Hide Sidebar
-
Wil je onze Nieuwsflits ontvangen?
Deze verzenden we elk kwartaal.
Wie is er online?
3 leden, 179 GastenBreng jouw businessplan naar een higher level!
Op dit forum worden alle onderwerpen m.b.t. ondernemerschap besproken.
- Stel jouw ondernemersvragen
- Antwoorden/oplossingen van collega ondernemers
- > 75.000 geregistreerde leden
- > 100.000 bezoekers per maand
- 24/7 bereikbaar / binnen < 6 uur antwoord
- Altijd gratis
Ook interessant:
Cookies op HigherLevel.nl
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
Mikky Vrolijk
Mikky Vrolijk
Zo ben je programmeur en zo ben je speelgoedimporteur en -distributeur. Het kan raar lopen in een mensenleven. Vandaag is de eerste container aangekomen in Rotterdam en overmorgen zal deze in Tilburg staan. Een container gevuld met een geweldig speelgoed. Ik werd daar ergens in december 2012 verliefd op nadat ik het op een design pagina op Facebook zag. Ik vond het origineel en mooi bedacht. Wie het bedacht had moet zich goed hebben kunnen inleven in een kind. Als er geen zand voorhanden was dan zouden Lego-blokjes net zo goed werken. Ook zou het meteen als robotarm gebruikt worden en de link naar Transformers en Iron man waren ook zo gelegd. Kinderen willen graag spelen dat ze iemand anders zijn. Ik liet mijn zoontje Arthur van 6 het plaatje van de HandTrux zien en hij hoefde niet eens meer iets te zeggen. De blik in zijn ogen had ik al vaker gezien. HEBBEN! In dit geval kon ik de hebberigheid wat beter waarderen. Zo begon ons avontuur.
Voor lezers die een verhaal over mij niet interessant vinden maar wel meer willen weten over het HandTrux avontuur kunnen de volgende paragraaf overslaan.
Ik ben al jaren werkzaam in de Automatisering eerst als beheerder, systeem analist en nu al weer een tijdje programmeur en applicatie beheerder en een project zo af en toe. Maar ik had ook een verleden in de sales. Ik heb altijd wel een goeie babbel gehad en 3 jaar mavo dus die combinatie maakte in mijn geval dat ik al gauw de verkoop in rolde. Dat begon met een baantje als telefonisch verkoper van advertenties in blaadjes die niemand las, in een oplage van 1 aan onwetende ondernemers. Ik moest ergens beginnen maar dit heb ik maar een 2 maanden gedaan. Verkopen was prima maar na elke werkdag 3 uur douchen om je schoon te wassen omdat je je smerig voelt was nu niet mijn manier van verkopen. Ik woonde destijds in Limburg en ik kon vrij snel aan de slag bij een bedrijf dat Hollandse snoep in Duitsland aan kiosken en Trinkhallen verkocht. Ik kon met mijn 3 woorden Duits toch een heel aardig woordje over de grens spreken. De opleiding bestond uit 1 zin: “Daar ligt Duitsland, hier is een autobusje met 2000 kilo snoep. Succes!". Ik deed het niet onaardig en het was een dagelijkse uitdaging.
Later dacht ik mij te verbeteren en ben ik bij een bedrijf gaan werken dat inbind en lamineersystemen per telefoon verkocht. Ik deed al jaren thuis rommelen met computers en vond het een fantastisch apparaat waar je nooit over uitgeleerd raakt. Ik was dan ook de enige bij het bedrijf die iets van computers wist. Als er iets fout ging dan werd ik er al snel bij geroepen. Op een gegeven moment werd me gevraagd of ik een netwerkje kon aanleggen want ze gingen van 1 naar 2 computers. Tuurlijk kon ik dat. Dit betekende: tuurlijk kon ik een boekje halen waarin stond hoe dat moest en dat vervolgens uitvoeren. Al doende viel bij mij het kwartje dat je hier ook je werk van kon maken. Die computers en de nieuwe manier van communiceren leken wel heel groot te worden. Over dat internet hoorde je steeds meer en ik vond mezelf ook steeds achter een piepend en krakend modempje dat mij kennis liet maken met een hele wereld. Ik ben toen elke vacature waar het woord automatisering in voor kwam een fax gaan sturen. Dit was in de tijd dat e-mail net opkwam dus faxen werd nog serieus genomen. En het modem in de computer had niet voor niks de naam “fax modem”. Na toch heel wat sollicitatiegesprekken ben ik aangenomen bij een verzekeraar in Utrecht en ben ik verhuisd van Venlo waar ik toen woonde naar Hilversum. Mijn geboorteplaats. Ik ben altijd achter mijn IT werk aan verhuisd en nu woon ik dan al weer 10 jaar in Tilburg, zeer gelukkig getrouwd en vader van een geweldige zoon. Ik werk part time bij een scholengemeenschap in Tilburg en gebruik mijn vrije tijd voor ons avontuur.
Mijn eerste mailtje naar HandTrux LLC USA is van 11 december 2012:
Dear mr/mrs/ms,
I found the handtrux backhoe by accident and loved it immediately. I was wondering if you can give a entrepreneur a break an let me sell it in The Netherlands, Belgium and maybe even Germany? I think i would be a great representative. I am verry enthusiastic about this great toy. Can i buy these wholesale ? What would they cost ?
Kind regards
Aldo de Beunje
Het Amerikaanse bedrijf bleek eigendom te zijn van een Amerikaanse meneer met de wel heel Amerikaanse naam: Ernest Autumn van den Heuvel. Behalve leuk bedacht ik me dat dit ook het hele verhaal wel interessanter maakte zowel voor ons als voor anderen. Het bleek echter wel dat zijn Nederlandse overgrootoma in de 16de eeuw van een boot afgestapt was en dat er naar eigen zeggen nog 25% Nederlands bloed door zijn aderen stroomt. Genoeg om toch de frase te gebruiken: “If you’re not Dutch, you aint much”.
Ik heb ook braaf mijn rol gespeeld als echte Nederlander en toegegeven dat ik in bloembollen betaal voor mijn speciale geestverruimende rookwaar en klompen zelfs in bed draag. Toen de relatie zelfs nog serieuzer werd en we het over bestellen gingen hebben heb ik ook een doos met een Delfblauwe tasje gevuld met een Delfsblauwe sleutelhangerklompje, een Delfsblauwe koffie Senseo mok en om de relatie helemaal goed door te smeren: Delfsblauwe blikjes stroopwafels. Ik had 20 van deze tasjes opgestuurd om zo en de mensen op kantoor als ook de mensen in de fabriek er één te geven. Ook zat er een briefje bij met foto van ons gezin met de woorden: “Thank you for working with us. Kind Regards HandTrux Europe”. Zo zouden ze een beeld hebben bij de vreemde Europeanen.
“Ernie” zoals ik hem mag noemen is een verhaal op zichzelf maar de omschrijving “larger dan life”, “high energy” en bij vlagen “prettig gestoord” zijn wel op hem van toepassing. Hij is nu zijn paspoort aan het regelen om ons een bezoek te gaan brengen. Dat ik “Ernie” mag zeggen heeft nog een ander effect. Mijn zoontje denkt dat ik met Sesamstraat aan de telefoon hang. Later meer over Ernie.
Al gauw werd het een leuke correspondentie waarbij duidelijk werd dat we allebei erg enthousiast waren over het speelgoed. We hadden allebei dezelfde ideeën over wat we wilden bereiken met HandTrux. Actief spelen promoten en de creativiteit van de kinderen ruimte geven. Als een zombie naar een schermpje loeren was er met de HandTrux “Backhoe” niet meer bij.
Het eerste dat geregeld moest worden was de goedkeuring voor de Europese markt. Dit hield in, omdat het om speelgoed ging dat het gekeurd moest worden door een daarvoor geautoriseerd bedrijf. Er werden door Ernie toen een doos met 12 units opgestuurd. 3 ervan waren nodig voor het test proces. Dat gaat namelijk per kleur, en dan voor de stevigheid ook nog. En ze kijken of er geen enge stoffen inzitten. Uiteraard kwam de HandTrux Graafarm met vlag en wimpel door de test aangezien het ook al aan de Amerikaanse eisen voldeed. Maar blijft spannend als je moet wachten tot je droom weer een stapje richting de realiteit doet.
Lees verder: Zo ben je programmeur en zo ben je speelgoed importeur en distributeur: hoogtepunten en dieptepunten!
Netwerken: Het gaat er niet om wie je bent, maar wie je kent !
Link naar reactie
Aanbevolen berichten
25 antwoorden op deze vraag