De kleine ondernemers van nog niet zo lang geleden....

[Quibke]

Zaterdagochtend, zomaar een paar jaar geleden. Het gezin wordt langzaamaan wakker. Eén voor één komen de kinderen beneden. Lekker rustig. Een pot thee dampend op tafel, een geurige kop koffie. Pa aan een broodje, ma leest de ochtendkrant. Iedereen lijkt nog een beetje te sluimeren.

 

Zo rond 11.00 uur hebben pa en ma de krant grotendeels uit en loopt pa richting de kapstok. Uit de binnenzak van zijn jas haalt hij een bruin envelopje en geeft dat aan moeder. Samen gaan ze naast elkaar zitten en wij als kinderen er tegenover. Het loonzakje wordt opengescheurd en moeder begint alles in stapeltjes te verdelen. Dit is voor de gewone rekening, dit voor de spaarrekening, hiermee moet wat afgelost worden, dit is voor de bakker, dit voor de SRV man en voor ieder van ons een paar kwartjes in verhouding als zakgeld. Op naar de benzinepomp voor snoep!!

 

Wat overblijft, is voor de wekelijkse boodschappen. Dit is op zaterdag namelijk vaste prik, evenals een grondige poetsbeurt door het hele huis. Ieder heeft zijn taak.

 

Maar eerst verse koffie zetten, want 'dun Bakker' komt zo. Hij komt zijn wekelijkse centen innen en wij zijn zijn vaste koffie adres. Afgelopen week is de bakker namelijk dagelijks langs geweest om vers brood te bezorgen. Ook wanneer je er niet bent, hangt hij neer wat hij denkt wat je nodig hebt. Gewoon aan de klink van de voordeur. Mocht je niks nodig hebben en je bent er niet, dan is een “nee, dank je”- briefje voldoende.

 

Helaas had ma te weinig gereserveerd, maar de bakker gelooft dat dit volgende week wel weer goed komt. Hij noteert het in zijn verkreukelde boekje, stopt dit in zijn borstzakje en gaat verder met zijn ronde.

 

Dan naar de supermarkt. Tegenwoordig mag je bij de groente- en fruitafdeling alles zelf pakken, heel vreemd! Er loopt nog wel iemand rond, maar die vult alleen maar aan…

 

Snel lopen we door en sluiten we aan in de rij op de afdeling slagerij. Rustig wachten de mensen tot ze aan de beurt zijn. Ook pa leest van zijn briefje op wat hij graag wil hebben en de slager pakt het in. “Mag het iets meer zijn, meneer?“ Hahaha, geweldig, die meneer vraagt iedere zaterdag hetzelfde!

Doorschuifelen naar de afdeling vleeswaren: een half ons van dit, een onsje van dat, mag ik dat eens proeven…..? Pa is weer lekker op zijn gemak bezig. Natuurlijk een rolletje worst voor ons en we schuiven door richting de kaasafdeling…. Voor een plakje kaas natuurlijk!

 

Daarna gaat alles in sneltreinvaart. Ma heeft nl. alles precies op volgorde opgeschreven en wij kennen de weg, dus kunnen we goed helpen alles te pakken. Bij de kassa pakt vader zijn 'knip'-portemonnee en als altijd verschijnen er wat zweetdruppeltjes op het voorhoofd…. Gelukkig hoeven we vandaag niks terug te leggen van de kassamevrouw.

 

Op maandag blijken we de melk vergeten te zijn en ik krijg wat geld mee om naar de supermarkt te gaan. Dit is 3 straten verder, dus ik mag trots alleen! Helaas is deze gesloten, omdat deze mensen ook van 2 dagen weekend willen genieten. Snel terug naar huis, want met een beetje geluk ben ik dan nog op tijd voor de SRV wagen! Snel de lege glazen melkflessen in het speciale mandje doen. Ik ben net op tijd ! Melk is er, dus we kunnen pannenkoeken eten.

 

Om 19.30 uur komt pa thuis en onder het vertellen van mijn dag peuzel ik gezellig mee aan zijn pannenkoeken, welke ma weer vers aan het bakken is.

**** TINGELINGELING**** ….. Langzaam ontwaak ik uit mijn mijmeringen…… Ik sta bij de ijscoboer met mijn dochters welke mij aan mijn broekspijpen wakker schudden.

 

Waar is die bakker gebleven? En die SRV man? En die behulpzame afdelingen in de supermarkt? De IJscoman knipoogt. Hij kent mijn ouders, kent mij en weet precies welke kinderen bij wie horen en in welke buurt. Heel wat jaren ouder intussen geniet hij van een stukje uitstervend beroep. Daadwerkelijk contact met zijn mensen, klanten. Hij geeft me een vette knipoog, net of hij mijn gedachten heeft kunnen lezen en doet een extra dot slagroom op mijn ijsje. Ik geef hem een grote knipoog terug, betaal met een leuke fooi en hoop dat hij nog lang mag rondrijden. Ik mis namelijk mijn bakker en SRV man.

 

Huppelend ga ik achter mijn gierende dochters aan mama een ijsje brengen en mijmer nog even na......

[Frans Sijtsma]

Het meest interessante aan dit topic vind ik eigenlijk de concensus die er is over de aandacht van vroeger, men kende je, de service. Al die dingen die niet in een prijs zijn uit te drukken en die je niet kunt duidelijk maken aan een ander die het niet zelf zo ervaren heeft.

 

Dit staat namelijk in een aardig contrast met dit topic waar de focus enorm ligt op prijzen, prijs kenbaar maken en in sommige gevallen volledig voorbij wordt gegaan aan de waarde van niet-objectiveerbare zaken zoals in deze column van Marcel genoemd worden.

 

 

Vraag me af of in beide topics andere mensen aan het woord zijn. Een andere generatie wellicht? Geen idee, maar wel leuk om beide topics naast elkaar te lezen

 

Frans

[Micha van Veen]

Mooi verhaal, ik krijg gelijk de reclame van Oud Amsterdam kaas in mijn hoofd. Ik woon zelf in Uithoorn, een klein dorpje onder Amsterdam. En woon in het oudste straatje van Uithoorn, namelijk de Amstelstraat uit begin1900. Ons huis is gebouwd in 1912. Dus ik durf wel te zeggen dat ik af en toe neig naar nostalgie.

 

Het is ook een heerlijk straatje, waar bijna alleen maar mensen wonen zoals vroeger ondanks dat ze van mijn leeftijd zijn (rondom 35). Lopen bij elkaar binnen, komen op verjaardagen. Oude huizen hebben nog wel eens wat onderhoudt nodig, dus in de zomer doen we dit met een groepje. Dit is gezelliger, vooral rond 5 uur wanneer het bier tijd is. We hebben een ambachtelijke slager die echt fantastisch is. Ik wordt ook altijd geholpen door slager Marcel. Zou het de naam zijn? Mijn vrouw is fotograaf en gaat ook altijd naar de dezelfde fotografie winkel. Want daar kennen ze haar naam en weten ze wat ze wilt (he de tune van Cheers in mijn hoofd).

 

Maar als ik reëel nadenk over vroeger, vond ik het brood van srv man en die van de bakker om de hoek eigenlijk niet zo lekker. Droog, meelig en niet zo vers als dat ik het nu bij de appie haal. Rare flessen melk, waarbij ik altijd met mijn duim door het afsluitfolie heenprikte. En dat fietsen door de regen van winkel naar winkel vond ik ook best irritant. Het gehaast boodschappen doen, omdat alles open was tijdens werktijd, maar nooit wanneer ik en de rest van Nederland tijd had.

 

Nu loop ik 200 mtr naar de c1000, hema en op zondag 500 mtr naar de appie. En bij de appie loop ik naar de sigaretten balie en hoor ik "2 pakjes marlboro micha, en ga je nog iets leuks doen dit weekend?" Bij Marcel de slager reken ik af en denk ik altijd "damn wat is hij eigenlijk duur". En durf ik eigenlijk niet met mijn beleg gehaald bij de c1000 langs hem te lopen...

 

Ik stap langs jouw punt over geld, en mijmer mee in nostalgie. Bedankt voor je verhaal in ieder geval.

 

Micha

 

Even genieten:

de melkboer uit 1958

 

Cheers intro

 

old amsterdam

 

Het dorp

 

[Quibke]

Leuk Frans, want ook al reageer ik in dat topic zelf niet, aangezien ik niet kan uitdrukken wat ik zou willen zeggen, volg ik die draad wel met erg veel interesse !

 

(Terwijl ook "de verbrandingsmotor" ieder dag in mijn top 10 lijstje staat ! ;))

 

Sommige diensten en kwaliteiten kun je niet in woorden of in geld uitdrukken (vooraf). Sommigen diensten en kwaliteiten bewijzen zich pas tijdens een proces, of zelfs pas achteraf.

 

In mijn oude bedrijf stond ik voor kwaliteit en leende daar mijn prijs aan, in mijn nieuwe bedrijf exact hetzelfde. Dan maar rechtlijnig zoals sommigen dit zouden bestempelen, maar bij mij staan kwaliteit, service en persoonlijkheid nog hoog in het vaandel.

 

Ik vind de vergelijking die je maakt met het aangehaalde topic erg scherp ! Klasse.

 

[Quibke]

Mooi verhaal, ik krijg gelijk de reclame van Oud Amsterdam kaas in mijn hoofd. Ik woon zelf in Uithoorn, een klein dorpje onder Amsterdam. En woon in het oudste straatje van Uithoorn, namelijk de Amstelstraat uit begin1900. Ons huis is gebouwd in 1912. Dus ik durf wel te zeggen dat ik af en toe neig naar nostalgie.

 

Het is ook een heerlijk straatje, waar bijna alleen maar mensen wonen zoals vroeger ondanks dat ze van mijn leeftijd zijn (rondom 35). Lopen bij elkaar binnen, komen op verjaardagen. Oude huizen hebben nog wel eens wat onderhoudt nodig, dus in de zomer doen we dit met een groepje. Dit is gezelliger, vooral rond 5 uur wanneer het bier tijd is. We hebben een ambachtelijke slager die echt fantastisch is. Ik wordt ook altijd geholpen door Marcel. Zou het de naam zijn? Mijn vrouw is fotograaf en gaat ook altijd naar de dezelfde fotografie winkel. Want daar kennen ze haar naam en weten ze wat ze wilt (he de tune van Cheers in mijn hoofd).

 

Ik stap langs jouw punt over geld, en mijmer mee in nostalgie. Bedankt voor je verhaal in ieder geval.

 

Micha

 

Micha.... thnx. Je snapt het precies !

 

Enne... ik ga zometeen met die ge-wel-dige tune slapen ! Bedankt voor het herinneren !

 

http://www.youtube.com/watch?v=xvRGh2NEjSU

 

(edit : wat denk je : laat ik ook maar effe wat links plaatsen ?? ;-) Maar de "ondertiteling" in mijn link is ook wel erg leuk ;D

[Micha van Veen]

Lang leven de techniek, die hadde ze vroegah niet...

 

Ik was voor 01:04:29 mijn reactie aan het wijzigen ;D wel goede subs trouwens. Ik ben gelijk opzoek gegaan of ik niet wat oude afleveringen van cheers kan vinden... Was altijd een grote fan van Norm.

 

Nog een kleine docu van 7 minuten over oudere mensen die vroeger helemaal niet zo goed vonden...