Om even terug te komen op de topic "weinig animo om in startup's te investeren" heb ik nog een vraagje. (hij zat op slot vandaar een nieuwe topic)
Ik ben dus een jonge ondernemer in spe en ik vond de discussie behoorlijk interessant! Momenteel ben ook ik bezig om een goed gefundamenteerd ondernemingsplan te schrijven en ook voor mij komt er een dag dat ik informals ga overtuigen van mn plannen!
Ik heb daar dus nog geen ervaring mee maar toch vraag ik me soms af hoe dat in z'n werk zou gaan. De informals worden her en der afgeschilderd als monsters die niets anders willen dan geld verdienen, hoe dan ook! Dat dit uitgangspunt nummer 1 is kan ik best begrijpen.
Ik heb het idee dat er in ieder geval 2 soorten investors zijn:
1. De geldwolfen, (hoe maak ik van veel geld binnen afzienbare tijd meer geld, ongeachte het type plan (mits levensvatbaarheid uiteraard bewezen kan worden))
2. Investeerders met passie. Zij vinden het leuk om echt betrokken te worden bij een startup. Dat het wat langer duurt voor ze hun geld terug hebben....kunnen ze mee leven.
Heeft er iemand wel eens een investeerder afgewezen puur op het feit van zijn (of haar) mentaliteit/persoonlijkheid?
Persoonlijk zou ik een (of meerdere) investeerders willen hebben waar ik raakvlakken mee heb wat betreft interesse gebieden. (Of is dat een logische, en dus domme opmerking)
Welke voorstelling kan ik maken over de manier waarop ondernemers hun plannen kenbaar maken aan informal investors? Word er ergens een zaal gehuurd waar je een presentatie gaat geven aan genodigden?Hoe groot is de groep potentiele investors gemiddeld? (als het al een groep is) Of benader je investors persoonlijk met een gesprek, face to face?
De kloof tussen de investors en de jonge ondernemers is ook een belangrijk punt, denk ik. Ik denk niet dat alleen het onderwijs daar de schuld van draagt. Naar mijn inziens gaat het eerder fout, namelijk de opvoeding. Ik wil niet zeggen dat de opvoeding in Nederland niet deugd maar de etiketten zijn t.a.v de informals in de loop der jaren wat verslonst. Ik denk dat informals het meest wat oudere mensen zijn die zich in het bedrijfsleven reeds bewezen hebben. Oudere mensen, rond de 50 a 60 hechten veel, of laat ik zeggen meer, waarde aan bepaalde persoonlijke eigenschappen...twee woorden..netjes gekleed..etc etc.
Als iemand van mij leeftijd (22) daar aan komt met een bek van HIER BEN IK, DIT IS MIJ PLAN, EN DAT IS GEWOON GOED en daarmee basta!
Vragen worden beantwoord met ja of nee en de uitstraling als een verzopen kat.... Dat werkt dus inderdaad niet en zal zeker niet bijdragen aan een verkleining van de afstand.
Is het eingenlijk niet zo dat informal investers scheppen met geld hebben en dus eigenlijk ook gewoon kunnen rentenieren?
ik hoop dat jullie mij iets bij willen brengen ter voorbereiding op mijn "grote" dag! (niet dat die er op korte termijn aankomt...maar toch)
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
Bart
Bart
Om even terug te komen op de topic "weinig animo om in startup's te investeren" heb ik nog een vraagje. (hij zat op slot vandaar een nieuwe topic)
Ik ben dus een jonge ondernemer in spe en ik vond de discussie behoorlijk interessant! Momenteel ben ook ik bezig om een goed gefundamenteerd ondernemingsplan te schrijven en ook voor mij komt er een dag dat ik informals ga overtuigen van mn plannen!
Ik heb daar dus nog geen ervaring mee maar toch vraag ik me soms af hoe dat in z'n werk zou gaan. De informals worden her en der afgeschilderd als monsters die niets anders willen dan geld verdienen, hoe dan ook! Dat dit uitgangspunt nummer 1 is kan ik best begrijpen.
Ik heb het idee dat er in ieder geval 2 soorten investors zijn:
1. De geldwolfen, (hoe maak ik van veel geld binnen afzienbare tijd meer geld, ongeachte het type plan (mits levensvatbaarheid uiteraard bewezen kan worden))
2. Investeerders met passie. Zij vinden het leuk om echt betrokken te worden bij een startup. Dat het wat langer duurt voor ze hun geld terug hebben....kunnen ze mee leven.
Heeft er iemand wel eens een investeerder afgewezen puur op het feit van zijn (of haar) mentaliteit/persoonlijkheid?
Persoonlijk zou ik een (of meerdere) investeerders willen hebben waar ik raakvlakken mee heb wat betreft interesse gebieden. (Of is dat een logische, en dus domme opmerking)
Welke voorstelling kan ik maken over de manier waarop ondernemers hun plannen kenbaar maken aan informal investors? Word er ergens een zaal gehuurd waar je een presentatie gaat geven aan genodigden?Hoe groot is de groep potentiele investors gemiddeld? (als het al een groep is) Of benader je investors persoonlijk met een gesprek, face to face?
De kloof tussen de investors en de jonge ondernemers is ook een belangrijk punt, denk ik. Ik denk niet dat alleen het onderwijs daar de schuld van draagt. Naar mijn inziens gaat het eerder fout, namelijk de opvoeding. Ik wil niet zeggen dat de opvoeding in Nederland niet deugd maar de etiketten zijn t.a.v de informals in de loop der jaren wat verslonst. Ik denk dat informals het meest wat oudere mensen zijn die zich in het bedrijfsleven reeds bewezen hebben. Oudere mensen, rond de 50 a 60 hechten veel, of laat ik zeggen meer, waarde aan bepaalde persoonlijke eigenschappen...twee woorden..netjes gekleed..etc etc.
Als iemand van mij leeftijd (22) daar aan komt met een bek van HIER BEN IK, DIT IS MIJ PLAN, EN DAT IS GEWOON GOED en daarmee basta!
Vragen worden beantwoord met ja of nee en de uitstraling als een verzopen kat.... Dat werkt dus inderdaad niet en zal zeker niet bijdragen aan een verkleining van de afstand.
Is het eingenlijk niet zo dat informal investers scheppen met geld hebben en dus eigenlijk ook gewoon kunnen rentenieren?
ik hoop dat jullie mij iets bij willen brengen ter voorbereiding op mijn "grote" dag! (niet dat die er op korte termijn aankomt...maar toch)
Alvast bedankt!!
Bart
ice
Link naar reactie
Aanbevolen berichten
5 antwoorden op deze vraag