burned out medewerker (opgeschoond en heropend)

[Christine]

Mijn kapster is 2.5 jaar geleden voor zichzelf begonnen. Het gaat wel goed met haar zaak, ze heeft twee parttime kapsters in dienst en werkt zelf part time, ze heeft ook kinderen. Nu is een van haar medewerksters, 30 jaar oud, sinds oktober thuis met burnout. Ze moet nu zelf extra werken en minder klanten aannemen omdat er minder capaciteit is, maar de kosten zijn niet lager omdat ze die zieke medewerkster wel normaal moet doorbetalen. We vroegen ons vanmiddag samen af:

 

- hoe kan een kapster van 30 een burnout hebben?

- hoe kan het dat die kapster na een maand niet weer aan het werk gestuurd wordt door de bedrijfsarts?

- waarom mag ze zo iemand niet gewoon ontslaan?

 

Ik begrijp dat dit politieke vragen zijn, maar het zijn wel vragen. Zoals jullie weten heb ik wel vaker vragen of opmerkingen voor het HL forum "HL vraagt aan de politiek", maar zo'n forum is er niet.

[Highio]

Waarom kan ieder ander wel een burn-out oplopen en een kapster van 30 niet?

 

Voor vraag 2 is ongetwijfeld een medische reden (beoordeling) en in antwoord op vraag 3: dat hebben we zo met z'n allen ingesteld.

 

Dit neemt niet weg dat het een vervelende situatie is voor jouw ondernemende vriendin, maar dat dit wel een werkgeversrisico is.

 

Ze moet nu zelf extra werken en minder klanten aannemen omdat er minder capaciteit is,...

 

En een nieuwe, tijdelijke part-time kracht?

 

Groet,

 

Highio

[Christine]

En een nieuwe, tijdelijke part-time kracht?

 

Denk je niet dat dat extra geld kost, waar geen extra inkomsten tegenover staan? Linksom of rechtsom, er is een medewerkster die niet werkt en wel betaald wordt.

[Highio]

Dat laatste is een feit, aangedragen geste is bedoeld als oplossing voor een combinatie van of zelf minder moeten werken of meer klanten aan kunnen nemen. Deze is vooral bedoeld om de andere medewerker te kunnen behouden en ontlasten. Het wordt toch ook weer vakantietijd voor je vriendin en de andere medewerker? Zonder werkend personeel is ze vast nog verder van huis.

 

By the way, ik ken het probleem van werken in kleine teams en wegvallen van leden door bijvoorbeeld ziekte of vakantie, nog even afgezien van krachten die plotseling definitief wegvallen.

 

Groet,

 

Highio

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Ik snap jou echt niet - in het ene draadje zit je vol compassie op te komen voor depressieve mensen, en hier start je een draadje waar je het belachelijk vind dat je kapster een medewerker met een burn-out niet zomaar mag ontslaan.

 

Ik noem dat hypocriet.

[Joost Rietveld]

Christine, als recente ervaringsdeskundige (8 weken thuis gezeten en nu nog in de opbouw) kan ik sowieso meegeven dat het niet uitmaakt of iemand kapper is of beurshandelaar. Vanzelfsprekend zijn er hoge risico groepen, maar het kan iedereen overkomen. Wellicht dat in het geval van jouw kapster het personeelslid overspannen is door privé aangelegenheden en helemaal niet door het werk.

 

Iemand na 30 dagen terugsturen, zal vaak al snel onverantwoord zijn. De kans op terugval en nog langere uitval (met in dit geval blijkbaar dito schade voor de werkgever!) is dan aanzienlijk. Burn-out moet zeer serieus genomen worden en dat doen arbo-artsen dan ook beslist.

 

Ontslaan terwijl ze ziek thuis zit? Dan kunnen we het begrip werknemer maar beter helemaal doorhalen.

 

Jij bent zeer kritisch jegens de zieke. Ik ben juist zeer kritisch jegens de werkgever! Laat ik wel even voorop stellen dat ik de achtergronden van je vragen niet ken en ook de situatie van je kapster niet, maar de wijze waarop je het brengt, laat mij alleen onderstaande mening toe.

 

Als je kapster hierdoor schade heeft, dan heeft ze blijkbaar haar verzuimverzekering niet goed op orde. Dat is een risico dat je kapster óf bewust genomen heeft óf zich niet goed op voorbereid heeft door geen verzuimverzekering af te sluiten. In dat laatste geval heeft ze als ondernemer een domme fout begaan door het risico van personeel wel aan te gaan, maar ziekte niet te verzekeren en in het eerste geval moet ze sowieso niet zeuren.

 

Sorry, ik kan geen enkele sympathie opbrengen voor een werkgever die burn-out niet serieus neemt en zich afvraagt of ze de eigen schade niet kan beperken door personeel te dumpen. Was de verzuimverzekering te duur? Neem dan geen personeel of aanvaardt de gevolgen als je wel personeel neemt en er iemand langdurig ziek wordt.

 

Dat zijn risico's die bij het ondernemerschap horen.

 

Evenwel wens ik haar succes en hoop ik dat ze haar zaak overeind weet te houden.

 

groet

Joost

 

 

[Christine]

 

 

Ik snap jou echt niet

Dat is al langer duidelijk, Peter.

 

 

- in het ene draadje zit je vol compassie op te komen voor depressieve mensen, en hier start je een draadje waar je het belachelijk vind dat je kapster een medewerker met een burn-out niet zomaar mag ontslaan.

 

Ik zie niet hoe opkomen voor depressieve ondernemers strijdig is met het willen ontslaan van werknemers met een al dan niet gefingeerde burnout? Vroeger hadden we een ziektewet, zodat we met z'n allen voor al dan niet gefingeerde burnouts opdraaiden, nu gaan kapsters erdoor failliet. Zodat ik dan weer compassie kan hebben voor hun depressies.

 

 

Ik noem dat hypocriet.

 

Jij noemt dat hypocriet.

 

 

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Zodat ik dan weer compassie kan hebben voor hun depressies.

Ja, dat zullen ze vast waarderen, zo zonder inkomen... >;(

[TwaBla]

 

Niet zuigen svp....

[P.J.]

Hmm... elke medaille heeft een keerzijde. Zwart/wit denken kan in dit soort gevallen erg veel schade veroorzaken. Afstandelijk en verstandig proberen te benaderen is al moeilijk genoeg als je er zelf slachtoffer van bent geworden. Ik vraag van mezelf ook wel eens af waar mijn grens zit. Als de pot met spaarcentjes is leeggegeten en je zit te wachten, omdat je geen energie hebt om de zaak weer op te rakelen..... Op de een of andere manier krijgen ze me niet klein. Ik heb hier vanavond een geheel nieuwe lijst zitten ontwikkelen, die ook op een geheel nieuwe methode geproduceerd moet worden. Nu zit ik me af te vragen hoe ik dat ga aanpakken......

 

BTW ik heb de grootste bewondering voor partners en geliefden, die mee moeten lijden en je toch blijven steunen. Ook in het geval van de kapper kan alleen positiviteit oplossingen bieden en niet negativiteit. De slagboom komt altijd harder op je kop terecht dan je had gedacht......

[Roel J]

vraag 1: zie reactie van peter...

 

vraag 2: bedrijfsarts, je kunt bij de bedrijfsarts ook gewoon vragen wat de inschatting is op de herstel periode, er moet allang een reintegratieplan liggen tussen de werkgever en werknemer anders krijg je straks ook nog een "douw" van het uwv voor het niet nakomen van de verplichtingen rondom de wet poortwachter. Uit dit reïntegratieplan moet wel af te leiden zijn hoelang het herstel nog zal duren. En als je twijfels hebt over het oordeel van de bedrijfsarts of er met de werknemer niet uitkomt dan kun je het UWV vragen om een deskundigenoordeel maar dan moet er samen met de werknemer en de bedrijfsarts al wel het nodige aan reintegratie inspanningen zijn geweest.

 

vraag 3: ter afdekking van het ziekte en doorbetalingsrisico bestaan daarom vele verzekeringen die dit risico overnemen van de werkgever, het bekijken van de mogelijkheden voor een verzekering heeft meer nut als het "politiek discussiëren" over waarom je iemand niet kan ontslaan..

 

En ja natuurlijk is het zuur als je als jonge ondernemer zo te maken krijgt met de haken en ogen van werkgeverschap.. maar het is niet aan de werknemer te verwijten dat ze ziek werd en de wetgever de schuld geven helpt ook niet.. Dit soort risico's horen nu eenmaal bij het werkgeverschap en zijn alom bekend.. daar moet je als ondernemer over nadenken, misschien is dat hier ook gebeurd maar heeft men niet gekozen voor een verzuimverzekering, maar dan zal de visie daarop misschien nu toch anders worden door dit ziekte geval.. dat hoort dan misschien tot het leerproces en leergeld dat elke ondernemer mee te maken krijgt.

[Christine]

 

 

Ook in het geval van de kapper kan alleen positiviteit oplossingen bieden en niet negativiteit.

 

Dat blijkt. Ze werkt erg hard.

[P.J.]

Is ze al eens met die medewerker gaan praten? Misschien ligt het probleem wel heel ergens anders.

[Christine]

vraag 2: bedrijfsarts, je kunt bij de bedrijfsarts ook gewoon vragen wat de inschatting is op de herstel periode, er moet allang een reintegratieplan liggen tussen de werkgever en werknemer anders krijg je straks ook nog een "douw" van het uwv voor het niet nakomen van de verplichtingen rondom de wet poortwachter. Uit dit reïntegratieplan moet wel af te leiden zijn hoelang het herstel nog zal duren.

 

Wat ik begreep is dat de bedrijfsarts nog geen uitspraken wilde doen over de tijd dat het nog gaat duren en dat ze geen contact mocht opnemen met de werkneemster. Ze had de bedrijfsarts wel gevraagd om vaker dan eens per maand met de werkneemster te praten, maar "dat was niet nodig". Dat reintegratieplan zal dus nog wel even duren. Maar ik weet niet alle details, ze was op een gegeven moment klaar met mijn haar. Volgende keer zal ik verder vragen :-)

[wilco u]

Jammer met dit soort verhalen is dat je maar 1 kant van het verhaal hoort, en dan ook nog niet eens uit eerste hand.

Ik onderschrijf zelf de waarde van de beginselen van hoor en wederhoor. Anders ligt de suggestie op de loer.

 

Want...

 

Wat nu als de werkgever in kwestie helemaal niet zo sympathiek is als hier wordt doen voorgekomen? Dat de werknemer wordt uitgebuit of geïntimideerd? Dat de werknemer gewoon prima haar werk doet, loyaal is, hard werkt en reeds alles in het werk heeft gesteld om de situatie met haar werkgever te bespreken maar telkenmale nul op het rekest krijgt?

 

Hoe kan het toch bestaan dat die werkgever niet keihard aangepakt wordt?

[Christine]

 

 

Dit soort risico's horen nu eenmaal bij het werkgeverschap en zijn alom bekend.. daar moet je als ondernemer over nadenken,

 

Ik zei al, de vragen waren meer politiek van aard, maar daar heeft HL geen apart forum voor. Ik heb een bedrijf gehad in een land waar over dit soort dingen wat eenvoudiger wordt gedacht, en waar ondernemen daardoor goedkoper en gemakkelijker is dan hier.

 

 

[Joost Rietveld]

Christine

 

Proef ik uit jouw verhaal nu toch enige bevooroordeling? In die zin dat je de burn-out van de medewerker eigenlijk niet gelooft?

 

Dat kan natuurlijk, maar zoals Roel aangaf kan de werkgever best vragen aan de arbo-arts wat de stand van zaken is. Als het de werkgever echt te doen is om de werknemer aan het werk te krijgen, dan kan een werkgever ook (op eigen kosten weliswaar) een jobcoach of participatie-expert inschakelen.

 

Enne, vraag de volgende keer eens naar die verzuimverzekering en wijs haar erop dat dat re-integratieplan allang in werking moet worden gesteld!!! Als werkgever wil je niet ook nog eens geconfronteerd worden met een extra verplichte loondoorbetaling omdat je je niet gehouden hebt aan de inspanningen die volgen uit de Wet Verbetering Poortwachter.

 

succes

Joost

[Quibke]

En waarom denk je dat het een gefingeerde Burn Out is ?? (Burn Out met hoofdletters, omdat ik weet wat het is)

 

Overigens stuit je openingspost me erg tegen mn borst, zeker omdat het dus een kapperspraatje is, en het gesprek weer afgelopen was, toen je haar gedaan was. (en ik heb een zeer grote hekel aan zg "kapperspraatjes" Sorry.)

[Christine]

 

 

Proef ik uit jouw verhaal nu toch enige bevooroordeling? In die zin dat je de burn-out van de medewerker eigenlijk niet gelooft?

 

Dat proef je wel terecht ja. Ik had niet gemerkt dat ze ontevreden aan het knippen was. En, eerlijk gezegd, als ik werkneemster was in een bedrijfje van drie parttimers, dan zou ik niet de ondernemer laten opdraaien voor mijn eigen problemen.

 

 

[wilco u]

Ik heb een bedrijf gehad in een land waar over dit soort dingen wat eenvoudiger wordt gedacht, en waar ondernemen daardoor goedkoper en gemakkelijker is dan hier.

 

Ik ken hele regimes waar in brede zin wat eenvoudiger over welzijn wordt gedacht.

Allemaal prima, zo lang je maar aan de goede kant van het spectrum blijft.

Ik ben blij dat wij in Nederland de zaken goed weten te organiseren. Dat is soms in je voordeel, soms in je nadeel. Kan jij voorspellen hoe jouw balletje rolt?

[Joost Rietveld]

als ik werkneemster was in een bedrijfje van drie parttimers, dan zou ik niet de ondernemer laten opdraaien voor mijn eigen problemen.

 

Ach ja, als ik haar werknemer was, dan zou ik er vanuit gaan dat mijn werkgever verzuim goed verzekerd heeft.

 

Zo kunnen we er wel omheen blijven draaien, maar de perceptie en dus de visie op wie nu precies een probleem heeft, ligt bij beiden anders

[Quibke]

 

 

Proef ik uit jouw verhaal nu toch enige bevooroordeling? In die zin dat je de burn-out van de medewerker eigenlijk niet gelooft?

 

Dat proef je wel terecht ja. Ik had niet gemerkt dat ze ontevreden aan het knippen was. En, eerlijk gezegd, als ik werkneemster was in een bedrijfje van drie parttimers, dan zou ik niet de ondernemer laten opdraaien voor mijn eigen problemen.

 

 

Nee, je merkt ook niet aan een medewerkster dat ze ontevreden is, een burn out heeft, ongesteld is of dat de hond is weggelopen. Als het goed is, is ze daar professioneel genoeg voor.

 

Persoonlijk heb ik ook niet de mentaliteit om ziek te zijn terwijl je moet werken, maar soms is het niet anders. Ik vind het cru gezegd van je, dat je het nu de schuld maakt van het personeelslid. Ook de werkgever heeft zijn verantwoordelijkheden.

 

 

[Ard-Sc]

Ik heb een bedrijf gehad in een land waar over dit soort dingen wat eenvoudiger wordt gedacht, en waar ondernemen daardoor goedkoper en gemakkelijker is dan hier.

Is dat toevallig dat land waar hele volksstammen nu in tentenkampen leven?

Zonder betaalbare ziektekostenverzekering?

Met een uit de hand gelopen claimcultuur?

 

Roepen dat het daar goedkoper en gemakkelijker is, is van eenzelfde naïviteit als de "Ik vertrek-gangers" die vooraf oreren dat er in Frankrijk of Italië zoveel minder bureaucratie is en die vervolgens 1 jaar moeten wachten op een stapel formulieren.

 

Borrelpraat! En dat mag best maar maak er dan een off-topic berichtje van.

 

Ik vind het ook vervelend voor een ondernemer als 1 van de personeelsleden ziek wordt. Er zijn echter diverse slimme oplossingen om de schade hiervan te beperken, daar moet je van te voren over nadenken. Kapsters van 30 gaan ook weleens 16 weken met zwangerschapsverlof, heeft ze daar wel rekening mee gehouden? (Of misschien heeft de betreffende medewerkster een onaangename ervaring gehad op dit gebied).

 

Christine ik hoop dat dit een "slip of the tongue" is, ik heb je toch hoger zitten dan gewoon, zonder dat je de exacte toedracht kent, zo over iemand te oordelen.

 

[Norbert Bakker]

Ik heb een bedrijf gehad in een land waar over dit soort dingen wat eenvoudiger wordt gedacht, en waar ondernemen daardoor goedkoper en gemakkelijker is dan hier.

 

Er zijn in dat land ook een hoop dingen minder goed dan hier. Ik ken genoeg ondernemers die ook in dat land een onderneming hebben gehad maar op een of andere reden zitten ze nu allemaal weer in Nederland. De keuze is simpel: accepteren zoals het is, het vliegtuig pakken naar de States of proberen de situatie hier langs politieke weg te veranderen.

Jij kiest voor het laatste, ik tot op zekere hoogte (versoepeling ontslagrecht) ook, maar dat neemt niet weg dat werkgever en zieke werknemer te maken hebben met de huidige regels, en die zijn duidelijk, en de risico's voor werkgever tot aanvaardbaar niveau terug te brengen als de werkgever daarvoor had gekozen.

[Marjan]

Ik heb er persoonlijk geen ervaring mee maar de mensen in mijn omgeving die te kampen hebben (gehad) met een burn out benijd ik niet. Zoals al eerder in dit topic opgemerkt moet een burn out heel serieus worden genomen. Je kunt lang discussiëren over de oorzaak maar ik ken geen gevallen die één eenduidige oorzaak hadden. Laat staan dat je iemand (de werkgever of de werknemer of wie dan ook) aansprakelijk kunt stellen.

 

@Christine

Ik vraag me serieus af waarom je deze burn out definieert in schadetermen voor de ondernemer / werkgever en dan nog in de vorm van "de werknemer doet het niet meer, waarom kun je die niet gewoon dumpen en een ander nemen?".

Ik krijg er een beetje vreemde smaak van in mijn mond maar ik denk dat de wijze waarop jij hierover denkt meer zegt over jou dan over de burn out van de medewerker.

[Dennis_van_Dijk]

Wat ik begreep is dat de bedrijfsarts nog geen uitspraken wilde doen over de tijd dat het nog gaat duren en dat ze geen contact mocht opnemen met de werkneemster. Ze had de bedrijfsarts wel gevraagd om vaker dan eens per maand met de werkneemster te praten, maar "dat was niet nodig". Dat reintegratieplan zal dus nog wel even duren. Maar ik weet niet alle details, ze was op een gegeven moment klaar met mijn haar. Volgende keer zal ik verder vragen :-)

 

 

Ik vind dit toch een vreemd verhaal. Ik concludeer uit jouw verhaal dat deze kapster het verzuim niet verzekerd heeft (anders zou ze geld hebben om tijdelijk een andere kapster in te huren, dit wordt immers "vergoed" door de verzekeraar). Dan is er dus geen verzekeringsmaatschappij die een financieel belang heeft om de werknemer zo spoedig als mogelijk te laten reïntegreren en wordt er waarschijnlijk gewerkt met een door jouw kapster ingeschakelde arbodienst / bedrijfsarts.

Deze bedrijfsarts werkt dus feitelijk voor haar (beter: wordt door haar betaald). Nu staat vanzelfsprekend het belang van de arbeidsongeschikte werknemer voorop (en herstel mag nooit geforceerd worden) maar de bedrijfsarts staat dus wel degelijk in een klantrelatie tot jouw kapster. En als jij als klant dan vraagt om iedere maand een gesprek te houden met de arbeidsongeschikte werknemer dan is dat ten eerste niet schadelijk voor het reïntegratieproces (sterker nog, de hele Wet (Verbetering) Poortwachter is er juist voor bedoeld om contact met de arbeidsongeschikte te onderhouden!) maar betekent dat ook nog eens een declarabele prestatie voor de arts. Dus zowel vanuit medisch als vanuit bedrijfseconomisch perspectief zie ik in het geheel geen enkele reden om deze wens van de klant af te doen als "dat was niet nodig".

 

Er zijn in mijn optiek twee mogelijkheden in deze casus: of het wordt gebrekkig verteld door jouw kapster of ze werkt samen met een bedrijfsarts die zijn vak niet verstaat er een een bende van maakt. Reeds eerder is aangegeven dat er een reïntegratieplan moet liggen (en als ze al vanaf oktober thuis zit moet dat dus voor eind december al in kannen en kruiken zijn).

Als jouw kapster dit plan niet heeft en dus niet implementeert heeft ze een levensgroot probleem. Niet alleen is de kans dat deze werknemer succescol reïntegreert stukken kleiner (de hele wetgeving is zo opgesteld omdat een heel groot percentage werknemer vroeger gewoon van de werkvloer verdween, niet omdat ze niet hersteld waren maar omdat ze "vergeten" waren) doordat er niet systematisch gewerkt wordt en er regelmatig contact is met de werkgever / bedrijfsarts. Het bijkomende probleem is, en hier hinten Joost en Roel ook al naar, dat je na twee jaar arbeidsongeschiktheid als werkgever de werknemer mag ontslaan, maar dat het UWV de werkgever kan verplichten om het loon langer door te betalen omdat het reïntegratietraject niet goed is opgepakt.

 

Ik begrijp goed dat je heel erg begaan bent met het lot van jouw kapster. Hoe je het ook wendt of keert, het is heel vervelend als dit je overkomt. De financiële lasten kunnen zeer groot zijn en hebben al vaker geleid tot een faillissement. Ik raad je dan ook aan om nog eens met de kapster in conclaaf te gaan en dit te bespreken - en wel voor de volgende knipbeurt. Het verzuim is niet meer te verzekeren, maar de gevolgen van de Wet Verbetering Poortwachter kunnen misschien nog wel ingedamd worden.

 

Succes!