Duurzaam inkopen in de gezondheidszorg, pardon?

De gezondheidszorg heeft sinds jaar en dag het primaire doel de gezondheid van mensen te verhogen. De technologie stelt ons inmiddels in staat zonder te snijden mensen te opereren, we hebben het hier over de revolutie van de teledokter. We bouwen ergometrisch verantwoorde aanleunwoningen voor de ouderen van dagen, de huisarts houdt online zijn consult.

Het parool schreef op 30 september 2008 dat Philips slimme micropilletjes ontwikkeld heeft waarmee de behandeling van verschillende soorten kanker preciezer en lokaal kan plaatsvinden. Bijwerkingen van chemotherapie kunnen zo flink worden teruggebracht. Patiënten die lijden aan de eetstoornis boulimia hebben baat bij therapie via het internet. Dat blijkt uit een Nederlands onderzoek dat is gepresenteerd op een congres in Helsinki, meldde het NRC op 16 september 2008.

Ik laat de berichten op me inwerken, het gevoel van innovatie was nog nooit zo tastbaar en ik probeer de vertaalslag te maken naar mijn professie, inkoopmanagement in de gezondheidszorg. Waarom trekken we het verlangen naar het verhogen van de gezondheid van mensen niet door en zien we duurzaamheid tevens los van de behandeling en wat is de rol van de individuele inkoper en van de facilitair manager in deze nog te ontketenen revolutie? En hoe kan het zo zijn dat juist in de gezondheidszorg duurzaam inkopen niet op het agenda staat?

Hoe zit dat nou? De hamvraag hier is in hoeverre er voor het meenemen van duurzaamheidscriteria bij de inkoopbeslissing een revolutie benodigd is. Het is gewoon een kwestie van eisen opnemen die reproduceerbaar zijn en opgenomen kunnen worden in de aanbesteding. Begin met kleine simpele dingen, stuur op het gebruik van aluminium en staal bij het inkopen van stoelen in plaats van op verchroomde metalen. Wanneer de Nederlandse gezondheidszorg vanuit inkoop stuurt op duurzaamheid, zullen leveranciers na gaan denken over duurzame ontwikkeling en zichzelf moeten uitdagen om te kunnen voldoen aan de veranderingen in de markt.

Gebeurt er dan helemaal niets? Niet helemaal, er zijn een aantal uitzonderingen. Feit blijft dat duurzaam inkopen binnen de gezondheidszorg nog steeds in de kinderschoenen staat en was dat niet een conclusie die we in 2006 al getrokken hebben (bron: Onderzoek Tabula Rosa). In Engeland kan het blijkbaar wel. Het overkoepelende NHS trust hospital koopt al anderhalf jaar in op basis van een duurzaam inkoopbeleid. De filosofie van de koepelorganisatie is gebaseerd op het door middel van inkoop voldoen aan de behoeften van vandaag, zonder daarbij aan de behoeften van toekomstige generaties af te doen.

Klinkt mooi maar abstract, hoor ik u denken. Concreet kan daarbij gedacht worden aan het evalueren van tender inkopen op basis van de TCO-benadering, het minimaliseren van afval en verpakkingen, het rekening houden met energiegebruik bij aankopen en het inkopen van voedsel bij lokale leveranciers ter minimalisering van transport. Verre van violen op de achtergrond, het is een kwestie van je willen onderscheiden!