Importeren?

[Rien Gluvers]

Steeds vaker worden wij benaderd door importeurs, meestal starters, die denken het licht te hebben gezien. Zelf importeren vanuit Azië en andere verre oorden, dat is het helemaal. Helaas blijkt bij de eerste vragen dat bijna geen van hen ook maar enig benul heeft wat er bij komt kijken. Rohs, reach, verpakkingbelasting? Hoe dit zit :-[. Geen van de bedrijven kon op meerdere van dit soort vragen een sluitend antwoord geven.

 

Daarom steeds vaker mijn advies: Als amateurimporteur heb je in het buitenland niets te zoeken. Zelfs Europa met zijn verschillende regelingen per land, denk aan Stibat, vewijderingsbijdragen en regelingen voor wit-, bruin- en grijsgoed blijkt voor de meeste "importeurs" al een probleem.

 

Gelukkig voor de meesten wordt er nog heel gebrekkig gecontroleerd door de overheid, maar ook dat zie ik veranderen.

De pakkans die nu nog tamelijk klein is neemt snel toe. Vooral de douane wordt steeds strenger naarmate de parate kennis van deze ambtenaren toeneemt.

 

Edit Titel

[geanonimiseerd__]

Ja jemig, dat is ook natuurlijk zo. Als het heel makkelijk was om te importeren deed iedereen dat.

 

Ik wil geen reclame maken en bij deze hoop ik dan ook niet direct te horen"jaja jij maakt lekker reclame voor jezelf!". Keuze genoeg denk ik van echte bedrijven met inhoud.

 

Op mijn site staat nogal wat informatie die antwoord kan geven op de eerste vragen die bij mensen opkomen. Scheelt mij weer een paar emails.

 

Als de importeur in Nederland zit zegt dit niets over de capaciteiten om alle import goed te regelen volgens wetgeving. Het zegt meer iets over de betrokkenheid van importeur over de betrokkenheid die hij heeft met zijn markt. Als je claimt schoenen uit zimbabwe te importeren is het wel handig dat je ook in zimbabwe je kantoor hebt anders is jouw toegevoegde waarde 0.0

 

Importeren lijkt moeilijker dan het is: als je zaken doet met bedrijven die al exporteren, dan kunnen zij vaak het hele traject totaan Uw deur regelen. opgelost! Zo niet, dan zoek je een forwarder die namens U het hele traject doorloopt inclusief de inklaring, documenten etc etc in Nederland. Kind kan de was doen.

 

Het moeilijke van importeren is dan ook niet het logistieke verhaal maar alles wat hiervoor (moet) gebeuren. Of je doet het goed of je bent aan het prutsen. Voor prutsers is er altijd een heel legioen aan medeprutsers die "diensten" vanuit de zolderkamer bij moeders thuis aanbieden.

 

Gewoon logisch verstand gebruiken, dan komt de echte ondernemer wel tot een goede beslissing.

 

[Rien Gluvers]

Importeren lijkt moeilijker dan het is: als je zaken doet met bedrijven die al exporteren, dan kunnen zij vaak het hele traject totaan Uw deur regelen. opgelost! Zo niet, dan zoek je een forwarder die namens U het hele traject doorloopt inclusief de inklaring, documenten etc etc in Nederland. Kind kan de was doen.

 

Helemaal niet mee eens.

 

Praktijkvoorbeeldje.

Een onze collega ziet het licht. Een trolleykoffer die bij een grote winkelketen ligt gaat hij zelf importeren vanuit China. Zelfde koffer (denkt hij) zelfde fabriek, exporteur, forwarder. Wat blijkt de koffers van de winkelketen worden gefabriceerd op basis van specificatie van winkelketen en dik pak inkoopvoorwaarden. Hijzelf gebruikt deze echter niet maar verwijst naar > zo'n koffertje wil ik. Alles geregeld toch?

 

Helaas. Het transparante venstertje in zijn koffertje waarachter men zijn adreskaartje kan steken bevat bij zijn partij te veel cadmium. Import in EU is derhalve verboden. Chinees zegt: koffertje voldoet aan onze specificaties neemt niets terug. Collega kan ook nog eens betalen voor afvoer en vernietiging van deze zending.

 

Goed voorbereiden en zeer goed omschrijven waaraan de goederen moeten voldoen en in China laten controleren voor verscheping is dus zeer belangrijk.

 

 

 

[SubRosa]

importeren van buiten de EER is inderdaad riskant.

Maar er zijn genoeg mogelijkhgeden voor een startende imorteur om het risico te verminderen.

Ik denk aan :

- vragen naar welke landen het produkt al ge-exporteerd is (en dit controleren)

- produkten met weinig risico kiezen

- via de produkt-codes in de database van de EU uitzoeken welke regelgeving in de EU geldt.

- beginnen met een kleine partij te importeren

En zo zijn er vast nog meer mogelijkheden veilig te importeren.

[Jeroen Bakker]

Praktijkvoorbeeldje.(...) Collega kan ook nog eens betalen voor afvoer en vernietiging van deze zending.

 

Goed voorbereiden en zeer goed omschrijven waaraan de goederen moeten voldoen en in China laten controleren voor verscheping is dus zeer belangrijk.

 

Dus nu betaalt hij wat leergeld, leert ervan, en maakt zodirect een klapper omdat hij wel een goed idee had (en enkel qua uitvoering wat moest leren). Lijkt me prima toch?

 

De openingspost van Rien klinkt een beetje als "Laat ons als experts dit maar regelen, want jullie snappen dit toch niet" Zo'n houding is één van de natuurlijke vijanden van innovatie en inventiviteit... En daarbij, we ervaren nu allemaal wat er gebeurt wanneer echte experts zich ergens over buigen (zie de handel in rommelhypotheken of de ponzi-trucs).

 

Ieder z'n expertise, daar ben ik helemaal voor, maar dit is wel behoorlijk uit de hoogte en dat zul je zo niet bedoeld hebben.

[Rien Gluvers]

importeren van buiten de EER is inderdaad riskant.

Maar er zijn genoeg mogelijkhgeden voor een startende imorteur om het risico te verminderen.

Ik denk aan :

- vragen naar welke landen het produkt al ge-exporteerd is (en dit controleren)

- produkten met weinig risico kiezen

- via de produkt-codes in de database van de EU uitzoeken welke regelgeving in de EU geldt.

- beginnen met een kleine partij te importeren

En zo zijn er vast nog meer mogelijkheden veilig te importeren.

 

 

Helemaal mee eens. Mogelijkheden zat. Alleen alles is niet zo eenvoudig als het lijkt. Neem bijvoorbeeld de wetgeving REACH. (zie ook o.a. http://www.reachinfo.nl/). Als importeur van producten moet je van ieder product en onderdeel daarvan

op eerste verzoek kunnen aangeven waarvan (chemische-samenstelling) deze gemaakt is. Kijk nu bijvoorbeeld eens naar een radio'tje. 1000 onderdeeltje komen eerst. Dus 1 radio'tje van 1 type zijn al 1000 specificaties. (EU leuker kunnen wij het niet maken >:()

[Rien Gluvers]

Ieder z'n expertise, daar ben ik helemaal voor, maar dit is wel behoorlijk uit de hoogte en dat zul je zo niet bedoeld hebben.

 

I.d.d. niet zo bedoeld. Het is nu zelfs zo dat wij vooral door de impact van reach hebben besloten die gehele import van buiten de EU aan andere partijen uit te besteden. Als je het binnen het kader van de huidige wetgeving goed wil doen zijn de kosten inmiddels zo hoog dat het alleen nog bij zeer grote volumes lonend is.

[Hans v N]

Helemaal mee eens. Mogelijkheden zat. Alleen alles is niet zo eenvoudig als het lijkt. Neem bijvoorbeeld de wetgeving REACH. (zie ook o.a. http://www.reachinfo.nl/). Als importeur van producten moet je van ieder product en onderdeel daarvan

op eerste verzoek kunnen aangeven waarvan (chemische-samenstelling) deze gemaakt is. Kijk nu bijvoorbeeld eens naar een radio'tje. 1000 onderdeeltje komen eerst. Dus 1 radio'tje van 1 type zijn al 1000 specificaties. (EU leuker kunnen wij het niet maken >:()

 

Mooie discussie maar REACH gaat toch echt over chemische stoffen.

 

Voor sommige stoffen van de volgende stofgroepen geldt een vrijstelling:

Tussenproducten

Polymeren en monomeren

Stoffen in voorwerpen

 

En dan moet je er ook nog eens meer dan 1000 kg van importeren of gebruiken.

 

REACH is van toepassing op alle stoffen die in hoeveelheden van meer dan 1 ton/jaar worden geproduceerd of geïmporteerd in de EU.

 

 

Dan verbaas ik me verder over het voorbeeld van de koffer. Stel dat er te veel Cadmium in het venstertje zit.

 

- Begrijp in het geheel niet hoe dat kan want Cadmium wordt als felle kleurstof gebruikt in kunststof, maar dat terzijde-

 

Dan levert de Chinees of iemand anders goede venstertjes en pas je de koffer even aan in een sociale werkplaats. Voor een paar cent ben je klaar en heb je een beetje leergeld betaald.

 

De Chinezen weten intussen ook zelf wel dat bepaalde zaken niet zomaar uitgevoerd kunnen worden en de overheid wordt daar ook steeds slimmer.De kans om de spreekwoordelijke kat in de zak te kopen wordt hiermee kleiner.

 

Natuurlijk moet je jezelf goed op de hoogte stellen of laten bregen van wetgeving en veranderingen hierin.

[Rien Gluvers]

Dan verbaas ik me verder over het voorbeeld van de koffer. Stel dat er te veel Cadmium in het venstertje zit.

 

- Begrijp in het geheel niet hoe dat kan want Cadmium wordt als felle kleurstof gebruikt in kunststof, maar dat terzijde-

 

Dan levert de Chinees of iemand anders goede venstertjes en pas je de koffer even aan in een sociale werkplaats. Voor een paar cent ben je klaar en heb je een beetje leergeld betaald.

 

De Chinezen weten intussen ook zelf wel dat bepaalde zaken niet zomaar uitgevoerd kunnen worden en de overheid wordt daar ook steeds slimmer.De kans om de spreekwoordelijke kat in de zak te kopen wordt hiermee kleiner.

 

Natuurlijk moet je jezelf goed op de hoogte stellen of laten bregen van wetgeving en veranderingen hierin.

 

Klinkt leuk. Had onze collega zelf ook bedacht, maar de praktijk is anders, Invoer wordt geweigerd en op de containerterminal mag je niet aan de produkten werken. Conatiner bleef dus in depot. Chinees wilde het niet terug, dus terugsturen lukte niet. Huur container en ruimte op terminal voor onze collega bleef doorlopen. Hij heeft nog van alles geprobeerd, maar ja de regeltjes zijn heilig in NL.

 

Mooie discussie maar REACH gaat toch echt over chemische stoffen.

 

Hier begint dus het probleem. Lees de regelgeving maar.

 

Een kort uittreksel:

 

Verplichtingen voor importeurs van voorwerpen

 

aan afnemers en op verzoek aan consumenten, informatie over stoffen verwerkt in voorwerpen verstrekken om het veilig gebruik van voorwerpen mogelijk te maken.

ingeval van zeer risicovolle stoffen in een voorwerp, voldoende informatie aan alle afnemers verstrekken om een veilig gebruik van dat voorwerp mogelijk te maken, waaronder ten minste de naam van de stof.

 

Deze bepalingen gelden al bij 1 product ongeacht kilo's of wat so ever. En met veilig gebruik wordt bijvoobeeld ook bedoeld afvoer als afval. Jemoet echt de chemische samenstelling van ieder onderdeel weten.

 

 

 

 

[Rien Gluvers]

@ hans

 

2. Waar wordt cadmium voor gebruikt?

Cadmium wordt gebruikt in onder andere oplaadbare batterijen, accu's, fotografische films, in pigmenten voor keramiek, email, glas en olieverf. Ook kan het nog aanwezig zijn in zink, gips, veevoeders en meststoffen. Cadmium wordt ook gebruikt om metalen van een oppervlaktelaag te voorzien, het zogenaamde cadmeren. Het kan als kleurstof voorkomen in kunststof. Rood, oranje, geel en groen kunststof heeft de grootste kans dat het cadmium bevat. Het komt voor in uiteenlopende producten van pennen en archiefmappen tot speelgoed. Kinderen die sabbelen op speelgoed dat cadmium bevat kunnen daarvan uiteindelijk ziek worden. Speelgoed moet mede daarom voldoen aan de 'sabbelnorm' van het Warenwetbesluit speelgoed. Cadmium wordt ook als stabilisator gebruikt in pvc. Cadmiumpoeder is brandbaar en explosief bij reactie met lucht

[Hans v N]

OK, blijkbaar had de douane al enige ervaring met Cadmium gestabiliseerde PVC (toepassing kende ik inderdaad niet) in Chinese koffers. Vreemd dat je die niet mag reworken en nog vreemder dat de Chinees die eventueel met een vergoeding niet wil reworken. Vreemd maar niet onmogelijk.

 

Dat iedereen alle samenstellingen van elk onderdeel moet kennen lijkt me niet de bedoeling. Hoe wil je dat doen? De stukslijst opvragen van een plasma TV en de samenstelling van alle onderdelen?

Het gaat er natuurlijk om dat je weet wat je inkoopt. Als je röntchenapperatuur koopt moet je natuurlijk andere dingen weten dan dat je een eierwekker inkoopt. De basis voor REACH zijn de chemische stoffen die gebruikt worden en waarvoor de fabrikant of importeur het risico moet inschatten voor de gebruiker. Gezond verstand gebruiken en (nogmaals) je goed laten informeren.

 

 

 

 

[Rien Gluvers]

De stukslijst opvragen van een plasma TV en de samenstelling van alle onderdelen?

 

Dit is i.d.d. de verplichting.

 

Edit:

Sorry toch nog een betere aanvulling: :-[

 

Moet ik stoffen in voorwerpen registreren?

 

Dat hangt ervan af. Registratie van stoffen in voorwerpen door producenten of importeurs van voorwerpen op grond van artikel 7(1) van REACH is alleen nodig als aan de volgende voorwaarden wordt voldaan:

 

De stof is bij normaal gebruik bedoeld om vrij te komen (zie de veelgestelde vraag hierover)

De totale hoeveelheid van de stof in de voorwerpen bedraagt meer dan 1 ton per producent/importeur per jaar

De stof is nog niet voor dat specifieke gebruik geregistreerd

De laatste voorwaarde impliceert dat registratie van stoffen in voorwerpen vooral van belang is bij importeurs van voorwerpen van buiten de EU.

 

Over de bepaling van 1 ton per producent/importeuer bestaat nog verschil van mening inzake 1 producent bj meerder importeurs.

 

Heb nog navraag gedaan. kom er z.s.m. op terug.

 

 

 

[geanonimiseerd__]

Nou lekker voorbeeld Rien.

 

Wat een onzin, het gaat jouw voorbeeld om het importeren, DUS van het moment dat de boot aankomt in Nederland, en niet om de ondeskundigheid van een doe het zelf ondernemer die geen contracten kan maken en RoCH en andere certificatie naloopt of het hele logistieke verhaal er omheen.

 

Goedkoop is duurkoop het is nog altijd waar. Eigen schult, dikke bult.

 

Argumenteren op basis van dit voorbeeld is onzin. Hier is geen sprake van onmacht maar domheid.

 

Je kan voor zover ik weet gewoon de container voor de douane laten leeghalen, een paar man met een stanleymes de plasticjes eraf en wat munten betalen voor afvoer chemische stoffen.

 

Alles verders ok: invoeren

 

Dit voorbeeld heeft nog een vreemd kenmerk, wat ik vermoed is dat dit niet de eerste keer is dat een zending van deze fabriek is tegengehouden op grond van zelfde regels. Normaal is het : lading is koffers,productcode etc etc. Dat ze er "ineens"

achter komen dat er een plastic labeltje op zit dat plasic met cadmium bevat is hoogst onwaarscheinlijk.

 

Importeren lijkt moeilijker dan het is: als je zaken doet met bedrijven die al exporteren, dan kunnen zij vaak het hele traject totaan Uw deur regelen. opgelost! Zo niet, dan zoek je een forwarder die namens U het hele traject doorloopt inclusief de inklaring, documenten etc etc in Nederland. Kind kan de was doen.

 

Helemaal niet mee eens.

 

Praktijkvoorbeeldje.

Een onze collega ziet het licht. Een trolleykoffer die bij een grote winkelketen ligt gaat hij zelf importeren vanuit China. Zelfde koffer (denkt hij) zelfde fabriek, exporteur, forwarder. Wat blijkt de koffers van de winkelketen worden gefabriceerd op basis van specificatie van winkelketen en dik pak inkoopvoorwaarden. Hijzelf gebruikt deze echter niet maar verwijst naar > zo'n koffertje wil ik. Alles geregeld toch?

 

Helaas. Het transparante venstertje in zijn koffertje waarachter men zijn adreskaartje kan steken bevat bij zijn partij te veel cadmium. Import in EU is derhalve verboden. Chinees zegt: koffertje voldoet aan onze specificaties neemt niets terug. Collega kan ook nog eens betalen voor afvoer en vernietiging van deze zending.

 

Goed voorbereiden en zeer goed omschrijven waaraan de goederen moeten voldoen en in China laten controleren voor verscheping is dus zeer belangrijk.