Zijn we te zuur in dit land? Is onze nationale PH-waarde in gevaar? Drinken we te veel azijn bij het ontbijt? Te veel zuur in ons desem?
In contact met anderen valt me wel eens op dat we in Nederland vaak uitgaan van het negatieve. Als iemand met een idee komt dan zijn er vaak heel snel negatieve reacties. De positieve blijven vaak uit. Als het niet over de inhoud gaat dan gaat het wel over de vorm. “Er zit een spelfout in!”
Uitspraken als: “Zou je dat nou wel doen?” “Ik weet niet waarom, maar het lijkt me gewoon niet zo’n goed idee.” “Interesseert niemand” “Zal niet verkopen.” “Wat moet ik ermee?” zal toch iedereen wel bekend in de oren klinken.
Zit het in ons systeem dat we automatisch zo reageren? Waar komt de hang naar negatief toch vandaan? En het lijkt erop dat we steeds somberder aan het worden zijn. En mij maak je me niet wijs dat dit alleen aan de crisis ligt. We zijn al heel lang aan het mopperen, zeuren en klagen. Snijden we elkaar elke ochtend en avond chagrijnig op de snelweg de vangrail in. Is de standaard manier van communiceren bij de bushalte de klaagzang over politiek, de medemens en lichamelijke ongemakken.
Het tegenovergestelde en ook niet wenselijke is de Amerikaanse manier. “What a great idea!” “You can do this!” “I don’t know why but you will be succesfull.” Waarbij ik me vaak afvraag of het sociaal onacceptabel zou zijn om daar als een Nederlander op te reageren. Misschien wel? Zoals het hier eigenlijk vreemd is als iemand enthousiast zou roepen: “Dat is een goed idee, dat gaan we doen!”. Blind juichen bij alles wat een ander zegt lijkt me ook niet de juiste manier.
Misschien als je het Amerikaanse en Nederlandse nationale gemoedstoestands-DNA in een blender zou doen. En vervolgens daar mensen van zou kleien dat je dan de juiste mix krijgt. Een positief ingesteld, weldenkend mens die op een rationele weloverwogen manier er helemaal voor wil gaan.
De enige die vaak nog geloof hebben in eigen kunnen zijn de ondernemers. Die gaan er nog wel eens voor! Ik hoop daar bij te gaan horen met mijn eigen plannen. Maar als land zitten we in een negatieve spiraal waar we uit moeten zien te komen. Zou zo’n negatieve spiraal te veranderen zijn? Door een televisieprogramma of boek? Door een inspirerende leider? Of wordt het tijd dat we anti-depressiva in ons kraanwater gaan doen? Dan maar met zijn allen chemisch blij.
De overheid kan ook wel blijven roepen dat we geld moeten gaan uitgeven aan leuke dingen. Dat zal de economie wel helpen. Maar ik vraag me af of we daar een blijer volk van worden. Misschien zijn we na decennia van kopen en nog meer kopen tot de conclusie gekomen dat we daar niet heel veel blijer van worden. Eventjes ben je wel blij met je nieuwe TV. Eventjes... Maar ook uit psychologisch onderzoek blijkt dat mensen langduriger gelukkiger worden van ervaringen met mensen dan van spullen. “De mooiste dingen in het leven zijn vaak geen dingen.” Een prachtige uitspraak.
Het lijkt wel hoe rijker we werden, hoe verwender, chagrijniger en zinlozer het bestaan leek. “Is this all there is?”. Je hebt alles en nog meer en toch levert dat geen gelukkig mens op. Misschien is deze periode van crisis weer even een “reset”. Even weer prioriteiten herijken. De echt wezenlijke belangrijke zaken: vriendschap, liefde, warmte, eten & drinken en een dak boven je hoofd. En je dan goed realiseren dat de rest onzin is. Kan leuke onzin zijn. Zoals een nieuwe 42 inch LED flat screen TV met 3D en internetaansluiting ;-). Maar je realiseren dat de vrouw of man, of het kind waarmee je zit te kijken naar dat ding hoger op de lijst staat van dingen die je redt uit een brandend huis.
[uTOPIE AAN]
Het lijkt me wel leuk als we nu naar aanleiding van deze column gewoon besluiten een stuk vrolijker te worden. Weer even weten wat belangrijk is. Elkaar op de snelweg de ruimte gunnen bij het ritsen en invoegen. Elkaar wat positiever bijstaan. Niet gelijk allerlei dingen verzinnen waarom iets niet kan, maar eerst eens kijken of het ook wel kan. Kritiek moet ook blijven maar meer in de trant van: “Misschien kan je beter….” dan “het is helemaal niks”. Constructief met elkaar bezig. Elkaar weer het licht in de ogen gunnen. De zon schijnt. Bloemen in je haar…
[uTOPIE UIT]
Laten we eens beginnen met een tijdelijk verbod beren op de weg gooien. Zien we daarna wel weer verder.
Burgerspeech.nl ....... Maandelijks spreekrecht voor de Burger in de Tweede Kamer
Zie jij kansen voor je onderneming/bedrijf in het buitenland? Met RVO onderneem je verder.
Kijk wat onze kennis, contacten en financiële mogelijkheden voor jou kunnen betekenen.
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
burgerspeech.nl
burgerspeech.nl
Zijn we te zuur in dit land? Is onze nationale PH-waarde in gevaar? Drinken we te veel azijn bij het ontbijt? Te veel zuur in ons desem?
In contact met anderen valt me wel eens op dat we in Nederland vaak uitgaan van het negatieve. Als iemand met een idee komt dan zijn er vaak heel snel negatieve reacties. De positieve blijven vaak uit. Als het niet over de inhoud gaat dan gaat het wel over de vorm. “Er zit een spelfout in!”
Uitspraken als: “Zou je dat nou wel doen?” “Ik weet niet waarom, maar het lijkt me gewoon niet zo’n goed idee.” “Interesseert niemand” “Zal niet verkopen.” “Wat moet ik ermee?” zal toch iedereen wel bekend in de oren klinken.
Zit het in ons systeem dat we automatisch zo reageren? Waar komt de hang naar negatief toch vandaan? En het lijkt erop dat we steeds somberder aan het worden zijn. En mij maak je me niet wijs dat dit alleen aan de crisis ligt. We zijn al heel lang aan het mopperen, zeuren en klagen. Snijden we elkaar elke ochtend en avond chagrijnig op de snelweg de vangrail in. Is de standaard manier van communiceren bij de bushalte de klaagzang over politiek, de medemens en lichamelijke ongemakken.
Het tegenovergestelde en ook niet wenselijke is de Amerikaanse manier. “What a great idea!” “You can do this!” “I don’t know why but you will be succesfull.” Waarbij ik me vaak afvraag of het sociaal onacceptabel zou zijn om daar als een Nederlander op te reageren. Misschien wel? Zoals het hier eigenlijk vreemd is als iemand enthousiast zou roepen: “Dat is een goed idee, dat gaan we doen!”. Blind juichen bij alles wat een ander zegt lijkt me ook niet de juiste manier.
Misschien als je het Amerikaanse en Nederlandse nationale gemoedstoestands-DNA in een blender zou doen. En vervolgens daar mensen van zou kleien dat je dan de juiste mix krijgt. Een positief ingesteld, weldenkend mens die op een rationele weloverwogen manier er helemaal voor wil gaan.
De enige die vaak nog geloof hebben in eigen kunnen zijn de ondernemers. Die gaan er nog wel eens voor! Ik hoop daar bij te gaan horen met mijn eigen plannen. Maar als land zitten we in een negatieve spiraal waar we uit moeten zien te komen. Zou zo’n negatieve spiraal te veranderen zijn? Door een televisieprogramma of boek? Door een inspirerende leider? Of wordt het tijd dat we anti-depressiva in ons kraanwater gaan doen? Dan maar met zijn allen chemisch blij.
De overheid kan ook wel blijven roepen dat we geld moeten gaan uitgeven aan leuke dingen. Dat zal de economie wel helpen. Maar ik vraag me af of we daar een blijer volk van worden. Misschien zijn we na decennia van kopen en nog meer kopen tot de conclusie gekomen dat we daar niet heel veel blijer van worden. Eventjes ben je wel blij met je nieuwe TV. Eventjes... Maar ook uit psychologisch onderzoek blijkt dat mensen langduriger gelukkiger worden van ervaringen met mensen dan van spullen. “De mooiste dingen in het leven zijn vaak geen dingen.” Een prachtige uitspraak.
Het lijkt wel hoe rijker we werden, hoe verwender, chagrijniger en zinlozer het bestaan leek. “Is this all there is?”. Je hebt alles en nog meer en toch levert dat geen gelukkig mens op. Misschien is deze periode van crisis weer even een “reset”. Even weer prioriteiten herijken. De echt wezenlijke belangrijke zaken: vriendschap, liefde, warmte, eten & drinken en een dak boven je hoofd. En je dan goed realiseren dat de rest onzin is. Kan leuke onzin zijn. Zoals een nieuwe 42 inch LED flat screen TV met 3D en internetaansluiting ;-). Maar je realiseren dat de vrouw of man, of het kind waarmee je zit te kijken naar dat ding hoger op de lijst staat van dingen die je redt uit een brandend huis.
[uTOPIE AAN]
Het lijkt me wel leuk als we nu naar aanleiding van deze column gewoon besluiten een stuk vrolijker te worden. Weer even weten wat belangrijk is. Elkaar op de snelweg de ruimte gunnen bij het ritsen en invoegen. Elkaar wat positiever bijstaan. Niet gelijk allerlei dingen verzinnen waarom iets niet kan, maar eerst eens kijken of het ook wel kan. Kritiek moet ook blijven maar meer in de trant van: “Misschien kan je beter….” dan “het is helemaal niks”. Constructief met elkaar bezig. Elkaar weer het licht in de ogen gunnen. De zon schijnt. Bloemen in je haar…
[uTOPIE UIT]
Laten we eens beginnen met een tijdelijk verbod beren op de weg gooien. Zien we daarna wel weer verder.
Burgerspeech.nl ....... Maandelijks spreekrecht voor de Burger in de Tweede Kamer
Link naar reactie
https://www.higherlevel.nl/forums/topic/39592-tijdelijk-verbod-om-beren-op-de-weg-te-gooien/Delen op andere sites
Aanbevolen berichten
15 antwoorden op deze vraag