Verzekeringen zijn slecht voor je

[R.I.P. - Fred Wiersma]

Wat is het toch met verzekeringen? In theorie is een verzekering een briljant idee: door een klein bedrag te betalen, kun je grote schadeposten, die moeilijk op te brengen zijn, toch betalen. Mooi toch? En omdat veel mensen tegelijk een klein bedrag betalen, is er binnen die groep mensen solidariteit met betrekking tot een bepaald type gebeurtenis: ziekte, sterfte, diefstal, brand etc. De groep draagt als het ware het onfortuin van de enkeling.

 

Dus waar gaat het dan mis met verzekeringen?

 

1) je betaalt iets 'voor niets': als jou niets overkomt, heb je eigenlijk te veel geld uitgegeven. Dat weet je uiteraard pas achteraf. Het gevoel dat je 'voor niets' geld uitgegeven hebt, is overigens niet terecht (want je hebt in feite zekerheid gekocht) maar in de menselijke geest blijft er toch iets knagen van 'zonde, eigenlijk'.

 

2) je betaalt iets waarvan je nog niet wat wat het je op gaat leveren als je het nodig hebt. Bij een ziektekostenverzekering is dat nog redelijk duidelijk, maar bij een AOV is het al veel ondoorzichtiger. En wat valt er nou wel of niet onder een reisverzekering en is er overlap met bijv. de ziektekostenverzekering?

 

3) bij elke verzekering zijn er beperkende voorwaarden, zowel in dekking als in uitkeringen. Meestal in zulke taal opgesteld dat een leek er geen wijs uit kan worden, zelfs niet met een academische opleiding. Als je bijv. ziektekosten declareert, blijkt opeens dat medicijn X of behandeling Y een vergoedingsplafond heeft van bedrag Z, dus het meerdere mag je zelf betalen. Waarom? Geen flauw idee, soms is het wettelijk bepaald, maar eigenlijk wil je als klant gewoon dat je verzekeraar uitkeert bij ellende, daar ben je toch voor verzekerd? Dan toch weer een deel zelf moeten ophoesten, veroorzaakt irritatie bij de klant.

 

4) Verzekeringen zijn saaaaaaai. Noodzakelijk kwaad, misschien, maar ik ken niemand die wel eens verheugd uitroept: 'wat heb ik zin om vandaag eens lekker een verzekering af te sluiten! mmmm, heerlijk!' Mensen die slaapproblemen hebben: lees een polis, en je bent gegarandeerd binnen 10 minuten onder zeil. Wie wil nou zijn kostbare tijd verspillen aan saaiheid?

 

5) The proof of the pudding is in the eating , ofwel je weet pas echt wat je aan je verzekeraar hebt zodra je een claim indient. Soms is het claimproces onduidelijk en weet je al helemaal niet hoelang de afhandeling duurt. Je moet hele waslijsten aan informatie opgeven (waarom is dat proces eigenlijk niet geautomatiseerd?): log in via internet op de claimmodule van je verzekeraar en binnen 10 minuten is de claim geregistreerd en zie je direct of en wanneer je geld kunt verwachten. Utopia...

 

Werkelijkheid: originele nota's opsturen (laat de leverancier die factuur direct afhandelen met de verzekeraar, via de klant laten lopen is alleen maar lastig voor die klant), onbereikbare klantenservice voor simpele vragen (voiceresponsemenu's, ja, daar hebben ze wel verstand van) etc. etc. etc. De klant schudt ontmoedigd het hoofd. Veranderen van verzekeraar kan, maar is lastig en leidt niet per se tot verbetering.

 

6) Tussenpersonen. Ook zo iets. Noemen zich onafhankelijk adviseur maar zijn in de praktijk vaak gebonden aan één verzekeraar of beperkte groep producten. Ook hier: onduidelijke tariefstelling (provisies betaald door verzekeraar), onduidelijke servicelevels en een noodzakelijk kwaad voor een industrie om klanten zoveel mogelijk producten in de maag te splitsen. Dus niet zozeer het belang van de consumenten dienend. Dat is ook niet te verwachten zolang diezelfde consument de tussenpersoon niet zelf betaalt voor de dienstverlening.

 

7) Door je te verzekeren, maak je je afhankelijk van een ander. Zeker bij inkomensverzekeringen speelt dat, maar ook bij een basale ziektekostenverzekering. Je voelt jezelf niet meer verantwoordelijk, want dat heb je uitbesteed aan de verzekeraar. Je kunt weer in kinderlijk gedrag vervallen ('papa verzekeraar zorgt wel dat het goed komt') en je maakt je niet meer druk over de kosten, want behalve de premie hoef jij die niet te betalen, toch?

 

8) Last, but certainly not least: verzekeren is een win/lose game. In de speltheorie ook wel 'zero sum game' genoemd. De winst van de verzekeraar is het verlies van de premiebetaler, en omgekeerd. Dat leidt tot argwaan en egoistisch gedrag aan beide kanten. De verzekeraar is er bij gebaat om zoveel mogelijk premie te innen en zo weinig mogelijk uit te keren. De verzekerde wil 'zijn geld eruit hebben' en kan fraudeclaims indienen en als hij daar te eerlijk voor is, blijft hij met het gevoel zitten 'ik heb te veel betaald'. De partijen helpen elkaar niet, want dat is niet in hun eigen voordeel.

 

Hoe moet het dan wel? De oplossing ligt vooral in het doorbreken van de win/lose. Hoe weet ik ook niet, maar een richting zou kunnen zijn: alle verzekeringen onderbrengen bij de overheid. Of: alles wat meer binnenkomt aan premie dan noodzakelijk voor de te vormen reserves en de bedrijfskosten, weer pro rata uitkeren aan de verzekerden.

 

Daarnaast, zoveel mogelijk de ellende van onduidelijke voorwaarden, en claimafhandeling, uit de wereld helpen.

 

Ik voorzie een stralende toekomst voor de verzekeraar die eens rigoreus hier het voortouw in neemt.

[Joost Rietveld]

Hi Fred,

 

Wat kanttekeningen na het plaatsen en dus lezen van jouw column:

 

Ik denk dat het met de gedachte 'weer een jaar premie voor niets betaald' wel meevalt en dat dat niet de motor is achter fraudeclaims. Dat is gewoon hebberigheid.

 

De overheid is een goed eind op weg om openheid in provisies en kosten te krijgen. Ik denk dat een tussenpersoon of gevolmachtigde ook altijd moet aangeven bij welke verzekeraars en banken zijn belangen liggen. Laatst nog een advies van een tussenpersoon aan een cliënt van mij getoetst. Direct ingaande lijfrente. Ik kwam bij de eerste willekeurig gekozen verzekeraar al 500 euro per jaar hoger uit qua uitkering dan zijn tussenpersoon. Dus ja, laat burgers betalen voor adviezen en schaf de premies en (bulk)bonussen af.

 

Verzekeren via de overheid? Daar zou ik als burger niet graag aan meedoen. De huidige voorzieningen volstaan, maar bij de overheid een schadeclaim indienen omdat iemand mijn auto aan gort gereden heeft, zie ik niet zitten. Als je veel van doen hebt met de fiscus, dan zul je die aversie wel herkennen ;)

 

Groet

Joost

 

 

[ik ben pleite]

Zoals reeds eerder door mij verkondigd in een bepaald topic:

 

Verzekeringen: ik begin er niet meer aan, tenzij het verplicht is...

 

Heb genoeg verzekeringsellende meegemaakt, ik zit er momenteel zelfs middenin en ik heb er van geleerd.

 

Het is feitelijk gebaseerd op angst, en word die angst waarheid, dan weet de verzekering wel weer tig clausules uit de kast te trekken waardoor je alsnog met lege handen staat.

 

 

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Het is feitelijk gebaseerd op angst, en word die angst waarheid, dan weet de verzekering wel weer tig clausules uit de kast te trekken waardoor je alsnog met lege handen staat.

 

Vanavond ook Kassa gekeken?

 

Daar bleken verzekeringen mensen met bijvoorbeeld een whiplash naar erkende artsen te sturen die een whiplash niet erkennen als aandoening, en dus de persoon in kwestie niet als arbeidsongeschikt aanmerken.

 

Ook was er een ex-ondernemer die na een ernstig auto-ongeluk naar verwachting hooguit een jaar arbeidsongeschikt zou zijn, maar toen bleek dat het toch langer ging duren werd zijn uitkering gedurende ruim een half jaar om onduidelijke redenen stopgezet.

 

Ik vertrouw ze ook voor geen meter, maar aan de andere kant speelt de angst bij mij ook een belangrijke rol. Als het misgaat, en ik ben niet verzekerd, dan ben ik zwaar het aapje. Dus dan toch maar de ratten spekken...

[ik ben pleite]

Het is feitelijk gebaseerd op angst, en word die angst waarheid, dan weet de verzekering wel weer tig clausules uit de kast te trekken waardoor je alsnog met lege handen staat.

 

Vanavond ook Kassa gekeken?

 

Daar bleken verzekeringen mensen met bijvoorbeeld een whiplash naar erkende artsen te sturen die een whiplash niet erkennen als aandoening, en dus de persoon in kwestie niet als arbeidsongeschikt aanmerken.

 

Ook was er een ex-ondernemer die na een ernstig auto-ongeluk naar verwachting hooguit een jaar arbeidsongeschikt zou zijn, maar toen bleek dat het toch langer ging duren werd zijn uitkering gedurende ruim een half jaar om onduidelijke redenen stopgezet.

 

Ik vertrouw ze ook voor geen meter, maar aan de andere kant speelt de angst bij mij ook een belangrijke rol. Als het misgaat, en ik ben niet verzekerd, dan ben ik zwaar het aapje. Dus dan toch maar de ratten spekken...

 

@Peter

 

Ik heb géén Kassa gekeken!!

Helaas spreek ik uit eigen ervaringen, ik heb geen programma nodig om een mening te vormen!

 

Wat letselschade betreft: ik heb 4 jaar terug een serieus motor-ongeluk gehad, zit nog in die ellende verwikkeld en ik zal je melden: je wordt er niet blij van!!!

 

Verder ons eigen woon/bedrijfspand tegen de vlakte zien gaan door brand en alle verzekeringsellende daarom heen...en zo kan ik wel even doorgaan!

 

M'n pa is er aan onderdoorgegaan...letterlijk, dit door stress, tegenwerking e.d. vanuit de verzekeringswereld...fijn datje verzekerd bent :'(

 

Ik ben er wel klaar mee, zoals gezegd, alleen de verplichte verzekeringen heb ik, niks meer en minder!

 

 

[R.I.P. - Fred Wiersma]

 

...

Verzekeren via de overheid? Daar zou ik als burger niet graag aan meedoen. De huidige voorzieningen volstaan, maar bij de overheid een schadeclaim indienen omdat iemand mijn auto aan gort gereden heeft, zie ik niet zitten. Als je veel van doen hebt met de fiscus, dan zul je die aversie wel herkennen ;)

 

Ik zal niet zeggen dat dat de ideale oplossing is, maar ik dacht aan de oude ziekenfondsen, dat waren toch (semi) ambtenaren? Dat systeem werkte best goed, hoewel ook (als veel overheid) tamelijk bureaucratisch. Als ziekenfondsklantje hoefde je ook zelden rekeningen te betalen bij arts, tandarts of ziekenhuis. Dat gelazer begon pas toen de overheid allerlei eigen risico's ging invoeren.

 

@Popma: verzekeringen zijn inderdaad gebaseerd op angst, maar dat is op zich niet zo slecht. Je wilt je voorbereiden op iets dat kan gebeuren, en een bepaald risico afdekken. Die risico's zijn er nou eenmaal.

[Annedien Hoen]

Ik hoorde ook een keer op Tros Radar dat een verzekering voor tandheelkundige kosten niet echt een verzekering is maar meer een spaarpot; je betaalt je hier namelijk scheel aan, je hebt meestal zelf het volledige bedrag al aan premie betaald als iets wordt uitgekeerd.

Alles ligt in z'n geheel een beetje ondersteboven heb ik het idee. Investeringen in normaal gesproken stabiele fondsen, pensioenen, spaartegoeden, verzekeringen...niks is nog zeker.

 

[StevenK]

De problemen die ik met verzekeren zie zijn:

 

- de meute snapt het niet. Ze willen voor elke euro die ze uitgeven iets terugzien en willen niet snappen dat het idee juist is de risico's over alle deelnemers te spreiden. Het is tenslotte een collectiviteit. Vaak zie je ook op diverse fora vragen waarbij niet de vraag is of iets onder een dekking valt, maar enkel welke verzekering gaat betalen.

- Mensen beseffen niet meer dat het hun eigen verantwoordelijkheden zijn die verzekerd worden. Die verantwoordelijkheid is zo ver geabstraheerd, dat men denkt dat een verzekeraar - of anders de overheid - per definitie aansprakelijk is.

- mensen verzekeren alles wat te verzekeren is, zonder de vraag te stellen of je het risico niet beter zelf kunt dragen. Hier op HL zie je dat heel erg terug: vooral beginnende ondernemers sluiten allerlei verzekeringen af om hun ondernemersrisico te beperken en de 'zekerheid' van de werknemer terug te kopen.

[Manon GJ]

Jouw idee "alles wat meer binnenkomt aan premie dan noodzakelijk voor de te vormen reserves en de bedrijfskosten, weer pro rata uitkeren aan de verzekerden. " bestaat al. Je kunt je verzekeren bij Univé, deze maatschappij werkt op deze manier.

 

Ik loop zelf al heel wat jaren rond in tussenpersonenland als adviseur en ken ook de andere kant van de medaille daarom erg goed. Natuurlijk zijn er tussenpersonen die bedenken waar ze meeste provisie krijgen op een post, echter dit korte termijn denken zorgt uiteindelijk voor het verliezen van klanten en daarom zijn het ook meestal de 'hit & run' kantoren die het eerste omvallen.

 

Tussenpersonen zijn al heel lang verplicht om aan te geven of er verzekeraars zijn die belangen hebben in hun onderneming en met wie er wordt samengewerkt. De voorkeur van een tp om samen te werken met een bepaalde maatschappij zit niet per se in de provisie maar ook in de uiteindelijke service die de maatschappij geeft aan de eindklant. Een maatschappij die iets duurder is, maar wel administratief veel sneller is, schades sneller afhandelt etc. zou een goede keuze kunnen zijn voor een klant.

 

Klanten in verzekeringsland kijken vaak alleen maar naar de hoogte van de premies en het is nu juist de rol van de tussenpersoon om een goed advies te geven nav inhoud van de polis gekoppeld met de ervaringen die hij heeft met een bepaalde maatschappij. En last but not least kan het ook nog zo zijn dat een tussenpersoon meer voor je kan regelen qua service bij een maatschappij waar hij veel posten heeft lopen dan waar hij er maar een minimaal aantal heeft.

 

En dan als echt allerlaatste maar even advocaat van de duivel voor al die tussenpersonen die zo worden aangevallen in de media: stel je voor, je koopt 5 jaar geleden een tussenpersoon met 10 medewerkers en je hebt een ondernemingsplan. Dan gaat de overheid zich ermee bemoeien en stijgen de administratieve lasten met een factor (minimaal) 300% en stijgen je opleidingskosten met enkele tienduizenden euro's. Kort daarna daalt je omzet voor een aantal jaren omdat de overheid besluit dat afsluitprovisies worden omgezet naar doorlopende provisie. En dan begint de overheid ook nog eens te morrelen aan de bonusprovisie die jij als goed zakenman hebt geregeld bij de maatschappijen waar jij veel voor doet.

 

Stel het je maar voor, omzetdaling, kostenverhoging en dat allemaal op basis van niet te verwachten overheidsmaatregelen. Ik zou het bijna een onbetrouwbare overheid willen noemen.

[R.I.P. - Fred Wiersma]

Jouw idee "alles wat meer binnenkomt aan premie dan noodzakelijk voor de te vormen reserves en de bedrijfskosten, weer pro rata uitkeren aan de verzekerden. " bestaat al. Je kunt je verzekeren bij Univé, deze maatschappij werkt op deze manier.

 

Klopt. Mijn punt is ook niet zozeer dat verzekeraars niets mogen verdienen, maar vooral dat de hele materie nodeloos ingewikkeld en klantonvriendelijk is, en berust op een win/lose principe.

 

 

...

Klanten in verzekeringsland kijken vaak alleen maar naar de hoogte van de premies en het is nu juist de rol van de tussenpersoon om een goed advies te geven nav inhoud van de polis gekoppeld met de ervaringen die hij heeft met een bepaalde maatschappij. En last but not least kan het ook nog zo zijn dat een tussenpersoon meer voor je kan regelen qua service bij een maatschappij waar hij veel posten heeft lopen dan waar hij er maar een minimaal aantal heeft.

...

 

Uiteraard kijken klanten vooral naar de kosten! Ze weten niet voldoende van de inhoud af en verzekeraars maken dat ook niet makkelijk. Daarnaast: hoe vind ik als klant een goede tussenpersoon? Hetzelfde probleem geldt hier als bij de verzekeraar: je weet pas wat je aan een tussenpersoon hebt op het moment dat je hem/haar nodig hebt. Daarnaast zijn ook tussenpersonen niet bepaald duidelijk in wat ze nou aanbieden voor welke prijs (in mijn column refereer ik aan service levels in dat kader).

 

Overigens vind ik het raar dat een tussenpersoon meer gedaan kan krijgen bij een verzekeraar als hij meer polissen heeft lopen. Dat is toch niet eerlijk naar de klant die bij een tussenpersoon zit die maar weinig bij een verzekeraar heeft uitstaan? ???

En dan als echt allerlaatste maar even advocaat van de duivel voor al die tussenpersonen die zo worden aangevallen in de media: stel je voor, je koopt 5 jaar geleden een tussenpersoon met 10 medewerkers en je hebt een ondernemingsplan. Dan gaat de overheid zich ermee bemoeien en stijgen de administratieve lasten met een factor (minimaal) 300% en stijgen je opleidingskosten met enkele tienduizenden euro's. Kort daarna daalt je omzet voor een aantal jaren omdat de overheid besluit dat afsluitprovisies worden omgezet naar doorlopende provisie. En dan begint de overheid ook nog eens te morrelen aan de bonusprovisie die jij als goed zakenman hebt geregeld bij de maatschappijen waar jij veel voor doet.

 

Stel het je maar voor, omzetdaling, kostenverhoging en dat allemaal op basis van niet te verwachten overheidsmaatregelen. Ik zou het bijna een onbetrouwbare overheid willen noemen.

 

Zielig hoor die tussenpersonen... ;D Maar mijn column is geschreven vanuit de optiek van de klant, en de interne problemen van een tussenpersoon of verzekeraar zijn niet het pakkie an van de klant. Geldt overigens ook voor interne problemen van andere leveranciers / priducenten, die moeten hun klanten ook niet lastig vallen met hun problemen.

 

Ik ben overigens wel benieuwd of jij als deskundige nog andere oplossingen ziet voor de geschetste problemen?

[Norbert Bakker]

"Verzekeringen zijn slecht voor je". Poeh, daar kun je het dan mee doen als adviseur risicomanagement, arbeidsvoorwaarden en verzekeringen. ;)

 

Een paar reacties:

 

[*]Het sleutelwoord bij verzekeren is vertrouwen. Vertrouwen van de verzekeraar in de verzekerde (en vice versa uiteraard) en vertrouwen van de kandidaat verzekerde in de deskundigheid en objectiviteit van de adviseur

[*]het vertrouwen tussen verzekeraar, verzekerde en adviseur schijnt zoek te zijn. Bij velen althans. Een bekend probleem dat onder branchekenners bekend staat als het "Trust, tell, prove, dare"-dilemma: verzekeraars, adviseurs en afnemers zitten op dit moment niet in dezelfde fase: veel verzekeraars en adviseurs denken nog steeds dat ze de consument kunnen benaderen als in 1980: een beetje betuttelend en vanuit de hoogte. "Vertrouwt u ons maar, alles komt goed, wij zorgen goed voor u" Dat is de Trust Fase. De consument echter is al 2 fases verder: die zit in de "Prove"-fase waarin hij/zij niets meer voor zeker aanneemt wat niet uitdrukkelijk gestaafd kan worden met bewijzen/goede kritieken enz.

[*]Ik heb daar in 2006 een dik boek over geschreven: een uitgebreid onderzoek naar de oorzaken en mogelijke oplossingen. Dat dikke boek heeft uiteindelijk een exploitatie en liquiditeitenbegroting als bijlage gekregen en is ons businessplan geworden

[*]ik kan tot mijn geluk en genoegen constateren dat onze werkwijze werkt: bij nagenoeg al mijn klanten en de verzekeraars waar ik mee samenwerk is dat wederzijdse vertrouwen (nog of weer?) wel aanwezig . Dat is niet voor niets: zowel adviseur als verzekeraars maar ook de verzekerden(!) werden selecteerd op basis van vertrouwen.

[*]We zijn gelukkig niet uniek: steeds meer adviseurs stellen klantbelang centraal en spelen niet langer "tussenpersoon" tussen verzekeraar en verzekerde, maar zijn in de eerste plaats de adviseur en belangenbehartiger van hun verzekerde, zoals het m.i. ook hoort te zijn. Openheid (transparantie) en keuzevrijheid ten aanzien van beloning en het bespreken van de werkzaamheden horen daar ook bij.

[*]Hoe vind je een goede adviseur? Net zo als je een goede coach of interim manager vindt: daag 'm uit, prikkel hem of haar met kritische vragen over bestaande of hypothetische situaties, net zo lang tot hij/zij door de mand valt of totdat je een klein beetje overtuigd begint te raken van iemands kennis, kunde, objectiviteit en oprechtheid. Niet voor niets heb ik heel wat klanten voor me gewonnen door een oude drekzaak van hun alsnog op te lossen, of een lopend probleem/ afwijzing/uitsluiting geregeld te krijgen, Daarmee bewijs je als adviseur direct je meerwaarde. De rest is en blijft vertrouwen...

[*]Prijs is belangrijk, maar nooit doorslaggevend. Prijskopers doorlopen a.u.b. De kwaliteit van de voorwaarden en het imago van de verzekeraar bij schadeafwikkeling is het allerbelangrijkst en wel doorslaggevend: liever 50 Euro duurder bij een specialistische maatschappij met een goed imago (bijvoorbeeld een AOV verzekeraar waar 75% van de advocatuur zelf verzekerd is), dan goedkoop die later duurkoop blijkt

[*]Fred's visie op de "zero sum game" was mij al bekend, heb 'm zelfs al een paar keer geciteerd. Kloppen doet ie van geen kant. De mogelijkheid tot het overdragen van risico's die je niet zelf kunt dragen is essentieel voor het creëeren van economische waarde. Een verzekering is een financieel instrument dat een activiteit acceptabel(er) maakt, en daardoor uitvoerbaar, financieerbaar, haalbaar. Peter L. Bernstein schreef hét managementboek van 1996 over dit onderwerp: Against the Gods, the remarkable story of risk. En misschien dat Peter hier en daar wat doorslaat in zijn beweringen dat risicomanagement de voornaamste motor van de Europese expansie in de 15e, 16e en 17e eeuw was, en essentieel voor o.a. de opkomst van de VOC, maar het boek maakt wel begrijpelijk dat verzekeringen een belangrijk maatschappelijk en economisch nut dienen.

 

Edit: nog even een linkje toegevoegd naar een bespreking van dit boek.

[ik ben pleite]

@Norbert:

 

mooi verhaal, daar niet van...maar waar het mij om gaat is dan je vaak genoeg genaaid word.

 

Er zijn zat verhalen (ik kan je er ook genoeg uit eigen ervaring melden) dat je er na een verzekeringskwestie vrijwel altijd slechter uitkomt.

 

Dáár ligt mijn probleem.

 

De reden dat ik m'n pand niet tegen brand verzekerd heb, is bijv. omdat ik onze laatste brand (1997) nog goed kan heugen..toen zag ik zo'n "expert" door het pand lopen met als conclusie dat 2 muren (elk 50 meter lang, 3 verd. hoog) resp. 60 en 70 % "goed" waren. (waterschade, aantoonbare verzakkingen enz. )

 

Anders gezegd: we kregen resp. 40 en 30% van de nieuwbouwaarde uitgekeerd, dit terwijl de hele zooi zowiezo plat moest.

 

Die paar centen die je daarvan nog krijgt is niet de moeite...ik ben dus ook bang dat áls ik ooit brand krijg, ik weer zo'n omhooggevallen aktetassendrager op bezoek krijg met eenzelfde bericht...ik wil mezelf die ellende besparen en daarom maar geen verzekering.

 

Noem me dom, maar ik wil niet m'n pa achterna (kortgezegd: 6 feet under door dit soort ellende!!)

 

Verzekering: je bent goed voor het geld, maar als de centen de andere kant op moeten, dan zijn overal clausules en ongeschreven regels voor, dit om maar zo weinig mogelijk uit te keren.

Het is een verkapte oplichtersbende waar ik niet aan mee werk!!

 

@Norbert: ben benieuwd wat jouw ervaringen zijn.

[Norbert Bakker]

@Popma: ik wil geen mooi weer spelen of me roomser voordoen dan de paus. Zie ook mijn column over niet uitkerende verzekeraars op Sprout. Daar werd ik destijds door concullega's voor opgehangen als nestbevuiler en zelfprofilerende onrusttstoker.

 

Frappant en hemelschrijend is een van de laatste reacties die ik op die column kreeg: een eigenaresse van een groot restaurant dat helemaal in de as was opgegaan en die geen uitkering van de verzekering kreeg omdat de verzekeraar een vaag vermoeden had dat er misschien gerommeld was met de elektrische installatie. Ook werd bij technische expertise één druppel (!) van een brandversnellende vloeistof gevonden. Kan een druppel gemorste lampenolie zijn, maar ook een teken van brandstichting. De expert is een onafhankelijk bureau, maar wel 100% eigendom van de verzekeraar, Univé, waar u de vruchten van plukt.

 

Nog geen week later zie ik een aflevering van Zembla waarin de zelfde verzekeraar en de zelfde expert weer in een andere kwestie vreemd gehandeld hebben: eerst alle afval na brand laten afvoeren en vernietigen, en vervolgens de verzekerde beschuldigen van van alles en nog wat terwijl de mogelijkheid om het tegendeel te bewijzen verdwenen is.

 

Wat is de overeenkomst in beide zaken (afgezien van de namen van Univé, die fijne verzekeraar zonder winstoogmerkt waar velen die de tussenpersoon niet vertrouwen zo graag bij vertoeven, en diens 100% dochter expetisebureau Compander?) : de overeenkomst is dat de verzekeraar niet alleen blijk geeft van geen enkel vertrouwen in de verzekerde, maar ook zelf op een buitengewoon kwalijke en onbeschofte wijze met kwetsbare mensen omgaat: de dame in de eerste casus kreeg direct na de brand een laag schikkingsvoorstel dat onmiddellijk werd ingetrokken toen zij aangaf een contra-expert in te schakelen. Men reageerde daarop als door een adder gebeten!

 

De essentie is dat hier sprake is van een ernstig geschonden vertrouwen door verzekeraar en het misbruik maken van de machtspositie van die verzekeraar: ze roken je letterlijk uit door niet uit te keren, juridisch tegengas te geven: het is voor sommigen letterlijk een laag schkkingsvoorstel slikken of stikken.

 

DAT.. is inderdaad schandalig en een boevenstreek.

 

Maar.. dat zijn ook excessen. Ik heb vele branden en andere topschades meegemaakt, waarvan sommige vele tientallen miljoenen. Uiteraard wordt er dan driedubbel kritisch onderzoek gedaan, maar wel altijd met gepast wederzijds respect.

 

Discussie over de waarde bij schade hadden we nooit: alle panden waren vooraf getaxeerd. Iets wat ik zeer sterk aanraad (lees: eigenlijk verplicht stel) voor al mijn klanten met eigen opstallen. En uiteraard komt er geen enkele "expert" na een brandschade in het pand zonder dat zowel de direct ingeschakelde contra-expert en ik - of een van mijn brand(preventie)specialisten er bij is.

 

Het zelfde geldt eigenlijk ook voor AOV's: geen onduidelijkheid over het inkomen of de beoordeling van de mate van arbeidsongeschiktheid in geval van schade: streng aan de poort maar wel duidelijkheid voor alle partijen over de spelregels in geval van schade. En ook hier gewoon direct een contra: 3 (samen schakelen ze een derde in) weten meer dan een, en het is gewoon je recht als verzekerde.

 

Clausules, uitsluitingen en garanties: idem. Wie een aanvraag voor akkoord tekent tekent ook voor de kleine lettertjes. Als adviseur heb je de taak om die dingen te bespreken. Heb je dat niet gedaan dan is tegenwoordig niet alleen de klant, maar ook de adviseur de pineut

Wat mij betreft mag die aansprakelijkheid nog wel wat verder worden opgerekt. Ik durf die verantwoordelijkheid wel aan!

 

[R.I.P. - Fred Wiersma]

"Verzekeringen zijn slecht voor je". Poeh, daar kun je het dan mee doen als adviseur risicomanagement, arbeidsvoorwaarden en verzekeringen. ;)

 

Tja, misschien had je de column niet gelezen als de titel was geweest: 'Sommige verzekeringen, in uitzonderingsgevallen, kunnen soms wel eens nadelige effecten hebben' ;)

 

Een paar reacties:

 

[*]Het sleutelwoord bij verzekeren is vertrouwen. Vertrouwen van de verzekeraar in de verzekerde (en vice versa uiteraard) en vertrouwen van de kandidaat verzekerde in de deskundigheid en objectiviteit van de adviseur

[*]het vertrouwen tussen verzekeraar, verzekerde en adviseur schijnt zoek te zijn. Bij velen althans. Een bekend probleem dat onder branchekenners bekend staat als het "Trust, tell, prove, dare"-dilemma: verzekeraars, adviseurs en afnemers zitten op dit moment niet in dezelfde fase: veel verzekeraars en adviseurs denken nog steeds dat ze de consument kunnen benaderen als in 1980: een beetje betuttelend en vanuit de hoogte. "Vertrouwt u ons maar, alles komt goed, wij zorgen goed voor u" Dat is de Trust Fase. De consument echter is al 2 fases verder: die zit in de "Prove"-fase waarin hij/zij niets meer voor zeker aanneemt wat niet uitdrukkelijk gestaafd kan worden met bewijzen/goede kritieken enz.

 

Helemaal mee eens! En ik vermoed dat internet dat proces alleen nog maar versneld heeft. Vraag blijft dan wel waarom er niet wat meer alerte verzekeraars en tussenpersonen zijn die hier creatief mee om weten te gaan.

 

 

...

[*]Fred's visie op de "zero sum game" was mij al bekend, heb 'm zelfs al een paar keer geciteerd. Kloppen doet ie van geen kant. De mogelijkheid tot het overdragen van risico's die je niet zelf kunt dragen is essentieel voor het creëeren van economische waarde. Een verzekering is een financieel instrument dat een activiteit acceptabel(er) maakt, en daardoor uitvoerbaar, financieerbaar, haalbaar. Peter L. Bernstein schreef hét managementboek van 1996 over dit onderwerp: Against the Gods, the remarkable story of risk. En misschien dat Peter hier en daar wat doorslaat in zijn beweringen dat risicomanagement de voornaamste motor van de Europese expansie in de 15e, 16e en 17e eeuw was, en essentieel voor o.a. de opkomst van de VOC, maar het boek maakt wel begrijpelijk dat verzekeringen een belangrijk maatschappelijk en economisch nut dienen.

 

 

 

 

Ik heb niet beweerd dat verzekeringen niet zinvol zijn, zie ook de 1e alinea in de column. Maar er zijn inmiddels grote problemen: het gebrek aan vertrouwen, het (als klant) je afhankelijk maken van een ander (met bijbehorend kinderlijk gedrag), en de onduidelijkheid in wat je als klant nou eigenlijk krijgt voor je premies.

 

Over de 'zero sum': die zie ik vooral in het wederzijds gebrek aan vertrouwen en 'de winst van de 1 is het verlies van de ander' wat negatief gedrag veroorzaakt aan beide kanten.

[Norbert Bakker]

Helemaal mee eens! En ik vermoed dat internet dat proces alleen nog maar versneld heeft. .

Dat klopt IMHO. Door internet werd zowel het kennismonopolie als de distributiemacht van de adviseur doorbroken. Aanbieders werden zichtbaarder, prijzen werden transparanter en er kwam voor de simple risks meer informatie over inhoud van de dekking en de verschillen daartussen op tafel.

 

Vraag blijft dan wel waarom er niet wat meer alerte verzekeraars en tussenpersonen zijn die hier creatief mee om weten te gaan

Ik vrees omdat ze er op het eerste gezicht alleen maar bij te verliezen hebben: er zit erg veel "lucht" in de premies van hun trouwste klanten, en door achterstallig onderhoud klopt er ook qua dekking/condities niet veel meer van: de klant heeft diverse veranderingen ondergaan, zijn of haar verzekeringen niet. De verzekeraar of tussenpersoon die pro-actief aan de slag gaat en de bestaande portefeuille doorlicht ziet inkomsten verdampen en moet klanten informeren waarom ze dit niet eerder gedaan hebben, met een reeele kans dat het vertrouwen alsnog verdwijnt of omslaat in wantrouwen. De meeste traditionele partijen durven die beerput daarom niet zelf open te trekken: dat moet een ander voor ze doen: klant voor klant. En zolang dat wegdruppelen van ontevreden klanten en nog niet genoeg pijn doet zullen ze op deze manier door blijven gaan... ze denken dat ze niet anders kunnen......

 

Intussen - zoals Manon GJ al zeer raak opmerkte - verandert de wetgeving in een noodtempo. De oude Wet Assurantiebemiddeling is tientallen jaren ongewijzigd gebleven, maar sinds 3 jaar gaat er extreem hard: de nieuwe WFD, WFT, Mifid, adviesmatch, balansregel (beperking afsluitprovisie), Pensioenwet (met verbod op individuele regelingen) en afschaffen van alle bonusprovisies per 01-01-2009 en last but not least de verplichte belonings (provisie) transparantie voor complexe producten maken deze sector een erg dynamische....volgens velen iets te dynamisch.

 

Wat zal de toekomst brengen? Over het herstel van vertrouwen tussen de verzekeraar en verzekerde durf ik nog geen zinnig woord te zeggen. Over de rol van de adviseur wel: die zal nog verder veranderen. De tussenpersoon verdwijnt, net als provisie. Een systeem waarbij de adviseur voor zijn of haar inkomsten afhankelijk is van de hoogte van de premie kan niet lang voort blijven bestaan als erg geen of te weinig vertrouwen is. De adviseur van de toekomst wordt IMHO betaalt door de klant, op uur- of abonnementsbasis.

[Ed Creemers]

Jammer dat de reacties vaak zo volstrekt overtrokken zijn en dat zowel verzekeraars als tussenpersonen nu alleen maar als hele grote graaiers worden gezien. Ik heb de afgelopen jaar heel wat gevallen meegemaakt van verzekerden die een paar tientjes of wellicht een paar honderden euro's hebben betaald en die tienduizenden (!!!) euro's uitgekeerd hebben gekregen bij een flinke schade. Zouden die ook (nog) zo zwart/wit denken? In ieder geval plaatsen die blijkbaar nooit een reactie op een forum als dit. Wellicht omdat ze dan behoorlijk de wind van voren krijgen van degenen die verzekeraars en tussenpersonen als (on)georganiseerde maffia zien; een lot dat mij wellicht naar aanleiding van dit bericht ook beschoren is. Laat maar komen... ;) ;) ;)

 

Verder zijn er in de praktijk ook veel mensen (die hier wellicht ook flink hard klagen) die JAAR IN, JAAR uit 3 of 4 schades claimen. Dit is geen mening, maar praktijkervaring.

 

Overigens is het interessant om te zien dat er een negatieve correlatie is tussen frequentie van schadeclaims en gemiddelde hoogte van die claims enerzijds en opleidingsniveau anderzijds.

 

Maar voor iedereen die verzekeraars en tussenpersonen als oplichters ziet, is er bijzonder goed nieuws. Met uitzondering van de Wettelijke Aansprakelijkheidsverzekering voor uw motorrijtuigen en de Zorgverzekering is er geen enkele verzekering verplicht! Dus als bovenstaande op u van toepassing is, dan kunt u al uw verzekeringen (woonhuis, inboedel, aansprakelijkheid, ongevallen, doorlopende reis, rechtsbijstand, enz.) gewoon per de eerstvolgende contractvervaldata beëindigen. Dan bent u daar ook weer van af!

 

Uiteraard is bovenstaande ook een beetje ongenuanceerd en nogal eenzijdig, maar per saldo verschuift de balans dan weer een beetje naar het midden.

 

Ik zit klaar om te incasseren... >;(

[ik ben pleite]

@aktie29

 

je kan mooi lullen, maar heb jij weleens met verzekeraars te maken gehad??

 

en dan bedoel ik niet dat je zonnebril is gejat, maar dat jij een flinke schade hebt en die wil claimen...dan wil ik weleens kijken hoe jij erover denkt!

 

(ter info: wij hebben door brand al eens een miljoenenschade gehad, en momenteel zit ik zelf in een letselschade zaak...dáár word je ook niet blij van!)

 

 

[Ronnie]

Hierboven staan alleen slechte verhalen omtrent verzekeren. En idd iedereen vindt altijd te weinig dat er uit gekeerd wordt. Maar er zijn ook heel veel goede verhalen te vertellen, maar dit ter zijde...

 

Transparantie is het toverwoord. De tussenpersonen zijn een omslag aan het maken. Vele zijn bezig met een "Nieuw Verdien model". Oftewel, mensen gaan de tussenpersoon betalen voor hun diensten. Daardoor krijgen zij wel het beste advies aangezien ze niet meer afhankelijk van de verzekeringsmaatschappijen. Dit natuurlijk ook omdat de premies van de maatschappijen hard terug lopen.

 

Het principe is simpel, men laat de klant betalen voor het advies. De bedragen lopen ook per "product" op. Oftewel, hoe meer uitzoek werk er in zit, hoe meer betaalt er moet worden. Mensen worden op deze manier 'totaal" klanten. Hier valt dus geld aan te verdienen voor de tussenpersonen. En de klanten krijgen het beste advies. Mochten er problemen zijn dan is de tussenpersoon er voor de klant. En daar wordt natuurlijk niet extra voor betaald. Win/win.

 

Prijskopers blijf je altijd houden. So be it. Deze wil je dan ook niet als klant. Hier zijn de internetverzekeringen voor. Maar waar ga je heen als je problemen hebt? Wie bel je als je schade hebt? Wie keert het uit? En als er een tegenpartij bij betrokken is? Wie gaat het met de andere verzekeringsmaatschappij oplossen? Daar staan deze mensen niet bij stil. En dan blijf je problemen houden.

 

 

[R.I.P. - Fred Wiersma]

...

Uiteraard is bovenstaande ook een beetje ongenuanceerd en nogal eenzijdig, maar per saldo verschuift de balans dan weer een beetje naar het midden.

 

Ik zit klaar om te incasseren... >;(

 

Aktie29, je reactie is zeker net zo prikkelend als mijn column, en dat juich ik toe!

 

Ik heb deze column geschreven vanuit mijn eigen ervaringen, en die van anderen, en vooral vanuit het oogpunt van de verzekerde. Verschillende reacties geven aan dat (verbetering van) transparantie al een stuk de zaken zouden verbeteren, en daar ben ik het helemaal mee eens.

 

Misschien een idee om een column te schrijven vanuit de verzekeraar of de tussenpersoon? Ik zal hem zeker lezen!

 

Daarnaast heb ik nog geen reactie gezien tot nu toe over het morele aspect van verzekeren, met name de afhankelijkheid die je als verzekerde creeert van een ander, en ook de mogelijke effecten van laksheid: als je je verzekert, word je bijv. makkelijk of zorgeloos met je eigendommen, want 'alles is toch verzekerd'. Daar ben ik ook wel benieuwd naar jullie reacties.

[Joost Rietveld]

persoonlijk vind ik de doelstelling van inshared (niet insured (=verzekerd) maar verdeeld) een mooi streven.

 

De gedachte van verzekeren (insured = verzekerd) is in de basis goed. Marketingmensen van Inshared (verdelen) hebben hun werk goed gedaan. Werkt het???

 

Iemand ervaringen?

 

Joost

[Ed Creemers]

Zomaar een voorbeeldje

 

Ik had toevallig gisteren een klant met een WA-extra verzekerde auto. Zijn geparkeerde auto is de nacht ervoor aangereden door een auto met een buitenlands kenteken. Flink wat schade, waarvoor hij dus zelf niet verzekerd is. De bestuurder van de auto (niet de eigenaar en niet de verzekerde) bleek geen rijbewijs te hebben. Al met al werd de klant hier niet vrolijk van.

 

Inmiddels heb ik de buitenlandse verzekeraar aangeschreven en hun klant aansprakelijk gesteld voor de schade. Klant hoeft zelf niets te doen en heeft kopieën van alles wat er verstuurd is en krijgt bericht, zodra ik hier iets hoor. Voor de volledigheid meld ik maar alvast dat dit niet is om net te doen alsof de service hier uitzonderlijk is: De klant vindt dat dit erbij hoort en beschouwt dit als normaal. En eigenlijk ben ik het geheel met hem eens.

 

Hoe was bovenstaande afgehandeld als deze klant bij Inshared verzekerd zou zijn geweest?

 

En, alweer voor de volledigheid: Ook hier worden bepaalde risico's/klanten simpelweg niet geaccepteerd, zodat de service en aandacht aan "de goeien" niet leidt onder "de slechten". Inshared schermt net iets te nadrukkelijk met de premie ("...zowiezo 10% goedkoper dan uw huidige verzekering..."). Net als bij de meeste tussenpersonen kunnen wij premies bieden die nergens op internet terug te vinden zijn en waarmee Inshared geen cent goedkoper is. Maar er is veel meer dan premie...

 

Oei, dit zou wel weer eens wat gemakkelijke reacties op kunnen leveren. :-\

[Evaa]

Verzekeringen zijn idd een erg gevoelig onderwerp. Helemaal omdat er zoveel mee misgegaan is de laatste tijd. Ik heb laatst m'n ervaring gedeeld op een pagina ( http://bankreview.nl/vergelijk/verzekeringen/ ) zodat andere mensen mijn ervaringen kunnen lezen. Door die ervaringen te delen kunnen anderen gewaarschuwd worden en/of ze weten waar ze op moeten letten. Mij heeft het in ieder geval geholpen!!!

[Ralph Geissen]

Verzekeringen zijn idd een erg gevoelig onderwerp. Helemaal omdat er zoveel mee misgegaan is de laatste tijd. Ik heb laatst m'n ervaring gedeeld op een pagina ( http://bankreview.nl/vergelijk/verzekeringen/ ) zodat andere mensen mijn ervaringen kunnen lezen. Door die ervaringen te delen kunnen anderen gewaarschuwd worden en/of ze weten waar ze op moeten letten. Mij heeft het in ieder geval geholpen!!!

 

Als je geen link kunt geven naar jouw reactie dan ben je het forum (weliswaar subtiel) aan het spammen. Je hebt anno 2012 het recht om te klagen op het internet als jij het gevoel hebt dat je onrecht is aangedaan door een verzekeraar, tussenpersoon, telecomprovider of een willekeurig bedrijf. Mopperen is toegestaan, spammen wordt niet gewaardeerd.

 

Ik ben benieuwd naar je negatieve verhaal over een verzekeraar. Kom maar op!

[Norbert Bakker]

@Evaa:

 

Tja, dit is alweer de zoveelste "ervaringen delen" site. Ik tel er nu al een stuk op 30. Jammer dat het wiel weer voor de 30e keer moet worden uitgevonden, want dit segmenteert de ervaringen enorm. Deze site is sinds september in de lucht en bij de meeste verzekeraars staat er welgeteld 1 (één) reactie. Dat lijkt me niet echt maatgevend om daar een keuze voor een verzekeraar op te baseren.

 

Welke reactie is overigens van jou? Dit om eventuele opmerkingen over het spammen van een site te parreren (je kunt met dit per PM melden )

 

Overigens is onduidelijk welke soort verzekeringen op deze site gereviewd worden. Het lijkt erop dat het alleen maar parculiere verzekeringen betreft en alle specifieke zakelijke verzekeraars ontbreken. De relevantie voor een ondernemersforum als Higherlevel lijkt me wat dat betreft beperkt

 

Een wat mij betreft veel betere en duidelijkere vergelijkingssite is www.zeker.com. Hier worden ook specifieke ondernemersverzekeringen als de AOV beoordeeld. Ook bij Zeker vind ik het aantal kritieken nog wat aan de lage kant om echt in mijn eigen adviespraktijk mee rekening te gaan houden (ik stuur erg op performance namelijk) , maar het begint er wel steeds meer op te lijken!