Waarom biotech-bedrijven op de schroot-hoop belanden

[AOS]

Ik vond een aardig artikeltje. De strekking is dat managment vaak een probleem is bij biotech bedrijven die vooral geleid worden door wetenschappers. Ze missen vaak de kennis om een goed informatie systeem aan te leggen, een goed bedrijfs IT-systeem, disipline en structuur aann te brengen en een product te marketen. Ze focussen te veel op de volgende mijlpaal in het onderzoek.

 

Volgens een studie is dat de reden dat er veel bedrijfjes kapot gaan of verkocht worden, lang voordat dat de bedoeling was.

 

 

lees meer...en geef eventueel commentaar

[Nils de Witte]

Dat de Life Science bedrijven een management probleem hebben is wel duidelijk. Dat ze geen informatie systeem kunnen opzetten lijkt me onzin. Het probleem is veel eenvoudiger.

 

De meeste Life Science starters zijn gewoon geen ondernemers. Ze weten wel hoe je geld moet uitgeven maar niet hoe je geld moet verdienen. Op zich zou dat niet zo'n probleem zijn, omdat meer starters dat niet weten. Die komen er echter vanzelf achter als ze een beroep doen op de kapitaal markt.

 

Kenmerkrnd voor de Life Science starters is dat ze verekken om zich aan te passen. Ze vinder dat zij "Gods gift to mankind" zijn en dat ze "recht" hebben op veel geld. De ellende is dat allerlei guru's, wetenschappers en overheidsdienaren die lui de hand boven het hoofd houden en ze steeds maar geld geven.

 

Zo komen die bedrijven inderdaad op de schroothoop terecht en dat gaat voorlopig niet veranderen.

[Ties [r.i.p.]]

Hoi Nils,

 

In mijn ervaring is het iets genuanceerder, het management probleem bij Life Science / biotechnologie bedrijven.

 

Kenmerkend voor dit type bedrijven is de duur van het ontwikkelingstraject, soms wel oplopend tot 10-15 jaar. Daarna komt ook nog periode van het aanvragen van goedkeuring bij de lokale overheden. Daar staat tegenover dat, als het uiteindelijk lukt de markt enorm is, vaak enige miljarden euro. Daarom zijn veel investeerders ook geïnteresseerd om in dit type bedrijven te investeren, zelfs in een vroeg stadium ("early stage") zonder dat er een bewezen product is ("proof of concept").

 

Gedurende die ontwikkelingsperiode is de technologie het belangrijkst en zijn het de researchers die de dienst uitmaken. Vaak zijn het professoren van universiteiten die een bedrijf in Life Science beginnen en die hebben nu eenmaal geen notie van ondernemerschap en commercialiteit (willen dat vaak ook niet hebben). Vaak is het bijkomende probleem dat deze professor het product beschouwen als hun baby en er geen afstand meer van kunnen doen, zelfs niet als het bedrijf in het stadium van commercialiseren komt.

 

In de lange beginperiode kunnen Life Science ondernemingen niet zonder deze non-commerciële professoren teneinde het product te kunnen ontwikkelen. Echter, als de tijd gekomen is om het product op de markt te introduceren is dit een van de meest voorkomende controverses tussen investeerders en het management team.

 

Het geschetste probleem is dus inherent aan het type bedrijf maar goede investeerders investeren slechts in researchers die beseffen dat ze na verloop van tijd een stap terug moeten zetten.

 

Met vriendelijke groet,

 

Ties

 

[Gubbens]

Wat gesteld wordt over de lange ontwikkelingstermijn gaat veelal voor medicijnen e.d. die klinisch getest moeten worden wel op. Ik zie echter wel een probleem in de focus van de wetenschapper. Zo sprak ik laatst een wetenschapper die wilde gaan ondernemen met zijn eigen onderzoek. Hij werkte met modelorganismen om tests uit te voeren van bepaalde componenten. Het feit dat hij met een modelorganisme werkt is naar mijn inzien al een probleem, aangezien de resultaten in een modelorganisme veelal niet direct te vertalen zijn naar resultaten in de mens. Daarnaast had deze wetenschapper niet goed nagedacht over het eigendom van zijn toekomstige bevindingen. Toen ik ging doorvragen, bleek dat een bedrijf hem de componenten leverde die hij testte. In hoeverre deze componenten het eigendom van het bedrijf waren, daar had hij niet over nagedacht. De grote focus op zijn wetenschap is kennelijk toch een manco voor vele startende ondernemers in de life sciences.

 

Timo

[Nils de Witte]

Hallo Timo,

 

Leuk zo'n echo uit het verleden. De discussie waarbij je aanhaakt is 4 jaar oud. Jouw opmerkinge lezend moet ik constateren dat er in die tijd niet veel veranderd is. $ jaar gelegen was de life science sector van mening dat de wetten van de econimie niet op hen van toepassing waren en klaarblijkelijk zijn ze dat nog steeds van mening. Onder tussen is er een paar honderd miljoen verbrand en hebben we nog steeds gee life science industrie van betekenis.

[Rutger]

Het grootste probleem met de biotech bedrijven is het enorme verschil in de belevingswerelden tussen de inhoudelijke starters van de onderneming en de financieerder die het startkapitaal verzorgt.

De bedrijven groeien vaak onstuimig in zeer korte tijd waardoor de werelden van de financiële en operationele mensen vaak doorslaan in de sturing van het bedrijf.

Mijlpalen zijn de belangrijkste verkoopargumenten naar nieuwe investerdeers toe. Zodra beloofde markttoelatingsdata in zicht komen (2 jaar vooral) licht de focus vaak eerder bij een beursgang dan bij het product zelf.

Daarnaast is de wereld nog dusdanig klein dat men onderling erg veel aan elkaar gunt en daarin niet heel erg prijsbewust is.