Sellaband op de fles, hoe verder met Crowd Funding

[Nils de Witte]

Het is een droevige dag. Niet alleen Sven Kramer wordt de verkeerde baan in gestuurd, maar ook het gelouterde web 2.0 initiatief Sellaband.com is failliet verklaard.

 

Sellaband is de moeder van een hausse aan Crowd Funding initiatieven, gestart door Pim Betist en gefund door Prime Technology Ventures (met 3,5 mln). Pim zag de bui al hangen en gaf er eerder de brui aan (hij had niet veel meer te vertellen in zijn eigen bedrijf). Pim is heel openhartig over het falen van Sellaband (zie http://www.fd.nl/artikel/14269332/muzieksite-sellaband-failliet). Het is niet het eerste Crowd Funding initiatief dat in de problemen komt. Alhoewel ik erg gecharmeerd ben van het concept zie ik bij Sellaband en bij anderen (zoals MyC4.com) een aantal overeenkomstige problemen, te weten:

 

Bij bemiddeling in zakelijke financiële

 

transacties gaat het mar om 1 ding, dat is vertrouwen. De vrager en de aanbieder moeten elkaar vertrouwen ander vind er geen transactie plaats. Bij intermediaire organisaties kan de intermediair het focus punt van vertrouwen zijn. Vragers en aanbieders vertrouwen de intermediair. Er zijn twee zaken die dat vertrouwen direct om zeep helpen: hoge intermediaire kosten en lage successrates van de investeringen. En die twee zaken zij nu het dilemma van iedere intermediaire organisatie. Houd de kosten laag en de kwaliteit hoog.

 

- pure intermediaire organisaties kennen hele dunne marges (daar weet ik alles van). Het is te doen, maar je moet erg gedkoop en efficient zijn en de vragers en aanbieders moeten precies weten wat zij doen en klaar zijn voor de transactie

- bij zowel Sellaband als MyC4 als andere on-line initiatieven voor zakelijke financiering is de controle op kwaliteit een groot probleem. Het garanderen van de kwaliteit is een dure aangelegenheid en daar zijn de marges voor de intermediaire organisaties te dun voor.

- uiteindelijk is het verdienmodel de killer. Je kan (nog) niet genoeg geld verdienen om de toegevoegde waarde te leveren die nodig is om van de transacties een succes te maken.

 

Ik kan me voorstellen dat in meer volwassen markten het concept wel werkt. Als het " platform" enkel de functie heeft om vraag en aanbod bij elkaar te brengen en dat volstaat, dan moet het mogelijk zijn. Waar je de initiatieven nu ziet opduiken;

- muziek;

- boeken;

- leningen;

- ontwikkelingsprojecten;

- etc,

gaat het alleen maar werken als er een suikeroom bereid is om de overheads te betalen.

 

Overigens ben ik van mening dat de beste onder de intermediaire platforms wel degelijk toegevoegde waarde hebben. Ze bevorderen transacties en daarmee bedrijvigheid. De vraag is alleen, wie heeft daar een belang bij en wie gaat dat betalen (nou niet roepen " De Overheid", want die bestaat niet)

 

 

[TwaBla]

Bestaat Mama Cash nog?

 

Ik heb in een grijs verlejen stage gelopen bij de Triodos Bank en daar hanteerden ze dat model tot op zekere hoogte door garantstellingen vanuit ondernemersomgeving als zekerheid te accepteren (family & friends).

 

Eigenlijk is het coop-model al gebaseerd op crowd funding, alleen is dat geen grijze crowd maar een community met overeenkomende belangen en interessen. Onderwijs (scholen), gezondheidszorg (ziekenhuizen), volkshuisvesting, cultuur (theaters) en geloof (kerken) zijn op dezelfde basis begonnen. Maar op een gegeven moment duwen de professionals (managers en consultants) de do-gooders eruit en gaan ze mekaar hoge honoraria toeschuiven.

 

Volgens mij kan je met nieuwe technieken die community spirit weer terugbrengen, mits de crowd kenmerken heeft van een community. Er moeten meer drijfveren meespelen dan alleen monetaire.

 

Voor de Triodos Bank heb ik destijds een voorstel gemaakt waarin sparen gekoppeld werd aan drijfveren. Die bank bleek rijke spaarders te hebben wiens primaire motief niet perse de hoogste rente was. Deze spaarders zagen hun geld graag aangewend voor bv onderwijs, kleinschalige ondernemingen, ontwikkelingshulp of biologische landbouw. Suggestie was spaarvormen te koppelen aan een marktplaats waarin de spaarrente afhankelijk is gemaakt van vraag en aanbod, plus de leenrente-capaciteit in een sector en de noodzaak tot begeleiding vanuit de bank (financieren vanuit rentemarge).

 

Hoe pakt dat uit? Er was bv veel aanbod van spaargeld voor scholen, een sector met laag risico. Dat geld kan zonder al teveel begeleiding doorgeleid worden op een laag renteniveau. Er was veel vraag van kleinschalige ondernemers die relatief veel tijd vergden van de bank en een hoger risico veroorzaakten. Dan krijg je dus een hoge leenrente met voldoende marge voor de bank en toch een redelijke spaarrente.

 

Het is geen 100% crowdsourcing waarin individuele uitleners/investeerders direct te maken hebben individuele afnemers, maar wel een veel gevarieerder spaarmodel.

 

Je zou iets vergelijkbaars kunnen opzetten in levensmiddeen, waarbij de supermarkt als intermediair fungeert. Zo zijn de Coop en Edah ook ooit begonnen.

[Nils de Witte]

Hallo Twa,

 

Mamma CAsh bestaat nog wel, maar doet niet meer wat ze tien jaar geleden deden (garantiestellingen voor vrouwenbedrijven).

 

Coöp's zitten toch iets anders in elkaar. Het zijn verenigingen die belangen van leden vertegenwoordigen. De P2P platforms zitten wat anders in elkaar. Ze pretenderen wel communities te zijn, maar het zijn feitelijk alleen maar intermediairs. Het platform is niet "van" de leden en het enge doel is om transacties tot stand te brengen.

 

Zoals je zelf geconstateerd hebt met je trial voor de Triodos Bank, als het uitgekouwde business is (een lening voor een school) dan zijn er voldoende zekerheden. Zodra het gaat om financiering van "ondernemersavonturen" gaat het mis. Er moet teveel gesleuteld en gestuurd worden. De meeste kandidaten zijn maar half bakken.

 

Pim geeft dat ook aan bij Sellaband. Een leuk meisje dat een liedje kan zingen is nog geen artiest. De funders vallen daarop (vooral mannen van boven de 40) maar het succes blijft uit. Dus betere selectie aan de poort. Maar dat gaat volgens mij ook niet werken. De kansrijke artiesten hebben het platform niet nodig. Zij kunnen terecht bij de "professionals".

 

Wat is dan nog de toegevoegde waarde van een P2P platform?

 

Volgens mij zijn er twee voorwaarden waar in ieder geval voldaan moet worden:

- de community moet een "echte" communitie zijn, van bijvoorkeur professional die ook al om een andere reden aan elkaar gelieerd zijn;

- er moet een creatieve methode gevonden worden om met weinig middelen kwaliteit te creëren aan de voorkant van het process. Ook daar kunnen community aspecten een rol spelen.

[hesselvanoorschot]

Hoi Nils,

 

Ik geloof ook nog steeds in crowd funding. Fund zelf (kleine bedragen) via MYC4 en Kickstarter.com en met succes. Communiceer op beide platformen met regelmaat met andere "investeerders" (ahum,ahum) en ja, de meeste zijn over het geheel positief te spreken. Jouw punt van "het gaat om vertrouwen" staat natuurlijk voorop.

 

1) op voorhand geen vertrouwen: niet investeren

2 ) vertrouwen loopt wat schade op: afwegen

3) vertrouwen total loss: wegwezen

 

Ben de reacties op Sellaband aan het volgen natuurlijk en ik hoop dat de afhandeling (trusted third party/escrow, curator en nieuwe koper) zo netjes/vlekkeloos verloopt dat (3) achterwege blijft voor het Sellaband concept en dat van vele andere crowd funding initiatieven.

[Nils de Witte]

Kickstarter kende ik nog niet. Ziet er goed uit, maar kan er (nog) niet veel over zeggen.

 

Ik ben een groot fan van MyC4 (heb daar wat geld uit staan), maar die hebben het niet zo makkelijk. Een aantal van hun service providers hebben de boel belazerd en de investeringen doen het niet zo goed als de bedoeling was. Het gevolg is gat ze alleen bestaande bedrijven met een positieve cashflow accepteren, maar wat is daar nu aan?

 

Op een gegeven moment trekken dit soort initiatieven mensen met slechte bedoelingen. Dan moet je je daar tegen weren en dan gaat de lol er af.

 

Misschien werkt het weer wel voor boeken uitgevers ( zie Schrijversmarkt en TenPages) ze doen in ieder geval hun best.

 

Ik wil niet negatief zijn en ben ben er zeker van dat "Crowd Funding" ingeburgerd gaat raken, ik zie alleen nog niet hoe dat business moet gaan werken.

 

[XiaoDi]

Zonder iets van het onderwerp te weten, en jullie kennen het vast ook, maar http://www.kiva.org/about/what is nog best succesvol.

 

Ik vind het veel leuker om in zulk soort initiatieven te investeren (hoewel dan geen rente) dan in een of ander bandje.

[Nils de Witte]

Ja, Kiva kennen we, erg leuk, maar het heeft geen business model. Het wordt volgens mij betaald uit ontwikkelingshulp fondsen. Niet dat daar iets mis mee is, maar het is op die manier geen "Business".

[Nico Schouten]

Volgens mij is een van de problemen het gebrek aan transparantie van de organisaties die crowdfunding projecten faciliteren.

Ik heb zelf ‘geïnvesteerd’ in Hind op Sellaband om eens te kijken hoe dat nou werkt. Nu ik de nieuwsberichten lees kom ik er pas achter dat het verdienmodel van Sellaband er dus ook uit bestond geld te verdienen aan de studio opnamen en de verkoop van de cd’s. In eerste instantie dacht ik dat het alleen een platform was voor artiesten om geld op te halen zodat ze ZELF een nieuwe cd op kunnen nemen.

Naast Sellaband heb ik ook ‘geinvesteerd’ in de uitgave van een boek over weconomics,de (toekomstige) community economie. Aan beide projecten neem ik deel omdat ik geloof in de toekomst van crowd funding. Door deelname hoop ik te ontdekken hoe de projectorganisatie omgaat met allerlei vragen die er komen.

 

Een van de problemen die Nils aanhaalt is het probleem van kwaliteit, de vraag is echter of dat nu werkelijk een probleem is. Als een meisje van 15 dat er leuk uitziet maar niet kan zingen 50k binnenhaalt om een cd te maken dan moet je die cd gewoon kunnen maken, op zich lijkt me dat geen probleem. Blijkbaar was het dat wel voor Sellaband omdat hun businessplan er waarschijnlijk in voorzag dat de echte verdiensten moesten komen uit cd en download verkopen.

Dat maakt Sellaband tot een onderneming die (een deel van) de aanloopkosten en het investeringsrisico bij de fans neerlegt. Verkoopt de cd bijna niet dat treft het vooral de deelnemers, verkoopt een cd goed dan is het Sellaband dat daar de vruchten van plukt zonder veel risico te lopen. (Je vraagt je gewoon af hoe ze failliet hebben kunnen gaan). Beetje teveel eenrichtingsverkeer.

 

Ik weet dat er momenteel door verschillende coöperatie gelijkende community’s wordt nagedacht over crowdsourcing en crowdfunding.

Op de Community of Talents (CoT) zijn we gekomen tot de conclusie dat crowdsourcing icm crowdfunding alleen gaat werken als;

 

[*]we samen doel bepalen

[*]we samen werken

[*]we samen investeren

[*]we bij succes samen de vruchten plukken

 

 

Binnen de CoT hebben we een groep mensen die bereid is om bijvoorbeeld expertise, hun netwerk, hun faciliteiten, hun medewerkers, enz te laten participeren in een project. Er zijn op deze manier al enkele kleine successen geboekt welke tot stand gekomen zijn door enthousiasme van de deelnemers binnen de CoT. De funding bestaat in deze voorbeelden niet uit geld maar uit zaken waar je anders (veel) geld voor nodig hebt. Grote vraag die daarbij komt kijken is hoe we deze investeringen moeten gaan waarderen en welke verdeelsleutel er bedacht gaat worden voor verdeling als het project voor de initiatiefnemer gaat renderen. Dit is vooral van belang omdat een dergelijk intiatief alleen blijft bestaan als mensen ook iets terugzien voor hun investeringen.

 

Overigens heeft een van de CoT deelnemers recent een gesprek JC de Jager gehad over crowd funding. Tot voor kort had hij namelijk nog nooit gehoord van crowd funding en had dus ook geen weet van de achterliggende gedachten van crowd funding. Bij crowd funding liggen in mijn ogen enorme kansen als Nederland tijdig inspeelt op nieuwe samenwerkingsvormen (co creatie in cooperatie) en nieuwe manieren (crowd funding) om nieuwe plannen te financieren. Hier en daar zit wetgeving namelijk behoorlijk in de weg..

 

Maar nog even terug naar het funden van nieuwe innovatieve bedrijven.

 

Hoewel ik pleit voor openheid bij crowd funding zal het niet voor alle startups mogelijk zijn volledig openheid te geven over hun businessplan. Om mogelijke deelnemers-investeerders toch tegemoet te komen en om de kwaliteitseisen op te schroeven zou je het businessplan onder geheimhouding aan kunnen bieden aan enkele experts. Deze experts zouden deze plannen kunnen beoordelen en zonder op de details in te gaan kunnen schrijven over de inhoud van het plan. Beetje vergelijkbaar zoals bijvoorbeeld New Venture en bij Dragons Den gebeurt als het gaat over de waardering van plannen.

Natuurlijk zal niet iedere expert over alles even enthousiast zijn maar hier is het de deelnemer zelf die daarover tekst en uitleg kan geven, vervolgens is het aan de micro-investeerder zelf of hij genoeg vertrouwen heeft in de startup om te willen investeren.

Persoonlijk vind ik dat het nu nog bij veel projecten ontbreekt aan transparantie, vooral op het vlak van uitgaven/investeringen en verloop vind ik het allemaal nog zeer wazig. Ik denk dat het pas echt toekomst krijgt als deelnemers transparanter zijn over hun plannen en ook regelmatig aan hun ‘investeerders’ inzage geven in het uitgavenpatroon en de voortgang van het project. Door als startup open te staan voor geluiden van je micro-investeerders is er in zekere zin sprake van slim geld.

 

Een mix van Dragons Den en crowd funding zou trouwens wel eens spectaculaire webtv en nieuwe bedrijven op kunnen leveren.

[Nico Schouten]

De Amsterdamse muzieksite Sellaband, die deze week failliet is gegaan, start door. De curator van het bedrijf heeft woensdagmiddag een akkoord gesloten met een Duitse overnamepartij. Selleband verhuist, zonder personeel, van Amsterdam naar München.

 

Failliet Sellaband maakt doorstart

[hesselvanoorschot]

Over crowdfunding gesproken, deze is vrij recent volgens mij: Kachingle

[Nico Schouten]

De website van Sellaband is weer online. Na acceptatie van de nieuwe voorwaarden kan ik weer gewoon bij mijn account.

[Jeroen Bakker]

De website van Sellaband is weer online. Na acceptatie van de nieuwe voorwaarden kan ik weer gewoon bij mijn account.

 

Jep, ze zijn doorgestart en zijn nu Duits :)

[Ewout Wolff]

Briljant onderwerp. Bedankt TS.

Ik investeer al een paar jaar in Kiva. Zij verdienen gewoon geld, o.a. door donaties van de investeerders en door geen rente te betalen aan de investeerders.

 

Waar ik jullie nog weinig over hoor praten is risico. Mijn risico bij Kiva is beperkt: ik kan mijn inzet spreiden over veel ondernemers en de bedragen per ondernemer kan ik zo laag hebben als 25 dollar.

 

Kijk je dan naar de kans dat een onbekende een succes wordt in een hevig concurrerende markt, dan is die vele malen groter, zo niet bijna onmogelijk: zelfs talentenjachten als Idols met miljoenen aan aandacht heeft de winnaars tot nu toe geen of zeer weinig renderende cd's opgeleverd.

 

Als je het risico klein of tolereerbaar maakt, zal crowdsourcing dan niet makkelijker gaan?

 

 

[Jeroen Bakker]

Het idee bij Sellaband is toch niet winst, maar puur dat je een beginnende artiest van wie jij wilt dat die slaagt, dat je die een handje toesteekt?

[Highio]

Lijkt me ook, kijk maar eens naar de fast figures 'invested', 'artists' en 'believers' op de voorpagina. 'Revenue' en 'Cost of revenue' moet je er helaas zelf bij zoeken.

 

Hoeveel artiesten verdienen meer dan modaal? Niet de 3600 muzikanten van Sellaband vrees ik. Je gaat toch ook niet in een pool onbekende voetballers van dik drieduizend spelers investeren anders dan uit clubliefde?

 

Groet,

 

Highio

[Nils de Witte]

Ik ben blij met de doorstat van Sellaband. Ik blijf toch twijfels houden bij het verdienmodel van crowd sourcing platforms in sommige marktsegmenten.

[hesselvanoorschot]

HIer nog een link naar het artikel in het Parool over Sellaband - iPAROOL

[Nils de Witte]

HIer nog een link naar het artikel in het Parool over Sellaband - iPAROOL

 

Leuk verhaal, maar het gaat niet over crowd funding, maar om muziekaanbieders. Ik ben daar veel positiever over. Ik heb zelf een abonnement op Last FM. Kost een paar tienjes, maar je kan de hele dag luisteren naar alle denkbare muziek. Jammer dat niet alle artiesten er aan mee doen.

 

 

[hesselvanoorschot]

Hoi Nils, je hebt gelijk.

 

Ik heb dus positieve ervaring met MYC4 en Kickstarter (briljant!)

Wi dit weekend als ik even tijd heb tussen het werk door een kijkje nemen op RocketHub. Heeft iemand daar al ervaring mee??

 

 

[Nils de Witte]

Hoi Nils, je hebt gelijk.

 

Ik heb dus positieve ervaring met MYC4 en Kickstarter (briljant!)

Wi dit weekend als ik even tijd heb tussen het werk door een kijkje nemen op RocketHub. Heeft iemand daar al ervaring mee??

 

 

 

Kickstarter heb ik naar gekeken, dat ziet er prima uit. Begrijp ik het goed dat de geldvrager zelf iets moet bedenken als beloning voor de geldschieter? Is er iets van een rendement/beheer functie? Of maak je geld over en is dat het.

 

Van MyC4 kan ik je verzekeren dat het met het verdienmodel niet helemaal snor zit. De initiatiefnemers hebben er vele miljoenen in zitten (ik geloof 8 miljoen eigen geld) en er wordt (nog) niks verdient. Ook het aanbod van projecten is momenteel helemaal ingezakt.

 

Ik zal eens kijken naar RocketHub.

[hesselvanoorschot]

Kickstarter is heel basic en daardoor aantrekkelijk. Er is een beheerfunctie om voortgang te volgen en je betaalt pas op het moment dat het eindbedrag ook daadwerkelijk behaald wordt (zie faq). Gaat ook lekker snel (projecten tot 90 dagen max).

[Edward]

Het succes van Crowd funding is volgens mij afhankelijk van de basisingrediënten die voor iedere intermediair gelden, ongeacht de branche.

 

[*]focus - bepaal de doelgroep en houdt daaraan vast

[*]marketing - treedt naar buiten, zorg dat je de doelgroep bereikt

[*]vertrouwen - zowel aan vraag- als aanbodzijde

[*]transparantie - maak de kostenstructuur inzichtelijk.

[*]toegevoegde waarde - wees niet alleen intermediair, maar voeg daadwerkelijk iets toe aan de doelgroep.

 

Los van gebrek aan transparantie en toegevoegde waarde is de onbekendheid bij het grote publiek een factor die maakt dat crowd funding moeilijk van de grond komt.

[Nils de Witte]

Inderdaad Edward, mooi geformuleerd. Maar als we het nou een van de andere kant bekijken? Wat hebben on-line community activiteiten dan toe te voegen aan de traditionele intermediaire functie? Welke unieke eigenschappen van Web 2.0 t/m Web 6.0 kunnen het intermediaire proces verbeteren of versnellen?

 

Groeten,

Nils

 

[Edward]

Inderdaad Edward, mooi geformuleerd. Maar als we het nou een van de andere kant bekijken? Wat hebben on-line community activiteiten dan toe te voegen aan de traditionele intermediaire functie? Welke unieke eigenschappen van Web 2.0 t/m Web 6.0 kunnen het intermediaire proces verbeteren of versnellen?

 

Groeten,

Nils

 

IMHO, helemaal niets. Buiten het feit dat het toegankelijker en sneller is dan off line, creert online ook een afstand en maakt het allemaal anoniemer. Ik schat in dat in het Web 6.0 stadium de rol van de intermediair ter ziele is. Bij de rol van de intermediair moet je je steeds afvragen waarom die nodig is. Het antwoord op die vraag lijkt simpel: vraag.- en aanbodzijde weten elkaar niet op andere wijze te vinden. In mijn ogen moet de intermediair zichzelf vooral bewijzen door haar netwerk en de kwaliteit daarvan, dat geldt naar beide kanten.

 

[Valentine]

Leuk dat er hier zo enthousiast over crowdfunding wordt gesproken.

Het viel mij op dat er nog niet gesproken werd over het in februari gelanceerde TenPages.com, waarvan ik zelf initiatiefnemer ben en dat onder landelijke media-aandacht is gelanceerd (NOS journaal, vrijwel alle dagbladen etc). Crowdfunding voor boeken. Misschien meer muziek- dan boekenfans hier op het forum? :)

 

Hoe dan ook, de online intermediair rol voegt mijns inziens wel degelijk iets toe, simpelweg omdat hij er eerder offline vaak nog niet gestructureerd was. Je had nog geen boeken die werden uitgegeven waneer lezers de schrijver offline financieel een stukje op weg hielpen. En de enkeling die het misschien heeft geprobeerd (vrienden laten meebetalen aan selfpublishing), ontbeert dan bovendien het bereik dat je met een 'intermediair' of online agent platform wel hebt, in elk geval met het onze: uitgegeven via een echte uitgever, verkocht via de boekhandels met bereik.

Je had ook nog geen CD's die gestructureerd werden gefund door publiek voordat Sellaband, MyMajorCompany, Bandstocks, Spidart etc opgericht werden.

 

Dus misschien begrijp ik de vraag verkeerd, maar volgens mij is de offline/online intermediair vraag bij de meeste van de voorbeelden helemaal niet relevant?

 

[Nico Schouten]

Ter info

Vorige week heb ik de cd van Hind ontvangen als onderdeel van de crowd fund deal met Sellaband.