Angstmarketing, hoe ver kan je gaan?

[Hans v N]

Daar sta je dan aan de balie van Hertz in Sevillia, rij mensen achter je. Een mooie dame wijst op de mogelijkheid de auto goed te verzekeren. Wacht even, denk je dan. Hij is toch al verzekerd? Dat stond duidelijk in de aanbieding. "Ja, maar dat is een basis verzekering met een hoog eigen risico van €900,-.” " Ok, wat kost dat dan, een goede verzekering”? En dan blijkt de auto die we voor 72 Euro all-in huurde voor 5 dagen een extra verzekering nodig te hebben van 240 Euro. Omdat ik met Ryan Air vlieg mag het voor de helft. Uiteraard heb ik daar geen zin in. Hoe groot is de kans dat ik in 5 dagen een schade krijg? En 900 Euro is erg pijnlijk maar ik ga daar niet failliet aan. Toch ga ik weg met een heel vervelend gevoel. En dan krijg je een Seat Ibiza met 150.000 km op de teller (prima auto overigens). Ik grapte nog tegen mijn vrouw dat we bij een klein ongeval de auto “ in de fik” zetten. Heb je nog wat plezier van je 900 Euro.

 

Inspelen op angst is een veel gebruikte marketing tool. Soms subtiel. Bijvoorbeeld een crème dat je tegen beter weten in beloofd langer jong te blijven. Of een tabletje dat je wasmachine tegen het verschrikkelijke kalkmonster moet beschermen. Waarvan Engels onderzoek aantoont dat het 9/10 keer compleet overbodig is.

 

Soms minder subtiel. Bijvoorbeeld het aanpraten van angst op basis van incidenten. Toen er hier in de buurt was ingebroken kregen we weken lang beveiligingsbedrijven aan de deur. Op zich slim als ze de woningen met slechte sloten zouden benaderen met een aanbod. Maar nee, het ging om een zeer duur alarmsysteem met extra korting omdat het bedrijf bekend wilde worden. In Amerika is er, na een incident met een oppas, een knuffel met een verborgen camera op de markt gekomen, met groot succes.

Soms is het regelrechte onzin die mensen verzinnen om anderen angst aan te praten. Zo zag ik op Internet een wanhopige moeder die er achter was gekomen dat er “maltodextrine” in de meeste babypoedermelk zat. Terwijl dit gewoon een ” trage “suiker is die ook in mout (vandaar “malto”) zit waar helemaal niets mis mee is in een gebalanceerde hoeveelheid.

 

En dan heb je nog de, wat ik maar even verborgen angstmarketing noem, die bijvoorbeeld mensen laat geloven dat succes maakbaar is. Het is volgens de verkopers gewoon een kwestie van de juiste (dure) cursussen volgen en heel hard werken. En lukt het dan nog niet om heel snel rijk te worden dan ligt het aan jezelf, dan ben je gewoon een loser. Onzin natuurlijk, succes is maar voor een klein deel maakbaar.

 

Ik vraag me wel eens af hoe ver je kunt gaan als ondernemer bij het gebruiken van gevoelens van onzekerheid of angst om je product te verkopen.

 

[Norbert Bakker]

Poeh. Dat is nog eens een interessant onderwerp!

 

Iets waar ik met branchegenoten of op verjaardagen uren over kan discussiëren. Want ik ben natuurlijk bij uitstek actief in een branche die bestaat bij de gratie van angst of onzekerheid. Verbaast me dan ook niets dat jouw eerste voorbeeld een verzekering betreft :)

 

Toch zie ik een groot verschil tussen beide begrippen. En dat is wat mij betreft ook de morele en professionele grens die ik in mijn eigen werkzaamheden probeer te hanteren en te bewaken: niet sturen op angst, maar op een kwantificeerbare onzekerheid.

 

Iemand kan angst hebben tegen brand, en ik kan de kans op brand en de gevolgen daarvan kwantificeren, een ordegrootte aangeven: 1 op 5.000 bijvoorbeeld, met een neerwaarts risico van 3 ton. Is dat inspelen op angst? Ik vind van niet. Maar mijn manier van het "corrigeren" van een vaak te lage inschatting van risico's kan op een ontvanger totaal anders overkomen.

 

En dan denk ik natuurlijk niet geheel onwillekeurig terug aan die felle discussie die jij en ik enige tijd geleden mochten voeren over het risico van scheiding van een ondernemer. (Iets wat voor mij nog steeds in de top 3 van meest voorkomende en meest impactvolle risico's voor ondernemers staat, en wat de dagelijkse praktijk helaas keer op keer bevestigd: vandaag nog zelfs )

 

Ook daar kwantificeerde ik nuchter, wellicht iets te nuchter: 1 op de 2 huwelijken strandt, en gemiddeld na 14 jaar. Dat vond jij niet fijn. Je vatte het op als inspelen op jouw angst, terwijl ik als een soort autistische doctor House maar niet kon begrijpen waarom mijn statistische "waarheid" zo verkeerd werd ontvangen.

 

Angst is net als sex een primaire drijfveer. Veel reclame speelt op subtiele wijze in op sociale angst: als je dit niet drinkt of als je deze kleding niet draagt ben je een loser en hoor je niet bij de groep (en krijg je dus ook geen sex: beide primaire drijfveren aan elkaar gekoppeld).

 

Hoe ver kun je gaan? Heel ver, veel te ver.

Hoe ver moet je gaan? Dat is een morele afweging die iedereen zelf maakt. Wat ik billijk vindt, kan voor een ander volkomen onacceptabel zijn. Iets wat ik gelukkig in 20 jaar tijd maar een paar keer aan den lijve heb ondervonden, onze "aanvaring"" meegerekend ;)

 

Alsnog mijn welgemeende verontschuldigingen overigens als ik je destijds in die discussie op een of andere wijze gekwetst heb. Dat was uiteraard niet mijn bedoeling, maar doctor House kan af en toe erg pedant zijn statistische waarheden verkondigen (en je weet: er zijn 3 soorten leugens: kleine leugens, grote leugens en statistieken)

 

 

 

 

[P.J.]

Ik ga tot "het gaatje". En ja. als ik de "beslissing" heb genomen (die was natuurlijk al diep van binnen genomen) komt er altijd even een kleine oprisping van het verstand. Vragen borrelen op. Eerst de vragen over de al genomen beslissing en of die wel juist was genomen op basis van alle informatie. Dan de vragen of je wel alle informatie had en hebt en welke zaken er dan nog ongewis kunnen zijn. Dan de vragen over de "tegenmachten". Je eigen begrenzingen en krachten in de markt, die je nooit mag onderschatten. Vragen over financiële gevolgen, investeringen, verantwoordelijkheden en risico's. De "scan" loopt dag en nacht en is de motor van je ondernemerschap en vergt heel veel energie. Je denkt bevestigingen te vinden, maar je eigen eigenschappen kunnen je daarbij in de weg staan. Je denkt bevestigingen te vinden, maar je offers raken ook je naasten en je mag niet wijken van je basiskoers. Je mag nooit wijken van je basiskoers. Alleen kleine koerswijzigingen moet je doorvoeren als je daar weer de juiste beslissingscriteria voor hebt verzameld. Die strijd gaat altijd door.

De grote vraag is welke waarde je beslissingen nu eigenlijk hebben en op welke weegschalen ze worden gewogen…...

[Linda Maas]

Leuke column! Met stof tot nadenken, ben nu voor de geest aan het halen welke campagnes in mijn ogen te ver gingen maar kan er zo snel niet opkomen.

 

De postcodeloterij vind ik ook een mooi voorbeeld (niet dat ik die te ver vind gaan), deze loterij speelt ook min of meer in op het 'angstgevoel' inzake het buiten de boot vallen als de straat iets wint.... :)

 

 

[Marjan]

Leuk onderwerp!

 

Wat betreft jouw laatste zin:

Ik vraag me wel eens af hoe ver je kunt gaan als ondernemer bij het gebruiken van gevoelens van onzekerheid of angst om je product te verkopen.

 

De vraag is in hoeverre je als ondernemer werkelijk invloed hebt op die gevoelens. Ik denk dat het effect ook zijn beperkingen heeft. Kijk (om een omgekeerd voorbeeld te noemen) maar eens naar de waarschuwingen op de pakjes sigaretten: hebben die effect? Die zouden juist stimuleren om het product niet te kopen maar ik heb nog nooit meegemaakt dat een man aan de balie, bij het lezen van de tekst dat roken een nadelige invloed heeft op de kwaliteit van zijn sperma, vervolgens van zijn aankoop af zag. (en ja, tegen die veroudering van je huid kun je je dan weer allerlei cremes laten aansmeren ;) )

[Norbert Bakker]

De postcodeloterij vind ik ook een mooi voorbeeld (niet dat ik die te ver vind gaan), deze loterij speelt ook min of meer in op het 'angstgevoel' inzake het buiten de boot vallen als de straat iets wint.... :)

 

Of het ondanks ruim 453.000 hits op Google een urban legend is weet ik niet, maar volgens diverse internetbronnen zou dit een letterlijk citaat van Bouwewijn Poelman, directeur van de postcodeloterij zijn:

 

"Wij exploiteren angst. Angst dat de buurman wél wint en jij niet"

 

Eerlijker en tegelijkertijd fouter kan het wat mij betreft niet. Wat ook maar weer aantoont dat eerlijk en fout elkaar niet per sé uitsluiten :P

[Joost Rietveld]

@Marjan: Maar dat is geen marketing, eerder het tegenovergestelde. Overigens is in Australië al wel effect gesorteerd maar daar zijn de foto's op de verpakkingen dan ook wat heftiger ;)

 

Bij angst als gedrags-regulator denk ik meteen aan overheden. Beleid maken en verdedigen omdat, zonder dat beleid in plaats, het anders wel eens heel slecht kan aflopen met je. En daar spelen handelaren handig op in:

 

Website die bomb shelters verkoopt opent:

You've probably come to the Underground Bomb Shelter web site because of your concern for an impending - or worse - actual nuclear attack. What with the recent testing of North Korea's first nuclear bomb and the desire by other dictator-led countries such as Iran to get a nuclear bomb, who isn't on edge? More importantly, terrorist organizations such as Al Qaeda are working relentlessly to secure a nuclear weapon.

 

Kijk eens naar de door mij onderstreepte passages: inspelen op angst in optima forma.

 

Ook niet onbekend: "Defend your home and family, get a gun"

Terwijl al duizenden keren bewezen is dat wapenbezitters zonder ervaring 'in de praktijk' (en leden van hun gezinnen) veel vaker zelf slachtoffer worden van hun eigen wapen of het wapen van een ander (die wel durft te schieten en kan mikken).

 

Nu zijn dit doorgaans Amerikaanse praktijken maar het geeft wel haarfijn aan dat als de overheid inspeelt op angst dat de handel daar handig op meelift. Dus ja, het kan heeeel ver gaan

[Joost Rietveld]

Of het ondanks ruim 453.000 hits op Google een urban legend is weet ik niet, maar volgens diverse internetbronnen zou dit een letterlijk citaat van Bouwewijn Poelman, directeur van de postcodeloterij zijn:

 

"Wij exploiteren angst. Angst dat de buurman wél wint en jij niet"

 

Eerlijker en tegelijkertijd fouter kan het wat mij betreft niet. Wat ook maar weer aantoont dat eerlijk en fout elkaar niet per sé uitsluiten :P

 

Daar is overigens een proefprocedure over gevoerd tegen de PC-loterij. En die quote was ook exact onderdeel van zie zaak: "Is het aanvaardbaar dat een loterij als bron van winst een gegeven neemt waarbij binnen dat ene gegeven deelnemers wel winnen en niet deelnemers niet?" Omkleed met argumenten dat je er toch niet aan moet denken dat de hele PCL karavaan in de straat staat te hossen en jij naast de pot pist. Hetgeen bij iets wat niet omgevingsgebonden is als een bankrekeningnummer of een uniek lotnummer niet het geval zou zijn.

 

Procedure werd in het voordeel van PCL beslist overigens.

 

 

[Norbert Bakker]

Nu zijn dit doorgaans Amerikaanse praktijken maar het geeft we haarfijn aan dat als de overheid inspeelt op angst dat de handel daar handig op meelift. Dus ja, het kan heeeel ver gaan

 

Typisch Amerikaans is ook de angst tegen de eigen overheid, zoals in deze pijnlijk rake maar buitengewoon foute advertentie van de NRA geëxploiteerd wordt :

 

[Joost Rietveld]

zoals in deze pijnlijk rake maar buitengewoon foute advertentie van de NRA geëxploiteerd wordt :

 

De leden van de NRA (National Rifle Association, de meest extreme voorvechters van wapenbezit, wat overigens een grondrecht is in de USA) zouden hun oma nog neerschieten en dan zeggen dat ze koekjes aan het stelen was.

 

Maar met zulke lobbyisten die bezit van item A propageren inspelend op de angst dat je iets anders kunt verliezen who needs advertisers?

[Hans v N]

Whow. Meteen al heel interessante reacties.

@ Norbert. Was inderdaad behoorlijk ontdaan in die discussie en sta nog steeds achter mijn argumenten van toen. Noem het koppig of standvastig. Maar gekwetst was ik allerminst. Eerder ontdaan dat iemand (jij dus) niet zag of wilde zien wat ik bedoelde. Over een tijdje zal ik een en ander nog eens nalezen. Soms moet de adrenaline eerst verdwijnen om anders tegen iets aan te kijken. :)

 

Het is inderdaad vooral een morele zaak in hoeverre je in kan spelen op (onnodige) angst. En vervolgens hoe je er tegen aan kijkt. De maker van crèmes waarvan ik een dermatoloog hoorde zeggen dat ze niet werken, en sterker, negatief werken waardoor je moet blijven smeren om de negatieve werking van de crème zelf op te heffen (bent u er nog?), zal betogen dat zijn crème in ieder geval de illusie van een jongere huid geeft en de gebruikster een beter gevoel geeft. Wat kan daar nu mis mee zijn? Een dure wijn smaakt beter en een dure crème werkt beter, althans in ons hoofd. En iets wat een goed gevoel geeft mag wat kosten, de cirkel is dan rond. Het zelfde geld voor de meeste homeopathie, op zich niets mis mee.

 

[P.J.]

Als er bij ondernemerschap angst aan te pas komt, moet je ook de oorzaak kunnen definiëren en daar weer afstand van kunnen nemen. Angst is altijd een slechte raadgever.

 

Loesje weet ook wat een echte ondernemer is!

[herman van der helm]

Mijn bedrijf moet het hebben van angstige klanten. De mensen die er van uit gaan dat ze nooit rugproblemen zullen krijgen geef ik vriendelijk een hand en wens ik een goede gezondheid toe.

Ik leg de statistiek uit en vertel mijn eigen verhaal. Ik maak niemand bang daarmee.

Toch zijn mijn beste klanten, degenen die door hun rug zijn gegaan en willen blijven werken.

De angstmarketing voor het product wordt wel door anderen gedaan:

 

http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1395407 vanaf minuut 8.20

[Hans van den Bergh]

Leuke column en ook wel waar. Ik geloof dat ik wel aardig op één lijn zit met Linda, tenminste, als 'marketing' in dit verband betekent: succesvol inspelen op wensen en behoeften in de markt en 'inspelen' dat je soms die wensen en behoeften eerst nog (met voorbeelden) waarneembaar moet maken voor de doelgroep.

 

De pest is dat emotie ons gedrag enorm en vaak onvoorspelbaar kan beïnvloeden. Vraag iemand tijdens een ontspannen kopje koffie wat hij/zij zou doen als degene iemand ziet verdrinken en je krijgt al snel het rationele antwoord dat er zeker een reddinspoging zou worden gedaan. Toch komt het voor dat een hele kudde (letterlijk) kan toekijken, soms zelfs nog gaat filmen, als er iemand echt verdrinkt!

 

Emotie laat ons vaak (vaker dan we misschien toe willen geven) iets doen dat we vooraf en achteraf maar moeilijk rationeel kunnen verklaren. Emotie, dus ook angst (voor mogelijk verlies, voor het mislopen van een zeker voordeel, voor het ontlopen van een potentieel nadeel) is zeker een bruikbare marketinginsteek.

 

Succes en groet,

 

Hans

[Hans v N]

Marketing op basis van angst of onzekerheid richt zich vrijwel altijd op mogelijke problemen in de toekomst, terwijl marketing sec gericht is op het verbeteren van de merk(bedrijf)/klant relatie.

Het gaat er volgens mij om in hoeverre de maatregelen die nu genomen moeten worden volgens de aanbieder, en waarvoor dus een (geld) offer gebracht moet worden werkelijk de problemen in de toekomst voorkomen of significant verbeteren.

Als je dan naar het voorbeeld van de PC loterij kijkt is het helemaal duidelijk dat mensen die loten kopen zeker weten dat als de prijs in de straat valt ze evenveel krijgen als de buren die evenveel loten krijgen met een klein verschil dat er ook nog een auto wordt weggegeven waar dan weer geen zekerheid voor is. ;)

 

In de column gaat Hertz op zijn minst de schemer in door eerst aan te geven dat de auto volledig (all risk) is verzekerd en daar vervolgens een zeer hoog eigen risico aan hangt. Op de luchthaven deed de mooie mevrouw er nog een schepje bovenop door aan te geven dat ook bij een schade door een ander die niet verhaald kon worden (extra angst aanpraten) het eigen risico van de credit card zou worden afgeschreven. En als je dan naar de premie kijkt die je angst kan wegnemen is die zo hoog dat het in mijn ogen grenst aan oplichting. Ga maar na: 240 Euro voor 5 dagen is 17.520 euro per jaar voor een kleine auto die al all risk is verzekerd met 150.000 km op de teller.

In Amerika 2 jaar geleden werd ons door Alamo de angst aangepraat dat onze koffers niet in de gehuurde auto paste. Voor een grotere auto moest (na flink onderhandelen) 600 dollar extra worden betaald. Toen we uiteindelijk toch eerst de oorspronkelijke auto wilde proberen bleek die helemaal niet aanwezig. We kregen opeens gratis een auto die 2 klassen groter was. Ook hier ging men wat mij betreft flink over de morele grens. Reisforums staan vol met soortgelijke voorbeelden. Angst wordt hier gebruikt om de misgelopen marge door concurrentie op Internet te compenseren.

[Hans van den Bergh]

Hans, als ik je dus goed begrijp, heb je dus ervaringen waarbij men op jouw mogelijk aanwezige (angst)gevoel wilde inspelen, maar bleek jij daar niet vatbaar voor te zijn? Zo ja, dan heeft het toch weinig meer met marketing te maken, maar gewoon met opdringerige verkoop en wellicht zelfs misleiding, want de de onderliggende problematiek wisten zij voor jou met hun aanbod toch niet op te lossen? Metaforisch: ze wilden jou koste wat kost een boormachine verkopen, terwijl jij in de verste verte geen behoefte aan gaten had?

 

Succes en groet,

 

Hans

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Eigenlijk is alle marketing natuurlijk angstmarketing omdat het gericht is op het vermijden van een situatie die in meer of mindere mate angstwekkend is - of die nu bestaat op het niet bezitten van een gadget waardoor je niet meetelt in je hipster-vriendenkring, het bestaan van bacterien in je toiletpot (oh noes!), het door de maatschappij als te dik worden gezien, of omzet die naar je concurrent gaat doordat je geen goede call-to-action knop hebt... ;)

 

De meest absurde in mijn ogen is trouwens die van Dettol die een handzeeppompje heeft die automatisch zeep afgeeft als je je handen eronder houdt, want het is natuurlijk te griezelig voor woorden als je 1 seconde voordat je handen gaat wassen besmet wordt met de bacterien van iemand anders!

[Norbert Bakker]

En als je dan naar de premie kijkt die je angst kan wegnemen is die zo hoog dat het in mijn ogen grenst aan oplichting. Ga maar na: 240 Euro voor 5 dagen is 17.520 euro per jaar voor een kleine auto die al all risk is verzekerd met 150.000 km op de teller.

 

Dat is natuurlijk de smerige truc inderdaad: een - sowieso relatief gering risico dat je voor een heel jaar met gemak voor 240 euro kan afdekken, wordt per individuele huurder volledig in rekening gebracht omdat iedere niet zo slimme huurder alleen kijkt naar de hoogte van het risico en niet naar de duur. Over inspelen op angst gesproken!

 

De winstmarge voor Hertz of welke willekeurige autoverhuurder komt nagenoeg volledig - zo niet uitsluitend - uit deze upselling. En they win either way. Want stel dat je tijdens die 5 dagen wel schade hebt? Dat stelt een door Hertz ingeschakelde expert die schade vast op 1000 Euro, wordt er 900 Euro gecashed van jouw creditcard, en de schade vervolgens voor 660 euro gerepareerd. Winst 240 Euro.

 

 

 

 

[Hans v N]

Hans, als ik je dus goed begrijp, heb je dus ervaringen waarbij men op jouw mogelijk aanwezige (angst)gevoel wilde inspelen, maar bleek jij daar niet vatbaar voor te zijn? Zo ja, dan heeft het toch weinig meer met marketing te maken, maar gewoon met opdringerige verkoop en wellicht zelfs misleiding, want de de onderliggende problematiek wisten zij voor jou met hun aanbod toch niet op te lossen? Metaforisch: ze wilden jou koste wat kost een boormachine verkopen, terwijl jij in de verste verte geen behoefte aan gaten had?

 

Hier heb je natuurlijk wel een punt. Dan ligt het er aan hoe je marketing definieert. Ik beschouw voor het gemak alles wat een bedrijf doet om de verkoop te bevorderen als marketing, zeker als dat stelselmatig gebeurd. Maar je zou het in het specifieke voorbeeld ook gewoon misleiding kunnen noemen. Dat ik er niet ben ingetrapt wil overigens niet zeggen dat ze me niet (enigszins) bang hebben gemaakt. Als ze met een betere deal waren gekomen was ik er heel waarschijnlijk gewoon voor gegaan. Niets menselijks is mij vreemd. ;D

[P.J.]

En wordt die schade niet gedekt door je doorlopende zakelijke reisverzekering?

[Norbert Bakker]

En wordt die schade niet gedekt door je doorlopende zakelijke reisverzekering?

 

@P.J. dat is niet het onderwerp van deze column en discussie ;) Het antwoord is: dat zou kunnen, het is meestal een keuzeoptie. Uiteindelijk speelt de reisverzekeraar of adviseur dan in op dezelfde angst, alleen voor een aanzienlijk lagere premie.

[Marjan]

De voorbeelden van de autoverhuur zou ik eerder categoriseren als oplichting dan als marketing....

 

En helaas komt het (te) vaak voor dat mensen hierin trappen. Misschien eens een goede weerbaarheidstraining opzetten hiervoor? Of vindt de verzekeringsagent dat niet leuk? ;)

[TwaBla]

Eigenlijk is alle marketing natuurlijk angstmarketing...

 

Bij alle gedrag spelen emoties een rol. Angst is daar eentje van. Misschien is alle gedrag wel angstgedrag....

 

Marketing probeert gedrag te beïnvloeden, dus angst speelt vaak een rol mee. Hoe gevoelig jij daar als klant voor bent, hangt van jouw risicoperceptie af. Je hebt daar zelf invloed op door je beter te informeren voor je keuzes maakt. De aanbieder staat voor de afweging: korte termijn gewin door emoties te misbruiken (klant heeft zich niet goed geinformeerd) of lange termijn gewin door de klant beter van dienst te zijn. De meeste marketing komt ergens onderweg in het midden uit, namelijk daar waar de ethische balans van het moment ligt.

[Norbert Bakker]

Misschien eens een goede weerbaarheidstraining opzetten hiervoor? Of vindt de verzekeringsagent dat niet leuk?

 

De enige die weerbaarheids- en commerciële training nodig heeft ben ik ;D. Ik heb als grootste commerciële manco dat ik juist niet op het juiste moment durf in te spelen op iemands angst, maar alles veel te vaak en te diep en te lang probeert te rationaliseren met feiten, cijfers en statistieken.

Een slimme snelle sluiter bespeurt de emotie angst bij de klant, veert mee, vergroot deze subtiel en zorgt binnen 5 minuten voor de handtekening. Hij blij, klant blij.

Ik daarentegen, ben mijn prospect een uur als een schoolmeester aan het vervelen met het onderbouwen waarom ik vind dat hij zij rationeel dit wel of niet moet doen. Erg inefficiënt, ik ga mijn leven beteren en sneller inspelen op de angst emotie!

 

 

[RT....]

Als ik de titel van je column probeer te beantwoorden merk ik dat het antwoord moeilijk te geven is.

Het is vooral een ethische overweging, gevoed door de omstandigheden van het geval, en bij een ieder ligt de grens weer ergens anders.

Misschien valt er een parallel te trekken met schwalbes in het voetbal. Onbetamelijk gedrag, maar als een speler daardoor een strafschop weet te ontfutselen en de CL finale wint, moet je het hem misschien ook nageven dat hij slim gebruik maakt van alle mogelijkheden die het 'spel'.

Wellicht kun je de actie van Hertz vergelijken met een schwalbe. Jij bent de scheidsrechter die erin trapt of niet (en tegelijkertijd ook de tegenstander die wint of verliest).

Persoonlijk vind ik het een smerige truc, maar aangeven wat ik dan wel nog zou accepteren kan ik ook niet (immers, waarom dan wel anti-rimpelcrème advertenties accepteren?). Iedere aanbieder verkoopt alleen iets als er behoefte is en we vinden een ondernemer slim als hij zelf weet hoe hij die behoefte kan creëren.

 

P.S. Nog in bar Alfalfa geweest? ;)

[Hans v N]

De meest absurde in mijn ogen is trouwens die van Dettol die een handzeeppompje heeft die automatisch zeep afgeeft als je je handen eronder houdt, want het is natuurlijk te griezelig voor woorden als je 1 seconde voordat je handen gaat wassen besmet wordt met de bacterien van iemand anders!

 

Leuk voorbeeld. In mijn eerste microbiologische practicum leerde ik dat (kort) handen wassen niet erg effectief is, zeker als je de handen niet ook grondig afdroogt. Sterker, kort wassen en even afdrogen mobiliseert bacteriën en virussen zodat de kans op kruisbesmetting eerder groter dan kleiner wordt. Dus altijd grondig wassen en goed afdrogen met een schone en droge handdoek. Inspelen op angst voor bacteriën is in Nederland overigens veel minder effectief dan in de Angelsaksische landen en Japan. Nederland is wel kampioen toiletpot desinfecteren met de WC eend en bleek terwijl dat volgens mij weinig effectief is. Wij zijn vooral bang dat het bezoek denkt dat we viezerikjes zijn. ;)