midlife crisis of -circus

[Anoniem_2019]

Ik ben bezig met automatisering, bestellen, personeelszaken, banken, vergaderingen, financiering, facturen invoeren, enz. En ik heb helemaal geen tijd meer om te doen wat ik leuk vind: bezig zijn met ambachtelijke zaken. Lyrisch vertellen over

sigaren, wijnen en allerhande lekkere dingen. Werken met passie in mijn lijf. Mensen enthousiast maken.

Maar daar staat weer de volgende vertegenwoordiger met goedkope troep en daar is de postbode weer met een lading

weetikveelwat-brieven.

 

Ik heb een monster gemaakt! Ik wilde meer omzet en die heb ik gekregen. Echter, mijn zucht naar succes knalt nu ook alle

plezier uit mijn lijf weg. Voor wie sta ik nu eigenlijk te werken? Voor mezelf? Of sta ik de spullen voor de tabaksindustrie

te promoten, geld op te halen voor de regering en mijn personeel hun zakken te spekken?

Wat mij natuurlijk ook irriteert is dat zo'n mooi produkt als de sigaar compleet wordt overschaduwt door die heksenjacht op

sigarettenrokers. Vroeger was je nog iemand als tabakswinkelier, nu wordt ik bekeken als een zielepoot met een winkel die

omgetovert is in een grafkelder.

Ik ben alleen maar bezig dingen te 'stouwen'. Het interesseert me niks meer of er iets uitverkocht is, net zoals een dame

achter de kassa bij de supermarkt. Ook de tabaksindustrie zal het verder worst wezen waar hun produkt verkocht wordt, die

knallen het ook gewoon bij de benzinepomp neer. Ik sta nu al vijftien jaar de 'echte' sigaren te promoten en wat kopen ze elke keer? Dezelfde tankstationbucht die ze daarvoor ook rookten. Hopeloos. Proeven ze dan helemaal geen verschil?

 

Hoe ik aan deze inzichten en wijsheden kom? Ik sta naast mijn werk in de winkel ook nog eens in de bediening in een

biologisch restaurantje wat ik met mijn vrouw heb. De reacties van de gasten zijn allemaal positief, omdat ze de biologische

zaak een warm hart toedragen. Als ik vertel dat ik tabakswinkelier ben wordt er vaak een besmuikt gezicht getrokken, alsof ze iets vies ruiken! Wat erg! Mijn vak wordt duidelijk niet gezien als iets om trots op te zijn. Dat doet me pijn, want ik heb

me afgelopen vijftien jaar de pleuris gewerkt om er iets moois van te maken. Om er gewoon een goed bedrijf van te maken.

Ik kan in de bediening wel mijn ei kwijt en mensen dus wel enthousiast maken over al die mooie biologische produkten en ik vind dat ook leuk. Sommige mensen vragen zich af waarom ik mij 'verlaag' om dit werk te doen. Ik sta ook wel eens de plee te schrobben en een heer van stand doet dat natuurlijk niet. Maar het voelt goed om weer eens wat nederiger te zijn. Weer eens met pure passie en inzet iets op te bouwen. Geen marketing-gelul en kant en klare concepten. Heerlijk!

 

Nu ben ik al jaren zo bezig en loop ik maar te wikken en te wegen. En heb ik nog geen ruggengraat genoeg gehad om er eens iets aan te doen. Maar begin dit jaar werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik had vorig jaar flink spullen besteld en er op gerekend dat de bank wel mee zou werken om dit te financieren. Mijn cijfers waren immers okay toch? Flinke stijgingen in de omzet en brutowinstmarge dus ik was toch het braafste jongetje van de klas?

Maar wat gebeurt er vervolgens? De bank zegt nee en ik kom in de problemen. De rekeningen stromen binnen en ik heb geen geld om ze te betalen. Ik dus maar geld geleend van familie. Geld wat ik weer netjes terug kan betalen, maar deze situatie opent mij wel de ogen. De zaak groeit maar de shit eromheen groeit ook, en de geldbehoefte ook.

Het is natuurlijk stom van mij geweest om de bank op zijn woord te vertrouwen, maar het is nu eenmaal wel hun geld en zij

mogen er mee doen wat ze willen. Ik heb ook nog even contact gezocht met de Rabobank maar daar moest ik een

o-n-d-e-r-n-e-m-i-n-g-s-p-l-a-n gaan schrijven. Vijftien jaar in business, 43 jaar oud en kleuter snottebel moet een

opstelletje schrijven. Kom op zeg, ik ben geen rund die geld gaat stoppen in een bedrijf wat niet loopt. Ik kan heus wel

rekenen.

 

Ik heb me voorgenomen na de zomer alles eens goed op een rijtje te zetten en wel een knoop door te hakken: gaan we door ja/nee en hoe gaan we door. Cijfertjes vergelijken (daar gaan we weer) maar dat is misschien niet eens het belangrijkste. Ik wil namelijk weer met passie mijn werk doen. Ik wil weer een winkel die weer van mij is, en niet van een sigarettenfabrikant en mijn personeel. Of misschien wil ik helemaal geen winkel meer, ik geloof dat het niet mogelijk is om tegenwoordig een 'eigen' winkel te hebben. Alleen maar zo'n voorgebakken concept en mannen in pak die jou vertellen wat je moet doen.

 

Ik had toch een heel leuk idee vanochtend: CF Diesch Delicatessen & Souvenirs. Waarom niet? Koffie, thee, sigaren, souvenirs, bieren, jam, babbelaars. Allemaal leuke shit. En een winkel waar IK weer eens achter de toonbank sta. Waar IK weer eens tijd heb voor mijn klanten. Ik wil weer klein worden, heikneuterig! Lullen over dekblaadjes, koffie en koelkastmagneetjes.

Het alternatief? Doorgaan? Zo voorthobbelen en langzaam je nek laten omdraaien door het beleid van de regering, de marges van de tabaksjongens en stijgende kosten. En ik maar achter die computer de boel zitten uitrekenen of ik het volgende jaar nog haal.

Dan kan ik de zaak nog overdoen natuurlijk en mijn handen er vanaf trekken. Maar daar moet je iemand voor hebben die een zaak kan runnen. En daar komt meer bij kijken dan je denkt. Een beetje met je handen in je zakken achter de toonbank gaan staan, daar red je het niet mee. En bovendien staat het me tegen om de zaak zomaar 'weg te geven'. Toon zelf maar eens lef, steek je nek zelf maar eens in de strop in plaats van dat je in een gespreid bedje terechtkomt, denk ik dan.

 

O jee, de omzet is tot mei alweer gestegen t.o.v. vorig jaar... weer meer problemen?

 

Tot zover mijn midlifecrisis.

 

 

 

 

[Maarten]

Ik had vorig jaar flink spullen besteld en er op gerekend dat de bank wel mee zou werken om dit te financieren. Mijn cijfers waren immers okay toch? Flinke stijgingen in de omzet en brutowinstmarge dus ik was toch het braafste jongetje van de klas?

Maar wat gebeurt er vervolgens? De bank zegt nee en ik kom in de problemen.

....

Vijftien jaar in business, 43 jaar oud en kleuter snottebel moet een opstelletje schrijven. Kom op zeg, ik ben geen rund die geld gaat stoppen in een bedrijf wat niet loopt. Ik kan heus wel rekenen.

 

Een afwijzing van een bank of een verzoek om onderbouwing door middel van een ondernemersplan is geen persoonlijke aanval van de bank, maar komt voort uit de risico analyse die banken terecht moeten maken. Het is denk ik logisch dat banken een degelijke onderbouwing hebben dat ze er vrij zeker van zijn dat ze uiteindelijk hun geld weer terug krijgen..

 

Een ondernemersplan schrijven hoeft helemaal niet zoveel moeite te kosten, en kun je grotendeels ook uitbesteden. Banken zijn steeds meer dingen cijfermatig aan het onderbouwen, en gebruiken steeds minder gevoel. Dat is gezien de recente geschiedenis niet helemaal onterecht.

 

Heb je er wel eens aan geacht om je huidige winkel te verkopen en iets te beginnen wat wat exclusiever is, met de persoonlijke aandacht die je graag wil geven?

[Ryan16600]

Herkenbare gedachtegangen. Ja zelfs ik heb op mijn 20ste achter mijn oren staan krabben en me afgevraagd waar ik in hemelsnaam mee bezig ben en of ik hetzelfde kunstje volgend jaar weer zal doen.

 

Een humoristische kanttekening moet ik echter plaatsen bij het schrijven van een ondernemingsplan. Als een heer van stand een WC schrobben om zich weer nederig te voelen maar een opstel voor de bank gaat een stap te ver? ;) haha.

 

Wat is wijsheid? Een andere doelgroep benaderen? Is het iets om een middag te reserveren om groepen mensen de charme van sigaren te leren zoals jij het ervaart? Indien ja dan kunnen we wellicht eens praten.

 

Profileer je in de zakenwereld met deze middagen en wie weet slaat het aan om klanten mee te nemen naar dergelijke luxe uitjes.

 

Waarom post je het bericht verder eigenlijk? Ik geef je wel tips en een reactie maar is dat wel de bedoeling geweest toen je het stuk schreef? Hoe dan ook, therapeutisch forummen lucht altijd op!

[Gast]

Een midlifecrisis is erger hoor, dan staat ook je privé leven op je kop omdat je na gaat denken over je hele leven, je keuzes en wat je nu eigenlijk echt wilt. Neemt niet weg, dat je in een waardeloze periode zit en zakelijk voor lastige keuzes staat. Volgens mij ben je nog niet toe aan oplossingen en is het beter om eerst nog wat verder weg te zakken. Dit bewust doen zal je gek genoeg alleen maar meer rust geven richting de oplossing die zal komen. Belangrijk voor nu is geen ondoordachte dingen te doen, geen ruzie te maken, geen schepen te verbranden, geen grote investeringen doen, je zaak en personeel onredelijk behandelen enzovoort. Is een opgave, maar het voorkomt straks meer rotzooi opruimen. Als je toch iets wilt stukmaken, ga dan een dagje karten, paintballen of lasergunnen. Ga sporten, je opgekropte gevoelens moeten eruit. Je hoofd moet leeg, je onderbewuste moet aan de gang. Weet even dat er vast heel veel dierbaren wel trots op je zijn en die zijn wel iets belangrijker dan de partijen waar je nu de pest aan hebt. Nogmaals, je hoofd leeg maken door je lichaam te vermoeien. Succes man!

[retail]

Naar aanleiding van het commentaar van Nico om te gaan sporten, hier een link

 

http://www.destadsring.nl

 

P.s. Veel forumleden zijn in de 40 dus je bent de enigste niet.

[Marcel (Up)]

jee, kerel, wat ontzettend herkenbaar.... de passie kwijt zijn, niet meer lekker in je vel, wat moet je met die toko....

 

Helaas is dit geen mid-life, maar "gewoon" een ondernemer die in de knoop zit, en een pepertje nodig heeft op niet te benoemen plaatsen... ;)

 

Regelmatig schop je tegen dingen aan, of kun je niet verder met je plannen.... en ja, daar wordt je moe van. Logisch. Niet meer dan normaal.

 

Toch lees ik in je berichten een spirit die ik niet vaak tegenkom hier : Een ondernemer met echt gevoel voor zijn passie en zijn vak. Die er voor wil gaan om weer de gelukkige ondernemer/persoon te worden ipv de geldjager.

 

Ik heb geen advies voor je, dan had ik het mezelf wel gegeven, maar wanneer je eens drie weken op het strand wil zitten met een krat goede flessen wijn, en een eikenhouten doos sigaren, turend naar de horizon, kom ik je toko wel voor een tijdje overnemen !

 

En nadien heb je een besluit en ga je er weer voor ! ;)

[Jeroen Reith]

Heel herkenbaar,

Dat je beseft dat je op een kruispunt van wegen staat is al heel wat. Om de goede weg in te slaan

moet je eerst weten welke kant je op wilt.

Doe het niet overhaast dat geeft alleen maar meer stress; het is een zoektocht waar veel ondernemers

op een gegeven moment tegen aanlopen. Een radicale verandering zoals je die aangeeft zou kunnen

werken maar misschien kan iemand je ook het inzicht geven om een paar dingen in je zaken doen te

veranderen zodat je er (weer) veel meer lol in krijgt.

Succes.

[Pieter Hooftman]

Hallo Zeemeeuw,

 

Erg goed geschreven stuk, gelukkig voor mij nog niet zo herkenbaar. Maar iedereen kent denk ik wel de ervaring van iets lang najagen, en als je het dan hebt bereikt jezelf de vraag stellen: en nu?

 

Geldt hier "het bezit van de zaak is het einde van het vermaak"? Oftewel, jaren geleden had je waarschijnlijk als droom om een grotere zaak te hebben, meer omzet, personeel, noem maar op. En nu heb je die grotere zaak, en nu is de lol er af.

 

Trap je dan niet in de zelfde val als je zegt: 'ik zou graag weer een zaak van mezelf hebben, ikzelf achter de toonbank"? Gaat dan niet het zelfde verlangen naar een grotere zaak spelen, en vind je jezelf over een aantal jaren (waarschijnlijk veel minder dan 15) weer terug in de zelfde situatie?

 

Daarnaast lijkt het mij gevaarlijk dat je de maatschappelijk veranderde opvatting over roken opvat als een gebrek aan waardering voor jouw ondernemersschap Sommige dingen heb je nu eenmaal geen invloed op. Ik meen me een anekdote te herinneren over een Belgische kolenboer, die naar aanleiding van de afnemende kolenvraag zijn bedrijf in één dag omtoverde tot een verhuisbedrijf (de wagens, klantenkring en sjouwers had hij immers al). Hij had ook in zijn kolenopslagplaats bij zijn geliefde kooltjes kunnen gaan zitten mijmeren over die goede oude tijd....

 

Succes met je keuze.

 

Volgens mij geef je je zelf het goede advies: even in de zomer wat afstand nemen en dan er eens goed voor gaan zitten.

[Louise]

Dit is het probleem van: als je van je hobby je werk maakt is het geen hobby meer maar wordt het werk. Men roept tegen mij altijd dat ik wat met mijn taartenbakkerij moet gaan doe. Mij niet gezien. Zolang het vrijblijvend is blijft het leuk!

 

Heb je écht een hekel gekregen aan alles wat met jouw winkel te maken heeft of zijn het bepaalde aspecten die je niet (meer) leuk vindt? Zijn er geen klussen te bedenken die je aan anderen kunt overlaten, zonder dat je gelijk de hele tent moet opdoeken? Zodat je je weer kunt richten op wat je nog wel leuk vindt aan de zaak.

 

Je geeft al aan dat je liever met je passie bezig bent, misschien moet je daarvoor een andere uitlaatklep zoeken en je winkel puur als bron van inkomsten blijven zien waardoor je leuke dingen kunt blijven doen.

 

Roep een clubje in het leven voor mensen die van het goede leven houden. (voor "heren van stand m/v" :)) Waarbij je de connectie kan leggen tussen biologisch eten, een goed glas wijn en een lekkere sigaar erbij. Dat hoeft elkaar toch niet te bijten? De trend is denk ik juist dat gezond leven niet per sé hoeft te betekenen dat je je alles moet ontzeggen.

 

En verder kan ik me helemaal vinden in het advies van Nico: Ga op survivaltocht o.i.d. daardoor kun je weer afstand nemen.

 

Sterkte en succes!

[Sancho Panza]

Waarde strijdmakker Caspar,

 

U heeft zo een mooie zaak en u klaagt over het werk dat u daarin moet doen. Sancho denkt dat u te maken heeft met een groeistuipje waar vele makkers al tegenaangelopen zijn. Ze willen dan gewoon niet verder en zorgen ervoor dat ze te druk zijn met zaken die ze eigenlijk niet zelf zouden hoeven doen. Dat is een heel natuurlijke rem op de vooruitgang, die erg effectief zijn werk doet.

Natuurlijk is het erg zinvol om te bedenken of u wel verder wilt. Een kleine zaak heeft zo ook haar charmes, maar als u uzelf niet wilt overwerken, is het wel tijd om die beslissing te nemen. Door naar management of kleine zelfstandige blijven (al of niet in deze winkel). Het eerste betekent dat u die dingen gaat doen waar u goed in bent en de andere zaken overlaat aan mensen die daar goed in zijn en het tweede betekent alles zelf blijven doen.

 

Sancho

 

PS: dat ondernemingsplan is misschien zo gek nog niet, het maakt wel duidelijk wat u wel en niet doet.

[Kristiaantje]

Beste Zeemeeuw,

 

Als ik uw stuk zo lees krijg ik het gevoel alsof u te groot bent geworden naar uw zin. Een oplossing hiervoor is echt niet om op nieuw te beginnen, het ondernemen trok u kennelijk zo erg aan om te groeien dat dat de volgende keer waarschijnlijk niet anders zou gaan. Daarnaast reageert u heel erg negatief over het schrijven van een ondernemingsplan, ik denk ten onrechte. U moet het niet zien alsof u weer terug gaat naar de schoolbanken om een opstel te schrijven. Het is juist een mogelijkheid om eens goed onder ogen te zien, wat u nou eigenlijk aan het doen bent, wat u nog wil bereiken en wat u al bereikt heeft!

 

Zoals al eerder geopperd is, is het denk ik een goede mogelijkheid om er even een periode uit te stappen. Ga eens lekker op vakantie en geniet van het leven! Neem een lekker sigaartje en bedenk goed wat u wil. Dit soort beslissingen moet u niet zo maar even nemen op basis van gevoel. Er zijn namelijk veel mogelijkheden om uw 'probleem' op te lossen. U zou bijvoorbeeld ook kunnen overwegen om iemand in dienst te nemen voor de administratie. U blijft de baas, en kan zich bezig houden met de zaken wat u leuk vindt! Niet dat administratieve gerondslomp maar het verkopen van sigaren en mensen enthousiast maken

 

Ik hoop dat u er iets aan heeft! een nog heel erg veel succes!

 

Grt,

Kristiaantje

[Henri Kroeze]

Ha Caspar,

 

Een wat late reactie, omdat jouw verhaaltje een paar dagen in mijn achterhoofd heeft 'gedraaid'. En verrek, hier herken ik ook weer veel uit! Zelf heb ik een hekel aan mensen die, nadat jij begint over een probleem, zelf direct roepen 'ja dat heb ik toen en toen ook meegemaakt en het was errug, niet normaal'.

Maar toch ga ik het doen, al laat ik het 'errug' achterwege.

 

Ik ben op zolder begonnen met mijn autootjes. Dat is een paar jaar prima gegaan, maar ja, wil je wat meer, moet je groeien. In ieder geval in assortiment... Dat hield ook in een grotere ruimte zoeken... OF, de boel uitbesteden aan een fulfillment center... Daar ben ik een paar maanden mee bezig geweest en ondertussen op HL terechtgekomen.

Maar, weet je, fulfillment, alle autootjes weg... Een lege zolder en alleen nog maar met je pctje de winkel sturen... NEE!!! Dat wilde ik niet! De grootste lol zit voor mij nog steeds iedere dag als er weer een doos autootjes binnenkomt van een leverancier en deze op m'n gemakkie bekijken... En ze later nogmaals door je handen te laten gaan als je aan het inpakken bent voor die klant in Israel, of Frankrijk, Australie... Dat wil ik nooit missen. Dat is part of the fun en dat houdt mij op donderdagavond 23:00 uur op de been.

 

Conclusie: als je de activiteiten in je bedrijf die jij echt leuk vindt, niet meer kunt doen... dat lijkt mij een slechte move. Dan liever de zaken uitbesteden waar je minder plezier aan beleeft. En dan zijn kosten van uitbesteden in mijn ogen minder belangrijk dan het uitbesteden van 'lol in je werk'.

[Karen]

Hallo Zeemeeuw,

 

Ik heb geen adviezen/suggesties voor je, slechts een lijstje met vragen die bij opkwamen tijdens het lezen van je relaas en die voortkomen uit mijn keiharde overtuiging dat de markt altijd gelijk heeft:

 

1. Je hebt een winkel in een branche die door steeds betere inzichten over gezondheid (en daarmee ongezondheid) steeds meer tegenstanders heeft gekregen en waarschijnlijk ook blijft krijgen. Denk jij dat jouw liefde voor die producten het op de lange termijn wint van alle negatieve reacties die je krijgt en het verder inkrimpen van je markt?

2. Denk je dat jouw liefde en passie voor sigaren mensen van hun huidige negatieve mening kan afhelpen?

3. Klopt het dat je eigenlijk baalt van de mentaliteit van het merendeel van je leveranciers en klanten?

4. Omzet en brutomarge zijn nog geen winst en afloscapaciteit. Heeft jouw winkel de afgelopen 3 jaar winst gedraaid? En zo ja, voldoende winst om een lening binnen 3-5 jaar te kunnen terugbetalen? En om jou dan ook een fatsoenlijk salaris te kunnen betalen (niet alleen je personeel)?

5. Wat zou er moeten gebeuren in/met je winkel om de lol weer terug te krijgen?

6. Woon je bij of boven je winkel? Is het huur of koop? Maw hoe makkelijk kun jij afscheid nemen van die winkel?

7. Als je een morgen de opheffingsuitverkoop zou starten, zou de voorraad dan voldoende opleveren om al je leningen af te lossen?

8. Je schrijft dat je werken in het restaurantje leuk vindt. Leuk genoeg om daar samen met je vrouw een carriere van te maken? Hoe zou zij tegenover zo'n scenario staan?

9. Een biologisch restaurant lijkt mij een groeimarkt, merken jullie dat ook?

10. Is er (op termijn) voldoende inkomen voor jullie beiden te halen uit dat restaurantje om met minder zorgen te kunnen leven dan je de laatste jaren hebt gedaan?

11. Zou je (qua lokatie) misschien een combinatie kunnen maken van restaurantje met een winkel(tje) in bijv. biologische en fairtrade koffie, thee, sigaren, chocolades, wijn/bier en souvenirs?

 

Denk op basis van de richting die ik je met mijn vragen instuur alstjeblieft niet dat ik je iets wil aanpraten. Ik hoop alleen dat mijn vragen je laten nadenken over een alternatief en over je eigen gevoelens over je huidige situatie. En dat ze je kunnen helpen aan inzichten die je binnenkort nodig hebt om een keuze voor je toekomst te kunnen maken.

 

Met dat nadenken (en ondertussen geld verdienen) wens ik je veel succes.

 

Karen

 

 

 

 

[Anoniem_2019]

Hartelijk dank voor al jullie inzichten. Ik zal verder nu geen radicale beslissingen gaan nemen. Ik buffel de zomer door en daarna is misschien wel een leuk idee om eens een paar daagjes voor mezelf te nemen. Ik weet al wat ik ga doen om de boel te zuiveren in de bovenkamer: een driedaagse wandel- of fietsvakantie. Werkt altijd prima!. Het gekke is altijd dat je dan niet eens zoveel nadenkt over de business maar dat je daarna ineens allemaal heldere ideeën krijgt. Maar of ik het beu ben of gewoonweg moe in mijn hoofd weet ik eigenlijk niet.

 

Karen, hier antwoord op je vragen:

 

1.Nee. Verloren strijd.

2.Nee.

3.Ik baal eigenlijk meer van de mentaliteit van mijn leveranciers. Ik werk graag samen met mensen die ook passie in hun lijf hebben voor iets, maar dat is ver te zoeken bij de tabaksjongens. Wat mijn klanten betreft: valt wel mee. Toen ik begon (zo'n vijftien jaar geleden) vond ik dat gezeur veel erger. Ik kan er misschien ook veel beter mee omgaan.

4. Afgelopen 3 jaar winst gedraaid: ja. Lening afbetalen: ja. Salaris: ja. Mijn accountant en de organisatie waar ik bij zit vinden dat ik het helemaal niet slecht doe (gebaseerd op de cijfers van 2007).

5.Platbranden? Dat ik elke ochtend mijn kantoor binnenkom en de kabouters alles netjes in stapeltjes op mijn bureau heeft gelegd. Ik moet je eerlijk zeggen: kweenie. Goede vraag en daar ga ik goed over nadenken. Heb ik er nog wel lol in?

6.Ik woon boven de winkel. Kan er makkelijk vanaf.

7.Nee! En da's fout, dat weet ik. Ik ben dit jaar al begonnen om dat proces om te draaien. Het verschil is niet groot maar is afgelopen drie jaar wel toegenomen. Aan de andere kant: de kost gaat voor de baat uit. De omzet is afgelopen jaren fors toegenomen, en dat gebeurt niet als je niet investeert in spullen. Ik vind het niet zo erg dat mijn schuldenlast groter wordt voor een jaartje of twee, als dat proces maar een keer stopt.

8.Samenwerken doen we al, maar zij is de baas in haar toko en ik de baas in de mijne. We helpen elkaar natuurlijk wel maar een carriere... lijkt me wat hoog gegrepen.

9.Ja, de belangstelling is groot.

10. Nee. Het is echt een seizoensbedrijf en je moet de rest van het jaar ook leven. Er is op termijn wel leuk wat te verdienen, daar ben ik van overtuigd.

11.Je bedoelt de lokatie van het restaurant? Nee, een winkel is er al en die richting wil het management daar niet op. Het is wel een leuk idee maar zo commercieel zijn ze daar niet bezig.

 

 

[Sander1]

Beste Zeemeeuw,

 

Leuke column.. Met name je antwoorden 1/11 vond ik interessant, prima vragen overigens! Complimenten aan de vragensteller.

 

Graag zou ik op vraag/antwoord 4 willen reageren.

 

Je meldt dat je problemen had met de bank voor het financieren van een voorraadpiek. Uit ervaring weet ik dat dit een vervelend gesprek is. Het liefst financiert een bank helemaal niets. Risico vinden ze iets onoverkomelijks, zeker iets engs als voorraad...

 

Onder andere meld je dat je afgelopen 3 jaar winst hebt gemaakt naast je eigen fatsoenlijke salaris. Ondanks dit financieel verantwoorde antwoord kan je geen voorraadpiek financieren (ook niet tijdelijk uit prive) . Dit duidt toch op een zeer beperkt werkkapitaal.

 

Het gevolg hiervan is gevaar, een financieel gezond bedrijf moet een voorraadpiek, het voorfinancieren van een schade (wachtend op de verzekering), etc etc makkelijk kunnen en moeten hebben financieel gezien. Wat gebeurd er bij persoonlijke ziekte, het uitvallen van een medewerker, een grote diefstal, een onverwachtse naheffing van de belastingdienst. etc etc.

 

Mijn accountant zit stevig op zakelijke reserves opbouwen. Ondertussen kan ik mij hier ook in vinden, al ben ik er toch voor om zakelijk relatief veel te onttrekken richting prive.

 

Succes met je zomergedachtes.. Ik hoop dat je er fris uitkomt.

 

Groet, Sander

[Anoniem_2019]

Zo, restaurant is dicht en ik heb weer energie en tijd om aan de winkel te besteden. Nou, er ligt nogal wat. Hier en daar wat knorrige briefjes maar iedereen is wel betaald.

 

Er zijn wat zaken die momenteel meespelen: mijn vrouw is zwanger en bovendien blijk ik Asperger te hebben (kom je dan op je 44e pas achter...). Mijn dochter zegt altijd dat als ik mijn haar zou afscheren ik toch al op een asperge zou lijken, misschien heeft dat er mee te maken!

 

Ik heb dus besloten me weer helemaal op de winkel te gaan concentreren, hier liggen mijn kansen immers. Dus... ik erin maar dan wel personeelsuren eruit.

 

Over dit probleem heb ik contact gezocht met mijn branche-organisatie (NSO). Er zit daar iemand die gespecialiseerd is in dit soort zaken. Ze raadde me aan om eens met een bedrijfseconomisch adviseur te praten. Dit mag één keer per jaar gratis op kosten van de NSO. Je bedrijf wordt doorgelicht en je kan zien waar de pijnpunten zitten.

Nou, deze man is zijn gewicht in goud waard! Ik weet nu eindelijk dat de hele opzet en de financiële structuur van mijn bedrijf in orde zijn en dat geeft een hoop rust in mijn kop. Al dat harde werken is dus niet voor niks geweest! Hij kwam tot dezelfde conclusie: er moet zevenentwintig uur aan personeel worden wegbezuinigd. Hiervoor kan ik ontslagvergunningen aanvragen die ook zullen worden toegewezen, omdat ze kijken naar de omzet in verhouding tot mijn personeelskosten.

Hij was erg blij dat ik al zelf een plan van aanpak had gemaakt. Hij zei dat het soms verdraaid moeilijk is om ondernemers duidelijk te maken waar het pijnpunt zit. Een soort vorm van bedrijfsblindheid?

 

Ik heb dus gelijk het personeel medegedeeld over de stand van zaken en dat er dus wat uren af gaan. Leuk vonden ze het niet maar ze snappen wel de noodzaak hiervan. Gebeurt dit namelijk niet dan eten ze langzaam mijn bedrijf op en dan staat iedereen op straat.

 

Dat was het dus: teveel uren personeel. Ik mag met mijn personeelskosten niet boven een bepaald bedrag komen, dat is alles. En ik maar het idee hebben dat ik zat te trekken aan een dood paard. Volgend jaar weer een bedrijfsscan, dat is zeker.

 

Ik heb deze zomer vaak gedacht om de tent te sluiten of er een andere winkel ervan te maken. Ik zag het al helemaal voor me: in gedachten kon ik er al doorheen lopen. En dan had ik iedereen een schop onder zijn kont kunnen geven! Maar principes kosten geld zeg ik altijd. En de opzet was financieel nogal shaky: ik zou 20.000 euro uit andere artikelen moeten gaan halen zou ik wat over willen houden. Maar ik was bereid deze sprong in het diepe te nemen.

Maar nu er nog een kleine bij komt is er geen sprake van dat ik aan de fundering ga rommelen, ook nog eens als deze fundering goed in orde is. Ook houden Asperger-mannetjes niet zo van veranderingen, dan raken ze van streek. Maar is het is wel goed om jezelf zo nu en dan te confronteren met je eigen angsten vind ik.

 

Ik zal mijn bedrijf dus ook helemaal 'Asperger-proof' moeten gaan maken. Ik ben er al mee begonnen: de chaos in mijn kantoor opruimen en lijstjes maken. Alles in vakjes verdelen. Systemen maken (hé, dat is mijn oude vak: systeemontwerper, dat komt goed van pas). Een vaste dagindeling. Overzicht creëren. Niet teveel mezelf in details verliezen. Etc.

De administratie was altijd een probleem, maar nu niet meer. Ik sta namelijk flink wat vroeger op en zorg ervoor dat ik om zeven uur achter mijn bureau zit. Zo heb ik twee uur waarin ik ongestoord de papieren business kan regelen. Overdag kan ik mij dan concentreren op mijn klanten zonder dat ik steeds denk 'maar ik moet nog...'.

's Avonds geen business: computerspelletjes, muziek en K'nex, dat ontspant me, ik kan er niks aan doen. Mijn vrouw zegt altijd dat ik een grote puber ben!

 

De schouders gaan er weer onder!

[Louise]

Good for you!

 

Als je er zo weer uitkomt is een crisisje op zijn tijd niet slecht. Gefeliciteerd en ik wens je vrouw (en jou ;D) een gezonde zwangerschap toe!

[Hans van den Bergh]

Ik heb je alvast een reus gegeven, hier de toelichting:

 

Je hebt voor jezelf beslissingen genomen en keuzes gemaakt (inmiddels ook heel herkenbaar voor mij). En je hebt laten zien dat een goede probleemanalyse gevolgd door dito advies goud waard kunnen zijn. Da's dan weer een opsteker voor mijn beroepsgroep en wellicht een aanrader voor (startende) ondernemers die - ten onrechte - denken dat zoiets alleen maar geld kost.

 

Mooi en motiverend verhaal, compliment!

 

Succès en groet,

 

Hans

[Anoniem_2019]

Ik wil hier wel even een kanttekening plaatsen:

 

Deze beste man was een bedrijfseconomisch adviseur, geen coach. Ik heb geen training in marketingtechnieken gekregen of zo.

 

Ik ben wel van mening: als beginnend ondernemer moet je beginnen met doen, niet met iemand inhuren die zegt wat je moet doen.

 

 

[tommies]

"leuk" om te lezen, dank je wel.

[Gast]

Leuk om te lezen dat het werk weer op de rails staat.

 

Ik ben ook benieuwd naar het rijtje: Asperger; Jullie hebben samen geen activiteit (restaurant) meer; Je gaat weer vol op in je eigen business (winkel); 's Avonds doe je dingen die jij leuk vindt; Je vrouw is zwanger.

 

[Anoniem_2019]

Je doet het klinken alsof ik 's avonds alleen maar de dingen doe die ik wil en mijn vrouw zielig alleen zwanger zit te wezen! Tja, dat heb je met die vervelende autisten...

 

Ik MOET soms dingen doen om te ontspannen, anders wordt ik knettergek. Dat weet mijn vrouw gelukkig ook. Ik probeer wel het nuttige altijd met het aangename te verenigen: ik sta dus rustig mijn overhemdjes te strijken met de stereo op tien! Een absolute must in mijn leven is muziek luisteren en lekker 'er in kruipen'. Ook koken kan ik alleen met herrie op gek genoeg, daarom neemt mijn vrouw het vaak over want die wordt daar weer knettergek van. Maar goed, koken en herrie, daar wordt ik ook weer heerlijk ontspannen van.

 

De eerste gesprekken met het personeel zijn overigens achter de rug en... het zal allemaal niet gemakkelijk gaan. Er is een opzegtermijn van maar liefst twee maanden en één personeelslid zal zelfs zijn huis moeten verkopen als er negen uur per week bij hem af gaat. Dat vind ik dus heel erg dus ik ben naar oplossingen aan het zoeken. Met één personeelslid heb ik nog niet gesproken en het is maar de vraag wat die gaat doen (wandelen of blijven). Ze zal toch enigzins moeten buigen wil ze aan het werk blijven (dit betekent werken op de tijden dat IK haar nodig heb, en niet werken op de tijden wanneer zij het beste kan).

 

Een hoop vergader en getouwtrek dus, maar ik heb weer de touwtjes weer in handen.

 

[Gast]

Hallo Zeemeeuw,

 

Welke touwtjes heb je in handen?

 

NB. Geen probleem als je hier niet op in wilt gaan en/of mijn bemoeienis in deze richting niet op prijs stelt.

[De echte Bas]

Beste meneer Diesch,

 

Na het lezen van OP schrok ik. Ik kom oorspronkelijk uit Middelburg (geboren en getogen) en ben dus bekend met uw sigarenwinkel. Ik heb bij u de lekkerste sigaren ooit gekocht en met veel plezier en genot gerookt met een goed glas cognac of whisky daarbij. Inmiddels woon ik in de randstad en kom (tot grote spijt) bijna nooit meer in Middelburg. Echter kan ik mij de markt niet voorstellen zonder de sigarenwinkel. Het zou zonde zijn om deze schitterende winkel te zien verdwijnen of te zien veranderen in de zoveelste Primera.

 

Ik ben zelf een ondernemer zonder zaak op dit moment (work in progress). Ik heb een aantal bedrijfjes gehad waarbij ik ervaarde dat wanneer ik meer succes wilde behalen, ik meer en meer tijd en moeite ik in de zaak moest steken. Dit ten koste van hetgeen waarom je in eerste instantie zelf een zaak begint. In mijn geval gaat het om vrijheid, en niet om geld. Daarom houd ik mij nu bezig met het zoeken naar een business model waarbij ik zelf niet perse nodig ben, en ik dus vrijheid boven winst zet. De zaak moet zonder mij kunnen draaien zodat ik mijn kostbare tijd (niet in geld, maar in ervaringen) kan besteden aan de dingen die ik gedaan wil hebben voordat mijn tijd voorbij is. En of dit nou familie, gezin, kinderen, of verre reizen en dure hobbies zijn is voor ieder verschillend.

 

Daarom wil ik u voorstellen om uw kostbare tijd eens te steken in de manier waarop u de winkel runt. Hoe u dit kan doen? Kijk eens naar de manier waarop andere (collega) winkeliers dit doen, en dan vooral de winkeliers die het heel goed doen.

In mijn visie moet een bedrijf runnen (en dus risico's nemen) iets toevoegen in je leven en geen 'struggle' zijn. Dan kan je namelijk je tijd wel beter besteden in mijn ogen.

 

Kortom: Maak van uw monster weer het leuke ding waarover u dolenthousiast kan praten zodat ik de volgende keer als ik in Middelburg kom, weer één van die geweldige sigaren bij u kan kopen.

 

Mvgr

 

Een liefhebber van sigaren!

 

Ik ben bezig met automatisering, bestellen, personeelszaken, banken, vergaderingen, financiering, facturen invoeren, enz. En ik heb helemaal geen tijd meer om te doen wat ik leuk vind: bezig zijn met ambachtelijke zaken. Lyrisch vertellen over

sigaren, wijnen en allerhande lekkere dingen. Werken met passie in mijn lijf. Mensen enthousiast maken.

Maar daar staat weer de volgende vertegenwoordiger met goedkope troep en daar is de postbode weer met een lading

weetikveelwat-brieven.

...

[Anoniem_2019]

'Let op: het laatste bericht in het topic waar je op wilt reageren is meer dan zes maanden oud. Onnodig oude topics omhoog halen wordt niet altijd gewaardeerd, maar natuurlijk mag je nog wel op oudere topics reageren wanneer je een relevante bijdrage hebt.'

 

... lees ik bovenaan. Nou zeg, ik wil alleen maar weer eens even laten weten hoe het gaat dus ik hoop dat dit 'gewaardeerd' wordt.

 

Inderdaad ben ik een hele tijd van dit forum verdwenen. Ik had er de tijd en de puf niet meer voor. Het eerste kwartaal van dit jaar kwam namelijk als een hamer op mij en mijn vrouw neer: mijn schoonzus overleed aan kanker (mijn zwangere vrouw was erbij) en twee maanden later werd ons zoontje Herman geboren. Dat was me dus een kwartaaltje wel!

Deze zomer was echt megadruk en heb ik me het schompes gewerkt inclusief slaapgebrek (babies zijn nogal genadeloos op dat gebied...) en inclusief toenemende 'Asperger-problemen'. Ik loop echt flink achter op de administratie en we zijn nu pas aan het ontrafelen welke invloed mijn 'stoornis' op mijn werk en het leven van mij, mijn vrouw en kinderen heeft. Dat blijkt namelijk nogal aanzienlijk te zijn. Hoe meer indrukken ik krijg hoe meer chaos ik om mij heen creëer zonder dat ik het zelf door heb.

 

Ik ben nu de administratieve kant van de zaak aan het aanpakken en daarna gaat het allemaal door de mallemolen accountant/bank/adviseur. Hoera, weer lekker vergaderen...

 

Hoe is het met de business verder? Niet zo slecht eigenlijk. Omzetten zijn stabiel met hier een daar een plusje, zelfs in het crisisjaar ben ik gelijk gebleven wat als ik het zo hoor heel fijn is voor een tabakszaak. Maar stilstand is achteruitgang.

Ik heb wel het idee dat niemand het meer een fluit interesseert wat voor strook tabak ze in hun waffel duwen, als het maar goedkoop is. Dat is misschien de crisis of zo maar ik heb ook het idee dat klanten veel meer op internet hun spullen kopen.

Ook merk ik dat sigaren steeds meer een seizoenartikel worden. Zo gauw er in de tuin gezeten kan worden zijn de grootste stinkkanonnen niet aan te slepen totdat de het weer koud wordt s' avonds, dan heerst er ineens doodse stilte in de sigarenhoek en de klimaatkamer.

De grootste hits dit seizoen? Klomppantoffels en koelkastmagneetjes. Ik denk dat ik daar maar mijn winkel mee vol ga zetten! Geen accijns, geen waarschuwingsstickers, geen controle door de VWA, kleine investering...

 

Ik houd jullie op de hoogte.