Tovenaars

[Remon van Ommen]

Er bestaat een tovenaar die over een heuvel van meer dan honderd meter hoog kan springen als hij dat wil. Hij oogst zowel verwondering als jaloezie en men vraagt zich af of zij ook ooit zulke krachten kunnen bezitten. Men vraagt zich af of zijn ''macht'' op een dag uit de lucht is komen vallen, toen hij aan het mediteren was.

 

Vroeger kon deze tovenaar niet hoger springen dan de meesten van ons, misschien een meter. Maar hij stelde zich tot doel over een heuvel van honderd meter hoog te springen en daar oefende hij elke dag op. Beetje bij beetje maakte hij vorderingen. Hij besteedde al zijn tijd aan die ene prestatie. Misschien trainde hij wel door over bloemen te springen, die elke dag een stukje hoger worden. Misschien werd hij op die manier een tovenaar, een specialist, een expert op zijn gebied.

 

 

Het is gemakkelijk het verkeerde idee te aanvaarden dat mensen als tovenaar geboren worden, hetgeen hier ook al vele malen ter sprake is gekomen. Maar als dat het geval was, zouden experts als experts geboren worden en voorzitters als voorzitters. Maar experts en voorzitters worden niet zo geboren, ze hebben gewoon heel hard gewerkt om professioneel te worden, net als de tovenaar.

 

Iedereen beschikt over oneindige capaciteiten en het enige verschil tussen een tovenaar en een gewoon iemand is dat de tovenaar zijn verborgen capaciteiten gebruikt en harder werkt (deels karakteristieken), wat hij ook aan het doen is. Alles heeft een reden en oorzaken leiden tot resultaten. Prestaties komen niet door het toeval tot stand: ze zijn het hoogtepunt van een proces.

 

We leven in een tijd van specialisatie. Dit is een tijd waarin dingen aan dagelijkse verandering onderhevig zijn, het leven wordt steeds ingewikkelder en gevarieerder, en de behoefte aan specialisten doet zich op steeds meer gebieden voelen. De tijd dat een persoon alles kon oplossen, ligt ver achter ons. Zelfs als iemand in zijn eentje fysiek al zijn werk zelf kon doen en precies wist wat hij deed, zou hij er de tijd niet voor hebben. Als gevolg daarvan is er een ontwikkeling op gang gekomen van een zeer gespecialiseerde arbeidsverdeling en dat heeft de efficiëntie enorm doen toenemen. Daarom hebben we nu op elk gebied experts nodig. In de wereld van vandaag moet je dus wel zeer deskundig zijn op het gebied dat je gekozen hebt.

 

Dat betekent echter niet dat je al het andere moet verwaarlozen ten gunste van het gebied van jouw keuze. Je hebt uiteenlopende interesse en veel gezond verstand nodig. Je moet niet alleen een expert zijn, maar ook allround. De wereld is groot en het leven biedt veel variatie. Als je jezelf beperkt tot jouw eigen wereldje wordt je als een kikker die zijn poel niet uitkomt en geen idee van de rest van de wereld heeft.

 

Het is zorgelijk dat we het zo druk hebben met het zo snel mogelijk graven van een diepe put, dat we niet meer aan de breedte denken. Dit is iets wat ik ooit heb gelezen en me altijd bij blijft, als je diep wilt graven, zul je eerst een breed stuk land nodig hebben. Als je echt diep wilt graven, moet je eerst breed graven. Als je alleen maar aan de diepte denkt, kan het bij de eerste schep lijken dat je heel diep zult kunnen gaan, maar ga eens wat dieper, dan merk je dat je niet verder kunt als je niet meer in de breedte gaat werken. Geef jezelf dus voldoende ruimte voordat je begint te graven. Dan kun je met een gerust hart bepalen hoe diep je wilt graven.

 

Wordt een expert, wordt professioneel, maar niet zodanig dat je geen oog meer voor iets anders hebt. Ongeacht jouw specialiteit moet je brede, algemene interesse koesteren. Daarmee bedoel ik culturele ontwikkeling en gezond verstand.

 

Iemand die bijvoorbeeld als hoofdvak econometrie heeft, hoeft geen expert te worden in de bouw van vliegtuigmotoren. Maar ongeacht of je econometrie, geneeskunde of literatuur studeert, heb je nog steeds een bepaalde hoeveelheid algemene kennis nodig. Met ‘’algemene kennis’’ bedoel ik dat je jezelf breed ontwikkeld en brede ervaring opdoet, waarmee je gegarandeerd een zekere diepte aan jouw specialisme geeft. Je dient op de hoogte te zijn van bijvoorbeeld filosofie, etiquette en ethiek. Dus als ik zeg dat je een specialist moet worden, betekent dat ook dat je een brede kennis en visie moet hebben die voorbij jouw specialisme reiken.

 

Tegenwoordig zijn macht en aanzien niet per se gescheiden, dat tijdperk is voorbij. Tegenwoordig heeft een specialist macht. Aanzien en erkenning krijgt iemand nu als hij de enige is die een bepaalde taak kan verrichten. Specialisten is de hedendaagse norm.

 

Wordt een specialist, een expert, een tovenaar; probeer ronduit de beste op jouw gebied te worden, ongeacht wat voor gebied dat is. En als je jezelf afvraagt hoe je dat moet doen, adviseer ik je om jezelf er volledig op te storten, wat het ook is. ideeën, wijsheid en inzichten zijn weggelegd voor degenen die spanningen tijdelijk op te geven om een nieuw idee te krijgen.

 

Schrijven doe je met het puntje van een pen en je moet schrijven en schrijven om ideeën te krijgen. Zo ook komen creatieve ideeën en inzichten op andere gebieden tot stand door volledige overgave. Genialiteit berust voor negenennegentig procent op inspanning. Als je een tovenaar op jouw gebied wilt worden, moet je jezelf helemaal overgeven. Neem dus een zekere breedte in acht en ga dan diep graven.

 

Veel succes met graven!

[Robbert12]

Ja van zeer dicht bij, mijn vriendin is leerkracht in het primair onderwijs.

 

Dat is mooi voor die kids die bij jouw vrouw vriendin op school zitten, maar helaas is dat nog lang niet de norm.

 

 

Via de pabo-opleidingen ligt hier ook steeds meer nadruk op, dus dit zou dan een kwestie van tijd moeten zijn...

[Robbert12]

Hoe komt het dan dat het voortgezet onderwijs steen en been klaagt over het belabberde niveau van de kinderen, die juist van de basisscholen af zijn gekomen?

 

Nu haal je 2 dingen door elkaar. Het algemene niveau van de kids die van de basisschool af komen en het bevorderen en stimuleren van talenten(waar deze discussie over ging toch?). Dat een school extra aandacht geeft aan "speciale" kinderen met talenten wil niet zeggen dat hierdoor automatisch het algemene niveau omhoog gaat.

[R.I.P. - Fred Wiersma]

 

Dat is mooi voor die kids die bij jouw vrouw op school zitten, maar helaas is dat nog lang niet de norm.

 

 

Hoe weet je dat? Op de school van mijn kinderen was dat meer dan 6 jaar geleden al het geval, wat Robbert beschrijft.

 

Sterker nog, toen ik op de basisschool zat kregen ik en een aantal anderen al 'moeilijker' werk dan de anderen. Verder beschrijft Theo Thijssen in diverse boeken over scholen 100 jaar geleden al verschillende lesniveaus in 1 en dezelfde klas.

[XiaoDi]

... welke rol kunnen talenten hier wel of niet een rol in spelen.

 

Als je ergens goed in bent (talent ervoor hebt of het vaak doet), krijg je vaak positieve feedback waardoor je het graag doet, waardoor je er beter in wordt, enz....

 

En hoe bereik je die ?

 

Je best doen op school en ook eens met je ouders projectmatig werken, (ook) om je probleemoplossende vermogen te verbeteren. Zodat je op tijd goed genoeg kunt nadenken en een beeld hebt van de dingen die je leuk vindt om een goede studiekeuze te kunnen maken.

 

Dingen vinden die je nuttig vindt te doen, kun je proberen te vinden door veel rond te kijken, en dingen niet te snel uit te sluiten.

[Merkava]

Hoe weet je dat? Op de school van mijn kinderen was dat meer dan 6 jaar geleden al het geval, wat Robbert beschrijft.

 

Ik denk dat we hier een verschil in interpretatie hebben tussen wat ik uitdagende lesstof vind en wat jullie als uitdagende lesstof classificeren. Daarnaast het is niet vast te stellen wie hier 'gelijk' heeft omdat het om een subjectieve waarneming gaat.

Ik ken ouders die wel klagen over het niveau van de aangeboden lesstof net zo goed als dat jullie voorbeelden kennen van scholen waar wel meer uitdagende lesstof aangeboden word.

 

 

Om een voorbeeld te geven, mijn oudste dochter was in groep 4 echt toe aan Engels, ze wilde het zelf graag leren. Ik heb toen overleg met school gehad en ze gingen kijken wat ze konden doen. er was toen sprake van dat ze zelfstandig Engelse les op een computer zou volgen. IS helaas niks meer mee gedaan en school is hier ook niet erg duidelijk geweest.

Had ik geweten dat ze er, om wat voor reden dan ook, niks mee hebben gedaan dan had ik dat deel zelf op kunnen pakken.

[Merkava]

Dingen vinden die je nuttig vindt te doen, kun je proberen te vinden door veel rond te kijken, en dingen niet te snel uit te sluiten.

 

Definieer nuttig

[P.J.]

Hoe komt het dan dat het voortgezet onderwijs steen en been klaagt over het belabberde niveau van de kinderen, die juist van de basisscholen af zijn gekomen?

 

Nu haal je 2 dingen door elkaar. Het algemene niveau van de kids die van de basisschool af komen en het bevorderen en stimuleren van talenten(waar deze discussie over ging toch?). Dat een school extra aandacht geeft aan "speciale" kinderen met talenten wil niet zeggen dat hierdoor automatisch het algemene niveau omhoog gaat.

 

Kinderen, die met hun talenten niet aan de bak komen op de basisschool, of op welk onderwijs dan ook, keren zich in zichzelf en gaan ver onder de maat presteren. Ze zijn "ongelukkig"......... In mijn optiek is dit iets dat moet worden vermeden en als het nodig is om daarvoor alle heilige onderwijshuisjes te slopen, moeten we dat er maar voor over hebben, ook al wordt dat een zware dobber.

[XiaoDi]

Ouders zijn verantwoordelijk voor hun kinderen totdat die meerderjarig zijn. Niet de scholen, niet de overheid.

 

Het is onzinnig te verwachten als ouder dat de school automatisch het beste regelt voor je kinderen. Vergelijk het met een arts die jou een behandeling adviseert. JIJ bepaalt ja of nee. Niet de arts. Idem voor een advocaat in en rechtszaak. De advocaat adviseert een aanpak, jij beslist die wel of niet te volgen. Dat in de praktijk veel mensen klakkeloos doen wat een arts, leraar of advocaat aanraadt wil nog niet zeggen dat ze van hun eigen verantwoordelijkheid af zijn.

 

Inderdaad, maar als een arts teveel fouten maakt, gaat hij in de gevangenis. En als een advocaat teveel fouten maakt krijgt hij geen clienten meer. De uiteindelijke verantwoordelijkheid ligt inderdaad bij deze twee beroepsgroepen bij de clienten, maar de overheid zorgt ervoor dat het belang van de clienten gewaarborgd blijft, door wetten en certificiering.

 

Idealiter zou dit ook zo bij scholen moeten werken, maar hier is het resultaat van hun werk moeilijk te beoordelen, waardoor minder goed feedback is te geven, en daardoor de minder dan optimale kwaliteit.

 

Het is de taak van de overheid, niet de ouder, om deze situatie te veranderen.

 

Het hoort onderdeel van het takenpakket van scholen te zijn om net als aandacht aan wiskunde te besteden, ook aandacht te besteden aan (bijvoorbeeld) de vervolgopleiding. (En projectmatig werken, en probleemoplossend vermogen)

 

Dat doen ze ook. Maar vergeet ook niet: je kunt een paard naar het water leiden, maar je kunt hem niet laten drinken.

 

Als het paard geen dorst heeft zal hij niet drinken nee. Maar er is nog ruimte om onderwijsmethoden te verbeteren, en ook in de methoden die gebruikt worden om kinderen te motiveren dingen te doen die goed voor hen zijn.

[XiaoDi]

Definieer nuttig

 

:)

 

Iets waarmee je binnen of buiten jezelf iets verbetert.

 

Dit ligt op een schaal: het is nuttig als ik een glas water drink, maar het is nuttiger als ik ervoor kan zorgen dat de gehele mensheid schoon en goedkoop drinkwater heeft.

 

De uitdaging is iets te zoeken wat zo nuttig mogelijk is, en waarmee je een zo hoog mogelijke impact hebt.

 

 

[Merkava]

Wat nu als jouw talenten niet toereikend genoeg zijn om te bereiken wat jij als nuttig kwalificeert ?

 

Dan worden je talenten ineens beperkingen.

[XiaoDi]

Wat nu als jouw talenten niet toereikend genoeg zijn om te bereiken wat jij als nuttig kwalificeert ?

 

Ja, stel het enige wat je nuttig vind is het met een druk op de knop alle planeten van het zonnestelsel van leven te voorzien. En je hebt vooralsnog niet genoeg talent om dit te bewerkstelligen.

 

Je hebt dan 2 dingen die je kunt doen:

 

[*]Er toch aan beginnen te werken in de hoop dat je na verloop van tijd wel de vaardigheden zult ontwikkelen om dit te doen

[*]Een makkelijker doel kiezen

 

De keuze die je maakt is persoonlijk en afhankelijk van het doel. Veel doelen zijn op veel verschillende manieren te bereiken, en je kunt je doelen ook herdefinieren zodat je - hoewel je iets nuttigs doet in het gebied waar je nuttig wilt zijn - toch iets anders doet dan je oorspronkelijk van plan was.

 

Over zulk soort compromissen hoef je natuurlijk niet altijd even enthousiast te zijn ...

 

Dan worden je talenten ineens beperkingen.

 

Dit begrijp ik niet.

[R.I.P. - Fred Wiersma]

 

...

Het is de taak van de overheid, niet de ouder, om deze situatie te veranderen.

 

Waarom vind je dat een overheidstaak? En niet een taak van de ouders?

[XiaoDi]

Waarom vind je dat een overheidstaak? En niet een taak van de ouders?

 

Om de redenenen die ik noemde :)

 

Het is natuurlijk wel de taak van de burger om de overheid te controleren, en van de ouder om het beste voor zijn kind te bewerkstelligen.

 

Maar het is de taak van de overheid om het belang van de burgers te waarborgen. Controle en sturing van het onderwijs hoort hier bij.

[R.I.P. - Fred Wiersma]

Waarom vind je dat een overheidstaak? En niet een taak van de ouders?

 

Om de redenenen die ik noemde :)

 

 

De enige reden die ik zie dat je noemde, is de certificering / wetgeving. Heb je er meer genoemd?

 

Overigens is dat geen reden maar een stelling. ;)

 

Over de taak van de overheid zijn er zoveel meningen als dat er Nedrlanders zijn, denk ik wel eens....

[P.J.]

We zijn ver afgedreven van de tovenaars die de CS voor ogen had...... ;)

[XiaoDi]

Overigens is dat geen reden maar een stelling. ;)

 

Over de taak van de overheid zijn er zoveel meningen als dat er Nedrlanders zijn, denk ik wel eens....

 

:) Pfff.... Een moeilijke discussie hoor :)

 

Ik zeg het anders: de overheid heeft het als haar taak gezien een deel van de opvoeding van de ouders over te nemen. Ze heeft de vrijheid genomen om die dingen te onderwijzen die zij nuttig acht, en op die manier die zij het meest effectief acht.

 

Daarmee heeft zij de stelling ingenomen dat zij de verantwoordelijke is voor de opleiding van de kinderen. Zij heeft zichzelf de macht toegeeigend om te beslissen wat voor onderwijs kinderen krijgen, en daarmee dus ook de (eind)verantwoordelijkheid dat het goed gebeurt. Het resultaat van het onderwijs kunnen we dus ook toerekenen aan de overheid, en niet aan de ouders.

 

Als je wilt dat ouders de (eind)verantwoordelijke zijn, moet je ze ook meer macht geven. Verantwoordelijkheid zonder macht gaat niet. Je kunt ze deze macht geven door ze bijvoorbeeld het laatste woord te geven over de dingen die hun kinderen onderwezen worden op school (ik zou ze bijvoorbeeld projecmanagement leren), en op welke manier deze dingen onderwezen worden. Nu hebben ze deze macht niet, en kun je hen dus ook niet zeggen dat zij verantwoordelijk zijn voor het resultaat.

 

Ouders hebben alleen buiten de muren van de school macht. Zij zijn dus eindverantwoordelijke over wat er dan gebeurt. Zij zijn verantwoordelijk voor het wel of niet voorlezen, aan- en uitkleden, tanden poetsen, enz. Maar de overheid heeft diezelfde verantwoordelijkheid binnen de muren van de school.

 

Mening: omdat loopbaanadviseurs nog een markt onder de volwassenen in Nederland hebben, lijkt het me een goed idee dat scholen zich naast wiskunde en taal nog op een aantal andere dingen richten. De huidige oplossing - de ouders zijn hier verantwoordelijk voor en zorgen hiervoor - blijkt in de praktijk niet goed genoeg te werken voor alle kinderen.

[Remon van Ommen]

Hoop reacties sinds ik weg ben geweest!! Misschien niet wat ik voor ogen had nee ;D, maar het heeft wel een raakvlak dus we zijn niet heel ver van huis! Deze discussie is vooral zo geëscaleerd omdat het allemaal behoorlijk subjectief is, wat ik hier ook voorbij zag komen.

 

Ik zal alles nog wel een keer doornemen en kijken of ik er nog iets aan kan toevoegen of het eventueel kan sturen. Maar jullie zijn in ieder geval al ''tovenaars'' in het voeren van discussies en het ventileren van je mening ;)

[Frans Sijtsma]

 

Ik zeg het anders: de overheid heeft het als haar taak gezien een deel van de opvoeding van de ouders over te nemen. Ze heeft de vrijheid genomen om die dingen te onderwijzen die zij nuttig acht, en op die manier die zij het meest effectief acht.

 

Daarmee heeft zij de stelling ingenomen dat zij de verantwoordelijke is voor de opleiding van de kinderen. Zij heeft zichzelf de macht toegeeigend om te beslissen wat voor onderwijs kinderen krijgen, en daarmee dus ook de (eind)verantwoordelijkheid dat het goed gebeurt. Het resultaat van het onderwijs kunnen we dus ook toerekenen aan de overheid, en niet aan de ouders.

 

Als je wilt dat ouders de (eind)verantwoordelijke zijn, moet je ze ook meer macht geven. Verantwoordelijkheid zonder macht gaat niet. Je kunt ze deze macht geven door ze bijvoorbeeld het laatste woord te geven over de dingen die hun kinderen onderwezen worden op school (ik zou ze bijvoorbeeld projecmanagement leren), en op welke manier deze dingen onderwezen worden. Nu hebben ze deze macht niet, en kun je hen dus ook niet zeggen dat zij verantwoordelijk zijn voor het resultaat.

 

Ouders hebben alleen buiten de muren van de school macht. Zij zijn dus eindverantwoordelijke over wat er dan gebeurt. Zij zijn verantwoordelijk voor het wel of niet voorlezen, aan- en uitkleden, tanden poetsen, enz. Maar de overheid heeft diezelfde verantwoordelijkheid binnen de muren van de school.

 

Mening: omdat loopbaanadviseurs nog een markt onder de volwassenen in Nederland hebben, lijkt het me een goed idee dat scholen zich naast wiskunde en taal nog op een aantal andere dingen richten. De huidige oplossing - de ouders zijn hier verantwoordelijk voor en zorgen hiervoor - blijkt in de praktijk niet goed genoeg te werken voor alle kinderen.

 

Aan de ene kant wil je de ouders meer verantwoordelijkheid geven (1e deel van je post) en aan de andere kant moeten scholen meer taken van de ouders overnemen (na [mening]). beetje tegenstrijdig

 

Als ouder heb je keuzes in het type school waar je je kinderen heenstuurt. Montessori of regulier en diverse tussenvormen. Verder heb je meer of minder inspraak in de OR, afhankelijk van de school die je als ouder kiest.

 

Het punt is dat de maatschappij betaalt voor het onderwijs. De ouders niet (althans, niet direct). Dat er dus eisen worden gesteld aan het eindniveau van leerlingen lijkt me dan logisch. Als ouders een andere mening hebben kunnen ze altijd nog voor andere vormen van onderwijs kiezen. Dat er zo weinig private scholen zijn in Nederland lijkt me of tekenend voor de ambitie van ouders om het maximale uit hun kinderen te halen of een indicatie dat het allemaal wel meevalt met het niveau.

 

In Apeldoorn hebben we sinds kort een plusschool waar kinderen met talent 5 dagen per week speciaal onderwijs krijgen. Een goed initiatief maar het moet helaas ws sluiten omdat de reguliere scholen niet willen delen in de kosten.

Het argument : "Daarnaast vindt die onderwijskoepel dat een reguliere basisschoolklas een afspiegeling moet zijn van de samenleving."

Het gaat bij het onderwijs voor een groot deel ook om sociale opvoeding, niet alleen om het leren van vaardigheden cq. het ontwikkelen van kennis.

 

Daar ligt (een deel van) het probleem: Nederland is zoals iemand voor mij al zei " een zesjes cultuur" voldoende is goed genoeg, steek je erbovenuit wordt je met een klap teruggezet op de grond om maar binnen de nederladse cultuur te passen.

Het stimuleren van talent zondert een groep uit en nivelleert niet meer waardoor de maatschappelijke verschillen groter worden. En wij calvinisten hebben een hekel aan grote (sociale) verschillen.

Kijk maar naar de discussie over bonussen en salarissen. Het lijkt wel een misdaad om veel te verdienen omdat je unieke talenten hebt

 

Het is toch vreemd dat een schaatsploeg die goud moet halen en dus ontevreden is met brons raar wordt aangekeken omdat ze ontevreden zijn?

 

Het probleem zit niet in het onderwijs, in de overheid of in de ouders, maar in de algehele cultuur van de middelmaat in Nederland.

 

Frans

 

PS. projectmanagement wordt op de basisschool al gedaan hoor. weleens op een basisschoo geweest de laatste tijd?

[Hans v N]

Tegenover het verhaal van de tovenaar zou ik graag het verhaal van de snoek zetten.

 

De Snoek

Een wetenschapper die op een woonboot woont ziet hoe een jonge snoek uit het water achter een visje springt en per ongeluk op het dek komt. Hij vraagt zich af hoe lang de jonge snoek het vol zal houden als hij niet ingrijpt.

Na enige tijd beseft hij dat de jonge snoek snel zal sterven en hij besluit hem in een grote regenton te doen. Hij gaat visjes voor hem vangen en haalt hem elke dag iets langer uit de regenton. Het lukt hem zelfs om de snoek te laten lopen als een zeehond.

 

Na 3 jaar kan de snoek in een zeer vochtige ruimte waar een kunstmatige mist wordt gemaakt overleven en rondkruipen. Het verhaal kent een dramatisch einde als de snoek op een dag per ongeluk overboord valt en verdrinkt.

 

De moraal van het verhaal, dat mijn vader mij ooit vertelde, is dat je veel meer kan als je maar doorzet en keihard werkt maar dat dit geen recept is voor succes en al zeker niet voor een gelukkig leven.

 

Kijk maar eens naar Japan waar alle tallenten uit de kinderen worden geperst.

[Jeroen Bakker]

Is dát de moraal van je Snoekverhaal Hans?

 

Ik lees er veel meer in dat vaak een klein zetje (de snoek terugzetten in het water) rúím voldoende is, en dat als je de Snoek helemaal gaat verwennen, werk voor hem gaat doen, hem kunstmatig gaat laten wennen aan zijn leefomgeving, het met hem afgelopen is zodra hij in de échte wereld komt.

 

Zó lees ik er een goede analogie in voor hoe je met startende ondernemers en startups om moet gaan! :)

[Hans v N]

Het mooie van verhalen is dat de moraal zich in het hoofd van de lezer kan ontwikkelen. Zeker, als de snoek een zetje had gekregen en weer snoek kon zijn had hij zich natuurlijk kunnen ontwikkelen en goed worden waarin een van nature snoek goed is, en dat is visjes vangen.

 

 

[Nils de Witte]

Wat een leuk verhaal. Vooral het beginstuk. Beeldend, gelaagd, inspirerend en uitdagend. Mijn complimenten.

[John Kode]

Hallo allemaal,

 

Nu we dan toch weer een beetje bij het oorspronkelijke verhaal terugzijn, wil ik jullie mijn reactie niet onthouden:

 

ik denk dat geloof in jezelf onontbeerlijk is voor de kans op succes in welke vorm dan ook.

Het volgende heb ik ooit eens ergens gelezen:

 

Als je gevraagd wordt 100 meter te lopen op een 50 cm brede witte strook op een weg, dan kan je dat.

Als de witte strook wordt vervangen door een balk van 50 cm breed en de weg door een ravijn, dan kan je dat niet.

 

Als je er van overtuigd bent dat je iets kan, zul je dat doel bereiken. Zodra de twijfel toeslaat, komen er storingen op de lijn en raak je van 't pad af, zowel letterlijk als figuurlijk.

 

groet,

 

John

 

 

[XiaoDi]

Aan de ene kant wil je de ouders meer verantwoordelijkheid geven (1e deel van je post) en aan de andere kant moeten scholen meer taken van de ouders overnemen (na [mening]). beetje tegenstrijdig

 

Ik probeerde in mijn post de reden te geven waarom de overheid nu de de facto verantwoordelijke is: ze is de machthebber. (En de situatie waarin je de ouder de macht geeft, en dus de verantwoordelijke wordt)

 

Deze machthebber heeft ervoor gekozen het onderwijs sterk te standaardiseren. Ik zou het goed vinden als in plaats van deze ene machthebber, je drie krijgt die in onderling overleg het onderwijs van een kind bepalen:

 

[*]Het kind zelf - geeft impliciet of explicieit aan wat hij nu wil leren en op welk niveau hij dit kan.

[*]De ouder - heeft een langere termijn visie op de richting en ontwikkeling van het kind.

[*]De overheid - probeert bovenstaande 2 wensen in overeenstemming te brengen met de vaardigheden die zij nuttig acht in de samenleving waar het kind in terecht zal komen.

 

De school wordt dan de uitvoerder van het resultaat van deze beslissing. (En neemt dus meer of minder taken van de ouders over)

 

Het probleem zit niet in het onderwijs, in de overheid of in de ouders, maar in de algehele cultuur van de middelmaat in Nederland.

 

Aangezien wereldwijd scholen niet zo presteren als theoretisch mogelijk is, denk ik niet dat het aan de Nederlandse cultuur ligt.

 

Ik denk dat het aan een te weinig feedback en te weinig verbetercultuur ligt.

 

Een voorbeeld van een groep scholen die deze twee elementen wel heeft (en - dus - ook heel succesvol is): Knowledge Is Power Program (KIPP)

 

PS. projectmanagement wordt op de basisschool al gedaan hoor. weleens op een basisschoo geweest de laatste tijd?

 

Goed om te horen :) Je kunt altijd proberen dingen te verbeteren, ook al zijn ze al heel goed geregeld.

 

Mijn visie:

 

Over een aantal jaar hebben we interactief lesmateriaal dat kinderen 1-op-1 lesgeeft. Het programma ziet op welk niveau een kind zit en geeft hem de dingen die op dat niveau aansluiten. Als het kind zich verveelt ziet hij de reden waarom (wil buiten spelen, te makkelijk, te moeilijk) en op basis daarvan past hij het programma aan. Als het kind aangeeft iets anders te willen leren, onderwijst het dat.

 

Probleem met klassikaal onderwijs is dat het kinderen op een hoop gooit, en dus niet tegemoet kan komen aan de talenten en niveau van de kinderen. Met 1-op-1 onderwijs kun je dit ondervangen, en met de hulp van betere interactieve onderwijsprogramma's is dit binnenkort mogelijk - naast nog heel veel andere dingen.

[P.J.]

Fijn dat je het er dus mee eens bent dat er zaken moeten worden veranderd en dat we van het principe van de GGD af moeten.

 

Daarnet hoorde ik trouwens ook heel kort dit onderwerp aangeroerd door de lijsttrekkers van SP, GL, en PvdA in Buitenhof. Er moet beter met talent omgegaan worden.

Mijn mening is dat Nederland, zal "speciaal" moeten zijn/worden, om enige rol in de economie te kunnen blijven spelen en zelfs om het hoofd boven water te kunnen houden. We kunnen hier niet overleven op enkel dienstverlening, fiscaliteit, aardgas en nog een paar DSM-achtige bedrijven. Daar hou je de massa niet mee aan de slag.