Vooropgesteld dat ik niet precies weet of ik mijn vraag op het juiste gedeelte van het forum stel (eventueel onder Fiscale Zaken ?).
Ik zal beginnen mijzelf voor te stellen:
Ik ben een 31 jarige ondernemer in de financiële dienstverlening (consumptief krediet, verzekeringen en hypotheken); ik ben vijf jaar geleden voor mijzelf begonnen onder het motto: "wat mijn baas kan, kan ik ook". Mijn insteek is altijd geweest om hetzelfde te kunnen doen als ik voor mijn werkgever deed, in de hoop dat ik in ieder geval er van zou kunnen leven; als dat kon en tegelijkertijd mezelf kon ontwikkelen en ontplooien dan was ik eigenlijk al tevreden. Dat was mijn ondergrens qua eisen, dit omdat ik - alsook andere collega's - bij mijn werkgever werd uitgeknepen. Gelukkig wel een hoop kunnen leren. Daardoor langer blijven zitten, om mezelf een hoop eigen te maken. Ik zag het maar als de kostprijs van de (toekomstige) omzet.
De bovengrens qua eisen / wensen: sky is the limit.
Zoals aangegeven: in 2008 begonnen en na een aantal maanden liep mijn onderneming al vrij goed en nooit een dag spijt gehad dat ik voor mezelf ben begonnen. Hoewel ik inmiddels de meest ongelooflijke dingen mee heb gemaakt, qua rechtszaken en laster door collega's met daaropvolgend vervelende gesprekken met partijen waarmee ik samenwerk, zou ik het zo opnieuw doen als ik met de kennis van nu opnieuw zou moeten kiezen. Als persoon meer gegroeid dan ik ooit had kunnen voorzien, qua levenservaring, ontwikkeling, durf om bepaalde beslissingen te nemen, etc.
Meer dan eens heb ik met veel interesse Higherlevel geraadpleegd.
Nu is het dan zover dat ik mijn casus voor dien te leggen, in de hoop dat iemand mij kan voorzien van advies uit eigen praktijk of door eigen ervaring. Alle respons is welkom !
De achtergrond van het verhaal in het kort, inclusief de zeer relevante punten:
Mijn vennootschap (BV A) heeft een tijd lang een samenwerking gehad met een andere partij (BV B) waarbij er voor de voormalig zakenpartner voor 99% zekerheid een faillissement aan zit te komen.
Deze samenwerking hield in dat er op de AFM vergunning van de andere BV werd bemiddeld in leningen en verzekeringen. Mijn BV betaalde vrijwel alle kosten, de adviseur was bijv. ook in dienst van mijn BV, waarbij de voormalig zakenpartner een percentage van de omzet kreeg in ruil voor gebruik van de vergunning.
De achterliggende reden van mijn opmerking over de 99% zekerheid dat er een faillissement aan zit te komen is gelegen in het feit dat ik voor deze BV B een bankgarantie heb afgegeven in relatie tot een beslaglegging door een branchevereniging die BV B heeft gedagvaard en vervolgens (succesvol) een rechtszaak heeft aangespannen.
De aanleiding voor het afgeven van deze bankgarantie van 10 000 euro ten gunste van BV B was omdat een klantenportefeuille, waar beslag op gelegd was, verkocht moest worden en de opbrengst mijn BV voor 95% toe kwam.
De opbrengst hiervan was veel hoger dan de af te geven bankgarantie.
Ook de juridische kosten in relatie tot de rechtszaak heb ik voorgeschoten / betaald. In de tussentijd heeft de voormalig zakenpartner BV B ontbonden, middels een turbo liquidatie. Op basis van onterechte gronden. Dit omdat hij mij, maar ook derden, nog geld schuldig is en dus feitelijk niet ontbonden kon worden.
Als één van de schuldeisers er nu nog werk van maakt en een vereffenaar aan laat stellen dan wordt de BV failliet verklaard. Privé valt er bij de bestuurder niets te halen, omdat hij privé financieel compleet aan de grond is; zo is recentelijk gebleken. Dus zal de curator ongetwijfeld pogen een fors bedrag bij mij te claimen.
Ik wil absoluut voorkomen dat mijn BV A failliet gaat en ik eventueel in privé aangesproken kan worden.
Belangrijke punten in dit verhaal zijn:
• In BV A zitten nu enkel nog gelden ten behoeve van betaling van de VPB.
• Er bevindt zich tevens een terugboekingsrisico in de BV, die in vijf jaar wordt afgebouwd; vanaf 2010 waarover dan bij vrijkomen VPB moet worden betaald. Dat geld zit niet in de BV maar kan en zal vanuit de holding gestort worden.
• De jaarrekening over 2010 is maart 2012 – en dus twee maanden te laat – gedeponeerd door mijn vorige account. Jaarrekening 2011 is in het geheel nog niet gepubliceerd. Dus zonder meer al veel te laat.
• Aangifte VPB 2010 is nooit gedaan, enkel een “nul aangifte”; veel te laat en net voor faillissement van de vorige accountant (acc. B).
Die accountant (acc. B)liet een specifieke BV klappen. Dit in verband met een overname waarbij de accountant (acc.B) “belazerd” is door de verkopende accountant (acc. A) en die accountant (acc. A) failliet is gegaan en de curator achter mijn laatste accountant (acc. B) aan is gegaan wegens het niet voldoen van de volledige koopprijs. Acc. B heeft dus zelf de stekker uit de BV getrokken - na een groot deel van de klanten overgezet te hebben naar een andere BV - en dat was de BV waar ik klant van was. Daardoor stond de curator van Acc. A met lege handen. Maar vermoedt de curator van Acc. B nu paulianeus handelen, enkel lastig te bewijzen.
Ik ben “achtergelaten” in de BV, omdat ik had aangegeven te willen vertrekken bij deze organisatie; aldus kon hij niets meer aan mij verdienen en mocht ik in de failliete boedel achterblijven. Met daarbij vijf verzuimboetes, wegens te late aangiftes; tuchtklacht loopt inmiddels.
Ik heb mij ingelezen in de diverse opties om aan een faillissement te ontsnappen, echter leiden deze opties in principe altijd tot bestuurdersaansprakelijkheid vanwege te late jaarrekeningen e.d.
De enige optie die ik tot dusver realistisch acht is om mijn vennootschap aan een buitenlandse vennootschap te verkopen, gelet op de doorbraakregel, met bij verkoop voldoende gelden op de rekening om de VPB te betalen; om geen problemen met de belastingdienst te kunnen krijgen.
Echter: als de BV failliet zou worden verklaard, met daarachter een buitenlandse bestuurder en daarachter nog een buitenlandse (privé) bestuurder; dan word ik misschien niet getroffen, maar verdwijnt het geld – bestemd voor de nog te betalen VPB – wel in een failliete boedel.
En misschien leidt dit alsnog tot problemen in privé, maar dan vanuit de belastingdienst ?
De hamvraag: wat kan ik het beste doen om te voldoen aan mijn financiële verplichtingen richting de belastingdienst - andere partijen die ik iets verschuldigd zou zijn, zijn er absoluut niet - zonder daarbij het risico te lopen van bestuurdersaansprakelijkheid omdat mijn cijfers te laat / nog niet zijn gedeponeerd .
Het is absoluut niet mijn intentie om anderen te duperen, die zijn er ook niet, omdat ik inmiddels zelf weet hoe ontzettend vervelend het kan zijn wanneer je te goeder trouw een ander helpt, maar die jou tegelijkertijd naait. Financieel slaap ik er geen nacht minder om, dan doel ik op mijn “verlies” tot op heden, maar het vertrouwen in anderen is in de afgelopen jaren wel gedaald tot een punt dat ik niet voor mogelijk had durven houden.
Uiteraard is het ook niet de bedoeling om de kas van de curator te spekken, als daar geen enkele grond voor bestaat. En ik weet inmiddels hoe vervelend een curator is, in relatie tot het faillissement van mijn voormalig accountant wegens “openstaande facturen” voor nooit verrichte werkzaamheden. De bewuste curator is een walgelijk figuur, heeft maling aan alle regeltjes en paste onder meer het retentierecht op mijn administratie (mappen) zolang ik niet betaalde (heb ik uiteindelijk ook niet gedaan, maar heeft wel veel advocaatkosten als gevolg gehad)
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
Kredietspecialist
Kredietspecialist
Goedenavond,
Vooropgesteld dat ik niet precies weet of ik mijn vraag op het juiste gedeelte van het forum stel (eventueel onder Fiscale Zaken ?).
Ik zal beginnen mijzelf voor te stellen:
Ik ben een 31 jarige ondernemer in de financiële dienstverlening (consumptief krediet, verzekeringen en hypotheken); ik ben vijf jaar geleden voor mijzelf begonnen onder het motto: "wat mijn baas kan, kan ik ook". Mijn insteek is altijd geweest om hetzelfde te kunnen doen als ik voor mijn werkgever deed, in de hoop dat ik in ieder geval er van zou kunnen leven; als dat kon en tegelijkertijd mezelf kon ontwikkelen en ontplooien dan was ik eigenlijk al tevreden. Dat was mijn ondergrens qua eisen, dit omdat ik - alsook andere collega's - bij mijn werkgever werd uitgeknepen. Gelukkig wel een hoop kunnen leren. Daardoor langer blijven zitten, om mezelf een hoop eigen te maken. Ik zag het maar als de kostprijs van de (toekomstige) omzet.
De bovengrens qua eisen / wensen: sky is the limit.
Zoals aangegeven: in 2008 begonnen en na een aantal maanden liep mijn onderneming al vrij goed en nooit een dag spijt gehad dat ik voor mezelf ben begonnen. Hoewel ik inmiddels de meest ongelooflijke dingen mee heb gemaakt, qua rechtszaken en laster door collega's met daaropvolgend vervelende gesprekken met partijen waarmee ik samenwerk, zou ik het zo opnieuw doen als ik met de kennis van nu opnieuw zou moeten kiezen. Als persoon meer gegroeid dan ik ooit had kunnen voorzien, qua levenservaring, ontwikkeling, durf om bepaalde beslissingen te nemen, etc.
Meer dan eens heb ik met veel interesse Higherlevel geraadpleegd.
Nu is het dan zover dat ik mijn casus voor dien te leggen, in de hoop dat iemand mij kan voorzien van advies uit eigen praktijk of door eigen ervaring. Alle respons is welkom !
De achtergrond van het verhaal in het kort, inclusief de zeer relevante punten:
Mijn vennootschap (BV A) heeft een tijd lang een samenwerking gehad met een andere partij (BV B) waarbij er voor de voormalig zakenpartner voor 99% zekerheid een faillissement aan zit te komen.
Deze samenwerking hield in dat er op de AFM vergunning van de andere BV werd bemiddeld in leningen en verzekeringen. Mijn BV betaalde vrijwel alle kosten, de adviseur was bijv. ook in dienst van mijn BV, waarbij de voormalig zakenpartner een percentage van de omzet kreeg in ruil voor gebruik van de vergunning.
De achterliggende reden van mijn opmerking over de 99% zekerheid dat er een faillissement aan zit te komen is gelegen in het feit dat ik voor deze BV B een bankgarantie heb afgegeven in relatie tot een beslaglegging door een branchevereniging die BV B heeft gedagvaard en vervolgens (succesvol) een rechtszaak heeft aangespannen.
De aanleiding voor het afgeven van deze bankgarantie van 10 000 euro ten gunste van BV B was omdat een klantenportefeuille, waar beslag op gelegd was, verkocht moest worden en de opbrengst mijn BV voor 95% toe kwam.
De opbrengst hiervan was veel hoger dan de af te geven bankgarantie.
Ook de juridische kosten in relatie tot de rechtszaak heb ik voorgeschoten / betaald. In de tussentijd heeft de voormalig zakenpartner BV B ontbonden, middels een turbo liquidatie. Op basis van onterechte gronden. Dit omdat hij mij, maar ook derden, nog geld schuldig is en dus feitelijk niet ontbonden kon worden.
Als één van de schuldeisers er nu nog werk van maakt en een vereffenaar aan laat stellen dan wordt de BV failliet verklaard. Privé valt er bij de bestuurder niets te halen, omdat hij privé financieel compleet aan de grond is; zo is recentelijk gebleken. Dus zal de curator ongetwijfeld pogen een fors bedrag bij mij te claimen.
Ik wil absoluut voorkomen dat mijn BV A failliet gaat en ik eventueel in privé aangesproken kan worden.
Belangrijke punten in dit verhaal zijn:
• In BV A zitten nu enkel nog gelden ten behoeve van betaling van de VPB.
• Er bevindt zich tevens een terugboekingsrisico in de BV, die in vijf jaar wordt afgebouwd; vanaf 2010 waarover dan bij vrijkomen VPB moet worden betaald. Dat geld zit niet in de BV maar kan en zal vanuit de holding gestort worden.
• De jaarrekening over 2010 is maart 2012 – en dus twee maanden te laat – gedeponeerd door mijn vorige account. Jaarrekening 2011 is in het geheel nog niet gepubliceerd. Dus zonder meer al veel te laat.
• Aangifte VPB 2010 is nooit gedaan, enkel een “nul aangifte”; veel te laat en net voor faillissement van de vorige accountant (acc. B).
Die accountant (acc. B)liet een specifieke BV klappen. Dit in verband met een overname waarbij de accountant (acc.B) “belazerd” is door de verkopende accountant (acc. A) en die accountant (acc. A) failliet is gegaan en de curator achter mijn laatste accountant (acc. B) aan is gegaan wegens het niet voldoen van de volledige koopprijs. Acc. B heeft dus zelf de stekker uit de BV getrokken - na een groot deel van de klanten overgezet te hebben naar een andere BV - en dat was de BV waar ik klant van was. Daardoor stond de curator van Acc. A met lege handen. Maar vermoedt de curator van Acc. B nu paulianeus handelen, enkel lastig te bewijzen.
Ik ben “achtergelaten” in de BV, omdat ik had aangegeven te willen vertrekken bij deze organisatie; aldus kon hij niets meer aan mij verdienen en mocht ik in de failliete boedel achterblijven. Met daarbij vijf verzuimboetes, wegens te late aangiftes; tuchtklacht loopt inmiddels.
Ik heb mij ingelezen in de diverse opties om aan een faillissement te ontsnappen, echter leiden deze opties in principe altijd tot bestuurdersaansprakelijkheid vanwege te late jaarrekeningen e.d.
De enige optie die ik tot dusver realistisch acht is om mijn vennootschap aan een buitenlandse vennootschap te verkopen, gelet op de doorbraakregel, met bij verkoop voldoende gelden op de rekening om de VPB te betalen; om geen problemen met de belastingdienst te kunnen krijgen.
Echter: als de BV failliet zou worden verklaard, met daarachter een buitenlandse bestuurder en daarachter nog een buitenlandse (privé) bestuurder; dan word ik misschien niet getroffen, maar verdwijnt het geld – bestemd voor de nog te betalen VPB – wel in een failliete boedel.
En misschien leidt dit alsnog tot problemen in privé, maar dan vanuit de belastingdienst ?
De hamvraag: wat kan ik het beste doen om te voldoen aan mijn financiële verplichtingen richting de belastingdienst - andere partijen die ik iets verschuldigd zou zijn, zijn er absoluut niet - zonder daarbij het risico te lopen van bestuurdersaansprakelijkheid omdat mijn cijfers te laat / nog niet zijn gedeponeerd .
Het is absoluut niet mijn intentie om anderen te duperen, die zijn er ook niet, omdat ik inmiddels zelf weet hoe ontzettend vervelend het kan zijn wanneer je te goeder trouw een ander helpt, maar die jou tegelijkertijd naait. Financieel slaap ik er geen nacht minder om, dan doel ik op mijn “verlies” tot op heden, maar het vertrouwen in anderen is in de afgelopen jaren wel gedaald tot een punt dat ik niet voor mogelijk had durven houden.
Uiteraard is het ook niet de bedoeling om de kas van de curator te spekken, als daar geen enkele grond voor bestaat. En ik weet inmiddels hoe vervelend een curator is, in relatie tot het faillissement van mijn voormalig accountant wegens “openstaande facturen” voor nooit verrichte werkzaamheden. De bewuste curator is een walgelijk figuur, heeft maling aan alle regeltjes en paste onder meer het retentierecht op mijn administratie (mappen) zolang ik niet betaalde (heb ik uiteindelijk ook niet gedaan, maar heeft wel veel advocaatkosten als gevolg gehad)
Ik ben benieuwd naar jullie kennis en adviezen !
Link naar reactie
Aanbevolen berichten
6 antwoorden op deze vraag