Loon door betalen tijdens rouwproces

[Zomaar iemand]

Een ouder van een parttimer van ons, is onlangs heel plotseling overleden. De medewerker zit nu thuis om allerlei dingen te regelen en om deze vervelende gebeurtenis te verwerken.

 

Nu wil ik hier allemaal niet moeilijk over gaan doen en betaal hem gewoon door. Nu vraag ik me alleen af wat een goed termijn is om aan te houden voordat ik contact met hem opneem, of kan ik zelfs gewoon beter wachten op zijn reactie.

Ik heb geen idee hoe lang het proces duurt, maar vanaf welk moment kan ik hem beter toch gaan ziekmelden?

 

Ik heb wel dit gevonden, maar er staan geen tijden bij:

http://www.antwoordvoorbedrijven.nl/regel/verlofregelingen

[Iwan van Geelen]

Ik weet dat wij 'maar' 2 dagen 'geven' het is natuurlijk ook zo dat deze persoon "ziek" kan zijn in deze vervelende periode maar dat is een ander verhaal...

[Zomaar iemand]

Hmm ik zat meer te denken aan 2 weken, ik kan me voorstellen dat als mijn moeder komt te overlijden dat ik dat ook niet in 2 dagen heb geregeld en heb verwerkt. Aan de andere kant kun je als ondernemer je deze luxe ook niet permiteren.

 

Maar het is een goede jangen met een hart voor de zaak, dus ik zie dit nu ook als mogelijkheid om iets terug te kunnen doen.

[Dennis_van_Dijk]

Jasper, is dit toevallig een van jouw vangnetters? In dat geval zou ik hem gewoon ziekmelden bij het UWV en deze laten uitmaken of ze dit onder het vangnet vinden vallen of niet.

 

Ik vind het je trouwens sieren dat je zelf aan twee weken denkt. Ook in twee weken is de boel niet geregeld en is het verlies zeker niet verwerkt. Maar het geeft jouw werknemer in ieder geval ruimte om voor zichzelf de boel een beetje op een rijtje te krijgen en weer klaar te zijn voor het werk. En dat kost helaas geld voor de werkgever, maar een slecht functionerende werknemer kan nog veel duurder zijn. Mocht er geen vangnet zijn dan kun je altijd met hem bespreken of hij niet een paar verlofdagen zou willen opnemen om de financiële pijn voor de werkgever te verzachten.

[Iwan van Geelen]

Je bent natuurlijk vrij om extra tijd te geven! Maar strikt genomen is Calamiteitenverlof 'slechts' voor zaken te regelen. In deze periode zal je de loon ook door moeten betalen.

 

Daarnaast kan hij/zij verlof opnemen. Misschien kan je vragen hoe lang hij nodig denkt te hebben? Als hij dan zegt 2 weken kan je eventueel ook de kosten "delen'

 

Misschien nog wel belangrijker (niet alleen om toekomstig zietkteverzuim te voorkomen maar ook als mens) hem morele steun te geven (laten geven)....

[Zomaar iemand]

Jasper, is dit toevallig een van jouw vangnetters? In dat geval zou ik hem gewoon ziekmelden bij het UWV en deze laten uitmaken of ze dit onder het vangnet vinden vallen of niet.

 

Wij hebben geen mensen met een vangnet meer in dienst. Dit is heel slecht bevallen. Vooral de bedrijven die het zouden moeten ondersteunen, werken meer als een uitzendbureau. "zoveel mogelijk plaatsingen ongeacht of de werknemer wel of niet geschikt is"

Ik heb er 6 gehad en was er toen helemaal klaar mee.

 

@ Iwan,

Morele steun is niet 1 van mijn sterkste kanten, vooral omdat ik mijzelf ook die ruimte niet geef. Maar ik heb in ieder geval een kaartje gestuurd. (niet namens het bedirjf trouwens, vind ik persoonlijk altijd net alsof ik reclame wil maken)

 

Ik vind die 2 weken geen probleem om zelf te betalen. Als ik een vraag of hij een uurtje langer door kan gaan is dat ook nooit een probleem.

[Christine]

Een heikel onderwerp. Twee dagen is heel weinig, maar ik weet niet of het redelijk is te verwachten dat de werkgever meer doorbetaalt. Twee weken moet toch wel genoeg zijn, in de meeste gevallen. Maar gevallen zijn allemaal anders.

 

Toen mijn moeder vijf jaar geleden overleed had ik zelf alle tijd van de wereld, maar als ik dagen bij elkaar tel dat ik anders vrij had genomen, dan is dat nogal wat. Paar dagen in het ziekenhuis, haar laatste dagen, dan de dag dat ze overleed, en de dag erna bij mijn vader in een groot leeg huis, dan heb je begrafenis of crematie, moet geregeld worden, en duurt een dag, en de dag erna ga je ook niet aan het werk. Bij elkaar toch wel twee weken.

 

Wat Iwan zegt, als je een paar dagen extra vrij geeft, en de werknemer neemt een week verlof, dan is iedereen redelijk. En morele steun, dat is nog belangrijker. Je voelt je heel alleen als een dierbare is overleden, en de wereld gaat gewoon door, dan is het een troost als "de hele wereld" dan toch even belt of even langskomt. We vinden het allemaal een eng onderwerp, maar het is niet raar, ook niet voor een werkgever, om er een maand later, en twee maanden later, op terug te komen, als in "hoe gaat het nu met je?"

 

 

[Roel J]

Jasper,

 

Mijn ervaring met regelingen (vanuit CAO's en bedrijfsregelementen) rondom overlijden is als volgt (de korte versie)

 

Overlijden familielid (of goede vriend) 1 a 2 dagen vrij, dag van overlijden en dag van de begrafenis.

Bij overlijden van partner, kind of ouder loopt het verlof vanaf de dag van overlijden tot en met de dag van de begrafenis, dat is in elk geval zo als de werknemer degene is die de begrafenis moet regelen, (vaak oudste zoon/dochter)

 

Persoonlijk ga ik bij overlijden van een ouder altijd uit afwezigheid tot en met de begrafenis, normaal gesproken is dat een dag of 5a 6 maximaal maar meestal een dag of 4 (werkdagen) en ga daar soepel mee om.

 

2 weken is een mooie periode om bereid te zijn te willen doorbetalen maar ik zou het niet gelijk aanbieden, gewoon laten afhangen van de feitelijke situatie en hoe de persoon zich voelt. In elk geval zodra je hem spreekt direct duidelijk maken dat je hem tot en met de begrafenis niet verwacht en dat je daarna soepel om gaat met verlof aanvragen.

 

Vooralsnog zou ik dus zeggen tot en met de dag van de begrafenis (en eventueel de dag er na) is bijzonder (doorbetaald) verlof, als hij daarna niet in staat is gaat het over in een ziekmelding.

 

Als ik meer naar de menskant kijk is mijn ervaring dat mensen met die een fysieke baan hebben zoals bij jou veel sjouwen en bouwen, dat die sneller weer goed inzetbaar zijn omdat het type werk zorgt dat je er even niet aan hoeft te denken, thuis zitten en stil zitten past vaak niet zo bij dat type werknemer. Met kantoorpersoneel die achter hun bureau zitten duurt het vaak langer voor ze weer op hun oude niveau zitten omdat achter de computer de gedachten snel(ler) afdwalen, die zullen dus vaker een middagje vrij vragen omdat ze hun kop er niet bij kunnen houden.

 

Dat zijn natuurlijk 2 stereotypen zal lang niet altijd opgaan. Belangrijkste is dat de werknemer het gevoel heeft dat er begrip is en ruimte om extra vrij te vragen of (zo nodig) aangepast werk te doen.

[Christine]

 

Morele steun is niet 1 van mijn sterkste kanten, vooral omdat ik mijzelf ook die ruimte niet geef. Maar ik heb in ieder geval een kaartje gestuurd. (niet namens het bedirjf trouwens, vind ik persoonlijk altijd net alsof ik reclame wil maken)

 

Als het een werknemer is met wie je dagelijks contact hebt, dan is het een steun als je niet alleen een kaart stuurt, maar ook belt. Je hoeft niet sterk te zijn in dat soort dingen, het feit dat je belt en vraagt hoe het gaat, en hoe het met de rest van de familie gaat en zo, dat is een steun. Maar het hangt natuurlijk sterk af van hoe je relatie met de werknemer is.

[Marjan]

Overigens kun je, als je hem belt, gewoon aangeven dat je niet goed raad weet met de situatie maar wel graag even hoort van hem hoe het met hem gaat. Veel mensen stellen de aandacht op prijs en weten vaak zelf maar al te goed hoe moeilijk het is voor de omgeving om in te schatten hoe je hiermee moet omgaan.

[Zomaar iemand]

Dank jullie wel voor de informatie. Ik ga hem morgen meteen even bellen.

 

Behalve dat ik het fijn vind dat ik iets terug kan doen voor een werknemer die zich zo inzet voor mijn bedrijf, vind ik ook dat een gebeurtenis als deze niet extra financiele zorgen moet veroorzaken.

[Annedien Hoen]

Ik weet niet of het relevant is, maar lijkt me uit veiligheidsoverwegingen toch ook goed om deze persoon in de gelegenheid te stellen een beetje bij te komen. (Je weet ook niet hoe deze persoon terugveert, twee weken en weer aan de bak, of maanden van het padje, dat kan ook gebeuren...)

Als diegene voor je riggt wil je daar geen 'ongelukjes' mee omdat iemand z'n hoofd er niet bij had.

Je kan misschien ook zeggen: ik betaal twee weken door, daarna leen ik je je salaris en dat verdien je terug in uren die buiten het parttime contract vallen. Bedenk ik nu zelf hoor, weet niet of dat niet te creatief is, of dat wel mag ook. Maar mocht het een manier van damage control zijn voor beiden is het een optie natuurlijk.

[Sandra.]

Ik zou erover nadenken ook naar de begrafenis te gaan. Ik zou wel uitvogelen of het op prijs gesteld zal worden (soms is het in besloten kring), maar vaak is het enorme troost als je ziet hoeveel mensen de moeite hebben genomen erheen te gaan. Ik denk dat het haast niet voor te stellen is hoe fijn het kan zijn voor de nabestaanden.

 

Toen een moeder van een werknemer overleed heb ik haar de vrijheid gegeven zelf te bepalen wanneer weer te werken en toen ze na paar weken contact opnam besloot ik deze weken wel te betalen. Ik moet wel zeggen dat het om paar uurtjes per week van scholiere gaat, dus het gaat om een stuk lagere bedrag dan wat je aan een fulltime volwassene kwijt ben.

[Zomaar iemand]

We worden nu wel een beetje te zoet hoor. Ik blijf wel zijn baas niet zijn vriend.

 

Rigging is een bezigheid waar je altijd je hoofd bij moet houden en wat altijd controlleerd dient te worden door een tweede man.

Ook andere mensen kunnen fouten maken, hij hoeft maar net ruzie te hebben gehad met zijn vrouw/vriendin.

 

Ik denk dat 2 weken een mooi gebaar is, als hij langer vrij wil zijn dan kan dat uiteraard, maar ik heb wel een bedirjf en geen sociale instelling. Dus de andere extra dagen mag hij zelf betalen. Tenzij hij natuurlijk zo in de knoop zit dat hij er ziek van is geworden. Dan valt hij gewoon onder de ziekte regeling.

 

Ik ga sowieso niet naar de begravenis, dat is een plaats en tijd voor familie en vrienden.

[Micha van Veen]

Hoe het niet moet.

 

Mijn tv is tijdens mijn slaap (4 uur s'nachts) in de fik gevlogen, kamer uitgebrand. Hele verdieping en zolder kapot en ik heb s'avonds nog in de ambulance gelegen vanwege rookvergiftiging. Ik heb het zelf moeten blussen want de brandweer deed er een uur over en kwam toen langs voor technische storing. Dit was in mijn ouderlijk huis en die waren op dat moment op vakantie (1 dag voordat ze terugkwamen).

 

Toen ik dit uitlegde aan mijn baas waarom ik die ochtend er niet was, was zijn antwoord: Wat vervelend, maar ben je er morgen dan wel want het is nogal druk en het gaat wel gewoon door hier.

 

Dus dat je er zo over nadenkt vind ik al top. En ik denk dat 2 weken een prima en passend gebaar is.

 

Micha

[Christine]

 

 

We worden nu wel een beetje te zoet hoor. Ik blijf wel zijn baas niet zijn vriend.

 

Vandaar, zoals Marjan ook al zegt, even een belletje, en wat je zegt maakt niet zoveel uit, of je zegt dat je niet weet wat je moet zeggen. Je medewerker weet namelijk ook niet zo goed wat te zeggen. En dan is het goed. En de medewerker begrijpt dat het werk doorgaat, en dat hij zelf ook een verantwoordelijkheid heeft, en dat 'ie dan een week verlof opneemt, lijkt me niet zo gek. En als 'ie dan weer aan het werk is, ff van een afstand in de gaten houden, of het wel lukt allemaal.

[Ron van der Kolk]

Lastige kwesties.

 

In Nederland is er de gewoonte ontstaan om verlofuren vakantie-uren te noemen. En voor veel mensen werkt dat ook echt zo: die uren zijn er voor om vrijwillig op te nemen wanneer je iets leuks gaat doen en als je niet naar het werk kunt komen om andere reden, moet dat maar op kosten van de baas. Lekkage in huis, er komt een pakketje, ziek kind, verslapen, verkouden, relatieproblemen maar ook veel ergere dingen en inderdaad overlijdensgevallen in de omgeving helaas.

 

Een grens trekken is lastig, maar ik ben altijd duidelijk dat in principe daar je verlofuren ook voor zijn. Naast eventueel calamiteitenverlof uit een eventuele CAO, maar dat is maar een paar dagen. Als je in het leven nare dingen overkomen vind ik het in principe niet reëel om dat op je werkgever te verhalen. Als werkgever kun je dan mensen toestaan om verlof op te nemen en afwezig te zijn. Dat klinkt wel heel vooroorlogs, maar vind ik wel het uitgangspunt.

 

Ben ik dan zo bikkelhard? Neuh. Maar ik wil het wel graag helder. Als er iets is wil mensen wel persoonlijk spreken, een mailtje of zo vind ik niet voldoende. Ik wil even aan kunnen voelen wat er is en hoe het gaat. Een overlijdensgeval in de nabije kring heb ik alle begrip voor. Ik wil dan iemand persoonlijk sterkte kunnen wensen. En geruststellen dat ik zorg dat hun werk en afspraken voor de komende dagen wordt geregeld. Dan maak ik ook direct de afspraak dat ik over een paar dagen weer bel. In dat tweede gesprek schat ik in of iemand richting ziek gaat (heftig emotioneel), vrije tijd nodig heeft (om dingen te regelen) of gewoon weer terug komt en daar maak ik dan even kort een afspraak over, met een evaluatie weer een week later. Zo ben ik betrokken en help ik de medewerker ook om reeel te blijven kijken naar de situatie. En ik evalueer even met een collega of P&O'er om te checken of ik het zelf nog goed zie. En uiteindelijk zal ik bij ernstige gevallen echt geen verlofuren afboeken over de eerste week, die is wel gecompenseerd met de extra inzet die ik van de meeste medewerkers krijg als het nodig is. De periode daarna wel, maar daar maak ik dan ook een heldere afspraak over, en dat snappen medewerkers prima.

 

Hoe langer je wacht om heldere afspraken te maken hoe moeilijker het wordt. Iemand twee weken helemaal met rust laten zou ik echt afraden. Ik vind het ook nog steeds lastig om mensen in vervelende situaties op te bellen of zelfs langs te gaan. Het lijkt zo hard om dan ook nog over de zakelijke kant te beginnen. Maar in de praktijk wordt het gewaardeerd dat ik betrokken ben, wat voor ze regel en ook de terugkeer bespreekbaar maak. Mensen zitten met die zakelijke kant ook in hun maag, vaak is er wel wat schuldgevoel.

 

Ik heb ook om me heen zien gebeuren dat mensen plotseling weg moesten voor iets dat een dag zou duren en vervolgens wekenlang weg bleven. De leidinggevende durfde niet meer te bellen, die schaamde zich dat hij dat niet direct had gedaan. De medewerker durfde ook niet meer terug te komen, want die was bang dat zijn leidinggevende en collega's wel boos zouden zijn dat het zo lang had geduurd. Toen er weer contact was wilde de leidinggevende alsnog op lompe wijze afspraken maken met terugwerkende kracht, waardoor een conflict ontstond en de werknemer meteen weer afwezig was. Ditmaal ziek en overspannen...

 

Ik kan je aanraden dus even te bellen Jasper. Toon je begrip en medeleven. Stel gerust dat je aan het regelen bent. Schat in of de medewerker nog een beetje helder is. Zo ja, stel voor om hem ziek te melden en daags na de begrafenis nog even contact te hebben (juist op die dag, dan is iemand vaak erg alleen omdat er dan niemand durft te bellen). Zo nee, stel voor om daags na de begrafenis even om tafel te gaan om samen te kijken hoe je samen kunt regelen dat hij voldoende tijd krijgt voor de dingen die verder geregeld moeten worden. Denk voor dat gesprek ook aan andere werktijden, tijdens werktijd de mogelijkheid om instanties te bellen die 's avonds niet bereikbaar zijn, verlof opnemen, etc. En bied indien nodig de hulp aan van arboarts of arbopsycholoog, om te voorkomen dat iemand alsnog wegzakt.

 

Jij in elk geval ook sterkte gewenst om hier mee om te gaan.

[Zomaar iemand]

Bedankt voor je reacties, maar je mag niet vloeken (arboartsen). Die schakel ik pas in als er echt niet meer te redden is.

 

Ik wil zo min mogelijk afhankelijk zijn van arbodiensten en hun praktijken, zij verpesten de sfeer op de werkvloer alleen maar.

 

Ik ga de medewerker morgen wel even bellen en zal meteen peilen hoe hij er aaan toe is. Voor me zelf ga ik ervan uit dat hij er pas over nu anderhlave week is.

Mocht het langer zijn dan meld ik hem wel ziek (moet nog even uitzoeken hoe). Het kost allemaal niet zoveel met een parttimer.

Ik ben niet bang om te bellen hoor. Want ondanks dat ik mijn werknemers en hun inzet heel erg waardeer blijven het wel gewoon mensen en voor mensen ben ik nooit bang.

Omdat het om een parttimer gaat heeft deze buiten werktijden zat tijd om dingen te regelen, maar mocht het met werktijden niet lukken dan is hij vrij om zijn werktijden vrij in te delen.

Ons wereldje is best wel hard, daarom zijn er ook geen vakbonden, CAOafspraken of arbodiensten gespecialiseerd in onze branche. Geheel onterecht worden we nu vaak ingedeeld bij theaters en schouwburgen, terwijl dit een hele andere tak van de sport is.

Omdat het wereldje best wel hard is en er veel buitenlandse werknemers op de loer liggen, zorgen werknemers er wel voor dat de werkgever tevreden blijft.

 

 

[member123]

Meeste CAO's geven volgens mij 2 dagen bij een direct sterfgeval (1ste of 2 de graad) en verder dienen vrije dagen opgenomen te worden.

Andere CAO's krijg je zelfs 0 dagen en dien je helemaal zelf vakantiedagen op te nemen. (dit is b.v. het geval bij CAO van thuiszorg).

 

Persoonlijk vind ik 2 dagen weinig in zo een geval en siert je dat je hem meer tijd wil geven, maar zou het zeker niet op zijn beloop laten. zou hem zeker bellen (om te beginnen om te condoleren).

Verder kijken of er een CAO is die een handvat geeft, anders overleggen met je werknemer over eventuele ziekmelding of vrije dagen.

Een en ander hangt natuurlijk ook vanaf hoeveel hij normaal voor je werkt. is dat maar 4 uur per week kan je makkelijker wat flexibeler zijn als dat het 40 uur per week is, dan is het belangrijker om snel over te gaan naar vakantie of ziekte.

[R.I.P. - Benm]

2 dagen is natuurlijk wel heel kort, maarja, dat is wat de CAO ervan maakt.

 

Iemand een week gunnen lijkt me heel redelijk - het overlijden van een ouder is iets dat een werknemer maximaal 2 keer kan gebeuren, dus het is nou niet bepaald een dramatische aanslag op de inzetbaarheid van je personeel. Als het langer dan 2 weken gaat duren moet je natuurlijk wel kijken naar ziekmelding of iets dergelijks.

 

Maar goed, ik neem aan dat je ook wel iets van die werknemer zult horen: die zal ook wel begrijpen dat ie op een gegeven moment weer aan het werk moet, en daarover contact opnemen (of wellicht gewoon weer verschijnen op kantoor?).

[Devlinx]

Jasper, let er wel op dat je geen precedent schept voor de overige medewerkers.

Je kunt niet de een twee weken rouwverwerking gunnen en de ander niet omdat die wat minder hard voor de zaak heeft.

 

Gr

Devlinx

[Dennis_van_Dijk]

Jasper, let er wel op dat je geen precedent schept voor de overige medewerkers.

Je kunt niet de een twee weken rouwverwerking gunnen en de ander niet omdat die wat minder hard voor de zaak heeft.

 

Waarom zou dat niet mogen? Je mag een werknemer best vrij stellen van werkzaamheden, dat ligt geheel binnen de bevoegdheid van de werkgever zonder dat andere werknemers daar rechten aan kunnen ontlenen. Ik zou inderdaad wel opletten met hoe je het benoemt: noem het geen rouwverlof maar iets als "op non-actief" of "vrijgesteld van werkzaamheden".

[Christine]

Ik vind het goed dat Jasper dit onderwerp hier heeft gepost. Het is een gevoelig onderwerp, en dus goed om enigszins bespreekbaar te maken. Ik denk dat meer van ons wel 's met zoiets te maken hebben gehad, en dan ga je al snel aan jezelf twijfelen, "doe ik het wel goed?"

Ik ben blij met mijn ervaringen in de VS, dat relativeert onze situatie enorm. Daar krijgt een werknemer een klein aantal verlofdagen. Die dagen gebruikt de werknemer voor vakantie, ziekte, en rampen. Als de dagen op zijn, valt de werknemer terug op onbetaald verlof. Dus zelfs twee dagen is niet "krap", en twee weken vind ik erg genereus.

 

Ik zou het goed vinden als Jasper over een aantal weken, als alles achter de rug is en de werknemer weer normaal aan het werk, hier een terugblik post. Dat is dan weer nuttig voor anderen die in de toekomst iets dergelijks meemaken.

[Zomaar iemand]

Jasper, let er wel op dat je geen precedent schept voor de overige medewerkers.

Je kunt niet de een twee weken rouwverwerking gunnen en de ander niet omdat die wat minder hard voor de zaak heeft.

 

Gr

Devlinx

 

We zijn niet in de rechbank hoor ;).

 

Ik mag natuurlijk doen wat ik wil, het is mijn bedrijf. Ik ben ook niet bang voor een precedent. Een situatie zal nooit hetzelfde zijn, al puur om het feit dat elke werknemer uniek is.

 

Bovendien worden dit soort dingen niet met de rest van de medewerkers besproken en als dat wel gebeurt en men komt vragen stellen dan ben ik niet verplicht hier een antwoord op te geven.

 

@ Christine, ik zal dit zeker doen.

[Devlinx]

Duidelijk, was ook meer een waarschuwing. Uiteraard kan niemand er rechten aan ontlenen, maar je schept er mogelijk een verwachtingspatroon mee. Dat jij dit niet met de rest van de medewerkers bespreekt lijkt me ook volledig helder, maar jou medewerker bespreekt dit natuurlijk wel (fijne baas, kreeg 2 weken vrij). Dat probleem heb je niet als hij na 2 dgn gewoon op ziek staat.

 

Het zit hem dus niet zozeer in die twee weken, die moet je hem vooral gunnen als hij dat nodig heeft, maar in de vorm waarin je het giet om jezelf te beschermen

 

Gr

 

Devlinx