Het idee begon steeds meer te rijpen, de gesprekken met de gemeente over benodigde vergunningen en de daarbij bijbehorende condities waren positief en stemden hoopvol, dus aan een voorzichtige verkenning naar financieringsmogelijkheden durfden we ook wel te beginnen.
Eerst was het nog op basis van een ruwe schets van wat we wilden en dan ook niet meer dan een inschatting van kosten, zoals manuren, materiaalkosten, voorfinanciering BTW, etc., maar naarmate het inzicht vorderde werd het financiële plaatje steeds concreter. Hoewel het nog wel verre van compleet was, gaf het toch inzicht: de totale aanvangsinvestering zou ruwweg ergens tussen de €150.000 en 200.000 uit gaan komen. Dan zou het geheel compleet verbouwd en klaar zijn om afgewerkt, aangekleed en ingericht te worden. Maar daarbovenop kwam onverwachts de bonus! Ons plan behelsde het opknappen van onze boerderij en het uitbreiden van de daarin aanwezige B&B naar een luxe groepsaccommodatie. Er bleek juist daarvoor toch een riante subsidieregeling te bestaan, de zogeheten Stimuleringsregeling PlattelandsOndernemingen (STIPO)!
Nu hadden wij het financieringsplaatje nog niet compleet en concreet genoeg, maar we wisten deels met eigen geld, deels uit toegezegde financieringen zo’n €150.000 bij elkaar te schrapen, maar de subsidie zou – mits aan een aantal voorwaarden werd voldaan – 30% van het investeringsbedrag bedragen, met een maximum van €45.000. Kortom, de subsidie zou ons regelrecht aan het volledige verbouwingsbudget helpen en wellicht zelfs aan een stukje budget voor afwerking, aankleding en inrichting. Eind 2011 nam ik contact op met het bureau dat deze regeling namens de provincie uitvoerde en ons plan bleek in aanmerking te komen, mits er bij de aanvraag een ondernemingsplan met sluitende investeringsbegroting werd ingediend.
Nu was ik al begonnen met het ondernemingsplan, dit was immers ook nodig voor de vergunningen. In principe zou ik begin 2012 de aanvraag in gang kunnen zetten. Ergens in februari was het zover, de aanvraag kon compleet met ondernemingsplan de deur uit, maar precies in die week viel de bom: mijn financieel adviseur mailde mij een kersvers besluit toe van de provincie waarin stond dat “de ‘STIPO’ per heden met terugwerkende kracht tot 31 december 2011 was bevroren.” Nieuwe aanvragen (dus ook die van ons) werden niet meer in behandeling genomen!
Dat was even slikken. Dachten wij eerst nog met de subsidie het budget helemaal dichtgetimmerd te hebben, zat er ineens een gapend gat van €45.000 in! Dat noodzaakte tot bezinning, dus na een avondje met één van mijn vrienden (‘Jack Daniels’ of ‘John Jameson’, dat ben ik even kwijt ;)) en mijn vrouw eens diep in de ogen te hebben gekeken, kwamen we na een diepzinnig gesprek uiteindelijk tot de conclusie dat wij ons door zo’n kl...subsidie toch niet van ons plan af zouden laten brengen, onder geen beding! Jammer van de tijdsverspilling en terug naar de tekentafel en in gesprek met onze boekhouder: we zouden het plan in hapklare brokken opdelen, dus alle benodigde uitgaven werden opnieuw begroot, ditmaal altijd inclusief BTW. Dat betekende dat we elk kwartaal BTW konden terugverwachten en dat spaarden we als het ware op om de rekening-courant weer aan te vullen. Naar die rekening-courant maakten we uit het salaris van mijn vrouw sowieso maandelijks geld over om toch een soort van kleine buffer aan te kunnen houden.
Elke hapklare brok werd een bouwfase en de bestedingen in elke fase werden afgestemd op het tijdstip en het bedrag van de btw-teruggaaf en op de steeds in drie maanden opgebouwde buffer van de rekening-courant. Daarnaast verkochten wij mijn trouwe Mercedes, bleken we nog een afkoopbare woekerpolis te hebben, meldde ik mij bij een uitzendbureau en ging tijdelijk in loondienst aan het werk, o.a. als docent marketing en (commercieel-) economische vakken in het beroepsonderwijs. We deden van alles om maar budget voor ons plan te creëren! Ook werden wij lid van faillissementssites en veilingsites. Zo wisten wij aan de ene kant toch geld te genereren en tegelijkertijd enorm op uitgaven te besparen, door faillissements- en restpartijen op te kopen: isolatie, gipsplaat, sanitair, tegels en andere materialen, noem maar op! Nieuw spul voor een fractie van de oorspronkelijke prijs.
Nu we inmiddels alweer een half jaar omzet draaien en alle resultaten zien van al onze inspanningen en terugdenken hoe we het zonder subsidie zelfs beter voor elkaar hebben gekregen dan mèt, zeggen we weleens tegen elkaar: “Dat we die subsidie niet mochten ontvangen, is het uiteindelijk beste wat ons is overkomen, geen subsidie, hoera, hoera!” En, dankzij onze creativiteit, afgedwongen door iets wat een forse tegenslag leek, staat er nu weer een Mercedes voor de deur...
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
Hans van den Bergh
Hans van den Bergh
Het idee begon steeds meer te rijpen, de gesprekken met de gemeente over benodigde vergunningen en de daarbij bijbehorende condities waren positief en stemden hoopvol, dus aan een voorzichtige verkenning naar financieringsmogelijkheden durfden we ook wel te beginnen.
Eerst was het nog op basis van een ruwe schets van wat we wilden en dan ook niet meer dan een inschatting van kosten, zoals manuren, materiaalkosten, voorfinanciering BTW, etc., maar naarmate het inzicht vorderde werd het financiële plaatje steeds concreter. Hoewel het nog wel verre van compleet was, gaf het toch inzicht: de totale aanvangsinvestering zou ruwweg ergens tussen de €150.000 en 200.000 uit gaan komen. Dan zou het geheel compleet verbouwd en klaar zijn om afgewerkt, aangekleed en ingericht te worden. Maar daarbovenop kwam onverwachts de bonus! Ons plan behelsde het opknappen van onze boerderij en het uitbreiden van de daarin aanwezige B&B naar een luxe groepsaccommodatie. Er bleek juist daarvoor toch een riante subsidieregeling te bestaan, de zogeheten Stimuleringsregeling PlattelandsOndernemingen (STIPO)!
Nu hadden wij het financieringsplaatje nog niet compleet en concreet genoeg, maar we wisten deels met eigen geld, deels uit toegezegde financieringen zo’n €150.000 bij elkaar te schrapen, maar de subsidie zou – mits aan een aantal voorwaarden werd voldaan – 30% van het investeringsbedrag bedragen, met een maximum van €45.000. Kortom, de subsidie zou ons regelrecht aan het volledige verbouwingsbudget helpen en wellicht zelfs aan een stukje budget voor afwerking, aankleding en inrichting. Eind 2011 nam ik contact op met het bureau dat deze regeling namens de provincie uitvoerde en ons plan bleek in aanmerking te komen, mits er bij de aanvraag een ondernemingsplan met sluitende investeringsbegroting werd ingediend.
Nu was ik al begonnen met het ondernemingsplan, dit was immers ook nodig voor de vergunningen. In principe zou ik begin 2012 de aanvraag in gang kunnen zetten. Ergens in februari was het zover, de aanvraag kon compleet met ondernemingsplan de deur uit, maar precies in die week viel de bom: mijn financieel adviseur mailde mij een kersvers besluit toe van de provincie waarin stond dat “de ‘STIPO’ per heden met terugwerkende kracht tot 31 december 2011 was bevroren.” Nieuwe aanvragen (dus ook die van ons) werden niet meer in behandeling genomen!
Dat was even slikken. Dachten wij eerst nog met de subsidie het budget helemaal dichtgetimmerd te hebben, zat er ineens een gapend gat van €45.000 in! Dat noodzaakte tot bezinning, dus na een avondje met één van mijn vrienden (‘Jack Daniels’ of ‘John Jameson’, dat ben ik even kwijt ;)) en mijn vrouw eens diep in de ogen te hebben gekeken, kwamen we na een diepzinnig gesprek uiteindelijk tot de conclusie dat wij ons door zo’n kl...subsidie toch niet van ons plan af zouden laten brengen, onder geen beding! Jammer van de tijdsverspilling en terug naar de tekentafel en in gesprek met onze boekhouder: we zouden het plan in hapklare brokken opdelen, dus alle benodigde uitgaven werden opnieuw begroot, ditmaal altijd inclusief BTW. Dat betekende dat we elk kwartaal BTW konden terugverwachten en dat spaarden we als het ware op om de rekening-courant weer aan te vullen. Naar die rekening-courant maakten we uit het salaris van mijn vrouw sowieso maandelijks geld over om toch een soort van kleine buffer aan te kunnen houden.
Elke hapklare brok werd een bouwfase en de bestedingen in elke fase werden afgestemd op het tijdstip en het bedrag van de btw-teruggaaf en op de steeds in drie maanden opgebouwde buffer van de rekening-courant. Daarnaast verkochten wij mijn trouwe Mercedes, bleken we nog een afkoopbare woekerpolis te hebben, meldde ik mij bij een uitzendbureau en ging tijdelijk in loondienst aan het werk, o.a. als docent marketing en (commercieel-) economische vakken in het beroepsonderwijs. We deden van alles om maar budget voor ons plan te creëren! Ook werden wij lid van faillissementssites en veilingsites. Zo wisten wij aan de ene kant toch geld te genereren en tegelijkertijd enorm op uitgaven te besparen, door faillissements- en restpartijen op te kopen: isolatie, gipsplaat, sanitair, tegels en andere materialen, noem maar op! Nieuw spul voor een fractie van de oorspronkelijke prijs.
Nu we inmiddels alweer een half jaar omzet draaien en alle resultaten zien van al onze inspanningen en terugdenken hoe we het zonder subsidie zelfs beter voor elkaar hebben gekregen dan mèt, zeggen we weleens tegen elkaar: “Dat we die subsidie niet mochten ontvangen, is het uiteindelijk beste wat ons is overkomen, geen subsidie, hoera, hoera!” En, dankzij onze creativiteit, afgedwongen door iets wat een forse tegenslag leek, staat er nu weer een Mercedes voor de deur...
Succes & Groet,
Hans (J.H.) van den Bergh, MSc BEc
HL-Deelnemer en -Moderator I Innovatie Strateeg I Design Thinker I Gediplomeerd Specialist Arbeidsrecht
Bedrijfsidee? Toets het gratis: HIERMEE!
Link naar reactie
Aanbevolen berichten
5 antwoorden op deze vraag