Begint echt een issue te worden: inkopers voor webshops krijgen andere inkoopprijzen dan reguliere retail.

 

Uit een enquête van de Thuiswinkelorganisatie blijkt dat zeker 75 aangesloten internetwinkels te maken hebben met pogingen van importeurs om de prijs te beïnvloeden. Dat maakte VARA's Kassa zaterdag bekend.

 

Thuiswinkel

Kassa

Emerce

 

De NMa kijkt daar al wat langer met een schuin oog naar. Leveranciers zijn vrij om hun eigen prijs te vragen en inkoopcondities te stellen, maar ze mogen niet de consumentenprijs orkestreren.

 

Wat vinden jullie?

Dit moet inderdaad keihard aangepakt worden.

 

Ik loop zelf ook al jaren aan tegen vaste prijzen voor bijvoorbeeld banken, tafels, lampen. Beetje vreemd dat er in heel Nederland een vaste prijs is. Die discussie heb ik meerdere malen gevoerd waarbij steeds het antwoord was dat een dealer dan gewoon uit het dealernetwerk wordt geknikkerd.

Geluid vanuit een andere hoek: als jij het als dealer niet eens bent met de advies verkoopprijs, dan ga je toch lekker een ander merk verkopen.

Dan probeer je dat maar te verkopen

Adviesverkoopprijs kan niet bindend opgelegd worden, hoewel daar mee gesjoemeld wordt. Webwinkels zullen inkoopmacht moeten vormen.

Dat is inderdaad ook nog een mogelijkheid, vrijheid van contract werkt tenslotte beide kanten op.

 

Alleen is het de vraag of webwinkels een voldoende sterk blok kunnen vormen op een leverancier op de knieen te dwingen. Er zou dan een situatie moeten onstaan waarbij een grote groep webshops producten van een leverancier collectief weigert te verhandelen zolang ze niet allemaal dezelfde inkoopprijs betalen als dat retailers doen.

 

Overigens begreep ik dat deze problematiek vooral speelt bij witgoed en dergelijke, daar ligt nog 90% van de markt bij retail. Leveranciers kunnen zich wat dat betreft nu nog veroorloven de poot stijf te houden om zo die 90% klandizie niet te schofferen.

Geluid vanuit een andere hoek: als jij het als dealer niet eens bent met de advies verkoopprijs, dan ga je toch lekker een ander merk verkopen.

Dan probeer je dat maar te verkopen

 

Maar zo werkt het natuurlijk niet. De markt vraagt een product en de maker verkoopt het niet zelf.

Natuurlijk kan je zeggen dat je het dan niet verkoopt maar dat betekent dat de dezelfde vraag via minder dealers wordt ingevuld tegen dezelfde prijs want daarop kan je niet concurreren door dit soort machtsvertoon van de leverancier.

Dat is inderdaad ook nog een mogelijkheid, vrijheid van contract werkt tenslotte beide kanten op.

 

Alleen is het de vraag of webwinkels een voldoende sterk blok kunnen vormen op een leverancier op de knieen te dwingen. Er zou dan een situatie moeten onstaan waarbij een grote groep webshops producten van een leverancier collectief weigert te verhandelen zolang ze niet allemaal dezelfde inkoopprijs betalen als dat retailers doen.

 

Overigens begreep ik dat deze problematiek vooral speelt bij witgoed en dergelijke, daar ligt nog 90% van de markt bij retail. Leveranciers kunnen zich wat dat betreft nu nog veroorloven de poot stijf te houden om zo die 90% klandizie niet te schofferen.

 

Je hebt natuurlijk wel inkoopcollectieven maar ik denk dat veel webwinkels individueel hun inkoop doen.

Philips deed het zeker vroeger ook met merken als Aristona en LG. Geen haar op het hoofd als je een Philips TV tegen dezelfde prijs als de andere merken mocht wegzetten. Dat ging volledig in tegen de marktbenadering van het Philips.

Enfin...

 

Leveranciers mogen afnemers (zoals supermarkten) niet verplichten om een vaste of minimumverkoopprijs in de richting van consumenten te hanteren. Verticale prijsbinding is verboden volgens de Mededingingswet. Dit stelt de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa) naar aanleiding van diverse vragen en reacties op de rechterlijke uitspraak in het kort geding tussen koekfabrikant Peijnenburg en Albert Heijn.

 

Supermarkten zijn vrij om hun eigen prijzen te bepalen, aldus de NMa. Indien leveranciers een supermarkt dwingen een bepaald vast of minimumprijsniveau te hanteren, beperkt dit de supermarkt in zijn concurrentiemogelijkheden. Prijs is immers de belangrijkste concurrentieparameter. Ook prijsbinding waarbij een leverancier een bepaald prijsniveau tracht af te dwingen door bijvoorbeeld sancties, vertraging of opschorting van leveringen of beëindiging van overeenkomsten is op basis van de Mededingingswet verboden.

Begint echt een issue te worden: inkopers voor webshops krijgen andere inkoopprijzen dan reguliere retail.

 

De NMa kijkt daar al wat langer met een schuin oog naar. Leveranciers zijn vrij om hun eigen prijs te vragen en inkoopcondities te stellen, maar ze mogen niet de consumentenprijs orkestreren.

 

Wat vinden jullie?

Het verbod op een vaste consumentenprijs verhindert niet dat een fabrikant/importeur/distributeur de prijzen differentiëert naar het soort winkel.

 

Ik kan me goed voorstellen dat een verkoper die heeft geïnvesteerd in een uitgebreid service- en ondersteuningsplatform van de betreffende groothandel betere condities krijgt dan de verkoper die die investeringen niet doet en het liefste de koper direct na de deal verwijst naar de fabrikant of importeur voor verdere ondersteuning.

Auto importeurs doen dit ook weer op een andere manier. Met het vrijgeven van de markt dreigde er wildgroei en daarmee verlies aan zeggenschap over de uitstraling van het merk (Cardoen dacht hier een gat in de markt te hebben)

 

Audi schrijft nu simpel voor dat een nieuwe dealergebouw minimaal een hoogte moet hebben van 9 meter en op een bepaalde manier ingericht (balie, m2). Anders krijg je geen officiële licentie en de daarbij behorende marketingmaterialen en licenties voor het gebruik van het logo op de gevel.

 

 

 

En nog een andere wending: Je hebt natuurlijk honderden hobby webshops die het blijkbaar alleen maar om 'zo goedkoop mogelijk' gaat ipv een gezonde marge en goede service op het verkochte. Vaak zijn dit shops die 'erbij' gerund worden, al dan niet professioneel.

 

Wat heeft dat voor 'n impact op de business?

 

In mijn deel van de wereld zijn er al importeurs die niet meer in zee gaan met 'uitstluitend webshops' die net zijn begonnen.

Dat zou een leverancier ook nog het onderscheid moeten maken tussen webshops met gezonde marges en hobbymatige shops waarbij de winst eigenlijk niet zo belangrijk is - lastig!

 

Ik kan me goed voorstellen dat een verkoper die heeft geïnvesteerd in een uitgebreid service- en ondersteuningsplatform van de betreffende groothandel betere condities krijgt dan de verkoper die die investeringen niet doet en het liefste de koper direct na de deal verwijst naar de fabrikant of importeur voor verdere ondersteuning.

 

Dat doorverwijzen naar de fabrikant kan alleen niet zomaar. Ook webshops hebben zich wat dat betreft gewoon aan de wet te houden, en zijn dus zelf verantwoordelijk voor afhandeling van garanties etcetera.

 

Bij zaken als electronica zie je echter wel vaak dan de garantie feitelijk wordt afhandeld door de fabrikant, maar dat geldt dan voor zowel on- als offline aangeschafte artikelen. De 'investering' van de retailer bestaat dan uit niet meer dan het aanpakken van het defecte artikel en dat naar de fabrikant sturen. Bij online verkoop stuurt de consument het direct vanaf een postkantoor naar de fabrikant, maakt voor de laatste weinig verschil denk ik.

Dat zou een leverancier ook nog het onderscheid moeten maken tussen webshops met gezonde marges en hobbymatige shops waarbij de winst eigenlijk niet zo belangrijk is - lastig!

 

Zo lastig vindt men dat niet: heb je alleen een webshop, dan wordt er niet geleverd.

Dat zou een leverancier ook nog het onderscheid moeten maken tussen webshops met gezonde marges en hobbymatige shops waarbij de winst eigenlijk niet zo belangrijk is - lastig!

 

Ik kan me goed voorstellen dat een verkoper die heeft geïnvesteerd in een uitgebreid service- en ondersteuningsplatform van de betreffende groothandel betere condities krijgt dan de verkoper die die investeringen niet doet en het liefste de koper direct na de deal verwijst naar de fabrikant of importeur voor verdere ondersteuning.

 

Dat doorverwijzen naar de fabrikant kan alleen niet zomaar.

Uiteraard, maar juist daarom is de keuze van de groothandel gerechtvaardigd: de verkoper houdt zich niet aan de wettelijke garantieregeling en laat de groothandel er voor opdraaien, of poogt dat te doen.

Dat zou een leverancier ook nog het onderscheid moeten maken tussen webshops met gezonde marges en hobbymatige shops waarbij de winst eigenlijk niet zo belangrijk is - lastig!

 

Ik kan me goed voorstellen dat een verkoper die heeft geïnvesteerd in een uitgebreid service- en ondersteuningsplatform van de betreffende groothandel betere condities krijgt dan de verkoper die die investeringen niet doet en het liefste de koper direct na de deal verwijst naar de fabrikant of importeur voor verdere ondersteuning.

 

Dat doorverwijzen naar de fabrikant kan alleen niet zomaar.

Uiteraard, maar juist daarom is de keuze van de groothandel gerechtvaardigd: de verkoper houdt zich niet aan de wettelijke garantieregeling en laat de groothandel er voor opdraaien, of poogt dat te doen.

 

De leverancier is toch verplicht in de garantieperiode op te draaien bij de klant met problemen. Ik neem aan dat een fabrikant van een produkt dat ook wel weet. Wellicht bied de fabrikant zelf aan om die garantie uit te voeren voor webwinkels, en krijgt de fabrikant hiervoor betaald door de webwinkel.

Ik sluit me bij Henri aan, al verschilt het natuurlijk van branche tot branch.

 

Een van de voornaamste oorzaken van het sturende karakter in de prijsstelling door leveranciers is het feit dat er zoveel hobby webshops zijn die niet op hun marge of wat letten. Die leveranciers proberen op die manier in ieder geval nog enige grip te houden.

 

Daar heb ik op zich niet zo'n probleem mee, wel met betrekking tot verschillende prijzen voor verschillende soorten aanbieders.

 

Nu komt dat in onze tak van sport gelukkig niet voor maar ik ben van mening dat dergelijke praktijken zeker aangepakt dienen te worden want het leidt feitelijk tot oneerlijke concurrentie.

 

Zoals Henri ook al aangeeft is het op zijn tijd wel problematisch om als webshop met bepaalde leveranciers in zee te kunnen gaan.

 

Ze gaan er vanuit dat alle webwinkeliers hetzelfde zijn: amateuristisch, niet bereid tot investeringen en boven alles niet al te serieus. En om die reden zien ze een samenwerking vaak niet meteen zitten.

 

Wij hebben hier met onze winkels in de praktijk gelukkig weinig last van, gezien het feit dat we redelijk grote winkels hebben met een goede naam in de sector. Plus ook het feit dat onze onderneming uit meerdere onderdelen bestaat, waardoor we heel anders binnen komen. Of we worden zelf benaderd door leveranciers of we eventueel geinteresseerd zijn om met hun samen te werken.

 

Maar toch, op zijn tijd is er nog heel wat overtuigingskracht nodig. Wat dat betreft verpesten de hobby winkels het eigenlijk voor de serieuze ondernemers.

De leverancier is toch verplicht in de garantieperiode op te draaien bij de klant met problemen.

Juist. En wanneer een verkoper dat niet doet, doet hij daarmee afbreuk aan het verkochte. En dat is dan juist een reden voor de groothandel om niet aan die verkoper te willen leveren.

Met die garanties is er natuurlijk wel een keten van aansprakelijkheid. De (web)winkelier heeft de verantwoordelijkheid zijn klant te voorzien van een deugdelijk product, maar dat geldt ook van groothandel naar winkelier en van fabrikant naar groothandel.

 

Direct van consument naar fabrikant retourneren verlaagt de kosten van dit traject, anders zou een product door de hele keten heen en weer gestuurd moeten worden. Dat is bij webshops echter niet anders dan bij retail.

 

Dat loopt hoogstens spaak in gevallen waarbij de consument meer rechten heeft dan de voorafgaande b2b overeenkomsten, bijvoorbeeld de 7 dagen retourtermijn voor verkoop op afstand.

 

Ze gaan er vanuit dat alle webwinkeliers hetzelfde zijn: amateuristisch, niet bereid tot investeringen en boven alles niet al te serieus. En om die reden zien ze een samenwerking vaak niet meteen zitten.

 

Dat zal een inzicht zijn waar men ook wel van terugkomt. Niet online verkrijgbaar zijn kan voor een merk ook een enorm nadeel zijn, maar het verschilt nogal per product. Denk bijvoorbeeld aan computeronderdelen, ik denk bijvoorbeeld dat het slecht zou zijn voor intel als je online wel amd maar geen intelprocessors kon bestellen.

De leverancier is toch verplicht in de garantieperiode op te draaien bij de klant met problemen.

Juist. En wanneer een verkoper dat niet doet, doet hij daarmee afbreuk aan het verkochte. En dat is dan juist een reden voor de groothandel om niet aan die verkoper te willen leveren.

 

De verkoper heeft verplichtingen naar de consument, de fabrikant of importeur niet. De (web)winkelier kan doorgaans aleen maar fabrieksgarantie claimen. Nemen we als voorbeeld consumenten electronica (TV, DVDspeler o.i.d.) dan kan de (web)winkelier de fabrieksgarantie (meestal een jaar) claimen, daarbuiten heeft de winkelier pech. Het is in de wet echter zo geregeld dat een consument langer (minimaal twee) garantie mag claimen bij de verkoper als van het gekochte een lange levensduur verwacht mag worden.

 

Als (web)winkelier moet je dus garantie geven op producten waar je zelf geen garantie meer op krijgt, zeg maar.

Dat valt onder ondernemersrisico, alleen is er bijna geen (web)winkelier die zich hier aan houd.

Vraag me af of de webwinkels nog duurder gaan worden als er eens een klant een rechtzaak tegen zo'n webwinkel begint als er maar 1 jaar garantie geleverd word .....

 

Al die mensen met een mening over garantie-afwikkeling en marktafbakening: checken die ook of hun idee werkelijk klopt? Volgens mij staat er veel onzin in deze draad.

Vraag me af of de webwinkels nog duurder gaan worden als er eens een klant een rechtzaak tegen zo'n webwinkel begint als er maar 1 jaar garantie geleverd word .....

 

Tja, dat zou natuurlijk wel eens kunnen gebeuren... als het iets tamelijk duurs is dat een jaar na aanschaf nog genoeg waarde heeft om over te procederen. Maar ik denk dat dat toch uitzonderingen zijn, wellicht dat het bij een enorme plasma tv die na een jaar en een dag de geest geeft wel de moeite is, maar bij producten van een paar honderd euro zie ik het niet gebeuren.

 

De vraag is overigens of een retailer in die situaties wel garantie geeft zonder moeilijk te doen.

Waarom noemt niemand de kosten van leverancier? Dat perspectief bestaat namelijk ook. Aan een kleine klant lever ik met relatief (procentueel) meer marge dan aan een grote klant. En laten webshops nu in het algemeen vaker kleine omzetten genereren...

Tja, dat zou natuurlijk wel eens kunnen gebeuren... als het iets tamelijk duurs is dat een jaar na aanschaf nog genoeg waarde heeft om over te procederen. Maar ik denk dat dat toch uitzonderingen zijn, wellicht dat het bij een enorme plasma tv die na een jaar en een dag de geest geeft wel de moeite is, maar bij producten van een paar honderd euro zie ik het niet gebeuren.

 

De vraag is overigens of een retailer in die situaties wel garantie geeft zonder moeilijk te doen.

 

Je recht hebben en je recht halen/krijgen zijn ook twee grote verschillen. Een consument kan natuurlijk naar een consumenten programma stappen of iets dergelijks, maar dan nog.

Veel "traditionele" winkeliers doen het ook beroerd maar de webwinkels hebben de naam...