Hoe nemen jullie een goede zakelijke beslissing?

[Ab Bauer]

Uit een weekend en een fles wijn is een serieuze ondernemersvraag gekomen:

Als ik er over nadenk heb ik alle grote zakelijke beslissingen in mijn leven puur 'op gevoel' gedaan.

 

Voor wat euro verschil per maand op een leaseauto maak ik hele berekeningen in Excel, maar een keuze die het verschil tussen zakelijk succes en mislukking kan betekenen vertrouw ik op mijn onderbuik.

 

Ik denk dat het te maken heeft met hoe persoonlijk ondernemers hun bedrijf ervaren. Mensen zeggen 'het is je kindje', maar voor mij is het nog meer dan dat, het is wie ik zélf ben. Als dingen goed uitpakken geeft mij dat een niet te evenaren trots gevoel. Maar als je plan faalt raakt het je tot op het bot.

 

Ik heb in het verleden vanuit een schuurtje een miljoenenbedrijf gebouwd.

Maar toen ik met de verkoop daarvan een nieuw idee wilde opzetten mislukte dat grandioos.

Let wel, dit nieuwe idee was veel beter doordacht dan mijn eerste bedrijf. Bovendien had ik nu geld en 10 jaar ervaring.

 

Daarna mislukte twee andere dingen ook. Zou dat eerste succesvolle bedrijf dan gewoon een kwestie van geluk zijn?

Moet ik dan juist niet meer gewoon mijn ‘ondernemersgevoel’ volgen?

 

Mijn concrete vraag op dit forum is nu: Hoe neem jij belangrijke zakelijke beslissingen?

 

Luister je naar de experts en doe je daarna toch je eigen ding? Luister je naar de massa (als iedereen zegt dat iets niet kan, is dat voor jou dan een reden om het juist wél te doen)?

Is er een groep vrienden/familie die je goed de waarheid kunnen zeggen, of steunen ze je juist ook als het een dom plan is.

 

Ben ik goed bezig met mijn vertrouwen op mijn ondernemersneus.

Of zijn er wetenschappelijke methoden om echt betere beslissingen te nemen?

Bijvoorbeeld door heel systematisch jezelf vragen te stellen of alle plussen en minnen tegen elkaar uit te zetten?

 

hoe doe jij het?

[robberttk]

onderbuik :-) nog steeds! Maar ook daarbij gaat het wel eens mis inderdaad, lopen dingen anders en is een idee aan continue verandering onderhevig. Ik heb geleerd er maar gewoon naar te luisteren en liever faliekant te mislukken dan niet te hebben geluisterd naar wat ik zelf wil

[Ab Bauer]

Dank voor je antwoord.

Ik vind het echt fascinerend, het lijkt wel dat de twee dingen omgekeerd evenredig zijn.

Dus hoe groter het risico, hoe meer mensen op 'gevoel' in plaats van een heldere beslismethode afgaan.

 

Ik was overigens nog één bron van advies vergeten en dat is dit mooie forum :)

 

 

 

 

[Branko Collin]

In hoeverre zijn belangrijke beslissingen door te rekenen? Of er ergens een markt voor is, weet je vaak pas als je het probeert.

 

Dat je bij minder belangrijke beslissingen wel de Excel pakt, is, lijkt me, juist omdat het kan. Je kent de vijf of zes variabelen die er toe doen, en het enige wat je nog hoeft te doen is uitrekenen hoe ze elkaar beïnvloeden.

[BobNL]

Hoe neem jij belangrijke zakelijke beslissingen?

 

De basis is onderzoek.

 

Marktonderzoek

Produktonderzoek

Persoonsonderzoek

Benchmarks

Ervaringen

Strategisch en visie onderzoek

Scenario onderzoek

Zelfonderzoek/gevoel

 

Gokken kan altijd nog.

[Jeannine vdLinden]

De wetenschap laat zien dat iedereen op onderbuikgevoel beslissingen maakt, en dan daarna een verhaal verzint om het rationeel te onderbouwen. Zo zit de mens nu eenmaal in elkaar. Met confirmtion bias (je ziet de feiten die onderbouwen wat je al denkt) aan de ene kant en loss aversion (risico van verlies is als veel belangrijker ervaren dan kans op winst) aan de andere, om ervoor te zorgen dat wij eigenlijk noot een rationeel beslissing kunnen maken. Want rationeel beslissingen zijn niet bevorderend voor de kans op overleving, en daar zijn je hersenen voor ontwikkeld.

 

Dan moeten we rekening houden met de neiging, als wij met anderen praten, om altijd het te vragen aan mensen die een beetje dezelfde zijn als wij zelf. Waarvan het problematiek alleen verdubbelt en zijn we nog verder van huis.

 

Wat moet een naakte aap dan doen? :)

 

Het is denk ik belangrijk om een milieu om ons heen op te bouwen waarin wij beslissingen kunnen bespreken met mensen die niet dezelfde zijn als wij zelf. En onszelf te beschermen natuurlijk, want openheid en transparantie zijn gewoon eng.

 

Ook op zo'n forum, waar eigenlijk je alles bij de hand hebt om een goede zakelijke beslissing te kunnen maken, is het zo dat een soort kudde-mentaliteit kan vormen en je ziet op fora dat de eerste twee reacties, bepalend kunnen zijn voor de kwaliteit van de discussie. Di zie je interessant genoeg minder als de reguliere deelnemers van een forum vragen stellen.

 

Veel mensen raden ook een Mastermind groep aan. En binnen coworking is het ook voor de hand liggend, het gaat toch om gemeenschap.

 

Maar voor mij gaat het om een milieu creëren waarin beslissingen genomen kunnen worden, rekening houdend met het feit dat ik gewoon een naakte aap ook ben.

 

 

[Mikky Vrolijk]

Een column in het verlengde hiervan is geplaatst op Frankwachting.

 

 

 

 

 

 

[Hans van den Bergh]

'The noble art of decision-making', interessant onderwerp... Ik verzorg er trainingen in op basis van het pokerspel. Belangrijk is dat je vooraf wel min of meer bepaald hebt wat de beslissing oplevert (wanneer is het succesvol uitgepakt), welk risicoprofiel de beslissing heeft ( kiezen tussen het ene of het andere paar sokken is een heel andere beslissing dan een miljoenendeal) en wat voor consequenties er aan kunnen kleven. En even inhakend op Jeaninne's naakte aap (boek van Desmond Morris): Desmond Morris heeft ooit ook iets gezegd over de stijl en de kracht waarmee beslissingen kunnen worden genomen.

[Ab Bauer]

De wetenschap laat zien dat iedereen op onderbuikgevoel beslissingen maakt, en dan daarna een verhaal verzint om het rationeel te onderbouwen.

Klopt, als ik een rode auto heb gekocht zie ik opvallend veel rode auto's rijden daarna.

 

Maar voor mij gaat het om een milieu creëren waarin beslissingen genomen kunnen worden, rekening houdend met het feit dat ik gewoon een naakte aap ook ben.

Fouten durven maken is ook heel belangrijk, van fouten leer ik het meest.

 

Ik zie ook de voordelen van marktonderzoek in. Ben zelf een voorstander van de Lean Startup methode.

Klein beginnen, snel naar de markt en dan snel bijsturen. Maar soms kun je niet testen omdat je met iets bezig bent wat mensen nog niet kennen.

 

"It's really hard to design products by focus groups. A lot of times, people don't know what they want until you show it to them.”— Steve Jobs

 

 

 

[Jeannine vdLinden]

 

Fouten durven maken is ook heel belangrijk, van fouten leer ik het meest.

 

Ik zie ook de voordelen van marktonderzoek in. Ben zelf een voorstander van de Lean Startup methode.

Klein beginnen, snel naar de markt en dan snel bijsturen. Maar soms kun je niet testen omdat je met iets bezig bent wat mensen nog niet kennen.

 

"It's really hard to design products by focus groups. A lot of times, people don't know what they want until you show it to them.”— Steve Jobs

 

 

Mensen blijven mij dat vertellen, maar ik maak geen fouten expres, en ik denk niet dat anderen dat doen. Wel heb ik van alles uitgeprobeerd met de insteek dat het nog fout kan gaan, want dat is denk ik altijd.

 

En ik heb wel de neiging om altijd de catastrof-uitkomst te verzinnen en daar tegen te beschermen. Maar dat werkt ook niet voor mij want op een of andere manier is het alsof je het dan naar je toe trekt. Of ik tenminste.

 

Maar werken tegen loss aversion valt niet altijd mee moet ik zeggen. Het eist een bepaalde beschaafdheid (is dat de juiste woord? Humility anyway) die voor mij niet natuurlijk is. Soms heb ik het idee dat ik heel de dag lang met angst kamp maar vader zei altijd, dapper is niet, niet bang zijn. Dapper is bang zijn en toch maar doen. :-)

[prinsrachid]

Uit een weekend en een fles wijn is een serieuze ondernemersvraag gekomen:

Als ik er over nadenk heb ik alle grote zakelijke beslissingen in mijn leven puur 'op gevoel' gedaan.

 

Daarna mislukte twee andere dingen ook. Zou dat eerste succesvolle bedrijf dan gewoon een kwestie van geluk zijn? Moet ik dan juist niet meer gewoon mijn ‘ondernemersgevoel’ volgen?

Ik denk dat er een cultuur rond de ondernemen is ontstaan dat het haast in een vacuüm gebeurt en dat dus het succes én het eventuele falen ook volledig op de ondernemer wordt betrokken. Mijns inziens wordt toeval te weinig onderkend en zwaar onderschat als factor in je succes. En dan vooral het toeval van het ontmoeten van mensen of opdoen van ervaringen in je leven, die je ergens toe doen besluiten (ook dat klinkt erg vaag).

 

Bij alles wat nu goed gaat in mijn business, kan ik eigenlijk telkens een soort knooppunt bedenken waarop ik een besluit heb genomen om een bepaalde afslag te nemen. En bij elk knooppunt weet ik ook nog door welke gebeurtenis of welke persoon die keuze is gekomen. Om die reden kan het zelfs zijn dat ik een bepaalde 'dankbaarheid' of loyaliteit naar bepaalde mensen heb, zonder dat ze zichzelf beseffen dat ze een onderdeel waren van m'n bedrijfskeuzes.

 

Dat het een aantal keer misgaat is natuurlijk niet zo vreemd als je toeval en geluk als factor incalculeert. In ieder geval een stuk minder frustrerend, als je je realiseert dat je simpelweg niet alles in de hand hebt. Er zijn bovendien zoveel dingen die goed moeten gaan voordat een heel project ook echt wat wordt, dat je eigenlijk meteen zou stoppen met ondernemen als je als die factoren vantevoren zou weten. Aan de andere kant kijk ik daardoor ook iets minder op tegen 'succesvolle' ondernemers, omdat ik weet dat het hen alleen maar een megaklapper oplevert als alle sterren goed staan. Voor de meesten van ons staan de sterren hooguit voor de helft op de goeie plaats, en kun je alsnog een redelijke boterham verdienen (door de factoren te benutten die je wel in de hand hebt).

 

Wat nog een andere factor kan zijn dat het in het begin wel goed gaat en later wat minder, is de schaal waarop je opereert. In het begin werk je nog met een beetje eigen spaargeld en maak je kleine keuzes met beperkte risico's. Dat doe je misschien sowieso wel als je met je eigen geld werkt. Andermans geld opmaken kan voor bepaalde mensen iets te verleidelijk zijn óf net te weinig aanleiding zijn om er kritisch mee om te gaan.

 

Maar zelfs al heb je een hoop eigen geld, dan gaat er misschien iets spelen dat ook wel bekend staat als het marginale nutsgevoel. Elke éxtra verdiende euro voelt minder dan de vorige. Als je dus een redelijke klapper hebt gemaakt en je maakt een nieuwe beslissing om eens een nieuwe investering te doen, dan is het uitgeven van die laatste ton winst misschien zelfs minder erg (gevoelsmatig) dan het uitgeven van 1000 euro toen je net begon met ondernemen. De gevolgen van een misser zijn echter 100 keer groter. En die kans is mijns inzien reëel, omdat ik er vanuit ga dat een groot aantal factoren in succesvol ondernemen simpelweg aan kans te wijten zijn.

 

Als ik het zo eens overzie, dan maak je dus eigenlijk deo volente een goede zakelijke beslissing...

[SmartSolar]

Hallo Hans,

 

Mijn mening is dat de basis van succesvol ondernemerschap ligt in de intentiviteit en gedrevenheid van de kleine ondernemer. Als het onderbuikgevoel voor een project goed is dan is dat een positieve indicatie om de mogelijkheden voor het project verder te onderzoeken. Maar niet om alles op het spel te zetten.

 

Mijn werkwijze is om alle scenario's in kaart te brengen en dit te vertalen naar beslissingsmodellen (what to do if). Het evalueren van alle mogelijke benaderingen helpt ook bij het kiezen van de beste.

 

En zoals je terecht stelde: dit forum is een uitstekend medium om je te dwingen fundamenteel te denken.

 

Samengevat: volg je gevoel maar volg het analytisch op.

 

 

[ronald422]

Naar mijn insziens moet je altijd uitgaan van je eigen zakelijke inzicht. Voor mij zit dit persoonlijk iets anders omdat ik een bedrijf run samen met 2 andere companen. Wij overleggen wekelijks over de belangrijkste discussiepunten en zitten vervolgens (bijna) altijd op 1 lijn. Indien je zelf de beslissingen moet nemen zou ik niet luisteren naar anderen. Het is jouw bedrijf dus jij weet het best wat voor jouw bedrijf het beste is.

[OndMKR]

Ik zet ook dingen in Excel. Daarna kijk ik of ik het wel écht nodig heb. Ben nog steeds druk bezig ;-)

[Mathias@evelo]

Zelf ben ik niet echt een persoon die vanuit zichzelf een volledig nieuw idee kan uitwerken (en verkopen).

 

Ik vertrek eerder vanuit de vraag van de (potentiële) klanten. Ik denk van mezelf dat ik iets te technisch ben om echt nog met van die out-of-the-box creatieve ideeën af te komen. Maar ik vind het wel heel leuk om vanuit zo'n idee creatief naar technisch haalbare oplossingen te zoeken :)

 

Dus mijn zakelijke beslissingen neem ik in functie van de ideeën die op mij afkomen en hoe deze evolueren :)

[Ab Bauer]

Dank voor alle input, voor mij is dit een beetje een hobbyproject aan het worden.

 

Eerst was het me te vaag allemaal. Zoiets doe je op je 'ondernemers' gevoel dacht ik.

Maar er blijkt toch wel een enorme hoeveelheid wetenschappelijk onderzoek te zijn gedaan naar goede zakelijke beslissingen. Zo geniet ik nu op Wikipedia van een stuk over Prescriptive analytics, het stukje voor 'predictive analytics.'

 

Wat ik merk is dat in de sectoren van de 'grote belangen' zoals Energie, Olie, Finance, Bio en Tech zo min mogelijk 'op gevoel' beslissingen worden genomen. Daarvoor is de prijs van een foute beslissing te hoog.

 

Misschien lukt het me om wat beslisregels van deze 'grote jongens' om te bouwen naar een DHZ beslis-tool voor kleine ondernemers.

 

 

Ik voel een app aankomen... (maar eerst even kijken of dat een goede zakelijke beslissing is :))

 

 

 

[Ab Bauer]

Om te testen heb ik de volgende business case gemaakt:

 

Bart heeft een website waar je prototypes kan ontwerpen, die hij laat printen door een gespecialiseerd 3d print bedrijf. De software voor de site heeft hij zelf geschreven en dat werkt top. Omdat alles zo gebruiksvriendelijk is stromen de bestellingen binnen. Na twee jaar ‘bulkt’ zijn BV van de reserves!

 

Bart krijgt een idee: Ik laat de prototypes nu printen door een 3d bedrijf maar wat als ik nu zelf zo’n printer koop? Albert Heijn heeft toch ook zijn eigen wijngaarden en bakkerijen?

 

Op een beurs heeft Bart gezien dat de printer ongeveer drie ton kost. De BV heeft dat geld al bijna op de spaarrekening staan. De accountant vindt dat het geld maar een beetje staat te ‘verstoffen’ en is wel een voorstander van deze investering.

De printer is door Bart makkelijk te bedienen en eigenlijk is het 3d print bedrijf niet veel meer dan “een printer achter een rolluik”. Als Bart zelf zou gaan printen zou hij 10x zo goedkoop kunnen printen, bovendien kan hij dan ook weer voor andere webshops gaan printen.

 

Hij belt de importeur van de printers op en zegt dat hij er misschien een wil kopen.

De importeur van de printer zegt dat Bart de drie ton beter kan houden en wil de printer het liefst aan Bart leasen. “Waarom?” vraagt Bart, “ik kan dat ding toch gewoon betalen?” Ja, maar “fiscaal is leasen echt beter” zegt de leverancier.

 

Een vriend zegt tegen Bart dat hij gehoord heeft dat 3d printen nog veel te onzeker is om investeringen in te doen. “Je kunt beter de website mooier maken” en onafhankelijk blijven van je leveranciers. Dan kun je ’shoppen’ voor de laagste prijs waar je jouw prototypes laat printen.” Tenslotte wil de vrouw van Bart het geld liever naar privé halen om in iets veiligs als een eigen huis te stoppen. “Je hebt het geld toch over?” zegt ze.

 

Kortom, net zoveel meningen als mensen. Maar wat moet Bart nu doen?

1) De printer kopen en zo besparen op zijn inkoop kosten en de printer onderverhuren aan derden?

2) Wel een printer nemen, maar die leasen omdat daar zoveel voordelen aan zitten?

3) Het geld op de zakelijke spaarrekening laten staan en laten ‘verstoffen’?

 

Hoe kom je in deze situatie tot de beste zakelijke beslissing?

[Branko Collin]

Ik ga ervan uit dat we in dit voorbeeld ook weten wat het doel is van Bart, en dat we dus kunnen meten of die 'optimale zakelijke beslissing' ook wordt gehaald.

 

Je gaat dan denk ik nog steeds krijgen dat onbekende risico's een rol gaan spelen. Stel dat Bart de printer koopt en daarmee ook opdrachten van derden aanneemt. Op een dag ligt er een blafbrief in de bus met de vraag de bedrijfsresultaten van de afgelopen drie jaar op te sturen, want iemand heeft de printer gebruikt om merkspullen mee te vervalsen en de eigenaar van het merk wil zijn factuur opmaken.

 

Was dat dan een verkeerde zakelijke beslissing? Ja, want het voorspelde resultaat wordt niet meer gehaald. Nee, want Bart wist niet dat hij erop moest letten dat zijn printer niet verkeerd gebruikt moest worden; als hij zich wat meer in IE-recht had verdiept, had hij geweten wat te doen.

[Alexmanders]

Beste Hans,

 

Ik vind het een mooi geschreven Business Case. Je onderbuikgevoel zal inmiddels op 1 van de adviezen afgegaan zijn. Een glas wijn en een discussie kan in ieder geval wonderen verrichten.

 

Als je de keuze gaat maken om een dergelijke investering te initieren, dan wil je cijfermatige onderbouwing waar je ROI zich bevind. Niet alleen voor de investering maar ook voor je printopdrachten globaal gezien (wat doen de printprijzen in de markt). Daar kan je accountant eventueel van pas komen.

 

Overhevelen naar privé heeft natuurlijk altijd de consequentie dat er een belastingplicht ontstaat of een schuld aan je bedrijf. Beide lijken me niet direct wenselijk.

 

De investering in de website daarentegen lijkt de cash cow te zijn. Er zijn manieren waarop je uit kunt rekenen wat je investering in je verkooptool aan extra omzet zou genereren.

 

De cijfers zullen het onderbuikgevoel ondersteunen om je beslissing kracht bij te staan, maar wat mij betreft blijft dat voor 80% leidend.

 

De branches die je eerder benoemde (energie/olie) zijn grote maatschappijen met een duidelijke markt en product. Die kunnen hun beslissingsmodel anders inrichten als een kleine ondernemer die besluit om zijn innovatieve product op een nieuwe markt te gaan brengen.

 

 

 

 

[prinsrachid]

Kortom, net zoveel meningen als mensen. Maar wat moet Bart nu doen?

1) De printer kopen en zo besparen op zijn inkoop kosten en de printer onderverhuren aan derden?

2) Wel een printer nemen, maar die leasen omdat daar zoveel voordelen aan zitten?

3) Het geld op de zakelijke spaarrekening laten staan en laten ‘verstoffen’?

 

Hoe kom je in deze situatie tot de beste zakelijke beslissing?

Je zit hier een beetje op het vlak van de transactiekostentheorie, waarbij wordt bepaald of je iets moet in- of uitbesteden. Doe je het in-house of niet en wat is de optimale omvang van je onderneming?

 

Er is volgens mij geen "beste" zakelijke beslissing, maar wel zakelijke beslissingen waarbij de eigenaar van het geld nog net acceptabele risico's loopt (als het mis gaat). En hierbij ligt het maken van de beslissing wel/niet meestal af van hoever iemand bereid is zijn beslissing door te laten rekenen naar de toekomst (of hoeveel bedraagt de nieuw aan te gane verplichting naar het heden toegetrokken).

 

Even praktisch. Het aanschaffen en leasen houden in dat je (enorme) zekere verplichtingen aangaat (aflossingen, leasebedragen, rente) in de toekomst. Bij het maken van de beslissing zul je dus die bezittingen/verplichtingen contant moeten maken (niet boekhoudkundig, maar dus virtueel). Dat maakt de beslissing al meteen een stuk rationeler. Je kunt dan rekenen met scenario's: wat als ik lease, maar geen onderverhuur weet te realiseren. Wat is al ik koop, en hij gaat kapot en de garantie-afhandeling valt tegen? Persoonlijk loop ik ongeveer alle opties altijd door. Maar zelfs dan zit je nog met een ander probleem. Hoe goed je jezelf ook voorbereid hebt, je weet nooit wat je niet weet en de werkelijkheid kan weerbarstiger zijn dan je vooraf hebt kunnen bedenken.

[Ab Bauer]

Dank voor jullie antwoorden, ik weet dat niet alles in een model te gieten is maar ik vind het leuk om toch een poging te wagen. Wat ik merk is dat je bepaalde minimale aannames moet doen anders kom je er niet uit. (ceteris paribus)

 

Om het model werkend te krijgen sluit ik bepaalde echte 'rampspoed' uit.

Niet de dingen waar je je voor kan verzekeren (alhoewel je daar ook niet op moet 'leeglopen'), maar meer "grote rampen van buitenaf". Dat kan zijn bepaalde juridische ellende waar Branko het over heeft, de algemene economie die instort ('kredietcrisis') of concurrentie die onverwacht hard opkomt.

En wat doe je met 'marktontwikkelingen'? Zo maak ik bijvoorbeeld iOS apps maar stel dat Android het helemaal gaat winnen van iOS? Tegen dat soort 'oerkrachten' kun je bijna niet op, hoe goed je zakelijke beslissingen ook zijn.

 

Maar als ik die 'rampspoed' er uit haal wordt het al eenvoudiger.

Ik kom uit op twee belangrijke assen; Wat is de kans dat een beslissing een succes wordt en hoe groot is het positieve effect? Afgezet tegen de investering. Klinkt ingewikkeld? Ik bedoel dit:

Een kleine investering met een kleine kans op groot succes is ok

Een kleine investering met een grote kans op klein succes is niet erg

Een kleine investering met een grote kans op groot succes is super :)

Een grote investering met een kleine kans op groot succes is redelijk ok

Een grote investering met een grote kans op klein succes is niet slim

Een grote investering met een grote kans op groot succes is ok

 

Het kan natuurlijk ook mis gaan. Dan maak je verlies op een investering.

De verhouding tussen de investering, de kans op succes, de grootte van het succes en de kosten van een eventuele mislukking kun je nu tegen elkaar uitzetten.

 

Ik pruts rustig verder ...

 

[prinsrachid]

Maar als ik die 'rampspoed' er uit haal wordt het al eenvoudiger.

Ik kom uit op twee belangrijke assen; Wat is de kans dat een beslissing een succes wordt en hoe groot is het positieve effect? Afgezet tegen de investering. Klinkt ingewikkeld? Ik bedoel dit:

Een kleine investering met een kleine kans op groot succes is ok

Een kleine investering met een grote kans op klein succes is niet erg

Een kleine investering met een grote kans op groot succes is super :)

Een grote investering met een kleine kans op groot succes is redelijk ok

Een grote investering met een grote kans op klein succes is niet slim

Een grote investering met een grote kans op groot succes is ok

Ik voorzie met deze twee-dimensionele benadering (investering & kans) nog wel wat problemen. Er lijken nogal wat impliciente aannames in te zitten. De gebruikte woorden moeten misschien nog wat gedefinieerd worden. Wat is bijvoorbeeld een klein of groot succes? Is dat gemeten in omzet, klanten, waardering, naamsbekendheid, winst, ecologische bijdrage, CO2-uitstoot of iets anders? En waarom zou een grote kans op een klein succes bijvoorbeeld niet slim zijn? Bij ontstentenis van andere opties kan een kleine kans misschien best ok zijn, vooral bij kleine bedrijven.

 

Dan moet je nog rekening houden met hoe je de kans vaststelt. Is dat op basis van empirische of historische gegevens of bijvoorbeeld technische analyse (lekker vaag lijntjes doortrekken naar de toekomst)? Of vraag je mensen in de markt naar hun mening en zet je die via WEPS* om in een soort van percentage? Dan moet je misschien ook nog de hoogte van de investering relateren aan de bedrijfsomvang of de omvang van de investering vaststellen op basis van de aangegane toezeggingen ten opzichte van de bedrijfsomvang.

 

Een ding dat ik overigens nog wel eens vaak ben tegengekomen bij - in principe of in theorie - goede ideeën, is gebrek vooraf aan voldoende realisatie van het belang van postieve cashflow en voldoende solvabiliteit ('The Real World'). Een grote investering kan top zijn, maar wie die investering doet (is het je eigen geld dat je over hebt, of is het geld dat je geleend hebt van een hefboomfonds?), kan een verschil maken. Of als er een beer de weg oversteekt en de cashflow negatief wordt. Dan wordt een goed idee opeens in de wielen gereden door iets banaals als niet genoeg geld op het juiste moment.

 

^{*) Words of estimative probability}

[Maarten Visser]

Hans, wat een goeie vraag!

Ik gebruik een mix van benaderingen: bijvoorbeeld moet ik een aktiviteit afstoten? Eerst moet ik er een paar nachtjes over slapen, om mijn buikgevoel te laten rijpen. Praten helpt ook. Vaak meer om je eigen ideen helder te krijgen dan om de antwoorden die je krijgt. En dan in excel, met gewogen criteria en alternatieven getoetst aan diezelfde criteria.

Als je alles kon becijferen was het makkelijk. Investering zoveel, rente zus, opbrengst zo, even uitrekenen en je weet het. En dan blijk je opeens met een berg onverkochte voorraad te zitten :P of een stuk software dat veel meer kan dan je gedacht had ;D

groeten van Maarten

[Frans Sijtsma]

Wat voor persoonlijkheid is ondernemer in kwestie en welke visie heeft hij met zijn bedrijf. Hoe moet zijn onderneming er over pak m beet 10 jaar uitzien?

 

Blijft hij het liefst

 

m.a.w. de persoonlijkheidskenmerken en omgeving van de ondernemer spelen mee in de beslissing.

 

Is ondernemer 58 jaar oud en denkt hij aan stoppen met werken of 23 jaar en wil hij groeien groeien groeien.

Heeft ondernemer kinderen die gaan studeren waardoor hij zelf sneller de veilige weg kiest qua beoordeling van ´een aanvaardbaar risico´

Wil zijn vrouw dat hij geld in het huis stopt, maar is hij eigenlijk wel klaar met het huwelijk?

 

[Frans Sijtsma]

Even tussendoor een TED-video voor Hans (cum suis) over onderzoek naar beslissingen. Heb ik volgens mij al eens eerder gepost, maar in de herhaling

 

[Ab Bauer]

Wil zijn vrouw dat hij geld in het huis stopt, maar is hij eigenlijk wel klaar met het huwelijk?

Zal ik daar dan een app voor maken? ;D

 

Ik ben zelf ook nog verder gegaan met de business case. Stel hij koopt een printer van drie ton, wat dan als die in reparatie moet. Één printer is géén printer dus eigenlijk. En wat als hij de nieuwste 3D printer koopt en volgend jaar komt er een nieuwe techniek op de markt die sneller en goedkoper is? Dan is hij nog jaren een verouderde printer aan het leasen.

 

Ik denk dat jullie gelijk hebben en grote zakelijke beslissingen bijna niet rationeel te maken zijn. Het afwegen van risico's tegen kansen is iets wat je met je ondernemersneus moet doen.