hoe om te gaan met 'scheve' reiskostenvergoeding in vof

[pkvdknoop]

Mijn compagnon en ik zijn 2,5 jaar geleden een bedrijfje begonnen in het noorden van het land. Eerst vanuit huis en al snel vanuit een kantoortje in de stad. We maakten toen nog weinig reiskosten, en omdat de inkomsten nog niet heel hoog waren namen we die kosten ook voor eigen rekening. Op een gegeven moment zijn we de reiskosten naar afspraken en klanten wel gaan declareren.

Nu ben ik tijdelijk (voor 2 jaar) verhuisd vanwege het werk van mijn vrouw en moet nu 2 a 3x in de week 100km heen en 100km terug rijden naar het werk. Allen al aan benzine kost mij dat een behoorlijk bedrag en zou dit graag willen declareren in de vorm van een reiskostenvergoeding (op z'n minst een gedeelte). Mijn compagnon vindt dat ik dit maar uit eigen zak moet betalen, ik vind dat het bedrijfskosten zijn en dus uit het bedrijf betaald moeten worden. Wat is wijsheid?

Ik ben op zoek naar een goede oplossing om hem tegemoet te komen, zonder dat ik alle kosten zelf moet dragen. Is er een manier om wel reiskosten te kunnen declareren zonder dat hij daarvan nadeel ondervindt in de vorm van een lager bedrijfsresultaat aan het eind van het jaar?

Wie kan mij helpen?

[prinsrachid]

Nu ben ik tijdelijk (voor 2 jaar) verhuisd vanwege het werk van mijn vrouw en moet nu 2 a 3x in de week 100km heen en 100km terug rijden naar het werk. Allen al aan benzine kost mij dat een behoorlijk bedrag en zou dit graag willen declareren in de vorm van een reiskostenvergoeding (op z'n minst een gedeelte). Mijn compagnon vindt dat ik dit maar uit eigen zak moet betalen, ik vind dat het bedrijfskosten zijn en dus uit het bedrijf betaald moeten worden. Wat is wijsheid?

[...]

Wie kan mij helpen?

Misschien is het altijd goed om de vraag op een wat meer helikopterafstand te stellen en een beetje advocaat van de duivel te spelen. Stel dat je compagnon om privéredenen besluit om opeens 100 kilometer verderop te gaan wonen. Vind jij dat je dan moet meebetalen aan zijn keuze om ver weg te gaan wonen? Je kunt de vraag ook nog stellen vanuit het standpunt van het bedrijf. Wat heeft het bedrijf te maken met de privékeuzes van zijn eigenaren? Waarom moet de winstgevendheid worden verminderd door de verhuiscapriolen van één van de eigenaren?

 

Heel zwart-wit bekeken zijn die extra reiskosten van jou de kosten die je maakt voor de baan van je vrouw en dus geen kosten van het bedrijf. Dat de benzinekosten een beetje hoog worden als je 200 km round-trip verderop gaat wonen is zo klont als een klaartje en kan dus geen verrassing achteraf zijn.

 

Bij mensen in loondienst zijn reiskosten overigens ook altijd een heet hangijzer (waarschijnlijk om die zelfde reden. Werkgevers hebben geen zin in reiskosten van hun werknemers). En de reiskostenvergoeding is dan dus ook een secundaire arbeidsvoorwaarde waarbij werkgevers een behoorlijke discretionaire bevoegdheid hebben, nemen of krijgen.

 

Soms is er sprake van een CAO waarin er standaardbedragen worden afgesproken. Maar ook die tabellen komen in alle geuren en smaken. Sommige CAO's geven een vergoeding tot maximaal 20 km enkele reisafstand, sommigen maar 10 cent kilometer met een maximum van 50 km. Sommigen hanteren altijd het equivalent van een ov-traject 2e-klas of de tabel van de fiscus. Nog weer anderen geven helemaal nix, 19 cent per kilometer belastingvrij of méér (maar dan gedeeltelijk LB-belast). Maar de rode draad is: die vergoeding is dan vóóraf afgesproken of anderszins bekend. De vergoeding ademt dan dus ook mee al naar gelang je afspraak en/of reisafstand.

 

Voor het kunnen claimen van een vergoeding binnen je eigen zaak lijkt me dus vooral van belang wat er vóóraf is afgesproken. Als er vooraf niets is afgesproken, vind ik persoonlijk dat je - in principe - nergens recht op hebt en ben je eigenlijk overgeleverd aan overeenstemming die je nu alsnog met je compagnon weet te bereiken. Waarbij je waarschijnlijk zelfs ook nog wilt dat die afspraak dan terugwerkende kracht heeft. Als je al een afspraak wil maken, wees er dan terdege van bewust dat je de vragende partij bent. Een houding dat je vindt dat je er recht op hebt, zal de kans op een gezamelijk gedragen afspraak over een (gedeeltelijke) vergoeding van je reiskosten waarschijnlijk niet vergroten!

 

Is het overigens een bv, eenmanszaak of vof? Ik heb misschien nog wel een creatieve oplossing, maar ik weet niet helemaal of deze (wellicht iets te creatieve) oplossing fiscaal kan.

 

Good luck!

[pkvdknoop]

Is het overigens een bv, eenmanszaak of vof? Ik heb misschien nog wel een creatieve oplossing, maar ik weet niet helemaal of deze (wellicht iets te creatieve) oplossing fiscaal kan.

 

Good luck!

 

Dankjewel prinsrachid. Het is een vof. Heb via via iets gehoord over buiten-vennootschappelijke kosten o.i.d. Is dat misschien waar je op doelt met een creatieve oplossing?

 

[prinsrachid]

Dankjewel prinsrachid. Het is een vof. Heb via via iets gehoord over buiten-vennootschappelijke kosten o.i.d. Is dat misschien waar je op doelt met een creatieve oplossing?

Ik zat te denken aan een kiezen-en-delen-oplossing, waarbij alle vennoten hun gezamelijke woon-werk-kilometers à 19 ct/km via de vof vergoed krijgen. Deze vergoeding wordt dan niet in geld uitgekeerd, maar ten laste geboekt van de winst ten bate van het gezamelijke ondernemingsvermogen ("privé-storting").

 

Op die manier worden alle aftrekbare woon-werk-kilometers van de vennoten belastingvrij vergoed aan diezelfde vennoten via het eigen vermogen van de vof. De belaste winst van de vof gaat dus wel omlaag door de vergoeding, maar de gezamelijke vennoten krijgen die via een hoger ondernemingsvermogen weer terug. Je compagnon levert dus wel winst in door deze vergoeding (maar betaalt ook minder inkomstenbelasting), maar krijgt daar tegenover wel een extra vordering op of lagere schuld aan de vof. Eigenlijk krijgt hij een vergoeding door jouw aandeel in de totale woon-werk-kilometers van de vof.

 

Het gevolg is wel dat jij dan persoonlijk per saldo niet een volledige reiskostenvergoeding krijgt (maar 'slechts' het eigendomspercentage maal 19 cent/km), maar ook dat je compagnon er tegelijkertijd privé geen financieel nadeel van ondervindt. In feite deel je beiden in elkaars reiskosten. Maar zoals gezegd, ik weet niet helemaal zeker of je de belastingvrije vergoeding van de reiskosten fiscaal op deze manier mag extrapoleren van emz naar vof. Anyone?

[Ab Bauer]

Hoe je dit administratief/fiscaal het handigst insteekt is helaas niet mijn sterkste kant.

 

Maar ik wil me graag aansluiten bij Prins dat dit om meer dan een reiskostenvergoeding gaat. Ik zie nergens de eigendomsverhouding staan dus ik neem aan dat die 50/50 is. Ik vind het wonderbaarlijk dat je de hele verhuizing en reiskostenvergoeding niet vooraf duidelijk hebt doorgesproken met je compagnon. Óf je moet in de samenwerking blind kunnen vertrouwen op elkaar, en dan mag dit soort meningsverschillen eigenlijk niet voorkomen. Óf je moet waterdichte afspraken hebben en dat hebben jullie ook niet.

 

Dit soort kleine zaken als een km vergoeding kunnen eindeloos blijven doorzeuren en uitgroeien tot een enorme irritatie. Het gaat er bij een 50/50 samenwerking namelijk om dat je als deelnemer in een VOF er op kunt vertrouwen dat je compagnon even hard voor de zaak werkt als jijzelf. Jullie krijgen immers even veel beloning ervoor. Zodra je compagnon het idee heeft dat hij harder voor de zaak moet werken en er minder voor terug krijgt alleen omdat jij 'zo nodig moest verhuizen' is dat in de kern een begin van een verwijdering. Als je niet heel snel je houding aanpast en je goede wil laat zien naar je compagnon toe vrees is dat dit niet het laatste onderwerp is waar jullie 'gedoe' over gaan krijgen.

 

Misschien een kinderachtige tip van mij maar ik geef hem toch: Pak pen en papier en schrijf de situatie eens op vanuit het standpunt van de ander. Ga in zijn schoenen staan. Het zal je soms verbazen wat voor inzichten dat geeft. Zo is de reiskosten misschien alleen maar een symptoom van een onderliggend probleem. Ik noem maar wat; Je compagnon zit keurig om 8:30 op kantoor en jij komt, omdat je ze ver weg woont, pas om 9:30 binnenwaaien. Dát is zijn frustratie, niet die reiskosten. Als je een positieve relatie met je compagnon hebt waardoor hij enthousiast blijft over de samenwerking gaat dat je veel meer opleveren in geld dan die paar tientjes reiskostenvergoeding.

[Ward van der Put]

Zodra je compagnon het idee heeft dat hij harder voor de zaak moet werken en er minder voor terug krijgt alleen omdat jij 'zo nodig moest verhuizen' is dat in de kern een begin van een verwijdering. Als je niet heel snel je houding aanpast en je goede wil laat zien naar je compagnon toe vrees is dat dit niet het laatste onderwerp is waar jullie 'gedoe' over gaan krijgen.

Dat lijkt me een reëel gevaar. Je ziet al van mijlenver waar het gedonder dan waarschijnlijk over zal gaan: 2 × 100 km is ook ongeveer 2 uur per dag — en dan vindt de één dat werktijd en denkt de ander daar heel anders over. Probeer de bom die je onder de samenwerking legt zo snel mogelijk te ontmantelen.

 

In dit topic vind je verschillende verstandige adviezen: breng die 19 cent per kilometer gewoon ten laste van het resultaat van de VoF (zonde om die fiscale ruimte niet te benutten), maar compenseer je vennoot met een iets hoger winstaandeel of iets anders, zoals een mooiere pc, meer vrije tijd of meer vakantiedagen. Dáár moet je samen uit kunnen komen.

 

[Roel J]

Ik schiet er gelijk maar vanuit het fiscale en ondernemers oogpunt in.

 

Simpel gezegd, voor de inkomstenbelasting wordt woon-werkverkeer gezien als zakelijke kostenpost. Dus in dat opzicht heb jij gelijk. MAAR:

 

Bij verhuizing naar een verder weg gelegen locatie heeft de werkgever (ondernemer) meestal het recht deze extra kosten niet te gaan vergoeden aan een werknemer. Op basis van "gewoonterecht" of veel voorkomende (cao) afspraken heeft je compagnon gelijk.. ook al ben je geen werknemer.

Die extra kosten had je even moeten bespreken voor de verhuizing zodat je het had kunnen meenemen in je overweging wat de gevolgen zijn van jou verhuizing. Het is een inschattingsfout van jou kant dat die kosten zonder meer zakelijk zijn en je zakenpartner daar blind mee akkoord gaat (of dat hij het maar moet slikken)

 

 

en nu? status quo?... gelukkig niet..

 

FF gezond (fiscaal) verstand gebruiken.. als ondernemer wil je maximaal gebruik maken van de fiscale faciliteiten die er zijn om zo de te betalen belasting te drukken, want we praten wel over een redelijke forse aftrekpost, even een berekening gemiddeld 2,5 keer per week, 50 weken 200 km per keer = 25000 km, a 19 cent = 4750 euro.

 

Deze kosten boek je admistratief in, daarmee druk je dus je fiscale winst, en dat mag gewoon.

maak een aparte rekening in je grootboek om ze te volgen.

de boeking is dan

Reiskosten partner "ver weg"

aan privestortingen partner "ver weg"

 

Je zakenpartner geeft aan dat hij de bedrijfseconomische balans of beter de onderlinge winstverdeling, niet mee te willen betalen aan jou reiskosten, ok, begrijpelijk gezien het bedrag en de vermoedelijk vrij grote impact op de totale winst..

maar dat is vrij simpel op te lossen.

voordat jullie de winst van een jaar verdelen tel je het bedrag van jou reiskosten rekening (vandaar de aparte rekening) op bij de winst en daarna verdeel je de winst. over de partners. dan betaald jou partner niet mee aan jou reiskosten, maar jij kan in jou aangifte de volledige reiskosten opnemen als zakelijke kosten.

Het ligt voor de hand als je voor deze oplossing kiest dat, hoe klein ook, ook de kosten van de partner dan niet meer tot de gezamelijke winst behoren dus die zou ook gecoriigeerd moeten worden.

want ik vind het ook een logische regel, dat wat de één niet mag, mag de ander ook niet..

 

Al het bovenstaande is alleen maar de administratieve afhandeling, jij hebt nog geen euro op je eigen rekening gestort gekregen. jij wilt vermoedeljik "echte cash" uitgekeerd hebben voor die reiskosten, dat voelt voor jou logisch en rechtvaardig omdat je die kosten echt maakt.. (ok een aanname) daarvan zeg ik nee.. dat klopt niet, als ondernemer heb je geen recht op allerlei onkostenvergoedingen, je hebt maar recht op één vergoeding en dat is je winst(aandeel) en daarvan heb je wel de keus of je die in zijn geheel uitkeert aan prive of dat je met je partner ook afspraken maakt over wanneer en hoeveel winstaandeel je opneemt.

 

Als je over de opname van de winst afspraken maakt, breng dan als argument in dat je een redelijk hoge opname nodig hebt om de benzinekosten te kunnen bekostigen. of maak afspraken dat je minder vaak naar kantoor komt om die kosten te drukken, als de winstopname als onverantwoord word gezien.

 

 

en in het verlengde daarvan, ik zou hoe dan ook niet de totale 19cent opeisen voor opname, want met de eerdere berekening rij je ca 25.000 km zakelijk ga eens uit van een benzine verbruik van 1 op 15 dat betekent zo'n 1675 liter brandstof, tegen 1,70 (euro ongelood) dan heb je ca 2850 uitgaven aan brandstof, toch bijna 2000 euro minder dan de fiscaal toegestane vergoeding. dus hou daar rekening mee bij wat je vraagt.

 

 

Volgens mij geeft bovenstaand verhaal een aardig inzicht in de fiscale mogelijkheden en de mogelijkheden tot compromissen die het standpunt van beide partijen recht doen. toch nog even samenvatten:

- Jij hebt een inschattingsfout gemaakt door de extra reiskosten als gevolg van je verhuizing als vanzelfpsrekend zakelijk te zien.

- Je zakenpartner zit er iets te scherp in door te zeggen dat jij het maar prive moet dragen, want dan laat je een behoorlijke fiscale aftrekpost liggen, maar hij heeft ook een punt dat het niet eerlijk is dat zijn winst aandeel 4750 / 2 = 2375 euro lager word omdat jij (tijdelijk) verhuist bent.

- jullie mogen geheel zelf bepalen hoe je de winst van de onderneming verdeeld, dat mag "recht toe - recht aan" ieder 50% maar ook met afspraken over bepaalde kosten of opbrengesten die in zijn geheel of een andere verhouding aan 1 partner worden toegerekend en in dat laatste ligt hier de oplossing. laat geen fiscale aftrekpost onnodig liggen maar elimineer wel de effecten er op de winst van de zakenpartner

- "last but not least" prent jezelf in dat je als ondernemer geen recht meer hebt op allerlei onkostenvergoedingen zoals die voor werknemers bestaan. Maar dat je maar 1 vergoeding hebt voor alle tijd, energie en onkosten die jij in je onderneming steekt en dat is je winst aandeel. dat maakt het een stuk eenvoudiger en voorkomt (in andere gevallen) onnodige discussies over vergoeding van onkosten.

 

 

 

 

 

 

 

[Highio]

Beste pkvdknoop,

 

zou je het aandurven om dit draadje te laten lezen aan jouw zakelijk partner? Met de uitgebreide uitleg van Roel en eerdere reageerders zouden veel ondernemers toch wel voor goed overleg vatbaar moeten zijn.

 

Even afstappen van het idee dat je echt zoveel woon-werkkilometers moet maken, biedt misschien nog wel nieuwe kansen voor de vof of mogelijkheden voor tijds- en kostenbesparing:

 

Kun je in je nieuwe woonomgeving of op de route niks betekenen voor de vof?

 

Kun je niet carpoolen, gebruik maken van het OV of een keer 'op de zaak' overnachten?

 

Laatste vraag: heb je je partner al een keer uitgenodigd in jullie nieuwe woning? En echt een allerlaatste vraag: is je levenspartner gecompenseerd voor de verhuizing?

 

Groet,

 

Highio

 

 

 

 

[prinsrachid]

Deze kosten boek je admistratief in, daarmee druk je dus je fiscale winst, en dat mag gewoon.

maak een aparte rekening in je grootboek om ze te volgen.

de boeking is dan

Reiskosten partner "ver weg"

aan privestortingen partner "ver weg"

Mijn hersenspinsel was eigenlijk om een wijziging in winstdeling te vermijden door de 'scheve' reiskosten direct via een boeking via het ondernemingsvermogen (privéstorting) te laten verlopen en verdelen. Denk je dat dat ook kan? Ik zal een voorbeeld geven.

 

Ik ga uit van 230 dagen per jaar, 19 ct/km en een ritje heen en terug. Vennoot 1 woont op 5 km afstand (437 euro belastingvrije reiskostenvergoeding). Vennoot 2 woont op 100 km afstand (8740 euro reiskostenvergoeding). Om te zorgen dat ieder deelt in elkaars reiskosten, zou ik dan voorstellen om de reiskosten als volgt te boeken:

 

Reiskosten Vennoot 1 - 438,90 euro

Reiskosten Vennoot 2 - 8740,00 euro

aan Privéstortingen Vennoot 1 - 4588,50 euro

aan Privéstortingen Vennoot 2 - 4588,50 euro

 

Op zich is er volgens mij fiscaal geen verschil namelijk en wordt de minder reizende vennoot automatisch via deze administratieve privéstorting gecompenseerd voor de winstverlaging als gevolg van de reiskosten van de ander - én is de boel meteen glad zonder winstdelingsperikelen (je kunt dan aan het eind van het jaar gewoon 50/50 blijven hanteren, omdat je de gevolgen van de reiskosten al hebt afgewikkeld).

[kuifje]

Nu ben ik tijdelijk (voor 2 jaar) verhuisd vanwege het werk van mijn vrouw en moet nu 2 a 3x in de week 100km heen en 100km terug rijden naar het werk. Allen al aan benzine kost mij dat een behoorlijk bedrag en zou dit graag willen declareren in de vorm van een reiskostenvergoeding (op z'n minst een gedeelte). Mijn compagnon vindt dat ik dit maar uit eigen zak moet betalen, ik vind dat het bedrijfskosten zijn en dus uit het bedrijf betaald moeten worden. Wat is wijsheid?

[...]

Wie kan mij helpen?

Misschien is het altijd goed om de vraag op een wat meer helikopterafstand te stellen en een beetje advocaat van de duivel te spelen. Stel dat je compagnon om privéredenen besluit om opeens 100 kilometer verderop te gaan wonen. Vind jij dat je dan moet meebetalen aan zijn keuze om ver weg te gaan wonen? Je kunt de vraag ook nog stellen vanuit het standpunt van het bedrijf. Wat heeft het bedrijf te maken met de privékeuzes van zijn eigenaren? Waarom moet de winstgevendheid worden verminderd door de verhuiscapriolen van één van de eigenaren?

 

 

Good luck!

 

Ik steiger hier toch wel een beetje van. pkvdknoop vormt samen met zijn compagnon de vennootschap. Waarom zou de compagnon meer recht hebben de vennootschap op de plaats van oprichting te houden dan pkvdknoop heeft om te zeggen: niks ervan, die vennootschap volgt mij, en de vennootschap mag blij zijn dat ik slechts een reiskostenvergoeding vraag.

 

Als pkvdknoop zegt: ik wil de vennootschap in mijn nieuwe woonplaats hebben, en de vennootschap zal de compagnonr een reiskostenvergoeding betalen, heeft hij ook gelijk, net zoveel gelijk als de compagnon nu heeft.

 

Ik ben het met iedereen eens die zegt dat er over gepraat moet worden met de compagnon, om te voorkomen dat kleine irritaties zich ophopen, maar ik vind niet dat pkkvdknoop zich maar in de underdog positie moet plaatsen alsof hij iets fout gedaan heeft ten opzichte van de compagnon.

 

 

 

 

[Annedien Hoen]

"ik vind dat het bedrijfskosten zijn en dus uit het bedrijf betaald moeten worden"

Eens, en wel in beginsel uit jouw eigen aandeel.

Wat is "het bedrijf"? Je klinkt alsof je je als een werknemer opstelt.

Ik kan me daardoor voorstellen dat jouw compagnon geen zin heeft om dit zomaar mede op te hoesten, het gaat ook om het principe. Jij maakt keuzes die consequenties hebben voor het bedrijf, die hoef je niet zonder meer te verhalen op je compagnon.

Het klinkt gewoon een beetje lomp ;-) Niet alsof je het gewoon opengegooid hebt, "Hoe gaan we dit eens doen?" ... als ik een compagnon had die voor een andere situatie gesteld zou worden en dit met me zou bespreken, zou ik best voor rede vatbaar zijn, maar niet als de compagnon in een soort 'ik heb hier recht op' tripje zit.

Dus sorry zeggen en een biertje gaan drinken en het opengooien en bespreken? Wie weet wat dat brengt. Jij wil toch ook het beste voor de zaak, uiteindelijk.

 

 

[pkvdknoop]

Fijn om zoveel reacties te krijgen op mijn vraag.

Allereerst wil ik zeggen dat ik uiteraard de ontstane situatie aan mijn compagnon heb voorgelegd nog vóórdat ik ging verhuizen. De verhuizing was niet geheel 'vrijwillig' aangezien mijn vrouw voor twee jaar in het plaatselijke ziekenhuis moet werken voor haar specialisatie-opleiding en ze daarvoor dichtbij moet wonen. Maar goed, in dit geval is mijn compagnon al meerdere malen (als ik poogde er iets over af te spreken) het gesprek uit de weg gegaan door te zeggen dat hij vindt dat het mijn eigen keuze was om te verhuizen, punt. Ik zit dus niet in een 'ik heb hier recht op' tripje, maar wil juist graag een oplossing waar we beiden mee kunnen leven, en is mijn compagnon steeds niet voor mijn redenen vatbaar.

Ik vind het tijd om hierover een knoop door te hakken, en een 'compromis' te sluiten, want nu blijft het steeds tussen ons in hangen en dat is niet goed. Vandaar mijn vraag op dit forum, ik wilde polsen hoe anderen tegen deze kwestie aankijken en of het terecht is dat ik hier een punt van heb gemaakt.

Ik hoop dat we er snel uit zullen komen, bedankt nogmaals voor alle reacties.

[Marcel Spruit R.I.P.]

Vanuit het perspectief van je compagnon is die verhuizing wél vrijwillig. Dat je vrouw er voor kiest die opleiding te doen, er voor kiest om aan de eis 'dichtbij wonen' te voldoen en dat jullie ervoor kiezen om samen te verhuizen, dat zijn allemaal keuzes. Ik zeg niet dat je anders zou moeten kiezen, maar laat het woord 'moeten' even vallen.

 

Mijn persoonlijke knuppel in het hoenderhok: sjonge, als je compagnon over zoiets al geen normaal gesprek kan voeren, breek je de VOF per direct op. Als dit de verhouding is, zie ik de zaak ook niet echt groeien en zie ik het plezier ook niet echt toenemen. Toedeledokie.

[Ab Bauer]

Goed dat je hier als TS een update geeft, want jij bent de enige die weet hoe de situatie echt is.

Wij staan maar aan de zijlijn en geven op basis van beperkte informatie onze adviezen.

 

Wat ik nog wilde toevoegen is dat je de samenwerking als een totaalpakket moet beschouwen waarin je met je compagnon moet geven en nemen om prettig samen te werken.

 

Zo was er het punt van de werktijden. Daar geef je geen antwoord op maar ik weet uit ervaring dat dat soort dingen enorm kunnen irriteren. Als ik zelf om 8:00 begin erger ik me behoorlijk aan mensen die pas 9:30 binnenkomen. En dan is er altijd wel wat (file, brug stond open, de kinderen naar school enz..)

 

Bedenk wat je hebt en wat het je waard is om mee door te gaan. Als je nu samen een mooi bedrijf hebt dat bijvoorbeeld tienduizenden euro's winst maakt per jaar, dan ga je dat toch niet op het spel zetten door die paar duizend euro reiskosten?

 

Dan gooi je het kind (het mooie bedrijf) weg met het badwater (ik wil mijn reiskosten vergoed).

 

[Norbert Bakker]

Bedenk wat je hebt en wat het je waard is om mee door te gaan. Als je nu samen een mooi bedrijf hebt dat bijvoorbeeld tienduizenden euro's winst maakt per jaar, dan ga je dat toch niet op het spel zetten door die paar duizend euro reiskosten?

Vrij naar Marcel: dat argument geldt ook voor de compagnon. Als er niet de wederzijdse wil is om een compromis te sluiten, dan kun je de zaak beter nu opdoeken.

 

Ik vind de voorstellen van Prins R. en Roel J. een goede basis: eerlijk delen en het feit dat je reiskosten netto kunt declareren optimaal fiscaal benutten.

 

Maar grote kans dat het hier vooral om emotie en communicatie draait: ik zou de voor- en toelichting van deze opties vooral niet zelf doen, maar overlaten aan een objectieve derde zonder emotionele betrokkenheid: een externe boekhouder of fiscalist bijvoorbeeld.

[Ab Bauer]

Norbert, Marcel, het punt wat ik eigenlijk wilde maken is dat je aan de ene kant moet oppassen voor irritaties over en weer (en daarom altijd goed moet blijven praten). Maar aan de andere kant zijn zaken ook zaken. Je hoeft geen vrienden te zijn.

Al erger je je kapot aan je compagnon, dan kun je er nog voor kiezen om met het bedrijf door te gaan omdat je er zakelijk gezien heel veel uit haalt. Ik heb ook wel eens samengewerkt met iemand die onuitstaanbaar was, maar wel briljant. Daardoor steeg ook mijn inkomen.

 

Principes zijn belangrijk, maar geld natuurlijk ook. Het is tenslotte een bedrijf.

[Joost Rietveld]

Heb via via iets gehoord over buiten-vennootschappelijke kosten o.i.d. Is dat misschien waar je op doelt met een creatieve oplossing?

 

Dat lijkt mij een faire oplossing. De winstverdeling in de VOF wordt niet beïnvloed en jij draagt je eigen reiskosten maar je krijgt daar dan in elk geval de belastingaftrek over die reiskosten voor terug.

 

Je realiseert dit door in je IB-aangifte een tweede onderneming toe te voegen in de winstbijlage. Die 'onderneming' draagt de naam "buitenvennootschappelijke kosten VOF". Het enige wat je in de W&V daarvan opneemt is 19 cent per kilometer als autokosten. Ohja, en bij de vraag over privéopnames en stortingen hetzelfde bedrag noteren als storting.

 

Succes

Joost

 

 

[Annedien Hoen]

Gewoon uit eigen zak betalen en als je vrouw een dik verdienende medicus is op haar verhalen.

Want het is allemaal haar schuld! 8)

 

Is je compagnon een stug type of gewoon hier op dit punt vasthoudend?

Als het verder koek en ei is en jullie boeren goed, is het dan niet een optie je schouders erover op te halen?

En ik zie wat hele mooie constructies voorbijkomen dus de oplossing is vast nabij.