Moe...gewoon moe.....

[Quibke]

Mensen ik ben moe. Heb er 'geen zin meer an'. Maar niet gewoon moe, nee doodmoe. Zo moe, te moe om op te staan en te moe om te gaan slapen, want daar ben ik dan ook weer te wakker voor.

 

Kijk, ik heb de laatste jaren wat kleine (zakelijke) probleempjes gehad, waaronder en daardoor recentelijk een echtscheiding (niet zakelijk). Maar eerlijk gezegd had dit alles wel een positieve draai moeten geven, want alles komt uiteindelijk op zijn pootjes terecht.

 

Maar helaas. Ik doe mijn dingen die ik moet doen, en dan houdt het op. Natuurlijk is dit een stukje privé situatie. Maar ik lijk ook wel bedrijfsmoe. En dat heb ik nog nooit meegemaakt. Niet scherp, te lang wachten met potentials benaderen, niet adequaat reageren op email, enzovoorts.

 

Ik ben nieuws moe, Twitter-moe, HL moe…. Ik zie het op HL wel bij meer leden. Even moe van het “gezeur”. Altijd weer die herhaalde postings en discussies. Leden verdwijnen en ineens zie je ze weer terug komen mét prima postings. Werkt het zo? Afstand nemen van alles en weer terugkomen?

 

En in een winkel? Wel eens moe van je zeurende klant ? Of als advocaat van die dame die voor de vierde maal die dag belt? De verzekeringsagent die voor de zesde maal een polis moet bijstellen? Je zoveelste offerte aanvraag in het niets ziet verdwijnen omdat men “besloten heeft met een collega in zee te gaan”……

 

In mijn werk heb ik alleen maar met ondernemers te maken en de crisis lijkt nog lang niet voorbij, of is weer begonnen. Veel bedrijven hebben (nog steeds) volop financiële problemen. Waar halen zij de “drive” vandaan om iedere dag toch weer op te staan en het hoofd te bieden aan al die schuldeisers en ze te woord te staan.

 

Iedere avond maak ik een werklijstje voor de dag erna. Zowel zakelijk als privé. Gelukkig heb ik er dagelijks 2 punten van af kunnen werken, maar komen er jammer genoeg 4 punten bij… En ook daar word ik natuurlijk weer moe van.

 

Ik ben benieuwd of jullie deze zogenaamde bedrijfsmoeheid herkennen? Wat je er tegen doet of er mee gedaan hebt. Dit stukje is gelukkig wel met een glimlach geschreven, want hier was ik even niet te moe voor en zal ik al zingend mijn werklijstje nog af zie te werken:

 

Klein stukje “Toontje Lager” Herkenbaar ?

M'n boodschappen nog doen

En straks de vuile was

M'n haar dat wil ik groen

Maar dat kan morgen pas

De huur nog overmaken

En de tandarts zometeen

Naar Valkenburg of Aaken

Waar moet ik dit jaar nou weer heen

008 Bellen

Had ik dat boek nou uit of niet

Girokaarten bijbestellen

Vergeet de vuilniszakken niet

Die afspraak was veranderd

En, oh, verrek, dat feest

Naar de nieuwe van Fellini

Ben ik gelukkig al geweest

Ik ben geweest

 

Zoveel te doen

Ik heb nog zoveel te doen

Ik moet de zon in Japan onder zien gaan

Zoveel te doen

Ik heb nog zoveel te doen

Ik moet het oerwoud eens in bloei zien staan

 

[Zomaar iemand]

Ik heb daar met vlagen ook wel last van. Ik was tot 2 jaar geleden met mijn bedrijf vooral gericht op bedrijven. Financieel ging het aardig maar niet super goed. Ik sukkelde maar wat door, zonder na te denken over de toekomst. Tot ik mezelf durfde wakker te schudden en streng durde te zijn voor mijzelf.

Ik moest of nieuws bedenken of er helemaal mee stoppen.

 

Ik neigde ernaar om te stoppen maar werd eigenlijk door de buitenwereld tegengehouden. Waardoor er dus niets veranderde. Tot ik het podium verhuur tegen kwam en na wat gesprekken de boel heb over genomen.

Ineens ging er van alles veranderen, andere doelgroep (veel particulieren), lagere budgetten maar grotere frequentie van afname etc etc

 

Met andere woorden ik moest wat gaan doen en dat beviel me prima. Ineens kom ik me gaan storten op promotie, acties, sponsoringen maar ook groot gaan inkopen, dus keihard onderhandelen over kortingen en natuurlijk het aantrekken van personeel.

 

Ik kwam voor nieuwe problemen en nieuwe uitdagingen te staan. Wat mij opnieuw wakker schudde. Ik durf door het toenemende budget ook dingen uit te besteden (denk aan verzekeringen, onderhoud voertuigen, administratie)

 

Ik heb het nu drukker dan 2 a 3 jaar geleden maar hou wel meer tijd over. Ik heb zelfs tijd om met mijn vrouw een film te kijken en rustig te eten.

 

Wat jij aan zou moeten met mijn verhaal weet ik niet, maar misschien kun je er energie uitputten en durf je dan ook tegen de juiste dingen nee te zeggen.

[Marjan]

Hi Marcel,

 

Tsja, wat is moe? Ik neem het woord zelf eigenlijk niet zo gauw in de mond, vind het namelijk een woord waar ik op zich al moe van word!

 

Als ik je stuk zo lees lijkt mij het belangrijkste: haalbare doelen stellen. Dus niet een "lijstje" voor de volgende dag maar alleen punten die werkelijk echt moeten. Alles waar geen bloed uit vloeit hoeft niet op het "to do" lijstje te staan. Hooguit kun je nog wat aandachtspunten hebben (een "niet vergeten lijstje") maar zet deze niet op je "lijstje voor morgen" (lijstjes kun je namelijk op zich ook al moe van worden omdat ze een berg kunnen lijken waar je niet overheen kunt kijken).

 

Sinds mijn hersenoperatie vorig jaar ben ik gedwongen minder te doen dan ik gewend was. Ik heb dit ook moeten leren en daardoor plezier gehouden in wat ik doe. 's Avonds geen teleurstelling in mezelf omdat er werk is blijven liggen dat ik had willen doen maar voldoening omdat ik de dingen die ik die dag echt moest doen ook werkelijk heb gedaan.

Focus heet dit geloof ik en je eigen grenzen leren kennen. Mediteren helpt mij ook, maakt het makkelijker om te focussen op de dingen die er werkelijk toe doen en andere zaken (bewust) los te laten.

 

Dus Marcel: geen lijstje voor morgen! Hooguit twee dingen die morgen echt maar dan ook echt moeten (van jezelf) en die als eerste afwerken. Je zult zien hoeveel tijd je dan overhoudt om andere dingen te doen - die niet op een lijstje staan en waar je dan plotseling weer plezier aan gaat beleven, gewoon omdat het niet moet!

 

Voor nu of straks: slaap lekker. Voor morgen: veel werkplezier!

 

groet,

Marjan

[Joost Rietveld]

Marcel,

 

Ik ken je situatie (denk ik) als geen ander. Ik zag inderdaad dat je moe was of beter gezegd, dat de moed je in de schoenen zonk. Dat gezegd hebbende, weet ik ook dat wat jij de laatste jaren doorgemaakt hebt, juist voor jouzelf een voorbeeld moet zijn. Zoals het nu gaat, is een "walk in the park" in vergelijking tot pakweg 2 jaar terug.

 

Je bent van zo ver gekomen en alleen die laatste paar horden lijken nu groter dan ooit. Het voelt alsof je op je laatste adem het wereldrecord kortspringen moet halen en zelfs daar heb je de energie niet voor. Maar weet dat je sprongkracht nog steeds even groot is, want de Marcel die ik ken geeft niet op!

 

Iemand zei ooit: "domme mensen leren niet van fouten, slimme mensen leren van andermans fouten en intelligente mensen leren van hun eigen fouten". Ik heb jou zoveel goeds zien doen voor mensen die het moeilijk hadden en je weet feilloos waar zij de mist in gingen. Ik weet ook dat jij in staat bent om de fouten van hen te omzeilen en daardoor je hoofd boven water te houden. Je zult ook nooit meer de fouten maken die je zelf gemaakt hebt. Je bent er bijna vriend. Die laatste rot horden zijn dichtbij en de de sprong voelt even zwaarder dan ooit, maar hij is niet hoger dan je gedaan hebt de laatste jaren. Het is perceptie! De wil om vrij te zijn van de shit in je leven overheerst de logica en inzet om daar te komen. Maar het gaat maar met 1 stap tegelijk.

 

Marjan omschrijft het goed: maak geen lijst van alles wat je te doen hebt, maar bekijk van dag tot dag wat je aankunt en wat echt noodzakelijk is die dag. Als je hulp nodig hebt, je weet me te vinden en ik kom eraan.

 

groeten van je maat

Joost

 

 

[ChristelvR]

Allereerst mijn complimenten: het valt niet mee om te zeggen dat het allemaal even niet zo lekker loopt. Onthoud wel dat het echt geen schande is wanneer de koek soms gewoon even op is.

 

Het is misschien even niet het meest geweldige nummer (Volkomen k*t van Velthuis en Kemper) om een stukje tekst uit te halen, maar ik moest er toen het bij mij even flink tegen zat (ziekte) toch altijd om grinniken:

 

Denk dan soms is het leven echt volkomen k*t

 

En blijf daar maar een dag of twee in hangen

Want daarna gaat het meestal echt wel weer

Dan komt van binnen toch weer dat verlangen

En dan ga je weer en je laat het weer en je gaat tekeer en je staat er weer

 

Probeer te doen wat je moet doen, maar zet die doelen nu dan even niet te hoog. Doelen stellen die je niet gaat halen werkt alleen maar demotiverend.

 

Kop op, Marcel! Ik heb destijds je andere topic gevolgd en ik vind het heel knap dat je destijds je kop boven water hebt weten te houden. Dat geeft alleen maar aan dat je een ontzettend sterk karakter hebt en hier ook bovenop komt!

 

Sterkte!

[Quibke]

Oefff… dit had ik niet verwacht……

 

ik dacht iets minder persoonlijke reacties te krijgen, maar de HL-ers kunnen behoorlijk goed tussen de regels door lezen, geloof ik……

Dank voor de geweldige reactie tot nu toe.

 

Als eerste, maar niet bedoeld nav de column ben ik privé inderdaad afgebrand. Een bijna faillissement, een depressie daaruit voortvloeiend, en een echtscheiding als afsluiting gaat niet in je koude kleren zitten.

 

Persoonlijk moet ik inderdaad een soort van ritme zien te vinden, en Marjan, ik neem je tips ten harte. Ik heb vorige week niet alleen een nieuw bedrijfsplan geschreven (nog volop bezig) maar ook een privé “bedrijfsplan” voor mezelf. Welke kant wil en ga ik op enzovoorts.

 

Joost, thnx, dit bracht een brok in mijn keel. Jij weet inderdaad (samen met mijn collega) als geen ander wat er speelt. Jij weet dan weer (als geen ander) dat ik achter de schermen ook veel privé contact heb gehad met andere ondernemers in de shit. Helaas is de energie daarvoor ook verdwenen (waarvoor excuses) maar ik hoop dit binnenkort weer op te kunnen pakken. Het begin is weer gemaakt in ieder geval.

 

Christel, ik zie niks meer als een schande en ik vindt je compliment dan ook geweldig. Je moet zijn wie je bent en daarvoor uit durven te komen.

Jasper, je omschrijft het precies. Mooi dat jij je ding gevonden hebt !

 

Poeh, ik had mijn woordje klaar om te reageren op zakelijke bedrijfsmoeheid, daaruitvolgend bedrijfsblindheid, maar door deze reacties even met stomheid geslagen. Mijn column blijkt andere reacties teweeg te brengen. En ook dit is geen enkel probleem. Ik zal eerlijk en open reageren zoals jullie gewend zijn van me.

 

[Micha van Veen]

Ik vind het een mooie en openhartige column. Ook ik heb jouw geschiedenis (voor zover mogelijk) een beetje mogen volgen vanaf de zijlijn. Ik herken bepaalde raakvlakken, zoals mijn lopende scheiding en wat andere zaken. Mooi om te zien dat je zo open kan en wil zijn. Een van de functies van columns (mijn mening) kan zijn om andere mensen aan het denken te zetten, en dat doet deze wel bij mij.

 

Maar toch heb ik wel een vraag, wat was jouw doel om dit neer te pennen en openbaar te zetten? Je stelt een afsluitende en concrete vraag, maar die is mijns inziens zo specifiek voor jouw situatie en alle klappen die jij hebt gehad. Dus de antwoorden zullen alleen voor situatie gelden of heb jij een breder doel in deze?

 

Afsluitend met grote complimenten voor jouw openheid,

 

Micha

[herman van der helm]

Zwemmen tegen de stroom op maakt moe. en als je het lang volhoudt zeer moe. Toch lijkt stroomopwaarts je doel te liggen.

Ik heb geleerd dat het benedenstrooms ook zeer de moeite waard is. Het leuke is dat daar alles binnen handbereik ligt.

Als je je gewoon een stukje mee laat voeren krijg je veel, namelijk veel adem. En dan vaart het daarna weer heerlijk stroomopwaarts.

[Gast Verwijderd account]

Privé ken ik je nog niet, moeten nog steeds kennismaken, maar ik kan me niet indenken wat voor tegenslagen je hebt gehad!

 

Maar zakelijk gezien ben je een topper in je werk! Je doet je dienst geweldig en vangt veel gezeik op voor ons . Daar zijn we enorm blij mee en kan me niet voorstellen dat er niet nog 100 bedrijven een topper als jij zoeken!!

 

 

Kop op!

 

Danny

[Hans van den Bergh]

Weet je Marcel, lucht je hart hier gewoon lekker en pak de tips op die jou aanspreken. Een aantal van ons weet waar je vandaan moest komen, maar verdomd, kijk eens waar je nu staat!

 

En die moeheid? Laat het je af en toe eens lekker overkomen, je zult soms verbaasd staan hoe sommige dingen zich als vanzelf lijken op te lossen of ineens niet zo urgent blijken te zijn. En inderdaad: breng ritme, structuur en regelmaat aan. Da's lastig (look who's talking ;-)), maar dat helpt ook.

 

En ook een pm is snel gestuurd, dus schroom niet...

 

Succès en groet,

 

Hans

[Linda Maas]

Beste Marcel,

 

Ik las je titel en bedacht me "goh niet zo gek" aangezien we elkaar voornamelijk in de nachtelijke uurtjes op Twitter of HL tegenkomen. Ook ik heb dan, vooral in de ochtend, last van moeheid ;). Maar ik besef me dat er achter die nachtelijke berichten een heel verhaal zit waardoor het natuurlijk ook moeilijk is om in slaap te komen en de volgende ochtend vol energie aan die mooie takenlijst te beginnen. Ik ben ook 's avonds laat vaak nog met allerlei zaken bezig maar juist omdat ik die "Drive" heb gevonden en maar door wil blijven gaan. Ik heb helaas geen tips om diezelfde drive te krijgen, maar bij mij krijg ik die drive voornamelijk bij het uitwerken van nieuwe opdrachten of ideeen.

 

Naar mijn idee heb je nu alles aardig op de rit en het zou zonde zijn om dat te verliezen door zakelijke bedrijfsmoeheid en daaruitvolgende de bedrijfsblindheid zoals je zelf al aangeeft. Ik heb er helaas weinig ervaring mee, maar het lijkt mij wanneer je op een of andere manier die knop weet om te zetten (hopelijk weten andere HLers hoe dit te doen) en die potentials gaat bellen en daar successen uitkomen je weer in een positieve drive terecht komt. Het afwerken van de 'verplichte' zaken zijn dan ook meteen een stuk leuker!

 

Ook van mij complimenten dat je het zo over "durft" te brengen, en ik weet zeker dat met het schrijven van een nieuw bedrijfsplan vol met leuke en frisse ideeen een mogelijk moet zijn om die drive weer terug te krijgen en een bloeiende business op te bouwen! Daarnaast denk ik een meer toepasselijkere regel uit een liedje gevonden te hebben om er bij te pakken bij het afmaken van je werklijstje "Oh I get by with a little help from my friends, I get high with a little help from my friends"

 

[P.J.]

Vervelende situatie Marcel. Ik denk dat elke ondernemer wel eens een terugval kent. Je mag je eigenlijk nooit "gevangen" voelen in de situatie die je zelf met je ondernemerschap hebt veroorzaakt. Maar de praktijk kan anders en keihard zijn. Je kunt denken dat je het beste en mooiste product hebt, maar daar kijken anderen vaak anders tegenaan om de meest idiote redenen.

Ik zie deze column als een poging om je hart te luchten. Hopelijk lukt dat ook en kun je aanknopingspunten gaan verzamelen om weer fris aan de slag te kunnen. Praat met zoveel mogelijk vrienden-ondernemers om nog meer puntjes te verzamelen. Ik ben er van overtuigd dat je dat gaat lukken, want je hebt al heel veel tegenslag overwonnen. Ik wens je snel energie toe om het weer fit op te kunnen pakken en ook de laatste "slagen" aan de kant te werken. Ga niet bij de pakken neer zitten!

[RiVe]

Marcel,

 

Moeheid komt niet van een ding, het is niet alleen je bedrijf of die ene klant, je hebt te maken met energievreters, die laten je niet los.

 

Alleen al het denken van je nog moet doen, maakt je alweer moe.

 

Zoveel bagage in je hoofd.

En dan idd. met lijstjes werken, ik heb ze ook naast me liggen, alles wat ik moet doen, schrijf ik op, en dan afstrepen, soms de derde of de zesde, of de eerste.

 

Maar durf ook toe te geven aan niks doen, een avond niks, de kroeg in, een biertje.

 

Zelf haal ik veel energie uit sporten, sportschool, daarna de sauna, of op straat hardlopen, een uur door Leiden heen.

 

En bovenal, herken de energievreters, die maken je moe, als het kan, neem er afstand van, ga geen energie steken in dingen die nergens toe leiden.

 

Sterkte, het is herkenbaar, maar je komt er wel.

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

ik dacht iets minder persoonlijke reacties te krijgen...

Lolbroek! ;D

 

Het kan inderdaad erg lastig zijn om dat vermoeide gevoel weer kwijt te raken, en de enige manier waarop dat zal gebeuren is als je je in je kop weer goed voelt. Je kunt het jezelf natuurlijk makkelijker maken zoals Marjan aangaf, maar dat is en blijft symptoombestrijding.

 

Dat is niet erg. Zeker als je overspannen bent geweest heb je domweg tijd nodig om er weer bovenop te komen. Veel tijd. Gun jezelf alstjeblieft die tijd, en probeer niet te forceren, want dat werkt niet. Neem het leven zoals het nu is en probeer er het beste van te maken, dan komt het uiteindelijk vanzelf wel weer goed. Meer kun je toch niet doen.

 

Oh, en vergeet niet zo af en toe ook eens wat leuks te doen... ;)

[karinvb]

Ik kan me slechts een kleine voorstelling maken van wat je allemaal hebt meegemaakt en idd zowel prive als zakelijk. Ik kan me wel voorstellen dat na zulke heftige dingen meegemaakt te hebben, de energie niet helemaal onuitputtelijk is (zelfs bij jou niet ;-) ) en dat je constant op je reserves aan het teren bent, elke tegenslag (hoe klein ook) is er dan eentje teveel. Je hebt zo te lezen gelukkig mensen om je heen die je kunnen steunen. Maar vergeet niet dat het ook geen kwaad kan om op tijd professionele hulp in te schakelen, ook dat kan heerlijk opluchten.

Heel veel sterkte, en laat die dingen waar je geen zin in hebt, en geen echte prio hebben, voorlopig lekker voor wat ze zijn...

[Sandra.]

Misschien is het een schrale troost dat het heel normaal is dat je er nu even flink doorheen zit. Het zijn zoveel zware tegenslagen bij elkaar, als dat je niets zou doen, dus geen verdriet zou kunnen hebben, zou je zo gevoelloos zijn dat je ook geen geluk kan voelen bij mooie momenten. Soms lukt het om het weg te stoppen maar op 'n gegeven moment is de koek op en zorgt je lichaam dat je alsnog teruggevloten wordt. 1 uitspraak geeft weleens hoop: no matter how long the winter, spring is sure to follow.

 

Paar tips die me te binnen schieten: probeer de eisen voor jezelf bij te stellen, wees ook tevreden als je 1 klein dingetje van je todolijst heb afgewerkt. Je kan bv als je even echt geen motivatie heb maar toch wat wil doen hele simpele klus doen, bv facturen inkloppen, zodat je toch iets nuttigs doet maar niet veel energie kost. Of juist even helemaal geen moeten, maar alle vrijheid iets uit te kiezen wat je wil doen qua werk, dip moet dan alleen niet te laag zijn. ;) En probeer 's avonds en 's weekends echt vrij te houden. Als je even tijd heb gehad voor leuke dingen en uit heb kunnen rusten is het vaak makkelijker weer aan het werk te gaan.

 

En post gerust verder als dat helpt, we lezen en posten graag,

.

[Noobie]

Deels herkenbaar. Ik denk dan: Waar een dal is..... is er ook een berg! Nog één... Het is 1000 keer vallen en 1001 keer opstaan.

 

Sterkte.

[Quibke]

Jeee.... wat een gigantisch meeleven. Nogmaals, zo was het niet bedoeld, maar ontzettend bedankt. Bedankt ook voor de vele PM's. Die doen erg goed !

 

De Moeheid is natuurlijk niet plotseling, dit mag duidelijk zijn. Het is een aaneenschakeling van factoren. Ik denk zelfs dat de Moeheid jaren geleden al begonnen is, met tussenpozen een pauze gehad heeft, maar telkens heftiger terug komt. Maar ja, alle goede adviezen ten goede....er IS geen kans voor rust !

 

Je hebt je financiële beslommeringen en je zult dus wel moeten ! Ik heb eeh geweldige collega die me al 2 jaar op de been houdt, en me blijft bijspijkeren dat knokken het enige is. Zonder hem was ik allang omgevallen.

 

De financiën zijn natuurlijk ook funest. Bijna er bovenop, en dan een scheiding. Maar goed, volgens mijn persoonlijke planning moet ik binnen 2 maanden weer eens naar de Mac kunnen ! ;D

 

Ik ben intussen volop aan het zoeken naar een gepaste sportschool of iets wat ik denk leuk te vinden, heb op een rijtje welke kant ik op wil.....dus nu nog effe de drive erin !

 

Helaas heb ik privé erg weinig tot geen mensen rondom me heen, maar de reacties hier maken dit super goed !

 

Ow, en de reden van mijn late tijdstip vandaag, is omdat ik nog een lekkere vervelende mail kreeg (via foon) waar ik toch echt even mijn bed voor uit moest komen om op te reageren.... ;)

 

Tja, en dan moet HL nog even op het netvlies !

 

Thanks, sleep well,

 

Marcel

[Marjan]

Helaas heb ik privé erg weinig tot geen mensen rondom me heen, maar de reacties hier maken dit super goed !

 

Dus.... tijd vrijmaken om deze mensen te gaan zoeken. Ze komen niet vanzelf namelijk!

 

Ow, en de reden van mijn late tijdstip vandaag, is omdat ik nog een lekkere vervelende mail kreeg (via foon) waar ik toch echt even mijn bed voor uit moest komen om op te reageren.... ;)

 

Ik ben geen techneut maar zover ik kan overzien zitten op alle apparaten van die knopjes waarmee je ze uit kunt zetten!

Moest dat nu echt vannacht nog?

 

Marcel, ik ben blij dat hier veel mensen zijn die je steunen en meeleven maar het blijft een beeldscherm waar je tegen praat en dat kan nooit de contacten van vlees en bloed vervangen. Wake up en ontdek wat er irl allemaal voor leuks is. Je to do list met maximaal 2 prio's:

1. dagelijks een uur beweging, naar buiten, mensen ontmoeten!

2. naar eigen keuze in te vullen

 

Succes man!

 

[Nico Schouten]

Goed, volgens mij is er nu wel genoeg geknuffeld, nu maar eens zeggen waar het op staat.

 

Mensen ik ben moe. Heb er 'geen zin meer an'. Maar niet gewoon moe, nee doodmoe. Zo moe, te moe om op te staan en te moe om te gaan slapen, want daar ben ik dan ook weer te wakker voor.

 

Kijk, ik heb de laatste jaren wat kleine (zakelijke) probleempjes gehad, waaronder en daardoor recentelijk een echtscheiding (niet zakelijk). Maar eerlijk gezegd had dit alles wel een positieve draai moeten geven, want alles komt uiteindelijk op zijn pootjes terecht.

 

Klets, probleem los je niet op door van ze weg te lopen tenzij je graag in hetzelfde cirkeltje rond blijft draaien.

Leer van tegenslagen, onderzoek welke patronen erachter zitten om te voorkomen dat je verleden ook je toekomst is! Bagatelliseren van problemen heeft ook geen zin zelf als het hier en daar een glimlach bij mensen op het gezicht brengt. Dit valt echt onder de doener "shit happens, DEAL WITH IT" Ok, je zit midden in een echtsscheidng (die er al een tijdje aan zat te komen), Verwerk dat en ga door, blijf er niet in hangen. Niks komt vanzelf goed, daar moet je zelf echt iets voor doen.

 

 

Maar helaas. Ik doe mijn dingen die ik moet doen, en dan houdt het op. Natuurlijk is dit een stukje privé situatie. Maar ik lijk ook wel bedrijfsmoe. En dat heb ik nog nooit meegemaakt. Niet scherp, te lang wachten met potentials benaderen, niet adequaat reageren op email, enzovoorts.

 

Ik ben nieuws moe, Twitter-moe, HL moe…. Ik zie het op HL wel bij meer leden. Even moe van het “gezeur”. Altijd weer die herhaalde postings en discussies. Leden verdwijnen en ineens zie je ze weer terug komen mét prima postings. Werkt het zo? Afstand nemen van alles en weer terugkomen?

 

JE bent moe omdat je tijd en energie stopt in dingen die jou nu geen energie opleveren. Als je zo doorgaat dan verandert er helemaal niets behalve dat je energie niveau nog verder daalt.. Het is aan jou om op zoek te gaan naar dat beter bij jou past.

Bekijk waarom je zo nodig nog zo laat opblijft. Laat naar bed is een een gevolg van en niet de oorzaak voor het met moeite 's ochtends je bed uit kunnen komen.

 

En in een winkel? Wel eens moe van je zeurende klant ? Of als advocaat van die dame die voor de vierde maal die dag belt? De verzekeringsagent die voor de zesde maal een polis moet bijstellen? Je zoveelste offerte aanvraag in het niets ziet verdwijnen omdat men “besloten heeft met een collega in zee te gaan”……

 

Als je je nu stoort aan dit soort zaken, hoe is dat dan over 1 maand, over 1 jaar? Je leven verandert alleen als er iets in jouw perceptie verandert! Dat kan betekenen dat je die zeurende klanten niet meer zeurend vind maar het kan ook betekenen dat je klaar bent met die zeurende klanten en misschien wel iets anders moet gaan doen.

 

 

In mijn werk heb ik alleen maar met ondernemers te maken en de crisis lijkt nog lang niet voorbij, of is weer begonnen. Veel bedrijven hebben (nog steeds) volop financiële problemen. Waar halen zij de “drive” vandaan om iedere dag toch weer op te staan en het hoofd te bieden aan al die schuldeisers en ze te woord te staan.

 

Waar zij de drive vandaan halen, denk je nu echt dat die andere ondernemers elke dag even blij uit hun bed komen?

Die indruk krijg je misschien op Twitter met al die blije coaches, maar hoe echt is dat allemaal?

Ga er maar vanuit dat er op dit moment meer ondernemers zijn die nu gewoon stug doorploegen omdat het niet anders kan.

Goed kans dat zij het uithouden omdat zij naast hun ondernemerschap ook nog uit andere zaken energie putten.

Voor de een is dat op zondagochtend in alle vroegte gaan vissen voor de andere een balletje trappen enz enz.

 

Iedere avond maak ik een werklijstje voor de dag erna. Zowel zakelijk als privé. Gelukkig heb ik er dagelijks 2 punten van af kunnen werken, maar komen er jammer genoeg 4 punten bij… En ook daar word ik natuurlijk weer moe van.

 

Als dat lijstjes zijn van allemaal dingen die moeten en niet leuk zijn, waar ben je dan mee bezig? Nog meer van wat je niet leuk vind? Natuurlijk zijn er dingen die moeten, dat hebben we allemaal, maar is dit misschien teveel moeten wat je niet moet doen?

 

Ik ben benieuwd of jullie deze zogenaamde bedrijfsmoeheid herkennen? Wat je er tegen doet of er mee gedaan hebt. Dit stukje is gelukkig wel met een glimlach geschreven, want hier was ik even niet te moe voor en zal ik al zingend mijn werklijstje nog af zie te werken:

 

Herkenbaar in die zin dat ik veel mensen (en ook ondernemers) zie worstelen met het dagelijks leven simpelweg omdat ze dingen zijn gaan doen die niet bij ze passen. Voor sommigen omdat hun ouders het zo graag willen, die fantastische carriere terwijl ze eigenlijk voor de klas hadden willen staan of gewoon de schapen op de hei uitlaten.

Voor weer anderen is het gewoon om de rekeningen te kunnen betale. Wat je reden ook is allemaal prima maar zorg dat je op een dag iets gaat doen wat je beter ligt dan wat je nu doet of zorg dat wat je nu doet jou weer energie oplevert.

 

 

Persoonlijk moet ik inderdaad een soort van ritme zien te vinden, en Marjan, ik neem je tips ten harte. Ik heb vorige week niet alleen een nieuw bedrijfsplan geschreven (nog volop bezig) maar ook een privé “bedrijfsplan” voor mezelf. Welke kant wil en ga ik op enzovoorts.

 

Precies, ga dingen doen, en zorg voor zelfdiscipline, duik op tijd je bed in, zet telefoons en andere apparatuur uit als ze jou uit je slaap houden. Lukt het niet om snel een normaal dagritme op te pakken, sla een keer een nacht over en voor je het weet ben je blij als je om 22:30 je bed in kunt om op een normale tijd op te kunnen staan.

 

 

 

Joost, thnx, dit bracht een brok in mijn keel. Jij weet inderdaad (samen met mijn collega) als geen ander wat er speelt. Jij weet dan weer (als geen ander) dat ik achter de schermen ook veel privé contact heb gehad met andere ondernemers in de shit. Helaas is de energie daarvoor ook verdwenen (waarvoor excuses) maar ik hoop dit binnenkort weer op te kunnen pakken. Het begin is weer gemaakt in ieder geval.

 

Hou daar even mee op, ruim eerst je eigen shit op voor je anderen gaat helpen (of is het een excuus om even van je eigen sores weg te lopen?) Pas als jij de boel weer goed op de rails hebt, dan is het moment daar om op een gezonde manier iets voor een ander te doen. Tot die tijd zoeken die mensen maar even iemand anders die hen verder helpt.

Gezond egocentrisme heet dat.

 

Jasper, je omschrijft het precies. Mooi dat jij je ding gevonden hebt !

Jasper heeft iets gevonden wat hem ligt, wat in lijn is met wie hij is, het kwam hem op zijn pad, een ander moet wat meer zoeken en zijn best doen om uit te vinden wat bij hem ligt. Daar kom je echter pas achter als jij je eigen shit opgeruimd hebt. Alweer een reden dus om de boel nu serieus aan te pakken en met jezelf en jouw toekomst aan de slag te gaan.

 

 

Poeh, ik had mijn woordje klaar om te reageren op zakelijke bedrijfsmoeheid, daaruitvolgend bedrijfsblindheid, maar door deze reacties even met stomheid geslagen. Mijn column blijkt andere reacties teweeg te brengen. En ook dit is geen enkel probleem. Ik zal eerlijk en open reageren zoals jullie gewend zijn van me.

 

Jouw vermoeidheid heeft niks met bedrijfsblindheid te maken maar alles met energie in verkeerde dingen stoppen.

 

Dus zoek uit wat jij met de rest van je even wilt, wat er bij jou past, kijk daarbij verder dan alleen het ondernemerschap.

Praat daar eens over met andere mensen een luister eens wat zij eigenlijk tegen je zeggen.

 

 

Verder ben ik het met Marjan eens als het gaat om contact met echte mensen. Die bellen niet spontaan aan, die zul je zelf op moeten zoeken. Alles wat je op het web doet of aan de telefoon krijgt is surrogaat en geen vervanger voor real life..

[P.J.]

Marcel. Kun je die telefooncentrale van je niet mobiliseren, zodat je aan het Wilhelminakanaal kunt gaan zitten vissen en ondertussen ook je werk doet? Lijkt me heerlijk!

[Quibke]

Hey Nico, (en anderen)

 

Ten eerste bedankt voor je antwoord. Misschien had ik dit liever via PM gehad, maar so be it. Zeker van jou had ik een andere benadering verwacht en enige nuancering.

 

Ten tweede was mijn eigenlijke insteek te vragen naar ervaringen van andere ondernemers, hoe zij dit eigenlijk ervaren. Ik ken die moeheid en blindheid namelijk nog vanuit de winkel, in de vakantieperiode, wanneer je toch gewoon open ging voor een omzet van 100 piek.

 

Ik had ook absoluut niet verwacht dat er zo persoonlijk gereageerd zou worden. Ik zal helemaal de verkeerde woorden gebruikt hebben, want nu lijkt het wel een “jank-column/topic”

 

Maar goed, niks verkeerd mee, want HL-ers kunnen tussen de regels door lezen, zoals eerder gezegd.

Dan erbij is deze column al enkele weken geleden geschreven, dus wie weet wat er intussen veranderd is.

(en daarom bedankt voor de vele reacties en PM’s !)

 

Terug naar Nico :

 

Klets, probleem los je niet op door van ze weg te lopen tenzij je graag in hetzelfde cirkeltje rond blijft draaien.

Leer van tegenslagen, onderzoek welke patronen erachter zitten om te voorkomen dat je verleden ook je toekomst is!

Volgens mij ben ik nog nooit van mijn problemen weggelopen, en daar weet jij alles van.

 

Je lijkt nu net te doen voorkomen of ik niet van mijn werk hou. Da’s jammer, want ik vindt het namelijk wel leuk ! Maar dat wil niet zeggen dat je soms niet tegen de muren omhoog loopt ? En het kan natuurlijk ook andere redenen hebben, waar jij niks van af weet.

 

In principe kan ik het in een paar zinnen samen vatten : Soms heb je een periode waarin het gewoon allemaal niet lekker gaat. Privé niet, zakelijk niet. Wanneer je privé overal tegen muren aanloopt, bots je met je snufferd zakelijk ook. Simpel. En dan laat je dingen liggen en ben je niet scherp genoeg. En dat irriteert dan weer.

 

Op je andere opmerkingen reageer ik liever persoonlijk.

 

Ik heb wel veel ideeën opgedaan door alle opmerkingen, en ben er al mee aan de slag !

In ieder geval heb ik vanavond weer heel veel energie op gedaan door een heel goed gesprek, morgen nog een leuke avond, vrijdag de kids weer en vanaf maandag weer een compleet nieuwe week in.

Nico, voor jou een reus voor je recht-door-zee-praat, voor mij een einde aan het genoemde “knuffel”-topic/column.

 

 

[tengo]

Ik persoonlijk had tijdens mijn scheiding erg weinig zin in alle zakelijke beslommeringen. Mijn gezin vormde dus blijkbaar voor mij een grote drijfveer en stimulans. En dat is ook helemaal niet verkeerd natuurlijk.!

Ik werd teruggeworpen op mezelf en moest opnieuw een balans zien te vinden, dat vond ik zeer lastig. Het heeft bij mij echt wel een tijdje geduurd voordat ik mijn eigen ritme weer te pakken had, dat nachtbraken herken ik ook wel. Accepteer wel even dat er veel veranderd is. Discipline in een gezinssituatie is vanzelfsprekender dan dat je er ineens alleen voorstaat. Een mens kan de raarste gewoontes ontwikkelen. Ik ben nu een jaar alleen en heb mijn rust wel weer gevonden, ik geniet weer van hele gewone dingen. Het belangrijkste is goed voor jezelf zorgen. Ikzelf plande op een gegeven moment de vrijdagmiddag helemaal vrij. Zodat ik een lang weekend zonder zaken had, en ik moet zeggen dat hielp, daar keek ik erg naar uit.! Besteed nu extra aandacht aan je kinderen, dat geeft ook energie en een goed gevoel.

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Ten tweede was mijn eigenlijke insteek te vragen naar ervaringen van andere ondernemers, hoe zij dit eigenlijk ervaren.

Ik ben 12 jaar geleden door een combinatie van prive en zakelijke ellende een half jaar overspannen geweest - dat je in eerste instantie denkt dat je je nog nooit in je hele leven zo verschrikkelijk ellendig hebt gevoeld, om een paar weekjes later voor je gevoel nog even tien keer zo diep te zinken, en vervolgens met 10 stappen vooruit en 9 terug langzaamaan weer bovengronds te komen.

 

Na zo'n ervaring ga je dingen herkennen, zowel bij jezelf als anderen, en kun je daar gelukkig een beetje op anticiperen.

 

De afgelopen 2,5 jaar is het voornamelijk door de financiele crisis behoorlijk zwaar geweest, en ik merkte dat bepaalde symptomen uit die eerdere periode weer begonnen op te treden - een soort algehele malaise en moeheid (jawel) die een hele sterke neiging heeft zichzelf alleen maar te versterken.

 

Ik heb me gerealiseerd dat dat gevoel veroorzaakt werd doordat ik me zorgen maakte, en dat ik dus ondanks de situatie moest proberen die zorgen zoveel mogelijk achter me te laten (wat natuurlijk best listig is als je dageljiks geconfronteerd wordt met dezelfde shit).

 

Gelukkig ben ik van geboorte een nuchtere Grunninger, en ben ik tot op zekere hoogte in staat om bij mezelf te denken "Nou, dan verkopen we toch gewoon de boot" wat me in staat heeft gesteld om het allemaal toch te relativeren, en te accepteren dat de dingen zouden gaan zoals ze zouden gaan, wat de uitkomst ook zou zijn.

 

Dat blijkt voor mij te werken - ook al raak ik alles kwijt, dan heb ik toch in ieder geval mijn ding gedaan en er van genoten. Wat daarna komt zien we dan wel weer. Overleven zal ik het sowieso, en de rest is uiteindelijk eigenlijk ondergeschikt (damn, wat klinkt dat fatalistisch... ;D).

 

Ennieweetjes - dat is mijn ervaring en hoe ik er mee omgegaan ben. Wie weet geeft het iemand inspiratie... ;)

[Marjan]

De ervaring van moe zijn, opgebrand, overspannen etc. ken ik (gelukkig) niet. Wel heb ik het in mijn omgeving gezien en ook hoe ingrijpend zoiets kan zijn.

 

Toen ik vorig jaar uit het ziekenhuis kwam met de gedachte "Okee, dat is achter de rug, nu weer lekker er tegenaan" ben ik wel hard op mezelf terug geworpen. Werkdagen van 14-16 uur, werkweken van 80 uur, ik had al heel snel door dat ik het over een andere boeg zou moeten gooien. Domweg omdat mijn energie zeer beperkt was.

 

In zulke omstandigheden moet je je eigen weg zoeken maar tips van anderen helpen wel. Zoals ik al aangaf ben ik op een gegeven moment begonnen met meditatie, gewoon af en toe een halfuurtje of zo. Dit heeft me geleerd veel los te laten en te focussen op de dingen die er werkelijk toe doen. Gaf rust in mijn hoofd en mijn dag.

Verder tipte iemand mij over het boek van Byron Katie "The Work". (makkelijk te vinden door te googlen) Katie is zelf jarenlang zwaar depressief geweest en heeft over de wijze waarop zij hier is uitgekomen dit werk geschreven. Kortweg komt het op het volgende neer: "Het enige moment waarop we lijden, is als we een gedachte geloven die in strijd is met dat wat is". Zij stelt in haar werk vier vragen:

1. Is het waar?

2. Kun je absoluut weten dat het waar is?

3. Hoe reageer je als je die gedachte gelooft?

4. Wie zou je zijn zonder die gedachte?

 

Veel heeft te maken met acceptatie van situaties en mensen zoals deze zijn. Dingen die je niet kunt veranderen moet je geen energie in steken. Het had voor mij bijvoorbeeld geen zin me af te vragen waarom die operatie mij moest overkomen "juist op een moment dat ik het zo druk had". Het was gewoon zo, het gegeven op zich kon ik toch niet veranderen.

Richt je energie op zaken die je wel kunt veranderen (je eigen gedachten over iets bijvoorbeeld!). Zeker in situaties waarin je energielevel beperkt is (en dat is bij mij sinds vorig jaar november het geval) kan het een steun zijn om de energie die je hebt gericht in te zetten.

 

Zoals ik al zei: ieder moet hierin zijn eigen weg vinden (zie ook de reactie van Peter), maar wellicht komen hier op het forum tips voorbij waar je (of iemand anders) wat aan hebt.

[Haringsma]

Mooi stuk, moeilijk om uit te maken wanneer "gewoon" moe overgaat in overspannenheid of een teken wordt om er mee te stoppen.