• 0

Kleine dienstverleners: meer rendement door samenwerking en strengere toelatingseisen

Ik begon deze column als reactie op de column getiteld: “Geld verdienen is geen optie maar je goed recht” van Linda Spaanbroek. Want anders dan Linda denk ik dat er maar zeer weinig ondernemers zijn die een grote passie voor hun vak combineren met een aversie tegen (veel) geld verdienen.

 

Dat menig dienstverlener (te) lage tarieven hanteert, heeft meestal niets te maken met geldaversie, maar meer met de angst dat de prospect naar de concurrent stapt, zoals XiaoDi in reactie op Linda’s column al opmerkte. Vooral de laatste jaren is het aanbod in veel dienstverlenende branches immers enorm gestegen. Met dank aan de overheid en de vakbonden, gezien hun beleid van:

 

[*]het in stand houden van riante regelingen voor oudere werknemers ten koste van jonge werknemers, waardoor veel jongere werknemers hebben gekozen voor een bestaan als ZZP'er,

[*]het in stand houden van kostbare ziekte-, arbeidsongeschiktheids- en ontslagregelingen voor werknemers, waardoor veel kleine ondernemers geen personeel durven aan te nemen,

[*]ruime verstrekking van startsubsidies aan kansarmen en verspreiding van juichverhalen over zelfstandig ondernemerschap, waardoor veel uitkeringstrekkers zich hebben laten verleiden om zelfstandig dienstverlener te worden,

[*]geen noemenswaardige vestigingseisen hanteren voor tal van branches, waardoor er in veel branches een wildgroei is ontstaan in het aanbod.

 

Niet alleen is het aantal dienstverleners dat zich niet of nauwelijks kan onderscheiden op kwaliteit en dus concurreert op prijs hierdoor enorm gestegen, ook is er bij afnemers een beeld ontstaan dat bepaalde vormen van dienstverlening tegenwoordig kennelijk tegen een veel lagere prijs mogelijk zijn. En daarmee zullen velen ongetwijfeld ook het nodige wantrouwen hebben gekregen tegen gevestigde partijen die nog steeds veel hogere prijzen in rekening brengen.

 

En nu kan men wel zeggen dat een professionele dienstverlener zijn prospects moet kunnen overtuigen van zijn meerwaarde, maar dat blijkt in de praktijk toch vaak heel erg lastig. Zeker als je ZZP’er bent of een kleine onderneming drijft en je de doelgroep bestaat uit doorsnee particulieren, ZZP’ers en kleine ondernemingen. Want je hebt dan meestal enorm veel concurrenten, dus gevonden worden door voldoende prospects is al lastig, maar hen overtuigen van jouw USP is dat dan helemaal.

 

Bovendien heeft de doorsnee particulier/kleine ondernemer maar een beperkt budget terwijl hier veel van betaald moet worden. En zij die inmiddels slechte ervaringen hebben opgedaan met beunhazen die zich goed weten te verkopen, zullen inmiddels nog maar weinig vertrouwen hebben in mooie verkoopverhalen van onbekende aanbieders over kwaliteit en service. Met een vaste lage prijs kun je tenminste niet rommelen, dus dit is richting de genoemde doelgroepen een zeer krachtig marketinginstrument. Een instrument waar met andere instrumenten bijna niet tegenop valt te concurreren.

 

De meeste dienstverleners die zich op doorsnee particulieren en kleine ondernemers richten, kunnen dus niet anders dan lage prijzen hanteren, willen ze überhaupt kunnen meedingen. Ik vrees dus dat het huiswerk dat Linda kleine dienstverleners opgeeft (hanteer een hoog tarief en zorg voor een overtuigend marketingverhaal), hen niet het beloofde eindresultaat (meer winst) brengt.

 

Moeten kleine dienstverleners dan maar berusten in hun lot en genoegen nemen met een schamel inkomen? Wat mij betreft niet. Maar hiervoor is wel een reeks ingrijpende maatregelen nodig.

 

Wat allereerst nodig is, is een beperking van het aanbod, van het aantal concurrenten dus. Met name van dat deel ervan dat op al of niet gesubsidieerde wijze de markt verziekt en maar kort als ondernemer actief is. Door de economische crisis vindt er gelukkig al een flinke schifting plaats. En ook de beperking die per 1 januari 2010 geldt ten aanzien van de zelfstandigenaftrek (voor niet-starters alleen nog maar verrekenbaar met winst), zal zeker iets aan de beperking van het aanbod bijdragen. Het zou echter nog veel effectiever zijn om deze beperking ook voor starters te laten gelden. Juist starters kunnen immers de markt verzieken. Vooral als ze met velen zijn, veel te lage prijzen hanteren en/of slechte kwaliteit en service verlenen.

 

Een verdere beperking van het aanbod die ook de kwaliteit ervan ten goede komt, kan dus worden bereikt als de overheid scherpere kwalitatieve eisen stelt aan de aanbieders en hun aanbod, zoals ze kort geleden heeft gedaan voor de financiële dienstverlening (bemiddeling in hypotheken en verzekeringen). Voor tal van branches kom je waarschijnlijk al een heel eind door iedere ondernemer te verplichten om lid te zijn van een erkende beroepsorganisatie en om een beroepsaansprakelijkheidsverzekering en een arbeidsongeschiktheidsverzekering af te sluiten. Dat voorkomt dat gelegenheidsaanbieders en gelukzoekers zich op de markten begeven waar ze veel schade kunnen aanrichten onder klanten en gevestigde serieuze aanbieders.

 

Maar het belangrijkste middel waarmee de financiële positie kan worden verbeterd van kleine dienstverleners die de naam “ondernemer” wel waard zijn, is samenwerking. Samenwerken dus in plaats van met elkaar te concurreren. Dit komt niet alleen de kwaliteit van de dienstverlening ten goede, maar het zorgt bovendien al snel voor enorme efficiency verbeteringen, dus voor meer winst zonder dat de prijzen stijgen. Kleine dienstverleners zouden dus over hun eigen schaduw heen moeten durven stappen en actief op zoek moeten gaan naar of zich openstellen voor conculega’s aan wie ze openlijk moeten durven toegeven dat ze wel wat ondersteuning kunnen gebruiken, ook al kunnen en weten ze heel veel dingen zelf.

 

Omdat samenwerking tussen professionals de kwaliteit van het aanbod zeer ten goede kan komen en het niet direct tot prijsstijgingen hoeft te leiden, kan het ook voor de afnemers zeer gunstige gevolgen hebben. Ook brancheorganisaties en de overheid zouden het aangaan van samenwerkingsverbanden door kleine dienstverleners daarom actief moeten stimuleren. Brancheorganisaties zouden bijvoorbeeld faciliteiten kunnen aanbieden waarmee geïnteresseerde leden elkaar makkelijker kunnen vinden en ondersteunen. En de overheid zou bijvoorbeeld een speciale investerings- of S&O-aftrek kunnen introduceren voor de tijd en het geld dat kleine partijen hierin investeren.

 

En als de overheid het voor kleine ondernemingen ook nog minder risicovol zou maken om personeel aan te nemen (waarom kan bijvoorbeeld elke werknemer zich niet gewoon zelf verzekeren tegen ziekte en arbeidsongeschiktheid, zoals ondernemers dat ook moeten doen?), dan hoeven veel uitkeringstrekkers ook niet meer met subsidies en valse juichverhalen verleid te worden tot het zelfstandig ondernemerschap, want die kunnen dan aan de slag bij bestaande kleine ondernemingen.

Douwes Fiscale Diensten: Meester in Fiscaal Maatwerk www.douwesfiscalediensten.nl

Link naar reactie

Aanbevolen berichten

  • 0

Oh, dit begreep ik anders uit jouw onderstaande quote:

 

Je extrapoleert veel te veel. Ik zie zeker een rol voor de overheid. Maar niet in het organiseren van brancheorganisaties, dat kunnen die organisaties prima zelf.

 

Volgens mij ben ik niet de enige en zijn we het ondertussen veel meer eens dan onze bijdragen doen geloven.

 

Wat ik eigenlijk veel interessanter vind dan blijven discussiëren over de vraag welke mate van ondersteuning van de overheid gezond is, is met andere HL'ers verder filisoferen over de vraag of (meer) samenwerking inderdaad een flinke bijdrage kan leveren aan het financiële succes van kleine ondernemers (en dan met name dienstverleners). En dan bedoel ik dus niet samenwerken in de zin van een markt compleet afschermen met beperkte toelating van nieuwe leden en het hanteren van minimumprijzen, zoals voorheen het geval was bij de notarissen en deels nog steeds het geval is bij artsen en advocaten (om het maar even ongenuanceerd te stellen).

 

Als schot voor de boeg volgt hieronder mijn verlate reactie op Micha's bijdrage.

 

De retailbranche met al zijn franchiseketens kan hierbij als voorbeeld dienen. Het feit dat franchiseketens de zelfstandige kleine winkeliers bijna helemaal verdrongen hebben, is immers het meest sprekende voorbeeld van het feit dat samenwerking loont, of zelfs bittere noodzaak is om te overleven in markten waarin lage prijzen min of meer een randvoorwaarde zijn geworden.

Is dit iets wat wenselijk is? In elk dorp, elke winkelstraat dezelfde logo's. Dezelfde producten, dezelfde ongeïnteresseerde mensen omdat hun hart niet in de zaak zit. Ik ben 2 weken geleden op een franchisebeurs geweest, en ik zie de voordelen wel. Maar laat dit wel alsjeblieft in verhouding blijven met de kleine echt zelfstandige winkeltjes.

...

 

Je kan het ook van de andere kant bekijken: winkelstraten zonder franchiseketens, maar met veel verwaarloosde en dichtgetimmerde panden en her en der nog een kleine middenstander die met een schraal assortiment en een winkelaankleding uit het jaar nul krampachtig probeert te overleven. Kijk eens in bepaalde buurten in Schiedam, dan zie je precies wat ik bedoel. Geef mij dan toch maar overal diezelfde franchiseketens. Ik denk zelfs dat deze van levensbelang zijn voor een resterend aanbod van kwalitatief hoogstaande individuele speciaalzaken. Want zo'n speciaalzaak in een verder uitgewoond winkelgebied loopt waarschijnlijk veel minder goed dan één in een levendige straat met veel franchiseketens.

 

Vertaald naar dienstverlening: stel je bent een kleine ondernemer en je wil je marketing nu eens echt professioneel gaan aanpakken, maar hebt maar een klein budget. Je wilt o.a. een nieuwe huisstijl en dat laten terugkomen in een effectief promotiepakket. Je weet alleen nog niet helemaal waaruit dat pakket moet bestaan.

 

Waar kies je dan voor?

1. Voor een kleine, goedkope ondernemer die beweert van alle markten thuis te zijn, maar die zich feitelijk vooral bezig blijkt te houden met slechts één onderdeel van het hele pakket en waarvan niet duidelijk wordt of hij je ook écht goed verder kan helpen met de rest?

2. Voor een groot kantoor met vooral werknemers dat alles onder 1 dak heeft, maar dat het - gezien haar offerte - vooral blijkt te moeten hebben van grotere bedrijven?

3. Of voor een verzameling kleine zelfstandige ondernemers (marketeer, communicatiespecialist, websitebouwer, etc. etc.) die regelmatig samenwerken en dat ook duidelijk kenbaar maken, maar die elkaar alleen werk gunnen zolang hun prijs, kwaliteit en service voldoen aan hun eisen en aan die van hun klanten? Een verzameling ondernemers die toevallig ook nog eens in hetzelfde bedrijfsverzamelgebouw zit waar bepaalde faciliteiten worden gedeeld.

 

Ik zou het wel weten.

 

Douwes Fiscale Diensten: Meester in Fiscaal Maatwerk www.douwesfiscalediensten.nl

Link naar reactie
  • 0

In welke vorm zie jij dan die samenwerking? En moeten die dienstverleners dan onderling voor kostprijs of voor een lager tarief hun diensten aan elkaar verlenen?

 

Denk je niet dat de ene dienstverlener daar veel minder mee gebaat is dan de andere en dat daar dus altijd een mate van ongelijkheid optreedt?

Link naar reactie
  • 0

Waar kies je dan voor?

1. Voor een kleine, goedkope ondernemer die beweert van alle markten thuis te zijn, maar die zich feitelijk vooral bezig blijkt te houden met slechts één onderdeel van het hele pakket en waarvan niet duidelijk wordt of hij je ook écht goed verder kan helpen met de rest?

2. Voor een groot kantoor met vooral werknemers dat alles onder 1 dak heeft, maar dat het - gezien haar offerte - vooral blijkt te moeten hebben van grotere bedrijven?

3. Of voor een verzameling kleine zelfstandige ondernemers (marketeer, communicatiespecialist, websitebouwer, etc. etc.) die regelmatig samenwerken en dat ook duidelijk kenbaar maken, maar die elkaar alleen werk gunnen zolang hun prijs, kwaliteit en service voldoen aan hun eisen en aan die van hun klanten? Een verzameling ondernemers die toevallig ook nog eens in hetzelfde bedrijfsverzamelgebouw zit waar bepaalde faciliteiten worden gedeeld.

 

Ik kies toch helaas voor 1. Ik zie het alleen niet zo negatief. In mijn regio heb ik een aantal goedbedoelde samenwerkingen gestart zien worden op de basis zoals jij schetst in optie 3. In theorie klinkt dit heel mooi alleen in praktijk blijkt dit niet zo te werken. Dit gaat naar mijn idee fout op een aantal punten:

 

Identiteit verlies: Samen sta je sterk, maar als iedereen vasthoudt aan zijn eigen identiteit werkt dit verwarrend en doet het zelfs afbreuk aan hetgeen wat ondernemingen heeft opgebouwd.

 

Ego: heel veel werkzaamheden zijn overlappend. Een passende vriendin zoeken is al lastig. Allerlei bedrijven bij elkaar met hun eigen karakters en doelstellingen op elkaar laten aansluiten is naar mijn idee dan al helemaal een heel groot drama.

Een webdeveloper geeft online marketing advies. Marketeer boos want dat is zijn werk en hij had de webdeveloper al geholpen aan 2 complete websites. De webdeveloper zegt, ja maar anders werd het project te duur.... etc.

 

Klantverwarring: Voor deze vraag moet u bij deur nummer 3 zijn.

 

Keuzevrijheid: Wanneer je disciplines samenvoegt worden dit ook de vaste keuzes. Maar in sommige gevallen past dit niet. Maar als dan buiten de groep gaat heb je ook weer (terecht) heibel.

 

Prijzen: zie odems zijn reactie

 

Ik werk bijvoorbeeld veel met externe partijen. Deze heb ik uitgezocht volgens mijn criteria. Dus aan samenwerken doe ik zeker, alleen vanuit een naam en zonder verbintenis. Als iemand niet past voor een opdracht, of slechtere kwaliteit is gaan leveren wil ik graag de keuze hebben.

 

Over franchise:

Neem Utrecht om te winkelen voor kerst. Hoog catherijne vind ik een drama. De frs, de hema, de blokker, de v&d, de WE etc. Daar haal ik geen leuke dingen vandaan. Het oude centrum met zijn kleine comic winkel, keuken winkel, platenwinkel etc. fantastisch om te winkelen, veel gezelliger en ik zie nog weinig leegstand.

 

En ik snap het probleem wel. Maar franchising in de vorm zoals jij hem schetst is geen oplossing. Het maakt alles veel ongezelliger en onpersoonlijker. EN ik ben blij dat er eigenwijze ondernemers zijn die toch gaan voor dat kleine aparte winkeltje met die gekke spulletjes. En ik vind het jammer dat de grote jongens, lekker stoer onder een naam met hun centrale inkoopvoordelen de kleintjes wegdrukken.

 

Micha

 

 

 

 

www.studio-immo.nl: Identiteit, Marketing en Media Ontwerp

www.greenscreenspecialist.nl Greenscreen video en fotografie oplossingen voor op locatie of in onze eigen video studio

Volg Studio Immo persoonlijk via twitter: www.twitter.com/studioimmo of op facebook: www.facebook.com/studioimmoreclame

Link naar reactie
  • 0

3. Of voor een verzameling kleine zelfstandige ondernemers (marketeer, communicatiespecialist, websitebouwer, etc. etc.) die regelmatig samenwerken en dat ook duidelijk kenbaar maken, maar die elkaar alleen werk gunnen zolang hun prijs, kwaliteit en service voldoen aan hun eisen en aan die van hun klanten? Een verzameling ondernemers die toevallig ook nog eens in hetzelfde bedrijfsverzamelgebouw zit waar bepaalde faciliteiten worden gedeeld.

 

Ik kies toch helaas voor 1. Ik zie het alleen niet zo negatief. In mijn regio heb ik een aantal goedbedoelde samenwerkingen gestart zien worden op de basis zoals jij schetst in optie 3. In theorie klinkt dit heel mooi alleen in praktijk blijkt dit niet zo te werken. Dit gaat naar mijn idee fout op een aantal punten:

...

 

Ben het helemaal eens met Micha. Verder wil ik als klant liever 1 aanspreekpunt hebben (hoofdaannemer of projectmanager, die 'achter de schermen' de afstemming regelt met andere in te huren disciplines).

 

Als leverancier wil ik vooral duidelijkheid, zowel voor de klant als t.a.v. partijen met wie ik samenwerk. Wie factureert, wie is aanspreekpunt, wie is eindverantwoordelijk? Voor de duur van 1 project kun je daar prima afspraken over maken. Voor structurelere samenwerkingen ontkom je denk ik niet aan ook in een rechtsvorm die samenwerking gestalte te geven.

r.i.p. Fred Wiersma | IN MEMORIAM

Link naar reactie
  • 0

@P.J.Odems:

"In welke vorm zie jij dan die samenwerking?"

 

Zoals ik in mijn vorige reactie al aangaf, hebben franchising en clustering van dienstverleners in bedrijfsverzamelgebouwen o.id. mijn voorkeur. Zowel clustering van dienstverleners die elkaars concurrent zijn, als zij die elkaar aanvullen. Er gebeurt al veel op dit vlak, maar in bepaalde branches volgens mij veel meer dan in andere.

 

Een supersimpel voorbeeld dat iedereen waarschijnlijk direct herkent is een straat vol uitzendbureau's. Hier is van samenwerking niet eens sprake, maar toch profiteren alle aanbieder en afnemers van zoveel conculega's op een kluitje. Kost bovendien geen cent overheidsgeld. Ander alledaags voorbeeld: Het Vrijthof, het Leidse Plein en ongeveer elk ander plein in het centrum van een stad: veel horeca op een kluitje, zodat je als doorsnee consument veel van je gading dicht bij elkaar vindt. Voor elke winkelstraat geldt dit natuurlijk ook. Ik zie dit soort clusteringen bijvoorbeeld nog maar heel weinig in de boekhoudbranche (of mis ik iets?). En franchising is in deze branche ook nog maar net doorgedrongen.

 

In dienstenbranches die veel meer op sales zijn gericht, zoals de makelaardij- en de assurantie & hypotheekadviesbranche, kom je mijns inziens al veel langer en al veel meer franchiseformules tegen. Kennelijk was het tot niet zo heel erg lang geleden niet gepast om zoiets commercieels als franchising toe te passen in branches met een keurig en degelijk imago, denk ik dan.

 

Waar het ook aan ligt, ik weet in ieder geval nog goed dat toen ik voor mijzelf begon, ik ben overgestapt van de FB naar het CB, o.a. omdat je bij de eerstgenoemde beroepsorganisatie toen nog niet aan ongevraagde dienstaanbieding mocht doen, je de vorige adviseur moest vragen of er nog vaktechnische bezwaren golden tegen een overstap van de klant naar jouw praktijk en dat de FB het niet nodig vond om in de markt reclame te maken voor de toegevoegde waarde van het FB-lidmaatschap. Ik weet ook nog goed dat ik binnen 1 week na aanmelding bij het CB een klant mocht verwelkomen die mijn naam was tegengekomen in het ledenregister op de CB-site en daar was beland door de CB-advertentie in de Gouden Gids te lezen. Een beetje marktgericht denken en samen reclame maken kan dus geen kwaad. Overigens heeft het CB als veel meer "met de poten in de klei staande" club het meer elitaire FB uiteindelijk uit de financiële en organisatorische shit geholpen en inmiddels zijn ze samengevoegd tot het RB.

 

Wat P.J.'s opmerking: "En moeten die dienstverleners dan onderling voor kostprijs of voor een lager tarief hun diensten aan elkaar verlenen?" betreft, ik vind van niet. Maar bij het binnenhalen van een opdracht na doorverwijzing mag er van mij een financiële beloning worden gegeven aan de doorverwijzer. Het bespaart de opdrachtnemert immers acquisitietijd.

Douwes Fiscale Diensten: Meester in Fiscaal Maatwerk www.douwesfiscalediensten.nl

Link naar reactie
  • 0

e-ondernemer?????????

Ik schrijf even de volgende notitie:

"Leg peter de komende chat even goed uit wat ik allemaal doe, want websites is eigenlijke de e.d. Want naast een producerende rol zijn veel werkzaamheden ook adviserend" ;)

 

@jantax

Maar zie jij het echt zo voor je?

Boekhoudplaca: 101 boekhouders onder een dak

jobcentre: Attentie beste jobhoppers "bij schap 3 vind u randstad en let op tempo team heeft ook nog mooie aanbiedingen"!

faillisementscentre: gaat uw bedrijf naar de kl****, wij helpen u uw kansen vergroten.

 

Horeca op deze manier is al wel bekend. Maar dit is typisch een doelgroep oplossing en een algemene orde oplossing.

 

 

Maar bij het binnenhalen van een opdracht na doorverwijzing mag er van mij een financiële beloning worden gegeven aan de doorverwijzer. Het bespaart de opdrachtnemert immers acquisitietijd.

 

Maar dit gebeurt nu toch ook al. Als ik een opdracht uitbesteed krijg ik een reseller fee of iets dergelijks. En als ik mensen 1op1 doorverwijs dan werk je met een kickback percentage. Of je geeft iets helemaal weg, en door de gun factor heb je blije mensen die in een later stadium wel weer wat terugdoen.

 

Micha

 

 

 

 

 

 

www.studio-immo.nl: Identiteit, Marketing en Media Ontwerp

www.greenscreenspecialist.nl Greenscreen video en fotografie oplossingen voor op locatie of in onze eigen video studio

Volg Studio Immo persoonlijk via twitter: www.twitter.com/studioimmo of op facebook: www.facebook.com/studioimmoreclame

Link naar reactie
  • 0

Ietwat verlaat, bij deze dan toch mijn reactie.

 

Eerst maar even inhaken op de laatste comments. De samenwerkingsverbanden die jij voor je ziet (complementaire diciplines in één gebouw die het werk aan elkaar doorspelen) heb ik veel gezien in de grafische sector. Eind jaren '90 schoten dit soort 'communicatiehuizen' als paddestoelen uit de grond. Een communicatiestrateeg, vormgever, webdesigner, fotograaf, drukker en dtp stamper gingen fijn gezellig bij elkaar op schoot zitten en het werk werd netjes doorgespeeld. Dat wil zeggen, zolang iedereen voldoende werk en niemand honger had.

 

Want zeker in de grafische wereld (en ik kan me voorstellen dat in andere branches dat evengoed aan de orde is/was) vervaagden de grenzen van de onderlinge disciplines in hoog tempo. Iedereen werkte op Macs, ze hadden allemaal Photoshop, Indesign, Illustrator en Suitcase en ze waren allemaal creatief en hadden oog voor vorm en verhouding. Dus wat gebeurde er als de fotograaf het wat rustiger had? Die ging wat kleine eenvoudige klusje zelf vormgeven. Minder snel en efficiënt, dat wel. Maar als je honger hebt is iedere 100 piek (ja, dit was vóór de invoering van de euro, jongelui) die je niet hoeft uit te geven pure winst.

 

De vormgever ging ook websites ontwerpen, de drukker had ook een digitale camera dus die ging vaker zelf foto's maken, en in België staan grote drukkerijen die heel erg goedkoop drukwerk af kunnen leveren. Ergo: herrie in de hut. Want als iedere knaak telt, is het snel gedaan met de liefde. Nog los van de discussies over de scheefgroei van de hoeveelheid aangeleverd werk aan de groep. Het communicatiebureau begon te piepen omdat zij heel veel werk inbrachten, maar daar weinig nieuwe klanten voor terug zagen.

 

Maar ondertussen waren er wel mooie brochures uitgebracht waarin alle voordelen van "het nieuwe samenwerken" uit de doeken werden gedaan. Klanten liepen over van de ene partner naar de andere partner. Meid, toestanden! Breek me de bek niet open! Samenwerking is goed, daar zullen weinigen het mee oneens zijn. Maar dan wel vrijblijvend, op per-order basis zodat iedereen de vrijheid heeft om andere samenwerkingspartners in te schakelen wanneer het hem goeddunkt. Anders wordt een goedbedoeld initiatief een gevangenis waar je vrijwillig ingaat, maar erg moeilijk weer uitkomt.

 

Het zal vast wel in een aantal gevallen kunnen werken (huisartsen, apotheek en fysiotherapie in een gezondheidscentrum bijvoorbeeld), maar in veel gevallen zal bij de eerste honger de groepsgedachte als sneeuw voor de zon verdwijnen.

 

Maar dat is in het klein. Wat nu als de overheid met regelgeving samenwerkingsverbanden "stimuleert"? Dan is het leed niet te overzien. Ondernemers willen zelf bepalen met wie en hoe vaak ze samenwerken. Zelluf doen. Ondernemers hebben heel bewust voor die zelfstandigheid gekozen. Dat is waar ze onder gedijen. Daar worden ze gelukkig van. Daar moet je als overheid je gewoon lekker niet mee bemoeien.

 

Net als die vestigingseisen, waar de hele discussie tenslotte mee begon (en ik nu ineens helemaal niets meer over hoor). De herinvoering daarvan zou rampzalig zijn. Ik heb al de verzwaring van de administratieve lasten, het probleem van handhaving en de daarmee samenhangende groei van het overheidsapparaat en bureaucratie aangehaald. Maar veel essentiëler is de constatering dat het afschaffen van de vestigingseisen geen enkele invloed heeft gehad op de ontwikkeling van het gemiddelde inkomen van gevestigde ondernemers. Ook zijn er geen aanwijzingen dat door het afschaffen van de vestigingswet het aantal ondernemers dat niet in staat is een inkomen boven het sociaal minimum te genereren is toegenomen.

 

Er zijn in dit kader twee interessante rapporten door het Economisch Instituut Midden- en Kleinbedrijf uitgebracht;

- Research Report H200409 "Armoede onder Zelfstandige Ondernemers" (2004)

- Monitor A200907 Inkomens Ondernemers 2009

 

Een bloemlezing uit deze rapporten:

Afhankelijk van de gebruikte definities en rekenmethoden (peildatum 2000) is 10 - 15% (mediaan 13%) van de ondernemers niet in staat een inkomen te genereren dat boven het sociaal minimum ligt. Dat is 4x zo hoog dan bij de groep niet-ondernemers. Bij de groep starters (1-3 jaar zelfstandig) is het percentage zelfs 20%!

 

De mannen doen het met 13% iets beter dan de vrouwen (16%). En in de leeftijdsgroep 45 - 54 jaar komt het minst vaak armoede aan tafel schuiven (10%). De alleenstaanden doen het met 20,3% beduidend slechter dan de meerpersoonshuishoudens zonder kinderen (9,9%), terwijl bij ondernemers met kinderen 13,2% moeite heeft het hoofd boven water te houden. Armoede komt bij allochtone ondernemers iets vaker voor (17,7%) dan bij de autochtone ondernemer (12,8%).

(Bron: Research Report H200409 "Armoede onder Zelfstandige Ondernemers" pag.19 tabel 3 ).

 

Het aardige is dat bovenstaande cijfers van het peiljaar 2000 zijn. In januari 2001 zijn de vestigingseisen voor zelfstandig ondernemers versoepeld, in 2004 is het AOV (het vroegere middenstandsdiploma) afgeschaft, en in 2007 is de wet volledig komen te vervallen. Hou dat goed in gedachten bij het lezen van de Monitor Inkomens Ondernemers uit 2009. Dit onderzoek geeft een mooi beeld van het inkomensverloop van ondernemers tussen 1990 en 2006.

 

Uit Figuur 11 op pagina 41 blijkt dat in 2001 en 2002 (ofwel de jaren 1 en 2 NNB -Na Nina Brink) het besteedbaar inkomen van ondernemers licht is gedaald. Echter, die daling is lang niet zo scherp als tussen 1991 en 1993, terwijl de impact op de economie van het barsten van de internetbubble veel groter was dan de normale conjuncturele correctie begin jaren 90.

 

Veel interessanter is Figuur 13 op pagina 48. Die laat zien dat de inkomensdaling in 2001 en 2002 bij de gevestigde ondernemers vrijwel te verwaarlozen is. Sterker nog, 2003 is de inkomenspositie van ondernemers alleen maar sterk verbeterd!

 

Hoe zit het nu met het percentage ondernemers dat het met een (te) laag inkomen moet doen? Dat is tenslotte de groep waar we het over hebben. Uit figuur 20 op bladzijde 58 blijkt dat in 2001, in het jaar dat de vestigingseisen voor startende ondernemers werden versoepeld, het aantal ondernemers met een laag inkomen in één jaar tijd is gehalveerd. In 2003 lag dat percentage ten gevolge van de crisis boven het niveau van 2000 en in 2004 lag dat percentage op gelijk niveau.

 

In 2006 lag de economische groei (stijgende trend) op hetzelfde niveau als in 2000 (dalende trend). Het is erg interessant om te zien wat dat doet met het aantal weinig-verdieners onder zelfstandige ondernemers.

 

In 2000 had 14,9% van de ondernemers een laag inkomen volgens de winstdefinitie (H200409, blz 17, tabel 1).

 

In 2006 had 12,4% van de ondernemers een laag inkomen volgens de winstdefinitie (monitor inkomens ondernemers, blz 62, tabel 8 ).

 

Conclusie:

1) Per saldo is het aantal arme ondernemers met het afschaffen van de vestigingswet 16,7% GEDAALD.

2) Het gemiddelde inkomen van gevestigde ondernemers is tijdens de procedure van het afschaffen van de vestigingswet alleen maar gestegen.

3) Het mechanisme van de vrije marktwerking doet dus prima zijn werk.

 

Ja, er zijn nu veel ondernemers die het zwaar hebben. Ja, er zijn veel bedrijven die omvallen. Maar de oorzaak daarvan ligt niet in het aantal starters dat zijn aandeel van de ruif opeist. Dus gaan roepen dat de vestigingswet maar weer ingevoerd moet worden is op zijn zachtst gezegd ietwat ondoordacht.

 

Je moet me nog maar eens één ding verduidelijken. In eerste instantie roep je dat ondernemers geen personeel durven aan te nemen omdat de werkgeverslasten zo hoog zijn, en breng je als oplossing aan dat werknemers zichzelf maar moeten verzekeren. Als ik dan aanvoer dat je daarmee het probleem alleen maar verschuift, en je per saldo zeker niet goedkoper uit zal zijn, zijn de kosten ineens geen issue meer en gaat het om een verondersteld soort rechtsongelijkheid.

 

Wat is het nou?

Link naar reactie
  • 0

Een supersimpel voorbeeld dat iedereen waarschijnlijk direct herkent is een straat vol uitzendbureau's. Hier is van samenwerking niet eens sprake, maar toch profiteren alle aanbieder en afnemers van zoveel conculega's op een kluitje. Kost bovendien geen cent overheidsgeld. Ander alledaags voorbeeld: Het Vrijthof, het Leidse Plein en ongeveer elk ander plein in het centrum van een stad: veel horeca op een kluitje, zodat je als doorsnee consument veel van je gading dicht bij elkaar vindt. Voor elke winkelstraat geldt dit natuurlijk ook. Ik zie dit soort clusteringen bijvoorbeeld nog maar heel weinig in de boekhoudbranche (of mis ik iets?).

 

Voor sommige producten werkt clustering prima: meubelboulevards, autostraten, horeca. En voor uitzendbureaus kan het ook handig zijn, mede omdat dat toch een soort baanwinkel is waar zoekers snel naar binnen kunnen stappen.

 

Voor dienstverleners in dezelfde branche is clustering vaak niet voordelig. Voor veel dienstverleners is locatie sowieso niet belangrijk want die werken vooral op locatie bij de klant. Anderen zijn te gespecialiseerd om het te moeten hebben van langswandelende passanten.

 

r.i.p. Fred Wiersma | IN MEMORIAM

Link naar reactie
  • 0

Een supersimpel voorbeeld dat iedereen waarschijnlijk direct herkent is een straat vol uitzendbureau's. Hier is van samenwerking niet eens sprake, maar toch profiteren alle aanbieder en afnemers van zoveel conculega's op een kluitje. Kost bovendien geen cent overheidsgeld. Ander alledaags voorbeeld: Het Vrijthof, het Leidse Plein en ongeveer elk ander plein in het centrum van een stad: veel horeca op een kluitje, zodat je als doorsnee consument veel van je gading dicht bij elkaar vindt. Voor elke winkelstraat geldt dit natuurlijk ook. Ik zie dit soort clusteringen bijvoorbeeld nog maar heel weinig in de boekhoudbranche (of mis ik iets?).

 

Wat je hierin mist is dat deze ondernemers alleen maar bijelkaar gaan zitten omdat dat of a) van de lokale overheid moet (bestemmingsplan, uitgaansgebied, beheersing van de stroom publiek, controle overlast) of omdat ze daarmee kunnen meeliften of de traffic van de concurrent. Iemand die zich inschrijft bij TempoTeam loopt meteen Dactylo binnen, al had ie daar misschien nog nooit van gehoord. Maar dat is parasiteren, niet samenwerken. Het werkt alleen als je voor je sales afhankelijk bent van het aantal passanten, en daarmee is het een typisch retailverschijnsel.

Link naar reactie
  • 0

Een supersimpel voorbeeld dat iedereen waarschijnlijk direct herkent is een straat vol uitzendbureau's. Hier is van samenwerking niet eens sprake, maar toch profiteren alle aanbieder en afnemers van zoveel conculega's op een kluitje. Kost bovendien geen cent overheidsgeld. Ander alledaags voorbeeld: Het Vrijthof, het Leidse Plein en ongeveer elk ander plein in het centrum van een stad: veel horeca op een kluitje, zodat je als doorsnee consument veel van je gading dicht bij elkaar vindt. Voor elke winkelstraat geldt dit natuurlijk ook. Ik zie dit soort clusteringen bijvoorbeeld nog maar heel weinig in de boekhoudbranche (of mis ik iets?).

 

Wat je hierin mist is dat deze ondernemers alleen maar bijelkaar gaan zitten omdat dat of a) van de lokale overheid moet (bestemmingsplan, uitgaansgebied, beheersing van de stroom publiek, controle overlast) of omdat ze daarmee kunnen meeliften of de traffic van de concurrent. Iemand die zich inschrijft bij TempoTeam loopt meteen Dactylo binnen, al had ie daar misschien nog nooit van gehoord. Maar dat is parasiteren, niet samenwerken. Het werkt alleen als je voor je sales afhankelijk bent van het aantal passanten, en daarmee is het een typisch retailverschijnsel.

 

Wie parasiteert er dan precies van wie? Dactylo van Tempo Team? Ik heb geen onderzoeksgegevens om mee te schermen, maar het zou me toch echt verbazen als een meubelzaak liever in zijn eentje op een meubelboulevard zit. En wat is er mis met bijkomende redenen als beheersing van stroom publiek en controle van overlast? Ik heb wederom even geen onderzoeksgegevens paraat, maar aangezien dit ook in veel democratische landen zo werkt, mogen we toch aannemen dat een dergelijke aanpak de voorkeur geniet van het overgrote deel van de bevolking.

Douwes Fiscale Diensten: Meester in Fiscaal Maatwerk www.douwesfiscalediensten.nl

Link naar reactie
  • 0

 

Op het bedrijventerreintje waar ik werk, zitten 2 acountantskantoren, 1 administratiekantoor, 1 advocatenkantoor en een makelaar/taxateur. Maar ik kan niet zeggen dat we onderling werk naar elkaar toe schuiven. Of dat bv een klant binnenstapt bij het advocatenkantoor en vervolgens zeg: "Goh, laat ik ook eens binnenstappen bij dat accountantskantoor. Je weet maar nooit". Wij werken wel samen met advocaten, maar niet omdat ze bij ons in de straat zitten, maar omdat we vertrouwen in ze hebben. De dienstverlening is toch een peoples business. Wezenlijk anders dan een meubelboulevard, uitzendbureau of horeca.

Link naar reactie
  • 0

@Fred Wiersma:

"Voor dienstverleners in dezelfde branche is clustering vaak niet voordelig."

 

Kan je dit toelichten? Uiteraard besef ik dat je ook last kunt hebben van een paar in jouw directe omgeving gevestigde concurrenten. De "loner" met weinig onderscheidend vermogen zal dus wellicht eerder kiezen voor een locatie zonder de aanwezigheid van directe concurrenten, terwijl aanbieders met meer onderscheidend vermogen juist locaties opzoeken waarvan de vraagkant weet: "voor de beste ... moet je daar of daar zijn".

 

@Micha van Veen:

"Maar zie jij het echt zo voor je?

Boekhoudplaca: 101 boekhouders onder een dak

jobcentre: Attentie beste jobhoppers "bij schap 3 vind u randstad en let op tempo team heeft ook nog mooie aanbiedingen"!

faillisementscentre: gaat uw bedrijf naar de kl****, wij helpen u uw kansen vergroten."

 

Allereerst: leuk gevonden, vooral die laatste. ;D Je moet natuurlijk niet overdrijven, maar ik kan me voorstellen dat potentiële klanten wel blij zouden worden van zo'n opzet. Lekker efficiënt shoppen geldt immers ook voor dienstverlening en dan telt afstand ook. Voordat je zaken met een professionele dienstverlener doet wil je hem/haar immers meestal eerst eens even recht in de ogen kunnen kijken.

 

Uiteraard is dit minder van belang als je als potentiële klant online al een goede voorselectie kunt maken. Bijvoorbeeld doordat dienstverleners op hun websites duidelijk laten zien dat ze lid zijn van een beroepsorganisatie waarvan het lidmaatschap gezien mag worden als kwaliteitskeurmerk en dat ze samenwerken met dito dienstverleners in aanverwante branches (zonder dat er sprake is van verplichte winkelnering). Maar ook dan kan het nog steeds de nodige praktische voordelen hebben als regelmatig samenwerkende dienstverleners dicht bij elkaar gevestigd zijn.

 

@odeon:

"Op het bedrijventerreintje waar ik werk, zitten 2 acountantskantoren, 1 administratiekantoor, 1 advocatenkantoor en een makelaar/taxateur. Maar ik kan niet zeggen dat we onderling werk naar elkaar toe schuiven. Of dat bv een klant binnenstapt bij het advocatenkantoor en vervolgens zeg: "Goh, laat ik ook eens binnenstappen bij dat accountantskantoor. Je weet maar nooit". Wij werken wel samen met advocaten, maar niet omdat ze bij ons in de straat zitten, maar omdat we vertrouwen in ze hebben. De dienstverlening is toch een peoples business. Wezenlijk anders dan een meubelboulevard, uitzendbureau of horeca."

 

Jij schuift dus geen werk naar de dienstverleners op het plein waar je zit en zij niet naar jou. Is dat omdat je geen vertrouwen in hen hebt, of omdat je ze nog niet kent? En als het vanwege dat laatste is, heb je dan nog nooit gedacht: "Misschien moet ik eens kennis maken, want misschien kunnen we wel wat voor elkaar betekenen."

 

Dat een klant van het advocatenkantoor niet spontaan zegt: "goh, laat ik ook eens binnenstappen bij dat naastgelegen accountantskantoor." snap ik, want i.h.a. gaat het meestal andersom en vraagt de klant van de accountant: "Weet jij nog een goede advocaat?"

 

Dat je niet per definitie zaken met elkaar doet als je op hetzelfde plein gevestigd bent, snap ik ook. Je doet je contacten immers vaak op andere manieren op (netwerkborrels e.d.) en op het moment dat je je ergens vestigt, heb je vaak al contacten, dus is er geen directe aanleiding om eens kennis te maken met soortgelijke dienstverleners die een paar deuren verder zitten. Maar misschien laat je hiermee wel een enorme kans op extra omzet, of leuke opdrachten liggen.

Douwes Fiscale Diensten: Meester in Fiscaal Maatwerk www.douwesfiscalediensten.nl

Link naar reactie
  • 0

@Fred Wiersma:

"Voor dienstverleners in dezelfde branche is clustering vaak niet voordelig."

 

Kan je dit toelichten?

 

Stond er al achter, toch?

Voor dienstverleners in dezelfde branche is clustering vaak niet voordelig. Voor veel dienstverleners is locatie sowieso niet belangrijk want die werken vooral op locatie bij de klant. Anderen zijn te gespecialiseerd om het te moeten hebben van langswandelende passanten.

 

Uiteraard besef ik dat je ook last kunt hebben van een paar in jouw directe omgeving gevestigde concurrenten. De "loner" met weinig onderscheidend vermogen zal dus wellicht eerder kiezen voor een locatie zonder de aanwezigheid van directe concurrenten, terwijl aanbieders met meer onderscheidend vermogen juist locaties opzoeken waarvan de vraagkant weet: "voor de beste ... moet je daar of daar zijn".

 

Ik geloof daar zelf niet in (en hoor dat ook niet van collega ondernemers). Fysieke nabijheid is steeds minder belangrijk. Ik kan ook prima doorverwijzen naar een andere ondernemer 3 straten verderop. Let wel: ik heb het dus over dienstverleners.

 

Als ik als klant bijv een makelaar zoek moet die wel in of dichtbij dezelfde woonplaats wonen als waar ik een woning zoek (zijn kennis van de lokale markt is essentieel), maar de notaris die de akte passeert kan zijn praktijk houden in de oude of de nieuwe woonplaats. Wat voor mij het handigste is.

 

Verder ken ik geen voorbeelden van klanten die zeggen: 'vandaag ga ik eens naar de Boekhoudersstraat, eens lekker shoppen voor een nieuwe boekhouder!' Dus waarom dan clusteren?

 

Tegenvraag: vind jij het voor jouw business handig om met bijv dezelfde, of juist verschillende disciplines, in één pand of straat te zitten?

r.i.p. Fred Wiersma | IN MEMORIAM

Link naar reactie
  • 0

Wie parasiteert er dan precies van wie? Dactylo van Tempo Team? Ik heb geen onderzoeksgegevens om mee te schermen, maar het zou me toch echt verbazen als een meubelzaak liever in zijn eentje op een meubelboulevard zit. En wat is er mis met bijkomende redenen als beheersing van stroom publiek en controle van overlast? Ik heb wederom even geen onderzoeksgegevens paraat, maar aangezien dit ook in veel democratische landen zo werkt, mogen we toch aannemen dat een dergelijke aanpak de voorkeur geniet van het overgrote deel van de bevolking.

 

Degene die het minst uitgeeft aan marketing parasiteert op de rest. Gratis traffic. Meubelboulevards is weer een ander verhaal. Daar is het net zo goed ieder voor zich, maar vormt de gezamenlijke marketing bijdrage een aardige pot voor de promotie van de meubelboulevard als merknaam (Alexandrium Rotterdam, Villa Arena Amsterdam, Bataviastad Lelystad etc). Maar dit is nog steeds geen samenwerking. Het is nog steeds ieder voor zich en God voor ons allen.

 

Het soort samenwerking dat jij bedoelt vindt plaats op een heel ander niveau. B-to-B sales is veel meer afhankelijk van relaties smeden dan van de vestigingslokatie. Klant en leverancier hoeven dan niet eens in het zelfde land gevestigd te zijn.

Link naar reactie
  • 0

...

Eerst maar even inhaken op de laatste comments. De samenwerkingsverbanden die jij voor je ziet (complementaire diciplines in één gebouw die het werk aan elkaar doorspelen) heb ik veel gezien in de grafische sector. Eind jaren '90 schoten dit soort 'communicatiehuizen' als paddestoelen uit de grond. Een communicatiestrateeg, vormgever, webdesigner, fotograaf, drukker en dtp stamper gingen fijn gezellig bij elkaar op schoot zitten en het werk werd netjes doorgespeeld. Dat wil zeggen, zolang iedereen voldoende werk en niemand honger had.

[...] als je honger hebt is iedere 100 piek (ja, dit was vóór de invoering van de euro, jongelui) die je niet hoeft uit te geven pure winst.

[...] Want als iedere knaak telt, is het snel gedaan met de liefde. Nog los van de discussies over de scheefgroei van de hoeveelheid aangeleverd werk aan de groep. Het communicatiebureau begon te piepen omdat zij heel veel werk inbrachten, maar daar weinig nieuwe klanten voor terug zagen.

 

Maar ondertussen waren er wel mooie brochures uitgebracht waarin alle voordelen van "het nieuwe samenwerken" uit de doeken werden gedaan. Klanten liepen over van de ene partner naar de andere partner. Meid, toestanden! Breek me de bek niet open! Samenwerking is goed, daar zullen weinigen het mee oneens zijn. Maar dan wel vrijblijvend, op per-order basis zodat iedereen de vrijheid heeft om andere samenwerkingspartners in te schakelen wanneer het hem goeddunkt. Anders wordt een goedbedoeld initiatief een gevangenis waar je vrijwillig ingaat, maar erg moeilijk weer uitkomt.

...

 

Ik beweer ook niet dat samenwerking alleen maar voordelen heeft en zonder problemen verloopt. Maar als je het in je eentje niet redt, of je vindt het op die manier gewoon steeds minder leuk worden, dan is het mijns inziens een alternatief dat je zeer serieus moet overwegen en moet uitproberen in plaats van het bij voorbaat te verwerpen vanwege allerlei bezwaren die je kunt verzinnen. Ik zeg daarmee overigens niet dat je niet heel goed moet nadenken over de haken en ogen die aan nauwe samenwerken kleven. Maar dat geldt voor elke vorm van nauw samenwerken, dus ook voor het aangaan van een VOF en voor het aannemen van personeel.

 

En als je vooraf kunt voorzien dat samenwerking tussen bepaalde ondernemers een soort eenrichtingsverkeer wordt, zoals je bijvoorbeeld kunt verwachten van samenwerkingsverbanden zoals door jou geschetst, of die van makelaars en hypotheekadviseurs, of die van accountants en fiscale/juridische adviseurs, dan heb je mijns inziens 3 opties:

1. Of je maakt vanaf het begin goede afspraken over de beloning die de één (omzetgenerator) van de anderen (opvolgende/aanvullende specialisten) krijgt. En als het in het voordeel van beide partijen is, geef je het samenwerkingsverband ook nog een duidelijke smoel ("onze belangrijkste samenwerkingspartners zijn ...").

2. Of je neemt als relatief grote omzetgenerator (degene bij wie de klant het traject start) de opvolgende/aanvullende specialisten in loondienst.

3. Of meerdere opvolgende/aanvullende specialisten kiezen ervoor om als nauw samenwerkingsverband (maatschap/franchise-organisatie?) gezamenlijk meerdere kleine dienstverleners te bedienen bij wie de eindklant zijn traject veelal start (voorbeeld: een fiscalistenclub die kleine boekhoud-/accountantskantoren bedient).

 

 

Douwes Fiscale Diensten: Meester in Fiscaal Maatwerk www.douwesfiscalediensten.nl

Link naar reactie
  • 1

Ik beweer ook niet dat samenwerking alleen maar voordelen heeft en zonder problemen verloopt. Maar als je het in je eentje niet redt, of je vindt het op die manier gewoon steeds minder leuk worden, dan is het mijns inziens een alternatief dat je zeer serieus moet overwegen en moet uitproberen in plaats van het bij voorbaat te verwerpen vanwege allerlei bezwaren die je kunt verzinnen.

 

Ik vind je ideeën echt wel sympathiek en ik begrijp ze ook wel. Maar waarom moet dit gefaciliteerd of gestimuleerd worden?

 

Als mensen hier behoeft aan hebben dan regelen ze dat zelf toch wel? In jouw verhaal zie ik weinig echte voordelen voor de klant, alleen maar voor de ondernemingen zelf. Dat is prima, maar als ondernemers die behoefte hebben kunnen ze dat dus zelf ook prima op zetten.

 

Zeg Pietje ik heb veel klanten voor jouw en ik vind je een aardige vent. En we hebben al heel veel leuke opdrachten samen gedaan. Mijn vrouw is weg en jouw hond is met pensioen. Laten we samen in een pandje gaan zitten. Is wel zo leuk.

 

He Jan, leuk idee. Ik hoorde dat Henk laatst door de crisis wat ruimte over heeft. Kunnen we daar gaan zitten.

 

Toppeeeeeerrrrrrr Pietje ik heb nu al zin in de VrijMiBo. En ik hoorde dat Henk zijn zus ook weer vrijgezel is en volgens mij heeft die altijd al een oogje op je gehad.

 

Ja en Henk heeft altijd 2 honden bij hem in het pand lopen, en hij wil er een wegdoen want het wordt hem te veel.

 

20 jaar later is Pieter 18 jaar gelukkig getrouwd en Henk en Jan hebben al 30 honden gezond oud zien worden. Allemaal uit het asiel.

 

 

Micha

 

 

 

www.studio-immo.nl: Identiteit, Marketing en Media Ontwerp

www.greenscreenspecialist.nl Greenscreen video en fotografie oplossingen voor op locatie of in onze eigen video studio

Volg Studio Immo persoonlijk via twitter: www.twitter.com/studioimmo of op facebook: www.facebook.com/studioimmoreclame

Link naar reactie
  • 0

"...

Wat nu als de overheid met regelgeving samenwerkingsverbanden "stimuleert"? Dan is het leed niet te overzien. Ondernemers willen zelf bepalen met wie en hoe vaak ze samenwerken. Zelluf doen. Ondernemers hebben heel bewust voor die zelfstandigheid gekozen. Dat is waar ze onder gedijen. Daar worden ze gelukkig van. Daar moet je als overheid je gewoon lekker niet mee bemoeien.

 

Net als die vestigingseisen, waar de hele discussie tenslotte mee begon (en ik nu ineens helemaal niets meer over hoor). De herinvoering daarvan zou rampzalig zijn. Ik heb al de verzwaring van de administratieve lasten, het probleem van handhaving en de daarmee samenhangende groei van het overheidsapparaat en bureaucratie aangehaald. Maar veel essentiëler is de constatering dat het afschaffen van de vestigingseisen geen enkele invloed heeft gehad op de ontwikkeling van het gemiddelde inkomen van gevestigde ondernemers. Ook zijn er geen aanwijzingen dat door het afschaffen van de vestigingswet het aantal ondernemers dat niet in staat is een inkomen boven het sociaal minimum te genereren is toegenomen.

 

Er zijn in dit kader twee interessante rapporten door het Economisch Instituut Midden- en Kleinbedrijf uitgebracht;

- Research Report H200409 "Armoede onder Zelfstandige Ondernemers" (2004)

- Monitor A200907 Inkomens Ondernemers 2009

 

[...]

Conclusie:

1) Per saldo is het aantal arme ondernemers met het afschaffen van de vestigingswet 16,7% GEDAALD.

2) Het gemiddelde inkomen van gevestigde ondernemers is tijdens de procedure van het afschaffen van de vestigingswet alleen maar gestegen.

3) Het mechanisme van de vrije marktwerking doet dus prima zijn werk.

 

Ja, er zijn nu veel ondernemers die het zwaar hebben. Ja, er zijn veel bedrijven die omvallen. Maar de oorzaak daarvan ligt niet in het aantal starters dat zijn aandeel van de ruif opeist. Dus gaan roepen dat de vestigingswet maar weer ingevoerd moet worden is op zijn zachtst gezegd ietwat ondoordacht.

 

Je moet me nog maar eens één ding verduidelijken. In eerste instantie roep je dat ondernemers geen personeel durven aan te nemen omdat de werkgeverslasten zo hoog zijn, en breng je als oplossing aan dat werknemers zichzelf maar moeten verzekeren. Als ik dan aanvoer dat je daarmee het probleem alleen maar verschuift, en je per saldo zeker niet goedkoper uit zal zijn, zijn de kosten ineens geen issue meer en gaat het om een verondersteld soort rechtsongelijkheid.

 

Wat is het nou?

 

Om met jouw laatste vraag te beginnen: ik zie hoge directe loonkosten niet als een belemmering. "If you pay peanuts you get monkees" tenslotte. Het gaat mij veel meer om de administratieve lasten, de risico's van ziekte en arbeidsongeschiktheid en al het gedoe wat je hebt om die weer te verkleinen. Grote bedrijven kunnen veel makkelijker iemand aannemen die deze taak op zich neemt en ook kunnen zij de kosten van het outsoarcen van dit werk veel makkelijker spreiden over al hun diensten (economies of scale). Dan kan je natuurlijk als overheid e.d. wel zeggen dat die kleintjes dan maar als de sodemieter moeten zorgen dat ze groeien, zodat ze ook van die economies of scale kunnen profiteren, maar zoals met ongeveer alles is dat vele malen makkelijker gezegd dan gedaan. Als het in het belang is van welwillende werknemers en de overheid dat kleine bedrijven sneller en meer personeel aannemen, dan moet je o.a. als overheid en vakbonden serieus kijken wat er voor kleine ondernemers in redelijkheid aan de bestaande regelingen te verbeteren valt.

 

Dan jouw bezwaren tegen het vanuit de overheid stimuleren van samenwerking. Het idee dat ik daarvoor aandroeg was invoering van een speciale investeringsaftrek. Meen je nu serieus dat met invoering van dit voorstel het leed niet meer is te overzien? Dat lijkt me een beetje overtrokken, om het maar heel zacht uit te drukken. Ondernemers die samenwerken, hebben samen meer draagvlak en kunnen de lasten en risico's van personeel dus beter aan. Als de overheid ondernemers fiscaal al enigszins tegemoet wil komen voor hun bijdrage aan de werkgelegenheid en de uitvoering van de over hen uitgestorte regelgeving, dan is het toch logisch dat ze dat eerder doet op een manier die samenwerking tussen ambitieuze ondernemers stimuleert en daarmee voor extra werkgelegenheid en economische groei zorgt, dan op een manier die marginale ondernemers niet prikkelt om wat meer te doen?

 

tot slot mijn reactie op jouw standpunt inzake herinvoering van de vestigingswet en jouw conclusies over de economische gevolgen van de eerdere afschaffing daarvan. Ik kan niet beoordelen of jouw conclusies werkelijk juist zijn. Ik heb het overigens nooit met zoveel woorden over de vestigingswet gehad. Ik heb wel aangegeven dat het totaalbeleid van de overheid (o.a. onder druk van de vakbonden) heeft geleid tot een enorme toename van het aantal kleine zelfstandigen / ZZP'ers, dat die situatie zorgt voor een neerwaartse druk op de prijzen van hun dienstverlening en dat je als kleine dienstverlener in zo'n situatie dus geen wonderen moet verwachten van een pakkend marketingverhaal waarmee je je hoge uurtarieven verklaart.

Ik heb aangegeven dat ik samenwerking in zo'n situatie het meest effectieve middel acht en dat ondernemers die piepen over te lage prijzen op die manier zelf al heel veel kunnen bereiken. En ook dat de overheid in deze situatie dus beter belastingfaciliteiten kan aanbieden die samenwerking tussen ambitieze ondernemers stimuleren, dan faciliteiten die marginaal presterende ondernemers zonder groeiambitie overeindhouden (dus ondernemers die meer teruggeven aan de maatschappij meer fiscaal tegemoetkomen, in plaats van degenen die minder teruggeven juist meer tegemoetkomen).

 

Verder heb ik aangegeven dat de overheid met simpele maatregelen al kan voorkomen dat marginale ondernemers en beunhazen in grote getale actief worden op bepaalde markten, zoals het verplicht stellen van een beroepsaansprakelijkheidsverzekering (en eventueel ook een AOV) en het lidmaatschap van een erkende beroepsorganisatie die niets anders doet dan het stellen van minimale kwaliteitseisen en het bieden van permanente educatie aan haar leden. en kwaliteitszekerheid aan hun afnemers. Als deze eisen gezamenlijk hetzelfde zijn als de vestigingswet, dan ben ik dus voor (gedeeltelijke) herinvoering daarvan voor branches die te lijden hebben van wildgroei. Volgens mij leidt dit niet tot nóg meer bureaucratie, of zijn de voordelen ervan voor alle betrokkenen per saldo groter dan de nadelen. Vergelijk het maar met de situatie dat elke autorijder een geldig rijbewijs, een autoverzekering en een APK-gekeurde auto moet hebben. Dat kost wat en betekent best een hoop gedoe, maar het scheelt een hoop verkeersellende.

 

Douwes Fiscale Diensten: Meester in Fiscaal Maatwerk www.douwesfiscalediensten.nl

Link naar reactie
  • 1

Om met jouw laatste vraag te beginnen: ik zie hoge directe loonkosten niet als een belemmering. "If you pay peanuts you get monkees" tenslotte. Het gaat mij veel meer om de administratieve lasten, de risico's van ziekte en arbeidsongeschiktheid en al het gedoe wat je hebt om die weer te verkleinen. Grote bedrijven kunnen veel makkelijker iemand aannemen die deze taak op zich neemt en ook kunnen zij de kosten van het outsoarcen van dit werk veel makkelijker spreiden over al hun diensten (economies of scale). Dan kan je natuurlijk als overheid e.d. wel zeggen dat die kleintjes dan maar als de sodemieter moeten zorgen dat ze groeien, zodat ze ook van die economies of scale kunnen profiteren, maar zoals met ongeveer alles is dat vele malen makkelijker gezegd dan gedaan. Als het in het belang is van welwillende werknemers en de overheid dat kleine bedrijven sneller en meer personeel aannemen, dan moet je o.a. als overheid en vakbonden serieus kijken wat er voor kleine ondernemers in redelijkheid aan de bestaande regelingen te verbeteren valt.

 

Op een een of andere rare manier slaag ik er maar niet in je te begrijpen. Je hebt geen probleem met de hoge werkgeverslasten, maar je wilt wel een een soort investeringssubsidie om het aannemen van personeel makkelijker te maken. Uitbreiding van het personeelsbestand neemt extra administratieve lasten met zich mee, so far so good (or bad). Maar zodra je de werknemersverzekeringen ook echt netto door de werknemers laat betalen, zoals in jouw voorstel, dan krijg je te maken met twee ongewenste neveneffecten:

 

1) De brutolonen zullen stijgen omdat de netto looneis van werknemers omhoog gaat, waardoor je per saldo in het gunstigste geval net zo duur uit bent. In het ongunstigste geval ben je zelfs duurder uit omdat (naar ik meen) de werknemersverzekeringen nu bruto worden voldaan. Zeker weet ik dat laatste niet maar misschien weet jij nog een goede fiscalist die daar meer van weet ;) ?

 

2) de administratie rondom deze werknemersverzekeringen zal voor rekening komen van de verzekeraar, waardoor per saldo de premies zullen stijgen. Nu ligt de administratie bij de werkgever, die toch al gewerkte uren moet vertalen in loonstrookjes. Ik vraag me af of je dan uiteindelijk niet net zo veel kwijt bent als in de huidige situatie, inclusief een contract bij een Arbodienst. Ik heb gelukkig al een hele tijd geen personeel meer, dus ik kan niet zo goed inschatten hoeveel werk het tegenwoordig met zich meebrengt.

 

[off topic]

Zonder de discussie een nieuwe wending te willen geven, geloof ik dan meer in een herstructurering van het ontslagrecht. Voor mij was de grootste drempel om personeel aan te nemen toch wel de gedachte dat je ze moeilijk weer kwijt raakt. Wat dat voor neveneffecten heeft, heb ik nog niet zo scherp voor ogen. Ik trek de parallel maar met cashflow: Als je meer geld wilt verdienen, moet je zorgen dat de geldstroom in beweging blijft. Als je meer werkgelegenheid wilt creëren, moet je zorgen dat de doorstroom van personeel soepeler verloopt. Ik zal hier wel een nieuw draadje voor openen, eens kijken wat daar voor reacties op komen.

[/off topic]

 

Een ander punt waarin ik jouw gedachtengang moeilijk kan volgen, heeft te maken met de administratieve lasten. Jij, ik en waarschijnlijk de meesten op dit forum, willen die lasten omlaag. En terecht. Maar gelijkertijd pleit je voor aanscherping van de eisen om een eigen bedrijf te kunnen starten. Zoals eerder betoogd: Meer wetgeving = meer handhaving = meer administratieve lasten = meer belastingen.

 

Dan jouw bezwaren tegen het vanuit de overheid stimuleren van samenwerking. Het idee dat ik daarvoor aandroeg was invoering van een speciale investeringsaftrek. Meen je nu serieus dat met invoering van dit voorstel het leed niet meer is te overzien? Dat lijkt me een beetje overtrokken, om het maar heel zacht uit te drukken. Ondernemers die samenwerken, hebben samen meer draagvlak en kunnen de lasten en risico's van personeel dus beter aan. Als de overheid ondernemers fiscaal al enigszins tegemoet wil komen voor hun bijdrage aan de werkgelegenheid en de uitvoering van de over hen uitgestorte regelgeving, dan is het toch logisch dat ze dat eerder doet op een manier die samenwerking tussen ambitieuze ondernemers stimuleert en daarmee voor extra werkgelegenheid en economische groei zorgt, dan op een manier die marginale ondernemers niet prikkelt om wat meer te doen?

 

Personeel is geen activa, dat zijn kosten. Een investeringsaftrek op kosten lijkt me al een hachelijke zaak. Maar hoe zie je dat dan voor je? Stel dat wij na een biertje of drie, vier op de volgende HL meeting besluiten dat we gaan samenwerken. Aan welke voorwaarden zou die samenwerking en de arbeidsovereenkomst moeten voldoen, willen we in aanmerking komen voor een "neem meer personeel aan" - subsidie? Ik kom zelf niet verder dan dat we 1 persoon elk voor 18 uur in de week aannemen en ieder zijn lasten draagt. Een alternatief is dat we samen een BV oprichten, en met het voordeel van schaalgrootte personeel in dienst laten komen van de BV.

 

 

***** Vallend kwartje moment *****

 

Kloink! Weet je wat goed in jouw idee past? De coöperatie! Meerdere ondernemers die samen een coöperatie oprichten en ondersteunend en uitvoerend personeel in dienst laten komen van die coöperatie. De coöperatie fungeert dan als intern detacheringsbureau annex uitzendbureau annex leverancier van ondersteunende diensten. Als jij en ik dan even geen werk hebben voor die mensen, dan zijn er wellicht andere leden van de coöperatie die wel extra handjes kunnen gebruiken. Het risico dat er helemaal geen werk is voor het personeel van de coöperatie wordt dan gedragen door de leden samen. Een stimuleringsregeling vanuit de overheid zou kunnen bestaan uit een subsidie die uitgekeerd wordt als dat personeel na maximaal 2x 6 maanden een tijdelijk contract een vaste aanstelling krijgt. De administratieve lasten komen dan bij de coöperatie te liggen, waardoor de leden zich kunnen concentreren op het feitelijke binnenharken en uitvoeren van de orders.

 

De leden kunnen dan bij de oprichting van de coöperatie in de statuten opnemen dat leden bij toetreding aan bepaalde basisvoorwaarden zoals AOV, beroepsaansprakelijkheidsverzekering (die dan collectief, en dus goedkoper, door de coöperatie ingekocht wordt) moeten voldoen. De coöperatie is dan als rechtspersoon lid van een branchevereniging.

 

Zo heb je wel alle voordelen van de samenwerking, maar raakt niemand zijn zelfstandigheid kwijt. De overheidsbemoeienis is dan minimaal. Ik weet dat er diverse stimuleringsregelingen zijn rondom de coöperatie, maar daarvoor moeten we Perry Smit maar weer eens naar dit forum lokken.

 

***** Einde vallend kwartje moment *****

 

tot slot mijn reactie op jouw standpunt inzake herinvoering van de vestigingswet en jouw conclusies over de economische gevolgen van de eerdere afschaffing daarvan. Ik kan niet beoordelen of jouw conclusies werkelijk juist zijn. Ik heb het overigens nooit met zoveel woorden over de vestigingswet gehad. Ik heb wel aangegeven dat het totaalbeleid van de overheid (o.a. onder druk van de vakbonden) heeft geleid tot een enorme toename van het aantal kleine zelfstandigen / ZZP'ers, dat die situatie zorgt voor een neerwaartse druk op de prijzen van hun dienstverlening en dat je als kleine dienstverlener in zo'n situatie dus geen wonderen moet verwachten van een pakkend marketingverhaal waarmee je je hoge uurtarieven verklaart.

Ik heb aangegeven dat ik samenwerking in zo'n situatie het meest effectieve middel acht en dat ondernemers die piepen over te lage prijzen op die manier zelf al heel veel kunnen bereiken. En ook dat de overheid in deze situatie dus beter belastingfaciliteiten kan aanbieden die samenwerking tussen ambitieze ondernemers stimuleren, dan faciliteiten die marginaal presterende ondernemers zonder groeiambitie overeindhouden (dus ondernemers die meer teruggeven aan de maatschappij meer fiscaal tegemoetkomen, in plaats van degenen die minder teruggeven juist meer tegemoetkomen).

 

Verder heb ik aangegeven dat de overheid met simpele maatregelen al kan voorkomen dat marginale ondernemers en beunhazen in grote getale actief worden op bepaalde markten, zoals het verplicht stellen van een beroepsaansprakelijkheidsverzekering (en eventueel ook een AOV) en het lidmaatschap van een erkende beroepsorganisatie die niets anders doet dan het stellen van minimale kwaliteitseisen en het bieden van permanente educatie aan haar leden. en kwaliteitszekerheid aan hun afnemers. Als deze eisen gezamenlijk hetzelfde zijn als de vestigingswet, dan ben ik dus voor (gedeeltelijke) herinvoering daarvan voor branches die te lijden hebben van wildgroei. Volgens mij leidt dit niet tot nóg meer bureaucratie, of zijn de voordelen ervan voor alle betrokkenen per saldo groter dan de nadelen. Vergelijk het maar met de situatie dat elke autorijder een geldig rijbewijs, een autoverzekering en een APK-gekeurde auto moet hebben. Dat kost wat en betekent best een hoop gedoe, maar het scheelt een hoop verkeersellende.

 

 

Zie hierboven :D :D

kwartje.gif.cc17712fa138d6adf064dfab7969c209.gif

Link naar reactie
  • 0

 

[off topic]

Zonder de discussie een nieuwe wending te willen geven, geloof ik dan meer in een herstructurering van het ontslagrecht. Voor mij was de grootste drempel om personeel aan te nemen toch wel de gedachte dat je ze moeilijk weer kwijt raakt. Wat dat voor neveneffecten heeft, heb ik nog niet zo scherp voor ogen. Ik trek de parallel maar met cashflow: Als je meer geld wilt verdienen, moet je zorgen dat de geldstroom in beweging blijft. Als je meer werkgelegenheid wilt creëren, moet je zorgen dat de doorstroom van personeel soepeler verloopt. Ik zal hier wel een nieuw draadje voor openen, eens kijken wat daar voor reacties op komen.

[/off topic]

 

Misschien heb je aan deze column nog iets? Ik zie nu al uit naar de ongetwijfeld hevige discussie die ik met je kan voeren. ;D

r.i.p. Fred Wiersma | IN MEMORIAM

Link naar reactie
  • 0

...

***** Vallend kwartje moment *****

 

Kloink! Weet je wat goed in jouw idee past? De coöperatie! Meerdere ondernemers die samen een coöperatie oprichten en ondersteunend en uitvoerend personeel in dienst laten komen van die coöperatie. De coöperatie fungeert dan als intern detacheringsbureau annex uitzendbureau annex leverancier van ondersteunende diensten. Als jij en ik dan even geen werk hebben voor die mensen, dan zijn er wellicht andere leden van de coöperatie die wel extra handjes kunnen gebruiken. Het risico dat er helemaal geen werk is voor het personeel van de coöperatie wordt dan gedragen door de leden samen. Een stimuleringsregeling vanuit de overheid zou kunnen bestaan uit een subsidie die uitgekeerd wordt als dat personeel na maximaal 2x 6 maanden een tijdelijk contract een vaste aanstelling krijgt. De administratieve lasten komen dan bij de coöperatie te liggen, waardoor de leden zich kunnen concentreren op het feitelijke binnenharken en uitvoeren van de orders.

 

De leden kunnen dan bij de oprichting van de coöperatie in de statuten opnemen dat leden bij toetreding aan bepaalde basisvoorwaarden zoals AOV, beroepsaansprakelijkheidsverzekering (die dan collectief, en dus goedkoper, door de coöperatie ingekocht wordt) moeten voldoen. De coöperatie is dan als rechtspersoon lid van een branchevereniging.

 

Zo heb je wel alle voordelen van de samenwerking, maar raakt niemand zijn zelfstandigheid kwijt. De overheidsbemoeienis is dan minimaal. Ik weet dat er diverse stimuleringsregelingen zijn rondom de coöperatie, maar daarvoor moeten we Perry Smit maar weer eens naar dit forum lokken.

 

***** Einde vallend kwartje moment *****

...

 

Kijk, dit soort samenwerking bedoel ik nou. Mooi verwoord overigens, Ruben. Een reusje waard! Er zijn overigens al enkele partijen die een panklaar (en zeer betaalbaar) geheel aanbieden voor groepen ZZP'ers die met een grote mate van zelfstandigheid willen samenwerken (zie o.a. http://www.allianceexperts.com/nl/concepten ).

 

Een leuk voorbeeld van zo'n coöperatie tref je aan in dit interview tussen HNW-goeroe Sam van Buuren en Allard Janssen van Call for Action. http://hetnieuwewerkenblog.nl/interview-de-mkbcoperatie-het-nieuwe-werken-voorbij/

 

Zo'n coöperatie realiseren, blijft evenwel hoe dan ook moeilijk. Want je moet voldoende leden vinden om mee te starten, maar veel mensen zullen liever eerst de kat uit de boom kijken voordat ze instappen.

 

 

Douwes Fiscale Diensten: Meester in Fiscaal Maatwerk www.douwesfiscalediensten.nl

Link naar reactie
Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
Hide Sidebar
  • Wil je onze Nieuwsflits ontvangen?
    Deze verzenden we elk kwartaal.

  • Wie is er online?
    5 leden, 183 Gasten

  • Breng jouw businessplan naar een higher level!

    Op dit forum worden alle onderwerpen m.b.t. ondernemerschap besproken.

    • Stel jouw ondernemersvragen
    • Antwoorden/oplossingen van collega ondernemers
    • > 75.000 geregistreerde leden
    • > 100.000 bezoekers per maand
    • 24/7 bereikbaar / binnen < 6 uur antwoord
    •  Altijd gratis

  • Ook interessant:

    Ook interessant:

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Cookies op HigherLevel.nl

We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.