• 0

Parallelle distributie bij contractueel gesloten distributienetwerk.

Hi!

 

Parallelle distributie is een doorn in het oog van "officiële verkoopkanalen". Er schijnt nu jurisprudentie te zijn waarmee de verkopers in het grijze gebied kunnen worden aangepakt. Ik kan deze alleen niet vinden.

 

Toelichting:

 

Je hebt je eigen merk, je verkoopt dit als producent aan dealers. Met alle dealers sluit je een overeenkomst waarin je elkaar enkele zaken verplicht, zoals levertermijnen, presentatie en ook dat de dealers alleen aan eindgebruikers mogen verkopen. Toch zitten er een paar dealers bij, die tegen inkoop + 10% grote partijen doorleveren aan wederverkopers. Met als resultaat dat je wederverkopers krijgt die totaal geen contractuele verplichtingen zijn aangegaan met betrekking tot presentatie en andere zaken. Het resultaat is veelal dat jouw producten, zonder dat je het wil, ineens in een discountomgeving terecht komen, waardoor je zorgvuldig opgebouwde merknaam onderuit wordt gehaald.

 

Nu is er dus een rechtzaak geweest op Europees niveau, waarbij de uitspraak ongeveer zo luidt:

 

Als merkhouder / producent. Mag je wederverkopers (waaraan jij zelf als merk geen producten levert) aanschrijven en ze verplichten om aan jou te vertellen waar zij hun inkopen hebben gedaan. Jij bent immers het merk, jij levert alleen aan dealers binnen je gesloten distributienetwerk, dus jij moet erachter kunnen komen welke dealer binnen jouw netwerk contractbreuk pleegt. Want dat is "doorleveren" nu eenmaal, contractbreuk... En aangezien jouw dealers zelf, écht niet gaan vertellen dat zij contractbreuk plegen, gaat je merk steeds verder kapot en is er een wildgroei aan ongewenste wederverkopers.

 

Nu de vraag:

 

Wie kan mij vertellen aan welke Europese rechtbank dergelijke zaken worden voorgelegd en waar ik hier de verslagen van kan inzien / opvragen. Als het goed is, komt de originele rechtzaak uit Denemarken.

Link naar reactie

Aanbevolen berichten

  • 0
Bedoel je trouwens het Blomqvist-arrest?

 

Nee want dat gaat over nep producten die door een particulier gekocht worden. Bij TS gaat het over originele producten die doorverkocht worden aan derde wederverkopers.

 

De wederverkopende partij doet naar mijn mening niets onrechtmatig, alleen zijn eigen klant pleegt contractbreuk. Dure merken gebruiken daarom soms doorlopende serienummers op de producten om op die manier het product te kunnen volgen. (Edit: niet alleen dure merken, want ook iets als een goedkope wasmachine heeft een eigen serienummer)

 

 

 

 

Link naar reactie
  • 0

klopt. Het Blomqvist-Arrest is inderdaad niet waar ik naar op zoek ben.

 

Ik heb wel de zoekfunctie van het Europees Hof gevonden, mijn dank voor de link. :)

 

Helaas weet ik niet tussen welke partijen de rechtzaak is gevoerd, dus dit maakt het wel een stuk lastiger om in het archief te zoeken.

Link naar reactie
  • 0

Dit is hem ook niet helemaal. Dit betreft een product dat onder licentie gemaakt is en de merkhouder zijn reputatie wil beschermen. Bovendien staat hier al vast dat SIL aan COPAD heeft geleverd.

 

"Ik" ben zelf producent en ik lever aan de door mij geselecteerde partners. Zij mogen alleen aan eindgebruikers (consumenten) leveren.

 

Toch zie ik mijn producten verschijnen op websites (niet per definitie discounters), die ik niet ken binnen mijn selectieve distributienetwerk.

 

Iemand binnen mijn netwerk houdt zich niet aan zijn contract, alleen ik kan onmogelijk achterhalen welke van mijn 1000 verkooppunten die nu precies is.

 

Hoe kom ik erachter waar zij hun spullen vandaan halen? Kan ik, vertaald naar dit arrest, COPAD verplichten om te vertellen waar zij hun waren hebben ingekocht?

 

 

Link naar reactie
  • 0

Wat jij beschrijft is selectieve distributie. Dat is verboden en afspraken daartoe zijn nietig.

Zuiver kwalitatieve selectieve distributie, zoals aan de hand was in Dior vs Copad, beperkt de mededinging niet en is dus toegestaan.

 

Zover ik weet mag je distributeurs niet verbieden aan bepaalde groepen te verkopen (hardcore restrictie), tenzij de distributeur zich in de groothandelmarkt bevindt, dan kan er verboden worden om rechtstreeks aan eindgebruikers te leveren.

 

 

That awkward moment when your sarcasm is so advanced people actually think you're stupid

Link naar reactie
  • 0
Toch zie ik mijn producten verschijnen op websites (niet per definitie discounters), die ik niet ken binnen mijn selectieve distributienetwerk.
Daar wil ik als (o.a.) webwinkelier graag wat over zeggen.

 

• Kleine en startende webwinkels kopen vaak in als particulier. Bijvoorbeeld omdat ze eens een poging willen wagen met één exemplaar. Of omdat ze niet staan ingeschreven bij de KvK "want het is maar hobby". Het is dus goed mogelijk dat je wederverkopers zelf helemaal niet weten dat ze aan een dergelijke particulier leveren.

 

• Een toenemend aantal webwinkels is geen webwinkel, maar slechts een affiliate-site: als klanten een bestelling plaatsen, worden ze voor een commissie doorverwezen naar de echte verkopende partij. Vroeger pikte je affiliatesites er zo uit, maar ze zien er steeds meer als echte webwinkeHet kan dus zijn dat een van je wederverkopers aan affiliatemarketing doet en zijn aanbod zo bij affiliatesites belandt die jij niet kent.

 

• Webwinkels opereren vaak onder een andere handelsnaam en soms ook in een aparte BV. Goed mogelijk dat het een van je distributeurs is: als je in het handelsregister kijkt, blijken ze vaak op hetzelfde adres te zitten.

Link naar reactie
  • 0

Selectieve distributie is toch niet verboden? Ik kan toch niet morgen naar Dior bellen, tassen inkopen en die in mijn winkel gaan verkopen? :) Zij zullen mij niet willen als verkooppunt van Dior tassen.

 

Als ik mij dan wend tot een verkooppunt van Dior tassen, die wel helemaal goedgekeurd is, en ik koop daar mijn tassen in. Dan zal Dior dat niet op prijs stellen.

 

Zij willen dan weten hoe ik aan die tassen kom. Want zij hebben in hun contracten met de winkels staan dat zij alleen aan eindgebruikers mogen leveren en niet aan wederverkopers (zoals ik in dit geval).

 

Ik heb dus gehoord dat er betrekkelijk nieuwe jurisprudentie is die, in bovengenoemd geval, het mogelijk maakt voor Dior om mij te sommeren inkoopinformatie te overleggen. Hoe kom ik aan die tassen? Dat moet zijn omdat iemand, binnen het netwerk van Dior, contractbreuk pleegt.

 

 

Link naar reactie
  • 0

Parallelle distributie is een doorn in het oog van "officiële verkoopkanalen". Er schijnt nu jurisprudentie te zijn waarmee de verkopers in het grijze gebied kunnen worden aangepakt. Ik kan deze alleen niet vinden.

De regel is dat vrijhandel binnen economische zones is toegestaan. De Europese Commissie en lokale mededingingsautoriteiten bevorderen die vrijhandel binnen de EER zelfs actief door 'gesloten distributieketens' actief aan te pakken en stevige boetes uit te delen aan merkeigenaars en distributors die de vrije doorverkoop belemmeren. Contractueel gesloten distributienetwerken zijn immers per definitie een beperking van de mededinging. Eenmaal in de handel heeft de merkeigenaar geen rechtsgrond meer om vrije doorverkoop te belemmeren, dan is er sprake van merkuitputting.

 

Op die regel bestaat echter een paar uitzonderingen. Voor luxe-producten in selectieve distributie bijvoorbeeld. En dan is er nog de groepsvrijstellingsverordening (GVV) voor verticale overeenkomsten.

 

Het is taaie materie en er zijn geen juristen die een simpele uitleg kunnen geven. De rechtspraak zwabbert alle kanten op, zowel op lokaal niveau (gekke rechters die schadevergoedingen opleggen aan parallel-traders) als bij het Europees Hof. De nMA is er niet zo mee bezig, maar het Duitse Kartellamt zit er de laatste tijd bovenop, na klachten van Duitse webwinkels - zie Choice in eCommerce. Een recente Nederlandse zaak is Oase versus Voorne Koi.

 

 

 

 

 

 

 

 

Hiep hiep hoera: honderd jaar A4  :partying-face:  (DIN = Duits Instituut voor Normalisatie)

Link naar reactie
  • 0

@Ward

 

Ik snap hoe internet werkt ;)

 

Het gaat in deze situatie écht om dealers die mijn producten doorverkopen tegen inkoop + 10% aan partijen waar ik als fabrikant om allerlei redenen geen zaken mee wens te doen.

 

Ik wil bijvoorbeeld geen zaken doen met webwinkels die geen fysieke winkel hebben. Ik wil dat mijn dealers altijd 25 van mijn modellen op voorraad hebben in de winkel. Ik wil een display met mijn producten in de etalage én op een A1 locatie binnen de winkel. etc.

 

In ruil daarvoor bied ik de winkelier (de dealer) exclusiviteit in de regio. Gratis promotiemateriaal. Landelijke marketing. Goede aftersales. etc. etc.

 

Maar mijn dealers mogen niet doorverkopen aan wederverkopers, dat staat in het contract en dat hebben zij getekend. Zij zijn geen groothandel, zij zijn een verkooppunt van mijn producten. Zij zijn dat onder de voorwaarde dat zij alleen aan consumenten (eindgebruikers) leveren.

 

Dus:

 

Ik heb dus gehoord dat er betrekkelijk nieuwe jurisprudentie is die het mogelijk maakt voor mij om zo'n partij te sommeren om inkoopinformatie te overleggen. Hoe komt hij/zij aan mijn producten? Dat moet zijn omdat iemand, binnen mijn dealernetwerk, contractbreuk pleegt.

 

 

 

Link naar reactie
  • 0

Op die regel bestaat echter een paar uitzonderingen. Voor luxe-producten in selectieve distributie bijvoorbeeld. En dan is er nog de groepsvrijstellingsverordening (GVO) voor verticale overeenkomsten.

 

Dit is exact wat ik bedoel. :)

 

Wij zitten in de luxe sector en hebben afspraken met onze dealers. Toch leveren dealers onze producten door aan wederverkopers. Dat is contractueel niet toegestaan.

Link naar reactie
  • 0

Wat jij doet is onrechtmatig.

 

Hardcore beperkingen

 

De GVV vermeldt vijf hardcore beperkingen die tot de uitsluiting van de hele overeenkomst van het voordeel van de GVV leiden, zelfs al bedragen de marktaandelen van de leverancier en koper minder dan 30 %. Met hardcore beperkingen wordt gedoeld op ernstige beperkingen van de concurrentie omwille van het waarschijnlijke nadeel dat ze verbruikers berokkenen. Meestal zullen ze verboden zijn. Het wordt erg onwaarschijnlijk geacht dat verticale overeenkomsten die dergelijke hardcore beperkingen bevatten, aan de voorwaarden van Artikel 101, lid 3, VWEU voldoen.

 

De eerste hardcore beperking heeft betrekking op prijsbinding: het is de leveranciers niet toegestaan om de (minimum)prijs te bepalen, tegen dewelke distributeurs hun producten mogen doorverkopen.

 

De tweede hardcore beperking houdt verband met beperkingen van het gebied waarin of de klanten aan wie de afnemer mag verkopen. Deze hardcore beperking heeft alles te maken met marktafscherming per gebied of klant. Distributeurs moeten vrij blijven om te beslissen, waar en aan wie ze verkopen. De GVV bevat uitzonderingen op deze regel die bijv. ondernemingen toelaten om met een exclusief of selectief distributiesysteem te werken.

 

De derde en de vierde hardcore beperkinghebben betrekking op selectieve distributie. Ten eerste kan men aan geselecteerde distributeurs wel verbieden om aan niet-erkende distributeurs te verkopen, maar men kan hen geen beperkingen opleggen in verband met de eindgebruikers aan wie zij kunnen verkopen. Ten tweede moeten de aangeduide distributeurs vrij blijven om de contractgoederen te verkopen aan of te kopen van andere aangeduide distributeurs binnen het netwerk.

 

De vijfde hardcore beperking betreft de levering van vervangingsonderdelen. Een overeenkomst tussen een fabrikant van vervangingsonderdelen en een afnemer die deze componenten verwerkt in zijn eigen producten, mag de verkoop van deze vervangingsonderdelen aan eindgebruikers, onafhankelijke herstellers of dienstverleners niet beletten of beperken.

 

 

 

Hiep hiep hoera: honderd jaar A4  :partying-face:  (DIN = Duits Instituut voor Normalisatie)

Link naar reactie
  • 0

Het is taaie materie en er zijn geen juristen die een simpele uitleg kunnen geven. De rechtspraak zwabbert alle kanten op, zowel op lokaal niveau (gekke rechters die schadevergoedingen opleggen aan parallel-traders) als bij het Europees Hof. De nMA is er niet zo mee bezig, maar het Duitse Kartellamt zit er de laatste tijd bovenop, na klachten van Duitse webwinkels - zie Choice in eCommerce. Een recente Nederlandse zaak is Oase versus Voorne Koi.

 

 

Ook dit is het niet... Ik heb er geen problemen mee als de door mij geselecteerde dealers via het internet verkopen. Zo lang het maar aan de eindgebruiker (consument) is.

 

 

Link naar reactie
  • 0

Selectieve distributie is toch niet verboden? Ik kan toch niet morgen naar Dior bellen, tassen inkopen en die in mijn winkel gaan verkopen? :) Zij zullen mij niet willen als verkooppunt van Dior tassen.

 

Zoals TwaBla aangeeft staat dit vrijhandel in de weg en is het in principe verboden. Wat zaken als Dior doen, is bepaalde kwaliteitseisen stellen en minimum afnames eisen. Als je die eisen zo kiest dat alleen de doelgroep er aan kan voldoen, dan mag het volgens mij wel en kun je aan anderen weigeren een product te verkopen.

 

 

Link naar reactie
  • 0

Wat jij doet is onrechtmatig.

 

 

Hardcore beperkingen

 

Ten eerste kan men aan geselecteerde distributeurs wel verbieden om aan niet-erkende distributeurs te verkopen, maar men kan hen geen beperkingen opleggen in verband met de eindgebruikers aan wie zij kunnen verkopen. Ten tweede moeten de aangeduide distributeurs vrij blijven om de contractgoederen te verkopen aan of te kopen van andere aangeduide distributeurs binnen het netwerk.

 

 

Ehm.... Volgens mij staat hier letterlijk dat wat ik doe wel degelijk mag.

 

"Ten eerste kan men aan geselecteerde distributeurs wel verbieden om aan niet-erkende distributeurs te verkopen...."

 

 

Link naar reactie
  • 0

Het gaat in deze situatie écht om dealers die mijn producten doorverkopen tegen inkoop + 10% aan partijen waar ik als fabrikant om allerlei redenen geen zaken mee wens te doen.

Hoe weet je dat het jouw dealers zijn die deze producten doorverkopen, laat staan tegen inkoop + 10%?

 

 

That awkward moment when your sarcasm is so advanced people actually think you're stupid

Link naar reactie
  • 0

Het gaat in deze situatie écht om dealers die mijn producten doorverkopen tegen inkoop + 10% aan partijen waar ik als fabrikant om allerlei redenen geen zaken mee wens te doen.

Hoe weet je dat het jouw dealers zijn die deze producten doorverkopen, laat staan tegen inkoop + 10%?

 

 

Hoe moeten ze anders aan mijn producten komen? Aangezien ik ze niet zelf lever aan deze partijen.

 

Wij ontwerpen, produceren en vermarkten onze eigen producten en ik lever deze alleen aan dealers waarmee ik een contract heb. Verder aan niemand. Dus iemand die bij mij inkoopt, moet het doorverkopen. Want ze verkopen wel originele producten, ik heb eens wat gekocht en het is geen imitatie, het is wel degelijk door ons gemaakt.

 

De 10% is uit de lucht gegrepen en slechts bedoelt als duiding van de situatie. Niemand zou zonder enige opslag doorverkopen als ze het risico lopen om straks mijn producten niet meer te verkopen.

 

Nogmaals, ik ben alleen op zoek naar de jurisprudentie omtrent het opvragen van informatie bij de niet-geautoriseerde verkooppunten. Niet naar een discussie over de rechtsgeldigheid van mijn contracten of een discussie over de situatie zelf.

 

De situatie is zoals ik die beschrijf, de contracten zijn goed. Het enige dat ik wil weten is hoe ik erachter kom wie de rotte appel in mijn dealernetwerk is.

Link naar reactie
  • 0

Ehm.... Volgens mij staat hier letterlijk dat wat ik doe wel degelijk mag.

Yep, daar verbaasde ik me ook al over. Dat rijmt immers niet met het principe van merkuitputtng. Ik constateer dat er twee routes bestaan die naar hetzelfde kruispunt leiden, maar elk met een andere uitkomst. Volgens het beginsel van merkuitputting verliest de merkhouder zeggenschap over de verkoop als een product eenmaal binnen de EER in de handel is gebracht. De groepsvrijstellingsverordening suggereert echter dat die verkoop wel beperkt kan worden binnen het selectieve netwerk, zie ook deze uitleg.

 

Dan krijg je dus botsingen op het kruispunt, en uiteenlopende jurisprudentie.

 

Volgens mij is gebiedsexclusiviteit ook zo'n afspraak die niet mag.

 

 

 

 

Hiep hiep hoera: honderd jaar A4  :partying-face:  (DIN = Duits Instituut voor Normalisatie)

Link naar reactie
  • 0

Hoe moeten ze anders aan mijn producten komen? Aangezien ik ze niet zelf lever aan deze partijen.

Van een verkoper uit een EER-land waar het selectieve distributiestelsel niet van toepassing is?

 

De situatie is zoals ik die beschrijf, de contracten zijn goed. Het enige dat ik wil weten is hoe ik erachter kom wie de rotte appel in mijn dealernetwerk is.

Dan schrijf je die wederverkoper aan, dan steekt die z'n middelvinger naar jou op (waarom ook niet). Krijg hem maar eens zover om zijn leverancier te verraden (als hij ze al onrechtmatig verkregen heeft), dat doet hij natuurlijk nooit. En dan ga jij naar een IE-advocaat, en dan vertelt die je wel wat er gebeurt.

 

 

That awkward moment when your sarcasm is so advanced people actually think you're stupid

Link naar reactie
  • 0

Ehm.... Volgens mij staat hier letterlijk dat wat ik doe wel degelijk mag.

Yep, daar verbaasde ik me ook al over. Dat rijmt immers niet met het principe van merkuitputtng. Ik constateer dat er twee routes bestaan die naar hetzelfde kruispunt leiden, maar elk met een andere uitkomst. Volgens het beginsel van merkuitputting verliest de merkhouder zeggenschap over de verkoop als een product eenmaal binnen de EER in de handel is gebracht. De groepsvrijstellingsverordening suggereert echter dat die verkoop wel beperkt kan worden binnen het selectieve netwerk, zie ook deze uitleg.

 

Dan krijg je dus botsingen op het kruispunt, en uiteenlopende jurisprudentie.

 

Volgens mij is gebiedsexclusiviteit ook zo'n afspraak die niet mag.

 

 

haha, dat is weer met een verhaal over internetverkoop. Dit mogen mijn dealers gewoon ;) zij het onder bepaalde voorwaarden. Maar dat is nog steeds niet het knelpunt... Enkel het doorleveren van fysieke producten aan partijen buiten het dealernetwerk, die deze vervolgens gaan verkopen.

 

 

 

 

Link naar reactie
  • 0

Enkel het doorleveren van fysieke producten aan partijen buiten het dealernetwerk, die deze vervolgens gaan verkopen.

Ja, dat zou beperkt mogen worden in een selectief dstributiestelsel, maar het rijmt niet met het beginsel van merkuitputting.

 

Ik herinner mij een uitspraak afgelopen najaar, waarbij een lokale rechter (in Schiedam ofzo) de parallel-inkoper dwong zijn leveradres bekend te maken en een schadevergoeding oplegde. Daar heb ik toen mijn wenkbrauwen bij opgehaald. Je ziet hetzelfde in de opeenvolgende zaken van Oase versus Voorne Koi. Eerst mocht de retailer niet meer parallel inkopen; later mocht dat wel. De rechtspraak zwabbert.

 

Maar jij wil natuurlijk die ene zaak vinden die jouw case ondersteunt... ;)

 

 

Hiep hiep hoera: honderd jaar A4  :partying-face:  (DIN = Duits Instituut voor Normalisatie)

Link naar reactie
  • 0

Maar jij wil natuurlijk die ene zaak vinden die jouw case ondersteunt... ;)

 

Spijker + Kop. ;)

 

Ik heb dus gehoord dat een soortgelijke zaak als waar jij het over hebt, voor het Europees Hof is geweest en dat de uitspraak daar hetzelfde was. Dat de niet-geautoriseerde verkoper zijn leverancier bekend moest maken.

 

Maar die in Schiedam heb ik nog niet van gehoord. Ik ga eens kijken of ik daar achter kan komen. Je weet zeker niet tussen welke partijen dat ging? :)

Link naar reactie
  • 0

Als ik het allemaal zo lees, wordt het een heel juridisch steekspel met onzekere uitkomst. Met als doel te achterhalen wie er doorverkoopt. Is het mogelijk de producten te gaan voorzien van een productiedatum (of rood stickertje voor dealer A en blauw voor B), zodat je alleen maar 1 product hoeft te kopen bij de webwinkel om te weten welke afnemer je op de vingers moet tikken.

 

En op de vingers tikken kan dan door een rechter als je denkt sterk te staan (daar is de rest van deze discussie voor). En als je minder sterk staat, krijgt hij gewoon minder korting.

 

Edit. Sommige mensen typen sneller dan andere mensen.

Link naar reactie
  • 0

Wat jij beschrijft is selectieve distributie. Dat is verboden en afspraken daartoe zijn nietig. <...> Zover ik weet mag je distributeurs niet verbieden aan bepaalde groepen te verkopen (hardcore restrictie), tenzij de distributeur zich in de groothandelmarkt bevindt, dan kan er verboden worden om rechtstreeks aan eindgebruikers te leveren.

Toch de echte guidelines maar eens opgezocht. Selectieve distributie is toegestaan, daarvoor geldt een voorwaardelijke groepsvrijstelling. Die voorwaarden worden ook wel hardcore restricties genoemd. Op die restricties zijn weer uitzonderingen. Ze houden van nuances in Brussel. En dit is zo'n uitzondering.

 

De tweede uitzondering staat leveranciers toe erkende distributeurs binnen een selectief distributiestelsel te verbieden om, ongeacht het handelsniveau, te verkopen aan niet- erkende distributeurs die gevestigd zijn in elk gebied waar het systeem op dat moment wordt toegepast of waar de leverancier de contractproducten nog niet verkoopt.

ABC-Boek kan doorverkoop aan resellers buiten zijn netwerk dus verbieden (nog een toelichting). Ik zie daar allemaal lokale interpretaties van, met name in Duitsland en Denemarken waar de mededingsautoriteiten hun eigen nuances aanbrengen. Maar in principe heeft ABC-Boek gelijk.

 

Waar haalt-ie dat gelijk? Moet hij de contactpartij aanspreken die tegen de afspraken in toch doorverkoopt? Of kan hij de 'ongeautoriseerde reseller' aanpakken? Daar is onlangs een zaak over geweest, en die hoopt hij nou te vinden.

 

Ik ben ook op zoek, want ik herinner me vaag wat van een paar maanden geleden. ;)

 

 

 

 

Hiep hiep hoera: honderd jaar A4  :partying-face:  (DIN = Duits Instituut voor Normalisatie)

Link naar reactie
Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
Hide Sidebar
  • Wil je onze Nieuwsflits ontvangen?
    Deze verzenden we elk kwartaal.

  • Wie is er online?
    8 leden, 298 Gasten

  • Breng jouw businessplan naar een higher level!

    Op dit forum worden alle onderwerpen m.b.t. ondernemerschap besproken.

    • Stel jouw ondernemersvragen
    • Antwoorden/oplossingen van collega ondernemers
    • > 75.000 geregistreerde leden
    • > 100.000 bezoekers per maand
    • 24/7 bereikbaar / binnen < 6 uur antwoord
    •  Altijd gratis

  • Ook interessant:

    Ook interessant:

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Cookies op HigherLevel.nl

We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.