LBX

Ik weet niet of het nog nut heeft, maar als de flyers toch al zijn gedrukt (en opgepropt): laten uitdelen door vlotte doelgroepgenoten in jouw kleding? De flyer is dan een excuus om even de aandacht te trekken. Het hoeven geen modellen te zijn, maar gewoon leuke jongeren met een frisse kop en een aardige babbel. Soort inspireert soort, zeg maar.

Als jullie samen geheel nieuwe functionaliteiten en een nieuw systeem gaan bijbouwen, wordt de zaak weer een stukje ingewikkelder. De basis blijft van hem, maar bij wie ligt het eigendom op de nieuwe, samen bedachte onderdelen? Zeker als jij ook bepaalde rechten op het systeem wilt krijgen, is het goed de afspraken van tevoren op schrift te stellen. Advocaat van de duivel spelend: in de huidige opzet brengt jouw partner iets tastbaars in, en jij vooral toekomstige arbeid. Jij kan je kapot werken, maar als de resultaten er om wat voor reden dan ook niet naar zijn (produkt, markt, pech), wat houd jij over aan het einde van de rit? In de praktijk ontstaat er vaak onduidelijkheid over de waarde van ingebrachte arbeid, zeker als de zaken onverhoopt minder goed gaan. Goede afspraken kunnen die onduidelijkheid voorkomen. Overigens kan een BV dit soort constructies wel degelijk overzichtelijker maken, maar alleen als jouw partner zijn auteursrechten overdraagt aan de BV. De rechten op alle samen te ontwikkelen onderdelen zouden daarna ook in de BV ondergebracht moeten worden. Op die manier zouden jullie de rechten 50/50 kunnen verdelen. Jij zou een dosis geld of andere activa kunnen inbrengen, gelijk aan de geschatte waarde van de auteursrechten, zodat de onderneming echt samen wordt gestart. Ieder de helft vooraf, en ieder de helft van het resultaat - for better or for worse. Veel succes! Cindy

Klopt. Meer aandacht is beter, zeker als het product verdergaand gestandaardiseerd wordt. Welke berekening je er ook op los laat: 2000 klanten per persoon (is dat naast de 10.000 bestaande?) komt in mijn beleving nooit uit op echt persoonlijk contact per klant, tenzij je vooraf een selectie maakt binnen die 2000 op basis van hoogst ingeschatte rendement, beste netwerk etc. Dan krijgt dus een beperkt aantal echte aandacht; de rest krijgt de gebruikelijke marketing communicatie, waarmee het lastig is om je te onderscheiden. Ik krijg het idee dat als persoonlijke aandacht de spil van het nieuwe model wordt, je op een of andere manier je business relations capaciteit zal moeten uitbreiden. Maar ik ben geen expert op dit gebied, dus ik kan het mis hebben.

Hoi Nils, Het klinkt allemaal goed, meer controle over wat je koopt is altijd aantrekkelijk. Het enige punt waar ik mijn vraagtekens bij heb, is bovenstaand citaat. Hoe "persoonlijk" kunnen de contacten zijn als je 2000 klanten bedient?

Met enig geluk... Ik ben bereid de zak zelf aan te leveren!

8-12 staat voorlopig nog open. Sinterklaasperikelen voorbehouden zijn Lucid en ik ook in voor een glaasje.

Een beroepsaansprakelijkheidsverzekering dekt gevolgschade, bijvoorbeeld tegenvallende bedrijfsresultaten en gemiste besparingen. Dat soort schade valt niet onder de gewone AVB. Het is slim zo'n verzekering te nemen als jouw dienstverlening grote impact kan hebben op het bedrijfsresultaat van je klanten. Voor jezelf, want zo'n claim wil je niet uit eigen zak moeten betalen, maar ook voor klanten. Grote bedrijven doen vaak geen zaken met je als je deze verzekering niet hebt.

Eens met Edward: wat er ook zij van klachten en de mogelijkheden om de bestemming aangepast te krijgen, zorg dat je niet aan het pand vast zit als de bestemming niet conform mededelingen wordt vastgesteld. Een voorbehoud opnemen in de koopovereenkomst is dus noodzakelijk.

Let's buy it together ofzo toch, met die miertjes?Die was gauw failliet, als ik het wel herinner...

Mooi zeg, Nico, had ik nog niet gezien. Kleine aanpassing: persoonlijkheidsrechten zijn niet overdraagbaar, maar er kan tegen een redelijke vergoeding van de meeste wel afstand van worden gedaan. De uitvoerend kunstenaar kan geen afstand doen van het recht om zich te verzetten tegen elke misvorming, verminking of andere aantasting van de uitvoering, die nadeel zou kunnen toebrengen aan zijn eer of de naam of aan zijn waarde in deze hoedanigheid.

Kijk, da's nog eens service. Reusje voor jou :)

Zoals je het beschrijft, zou ik denken dat het auteursrecht op de software na een half jaar terugvalt aan degene die het geschreven heeft. Als er geen bedrijf is gestart, natuurlijk. Ik zou in de intentieverklaring in ieder geval regelen: * wat er met het intellectueel eigendom gebeurt als het wel tot een bedrijf komt; * wat er met het intellectueel eigendom gebeurt als het niet tot een bedrijf komt; * of partijen elkaar iets schuldig zijn als het niet tot een bedrijf komt. Het gevaar dat ik zie, is dat op dit moment maar 1 persoon een tastbaar product voor het nieuwe bedrijf gaat leveren (software), terwijl de anderen vooral inspanningen of relatief eenvoudig te kopen/reproduceren informatie leveren. Dat soort constructies levert als het niet tot samenwerking komt nogal eens wrevel op, omdat ze het midden houden tussen formele samenwerking en vriendendiensten. Als jullie nog geen bedrijf willen oprichten (wat mij op het eerste gezicht handiger lijkt), zou ik het wel goed schriftelijk uitregelen. Neem in ieder geval niet klakkeloos iets van een ander over, maar kijk goed hoe jullie situatie verschilt, en laat een bevriende jurist naar het resultaat kijken. Met enig geluk kan het contract in de la blijven. Het van tevoren samen doorspreken van alle mogelijke scenario's (ook de minder leuke!) helpt om te zorgen dat iedereen weet wat ze van elkaar mogen verwachten. Succes!

Ik ben het met Rob eens dat het commercieel uit te leggen moet zijn. Maar een eerste Franchisenemer komt meestal in een minder gespreid bedje dan latere franchisenemers; daar mogen best wat minder kosten tegenover staan.

Hehe, dat idee heb ik ook, ja. No offence - ik heb voor de meeste docenten niets dan bewondering. Maar mensen in het onderwijs zijn over het algemeen niet erg commercieel ingesteld. Ook niet binnen zogenaamde commerciele opleidingsinstituten. Gelukkig maar, anders zou het onderwijs een stuk duurder worden ;)

Poging tot misdrijf is strafbaar, als het voornemen van de dader zich door een begin van uitvoering heeft geopenbaard. Oplichting is een misdrijf, dus poging daartoe is strafbaar. Als je nooit enig contact met dit bedrijf hebt gehad, is het vrijwel onmogelijk dat de factuur op een misverstand berust. Het sturen van een factuur is dan een poging tot oplichting. Je kunt in dat geval aangifte doen. Alleen denk ik dat de politie wegens tekort aan mankracht niet op 1 aangifte jegens zo'n bedrijf zal optreden. Tenzij je kunt aantonen dat de opbrengst gebruikt wordt om Bin Laden te subsidieren, natuurlijk. Als meerdere mensen aangifte doen, heb je al meer kans op actie. Overigens lijkt me inzending naar een consumenteninstelling of -programma effectiever: dat waarschuwt andere potentiele slachtoffers.