Waarom wij geen NDA tekenen

[NilsR]

Met regelmaat vragen (met name de grotere corporates) om een NDA. Graag deel ik onze redenen om deze niet te tekenen en lees ik jullie opvattingen hierover. Hoe gaan jullie hiermee om?

 

Waarom wij geen NDA tekenen:

[*]Als een klant ons vraag een NDA te tekenen zeggen ze feitelijk dat ze ons niet vertrouwen. Vertrouwen zien wij als de basis van elke samenwerking.

[*]Een NDA is een juridisch document met juridische consequenties. We kunnen deze dus niet tekenen zonder een jurist hiernaar te laten kijken. Dit kost ons onnodig tijd, energie en geld die we beter in het opzetten van een constructieve samenwerking kunnen steken.

[*]We kunnen ongewenst door een toevalige samenloop van omstandigheden in een rechtzaak belanden doordat de klant meent dat wij afspraken in de NDA niet nakomen (denk aan ‘vermoedens’ rondom gebruik data van klant bij bedienen van concurrenten van de klant). Lijkt me duidelijk dat we daar niet bij van worden.

[*]Als wij een partij zouden zijn die niet te vertrouwen is dan zou de klant dat al lang weten: we doen zowel persoonlijk als als bedrijf al ruime tijd zaken en als we klanten zouden belazeren dan zou dat niet moeilijk te achterhalen zijn.

[*]NDA’s zijn meestal niet specifiek genoeg: er wordt over algemene informatie/kennis gesproken. Dit maakt het onmogelijk om te werken omdat een koffiegesprek al als zodanig is aan te merken en dus nooit buiten de context van de klant ter sprake mag komen. Ondoenlijk.

[*]NDA’s bevatten soms opmerkingen over het ‘niet overnemen van personeel’. Los van het feit dat wij dat niet snel willen geeft dergelijk statement aan hoe zo’n organisatie in elkaar steekt: eigen problemen (personeelsbeleid; waarom wil iemand weg?) camoufleren met juridische macht. Zo’n houding past niet bij onze manier van zaken doen.

[*]NDA’s van klanten zijn bijna altijd eenzijdig opgesteld: wij mogen geen informatie/kennis van de klant gebruiken voor andere doelen, maar hoe zit dat met informatie/kennis vanuit ons?

[*]NDA’s zijn weer een extra administratieve last. Niemand word blij van onnodige extra administratie

[*]De laatste reden is topgeheim, je kunt hem krijgen na een NDA te tekenen...

 

Zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten.

[Marco van den Maagdenberg]

Dan is het ook niet nodig om een offerte aan te vragen! Je kan erop vertrouwen dat alles goed geleverd gaat worden, want iedere gast is toch te vertrouwen zoals de waard.

[daniel f]

[*]NDA’s van klanten zijn bijna altijd eenzijdig opgesteld: wij mogen geen informatie/kennis van de klant gebruiken voor andere doelen, maar hoe zit dat met informatie/kennis vanuit ons?

Staat er niet al iets in je voorwaarden over geheimhoudingen tussen jou en je klant?

 

Ik heb een heel mooi regeltje in mijn voorwaarden staan. Voorwaarden van de klant worden niet geaccepteerd. Krijgen weleens vragen over bijvoorbeeld kan je mijn e-mail inzien. Mijn antwoord is altijd technisch is het mogelijk ja.

 

Maar dan nog stel we gebruiken gegevens of data van de klant volgens mij is die dan geen NDA nodig om daarover zijn recht te krijgen. Geloof dat er genoeg andere wegen zijn.

[Sabra]

 

[*]Als een klant ons vraag een NDA te tekenen zeggen ze feitelijk dat ze ons niet vertrouwen. Vertrouwen zien wij als de basis van elke samenwerking.

 

Als ik jou inhuur, laten we het contract dan ook achterwege op basis van vertrouwen?

 

[*]Een NDA is een juridisch document met juridische consequenties. We kunnen deze dus niet tekenen zonder een jurist hiernaar te laten kijken. Dit kost ons onnodig tijd, energie en geld die we beter in het opzetten van een constructieve samenwerking kunnen steken.

 

Dat is een contract in zekere zin ook. Het hangt er een beetje van af of een klant interessant genoeg is om deze extra moeite te kosten. Je zou kunnen overwegen om de kosten hiervoor (deels) in rekening te brengen, of zelf een NDA aan te dragen als je erg veel in deze situatie terecht komt.

 

[*]We kunnen ongewenst door een toevalige samenloop van omstandigheden in een rechtzaak belanden doordat de klant meent dat wij afspraken in de NDA niet nakomen (denk aan ‘vermoedens’ rondom gebruik data van klant bij bedienen van concurrenten van de klant). Lijkt me duidelijk dat we daar niet bij van worden.

 

Eens, maar nogmaals: dat kan ook zonder NDA. Ik ben bijvoorbeeld ooit beschuldigd van inbraak op een server. Dan moet je wachten op bewijs dat jij het toch echt niet bent geweest, en is je relatie naar de knoppen. Op basis van vermoedens worden niet veel bedrijven veroordeeld.

 

[*]Als wij een partij zouden zijn die niet te vertrouwen is dan zou de klant dat al lang weten: we doen zowel persoonlijk als als bedrijf al ruime tijd zaken en als we klanten zouden belazeren dan zou dat niet moeilijk te achterhalen zijn.

 

Dat laatste ben ik het niet mee eens en vind ik een beetje naief. Er zijn zat ervaren en grote bedrijven die achterbaks ondernemen. Neem een GoDaddy of Groupon, van die tactieken word je niet blij.

 

[*]NDA’s zijn meestal niet specifiek genoeg: er wordt over algemene informatie/kennis gesproken. Dit maakt het onmogelijk om te werken omdat een koffiegesprek al als zodanig is aan te merken en dus nooit buiten de context van de klant ter sprake mag komen. Ondoenlijk.

 

Eens.

 

[*]NDA’s bevatten soms opmerkingen over het ‘niet overnemen van personeel’. Los van het feit dat wij dat niet snel willen geeft dergelijk statement aan hoe zo’n organisatie in elkaar steekt: eigen problemen (personeelsbeleid; waarom wil iemand weg?) camoufleren met juridische macht. Zo’n houding past niet bij onze manier van zaken doen.

 

Dan moet je een andere klant zoeken. Ik heb ook artikelen in mijn AV staan die misschien niet van toepassing zijn op een bepaalde klant. Dan lees je er over heen. Maar dat maakt mij geen slechte ondernemer met een brakke bedrijfsmentaliteit.

 

[*]NDA’s van klanten zijn bijna altijd eenzijdig opgesteld: wij mogen geen informatie/kennis van de klant gebruiken voor andere doelen, maar hoe zit dat met informatie/kennis vanuit ons?

 

Dan moet je zelf een NDA opstellen.

 

 

[*]NDA’s zijn weer een extra administratieve last. Niemand word blij van onnodige extra administratie.

 

Ja, dat zijn wel meer dingen. Voordelen en nadelen afwegen.

 

Voor de duidelijkheid: Ik teken ze trouwens ook niet, maar dat is gevoelsmatig. Ik hoef daar niet zonodig redenen voor te hebben. Het mooie van zelfstandig werken, is dat je ook in een positie bent om netjes te zeggen dat je niet voor elkaar gemaakt bent. Soms kun je dan nog op een ander vlak wat voor elkaar betekenen, en soms niet.

 

 

 

[member123]

wat zou de wereld toch geweldig zijn als iedereen zo te vertrouwen zou zijn als jullie dat zijn!

 

Al die rechtzaken over gejatte ideeën, concepten en andere zaken zijn immers de schuld van mensen die gewoon zo stom waren om te gaan samenwerken met een partij waarvan ze vooraf al wisten dat die volkomen onbetrouwbaar was.

 

Zitten echt een paar ongelofelijke kortzichtige redenen bij waarom jullie geen NDA willen tekenen.

zoals: als het over niet overnemen van personeel gaat betekend dat dat het personeelsbeleid van het vragende bedrijf slecht is...

 

en als jullie gevraagd wordt een NDA te tekenen betekend dat dat ze jullie niet vertrouwen.... en dat lijkt me nu juist een vorm van gezond ondernemen dat je niemand zomaar een nieuw uniek concept of product toevertrouwd zonder NDA.

 

 

Echt... je kan gerust met een fantastisch nieuw bedacht product even bij Apple langsgaan en dat nieuwe product volledig aan ze uitleggen en laten zien. Die zijn echt wel zo betrouwbaar dat als het een top idee is dat ze dan alle eer en centjes die je toekomen ook echt aan je geven en er niet zomaar met jouw product vandoor gaan...

 

[John B]

Als wij een partij zouden zijn die niet te vertrouwen is dan zou de klant dat al lang weten: we doen zowel persoonlijk als als bedrijf al ruime tijd zaken en als we klanten zouden belazeren dan zou dat niet moeilijk te achterhalen zijn.

Het is als opdrachtgevende organisatie erg lastig om steeds te moeten wikken en wegen wie je wel zo'n NDA laat tekenen en wie niet. Ook is het eenvoudiger richting een partij waarvan je vindt dat zo'n NDA nodig is, je kunt dan gewoon zeggen "dat doen we altijd" in plaats van "we doen dat niet altijd, maar in uw geval lijkt het ons wel zinvol" ...

[Hans van den Bergh]

Vreemde, onsamenhangende redeneringen... een NDA stel je niet op om iemand later aan te kunnen pakken die de NDA overtreedt, maar het wordt wel mogelijk. Je stelt een NDA primair op om open met iemand in gesprek te kunnen gaan over een concept o.i.d. en met wie je wellicht wilt gaan samenwerken. Als je vindt dat je elkaar kunt vertrouwen, moet je het ook het vertrouwen op kunnen brengen om de handtekening te zetten.

 

Succès en groet,

 

Hans

[daniel f]

Het zal denk ik ook wel heel erg branche verschillend zijn. Maar ik denk dat je sowieso wel goed doet als bedrijf om een zekere geheimhouding in de normale voorwaarden te verwerken.

 

In mijn geval gaat het vooral om dataverwerking. Maar kan me goed voorstellen dat als je veel conceptuele zaken bespreekt dit wat anders ligt natuurlijk.

[eentje]

Persoonlijk vind ik een NDA eigenlijk er een beetje bij horen. Net als de planning voor een project met afspraken die je op papier zet, zet je ook afspraken op papier die vroeger misschien heel normaal waren maar schijnbaar tegenwoordig niet meer zijn.

 

Doordat het nu op papier staat weet iedereen waar die aan toe is.

[StefanO]

Ik teken een heleboel NDA's. Vooral NDA's die ik zelf schrijf, maar ook NDA's die ik ontvang. Discretie hoort bij mijn vak en ik ben professioneel genoeg om in te schatten of ik zaken wel of niet moet melden. Het komt wel eens voor dat ik zaken te horen krijg die conflicteren en dat meld ik dan altijd meteen zodat de andere partij kan stoppen met melden. Maar eigenlijk is dit nooit een issue.

 

Verder vind ik het een beetje naief om alles op basis van vertrouwen te doen. Ik kom genoeg ondernemers tegen die 'bestolen' zijn omdat ze te gemakkelijk van vertrouwen waren. Ik denk dat zij het nu met mij eens zijn dat een NDA handig zou zijn geweest. Tegelijk moet je de kracht van een NDA niet onderschatten. Het is namelijk bijzonder moeilijk om je gelijk te halen. Bewijs maar eens dat de ander de overeenkomst heeft geschonden. Dat is vaak best lastig.

 

De NDA vind ik daarom ook helemaal geen zwaar middel, maar het benadrukt alleen maar de vertrouwelijke aard van de beoogde samenwerking. Hierdoor kan daar geen misverstand over bestaan en ook kan iemand zich er niet op beroepen dat hij niet van de vertrouwelijke aard op de hoogte was. Bovendien kom je op enig moment in een situatie dat alle partijen werk verrichten en hierdoor beiden het onderhavige kunnen claimen. Dan is een NDA wel heel handig voor je eigen rechtspositie.

 

De discussie gaat meestal niet over de NDA zelf, maar over eventuele boetebedingen. Dat lijkt een non-discussie, want schade kan je altijd claimen. Echter, een boete claimen is veel gemakkelijker omdat je dan geen schade hoeft aan te tonen. Je blijft dan beperkt tot het aantonen dat de ander de overeenkomst heeft geschonden. En dat is vaak al lastig genoeg.

 

Mijn advies is dat een NDA an sich onvoldoende is en dat je alleen vertrouwelijke zaken moet uitwisselen met partijen die je vertrouwt. Daarnaast moet je niet meteen alle informatie prijsgeven en zorgen dat je onmisbaar blijft. Toch blijft een NDA in veel gevallen een essentieel hulpmiddel. En tot slot vind ik dat alle ondernemers over juridische basiskennis zouden moeten beschikken en NDA's moeten kunnen lezen (net als dat je moet kunnen boekhouden).

[Dirk Giltay Veth]

NDA voorbeeld: zelfstandige, klein bedrijf, laat nieuwe toepassing LED zien aan Philips, dan is NDA absoluut noodzakelijk. Zorg wel voor wederkerigheid van de bepalingen. En als een partij geen boete wil overeenkomen, dan toch een NDA ondertekenen (de Nederlandse rechter kan 0verigens altijd boetes matigen, neem dus niet een zin op als "niet voor rechterlijke matiging vatbaar").

Let goed op dat NDA niet een verkapte overeenkomst wordt die je handelen beperkt. Geen deal, betekent gewoon weer vrijheid van handelen voor beide partijen, maar dus uiteraard met inachtneming van gebruik informatie (zie voorbeeld LED toepassing) zoals gedeeld door partijen

[willemj]

Geen deal, betekent gewoon weer vrijheid van handelen voor beide partijen, maar dus uiteraard met inachtneming van gebruik informatie (zie voorbeeld LED toepassing) zoals gedeeld door partijen

 

In het laatste deel zit voor mijn gevoel een angeltje waardoor ik wat huiverig ben voor geheimhoudingsverklaringen. Stel prospect komt bij mij met een geweldig plan maar wil zo'n verklaring van me voor hij het me idee vertelt. Ik teken. Hij beschrijft zijn idee dat op geen enkele wijze te beschermen is en bovendien generiek. We doen verder geen zaken. Vervolgens komt een andere partij langs met een vergelijkbaar idee. Of een soort gelijk idee ligt zelfs al bij me op de plank. In hoeverre loop ik dan extra risico's door het tekenen van die geheimhoudingsverklaring?

[brood]

Een NDA tekenen is bijna een must om snel aan de gang te kunnen en om de opdrachtgever niet te lang te laten twijfelen. Toch ook ik ben huiverig bij het lezen van sommige NDA’s waarbij geslingerd wordt met boetes en wetboeken. Ik besef echter dat de tegenpartij wel moet kunnen bewijzen dat een overtreding moedwillig is gebeurd. Ik denk dat je op een normale manier de informatie geheim moet houden. Als de informatie dan nog door omstandigheden (diefstal) bij een derde terechtkomt of openbaar dan is de moedwilligheid daar dus niet.

 

Een Tip: Het is verstandig bij het beëindigen van het project alle informatie inclusief jouw toevoegingen op de door jouw (en anderen in je omgeving) toegankelijke locaties te verwijderen en dit op een naar de NDA-partner locatie over te zetten. Bij eventuele continueren kun je het daar weer vandaan verzoeken. Met NDA-partner afspreken dat de bijgevoegde informatie van jou ook door deze geheim gehouden wordt.

 

Wil je eventueel toch iets doen met (een gedeelte van) de informatie dan in twijfelgevallen (in het grijs gebied, wanneer men bijvoorbeeld wat wil hergebruiken of wilt publiceren) is het verstandig expliciet de toestemming van de betreffende NDA-partner te vragen.

 

[StefanO]

In het laatste deel zit voor mijn gevoel een angeltje waardoor ik wat huiverig ben voor geheimhoudingsverklaringen. Stel prospect komt bij mij met een geweldig plan maar wil zo'n verklaring van me voor hij het me idee vertelt. Ik teken. Hij beschrijft zijn idee dat op geen enkele wijze te beschermen is en bovendien generiek. We doen verder geen zaken. Vervolgens komt een andere partij langs met een vergelijkbaar idee. Of een soort gelijk idee ligt zelfs al bij me op de plank. In hoeverre loop ik dan extra risico's door het tekenen van die geheimhoudingsverklaring?

 

Willem, een heel terechte vraag. Ik neem in een NDA daarom vaak de volgende bepaling op (wanneer ik de Verstrekker ben):

 

"Deze overeenkomst is niet van toepassing op Informatie:

a. die op het moment van ontvangst reeds publieke informatie is, of dit wordt na bekendmaking door Verstrekker anders dan ten gevolge van inbreuk op deze overeenkomst door Ontvanger;

b. waarvan Ontvanger schriftelijk kan aantonen dat deze reeds in haar bezit was voor ontvangst;

c. waarvan Ontvanger kan aantonen dat zij deze van derden heeft ontvangen die een zelfstandig recht hebben om deze Informatie bekend te maken;

 

Ontvanger zal alsdan Verstrekker zo spoedig mogelijk (schriftelijk) in kennis stellen onder opgaaf van bron. "

 

Hoewel b. in principe van toepassing is (moet wellicht nog specifiek verwijzen naar 'eigen informatie / business plannen'), dekt het zelfstandig nog niet geheel de lading. Je moet immers kunnen aantonen dat je reeds in het bezit van de informatie was. Een manier om dat te doen is het I-depot van BBIE. Hier kan je je plannen deponeren (niet ter inzage) en je krijgt daarmee een officieel bewijs dat het gedeponeerde plan op enig moment in ieder geval van jou was. Aan dit depot hangt een depotnummmer dat je evt. in de NDA kan opnemen (hoeft niet, je kunt het overleggen als bewijs in de zin van b.). Voor de kosten hoef je het niet te laten. Is ongeveer € 35,-.

 

De case die je beschrijft vind ik wel een beetje hypothetisch. In de praktijk praat je met mensen en heb je al vrij vlot door wat de strekking van de plannen zal zijn. Wanneer ik met plannen bezig ben danwel daarvan kennis heb genomen die daar enigszins op lijken, dan maak ik daar meteen ter plekke melding van. De Verstrekker kan dan onmiddelijk stoppen met 'verstrekken' en zijn schade beperken. Dit is ook de reden dat ik nooit alle informatie op schrift / per mail verstrek, maar een eerste gesprek altijd face to face houd. Dan kan ik ook ophouden met verstrekken wanneer mij blijkt dat ik de Ontvanger niet in vertrouwen kan nemen. Wanneer er ter plekke geen melding wordt gemaakt, dan kan je er vanuit gaan dat Ontvanger te goeder trouw is en geen beroep meer kan doen op het feit dat de informatie hem reeds bekend was (immers, er is geen aantoonbare melding van gedaan, vandaar dat de melding ook op schrift moet staan).

 

 

[Dirk Giltay Veth]

Geen deal, betekent gewoon weer vrijheid van handelen voor beide partijen, maar dus uiteraard met inachtneming van gebruik informatie (zie voorbeeld LED toepassing) zoals gedeeld door partijen

 

In het laatste deel zit voor mijn gevoel een angeltje waardoor ik wat huiverig ben voor geheimhoudingsverklaringen. Stel prospect komt bij mij met een geweldig plan maar wil zo'n verklaring van me voor hij het me idee vertelt. Ik teken. Hij beschrijft zijn idee dat op geen enkele wijze te beschermen is en bovendien generiek. We doen verder geen zaken. Vervolgens komt een andere partij langs met een vergelijkbaar idee. Of een soort gelijk idee ligt zelfs al bij me op de plank. In hoeverre loop ik dan extra risico's door het tekenen van die geheimhoudingsverklaring?

 

Is altijd een interessante vraag: komt wel eens voor bij de producties van John de Mol (puur als voorbeeld: Is hij de bedenker zelf van VOH of heeft iemand anders al de draaistoelen bedacht?). Zoals je zelf al aangeeft ideeen zijn vrij dus de bewijslast is moeilijk wie nou de rechten heeft op het idee....

En daarnaast: zie alle Idols spin offs: beschermen van formats is lastig (maak een kleine wijziging en het kan weer als origineel worden gezien)

 

 

[Erik-]

Als freelance ontwikkelaar teken ik nooit NDA's. Het is een juridisch risico, het kan een obstakel vormen voor mijn eigen activiteiten en is in de meeste gevallen simpelweg tijdverspilling.

 

Wat mensen meestal aan mij vertellen is hun idee voor een product, waar ze soms veel waarde aan hechten. Maar, ideeën zijn zeer zelden uniek, en vaak gewoon heel matig. Daarnaast is een idee ook lang niet altijd eenvoudig over te nemen, want ieder heeft ook zijn eigen netwerk wat soms heel belangrijk is, of een uniek begrip van een beroepsgroep.

 

Op het moment dat ik een NDA teken neem ik ook een juridisch risico en een bedrijfsrisico. Om de juridische kant af te dekken zal ik een jurist in moeten huren. Het bedrijfsrisico zit vooral in: wat als ik zelf dat idee al had liggen, of een andere klant met hetzelfde idee komt? Dat eerste is misschien af te dekken met een depot bij het BBIE, maar dat kost ook allemaal weer geld en vooral tijd. Ik heb dan ook helemaal geen behoefte om het idee van iemand anders te stelen: ik heb er zelf meer dan genoeg.

 

Als iemand er dan ook echt op zou staan om een NDA te tekenen, zou ik daarvoor gewoon kosten moeten rekenen, waarbij ik denk aan zo'n 1000 euro. Immers, je vraagt van mij om een hoop extra tijd en geld te investeren, zodat ik vervolgens jouw, waarschijnlijk vrij matige, idee aan kan horen.

 

Daarnaast vind ik het gewoon principieel een slecht plan. Ideeën groeien juist van verspreiding. Ik praat altijd graag met zoveel mogelijk mensen, die het willen horen, over mijn ideeën. Misschien kent iemand de perfecte klant, weten ze dat er al een goede concurrent is, of komen ze met andere feedback waarmee ik het kan ontwikkelen. Een idee hebben kan immers iedereen, de uitvoering is waar je je kan onderscheiden.

Een mooi stukje om hierover te lezen is "Someone stole my startup idea" van Steve Blank: deel 1 deel 2 - vooral deel twee.

 

Overigens, bij het eerdere voorbeeld van een goedkopere manier om LED-lampen te maken zou ik er anders over denken, want daar heeft het idee op zichzelf juist wél enorme waarde. Dat is dan ook in principe gewoon een patenteerbare vinding. Dus ik ben niet tegen NDA's in alle gebieden.

[StefanO]

Ik ben geen tegenstander van NDA's. Integendeel (zie vorige post hierover).

 

Maar een NDA is zoals Erik ook al aangeeft niet zaligmakend. Ik kom ook veel mensen met halve ideeën tegen. En het gaat om de uitvoering. Niet om het idee zelf. Iemand die al verder is dan de halve-idee-fase, al een eind(je) op weg is in de realisatie en concrete resultaten heeft bereikt heeft niet veel te vrezen van copy cats die het idee opzettelijk en wederrechtelijk proberen toe te eigenen. Een NDA is dan niet strikt noodzakelijk, maar als Verstrekker van de info wil ik toch dat er eentje (mijn eigen) getekend wordt. Je moet een goed verhaal hebben om mij daar van af te brengen. Met het niet willen tekenen kan je immers ook een signaal afgeven dat je niet voornemens bent om er discreet en professioneel mee om te gaan. En dan doe ik geen zaken met je. Zo simpel is dat.

[PaulGo]

Zonder getekende geheimhoudingsverklaring worden uitvinders helaas geregeld bestolen. De uitvinder van de inkeping van het Bolletjes beschuit werd ook bestolen. Alleen omdat hij eerder dan de Bolletje beschuitfabriek octrooi had aangevraagd kreeg hij waar hij recht op had: een licentievergoeding voor zijn uitvinding. De NDA is niet voldoende maar wel noodzakelijk. Waarom ? Zonder getekende verklaring , weet degene aan wie je jouw idee hebt uitgelegd, na 5 jaar of zo niet eens meer dat het jouw idee was. Dan komt zo iemand zelf op het idee, denkt hij, en brengt het op de markt. Dat is bij ideeen van mij ook wel eens gebeurd. Als je geen enkel schriftelijk bewijs daarvoor hebt, kun je letterlijk niks meer claimen. Dan krijg je nog meer ruzie en rechtzaken in zo'n geval met de vraag wie het idee bedacht heeft.

 

Zonder geheimhoudingsverklaring iets aan een marktpartij laten zien is gewoon dom. Alleen als een idee weinig waard is voor mij , neem ik niet de moeite voor het opstellen van een geheimhoudingsverklaring. Zo'n idee is dus een aantal jaren geleden ook gestolen. Nou daar zit ik echt niet mee.. Iets anders wordt het als het echt een belangrijke uitvinding is. Dan wil ik wel dat er perse een standaard geheimhoudingsovereenkomst voor wordt getekend. De NOVU ( Nederlandse Orde Van Uitvinders) heeft zo'n algemene geheimhoudingsverklaring.

 

Ik snap niet dat mensen zo'n bewijs van inzage in andermans idee niet willen tekenen. Deze Novu geheimhoudingsverklaring is echt een noodzakelijke standaard procedure in uitvindersland. Daarmee voorkomt de ontvanger van de informatie juist allemaal geruzie over wat hij of zij gezien heeft en hoe er mee om te gaan.

[Erik-]

Zonder getekende geheimhoudingsverklaring worden uitvinders helaas geregeld bestolen. De uitvinder van de inkeping van het Bolletjes beschuit werd ook bestolen.

 

Ik denk dat het in een NDA-discussie belangrijk is om het soort idee te onderscheiden. Bij dit voorbeeld, of bijvoorbeeld een alternatieve productiemethode om LED-lampen voor 50% van de prijs te fabriceren, is het idee zelf al heel erg waardevol. In dat geval lijkt een NDA mij heel nuttig. Dat is de wetgever met ons eens, want dit soort vindingen zijn dan ook te beschermen via octrooien.

 

Maar het soort ideeën waar mensen bij mij mee komen is van een heel ander kaliber, want daar heeft het idee op zichzelf vrijwel geen waarde - het gaat om de uitvoering. Klassiekers zijn dingen als "het is net als facebook/groupon/linkedin maar dan voor vrouwen/huisdieren/feestjes/vakanties" of "laten we een website maken waar mensen recepten delen". Daar zit dan vaak nog wat meer in, maar hier komt het in dat soort gevallen meestal op neer. En NDAs zijn dan gewoon veel te veel gedoe en risico om het zoveelste waardeloze idee aan te horen.

 

Het gaat er dus misschien om hoeveel vertrouwen ik heb dat jouw idee NDA-waardig is, dus in welke van de twee bovenstaande categorieën het valt. In het eerste geval is een NDA heel redelijk, in het tweede verspilling van tijd voor beide partijen.