Wat kan de overheid doen?

[Freek D]

Commentaar op de overheid is makkelijk, maar je zoekt natuurlijk naar oplossingen. Hoe kan aan de overheid goed aangegeven worden wat de problemen zijn waar ondernemers mee zitten en wat goede oplossingen zouden zijn? Hoe kunnen we er slim voor zorgen dat onze collectieve kennis op de goede plek terechtkomt? Is dit forum daarvoor genoeg of zou er misschien meer nodig zijn?

 

Een klein probeersel vanuit mijn richting is http://www.overheidideeenbus.nl, maar ik ben benieuwd of er mensen zijn die daar ideeen over hebben of andere initiatieven kennen.

[Henk de Greef]

Fred,

 

Politiek actief worden heeft geen zin. Voordat je het weet speel je hetzelfde spel en wordt je één van hen, waardoor je de aansluiting bij de kleineren net zo goed verliest. Ondernemend actief worden heeft veel meer zin.

 

Verenigen heeft ook zin. Samen weet je meer dan alleen en ben je sterker. Maar wat het meeste zin heeft in mijn ogen is blijven communiceren, ook al weet je dat er niet veel me gedaan wordt. De kloof die ik noem, wordt namelijk versterkt door het feit dat partijen afhaken. Het heeft toch geen zin, dus laat ik mijn tijd maar beter besteden, is dan de gedachte.

 

Dat helpt niet, maar maakt de scheiding juist groter. Aandacht krijgen, door aandacht te geven, schept verbindingen, die hoogst noodzakelijk zijn om van elkaar te weten waar we mee bezig zijn. Hoe kan je verwachten dat "de overheid" het begrijpt, als we de boodschap niet vertellen? Waarom zitten we af te wachten totdat iemand het komt vragen? Nee, we moeten actief de boer op om ons verhaal als kleine ondernemer, maar vooral als mens, te vertellen. Ieder voor zich en ieder zijn eigen verhaal. Eis het stuk aandacht, waar je net zo goed recht op hebt als ieder ander maar op. Ga maar vertellen over je probleem met de belastingdienst, vergunningen, personeel, arbowet, subsidies, regelingen, aanbestedingen en wat dies meer zij. Geloof me maar, ze worden daar helemaal wakker geschud, als half ondernemend nederland begint te bellen, faxen, mailen, brieven versturen en gesprekken aanvraagt. Daar hebben ze simpelweg de capaciteit niet voor, waardoor we een probleem introduceren en dat verzorgt de aandacht waar we op zitten te wachten.

 

Trek die vent met zijn paarse krokodil over de balie en ga niet weg voordat je je eigendom terug hebt. ;D

 

Henk

 

[R.I.P. - Fred Wiersma]

Volgens mij zijn we het eens Henk!

 

Het is idd een afweging: hoeveel tijd en energie steek ik er in? Dat is natuurlijk een individuele beslissing, en zeker voor eigenwijze ondernemers is zo'n keuze snel gemaakt: 'ik doe het wel alleen'. Niets mis mee, alleen verandert de huidige situatie dan ook niet.

 

'Henk for President!' ? Ik zou wel op je stemmen! ;D

[Sancho Panza]

Sancho hobbelt vrolijk door de bergen van La Mancha en spreekt daar plots de Edele Ridder Fred. Hij zegt: "Ik doe het wel alleen, want ik ben een eigenwijze ondernemer". Sancho wijst deze veldheer op de vestingsmuur die hij reeds heeft opgetrokken:

 

U zijt zo een koene Ridder heer Fred, vanwaar komt deze edele moed, dat u geen anderen nodig heeft? Ziet u dan niet, dat u zichzelf op een eiland plaatst en met deze houding alle eventuele hulp onmogelijk maakt?

 

Sancho

[R.I.P. - Fred Wiersma]

 

...

U zijt zo een koene Ridder heer Fred, vanwaar komt deze edele moed, dat u geen anderen nodig heeft? Ziet u dan niet, dat u zichzelf op een eiland plaatst en met deze houding alle eventuele hulp onmogelijk maakt?

 

...

 

Heeft Sancho teveel van de heerlijke Spaanse wijn geproefd? Is de Spaanse zon te fel op dit moment? Heeft hij te hard met Don Quichotte de windmolens bevochten? Ik weet het niet.

 

Wat ik wel weet is dat wat ik schreef een andere bedoeling had dan dat Sancho er uit haalt. Ik zal de volgende keer nog nauwkeuriger trachten te schrijven wat ik bedoel. Wat ik bedoelde: een eigenwijze ondernemer zal, als het te veel tijd/energie/moeite kost om te innoveren MET de overheid, het gewoon ZONDER de overheid doen. Dit in plaats van de werkwijze van de overheid trachten te veranderen.

 

No man is an island, ook Heer Fred niet, en dat weet Heer Fred zeer goed. ;)

[Sancho Panza]

Sancho had het wel lekker aan de wijn gezeten in de Spaanse zon, maar nog niet zijn ogen laten vertroebelen. ;)

 

De koene Don Fred berust in zijn lot en verdedigt dat, als ware het zijn bron van leven.

 

Sancho kan daar prima mee leven. In een vrij land, waar de keuze open ligt om het samen of alleen te doen, blijft dat een keuze die u voor uzelf moet maken. Sancho wilde alleen de consequentie daarvan aantippen. U kiest ervoor om het alleen te doen. Hoe alleen, dat is aan uzelf. Het ontneemt u echter wel het recht om te klagen over uw eenzaamheid, want het was uw eigen keuze.

 

Bovendien denkt Sancho dat het lastig om "de overheid" heen werken is, in een land waar "de overheid" alomvattend aanwezig is. Blijft de vraag over wat slimmer is, met of zonder.

 

Sancho

 

[P.J.]

De onverzettelijke Sancho had zich in de vroegste ochtend weer op de rug van Rucio gehesen en de gezellen baanden zich een weg door het dichte struikgewas op de hellingen van Sancho's benevelde landschap. Zij begaven zich weer in de richting van Tradio, het centrum van Zakio. Wederom in de richting van de Burcht, van waaruit het landschap werd bestierd. Hij dacht terug aan de afgelopen nacht waarin Rocio zijn verdiende rust had gekregen en waarin Sancho niet kon loskomen uit de armen van Dulcitella de rondborstige dochter van waard Ton. Het wicht had hem plotseling in zijn eerste slaap verrast en pas bij het ochtendgloren was zij verzadigd in slaap gevallen kon hij haar als een sluipende schicht verlaten. Hij peinsde over deze situatie en besloot die herberg in de komende tijd maar links te laten liggen. Dulcitella was overweldigend en onverzadigbaar. Maar door haar passie weerhield zij Sancho van zijn nobele taak. Zijn gedachten vertroebelden en pas na uren kon hij alles weer wat geordend krijgen. Hij moest zijn bednoden maar een poos laten varen en zich niet meer laten afleiden. Sancho was op zoek naar zijn edele strijdheer. Don Quijotte. De ultieme strijder om onrecht en martelgang te bestrijden. Don Quijotte had zich echter al jaren niet meer laten zien in deze landen. MaarSancho wist dat hij elk moment in een vreemde gedaante zou kunnen opduiken. Het was nooit zeker in welke gedaante dat was en dat maakte Sancho ook in verwarring. De voortekenen waren niet slecht, de horigen en de noesten waren vlijtig maar ook de Paantrekkers waren aktief. Tijden werden nu steeds onzekerder en iedereen maakte zich zorgen over zijn/haar hachje. Sancho keek naar de ezelkop en prevelde zachtjes een paar onverstaanbare woorden. Rucio spitse de oren en wist wat hem te doen stond.

 

Ondertussen schalden de blazoenblazers het Welkom in de Burcht. Paantrekkers en Pennenlikkers werden ruw gestoord in hun slaap. De overvloedige wijnen van de afgelopen avond benevelden nog hun geesten en bij de meesten bracht het geschal niet veel terecht. Het duurde zeker een stief kwartiertje tot allen hun stee hadden verlaten en hun ochtendritueel gingen aanvangen. Er stond vandaag weer veel werk te doen. Na de ochtendnuttiging ging iedereen op weg naar zijn taak en langzaam zwelde het aktiviteitengeluid. Pengekras en het gestamp van de Paantrekkers.

Er ging een gerucht door de Burcht. Een gerucht dat de bewoners maar al te graag wilden ontkennen. Het gerucht dat er een andere tijd ging komen en dat het afgelopen was met hun konfortabel leventje. En daarom was de "dagorder" dat men allert moest zijn op "verandering". Niet zomaar een woord dat "verandering" maar zelfs een haast verguisd en verbannen woord, dat gevaar inhield voor de gehele Burcht en dus met vele, vele Paantrekkers bestreden moest worden.

De belangrijkste Pennenlikker klopte zachtjes op de deur van de Zetelbeheerder. Het was tijd om de ontwikkelingen te bespreken. De Zetelbeheerder was een klein gezet mannetje, dat enigzins scheel door een paar dikke brilleglazen keek. Zijn haren waren niet zijn haren, maar die van een onbekende en hij sprak altijd iedereen aan met "hee". Hij opende langzaam de deur en zei dus ook "hee" tegen de Pennenlikker en met een brede armzwaai gebaarde hij hem te enteren. Toen deze mannen zo een uurtje aan een houten tafel hadden overlegd, klopte een bonte Freule op de deur, waarna het gezelschap een maaltijd van gevulde kalfsmaag en zwijnenoren kreeg opgediend. Bij deze verukkelijkheden werd een lichte rode wijn geschonken.

[P.J.]

Diep in de verre moerasgronden woonde een magische figuur. Een Transformator, die in staat was zijn wezen naar behoefte te transformeren. Die kunde had hem geen windeieren gelegd. Zijn aktiviteiten hadden hem groot aanzien van de Burchtbewoners opgeleverd. Hij beheerde het moerasgas, dat onmisbaar as voor de bewoners van Zakio. Aan de rand van het moeras had hij een kleine ruimte gebouwd, waar de bewoners hun gas konden kopen. Door speciale behandeling van het gas, was het vloeibaar als water en kon het gewoon in kleine en grote vaten worden meegenomen. Thuis moest dan een klein goedje worden toegevoegd om het langzaam weer te laten vergassen, zodat er voldoende vrijkwam om ruimtes te verlichten en te verwarmen. De inwoners van Zakio maakten maar al te graag gebruik van dit confort en in ruil daarvoor leverden zij vele vele goederen en Paangelden aan de Transformator. Er broedde echter een duister plannetje in zijn brein.

 

Sancho was diep weggeschommeld op de rug van Rucio en de ezel was bij een meertje gestopt om wat water te drinken. Langzaam werd hij wakker en toen hij het heldere water zag, was hij de ezel dankbaar en besloot een bad te nemen en zich te reinigen. De ezel voelde altijd feilloos de behoeftes van Sancho aan en zonder aanspoor kon hij daar altijd in voorzien. Zo ook vulde hij de breinbehoeftes aan en gaf hij Sancho soms wijze raad. Vandaar dat dit tweetal onafscheidelijk was en altijd samen optrokken. Sancho en Rucio vormden eigenlijk een twee-eenheid. Alleen op deze manier kon Sancho zijn taak vervullen. Hij had immers een heel belangrijke taak. Hij was het geweten van de mensheid. En zoals wij allen weten, vraagt het zijn van het geweten een enorme energie en doorzettingsvermogen. Rucio hielp hem daarbij en spoorde hem soms aan als hij dreigde te verdwalen. Sancho spetterde vrolijk in het water en zijn gedachten werden afgeleid door een prachtige waterlelie.

 

"Een schitterend plan", bromde de Pennenlikker. Nee, "een roestig plan", zei de Zetelbeheerder en hij beet een puntje van zijn verse sigaar. De mannen en de bonte Freule hadden de maaltijd beëindigd en lagen half achterover gezakt in zachte zetels. Tijd om hun gesprek nog eens rustig te laten bezinken en een sigaartje te roken. "Morgen ga ik naar de Transformator", zei de Pennenlikker.

De bonte Freule wendde haar blik over de korenvelden en prevelde wat over een momentvanger, die aanstonds hun leventje zou kunnen bezegelen. Weelde en overvloed waren immers van eminent belang voor de Burchtbewoners.



[DuivenbodeL]

Er zitten in ieder geval poetische ondernemers op dit forum, mooie beeldspraken over forten enzo. Ik heb jullie opmerkingen even laten inwerken en intussen de eer gehad de "vijf vragen" te mogen beantwoorden, met dank aan de heer van der Pluijm. De LinkedIn groep is een evenement aan het organiseren over Innovatie 2.0 - community of talents en dat vraagt ook avonduren dus vandaar dat het even geduurd heeft. Eerlijk gezegd denk ik dat ik niet zoveel kan inbrengen tegen wat hier gezegd is; het klopt dat een individuele ambtenaar maar beperkt invloed heeft. Uiteindelijk is het inderdaad de minister die beslist. Ik heb ook niet haar doorkiesnummer :) maar ik weet wel dat ze veel en regelmatig contact heeft met ondernemers. Een uitnodiging wordt altijd serieus bekeken.

Ik merk ook dat er in beleid een soort wrijving is; aan de ene kant wordt beleid top-down macro-economisch vormgegeven, is er een regeerakkoord en komen er moties uit de kamer waar we op moeten inspringen, aan de andere kant is er de vraag vanuit de ondernemers. Zover ik tot nu toe heb kunnen zien zijn mijn collega's wel benaderbaar, al moet je ze wel eerst vinden en bijvoorbeeld via LinkedIn proberen we de zichtbaarheid te vergroten.

 

Er is gevraagd naar succes van de overheid op het gebied van innovatie. We "doen" geen innovatie zelf maar proberen innovatie uit te lokken en te stimuleren. Bijv met het instrument Small Business Innovation Research (volgende heb ik van onze website geplukt)

 

Een mooi voorbeeld van een lopend SBIRproject is Dijkinspectie. Rijkswaterstaat startte een SBIR-project om Nederland beter te beveiligen tegen dijkdoorbraken en ontving uitstekende en verrassende projectvoorstellen: van dijkinspectie per satelliet tot een glasvezel- of sensornetwerk in of op de waterkering. De innovaties vullen de klassieke visuele dijkinspecties goed aan. De informatie van digitale technieken maakt het mogelijk inspecteurs gericht naar verdachte locaties te sturen, zodat ze eerder kunnen ingrijpen. Dat draagt bij aan de veiligheid én bespaart kosten voor herstel van de waterkering. We zijn benieuwd naar de producten die dit SBIR-project gaat opleveren.

 

[Sancho Panza]

Er zitten in ieder geval poetische ondernemers op dit forum, mooie beeldspraken over forten enzo.

 

Ik merk ook dat er in beleid een soort wrijving is; aan de ene kant wordt beleid top-down macro-economisch vormgegeven, is er een regeerakkoord en komen er moties uit de kamer waar we op moeten inspringen, aan de andere kant is er de vraag vanuit de ondernemers. Zover ik tot nu toe heb kunnen zien zijn mijn collega's wel benaderbaar, al moet je ze wel eerst vinden en bijvoorbeeld via LinkedIn proberen we de zichtbaarheid te vergroten.

 

Sancho kent u nu bij naam en zal die edel gebruiken Linda!

 

Het probleem dat u hier schetst, met de Ridders aan de ronde tafel en aan de andere zijde het gepeupel, kent Sancho maar al te goed. Sommige Ridders spreken nog wel eens met het gepeupel. Daar leren ze veel van, want die ronde tafel werkt niet echt inspirerend. Sancho ziet helaas ook het probleem aan de andere zijde, het gepeupel. Zij gedragen zich graag afhankelijk, want dan zijn ze niet verantwoordelijk. Geklaag is hun zang, die ertoe dient de macht te verwerven om iets gedaan te krijgen dat hen aandacht geeft. Zoals een kind klaagt, teneinde de moeder te dwingen snoep te kopen.

 

Sancho kan het allemaal niet oplossen, maar zal wat hij ziet direct vertellen. Enne, Sancho treedt gewoon uw vesting binnen, zodra de ophaalbrug wordt gesloten. ;)

 

 

[P.J.]

Overal in Zakio waren de Paantrekkers aktief. Zakio was een gemeenschap van allerlei pluimage. Luiheid werd er niet gekend en het overgrote deel van de bevolking bestond uit horigen en boeren. De mensen waren over het algemeen heel tevreden met hun bestaan. Smeden smeedden er vrolijk op los en schilders schilderden alsof het een lust was. De boeren bewerkten hun land en als het nodig was waren er altijd voldoende horigen die even een handje kwamen toesteken. In de wateren werd matig gevist en de kinderen hadden alle ruimte om te spelen en om te worden opgevoed en onderwezen. In ruil voor dat rustige leventje haalden de Paantrekkers overal en altijd tweederde van de opbrengsten op. Deze opbrengsten waren in eerste plaats bestemd voor de Burcht. Daar werd dan beslist wat ermee werd gedaan. Delen ervan werden verkocht aan andere landen en delen werden in de Burcht gebruikt. De bewoners van de Burcht werden dus in verhouding steeds rijker dan de landbewoners. Maar de meesten haalden daarover hun schouders op, want zij vonden dat de kern van hun geluk in hun samenleving lag verscholen en niet in het hebben van minder of meer zaken. De landbewoners gebruikten hun eigen deel ook voor onderlinge ruil en natuurlijk voor eigen gebruik. De meelopbrengsten werden grotendeels door de bakkers gebruikt voor het bakken van brood en in ruil daarvoor kregen bakkers weer groenten en andere zaken terug. De samenleving leek erg eenvoudig op die manier. In de Burcht werd echter alles nauwgezet gevolgd en geregisseerd. De Pennenlikkers hadden alles precies vastgelegd zoals landgebruik, opbrengsten en werkzaamheden. Bij normale weersomstandigheden konden zij al bijna precies voorspellen wat de komende opbrengsten zouden worden in het volgende seizoen. Alles was zo eenvoudig en strak mogelijk ingedeeld. Zo ook het gebruik van het land. Het stond precies vast welk landstuk door welke boer moest worden bewerkt en wat daarop dan verbouwd ging worden. Dat alles was in documenten opgesteld en de Paantrekkers hadden ook de taak om erop na te zien dat iedereen zich daaraan hield. Er mocht geen landpak plaatsvinden en er mochten geen verschuivingen in de opbrengsten optreden. Als zelfs maar het kleinste begin daarval niet in de kiem zou worden gesmoord, zou spoedig een wildgroei en chaos ontstaan, die de belangen van de Burcht zou schaden. Vandaar dat er dus regelmatig heftige discussies waren tussen Paantrekkers en boeren. De boeren keken niet op een centimetertje land, maar de Paantrekkers moesten dat dan weer corrigeren en ook al stonder er gezonde gewassen op die plekken, die werden onverbiddelijk vernietigd.

Er leefden in Zakio ook mensen die zich niet zo tot het land aangetrokken voelden en die probeerden nieuwe zaken uit te vinden en te ontwikkelen. Die zaken zouden dan ten goede kunnen komen van het algemeen welzijn d.m.v. gebruiksgemak. Maar natuurlijk ook voor oogstopbrengsten en het maken van geheel nieuwe zaken. Deze aktiviteiten werden door de Burchtbewoners met enige argwaan gevolgd. Zo ook in deze tijd, want het gonsde van de geruchten dat er allerlei nieuwe zaken in het land zouden opduiken, waar de landbewoners veel te veel profijt van zouden kunnen trekken. De opbrengsten van de Burcht mochten immers niet in gevaar komen.

 

Sancho daalde af naar Tradio om daar weer eens met oude bekenden te overleggen. Zijn doel was de smederij van Zip. Laat de koelman en Stee de trechtermaker zouden er zeker ook zijn. En bovendien wist hij maar al te goed dat Griet hen een heerlijke maaltijd zou voorzetten. In zijn buidel had hij een paar leekere flessen rode wijn uit het oosten meegebracht. Gezelligheid en zakelijkheid konden best samengaan. Zijn brein waarschuwde hem voor komende onrust. Dat was een slecht teken.

 

De Pennenlikker leed aan een ongekende zelfoverschatting. Hij dacht dat hij veel en veel slimmer was dan de overige bewoners van Zakio. Hij had zich niet voor niets deze positie verworven. De Transformator wist dit maar al te goed. Voor een gesprek met de Pennenlikker transformeerde hij zich tot een nederig mannetje, die rustig aanhoorde en het gesprek ongemerkt stuurde. Hij kende zich de gave toe dat hij de Pennenlikker zich op zijn gemak kon laten voelen en dat deze het idee had dat hij hem kon vertrouwen. De noden van de Pennenlikker kwamen hem bekend in de oren en hij begreep maar al te goed dat de dommeling hem precies in de kaart speelde. De Pennenlikker oreerde over een momentvanger, die de bevolking zou moeten afleiden van allerlei kwalijke ontwikkelingen. Dat was precies de nood, die hij nodig had voor zijn plan. "Ik zet de Polygamen onmiddelijk aan het werk" zei Transformator. "Binnen enkele dagen zullen we duizenden Wensbuizen maken en uitdelen viia de gaslopers." "Die wensbuizen zullen precies aan uw behoeften voldoen en overmatige momenten gaan vangen". De Pennenlikker kon met opgewekt humeur terug naar de Burcht om daar het goede nieuws te vertellen.

[P.J.]

De vergadering in de smidse liep uit op een grote braspartij. Griet had haar beste kunsten vertoond en de lekkerste gerechten, vergezeld van heerlijke wijnen, hadden de aanwezigen geslikt. De smid Zip had lachend op z'n knieën geslagen en drie rondjes rond het smidsvuur gerend van plezier. Toen de nevel een beetje was opgetrokken, werd een glas appelbrand ingeschonken en gingen de mannen er eens goed voor zitten. "Zullen we nu dan maar beginnen"? vroeg Laat. En de mannen schoven dichter. Het grote vraagstuk lag duidelijk op tafel. Er waren ontevreden geluiden in de Gemeenschap te horen. En die ontevreden geluiden betroffen het gebrek aan vrijheod en het betuttelende gedoe van de Paantrekkers. "Ik zou best een nieuwe kurketrekker willen maken", zei Zip, "maar die Paantrekkers halen me steeds weer van het werk af en vinden ook steeds weer nieuwe dingen waardoor ze me afleiden". "Dat zie ik ook wel", zei Sancho. "Mischien zouden we maar eens in gesprek moeten gaan met de Pennenlikkers, want zo kan het niet langer". "Pfft", zei Laat, "die laten zich echt niet zo gemakkelijk zien hoor"! "Toch zal dat moeten" zei Sancho, "want we zitten zo vast als een muizekeutel en op deze manier komt er nooit enige vooruitgang". De inwoners van Zakio ergerden zich meer en meer aan het gedrag van de Paantrekkers en hoopten dat daar verandering in zou kunnen worden gebracht. Maar ja, hoe dan? En opnieue ging de fles appelbrand rond.......

 

De bonte Freule lachte dat de tranen haar uit de ogen rolden. "Dat heb je schitterend gedaan" zei ze tegen de Pennenlikker. de Zetelbeheerder was wat gereserveerder en keek enigzins bedenkelijk voor zich uit. "Wanneer komen die Wensbuizen"? vroeg hij. De Pennenlikker vertelde dat Transformator er meteen mee aan de slag was gegaan en speldde de beide anderen op de mouw, dat hij de bedenker van het gerei was. "Dan zullen we rustig een paar dagen wachten en de zaken volgen", vervolgde de Zetelbeheerder. Zijn dikke brillenglazen zakten bijna tot op het puntje van z'n neus en je kon hem zowat horen denken...... "Kerkuil en blaatapen" uitte hij zachtjes......

 

Zoals gebruikelijk werkten de Monogamen zich een oor uit hun bilnaad. De Transformator had hen voorgespiegeld dat ze extra optiement zouden krijgen als ze rondom de klok zouden doorwerken. Voor normale mensen waren die werken nauwelijks te volgen want hun vingers benaderden een ongelofelijke snelheid van handelen. En spoedig lag er een eerste stapel van Wensbuizen klaar. De transformator bezat duistere krachten, en bestuifde de Buizen met een geheim poeder, zodat deze precies aan zijn wensen zouden voldoen. "Nog twee dagen en de maan is vol" prevelde de magiër. "Maat en Vlot zullen van ons zijn" ging hij voort. Langzaam verdwenen shimmen in de nacht en alleen een vreemd geluid, van werkende Polygamen, was nog hoorbaar in het moeras. Ongewisse geluiden, die je deden denken aan gnurken en gnomen. Een plek waar mensen niet graag kwamen.... en zeker niet als het nachtdonker overheerste. Een zuchtend windje kompleteerde jet tafereel en de Transformator begaf zich ten ruste, wetend dat alles ging zoals hij zich wenste.

