Zoek de schuld eens bij jezelf

[hansdoorenspleet]

Als ik naar voetbal kijk, zie ik ontkengedrag in volle glorie. De handjes gaan weer omhoog. Ik heb niets gedaan. Ik heb hem niet geraakt. Ik heb de bal niet over de zijlijn gespeeld. Zelfs als iedere blinde vink kan zien dat het onzin is, komt er een ontkenning. Want misschien kom je er mee weg. Maar het is duidelijk aangeleerd gedrag. Er wordt op getraind.

 

Ik zie hetzelfde gedrag (in mildere vorm) bij managers. Maar die worden er niet op getraind. Waar komt het dan vandaan?

 

Als er iets niet goed gaat, zoek dan eerst de schuld bij je zelf. Maar dat doen we niet. We wijzen met een beschuldigende vinger naar anderen of (ook lekker) naar de omstandigheden. Ook managers doen dit. Hierdoor filter je wel weg wat vaak een belangrijke rol speelt bij wat er niet goed gaat: je eigen doen en laten.

 

Dit is een algemene kwaal. En die is best gek. Als je er rustig over nadenkt, moet je wel zeker weten dat je gelijk hebt, voor je dat doet. Een beschuldiging is zwaar, roept veel emotie op. Roept discussie op, mogelijk tot het niveau van ruzie. En moet uiteindelijk uitgepraat worden omdat de beschuldiging vaak niet terecht was. Dat moet je toch niet willen? Wat een gedoe. Wat een verspilde energie. Toch lees ik regelmatig dat een ander de schuld geven makkelijker is dan naar jezelf kijken.

 

Eerst naar jezelf kijken, naar je eigen rol. Je eigen handelen of juist niet handelen. De sfeer die je gecreëerd hebt. Maar we doen het niet. In de spiegel kijken, zelfs als je daar niet door een ander toe gedwongen wordt, is kennelijk heftig. Zo heftig, dat we vaak toch die andere route kiezen.

 

Toch is mijn ervaring door de jaren heen dat de manager bij bijna alles dat fout gaat, wel op een of andere manier een rol speelt of zelfs de hoofdverantwoordelijke is. We zouden dus als organisatie veel effectiever gaan functioneren als de manager zijn eigen reflectie en daarmee zijn eigen leervermogen zou stimuleren.

 

Wat is de aanleiding om niet naar jezelf te kijken?

 

[*]Inkomen: als de fout bij jou ligt gaat je prestatiebeloning omlaag?

[*]Carrièreperspectief: als ik een fout maak, gaat dat ten koste van mijn kansen?

[*]Ego: ik ben geweldig, ik maak geen fouten, ik ben nooit stom bezig, ik ben nooit zwak?

[*]Cultuur: je moet zelfverzekerd overkomen. Iemand met reflectie, met relativeringsvermogen, iemand die bereid is de fout bij zichzelf te zoeken is een twijfelaar, is zwak?

[*]Angst: om gekwetst te worden als je je kwetsbaar opstelt?

[*]Bedrijfscultuur: gooi de problemen maar over de schutting, dan ben je er van af

 

(Het is dus altijd de schuld van een ander, een andere afdeling: samenwerken wordt niet gestimuleerd)

 

Bij al dat begrijpen blijf ik hangen in een aantal algemene mogelijkheden. Belangen, overtuigingen, aannames. Misschien ligt het veel dieper of is het juist veel eenvoudiger. Ik ben geen psycholoog. Maar waarschijnlijk is het een combinatie van factoren.

 

Maar het zou zo helpen als we hier doorheen zouden kunnen komen. En op bedrijfsniveau kan dat. Daar is een structuur te bouwen die fouten niet veroordeelt en een cultuur te ontwikkelen die kwetsbaar zijn mogelijk maakt. Alles dat nodig is, is een beetje moed.

[Zomaar iemand]

Wat nu wel grappig is dat als je dan eerlijk bent over hoe je handelt dat dit je een kneus oplevert, uiteraard anoniem, want om zo eerlijk te zijn dat je aangeeft wie je bent dat gaat dan weer een beetje ver. Liegen over dat je het nooit doet is een stuk makkelijker.

 

 

Waarschijnlijk gaat mij dit nog meer kneuzen opleveren, want de waarheid kan zo hard zijn.

 

-----

 

Binnen mijn bedrijf probeer ik zoveel mogelijk te stimuleren eerlij te zijn. UIteraard weet je dat er af en toe gelogen wordt, vooral bij schades die voorkomen hadden kunnen worden. Officieel accepteer ik dit niet, maar onofficieel kan ik het me soms best wel goed voorstellen, mensen zijn nu eenmaal bang dat het toegeven een promotie in de weg staat of zelfs ontslag kan opleveren.

 

[Johannes Regelink]

 

100% openheid maakt van mijn onderneming ook "hun" onderneming en dat levert op lange termijn weer omzet en daarmee winst op.

 

Ik ben het hier vreselijk mee eens, toch wordt dit, denk ik, niet zo vaak toegepast. Zijn er ook nog minpunten aan deze eerlijkheid?

Ik ben ze nog niet tegengekomen. Maar ik kan me voorstellen dat het mis gaat als je een rotte appel in je personeelsbestand hebt zitten... (en toch wel vertrouwelijke gegevens op straat gooit of aan concurrenten doorstuurt).

[hansdoorenspleet]

 

100% openheid maakt van mijn onderneming ook "hun" onderneming en dat levert op lange termijn weer omzet en daarmee winst op.

 

Ik ben het hier vreselijk mee eens, toch wordt dit, denk ik, niet zo vaak toegepast. Zijn er ook nog minpunten aan deze eerlijkheid?

Ik ben ze nog niet tegengekomen. Maar ik kan me voorstellen dat het mis gaat als je een rotte appel in je personeelsbestand hebt zitten... (en toch wel vertrouwelijke gegevens op straat gooit of aan concurrenten doorstuurt).

 

Jammer dat hier niet meer op gereageerd wordt. Wat Johannes zegt is toch afwijkend van wat door de meesten gedaan wordt, denk ik. En het bevalt goed, het werkt uitstekend en er zijn eigenlijk geen nadelen aan verbonden.

Ben best benieuwd wat anderen dan toch tegenhoudt oom ook zo te gaan werken....

 

[hansdoorenspleet]

Meer dan 6000 lezers! Nooit verwacht, helemaal te gek!!!

[wilco u]

Als je hem niet niet omhoog gekickt had, dan had hij mij waarschijnlijk niet bereikt en dan had ik nooit deze nabrander kunnen geven ;D

 

Een oude Chinees schijnt ooit gezegd te hebben:

 

"als je met één vinger in de richting van een ander wijst, dan wijs je altijd nog met drie vingers naar jezelf!" *

(probeer maar ;) )

 

 

* Inspanningen zijn gepleegd om de rechtmatige eigenaar van dit citaat op te sporen. Indien iemand denkt rechthebber te zijn, dan kan deze contact leggen met de redactie van ..... :P

[Nano Hendrik]

Ik heb een paar jaar geleden onderzoek gedaan naar teams die een technologische onderneming starten. Het "jezelf de schuld geven" heeft ook een wetenschappelijke achtergrond.

 

Goede ondernemers hebben een grote "locus of control", maw: zij vinden dat hun prestaties afhankelijk zijn van hun eigen performance. Succes en falen zijn het directe resultaat van de ondernemer zijn acties (dat vindt hij/zij althans zelf). Er zijn in de voorgaande antwoorden al flink wat voordelen opgenoemd om de schuld bij jezelf te leggen; in de praktijk blijkt dit dus ook echt te helpen.

 

Een grote locus of control is (oa) te meten via de Big Five index, waar dit terugkomt in een hoge score op het persoonlijkheidskenmerk "Conscientiousness".

 

 

Further reading:

* McClelland, D. (1961). The achieving society. Princeton, NJ: Van Nostrand.

* Zhao, H. en Seibert, S. (2006) The Big Five Personality Dimensions and Entrepreneurial Status: A Meta-Analytical Review.

 

Vooral die laatste is een aanrader, PM me als je een kopie wilt hebben.