Geld als water

[herman van der helm]

Geld is een "substantie" die het best vergelijkbaar is met water. Een klein gaatje in je hand en het slipt er zo doorheen. Het draagt je als je vaart of zwemt. Als je voldoende koel blijft kun je er je huis van bouwen zoals de Eskimo's. Het is de belangrijkste bouwsteen van al het leven. Zonder er een persoonlijke waarde aan toe te kennen is water maar water, en geld maar geld. Water is broodnodig om te kunnen leven en geld is broodnodig om een samenleving modern en leefbaar te houden.

 

Water is ook gevaarlijk. Je kunt erin verdrinken of het kan je vergiftigen als je er teveel van neemt. Door alle jaren heen worden er oorlogen om gevoerd. Een stroom van een rivier verleggen kan mensen benedenstrooms tot wanhoop drijven. Oppotten van water kan via stuwmeren een tijdelijke buffer vormen tegen een tekort. Water kan ook een goede valbreker zijn als je je snelheid wil of moet afremmen. Een goed waterbeheer met dijken en stuwen maakt prettig leven mogelijk.

 

Bij geld kun je exact dezelfde dingen waarnemen. Geld kan gevaarlijk zijn. Als je teveel hebt kun je er mensen mee kopen die anders van nature iets niet zouden doen. Het vergiftigt mensen. Mensen veranderen door het bezit ervan of zelfs al door de suggestie van het bezit. Ze voeren er oorlogen om. Mensen aan de onderkant van de geldstroom kunnen als de stroom verlegd wordt tot wanhoop worden gedreven. Alle spaarders van failliete banken of klanten van omgevallen bedrijven kunnen hierover meepraten. Oppotten kan via stuwmeren die meestal "onderaards" worden aangelegd op geheime bankrekeningen en via andere constructies. Een stuwmeer met een doel tot buffering kan echter wel heilzaam werken; zoals bij ons de pensioenfondsen. Ook als valbreker kan geld een goede functie vervullen; zoals bij ons de bijstand. Ondernemers en werknemers hebben heil bij het goed beheren van het geld. Af en toe een dijk opwerpen zoals overheden, ondernemers, banken en werknemers momenteel soms doen kan heilzaam werken. Het is echter geen doel op zich. Het zou slechts moeten dienen tot het prettiger samenleven.

 

Geld is net als water alleen maar een hulpmiddel om het leven te kunnen leven. Laten we dit ook zo blijven zien.

 

[P.J.]

Helemaal mee eens. Geld en water komen pas op het tweede level. Op het eerste staan geluk en intentie. Ik zag vorige week een zwervende ondernemer met een ezel en een klein wagentje. Hij kampeerde hier rond de dorpen en scharrelde zo het e.e.a. bij elkaar, op zijn eigen weg in geluk en intentie. Hij had flink geïnvesteerd om de ezel zo min mogelijk te belasten. Het wagentje had geen ramen. Die waren open en hij had spulletjes en slaapplaats achter rode hangende doeken. Een eenzame, doch gelukkige ondernemer, die goed rondkeek wat hij op zijn weg tegenkwam.

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Geld is net als water alleen maar een hulpmiddel om het leven te kunnen leven.

Ondanks dat het natuurlijk een enorme inkopper is zijn er helaas nog heel veel mensen die dat nog niet doorhebben - goed om het nog even aan te kaarten, dus!

[Marjan]

Aan geld an sich heb je eigenlijk niet zoveel:

als je het oppot (op de bank laat) doe je er niets mee en als je uitgeeft heb je het niet meer.

Als je iets niet bezit heb je geen angst het te verliezen.

Dus inderdaad: geld op zich is waardeloos.

[Hans van den Bergh]

Inderdaad, het is bedoeld als rekenmiddel, als hulpmiddel om de waarde van goederen en diensten te kunnen vergelijken, te bepalen om zo de ruilhandel te vergemakkelijken. Als we vandaag weer teruggaan naar rechtstreeks goederen en diensten met elkaar te verhandelen, is geld direct waardeloos.

 

En als je in je leven relativerende momenten krijgt die er echt toe doen, zie je de waarde(loosheid) van geld helemaal in het juiste perspectief.

 

Succès en groet,

 

Hans

[Patrick Strijker]

volgens mij heb ik het verdampen als overeenkomst gemist. ;)

 

wel een mooi stukje van iemand die een lift ontwikkeld om z'n geldkistje te tillen

 

geld is opgeslagen arbeid

[P.J.]

De Eenzame en zijn ezeltje hadden een mooi verbond gesloten samen. Zij was verzot op distels en zonder andere voedzame gewassen te verorberen, ontdeed zij vele weiden van dit ongewas. Haar maag moest wel haast ven een hard leer zijn, want buiten een ongewisse scheet, merkte de eenzame er nauwelijks van. Als tegenprestatie verzorgde hij haar met extra hooi en soms wat knollen, die hij met zijn zakmes bij elkaar scharrelde uit de slootkanten. Ook werd zij regelmatig geborsteld en zorgde hij elke avond voor een warm dekentje. De boeren, wiens weiden op deze manier van de gemene distels werden ontdaan, beloonden hem met brood, groenten, melk en soms wat grauwe centen. Die centen bewaarde hij goed in een oude sok, want soms moest hij een deel van zijn lompen vervangen door wat warmers. Dit was natuurlijk hoogst van belang, want ik koude winters waren er niet veel distels te vinden. Dan verkocht hij de ezelkeutels aan particulieren, die ze gebruikten om er eetbare paddenstoelen op te laten groeien. Een lekkernij, waarvan de faam wijd en zijd bekend was. Blijkbaar had het eten van distels in de zomer er ook een speciale invloed op. Zij ezel betekende alles voor hem. Maar zoals de tijd verstreek, verstreken ook de gewoonten. En bovendien raakte hij in steeds kouder klimaten verzeild. De zomers werden korter. De distelweiden waren steeds minder gemakkelijk te vinden en de boeren kregen steeds minder behoefte om van hun diensten gebruik te maken. Daarnaast had de tijd hem ook andere gewoonten gebracht. Gewoonten van vreemde snoeshanen, die voortdurend rond zijn wagen hingen als hij weer eens een dorp naderde. Zij vertelden hem allerlei onzin. Zijn eenvoudig ondernemen, leek wel niet meer welkom in die dorpen waar hij vroeger met open armen werd ontvangen. Hoe moest hij deze toorn bestrijden? Een leven zonder giften van de boeren en zonder centen, leek niet mogelijk. Zijn ezel zou langzaam verhongeren en hij zou zomaar kunnen sterven onder de sterrenhemel van een winternacht. Owee owee.... welke redding zou hij nog kunnen verzinnen? Hij was een mens van weinig woorden. Zijn daden slechts gericht op het nuttige en het noodzakelijke. Was er nog toekomst voor hem en zijn ezel?

[Cor van Prooyen]

De recessie in een notendop voor diegene die er last van hebben... 8) :)

[Henk de Greef]

Geld is een verslavend middel. Geniet maar gebruik met mate ;D

[Veeveevee]

En soms tijd voor een geldinjectie?

[Harald van Reenen]

Geld is vrijheid! (Voor mij dan) ;D

[BobNL]

Zonder water kan ik niet leven, zonder geld wel.

[P.J.]

En zo verstreek zijn tijd. De paar centen die hij had waren al lang weggestroomd in onoverkomelijkheden. Maar ook buiten zijn wagentje veranderde het landschap. De boeren waren in geen velden of wegen meer te bekennen. De landerijen lagen er dof en vergrauwd bij en er werd niet meer naar omgekeken. Gelukkig groeide tussen al die ellende ook de distel welig en kon hij daarmee zijn ezeltje in leven houden. Maar niemand die hem daarvoor beloonde. De schare was weg en waar boerinnen hem vroegen nog wel eens een gunst gunden, viel nu niets meer te gewaren. Wel groeide het aantal snoeshanen met de dag. Daarbij viel hem een bijzondere groep op. Glipjassen, die statig in de nieuwste voertuigen langsreden. Die glipjassen beheersten niet alleen de paden, maar schenen er ook toe hebben gedaan, dat de boeren waren verdwenen. Maar ook andere burgers verdwenen uit beeld om thuis met een nieuw fenomeen hun centen te verdienen. De glipjassen deelden vreemde doosjes uit, met knopjes en met zo'n doosje zou je dan centen kunnen verdienen in Gloorland. Zijn gedachten gingen verder en verder. Centen uit Gloorland........

[P.J.]

Zijn ogen staarden met voldoening naar de snoek, die hij op een klein vuurtje roosterde. Even verlost van drukte en gelal, had hij een rustige plek aan de bosrand opgezocht en er warempel ook nog een mooi avondmaal gevangen. De tijd verstreek snel en naar lieverlee waren er steeds meer glipjassen verschenen. De mensen zaten bijna allemaal thuis en verdienden hun centen in Gloorland. Niemand had iets te klagen, maar hoe daarmee centen konden worden verdiend, was hem een raadsel. Hij begreep wel heel goed dat elke glipjas er iets mee te maken moest hebben. Elke dag verschenen er meer en meer. En de burgers en boeren waren te zeer afgeleid, dat ze niet in de gaten hadden hoeveel die glipjassen eigenlijk wel niet te vertellen kregen. Voor elk ding was wel een glipjas in de weer. Vandaag zag hij er zelfs eentje die blijkbaar snuffeltaken had opgekregen. Hij snuffelde maar overal waar hij kon en schreef alles in een klein groen boekje. De glipjassen wisten precies hoeveel centen burgers en boeren "verdiend" hadden en hadden blijkbaar het recht om zich voor allerlei noodzakelijke diensten te laten betalen. Als je weigerde, werd je Gloorland-kastje meteen afgenomen en liep je kans in de zwerfstatus te verzeilen. En hij had gehoord dat de glipjassen steeds meer geld gingen ophalen en dat er nog juist genoeg overbleef om van te leven. Ook had hij gehoord dat de glipjassen onderling zaken voor elkaar regelden, waardoor hun centen zich zouden verdubbelen. Wat zat dit toch allemaal moeilijk in elkaar. Gelukkig kon hij zelf niet meedoen met zo'n kastje. Zijn wagentje was veel te tochtig om lang stil te zitten. Hij stak een stuk knapperig vel in zijn mond en nam een mooie hap van het beest. Hij nam zich voor straks nog even naar zijn ezeltje te gaan kijken en dan naar bed. Die moeilijke gedachten maakten hem moe.

[P.J.]

Het leek iedereen geweldig voor de wind te gaan. Grote gebouwen schoten als paddestoelen uit de grond en werden driftig bevolkt door glipjassen. Dat alles er omheen verpauperde en verdorde, raakte niemand. De glipjassen zorgden overal voor, dus ook wel voor en burgers en boeren hadden hun pleziertje en hun centen. De centen stroomden als water door het land. De eenzame maakte nog steeds deel nog part uit van dit gebeuren en nam genoegen met elke schnabbel die hij vond. Hij gebruikte zijn oude gereedschappen om overal de zaakjes op te knappen als men dat wilde en kon net leven van zijn verdiensten. Toen hij weer eens zijn ezel voor zijn wagentje had gespannen en op weg was naar een groep zigeuners, zag hij glipjassen bezig om lange palen in de grond te slaan. Waarschijnlijk weer iets om centen mee te verdienen bedacht hij. Maar hij begreep er niks van. De kampeerplaats van de zigeuners doemde al voor hem op en even later stond zijn ezel tussen de andere dieren en nam hij plaats op een houtblok bij het vuur. Er hingen zeven hazen te roosteren en hij hoorde dat er al muziek klonk uit één van de wagens. Hij had wel behoefte aan wat afleiding. Eerst verschenen de mannen aan het vuur en namen plaats. Daarna kwamen de kleurig geklede vrouwen om de hazen te snijden en stukjes iut te delen. Ook was er een soort bier, dat de zigeuners altijd in overvloed bij zich hadden. Dit groepje mensen was wars van glipjassen en centen. Ze hielden weliswaar van glimgoed, maar centen waren aan hen niet besteed. Het vuurde laaide op en een welige warmte nam van hem bezit. En toen Esma hem ondeugend aankeek met haar zwarte ogen, wist hij dat hij die nacht eindelijk weer eens warm en genoeglijk zou verpozen. Soms lacht het geluk in een klein vuistje......... Maar eerst nog bomen met de mannen.

[herman van der helm]

Ik blijf even helemaal stil met die mooie reactie van Peter. :)

[P.J.]

Bijna vier dagen en nachten duurde de orgie bij de zigeuners. Esma had hem keer op keer uitgeput en daarna weer goed verzorgd. Haar zwoele temperament had hem bijna verzwolgen in wellust. Ook zijn ezeltje scheen het naar de zin te hebben gehad, want haar gebalk kwam regelmatig boven het feestgedruis uit. De hazen waren alle zeven veroberd en daarna kwamen er vele zelfgebakken broden en andere gerechten in de kring. De vrouwen wisten precies hoe ze hun mannen moesten bedienen...... Op de vierde dag verscheen er opeens een glipjas om hen te verwittigen dat ze moesten vertkassen. En liefst zo ver mogelijk, want ze vormden geen enkel nut en stonden precies op een plaats waar nu palen geplaatst moesten worden. Natuurlijk had de eenzame met de zigeuners gesproken over die palen. Niemand wist waar ze voor dienden en het scheen zelfs dat de glipjassen, die ze plaatsten, ook niet eens wisten waar ze voor dienden. Soms was een vaag woord opgevangen zoals "overcenten", maar dat zei hun niks. Het was wel duidelijk dat deze palen uit verre landen werden aangevoerd en dat het een vermogen aan centen moest kosten om ze te plaatsen. Er waren glipjassen die de plaats bepaalden en er waren er die ze plaatsten. Dat waren duidelijk twee verschillende groepen. Maar hoe het precies zat was ziet duidelijk. Al snel verschenen er evenveel palen in het landschap dan er glipjassen waren. En die waren er al ontelbare. De eenzame en de zigeuners blusten hun kampvuurtje en ruimden hun spulletjes in de agens. Ieder ging weer zijnsweegs en vertrok in diepe gedachten. Sommigen nog half beneveld door het bier en de orgie. Wat een eikels die hier zomaar hun orgie bedierven. Zoland de eenzame de zin van deze palen niet bevatte, waren ze voor hem onzinnig en nutteloos. Maar blijkbaar hechtten de glipjassen er grote waarde aan, want elke glipjas was uitgerust met een decreet, waarin werd verordend dat het belang van de palen alle andere belangen teniet deden. En zo kon het dus ook gebeuren dat de palen in alle percelen verschenen in vele kleuren en afmetingen. Maar meestal was de standaard 1 meter onder de grod en 1 meter boven de grond.

Ondertussen ging het geleur met de vreemde kastjes natuurlijk gewoon verder. Burgers en buitenlui bekommerden zich om niks en lieten alles verder wat het was. Het leek wel alsof "de geest" uit hun was weggezogen. Een vreemd woord kwam in hem op. Waren het "zombies" geworden?

[TwaBla]

Goh, Anton Coolen weder opgestaan?

[P.J.]

Een weergave van enige van de palen.

[Dennis van Hartman]

liever gelijk dan geluk

[herman van der helm]

volgens mij heb ik het verdampen als overeenkomst gemist. ;)

 

wel een mooi stukje van iemand die een lift ontwikkeld om z'n geldkistje te tillen

 

geld is opgeslagen arbeid

 

Ja, geld kan verdampen én geld is opgeslagen lucht. En nu snap ik ook waarom. Lees dit artikel:

http://sargasso.nl/archief/2012/02/25/its-the-monetary-system-stupid/

[P.J.]

Ben nog even voedsel zoeken voor mijn ezeltje...... Genoeg palen om hem aan te stallen, maar dat levert niks op. Even geduld s.v.p.

[P.J.]

De Eenzame, naderde een afgelegen landstrook, waar een oud wichelvrouwtje woonde. Het was voor iedereen een raadsel waar zij van leefde en hoe zij haar dagen sleet. Haar aanwezigheid toonde ze altijd in haar afwezigheid en het was onmogelijk om een gesprek met haar te voeren. De Eenzame stapte van de bok om het oudje een groet te brengen. Toen hij naderde lag haar hand op een paal en ze prevelde zachte woorden, die hij maar net kon verstaan. “Wat ver is komt nader” en even later “Het einde is luw”. En hij zag de ogen van het vrouwtje dwalen naar de horizon. Haar ogen glinsterden en het leek alsof haar gezicht veranderde in dat van haar jonge jaren. Dit tafereel liet hem eveneens in gedachten verzinken en toen hij zich wilde omdraaien en weglopen, greep het oudje zijn arm en wees naar de paal die naast haar stond. Zich geen raad wetend met deze situatie, knikte hij haar vlug toe en stapte direct weer op de bok om te vertrekken. “Het einde is luw” gonsde door zijn hoofd alsof het erin was gestampt. Toen hij zijn oude ezeltje aanzette om weer te gaan lopen, bleef het dier stokstijf staan alsof het was versteend. “Het einde is luw” gonsde het maar door en langzaam zakte hij weg in een onmetelijke onwerkelijkheid. Visioenen uit de toekomst vermengden zich met beelden uit het verleden en walsten door zijn geest. Alle mogelijke gevoelens kwamen daarin naar voren en het leek alsof alles steeds sneller door hem heen liep. Langzaam dacht hij weer greep op zichzelf te krijgen en probeerde hij zich vast te klampen aan de beelden die hem wat hoop boden. Dat bracht hem uiteindelijk voor de laatste plek. Vóór hem wachtte de poort van het einde. De poort waardoor je slechts één keer kon gaan. Met alle moeite worstelde hij zich los van dat beeld. Een diepe kracht zei hem dat hij zijn hoop op hoop moest blijven vasthouden. En langzaam klom hij weer uit zijn innerlijke diepte naar boven.

 

“De poort van het einde.”

[herman van der helm]

Geld als water. Mooie demonstratie:

 

http://www.rijnmond.nl/nieuws/06-02-2013/bukken-voor-40000-eurocenten-op-rijnhavenbrug

[Christine]

Geld als water. Mooie demonstratie:

 

http://www.rijnmond.nl/nieuws/06-02-2013/bukken-voor-40000-eurocenten-op-rijnhavenbrug

 

Als je die eurocent muntjes één voor één opraapt, wat verdien je dan per uur?

[herman van der helm]

Mooie docu over het schuldbewustzijn van de bankiers:

 

http://tegenlicht.vpro.nl/afleveringen/2014-2015/bankgeheimen-joris-luyendijk.html

 

en hoe actueel deze column in dit kader is:

 

https://www.higherlevel.nl/extra/columns/view/312