Relatieperikelen

[Kees de Kruiff - In Memoriam]

Het is bijna utopisch in een land waar vakbonden en werknemers het doorgaans voor het zeggen hebben, maar in nagenoeg alle arbeidscontracten staat een rechtsgeldige bepaling die de werkgever beschermt. Startende freelancers lopen hier regelmatig tegenaan: het concurrentie- of relatiebeding.

 

De gedachte achter deze passage: de werkgever heeft tijd en energie gestoken in het binnenhalen van een klant en het opleiden van de freelancer-in-spe. Daar zal de starter (en de klant) niet zomaar zonder vergoeding van profiteren. Voor menig startende freelancer is dit een harde hobbel op de weg naar het ondernemerschap. Natuurlijk wil je klant je niet kwijt en een vliegende start is dan het resultaat.

 

Het beding kent vele versies, variërend van het redelijke ’Gij zult niet werken voor een klant waarvoor gij hebt gewerkt gedurende een periode van zes maanden voorafgaande aan uitdiensttreding’ tot het absurde ’Gij zult vele jaren niet werken voor een organisatie waar werkgever ooit voor heeft gewerkt of een offerte aan heeft uitgebracht’.

 

Het laatste voorbeeld is typisch een ’brug te ver’ en dus niet rechtsgeldig. Dat wil helaas niet zeggen dat een rechter het hele beding dan de prullenbak in mikt; was het maar zo’n feest. Het wordt gematigd, wat wil zeggen dat het beding naar ’redelijke’ proporties wordt teruggebracht. Over wat redelijk is, bevat het ondernemersforum Higherlevel.nl een schat aan informatie die garant staat voor een (regenachtige) zondag leesplezier.

 

Loop je tegen een concurrentie- of relatiebeding aan dan zijn er verschillende strategieën denkbaar. De meest voor de hand liggende is het goede gesprek: maak een financiële afspraak met je werkgever om deze commissie te betalen over een bepaalde periode die je voor de klant werkt. Bijkomend voordeel: de rela-tie blijft goed.

 

Is je werkgever echter van het rancuneuze soort, dan kan de klant een handje helpen. Denk hierbij aan een zinsnede in de trant van: ’Wij willen met X blijven samenwerken; doen jullie moeilijk, dan wordt onze algehele relatie nog eens geëvalueerd.’ Succes is dan gegarandeerd! Maar mocht de klant dit spel niet willen of kunnen meespelen, dan wordt het tijd voor de juridische hulptroepen. Helaas kost het veel tijd (en geld!) zodra de gang naar de rechter wordt gemaakt. En of je klant op de uitkomst wil wachten, dat is zeer de vraag.

 

Deze column is ook gepubliceerd in De Telegraaf op 19 september 2008

[Christine]

Ik vind het niet zo gek dat een werkgever enige bescherming heeft. De werknemer heeft tenslotte heel veel bescherming (enorme ontslagvergoedingen bijvoorbeeld, en uitkeringen) terwijl de werkgever bij een weglopende werknemer al gauw met lege handen staat.

Overigens ben ik er voor dat de bescherming aan beide zijden verdwijnt. Vrijheid blijheid :-)

[Kees de Kruiff - In Memoriam]

Met beide opmerkingen ben ik het eens :)

Ondanks dat ze elkaar in zekere zin tegen spreken ....

[Christine]

Met beide opmerkingen ben ik het eens :)

Ondanks dat ze elkaar in zekere zin tegen spreken ....

 

Nou, spreken ze elkaar tegen? Beide opmerkingen pleiten voor evenwicht, de tweede pleit voor vrijheid blijheid.

 

Zen is als je de overeenkomst ontdekt in twee tegenstrijdige meningen.

[Kees de Kruiff - In Memoriam]

Bij wederzijdse vrijheid is de kans aanzienlijk dat de werkgever vaker met lege handen blijft staan dan de werknemer. Althans, voor mijn doelgroep: de witte boorden freelancer ook wel interim professional genoemd.

 

PS: ben niet zo van de zen ... meer van de zino ... ehh ... vino :)