• 0

[Column] Het grote taboe, falen, depressie en erger.

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, dit is geen gezellig onderwerp, dit artikel gaat over de negatieve impact die het uitblijven van zakelijk succes kan hebben op de psyche van de ondernemer.

 

Niemand kan er omheen, al een tijdje zitten we in een periode van economische crisis. Bedrijven en particulieren hebben minder te besteden en dat vertaalt zich naar minder omzet in veel branches. Op dit moment ziet het er voorlopig nog niet naar uit dat we op korte termijn duidelijk herstel kunnen verwachten. Bedrijven zullen moeten zien te overleven door kostenbesparingen door te voeren. Veel ondernemers komen daardoor nu in de problemen. Het zal voor veel ondernemers moeilijker worden om de zakelijke en privé-eindjes aan elkaar te knopen.

 

Minder omzet, minder winst, bezuinigen, het zijn allemaal rationele onderwerpen. Ratio is de manier waarop vele ondernemers het zakelijke leven benaderen. Het is ook een manier om je te distantiëren van je van emotionele gevoelens. En dat kan best handig zijn op het moment dat er beslissingen genomen moeten worden die zakelijk gezien gewoon moeten maar emotioneel gezien een grote aanslag plegen op de ondernemer.

 

Bij die bedrijven waar het steeds moeilijker wordt om de eindjes aan elkaar te knopen, loopt de psychische druk voor de ondernemer op. Minder omzet betekent keuzes maken om alle rekeningen te kunnen blijven betalen. Als dat steeds moeilijker wordt dan kan het zijn dat er nog meer bezuinigd moet worden. Dat begint misschien met werktijdverkorting voor de werknemers. De volgende stap kan een kleinere bedrijfsruimte zijn om de kosten nog verder te drukken. Wordt lastig als je pas 1 jaar van de 5 contractjaren er op hebt zitten. De volgende stap kan zijn dat je tot de conclusie komt dat je misschien mensen moet gaan ontslaan. Nu ken ik ondernemers die daar weinig moeite mee hebben maar het ontslaan van medewerkers gaat mensen over het algemeen niet in de koude kleren zitten. Voor de eenpitters die geen downscale mogelijkheden hebben om bijvoorbeeld in personeel te snijden, is de kans aanwezig dat de onderneming zelf niet voldoende inkomsten genereert om alle kosten te kunnen betalen.

 

Rationeel zijn deze moeilijke keuzes nog wel te maken maar gevoelsmatig kunnen al die beslissingen en de lange termijn gevolgen (onbewust) een behoorlijke aanslag zijn op de mentale reserves van de ondernemer (en zijn gezin). Doordat beslissingen veelal vanuit de ratio worden genomen, wil het gevoel nog wel eens in de knoop komen te zitten. Des te harder komt de klap dan aan als het doordringt tot de mens achter de ondernemer.

 

Voor een aantal ondernemers is stopzetting of een faillissement onvermijdelijk. En daar sta je dan als stoere ondernemer met zijn onuitputtelijke doorzettingsvermogen; door het verlies van jouw bedrijf deelt het lot jou een psychologische dreun uit waar je even geen weerwoord op hebt. Dan zul je iets moeten doen wat veel ondernemers niet gewend zijn te doen, en dat is gaan praten over al je zorgen, en dat gaat over gevoel, daarover praten betekent kwetsbaar zijn. Vaak verlies je niet alleen het vertrouwen in je onderneming maar ook het vertrouwen in jezelf en daarmee ligt het gevoel te hebben gefaald om de hoek. Je zal echt niet de eerste zijn die het falen van de onderneming ervaart als een persoonlijk falen. Falen is dan al snel toe moeten geven dat het niet is gegaan zoals jij had verwacht. Er zullen vele 'had ik maar’ scenario’s door je hoofd gaan spelen. De gedachte die dan steeds maar weer terugkomt is de vraag; “who is to blame?”

 

Voor veel ondernemers is hun bedrijf hun leven, want ZIJ zijn het bedrijf. Bedrijfsidentiteit en persoonlijke identiteit zijn vaak zeer nauw in elkaar verweven. Het failliet of falen van het bedrijf wordt een persoonlijk en mentaal faillissement en daarmee komt het erg dicht bij jezelf. Niet alleen ben je dan je bedrijf kwijt, ook het allergrootste goed wat een ondernemer (elk mens) heeft raakt de ondernemer kwijt: je raakt jezelf kwijt. Ondernemers die hun falen rechtstreeks koppelen aan hun eigen identiteit hebben grote kans depressief te worden en dat kan vervolgens snel een zware depressie worden.

 

Uit crisisperioden van de afgelopen decennia weten we dat de geestelijke nood bij ondernemers enorm hoog op kan lopen. Wie de faillisementsverhalen op dit forum wel eens leest, kan zich misschien voorstellen hoe het is als de zoveelste deurwaarder voor de deur staat terwijl je weet dat het geld er echt niet is. Nadenken over de gevolgen van beslagleggingen doe je liever niet. Falen als ondernemer is tot daaraan toe, als het je gezin treft ben jij als kostwinner, en nog zwaarder, als vader, als man, ook nog eens een mislukking.

 

Wie zich de faillissementen van de varkensboeren uit de jaren 80 kan herinneren, herinnert misschien ook nog aangrijpende reportages van mensen die er geen heil meer in zagen. Ook de MKZ crisis in de jaren 90 heeft beroepsgroepen tot wanhoop gedreven. En nu is het de agrarische sector die naast de economische crisis ook nog eens getroffen word door de Q-koorts. Maar deze economische crisis treft niet allen de boeren, nu worden vrijwel alle branches getroffen. Hoe het allemaal verder moet, is vervolgens aan jou om uit te zoeken. En alweer aan reacties hier op het forum is soms af te leiden hoe slecht een aantal ondernemers zijn voorbereid op de gevolgen die het staken van de onderneming heeft. Het zijn de onderwerpen waarin wordt gevraagd of er een soort van vangnet is zoals dat er voor werknemers is in de vorm van de WW. Maar helaas, daarvoor ben je ondernemer geworden, dat zijn de risico’s.

 

De statistieken

Dat een dergelijke crisis mensen tot wanhoop drijft, is goed te begrijpen. Voor sommige mensen gaat die wanhoop zover dat ze de hand aan zichzelf slaan. Cijfers zijn moeilijk te vinden. Voor de MKZ-crisis varieerden de aantallen tussen de 4 en de 10. Het werkelijke aantal zal nooit iemand weten. Toen was het een crisis die boeren trof, deze crisis treft vrijwel alle Nederlanders en dus ook de ondernemers.

Afhankelijk van welke bron je raadpleegt, slikken in Nederland tussen de 500.000 en 1.000.000 mensen een antidepressiva.

In totaal zijn er jaarlijks 400.000 mensen die denken aan zelfmoord. Ongeveer 100.000 van deze 400.000 mensen doet daadwerkelijk een poging tot zelfdoding. Daarvan belanden er 15.000 in het ziekenhuis.

 

Officieel overlijden er jaarlijks ongeveer 1.350 mensen door zelfdoding. Ik denk echter dat het cijfer aanmerkelijk hoger ligt. Niet alleen is het niet meer verplicht een doodsoorzaak bij het overlijden op te geven - het jaar van invoering van deze maatregel gaf een daling in het aantal zelfdodingen te zien - ook zijn er zelfdodingen die niet als zodanig (h)erkend worden. Denk maar eens aan eenzijdige ongelukken. Een aantal van dit type ongelukken zijn een bewuste poging om te proberen het leven te beëindigen. Ook een overdosis medicijnen kan aangezien worden voor een natuurlijke dood als er geen duidelijke aanwijzingen zijn dat er iets anders heeft gespeeld. Er wordt vaak gedacht dat er bij elke zelfdoding altijd een afscheidsbrief is geschreven, dat is absoluut niet waar. Ik ken een aantal mensen die na hun poging tot hun eigen afgrijzen wakker werden. Van enkele van hen weet ik dat ze nooit een afscheidsbrief hebben geschreven. Sommigen hebben anderen zelfs nooit iets laten weten van de strijd die ze aan het strijden waren.

Maar helaas zijn er meer mythes die helaas niet bijdragen aan het bespreekbaar maken van het onderwerp zelfmoord / zelfdoding.

 

Om een ander zeer hardnekkig misverstand gelijk maar even naar het land der fabelen te verwijzen. Wie denkt dat zelfdoding alleen voor ‘losers’ is nog een ander stukje statistiek. Onder miljonairs komen 3 maal zoveel zelfdodingen voor dan het landelijke gemiddelde. Hun drijfveren om rijk te worden zijn tevens hun ondergang. Drijfveren die vaak ontstaan zijn door het gevoel alleen iemand te mogen zijn als je geslaagd bent (lees in hun geval, bezit hebt). Zij ontdekken op de harde manier dat geld het leven kan veraangenamen maar absoluut geen garantie is voor levensgeluk. Wie een laag zelfbeeld heeft blijft negatief over zichzelf denken ongeacht de verzameling sportauto’s in de garage of het grote aantal partners waarmee ze de lakens delen. Het zijn surrogaten die geen vervanging zijn voor echte liefde voor jezelf en liefde van anderen.

 

In de onderzoeken wordt vaak gesproken over risicogroepen, die zijn (helaas) niet uitgesplitst naar beroepsgroep. Kijk je naar de karaktereigenschappen van deze risicogroepen dan lijken een aantal daarvan verdacht veel op eigenschappen die voor een ondernemer van belang zijn. Zo zijn mensen met suïcidale gevoelens vaak zeer gericht op de gevoelswereld van anderen, kunnen de behoeften van anderen behoorlijk goed aanvoelen en vervolgens invullen, en goh is dat niet een fijne eigenschap voor een ondernemer? Kunnen voelen waar je klanten behoefte aan hebben. Ook komt soms een doorgeschoten zorgbehoefte om anderen te helpen, een eigenschap die je met name in de zorgsector veel tegenkomt. Een andere eigenschap is het doorzettingsvermogen van deze mensen. Ze gaan door tot het einde, elke keer weer zien ze een lichtpuntje en weten ze weer te overleven. En ook deze eigenschap zie je bij veel ondernemers terug. Ze gaan soms zover dat je denkt: \"man stop er gewoon mee, verander je businessmodel\". Maar het is nu net dat doorzettingsvermogen dat maakt dat sommigen tegen alle verwachtingen in slagen en vervolgens op handen gedragen worden. Anderen uit dezelfde poel krijgen nooit iets van de grond, iets dat lang niet altijd aan de persoon zelf hoeft te liggen. Het is vaak ook een kwestie van op het juiste moment in tijd net die ene persoon of die ene oplossing vinden die jou verder helpt. Dat maakt de scheidslijn tussen zakelijk succes en persoonlijk falen in mijn ogen vaak flinterdun.

 

De signalen

Het meest moeilijke voor de omgeving, en door ontkenning en het almaar doorgaan soms ook voor jezelf, is het zien van signalen die kunnen wijzen op depressie en suïcidale gevoelens. Hieronder volgt een opsomming van een aantal signalen die een aanwijzing ‘kunnen zijn’ dat het in iemands leven niet verloopt zoals verwacht. Ik schrijf bewust ‘kunnen zijn’, waarnemingen zijn immers subjectief.

 

[*]Obsessief bezig zijn met het leed van anderen.

[*]Doorgeschoten behoefte om de wereld te veranderen.

[*]Lichte obsessie voor aan de dood gerelateerde onderwerpen.

[*]Een wens tot zelfdoding uitspreken, altijd serieus nemen, ook als het als grap gebracht word.

[*]Sarcastische houding ten aanzien van onderwerpen die betrekking hebben op de dood.

[*]Groot gebrek aan activiteit, nergens zin in hebben, geen energie.

[*]Vermijdingsdrang in de breedste zin.

[*]Ontkenningsgedrag als het gaat om (het nemen van) eigen verantwoordelijkheden.

[*]Ontvluchten van de eigen verantwoordelijken door substitutie (zie bv het leed van anderen).

[*]Teruggetrokken leven leiden, weinig contact met de buitenwereld.

[*]Emotioneel overreageren als iemand direct of indirect kritiek uit.

[*]Moeite hebben met het stellen van grenzen, teveel van zichzelf (weg)geven.

[*]Snel wisselende stemmingen, het ene moment vol goede moed, 5 minuten later niks meer zien zitten.

[*]Sterke identificatie van de eigen persoonlijkheid met maatschappelijke problematiek en sociale doelen.

[*]Verandering van de persoonlijkheid in enkele maanden tijd.

 

 

Het meest belangrijke signaal is misschien wel als je merkt dat iemand in een relatief korte periode, enkele maanden tot een half jaar, sterk van (sociaal) gedrag verandert. Het terugtrekken uit het sociale leven kan een sterke aanwijzing zijn dat er serieuze problemen zijn. Als mensen snel veranderen dan kun je dat mogelijk herkennen doordat ze vragen (en de antwoorden daarop) zoveel mogelijk willen ontwijken. Menig gesprek met een ondernemer begint vaak over het weer of voetbal maar gaat dan vaak snel over naar “hoe gaat het met je bedrijf ?”. Als het de ‘falende’ ondernemer teveel wordt dan zal hij allerlei tactieken gaan ontwikkelen om dit soort gesprekken te vermijden bijvoorbeeld door het gespreksonderwerp keer op keer te veranderen om zo vragen over zichzelf uit de weg te gaan. Het begint met de alledaagse gesprekken bij het schoolplein, het losse gesprekje bij de supermarkt op zaterdag. En zo langzaam vindt deze vorm van ontwijking van onderwerpen ook plaats binnen de eigen kring.

 

Praten met het masker komt ook heel vaak voor, sterker nog, mensen die suïcidaal zijn, behoren eigenlijk tot de categorie top acteurs. Suïcidalen kunnen glashard zeggen dat het goed goed gaat, soms voel je alleen in je onderbuik dat er iets niet helemaal klopt. Als je op dit moment doorvraagt, kan het zijn dat je ineens een stoere ondernemer ziet veranderen in een huilend hoopje mens dat het niet meer ziet zitten en eindelijk eens zijn verdriet kwijt kan.

 

Euforie gevolgd door zeer negatieve uitlatingen. Het ene moment nog allerlei kansen zien voor het bedrijf, het volgende moment verzuipen in de onoverzichtelijke bedrijfsvoering en het helemaal niet meer zien zitten. Bij sommigen zit deze bipolariteit gewoon in hun genen, anderen kunnen door omstandigheden dit gedrag (tijdelijk) vertonen.

 

Stevige uitlatingen die gaan over onrechtvaardigheid. Daar waar het niet goed gaat, willen mensen zich nog wel eens richten op de problemen van anderen. Het kan gaan over een medewerker met wie het privé alleen maar tegenzit. Het kan gaan over het onrecht dat de eigen beroepsgroep wordt aangedaan of juist die beroepsgroep die overal mee weg lijkt te komen. Onderwerpen over politiek, regelgeving en onrechtvaardigheid. In privésituaties zie je dit soort mensen zichzelf helemaal verliezen doordat zij druk bezig zijn anderen te helpen met het oplossen van hun problemen. Lovenswaardig natuurlijk maar voor hen zuiver ontwijkend gedrag. Misschien ken je ze wel, mensen die alles voor anderen over hebben, vaak omringd zijn door de (tijdelijk) zwakkeren of (tijdelijk) hulpbehoevenden in onze maatschappij.

 

Sarcastische uitlatingen met toespelingen op zelfdoding zijn een duidelijk signaal dat het goed mis kan zijn. Ook zeer emotionele reacties op soms relatief onbelangrijke zaken zijn een duidelijk signaal dat er meer aan de hand kan zijn

 

Hoe ga je er dan mee om.

Misschien ben je door het lezen van het voorgaande stuk wel in gaan zien dat er iemand in jouw omgeving is die wel heel erg past in het geschetste profiel. Ook kan het zijn dat je je ineens realiseert dat je zelf depressief bent alleen het tot nu toe niet hebt erkend.

 

Wat als je deze signalen bij anderen herkent

Zelfdoding is het waarschijnlijk een van de grootste taboes in onze maatschappij en daarmee een van de meest moeilijke onderwerpen om over te praten. Niet in de laatste plaats omdat de mensen die met deze gevoelens rondlopen de laatste zullen zijn die zich kwetsbaar op zullen stellen door toe te geven dat zij tegen deze gevoelens strijden. Wat erg belangrijk is in elk gesprek, maar zeker in gesprekken met iemand die bezig is een overlevingsstrijd te leveren, is deze een veilige omgeving te bieden. Daarmee bedoel ik niet dat je alle pillen op moet ruimen en de bestekla van een slot moet voorzien; iemand die er echt een eind aan wil maken, vindt altijd wel iets. Wat ik bedoel is een veilige omgeving om te kunnen praten. Als je iemand wil openen, moet je zorgen dat je afstemt op de juiste golflengte, dat contact legt met die ander. Laat maar zien dat jij je open durft te stellen, dat creëert een sfeer waardoor de bereidheid om te praten toeneemt. Verder is het erg belangrijk dat die ander voelt dat er van jou geen waardeoordeel uit gaat. Zoals ik het hier beschrijf, klinkt het allemaal vrij eenvoudig maar hou er rekening mee dat het even tijd kost om iemand het gevoel te geven dat er veilig gepraat kan worden over het onderwerp zelfdoding.

 

Met de overgevoeligheid van iemand met suïcidale gedachten is een gesprek beginnen dan al een uitdaging op zich. Belangrijk is om te blijven benadrukken dat wat iemand anders ook voelt en hoe dat misschien ook tegen je eigen gevoel in gaat de ander te laten voelen dat dat oké is. Dat die gevoelens, hoe moeilijk ook, er mogen zijn en dat dat niks af doet aan de mens die deze persoon is. Suïcidale gevoelens accumuleren en als iemand er niet over kan praten, raakt het voorraadvat voller en voller. Een heel belangrijke uitlaatklep voor suïcidalen is de mogelijkheid om - zonder het gevoel te hebben te worden veroordeeld - te kunnen praten over deze gevoelens. Maak daarbij niet de fout dat je zegt dat je deze mensen begrijpt, want dat doen alleen die mensen die ook op de rand van de afgrond hebben gestaan. Wees daar dan ook gewoon eerlijk over. Het contact verbreekt echt niet als jij voorzichtig aangeeft dat je niet kan invoelen wat het is. Dat maakt ook niet echt uit omdat luisteren zonder veroordeling in een veilige omgeving voor meer dan 50% bijdraagt in het afblazen van de geaccumuleerde suïcidale gevoelens en het draagt bij aan het helingsproces.

 

Ben je bereid deze mensen ook echt te helpen, laat ze dan weten dat ze op je kunnen rekenen en je altijd (24 uur 7 dagen per week) kunnen bellen. Besef wel dat dit committent ook betekend dat je niet na 2 telefoontjes midden in de nacht kunt zeggen, \"ja hoor es ik heb ook nog een leven\". Wat ook weer niet wil zeggen dat jij geen grenzen mag stellen.

 

Naast deze vorm van sponsorschap is het erg belangrijk dat er gewerkt gaat worden aan de psychische oorzaken achter de depressie en suïcidale gevoelens. Help daarom deze mensen met het zoeken en vinden van de juiste hulpverleners en met het vinden van lotgenoten waarmee ze samen kunnen praten over hun gevoelens. Ga je op zoek naar hulp houdt dan voor ogen dat hulpverlening alleen zin heeft als er een connectie is tussen cliënt en hulpverlener. Als die er niet is, heeft het geen enkele zin om hier tijd in te steken. Een goede hulpverlener weet dit maar helaas zijn niet alle hulpverleners bij machte om hun onvermogen te erkennen als het niet lukt met een cliënt de voor het proces noodzakelijke vertrouwensband op te bouwen. Met die hulpverlener hoef je geen medelijden te hebben, geen click is op naar de volgende. Soms betekend dat even zoeken, soms is het bij de eerste meteen al raak.

 

Wat als je jezelf herkent in de signalen en je (nu) weet dat het niet goed met je gaat?

Belangrijk is om te beseffen dat je niet alleen bent en dat deze gevoelens ook niet raar zijn. Ik schreef het al eerder, alleen al in Nederland heb je 400.000 lotgenoten die ook weten wat het is om met de gedachten en gevoelens rond te lopen. Dat betekent praktisch dat ieder mens contact heeft met 1 of enkele mensen die ook met deze gedachten rondlopen. Laat je daarbij niet verblinden door succes, want succes wil nog lang niet altijd zeggen dat mensen ook gelukkig zijn door dat succes. Regelmatig zijn er op tv programma’s te zien waarbij mensen vertellen over de buitenkant en wat er werkelijk achter de schermen speelt. Schaamte, angst, wantrouwen, gebrek aan eigenwaarde, gebrek aan zelfvertrouwen, gebrek aan energie, negatief denken, het gevoel hebben in een vacuüm te zitten, allemaal gevoelens, kenmerken en gedachten die horen bij een zware depressie, met of zonder suïcidale gevoelens. Wat het ook nog eens lastig maakt is dat geen van deze verschijnselen optisch zichtbaar zijn. Iemand met een gebroken been heeft zichtbaar moeite met lopen. Iemand met een gebroken leven heeft gips om zijn hart.

Mensen die geen idee hebben hoe dit voelt, komen met honderden adviezen, “ga er eens wat vaker uit”, “joh, een week vakantie en je kunt er weer tegenaan”. Dat gaat op voor fysieke vermoeidheid, maar een zware depressie gaat veel dieper dan alleen het fysieke vermoeidheid, het is mentale uitputting. Na jaren van roofbouw is de koek op, de batterij leeg. Er is geen reserve meer om nog op krachten te komen.

Dat betekent dus ook vaak dat doorgaan op de huidige voet geen optie meer is. Om te beginnen aan het helingsproces zul je keuzes moeten maken.

 

Dat kan betekenen verlies van werk en soms zelf gezin. Maak jij die keuzes niet dan doet het leven dat wel voor je. Spanningen lopen dan overal op tot het moment dat de bom barst en je daarmee weer iets verliest. Wie blijft doen wat ie altijd heeft gedaan, blijft altijd overkomen wat hem altijd al overkwam. Wie de film terugdraait, ziet dan vaak dat depressie een sluipmoordenaar is die langzaam je leven binnendringt. Achteraf kun je goed zien waar je steeds vaker jezelf tekort deed doordat je ver over je eigen grenzen bent gegaan. Daarmee doe je ook niet langer wat jij wilt maar ben je bezig in de behoeften van anderen te voorzien. Dat kunnen die klanten zijn die steeds meer eisen voor hetzelfde geld. Die werkgever die je een richting opdrijft die jij niet op wilt maar omdat je een hypotheek hebt ontslag niet wilt riskeren. Of het is die partner die veeleisender wordt en jij met vele kleine stapjes langzaam jezelf weggeven hebt. Later ga je pas inzien hoe ongelijkwaardig deze relaties waren. Zit je er middenin dat is dat je referentie.

 

Net zoals je niet van de ene op de andere dag depressief kunt worden, ben je dus ook niet van de ene op de andere dag van je depressie af. Hoe snel dat proces van heling verloopt, daar heb je wel invloed op. Wie bewust kiest de confrontatie met de werkelijkheid aan te gaan, zijn verlies van toekomstperspectief te nemen, begint dan al aan de weg omhoog. Wie in de ontkenningsfase blijft hangen en doormoddert, komt feitelijk geen stap verder. Vanuit de ‘comfortzone’ lijkt het een aantrekkelijke optie, niks veranderen betekent dat alles blijft zoals het is en het niet erger kan worden.

 

De dood lijkt soms een aantrekkelijke optie en is op dat moment de enige overgebleven optie die mensen nog zien als ze niet uit het leven kunnen halen wat er in zit. Wie daar geweest is, weet ook dat het geen optie is omdat niemand echt dood wil. Wat mensen wel willen, is een nieuw leven. Zodra er een nieuw levensdoel is, komt er focus en kan de energie gericht worden ingezet. De weg omhoog bestaat dus voor een belangrijk deel uit het herontdekken wie jij bent en wat er belangrijk is in jouw leven. Dat betekent uitzoeken naar waar jouw energie naartoe moet. Persoonlijke waarden zijn een hele goede indicator voor de richting waarin jouw nieuwe leven gestuurd moet worden en waar levensgeluk in het verschiet ligt. Vervulling van persoonlijke waarden om levensgeluk te ervaren lijkt een van de best bewaarde geheimen in onze maatschappij. Het is zo simpel maar bijna niemand kent dit geheim en past het ook toe. Dus vind je persoonlijke waarden en je hebt richting.

 

De uitdaging zit hem er nu in om op zoek te gaan naar die waarden. Dat proces maakt ook weer heel veel los. Het is een weg van ups en downs, van vallen en weer opstaan. Het is ook een weg die je - als het even kan - moet zien te bewandelen met steun van anderen. Hoewel het niet eenvoudig is, raad ik je aan op zoek te gaan naar hulp. Misschien heb je in je eigen netwerk iemand die goed met mensen om kan gaan, misschien is het de huisarts waar je goed mee kunt praten. Belangrijk is dat je zelf op zoek gaat, de oplossing belt zelden aan. Ga zelf op pad, via huisarts naar GZZ of een andere hulpinstantie of kijk of je een therapeut, coach of counselor kunt vinden waar je een klik mee hebt.

 

Twee zaken zijn belangrijk;

1 je moet er je echte gevoel kwijt kunnen zonder het idee te hebben dat bepaalde onderwerpen onbespreekbaar zijn;

2 je moet het gevoel hebben dat je vooruit gaat.

Veel therapeuten schijnen nogal erg van aanhoren en praten te houden maar uiteindelijk gaat het ook om het verwerven van inzichten en het zelf doen. De juiste mensen zullen je met zachte dwang aansporen die wegen in te slaan. Jezelf weer uit die put trekken, is geen gemakkelijke weg maar ik weet uit eigen ervaring en die van anderen dat het leven een hele andere betekenis krijgt als je door dit proces heen bent. Geluk is dan de gewoonste zaak van de wereld en niet onhaalbaar zoals het nu lijkt.

 

Een stukje over de schrijver van dit artikel

Een aantal jaren geleden had ik een leuk klein winkeltje en een online webshop min of meer samen met mijn ex vrouw. We hadden toen het geld en de bedrijfsruimte om er iets leuks van te maken. Mijn ex-vrouw had het achteraf niet zo op het ondernemersleven door het ontbreken van bepaalde zekerheden die dat leven nu eenmaal met zich meebrengt. Het was bij haar veel ‘ja zeggen en nee doen’. De strijd waar we indertijd in belandden heeft er toen toe geleid dat mijn energie na een aantal jaren tot nul gezakt was. Uiteindelijk is ons huwelijk als vuurwerk uit elkaar gespat en was dat ook het einde van mijn onderneming die een belangrijke plaats in mijn persoonlijke leven innam.

 

Het heeft in die tijd weinig gescheeld of ik had een eind aan mijn leven gemaakt. Na anderhalf tot twee jaar in eenzaamheid strijden tegen een zware depressie verdwenen deze gevoelens en kon ik weer langzaam na gaan denken over het opbouwen van een nieuw leven. Het was vooral een eenzame strijd op zoek naar manieren om te overleven en om in te gaan zien dat ik als mens oké was en daarvoor helemaal geen zakelijk succes nodig had. Met die levenservaring heb ik de afgelopen jaren een aantal lotgenoten gecoacht naar een nieuw leven. Dit artikel is dan ook gebaseerd op ervaringen van de afgelopen jaren en eigen onderzoek naar de achterliggende oorzaken van depressie en zelfdoding. In deze periode heb ik ook familie en nabestaanden begeleid maar toch vooral lotgenoten geholpen hun leven weer op de rails te krijgen.

 

Ter afsluiting

Zelfdoding, zelfmoord is een zeer complex onderwerp dat zich niet in een kort artikel even uit laat leggen. Dat blijkt ook wel uit het feit dat de hulpverlening in veel gevallen niet in staat is mensen met een doodswens goed te begeleiden. Vandaag de dag zijn er helaas nog veel psychologen, psychiaters, huisartsen, coaches, counselors, therapeuten, SPV’ers, enz. die het onderwerp zoveel mogelijk uit de weg gaan. Als een hete aardappel worden mensen met een doodwens doorgestuurd omdat hulpverleners de verantwoordelijkheid niet op zich durven nemen.

 

Vanwege de complexheid van deze materie kan ik ook niet in dit artikel even de oplossing aanbieden. Ieder mens is uniek en daarom vraagt ieder mens om een eigen, unieke aanpak. Een mix van verschillende methodieken die afgestemd worden op de behoefte en noodzaken van het moment. Methoden die aanzetten tot ander gedrag met als eindresultaat een nieuw leven. Simpel gezegd willen mensen niet dood maar is het op een gegeven moment de enige uitweg die ze nog zien. Help mensen te ontdekken wie ze zijn. Analyseer hoe mensen zover hebben kunnen komen zodat ze meer inzicht krijgen in de achtergronden. Dat maakt dat mensen gaan snappen hoe het zover heeft kunnen komen. Met de juiste hulp kunnen suïcidalen, na een niet te onderschatten periode van strijd, een nieuwe draad oppakken en kunnen deze mensen aan een heel nieuw leven beginnen. In mijn omgeving ken ik velen die na een relatief korte periode van begeleiding weer in staat zijn zelf het leven op te pakken en vanaf dat moment weer te werken aan verandering van hun gedrag en heling van hun pijn.

 

Met 'een relatief korte periode' bedoel ik enkele maanden. De strijd tegen depressie en suïcidale gevoelens is te vergelijken met een emotionele draaikolk waar mensen zonder hulp bijna niet uitkomen en er uiteindelijk ook in verdwijnen. Het is ook deze draaikolk die al hun energie opeist zodat er nauwelijks nog energie over is voor iets anders. Haal ze weg uit de draaikolk en er blijft energie over om aan andere zaken te werken. Toch blijft het nog een tijd opletten, mensen kunnen alsnog ineens kopje ondergaan maar de gevaarlijkste dreiging (de draaikolk) is dan geen direct gevaar meer. Dat loskomen/losmaken uit de draaikolk is dus cruciaal !

 

De rode draad bij suïcidaliteit draait om het verliezen van de eigen identiteit. Naast therapieën zijn er ook zelfhulpboeken. Twee boeken om mee te beginnen:

Het Zin!boek te vinden op www.zinboek.nl

Het boek IK, gezond egocentrisme, te vinden bij de managementboeken www.hetikboek.nl

 

Zie deze als een eerste opstapje, loop verder gewoon eens de bieb in en kijk daar wat je aanspreekt. Je bent begonnen aan een nieuw avontuur waarbij je alleen zelf weet wat er te ontdekken valt. Luister ook naar wat anderen zeggen en schrijven. In 2 jaar tijd heb ik een kleine 2 meter boek met aan psychologie gerelateerde onderwerpen gelezen. Interessante boektitels kwamen als vanzelf op mijn pad. Daarnaast heb ik nog een counselors opleiding gevolgd. Het heeft voor mij geresulteerd in eindelijk snappen waarom de dingen zo zijn gegaan zoals ze zijn gegaan.

 

Met wat googlen is er ook op internet wel het een en ander te vinden over dit onderwerp. Helaas is niet alles even zinvol en sommige sites staan vol met in mijn ogen bedenkelijke content. Hieronder enkele organisaties die zich bezighouden met zelfdoding.

 

Zo is er het GGZ initiatief www.113online.nl. Hier kun je terecht op het forum en voor een live chat met vrijwilligers die een luisterend voor kunnen bieden en je verder kunnen helpen bij het vinden van een hulpverlener. Een aantal regionale GGZ instellingen organiseren zelf groepsgesprekken met lotgenoten.

Daarnaast is er nu nog EX6, ooit begonnen als lotgenoten vereniging, nu langzaam onderdeel uit makend van 113online.

Voor nabestaanden is er de Ivonne van de Ven Stichting www.ivonnevandevenstichting.nl

In Belgie kun je terecht voor hulp en informatie bij het Centrum ter preventie van zelfdoding (CPZ) www.preventiezelfdoding.be.

 

Naast de reguliere zorg kun je met je verhaal ook terecht bij coaches en counselors die je verder kunnen helpen. Struin rond op internet, kijk op fora wat men schrijft over het onderwerp zelfdoding en hoe lotgenoten daar mee omgaan. Hun verhaal kan jou helpen meer inzicht te krijgen in je eigen gedrag en daarmee helpen tot het verkrijgen van nieuwe inzichten. Ieders situatie is uniek en vraagt om een individuele benadering om te kunnen bepalen welke route genomen kan worden. Twijfel niet te lang, ga, probeer iets en ontdek of het wel of niet past. Ga alleen door met een hulpverlener als je voelt vooruit te gaan. Laat je zeker geen jaar of langer aan het lijntje houden want dan werkt de therapie gewoon niet.

 

Het meest belangrijke wat deze periode mij heeft gegeven is vriendschap met mijzelf en daardoor een rotsvast vertrouwen in mijzelf en in de toekomst.

 

Anoniem reageren op dit artikel

Zoals op elk artikel kun je ook op dit artikel reageren. Nu kan ik mij voorstellen dat je misschien iets wil schrijven maar niet wil dat dit wordt gekoppeld aan jouw online identiteit. Om het toch mogelijk te maken een reactie te plaatsen kun je mij een PM sturen met het verzoek jouw reactie (of een deel) anoniem te plaatsen. Ben je bang dat ook dat teveel van jou prijsgeeft dan kan ik het nog verder anonimiseren door jouw reactie te herschrijven in mijn woorden. Aan jou de keuze welke optie je prefereert.

 

Het spreekt voor zich dat jouw identiteit op geen enkele wijze naar buiten zal komen tenzij jij dat zelf aangeeft.

 

Hulp nodig? Stuur een pm.

Link naar reactie

Aanbevolen berichten

  • 0

Op het stukje met "Het is een staat van geestelijke pijn die zo hevig kan zijn dat je hem maar wat graag zou inruilen voor fysieke pijn." na inderdaad heel herkenbaar - gelukkig was het na een half jaartje weer voorbij!

 

gelukkig voor je Peter, dat je die regel niet herkent.

 

deze getuigenis laat hem echter wel zien:

http://www.telegraaf.nl/vrouw/actueel/22970086/__Open_brief__Niemand_wil_zomaar_dood__.html

Link naar reactie
  • 0

Zelfs GeenStijl besteed aandacht aan zelfmoord, weliswaar op de bekende GS wijze maar toch.

 

De duistere kant van Boer Zoekt Vrouw

 

Het artikel op GS gaat over zelfdoding onder boeren als gevolg van eenzaamheid maar vooral het harde werken zonder dat daar iets tegenover staat. Niet goed voor iemands zelfbeeld, niet goed voor iemands eigenwaarde.

 

 

Andere linkjes uit het artikel.

 

Boer zoekt touw - zelfmoord op het platteland

 

Boerenzelfmoord, een onderschat verschijnsel

Dan liever de schuur in

Hulp nodig? Stuur een pm.

Link naar reactie
  • 0

Wat een triest stukje daar op GeenStijl. En dat juist over een programma dat erop gericht is om mensen gelukkig te maken. Of is het juist niet de bedoeling dat mensen gelukkig zouden kunnen worden? Elk mens zou gelukkig moeten/mogen zijn, of het nu een ondernemer of met welk beroep dan ook betreft. Sommigen worden nooit gelukkig en misschien is dat al genetisch bepaald. Maar ik juich elke actie en elk programma toe, dat erop gericht is om mensen gelukkig te maken in hun leven. Een relatie kan daarbij een grote rol spelen. Ik heb zelf een hekel aan de vele pulp-programma's op TV, maar ik ben ervan overtuigd dat ook die programma's een dergelijke rol in het leven van velen speelt. Als morgen de TV definitief op zwart wordt gezet, hebben we binnen 1 week een veelvoud aan zelfmoorden te verwerken. Als jullie van mening zijn dat de ondernemers een groter aandeel heeft in het aantal depressies dat tot zelfdoding leidt, dan is het zinvol om naar een preventief programma voor ondernemers te gaan zoeken i.p.v. het steeds blijven wijzen naar trieste situaties en gebeurtenissen. Ik denk dat je dan uitkomt of fundamentele zaken, zoals "de zin van het leven" en "de relatieve waarde van materialisme". Als je kiest voor een risicovol ondernemerschap, moet je je vooraf terdege bewust zijn van het feit dat je je familie ook opzadelt met die risico's. Als je daar achteraf nog mee moet worden geconfronteerd, is het te laat en kan dat al de oorzaak zijn waardoor je partner je heeft verlaten. Als je geen partner hebt, weet je zelf ook dondersgoed dat je niet ongelimiteerd alle risico's kunt nemen. Als iedereen een open en eerlijke "relatie" met een klankbord zou hebben, (ondernemer of niet-ondernemer) zouden er heel veel problemen voorkomen kunnen worden en zouden mensen veel moeilijker in een depressie kunnen raken. Gewoon elkaar helpen als mens tot mens, waarbij eventueel ook materiële hulpmiddelen nog een rol kunnen spelen. Dat er soms deurtje opengebroken moeten worden is duidelijk, maar dat bereik je al helemaal niet door steeds de nadruk op negatieve berichten te blijven leggen.

Link naar reactie
  • 0

Ben het op zich helemaal met je eens Peter. Toch ontleen ik mijn enthousiasme om te ondernemen voor een groot deel aan mijn ogen open blijven houden voor de strijd waarin andere mensen ten onder gaan of dreigen te gaan. Daarom is het niet verkeerd om dit soort berichten ook op een forum als dit te plaatsen. Hier herkennen veel ondernemers zich in, ook degene die hier niet actief zijn en alleen maar meelezen. Zij kunnen zien dat ze niet alleen staan met hun worsteling, maar dat er wel degelijk mensen zijn die zich om hen bekommeren. En dat er ook vele wegen zijn om het tij te keren. Jij geeft ook vaak enkele van die wegen aan.

 

Het leven is te mooi om niet tot het natuurlijke einde ervan te blijven genieten. Ook al heb je obstakels die niet te overzien zijn zoals bijvoorbeeld een (naderend) faillissement. Dan kun je altijd nog vanaf de zijlijn in een rustig hoekje blijven kijken hoe je je toch enorm hebt ingezet, maar dat het resultaat er niet heeft mogen zijn. Dat is zeer leerzaam en daarmee heb je een van de belangrijkste doelen in je leven vervuld. Ontdekken en er wijzer van geworden en tevreden zijn. Dat is een veel edeler doel dan het hebben van een grote onderneming of een grote pot met geld als je je laatste natuurlijke ademstoot uitblaast.

 

Link naar reactie
  • 1

Het oorspronkelijke artikel gaat (als ik het even ruw samenvat) over "falen" als ondernemer, door bijvoorbeeld de economische crisis. Over de "stoere ondernemer met zijn onuitputtelijke doorzettingsvermogen" die daardoor zijn bedrijf verliest, psychische klachten krijgt en ook privé in de knoop raakt.

 

Maar het kan ook andersom: als je door privéproblemen dusdanig overspannen raakt dat je niet meer kunt werken en daardoor je bedrijf dreigt te verliezen. Daar sta je dan, zonder inkomsten, zonder arbeidsongeschikheidsverzekering, terwijl je de huur betaalt van de FOR en de belastingaangiftes voor de deur staan. Waardoor je bedrijf, waar al je ziel en zaligheid in zit, steeds verder wegzakt. Omdat de opdrachten wel beschikbaar zijn, maar de ondernemer niet.

 

Bij mij is gelukkig geen sprake van het ernstige resultaat waartoe zoiets kan leiden en waar het artikel eigenlijk over gaat. Ik wil ook niet al teveel over mijn persoonlijke situatie kwijt op het forum (wel in PB), want daar is deze post niet voor. Maar ik wil wel een kleine bijdrage leveren aan het afbreken van het taboe, door met dit bericht toe te geven dat het ook bij mij en mijn bedrijf niet allemaal rozengeur en maneschijn is.

 

Verder wil ik eigenlijk alleen onderstrepen wat het oorspronkelijke artikel al zegt: de wederzijdse impact tussen welzijn van de ondernemer en welzijn van het bedrijf is gigantisch, zeker bij een kleine onderneming. Je haalt energie uit het succes van je bedrijf, maar het bedrijf heeft ook jouw energie nodig om succesvol te zijn.

Met vriendelijke groet, Ron van der Kolk MSc MBA

 

Ik werk via Inflection als interimmanager voor de publieke sector aan betere

dienstverlening, bedrijfsvoering & informatievoorziening door de overheid. 

Link naar reactie
  • 0

Je haalt energie uit het succes van je bedrijf, maar het bedrijf heeft ook jouw energie nodig om succesvol te zijn.

Dat zouden meer mensen moeten realiseren. Maar soms is het moeilijk of zelfs onmogelijk om die cirkel te doorbreken.

Vooral de negatieve energie die mensen als reactie geven, zorgen ervoor dat dit erg moeilijk is.

 

Mijn persoonlijke ervaring is ook dat mensen in de regel erg negatief zijn. Als iets mislukt dan hadden ze het al zien aankomen en als het goed gaat hoor je niemand. (directe familie natuurlijk niet meegerekend)

Wellicht dat andere het anders ervaren, maar ik ben niet anders gewend, tenzij men iets van je wilt, maar daar prik je als het goed is zo door heen.

Link naar reactie
  • 0
Maar het kan ook andersom: als je door privéproblemen dusdanig overspannen raakt dat je niet meer kunt werken en daardoor je bedrijf dreigt te verliezen. Daar sta je dan, zonder inkomsten, zonder arbeidsongeschikheidsverzekering, terwijl je de huur betaalt van de FOR en de belastingaangiftes voor de deur staan. Waardoor je bedrijf, waar al je ziel en zaligheid in zit, steeds verder wegzakt. Omdat de opdrachten wel beschikbaar zijn, maar de ondernemer niet.

Herkenbaar :'(. Ik héb mijn bedrijf er door verloren (bij mij niet door privé problemen maar zakelijke conflicten) ... en het heeft tot nu toe bijna 3 jaar gekost om er emotioneel weer bovenop te komen. Financieel duurt het nog flink langer....

 

Maar ik wil wel een kleine bijdrage leveren aan het afbreken van het taboe, door met dit bericht toe te geven dat het ook bij mij en mijn bedrijf niet allemaal rozengeur en maneschijn is.

Bespreekbaar maken is ook een vorm van verwerking.

 

Beluister mijn nieuwste podcast: de verplichte AOV, wat moet jij er mee?

 

Link naar reactie
  • 0

 

Ik heb met interesse dit topic gelezen, en ik heb zelf iets dergelijks meegemaakt, jaren geleden. Zonder teveel in details te willen treden kan ik wel zeggen dat "depressie en erger" niet over gaat, ook niet na jaren. En omdat je niet gemakkelijk een "gewone baan" krijgt als ex-ondernemer, en zeker niet als ex gefaalde ondernemer, moet je weer als ondernemer aan de slag. Met alle bagage uit dit topic. Met de handicap dat sommige taken die voor andere mensen heel eenvoudig zijn, voor jou soms een onoverkomelijke barriere zijn. Denk aan het invullen van een belastingaangifte. Zo kan het zijn dat er ondernemers rondlopen die na een herstart succesvol zijn, maar die desondanks bagage met zich meedragen. Die mensen zijn heel gelukkig, maar hebben het één dag per maand erg moeilijk. Of twee, of drie.

Link naar reactie
  • 6

Een aantal ondernemers die heel actief waren in het mensen helpen op dit forum hebben hun eigen zakelijke of geestelijke problemen niet of nauwelijks gedeeld. Totdat we geconfronteerd werden met hun plotselinge vertrek van deze wereld. Er heerst dus inderdaad een taboe op het delen van falen en de gevolgen daarvan terwijl successen graag gedeeld worden. Volgens mij is het voor iedereen een grote stap om niet gelukte plannen of haperende bedrijfsvoeringen aan de buitenwereld te vertellen terwijl mislukte plannen veel vaker voorkomen dan succesvolle.

 

Omdat ik de laatste jaren ook aan het worstelen ben met mijn bedrijfsvoering wil ik dit met jullie delen, misschien wel om een depressie te voorkomen.

 

Een tiental jaar geleden ben ik gestart met een product te ontwikkelen om mijn eigen rugklachten te verhelpen. Het bleek ook geschikt voor anderen en op advies van de Novu, Syntens en enkele andere zelfstandig adviseurs zou ik dit groots moeten gaan aanpakken. Wereldwijd patent aanvragen en een goede producent en distributeur zoeken werd streng geadviseerd. “Dit is een wereldvinding” is me een aantal malen letterlijk verteld. Op de eerste beurs waar we het product lieten zien werden we overvallen door de reacties van bezoekers waaronder ook vele grote bedrijven. Een goede producent/distributeur met een wereldwijd netwerk van 2600 dealers was binnen een half jaar gevonden en de wereld lag voor ons open.

 

Veel tijd gestoken in dealerinstructies en duizenden demonstraties gedaan bij bedrijven. Veel publiciteit gehad, tv radio en honderden publicaties in vakbladen en tijdschriften. Een 60 tal beurzen gedaan waarvan de helft internationaal. Veel lovende woorden en een twaalftal nationale en enkele internationale awards en prijzen gewonnen. Kortom het kan niet stuk zou je zeggen.

De werkelijke verkopen kwamen maar mondjesmaat. De dealers kregen de producten niet verkocht. Zelf deed ik ook als dealer mee en verkocht zo af en toe wel wat. Niemand kon me vertellen wat er aan schortte. Het was een mooi product maar als het puntje bij het paaltje kwam haakte bijna iedereen af.

 

Ik heb daarop opeenvolgend een aantal commercieel adviseurs aangetrokken waaronder enkelen die grote bekende bedrijven hebben opgezet en tot een succes hebben gemaakt. Mijn spaargeld (circa 700k) dat ik met 30 jaar ondernemen heb opgebouwd heb ik volledig gestopt in het tot een succes maken van het bedrijf. Grofweg een derde in patentkosten, een derde in beurzen en promotie, en een derde in ontwikkeling en eigen kosten om alles voor elkaar te krijgen, zoals het salaris van mijn steun en toeverlaat mijn dochter en reis en verblijfkosten.

 

Toch leidde het niet tot een toename van de verkopen. Het bleef kabbelen. Veel aandrang uitgeoefend op de distributeur en de dealers om meer te verkopen, maar zonder resultaat. Twee jaar geleden begon ik behoorlijk ongerust te worden en kreeg zelf allerlei spanningen. De kosten bleven maar doorgaan en stonden in geen verhouding met de opbrengsten. De maat voor mij was vol. Om er niet aan onderdoor te gaan heb ik de adviseurs gevraagd op te stappen. De distributeur heb ik uitgelegd dat het zo niet langer kon en heb het contract opgezegd. Deze ervaarde het als een bevrijding. Ik ging het vanaf nu gewoon helemaal zelf doen. Wel heb ik een paar aandeelhouders gevonden die wilde participeren en aangaven goed te zijn in bedrijven te helpen met het opzetten van de marketing en bedrijfsvoering. Ik ben zelf onderzoek gaan doen bij potentiele kopers waar het probleem nu eigenlijk zou kunnen zitten. Dit bleek niet eenvoudig te vinden want men gaf wel smoezen maar niemand gaf de werkelijke reden aan waarom een bedrijf aanvankelijk heel enthousiast was over het product, maar later niet geïnteresseerd meer was.

Lang doorzeuren bij deze potentiele afnemers en niet tevreden zijn met een simpele afwijzing heeft mijn ogen geopend. Je kunt het ook met de hand dus is een machine overbodig. Een mens is vervangbaar en daardoor goedkoper.

 

De trieste conclusie is dat men niet of nauwelijks op mijn oplossing zit te wachten. Het tillen lijkt wel een probleem voor bedrijven, maar is het eigenlijk nauwelijks. Waarom leg ik uit op www.fysiekebelasting.nl

 

Een veelbelovend product, waar ik zeker van ben dat men dat hier op HL ook heeft gedacht, lijkt niet veel meer te worden dan een product in de marge als er niet iets grondig gaat veranderen in de houding van de maatschappij ten opzichte van het gezond houden van mensen.

Dat deze constatering mij heel veel pijn doet moge duidelijk zijn. Het laatste halfjaar ben ik daardoor behoorlijk prikkelbaar voor mijn directe omgeving. Ik heb een aantal keren op het punt gestaan om de strijd voor dit in mijn ogen nog steeds mooie product op te geven. De gedachte echter dat er een aantal mensen uit mijn directe omgeving hun energie er in blijven steken houdt me nog steeds overeind.

 

Omdat ik er nu van overtuigd ben dat zo’n product nooit geaccepteerd zal worden door allerlei niet zichtbare redenen ben ik gestopt als directeur van het bedrijf en heb de leiding overgedragen aan mijn dochter en een commercieel directeur. Ik kan niet overtuigend meer verkopen als ik de achterliggende onwil van de meeste van mijn potentiele klanten bezie. En de maatschappelijke weerstand tegen het oplossen van de fysieke problemen ondervonden heb. Ik ben een illusie armer.

 

Wel heb ik besloten om deze maatschappelijke onwil zichtbaar te gaan maken door middel van het voeren van acties. Hiervoor heb ik met een aantal medestanders de Stichting Gezond belast opgericht. Hier ga ik de komende jaren mijn energie in steken omdat ik niet kan verkroppen dat we met zijn allen zo’n houding ten opzichte van de gezondheid van onze medemens kunnen aannemen.

 

Ik voel me er in ieder geval stukken beter bij. Ook het schrijven van dit stuk lucht mij aanmerkelijk op. Denk toch ook dat het anderen die in dezelfde situatie kunnen verkeren een hart onder de riem kan steken. We hoeven onze eigen problemen volgens mij niet te verstoppen. Ondernemen is ook onder ogen zien dat iets niet of bijna niet lukt.

 

 

 

Link naar reactie
  • 0

Herman,

 

Ik maak een grote buiging voor je (wel veilig).

 

Soms heb je echt een goed idee maar zit het er gewoon niet in. Je zal zien dat we in 2025 denken "moesten werknemers dat echt tillen?". Ik heb zelf bijvoorbeeld een staand bureau en daar werd ook om gegniffeld. Nu ze zien dat ik om vier uur 's middags nog lekker fris sta door te werken achter dat ding willen ze er ook een..

 

Ik heb respect voor iedereen die in deze draad zoveel van zichzelf heeft laten zien.

Ben er zelf nog niet aan toe om mijn hele levensverhaal op dit forum te zetten maar dat komt op een dag nog wel.

 

Wat ik om me heen merk is dat iedereen op bijvoorbeeld Facebook laat zien hoe geweldig het met zijn leventje gaat. Lekker yoga en parachutespringen, de Instagram foto's van de kids, de druk-druk-druk zaak, de nieuwste app..

Heb er wel een aan gedacht om een menselijkere versie te maken. In plaats van Facebook: Failbook - Embrace the glorious mess you are

 

Soms zie je zo’n tekeningetje dat je “uit je comfort zone moet komen” om te groeien. Als je niet weet waar je moet wonen de volgende maand ben je behoorlijk uit je comfort zone kan ik zeggen uit ervaring. En het heeft me inderdaad veel en veel sterker gemaakt. Ik zie nu de mooie dingen van het leven veel beter en die hebben geen reet met geld te maken.

 

En zo gaat het met jou ook Herman, je komt hier sterker uit. Wie weet wat op je pad komt hierna.

Ga lekker op vakantie en daarna iets mooi nieuws doen. Er komen altijd nieuwe ondernemers kansen.

En ondernemen, dat kán je!

Nooit had ik het oude tuinhuis moeten verlaten

Link naar reactie
  • 0

Respect hoor.

 

Ook wel een beetje in shock. Een ondernemer met altijd zo veel passie en overtuiging.

 

Ik kon voor het product nooit echt een toepassing binnen mijn bedrijven bedenken, maar kan juist wel voorstellen dat in de pakkettendiensten er wel veel mogelijkheden zijn te bedenken. En juist deze branche in nu zo in de lift.

Des te moeilijk vind ik het te accepteren dat het niet lukt, aan je inzet zal het zeker niet gelegen hebben, aan het product ook niet.

Ik hoop dat je met je nieuw gevonden rust misschien weer nieuwe moed en energie kunt vinden om dit of een ander project weer op te kunnen pakken.

 

Link naar reactie
  • 0

Herman,

 

Wat knap dat je dit schrijft en doet! Op dit forum heb ik ook wel eens (als iemand met regelmatig rugklachten) gedacht: "Tjonge, wel een gespam met die tiller." Maar nooit opgeschreven omdat ik altijd ontzettend veel bewondering voor je inzet en passie voor je vinding heb gehad, en nog steeds heb. Dat je nu heb besloten om een stapje terug te zetten en je energie in de bewustwording over (potentiële) rugklachten te steken, roept alleen maar bewondering af. Succes daarmee!

Link naar reactie
  • 0
Ik kan niet overtuigend meer verkopen als ik de achterliggende onwil van de meeste van mijn potentiele klanten bezie. En de maatschappelijke weerstand tegen het oplossen van de fysieke problemen ondervonden heb. Ik ben een illusie armer.

Een illusie en ook heel wat muntjes armer, en een hoop ervaringen rijker. Inderdaad goed om die problemen niet te verstoppen maar onder ogen te zien, te accepteren en zelfs te delen.

Beluister mijn nieuwste podcast: de verplichte AOV, wat moet jij er mee?

 

Link naar reactie
  • 0
Cyber Security Adviseur
Cyber Security Adviseur

Diep respect dat je dit hier zo naar voren brengt. En ik denk dat wat je hier naar voren brengt ook heel waardevol kan zijn voor anderen, omdat het laat zien dat zelfs wanneer je voorbij de hindernis van je eigen overtuiging bent en ook anderen positief zijn over jouw idee, dat nog geen garantie voor succes is.

Link naar reactie
  • 0

Je kunt van te voren niet zien of ergens een markt voor gaat zijn. Als ondernemer is het je taak om in je product te geloven, tot het moment dat dat eigenlijk tegen beter weten in is. Dus "falen" is niet van toepassing als je uiteindelijk na lang tegen de stroom in roeien, de riemen overboord gooit, falen zou zijn als je het niet had geprobeerd.

 

Tegen depressie helpt het om mensen te zien. Dus mail alle HL'ers maar dat je binnenkort op de koffie komt.

Link naar reactie
  • 0

Mooi de koffie staat klaar.

 

Ik denk altijd aan dat interview met miljardair Bill Gates. De belangrijkste factor waarom die zo rijk is geworden zegt hij hierin is geluk.

 

Als het moeizaam wordt, geen energie oplevert, er geen geluk is, de dingen niet vanzelf gaan of verkeerde timing is het de kunst te kunnen stoppen.

 

Het enige wat ik daarbij kan zeggen is hou moed en blijf geloven.

Geloof is veranderbaar:

 

Link naar reactie
  • 0

Herman, eerder dit jaar in Utrecht had je me er al iets over verteld. Nu schrijf je het hier op en breeduit met alle redenen omkleed, petje af en op punten nog best verrassend! Het leek - van buiten af bekeken - zo goed te gaan, maar de harde werkelijkheid is weerbarstiger gebleken en je doet nu bewust stappen in iets andere richtingen. Dat is soms de pech van ondernemen, maar jij laat zien dat je weer verder kunt door één keer vaker op te staan dan te vallen, respect had ik al voor jou en jouw idealen, dat is nu alleen maar meer geworden, omdat je je kwetsbaar opstelt. Succes en groet!

Succes & Groet, 

Hans (J.H.) van den Bergh MSc BEc

HL-Deelnemer en -Moderator I Social Designer I Consultant Communicatie -, Innovatie - en Marketing-Strategie I Ontwerpend Onderzoeker Gediplomeerd Specialist Arbeidsrecht  Bedrijfsidee? Toets het gratis: HIERMEE!

Link naar reactie
  • 1

Beste mensen. bedankt voor jullie reacties en mails. Ik denk dat we in zo'n warme gemeenschap als hier elkaar goed kunnen helpen. Ik zou andere ondernemers die moeilijke tijden doormaken ook willen oproepen om het hier gewoon te delen. Het geeft lucht.

 

Lucht, dat ik in ieder geval goed heb kunnen gebruiken om met een ontspannen hoofd mijn broer te helpen begeleiden bij zijn overlijden afgelopen maandagnacht.

Na volgende week als de begrafenis voorbij is zal ik nog even verder reageren op jullie bijzondere inbreng.

 

groet herman

 

 

Link naar reactie
  • 0

Vandaag gelezen:

 

Alle huidige succesvolle ondernemers zouden op hun blote knietjes dankuwel moeten zeggen tegen alle ondernemers die failliet gegaan zijn (of op een andere manier gestopt omdat het niet lukte).

 

Want alle kennis en opgedane ervaring van de 'gefaalde' ondernemer wordt doorgegeven aan de rest die er van kan leren en op die manier wel slagen.

 

Mislukken/fouten maken is een zeer grote bron van kennis. Zeer positief voor de samenleving, zeer negatief voor het individu, maar wel noodzakelijk om vooruit te komen.

www.evelo.be - Elektricien in regio Kortrijk - technical support for creative people.

Link naar reactie
Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
Hide Sidebar
  • Wil je onze Nieuwsflits ontvangen?
    Deze verzenden we elk kwartaal.

  • Wie is er online?
    5 leden, 255 Gasten

  • Breng jouw businessplan naar een higher level!

    Op dit forum worden alle onderwerpen m.b.t. ondernemerschap besproken.

    • Stel jouw ondernemersvragen
    • Antwoorden/oplossingen van collega ondernemers
    • > 75.000 geregistreerde leden
    • > 100.000 bezoekers per maand
    • 24/7 bereikbaar / binnen < 6 uur antwoord
    •  Altijd gratis

  • Ook interessant:

    Ook interessant:

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Cookies op HigherLevel.nl

We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.