, zowel zakelijk als privé stond de agenda overvol. Helder! Bedankt! Dat was inderdaad het (soort) antwoord waar ik in eerste instantie naar op zoek was, waarvoor dank :) Wederom helder. Nooit over nagedacht om eerlijk te zijn, je denkt dat zoiets alleen bij de grote bedrijven speelt. Wellicht is het juist voor kleinere bedrijven om zinvol om zich op dit vlak door een "externe" te laten adviseren en begeleiden. Stof tot nadenken... Ik ben bang dat je gelijk hebt.... Zoals ik al zei wilde ik dat stempel zeker niet zetten, ik wilde het alleen ook niet uitsluiten. Schijnbaar is ook dat een verkeerd uitgangspunt, dus daar zijn we het inmiddels wel over eens volgens mij. Helder. Ik ga me de komende dagen beraden op wat ik precies ga doen, maar zoals ik het nu zie zal er inderdaad een externe adviseur aan te pas gaan komen om de situatie in elk geval voorlopig te beoordelen op basis van de informatie die er nu ligt. Iedereen bedankt voor de input!

Excuses voor de onduidelijkheid. De bedrijfsarts is inderdaad ingeschakeld, alleen lag het initiatief daarvoor niet bij mij. Frits heeft nu zelf aangegeven substantiële problemen te ervaren die hij zelf niet het hoofd kan bieden. Verder heb ik de afgelopen jaren meerdere gesprekken gevoerd met Frits en daarbij heb ik e.e.a. vanuit verschillende invalshoeken geprobeerd te benaderen. Ook na geëscaleerde situaties, met mij of met klanten, heb ik dit geprobeerd objectief te evalueren met Frits. Ik krijg alleen de boodschap niet overgebracht, zo blijkt, of Frits begrijpt het wel maar hij krijgt het niet voor elkaar om zijn impulsieve gedrag aan te passen. Dan heb ik er verkeerde indruk gewekt. Ik ben blij met de adviezen en wat mij betreft weet ik vooralsnog voldoende. Mocht er binnen het huidige traject geen oplossing in zicht zijn, dan ga ik in overleg met Frits en de bedrijfsarts bepalen wat de eventuele vervolgstap zou moeten zijn. De informatie in dit topic heb ik daarbij als bijzonder leerzaam ervaren. Klopt en hier laat ik het ook bij. Het gaat hier ook om de privacy van derden en uiteindelijk is dit een publiek forum. Als je als bezoeker van dit forum toevallig bekend bent met de situatie dan heb je niet alle puzzelstukjes nodig om het plaatje te herkennen. Bovendien was voor de oorspronkelijke vraagstelling de "selectief onwelgevallige informatie" mijns inziens niet relevant. Excuses, dan heb ik daar overheen gelezen. Stomme vraag: Is dit advies in zijn algemeenheid bedoeld of specifiek voor deze casus? Zoals gezegd vond ik die informatie voor de oorspronkelijke vraagstelling niet relevant. Of dat nu terecht was of niet, er zat geen kwade opzet achter. Verder voelt het ook een beetje lullig dat ik door enkelen op voorhand wordt weggezet als "de oorzaak van het probleem". Bedankt voor het aanbod. Ik heb via PM al een vergelijkbaar aanbod gekregen waar ik wellicht t.z.t. op in zal gaan (en dan wil ik daar ook gewoon voor betalen). Voor nu wil ik dit even laten bezinken en het advies van de bedrijfsarts afwachten. De "keuze" is er niet zolang het traject bij de bedrijfsarts loopt. Wat niet wil zeggen dat je geen gelijk hebt. Overigens heb ik onterecht de indruk gewekt dat ik niets met de adviezen (kan/zal) doen, alleen op dit moment ligt de bal niet meer in mijn handen. Verder heb ik schijnbaar de indruk gewekt dat ik de "problemen projecteer op Frits". En om daar lering uit te trekken ben ik benieuwd waar dat vandaan komt? Want ik denk er uiteraard anders over, maar misschien zie ik het wel verkeerd? Ik zal heel kort proberen samen te vatten hoe ik het zie: De problemen die Frits mijns inziens heeft, die heeft hij niet alleen met mij en ook niet alleen in de tijd dat hij voor mij werkte. De problemen die ik met Frits heb, die heb ik niet met anderen. Voor mij klinkt het logisch maar waarschijnlijk denk ik te analytisch? Ja en nee. Niet zozeer een voortvloeisel, wel een voorbeeld van dingen die gespeeld hebben. Het genoemde ging inderdaad over Frits en dat verhaal heeft nog wel de nodige strubbelingen opgeleverd. Ik heb eerst in goed overleg een oplossing geprobeerd te vinden en ook alternatieve voorstellen gedaan, maar Frits meende een contractuele verplichting te zien waar ik niet onderuit kon en was dus van mening dat ik over dr brug moest komen. Daardoor zou zijn salaris met ca. 50% zijn toegenomen, zonder dat daar een noemenswaardige tegenprestatie van zijn kant tegenover stond. Frits had alleen geen rekening gehouden met het eenzijdig wijzigingsbeding, waarna ik de overeenkomst alsnog eenzijdig gewijzigd heb. Frits heeft toen desondanks een beter jaarinkomen gehad als het jaar ervoor, wat ik hem ook voorspeld had, en daarmee was de angel er wel uit. Tot slot en resumerend: 1. Het is niet mijn intentie om Frits een stempel op te zetten noch ben ik hier op zoek naar een bevestiging van mijn eigen ideeën. Als ik die indruk heb gewekt dan bij deze -nogmaals- excuses daarvoor. 2. Zolang het traject bij de bedrijfsarts (wat ik niet heb geïnitieerd) loopt ga ik me er verder niet mee bemoeien, ik wacht het oordeel van de bedrijfsarts af en ga op verzoek ook met hem in gesprek. Overigens heeft Frits inmiddels een doorverwijzing gehad van de bedrijfsarts. Wat die doorverwijzing precies inhoud lijkt me geen relevante informatie voor een forum, maar als je het echt wilt weten dan mag je me een PM sturen. 3. Ik kan, wil en zal niet meer inhoudelijke informatie op dit forum plaatsen. Als je je daarin niet kunt vinden dan staat het je vrij om niet te reageren. Wil je toch perse iets weten dan stuur je maar een PM, ik wil niet dat er informatie op dit forum staat waardoor iemand de situatie zou kunnen herkennen.

Allereerst enorm bedankt voor dit (concrete) antwoord, daar kan ik wat mee. Voor de rest (nu komt de aap uit de mouw) was Frits onderdeel van een "package deal", veel meer wil ik er (hier) niet over kwijt. Ik wil gewoon niet teveel details hier plaatsen om te voorkomen dat het verhaal herkenbaar wordt. Enfin, deze "deal" is voor ons bedrijf nog steeds rendabel, en hoewel ik Frits daar inmiddels niet meer voor nodig heb vind ik het ook niet fair om hem nu op straat te zetten. Ik ben oprecht van mening dat Frits een probleem heeft, ook al deelt niet iedereen hier mijn mening, en als dat opgelost kan worden dan is dat voor iedereen goed. Kan dat niet dan wil ik het in elk geval kunnen zeggen dat we ons best gedaan hebben. Klopt! Het is niet dat ik het niet geprobeerd heb, maar het heeft geen enkele verbetering gebracht en dat had ik eerder moeten inzien. Zie mijn antwoord aan Mathias. Goede vraag. Personeelszaken is niet bepaald mijn sterkste kant. Toch wil ik een traject starten waarvan de uitkomst bepalend zal zijn en dan lijkt het me handig om de touwtjes uit handen te geven aan iemand die dat beter kan. Alleen lijkt iedereen bereid zijn kijk op de zaak te geven, waar ik echt mee geholpen zou zijn is een zetje in de goede richting m.b.t. in welke hoek ik zo'n specialist moet zoeken. Mathias heeft daar al een goede voorzet in gegeven. Dat zie je toch verkeerd, want daarvoor heb ik dit forum niet nodig. Ik ben geen HR manager maar ik krijg nog wel een dossier dichtgetimmerd. Laten we dat dan plan B noemen. Misschien heb je gelijk.

En soort verkooptraining die erop gericht is om de gesprekspartner beter te "lezen", zowel verbaal als non verbaal, om der verkoopkansen te vergroten. Ik maak me vooral zorgen over de mate waarin Frits omgaat met teleurstellingen en klanten die hem niet met het gewenste respect behandelen. Respect kun je niet eisen, dat moet je verdienen. Natuurlijk zijn er klanten die het bloed onder je nagels vandaan halen, maar zelfs dan ga je geen discussie met zo'n klant beginnen. Als je de situatie niet kunt verbeteren, maak hem dan ook niet slechter en neem je verlies. Als je in de buitendienst niet kunt incasseren dan krijg je het heel zwaar, zeker als je daardoor in een negatieve spiraal terecht komt van geforceerd willen presteren. Dan kun je nog zoveel verkooptrainingen volgen, als je je emoties niet de baas wordt dan blijf je telkens tegen dezelfde muur aanlopen.

Laat ik hier alsjeblieft heel duidelijk in zijn: Ik ben geen psycholoog en heb ook geen ambities in die richting. Er is een probleem en dat moet opgelost worden. Ik wil alleen een soort doordacht plan hebben over wie ons daarbij gaat helpen, want mij alleen gaat het niet lukken. 1. Frits heeft bepaalde ideeën over hoe zaken geregeld zouden moeten worden en kan er moeilijk mee omgaan als daar niet aan wordt voldaan, als er van zijn plan wordt afgeweken. Dit kan een verkoopgesprek zijn dat anders loopt als verwacht, maar feitelijk geldt het voor alles wat er in in zijn (werk)omgeving speelt. Vervolgens uit hij zijn ongenoegen ook aan de persoon die zijn plan in de war stuurt, of aan de leidinggevende van deze persoon. Hij gaat verhaal halen en daarbij komt het niet zelden tot een conflict en gooit hij zijn eigen ramen in. 2. Frits verwacht een bepaald onvoorwaardelijk vertrouwen en loyaliteit van de mensen om hem heen, waaronder ook zijn klanten. Dus als een klant waar hij (in zijn beleving) al jaren een goede relatie mee heeft ineens producten bij de concurrent gaat kopen, dan vat hij dat op als een persoonlijke belediging aan zijn adres. In plaats van af te vragen "waar gaat het mis" spreekt hij de klant aan op zijn gebrek aan loyaliteit. Al met al werkt dat contraproductief en dat slingert de frustratie nog verder aan.

Als ik Frits wilde "lozen" dan had ik dat al lang gedaan, er is in elk geval voldoende aanleiding voor geweest, misschien zelfs genoeg voor ontslag op staande voet. Wat ik wil is dat er een oplossing komt of, als die er niet komt, dat we daar in elk geval ons best voor gedaan hebben alvorens afscheid van elkaar te nemen. Ik kom zelf niet verder met Frits en dus lijkt me een externe specialist op zijn plaats. Mijn oorspronkelijke vraag (voordat we afdwaalden) was dan ook wie zo'n externe specialist zou moeten zijn. De conclusie is dat ik als werkgever geen initiatief richting de geestelijke gesteldheid van Frits moet (willen) starten, dus wat blijft er over? Coaching? Inmiddels is de bedrijfsarts ingeschakeld dus dat traject ga ik afwachten, maar als dat niks oplevert dan lijkt dit me wel het juiste moment om door te pakken. Een soort plan B zeg maar.

Indirect doen we dat nu ook. In December keren we een bonus uit aan elke werknemer, al is die wel individueel. Iedereen krijgt iets, alleen kijken we nog wel naar individuele factoren voor de hoogte van die bonus. Alleen die bonus is nog steeds niet in verhouding tot de regeling die Frits heeft, dus ik kan niet het één voor het ander verruilen. Zelfs als ik Frits zijn huidige salaris (vast deel + variabel deel) zou omzetten in een vast salaris dan zou Frits niet akkoord gaan. En nee, dat is geen aanname.

Ik noem dat "stempels zetten", komt op hetzelfde neer, er schuilt een groot gevaar in :) Uiteraard vorm je een beeld van iemand, het zou raar zijn als dat niet zo was. Alleen moet je je conclusies niet te snel klaar hebben en bovendien bereid zijn dat beeld bij te stellen. Dat is een feit, alhoewel ik tegenwoordig mijn zijden handschoentjes aantrek en emoties van mijn kant buitenspel zet. Het resultaat is alleen dat een gesprek langer duurt, voor de rest schieten we er weinig mee op zo lijkt het. Punt is dat enkele van zijn klanten zich er helemaal niet voor schamen om Frits de waarheid te vertellen en dan is hij helemaal van de leg. Ik kan moeilijk onze klanten een coaching traject aanbieden. Als het probleem alleen tussen Frits en mij was dan hoorde je mij niet klagen. Ja in Duitsland mag je zo zes weken op ReHa. Heel erg mooi, de gezondheidszorg is daar volgens mij sowieso goed geregeld. Zit wel een kostenplaatje aan (wanneer niet)....

Vooropgesteld: Ik ben niet gehinderd door enige vorm van kennis in deze, dat had je zelf ook al begrepen. Verder doe ik geen aanname, ik spreek alleen een vermoeden uit. Het is niet aan mij om te bepalen of er daadwerkelijk een onderliggende psychische oorzaak is. Alleen als dat wel zo zou zijn en het wordt niet erkend, dan is de oplossing nog heel ver weg. Verder schrijf je terecht "diagnose volgens DSM-IV". Hoe zit het met de mensen waar de diagnose nooit is gesteld? Ik ken (helaas) een aantal mensen die er pas na hun 30e achter kwamen waarom ze zijn zoals ze zijn. Gemiste kans, want in zo'n leven is al veel kapot gegaan. Was de diagnose eerder gesteld dan had deze schade op zijn minst beperkt kunnen worden. Hoeveel mensen zijn er waar de diagnose nooit gesteld wordt? Zoals je weet is een psychische aandoening geen kwestie van wel of niet, het is niet zwart wit. Zo wordt ADD véél minder vaak en op latere leeftijd (h)erkend als ADHD. Waarom? Van een iemand met ADD heb je geen last, degene die ADD heeft ondervind er wel degelijk last van. Mee eens, maar begint dat dan niet met een diagnose? Nee, al speelt het wel in zijn directe familie. Maar als het nog niet gediagnosticeerd is dan is de mogelijkheid op voorhand uitgesloten? Hoe gaat een dergelijke diagnose überhaupt ooit gesteld worden als niemand erover mag beginnen? De formeel erkende specialisten komen niet naar je toe, dus iemand zal toch een keer aan de bel moeten trekken. Als ik dat niet mag doen, wie dan wel? Ik wil niet de betweter uithangen, al kom ik misschien wel zo over. Ik begrijp alleen niet zo goed waarom er zo'n enorm een taboe op heerst. Ik hou van problemen bespreekbaar maken en oplossen, niet mijn kop in het zand steken. Klopt helemaal, was ook niet richting jou bedoeld. Mea culpa. Mee eens. Helder. Laten we er dan vanaf nu vanuit gaan dat de problemen zoals ik ze beschrijf slechts ter illustratie dienen om te beschrijven wat er mis gaat. Mee eens, ik vind het ook heel vervelend als ik die indruk gewekt heb dat ik er van overtuigd ben dat dat wel zo is. Maar moeten we het dan op voorhand uitsluiten?

Ik denk dat we een klein beetje op de feiten vooruitlopen. Hier wordt de conclusie getrokken dat het probleem (wellicht) in de beloningsstructuur zit. Prima, alleen dan is het wel handig dat: 1. Dat ook geverifieerd word. Daarvoor lijkt me een goed gesprek met Frits (en eventueel ondergetekende) raadzaam. Vooralsnog ben ik er niet van overtuigd, maar ik laat me graag mijn ongelijk bewijzen. 2. Ik ken Frits langer als vandaag. Als ik ga voorstellen om de beloningsstructuur weg te nemen dan heb ik geheid een arbeidsconflict. Ongeacht welke invalshoek of hoe zorgvuldig ik mijn woorden kies, als er voor Frits geen duidelijk financieel voordeel in zit dan is die discussie op voorhand uitgesloten. Bedenk dat dit niet een probleem is van het afgelopen half jaar. Al zolang Frits bij ons in dienst is is er wrijving (met klanten, collega's, werkgever) en ik heb naar mijn beste eer en geweten gehandeld om daar een oplossing voor te vinden. Nog nooit heeft er iemand bij ons ontslag genomen, nooit eerder was er iemand langdurig ziek, overspannen of iets dergelijks. Over het algemeen heerst er een hele goede werksfeer en ik ken geen bedrijf dat ze flexibel is als het onze (en daarmee ook de werknemers voor het bedrijf). Frits is wat dat betreft een uitzondering op de regel, wellicht dat hij dat zelf ook inziet en juist daardoor gefrustreerd raakt? Ik zou het graag willen weten...

Ik realiseer met dat ik in mijn beginpost de verkeerde indruk heb gewekt. Ik maak me niet zozeer zorgen om de verkoopresultaten als wel om Frits en zijn verstandhouding met mij als werkgever, zijn collega's en zijn klanten. De details kan en wil ik niet op een publiek forum zetten. De naam Frits is dan wel gefingeerd maar dit is een goed bezocht forum en de situatie zou te herkenbaar worden als ik de details hier wel zou plaatsen. Verder begrijp ik ergens dat de term "geestelijke gezondheidszorg" hier veel mensen triggert, maar is het nou echt zo ver gezocht? Veel Groten der Aarde hebben het prima gered met een mix van veel voorkomende psychische aandoeningen: Henry Ford, Bill Clinton (AD(H)D) Bill Gates (Asperger) Einstein, Newton (Asperger, Autisme) Allemaal aandoeningen die in meer of mindere mate in vrijwel elke familie voorkomen en waar prima mee te functioneren valt. Alleen helpt het wel als je zelf (en je omgeving) ook bewust bent van je "beperking". Laat ik het daar nou volmondig mee eens zijn. Ik ben als ondernemer (redelijk) goed in veel verschillende dingen, maar er zijn grenzen en die beginnen hier. Mijn vraag is dan ook wie zo'n professional zou kunnen zijn? Een coach/mediator? Bepaalde specialisaties/kerncompetenties? Lijkt me trouwens ook handig om te vermelden dat we in zuid-oost Nederland zitten. Wederom ben ik het helemaal met je eens. Een andere functie is al vaak over gesproken, tot op zeker hoogte heeft hij er de capaciteiten voor. Er zijn twee struikelblokken die vooralsnog verhinderen dat Frits deze stap kan en wil maken: - Salaris. Frits wil groeien en met de capaciteiten die hij heeft zou hij met zijn huidige salaris op een binnendienst functie al behoorlijk overbetaald zijn. - De collega's van de binnendienst, mijzelf niet uitgezonderd, zijn blij dat Frits in de buitendienst zit. Op het moment dat dat verandert los ik het probleem niet op, dan verplaats ik het alleen. Neemt niet weg dat als Frits genoegen zou nemen met een marktconform salaris (voor een binnendienst functie) en zich op dezelfde manier zou opstellen als zijn collega's ik daar absoluut voor open sta.