Dit is de eerste van een serie columns over ondernemers, investeerders, de overheid in Europa en die in de derdewereld. Met name de overeenkomsten tussen ontwikkelingshulp in de derdewereld en het stimuleren van ondernemerschap in Nederland is frappant. Oorzaak en gevolg van beleid zijn vaak een-op-een te vertalen.
Voor mijn werk reis ik veel in Zuid Amerika, het Midden Oosten, Zuid Oost Azië, maar vooral in Afrika. Op dit moment werken we met BiDnetwok in tien landen aan het stimuleren van nieuwe innovatieve- en snelgroeiende bedrijven om hen vervolgens te koppelen aan Angel Investors uit Europa en Noord Amerika. Iets dat ik bijna vijftien jaar voor Nederlandse ondernemers gedaan heb.
Overheid bepaalt succes
Door mijn, nieuwe, internationale functie is het mij duidelijk geworden dat ondernemers waar ook ter wereld hetzelfde zijn. Ze hebben dezelfde dromen, dezelfde ambities, dezelfde focus en ook dezelfde tekortkomingen. Het zijn de lokale omstandigheden en dan met name het publieke beleid die bepalen of de ondernemers gedijen of niet.
Terug naar de titel van deze column - een tekst van een Boomerang-kaart. Buiten het feit dat Afrika erg rijk is aan bodemschatten (waar de bevolking niet van profiteert, maar dat terzijde), is het continent rijk aan mensen. Gulle mensen die hun mannetje/vrouwtje staan. Ondanks het grote aantal mensen dat onder de armoedegrens leeft is men er, buiten de oorlogsgebieden om, over het algemeen gelukkig. In de meeste landen meent de persoonlijke vrijheid toe en de economieën groeien gestaag.
Corruptie
Gek genoeg hebben de landen met de meeste natuurlijke rijkdommen, zoals Nigeria en Angola ook de meeste problemen. De leiders van die landen zien hun positie als een vrijbrief om zoveel mogelijk van die natuurlijke rijkdom naar zich toe te trekken, zonder dat de rest van de bevolking daarvan meeprofiteert. Landen met minder natuurlijke rijkdommen, zoals Uganda en Tanzania, zijn een stuk democratischer en vertonen een gestage economische groei van rond de 10 procent. Gevolg: een snel ontwikkelende middenklasse, klanten voor shoppingmalls en uitgaansgelegenheden, files met BMW's en Mercedessen, goede scholen, goede klinieken en weinig politieke onrust. Uganda en Tanzania zijn nog steeds erg arme landen, maar de bewoners vinden zelf dat ze een land vol kansen zijn. Ik kan dat beamen.
Dumpen
Afgelopen week, op de top van de G8 in Sapporo, hebben de regeringsleiders besloten om een overschot van 1 miljard euro bij de boeren in Afrika te dumpen. Wie denken ze daar in hemelsnaam een plezier mee te doen? De boeren? Die doen het beter dan ooit. Door de gestegen voedselprijzen draaien ze goede omzetten op hun gewassen. De arme mensen dan? Hoe krijg je het geld bij hen en hoe verdeel je dat redelijk? Die één miljard komt hoogstwaarschijnlijk gewoon weer terecht bij de corrupte machtselite.
We moeten helemaal niets dumpen in Afrika. Het is een hardnekkig misverstand dat de Afrikanen behoefte hebben aan onze overtollige producten. Het dumpen van kippenkarkassen in West Afrika heeft de lokale kippensector uitgeroeid. Recent nog werd ik benadert door een ondernemer die een container 2e hands schoenen naar Afrika wilde sturen. A) de mensen in Afrika zijn niet arm en B) het dumpen van geld en/of goederen ontwricht de lokale infrastructuur. Er is daar een schoenenindustrie, die het redelijk doet. Door het dumpen van schoenen gaat die industrie ten onder. Wat gebeurt er als de gratis schoenen op zijn?
Toegang!
Ik zeg niet dat we niets moeten doen, maar de mensen in Afrika vragen niet om onze hulp. Ze willen geen geld of oude spullen, ze willen toegang! Toegang tot onze markten, zowel de afzet- als de kapitaalmarkt. Ze willen toegang tot onze technologie en knowhow. En ze willen ervaring opdoen binnen ons onderwijssysteem en het bedrijfsleven. Afrikanen willen vooral de gelegenheid krijgen om zichzelf te helpen.
Met BiDnetwork doen wij dat, we bieden ondernemers in ontwikkelingslanden toegang tot de Europese onderhandse kapitaalmarkt. Maar wat gebeurt er? Europese investeerders durven niet te investeren in Afrikaanse bedrijven. Waarom? Investeerders vinden het ethisch om geld te verdienen aan die arme Afrikanen. AFRIKANEN ZIJN NIET ARM! Ze willen gewoon geld verdienen, net als u. Dus ontzeg ze niet de toegang tot uw investeringsportefeuille uit welgemeende maar volstrekt ongepaste piëteit.
Heeft mijn antwoord je goed geholpen? Dan is een reusje nooit weg.
Iedere vrijdag in Utrecht, gratis uurtje "sparren" met ervaren ondernemers en investeerders. www.innosquad.nl
contact: www.dewitte.org | Innovation + Business + Finance
Nils de Witte
Nils de Witte
Origineel op expertblog van www.sprout.nl
Nederlands ondernemerschap, net ontwikkelingshulp
Dit is de eerste van een serie columns over ondernemers, investeerders, de overheid in Europa en die in de derdewereld. Met name de overeenkomsten tussen ontwikkelingshulp in de derdewereld en het stimuleren van ondernemerschap in Nederland is frappant. Oorzaak en gevolg van beleid zijn vaak een-op-een te vertalen.
Voor mijn werk reis ik veel in Zuid Amerika, het Midden Oosten, Zuid Oost Azië, maar vooral in Afrika. Op dit moment werken we met BiDnetwok in tien landen aan het stimuleren van nieuwe innovatieve- en snelgroeiende bedrijven om hen vervolgens te koppelen aan Angel Investors uit Europa en Noord Amerika. Iets dat ik bijna vijftien jaar voor Nederlandse ondernemers gedaan heb.
Overheid bepaalt succes
Door mijn, nieuwe, internationale functie is het mij duidelijk geworden dat ondernemers waar ook ter wereld hetzelfde zijn. Ze hebben dezelfde dromen, dezelfde ambities, dezelfde focus en ook dezelfde tekortkomingen. Het zijn de lokale omstandigheden en dan met name het publieke beleid die bepalen of de ondernemers gedijen of niet.
Terug naar de titel van deze column - een tekst van een Boomerang-kaart. Buiten het feit dat Afrika erg rijk is aan bodemschatten (waar de bevolking niet van profiteert, maar dat terzijde), is het continent rijk aan mensen. Gulle mensen die hun mannetje/vrouwtje staan. Ondanks het grote aantal mensen dat onder de armoedegrens leeft is men er, buiten de oorlogsgebieden om, over het algemeen gelukkig. In de meeste landen meent de persoonlijke vrijheid toe en de economieën groeien gestaag.
Corruptie
Gek genoeg hebben de landen met de meeste natuurlijke rijkdommen, zoals Nigeria en Angola ook de meeste problemen. De leiders van die landen zien hun positie als een vrijbrief om zoveel mogelijk van die natuurlijke rijkdom naar zich toe te trekken, zonder dat de rest van de bevolking daarvan meeprofiteert. Landen met minder natuurlijke rijkdommen, zoals Uganda en Tanzania, zijn een stuk democratischer en vertonen een gestage economische groei van rond de 10 procent. Gevolg: een snel ontwikkelende middenklasse, klanten voor shoppingmalls en uitgaansgelegenheden, files met BMW's en Mercedessen, goede scholen, goede klinieken en weinig politieke onrust. Uganda en Tanzania zijn nog steeds erg arme landen, maar de bewoners vinden zelf dat ze een land vol kansen zijn. Ik kan dat beamen.
Dumpen
Afgelopen week, op de top van de G8 in Sapporo, hebben de regeringsleiders besloten om een overschot van 1 miljard euro bij de boeren in Afrika te dumpen. Wie denken ze daar in hemelsnaam een plezier mee te doen? De boeren? Die doen het beter dan ooit. Door de gestegen voedselprijzen draaien ze goede omzetten op hun gewassen. De arme mensen dan? Hoe krijg je het geld bij hen en hoe verdeel je dat redelijk? Die één miljard komt hoogstwaarschijnlijk gewoon weer terecht bij de corrupte machtselite.
We moeten helemaal niets dumpen in Afrika. Het is een hardnekkig misverstand dat de Afrikanen behoefte hebben aan onze overtollige producten. Het dumpen van kippenkarkassen in West Afrika heeft de lokale kippensector uitgeroeid. Recent nog werd ik benadert door een ondernemer die een container 2e hands schoenen naar Afrika wilde sturen. A) de mensen in Afrika zijn niet arm en B) het dumpen van geld en/of goederen ontwricht de lokale infrastructuur. Er is daar een schoenenindustrie, die het redelijk doet. Door het dumpen van schoenen gaat die industrie ten onder. Wat gebeurt er als de gratis schoenen op zijn?
Toegang!
Ik zeg niet dat we niets moeten doen, maar de mensen in Afrika vragen niet om onze hulp. Ze willen geen geld of oude spullen, ze willen toegang! Toegang tot onze markten, zowel de afzet- als de kapitaalmarkt. Ze willen toegang tot onze technologie en knowhow. En ze willen ervaring opdoen binnen ons onderwijssysteem en het bedrijfsleven. Afrikanen willen vooral de gelegenheid krijgen om zichzelf te helpen.
Met BiDnetwork doen wij dat, we bieden ondernemers in ontwikkelingslanden toegang tot de Europese onderhandse kapitaalmarkt. Maar wat gebeurt er? Europese investeerders durven niet te investeren in Afrikaanse bedrijven. Waarom? Investeerders vinden het ethisch om geld te verdienen aan die arme Afrikanen. AFRIKANEN ZIJN NIET ARM! Ze willen gewoon geld verdienen, net als u. Dus ontzeg ze niet de toegang tot uw investeringsportefeuille uit welgemeende maar volstrekt ongepaste piëteit.
Heeft mijn antwoord je goed geholpen? Dan is een reusje nooit weg.
Iedere vrijdag in Utrecht, gratis uurtje "sparren" met ervaren ondernemers en investeerders. www.innosquad.nl
contact: www.dewitte.org | Innovation + Business + Finance
Link naar reactie
Aanbevolen berichten
24 antwoorden op deze vraag