Meneer de bakker, ik betaal uw brood over 2 weken

[Yannick_]

Waarschijnlijk heb je die zin nog nooit gehoord. ...

 

Ik loop er nu wel tegenaan met ons bedrijf. We bemiddelen in vakmannen. Die komen op locatie (vaak spoed, dezelfde dag) een lekkage oplossen, een CV storing oplossen etc. etc.

 

Maar de betalingsmoraal is bijzonder laag merk ik wel. Wel snel geholpen wil worden, snel het brood meenemen en opeten. Maar snel betalen, ho maar.

 

We willen betaald krijgen binnen 24 uur. Dat is toch niet raar? Of ben je verplicht mensen een langere betalingstermijn te geven voor dit soort klussen?

 

En hoe gaan jullie om met slecht betalende klanten? Of wat voor oplossingen hebben jullie bedacht om de betalingsmoraal te verbeteren?

[realist]

excuses als het hierboven al eens genoemd is, maar het lijkt me niet. (gescand)

 

Volgens mij mag een betalingstermijn van 24 uur helemaal niet. De klant moet een redelijke termijn geboden worden. Zelfs las er sprake is van spoed, dat is alleen maar spoed voor de klant, de leverancier maakt dat weinig uit. (behalve dat het wellicht op vreemde tijden moet)

[Romano Sandee]

excuses als het hierboven al eens genoemd is, maar het lijkt me niet. (gescand)

 

Volgens mij mag een betalingstermijn van 24 uur helemaal niet. De klant moet een redelijke termijn geboden worden. Zelfs las er sprake is van spoed, dat is alleen maar spoed voor de klant, de leverancier maakt dat weinig uit. (behalve dat het wellicht op vreemde tijden moet)

 

Dat ligt toch wel aan de branche waarin je je bevind. B2B is het wat lastiger, maar in mijn massagepraktijk betaalt de klant mij direct na de behandeling. De retail, het kappersvak, de schoonheidsspecialist etc. doen dit ook. Dus het kan wel bij consumenten.

[Roel J]

Volgens mij mag een betalingstermijn van 24 uur helemaal niet. De klant moet een redelijke termijn geboden worden. Zelfs las er sprake is van spoed, dat is alleen maar spoed voor de klant, de leverancier maakt dat weinig uit. (behalve dat het wellicht op vreemde tijden moet)

Ik denk dat je een aantal zaken door elkaar haalt.. VOORAF mag je elke termijn stellen die je wilt. vooruitbetaling, contant (of pin) bij levering, achterafbetalen varierend van 1 tot 60 dagen enz enz

 

ACHTERAF, na verstrijken van de overeengekomen betaaltermijn, dus bij een aanmaning en ingebrekestelling moet men inderdaad een redelijke termijn stellen voor betaling, het is dus niet redelijk om op maandag een mail te sturen dat op dinsdag voor 12 uur betaald moet zijn als ingebrekestelling, richtlijn is ca 3 werkdagen de tijd geven om te betalen op een aanmaning / ingebrekestelling. en bij een eerste herinnering geef je meestal iets meer tijd.

 

 

[RT....]

ACHTERAF, na verstrijken van de overeengekomen betaaltermijn, dus bij een aanmaning en ingebrekestelling moet men inderdaad een redelijke termijn stellen voor betaling

Een ingebrekestelling (en dus redelijke termijn) is niet nodig bij het verstrijken van een overeengekomen betaaltermijn. De schuldenaar is dan immers reeds in verzuim. Men 'moet' dus helemaal niets.

 

 

[R.I.P. - Benm]

Dat ligt toch wel aan de branche waarin je je bevind. B2B is het wat lastiger, maar in mijn massagepraktijk betaalt de klant mij direct na de behandeling. De retail, het kappersvak, de schoonheidsspecialist etc. doen dit ook. Dus het kan wel bij consumenten.

 

Tot iemand dat een keer niet doet. Een bakker kan een brood weigeren mee te geven als je niet betaalt, maar een kapper kan moeilijk dat haar er weer aan plakken. Als je klant daar wegloopt en zegt over 2 weken te betalen, dan kan een kapper het daar strict genomen mee doen.

 

Als de klant vervolgens niet betaalt is het verder een civiele aangelegenheid en kun je er op dezelfde manier achteraan als iedere andere laat/wanbetaler.

 

Dat het zelden gebeurt is een kwestie van fatsoen, maar het nederlands recht biedt er gek genoeg geen enkele bescherming tegen.

[RT....]

Aan welke bescherming denk je dan?

[geanonimiseerd__]

Ben ik de enige die in een wereld leeft waar 30 dagen, 60 dagen en zelfs 90 dagen na levering geen uitzondering zijn?

 

Ik zou al op de knieeen vallen als er binnen een week betaald wordt!!

[geanonimiseerd__]

Heel fijn en wollig gevoel krijg ik hierbij. Maar het is toch gewoon zo dat de klant dicteerd wat betaaltermijn is (vooraf). Je kunt hier handjeklap over doen en dat noteren op de factuur maar in B2B komt het neer op volgende: wil je dat we jouw produkten kopen? Dit is onze betaal termijn take it or leave it. Goede middag.

 

Hoe groter de bedrijven hoe erger het vaak is. 90 dagen na levering/oplevering is bijna normaal aan het worden lijkt het. Misschien mag dat niet eens maar uiteindelijk weet iedereen dat het slikken of stikken is voor een leverancier.

[Roel J]

Ben ik de enige die in een wereld leeft waar 30 dagen, 60 dagen en zelfs 90 dagen na levering geen uitzondering zijn?

 

nee je bent niet de enige in de wereld..

 

maar vooralsnog wel de enige die denkt dat als het zo bij jou gaat het wel bij iedereen zo moet gaan en dan dus weer de ervaringen van anderen moet afserveren met "heel fijn en wollig gevoel"

misschien zou het voor jou wel een leuke uitdaging zijn om je in een topic waar je op reageert een keer niet laatdunkend uit te laten over de ervaringen en meningen van anderen en gewoon alleen je eigen visie toe te voegen zonder waardeoordeel over die van anderen.

 

 

[Frans Sijtsma]

Maar het is toch gewoon zo dat de klant dicteerd wat betaaltermijn is (vooraf).

 

Nee. Grote ondernemingen hebben over het algemeen inkoopvoorwaarden. De kleinere niet. Daar geldt gewoon 30 dagen als er niks is overeengekomen, of koper heeft zich te houden aan de in offertefase geaccepteerde betalingstermijnen.

 

 

[Richard Theuws]

De klant verzoekt, het is aan de leverancier er in mee te gaan. Zo weigeren wij betalingstermijnen langer dan 30 dagen, en toch werken we voor klanten die dat in hun inkoopvoorwaarden hebben staan.

 

Ja, soms zegt zo'n klant "okay, dan ga ik ergens anders zaken doen", en dat is (wat ons betreft) dan maar zo. Veel bedrijven hebben er echter begrip voor en zijn best bereid binnen 30 dagen te betalen.

[prinsrachid]

De klant verzoekt, het is aan de leverancier er in mee te gaan. Zo weigeren wij betalingstermijnen langer dan 30 dagen, en toch werken we voor klanten die dat in hun inkoopvoorwaarden hebben staan.

 

Ja, soms zegt zo'n klant "okay, dan ga ik ergens anders zaken doen", en dat is (wat ons betreft) dan maar zo. Veel bedrijven hebben er echter begrip voor en zijn best bereid binnen 30 dagen te betalen.

Ik snap het punt (en de frustratie) van Paul wel.

 

Van een concullega heb ik wel eens gehoord dat bedrijven erg creatief kunnen zijn met betaaltermijn, ongeacht wat je hebt afgesproken. In dit geval had hij standaard 14 dagen in de verkoopvoorwaarden staan. Bij het onderhandelen met een klant was hier 30 dagen van gemaakt in het uiteindelijke contract. Na een paar maanden kreeg hij een mailtje dat die klant had besloten om iedereen pas na 45 dagen te gaan betalen. Waarbij het in de praktijk uiteindelijk soms 60 dagen werd...

 

Het gevolg is dus dat je dénkt dat je iets hebt afgesproken, maar vervolgens geconfronteerd wordt met mogelijk schier onoverkomelijke liquiditeitsproblemen. Als leverancier ga je waarschijnlijk minder snel zeuren naarmate je afhankelijker bent van daadwerkelijke, maar veel latere, betaling.

[Richard Theuws]

klopt, ook dat gebeurt, helaas.

[Hans van den Bergh]

Zojuist ook weer een ervaring afgesloten die geheel overeenkomt met de teneur van dit topic: twee arrangementen verzorgd voor evenveel afdelingen van een groot bedrijf (landelijk zo'n 3.000 werknemers), totaal factuurbedrag ruim € 4.300, overeengekomen betaaltermijn 14 dagen.

 

Op dag 17 maar eens een vriendelijke brief naar de betreffende afdeling op het hoofdkantoor gestuurd met het vriendelijke, doch dringende verzoek binnen vijf dagen alsnog te betalen. Op de brief geen reactie en ook geen betaling.

 

Dag 24 een brief met de titel '2e herinnering' gestuurd en - u raadt het al - ook daarop geen betaling en geen reactie.

 

Dag 30 klim ik maar eens in de telefoon en, eenmaal doorverbonden met de juiste afdeling, wordt mij meegedeeld(!) dat men standaard een betaaltermijn van zestig dagen hanteert. Ik verwijs vervolgens naar de opdrachtbevestiging waarin 14 dagen is overeengekomen. Nou, dat was ongebruikelijk, maar dan zou het alsnog in orde worden gemaakt, kon maximaal een week duren. En tja, dat er op de brieven niet werd gereageerd, dat was er misschien doorheen geglipt.

 

Afijn, dag 38 in de ochtend krijg ik een mail met de mededeling dat mijn factuur ad. € 347,00 betaald is. Ik beantwoord de mail direct met de mededeling dat er een fout is gemaakt en dat ik nog zo'n € 4.000 tekort kom. Eind van de middag geen antwoord, dus maar weer eens bellen. De medewerker die mij mailde, kon de vergissing niet herstellen, dat kon alleen zijn senior, maar hij ging het regelen en het zou voor het weekend goed komen.

 

Dag 45 maar weer gebeld, andere medewerker gesproken, die kon terugzien dat de betaling niet was gedaan, want dat wachtte op autorisatie van de senior, die was ziek geweest en had nu een dagje vrij. Maar hij ging erachteraan en zou mij de volgende dag voor tien uur terug bellen. Die volgende dag is vandaag, het verlossende telefoontje kwam om bijna elf uur en het zou morgen (dag 47) op mijn rekening moeten staan.

 

Moet ik nu dolgelukkig en triomfantelijk zijn dat ik 13 dagen binnen hun termijn betaald heb gekregen of balen dat ik mij 33 dagen aan het lijntje gehouden voel?

 

 

[Ab Bauer]

Moet ik nu dolgelukkig en triomfantelijk zijn dat ik 13 dagen binnen hun termijn betaald heb gekregen of balen dat ik mij 33 dagen aan het lijntje gehouden voel?

Ik zou vooral even rustig in en uit ademen en kijken naar de prachtige tuin bij je boerderij.

Te laat betalende klanten horen bij de dagelijkse dingetjes van een ondernemer.

Je hebt het prima gedaan door zo er bovenop te blijven zitten. Ik zou zelf misschien niet die '2e herinnering' sturen (.."want dan komt vast ook wel een 3e")

 

Als je die €4300 nodig had om personeel te betalen of de deurwaarders van je af te houden kan ik stress begrijpen. Maar als er voldoende reserves zijn dan is zoiets voor mij gewoon een rood vakje in Excel wat van zelf een keer zwart wordt.

 

Je bent maar 1% van €4300 / 365 * 33 dagen = €3,80 rente misgelopen.

[Highio]

Hans, dit betaalgedrag wens jij jezelf ook niet voor 2016. Ik kan me de opwinding daarom wél voorstellen. Het is in mijn ogen gewoon onprofessioneel en asociaal, wat niks te maken heeft met de vraag of je het lijden kunt. Het komt altijd ongelegen. Medewerkers gaan ook op hun achterste poten staan als salaris en declaraties met deze voortvarendheid (hehe ;)) betaald worden.

 

Groet,

 

Highio

 

 

[Ab Bauer]

Hans, dit betaalgedrag wens jij jezelf ook niet voor 2016. Het is gewoon onprofessioneel en asociaal.

Klopt, dat wens ik ook mezelf niet toe.

 

Maar het is wel algemeen bekend dat als je klussen doet voor dit soort grote organisaties je vaak lang op je geld moet wachten. Voor mij is dat 'part of the deal' maar ik begrijp ook wel dat het als super asociaal wordt ervaren. Je kan er alleen zo weinig aan doen. Ga je volgende keer zo'n klus weigeren soms? Ik denk het niet.

De kans dat je ze een andere betalingsdiscipline gaat bijbrengen is ook klein.

Daarom is mijn advies om er je humeur niet door te laten bederven.

 

 

[Highio]

Bij zo'n lange betaaltermijn zouden een andere offerte en condities passen en dat verschilt geen 4 EURO. Als je als zzp-er ziek of vrij bent, schort dat ook geen betaaltermijnen op. Een mooi instrument (in theorie) vind ik het laten vervallen of conditioneel maken van kortingen.

 

Nogmaals ik vind het ondankbaar en dan maar de hoogste eisen stellen aan en klagen over serviceniveau's van de horeca. Mijn les zou zijn dat je twee weken eerder had kunnen bellen met misschien een kort evaluatiegesprekje met organisator direct na het weekend, waarin je tussen neus en lippen door informeert of de betaling ingepland staat. Fooi van zo een gezelschap?

 

Groet,

 

Highio

 

 

[Ab Bauer]

Nogmaals,

 

Hans doet helemaal niks fout. Alleen is het bijna een 'fact of life' dat grotere organisaties laks zijn met betalen. De man of vrouw van de boekhouding is misschien wel helemaal niet mee gegaan met het uitje. Die voelt zich ook niet persoonlijk verantwoordelijk om het netjes af te handelen.

 

Mijn oplossing was om bij dit soort klanten gewoon €100 op de prijs te gooien als straf.

Als ze laks zijn met betalen, doen ze vaak ook niet moeilijk over €100 meer.

 

Je moet andere mensen niet toestaan om jouw humeur te bepalen.

[Ron van der Kolk]

Je moet andere mensen niet toestaan om jouw humeur te bepalen.

 

Inderdaad. Het is nodig om je er zakelijk over op te winden, maar de kunst om dat niet persoonlijk ook te doen.

 

 

[Hans van den Bergh]

Het is natuurlijk niet de eerste - en de laatste - keer dat ik hiermee te maken heb, ik heb de ervaring dat het sturen van een nette brief met een vriendelijk betaalverzoek kort na het overschrijden van de betaaltermijn vaak al een stuk helpt en je hebt dan ook meteen wat op papier, als het toch tot een tweede brief en wellicht meer moet komen, dit in het kader van dossieropbouw. Ik houd het ook zakelijk, maar voor een man-vrouw VOFje is het gewoon net een beetje teveel geld om je er niet een beetje druk over te maken (al had ik dat stadium nog niet bereikt, hoor, ik heb met zwaardere gevallen te maken gehad).

 

Ik refereer ook altijd aan de onderhavige overeenkomst, de daartoe gevoerde (telefoon-)gesprekken, (e-mail)correspondentie en namen van contactpersoon en opdrachtgever.

 

De tweede brief die ik dan wel als '2e herinnering' bestempel, is al ietwat dwingender en daarin kondig ik ook meteen een eventueel 'uit handen geven' aan. Want als het tot een tweede brief moet komen en er op brieven ook niet wordt gereageerd, is vaak al een veeg teken dat ik met een hardnekkiger type debiteur te maken heb.

 

Ik doe dit ongeacht het een grote organisatie of een kleine klant betreft en ik pleit ervoor dat elke ZZP-er, MKB-er en één-pitter het zo zou moeten doen met minder angst dat men dan een opdracht verliest.

 

Want dan hebben we het wel over heel veel ZZP-ers, MKB-ers en één-pitters, dat geeft m.i. dan ook wel een stevig signaal af!

 

Een opdracht waar je (te lang) niet voor betaald krijgt, moet toch niet leiden tot de stelling die in de titel van dit topic staat, toch?

 

 

[Bob de webbouwer]

Ik stuur in zo'n geval meestal eerst een vriendelijk mailtje, als daar geen reactie of betaling op volgt bel ik even en als dat niet het gewenste resultaat heeft volgt direct een dwingende mail met als onderwerp "laatste aanmaning" (bij particulieren is dat de 14 dagen brief). Zoals Hans al zei, geen "2e herinnering" want dan gaat de klant ervan uit dat er ook wel een 3e herinnering zal komen.

 

Ik moet wel zeggen dat de doorlooptijden van mijn herinneringen wat lang zijn. De eerste herinneringsmail stuur ik meestal na een maandje (terwijl mijn standaard betalingstermijn 14 dagen is). Daarin verzoek ik binnen 7 dagen te betalen, en na een week of 2 volgt dan het telefoontje. 1 of 2 weken later volgt dan de laatste aanmaning (afhankelijk van wat er in het telefoongesprek is afgesproken). Eer dat die laatste aanmaning de deur uit gaat zit ik dus al op die 60 dagen.

 

Overigens heb ik ook weleens klanten die van tevoren aangeven dat de betalingstermijn 60 dagen is. Als dat van tevoren gemeld wordt heb ik daar meestal niet zo'n probleem mee, over 60 dagen heb ik immers ook geld nodig, maar dan kan ik in elk geval wel zelf besluiten of ik de opdracht onder die voorwaarde wil aannemen.

[Hans van den Bergh]

Ik sta er op dat punt juist wel heel zakelijk en simpel in, hoor, daarom zit ik er standaard redelijk dicht bovenop, omdat ik van mening ben dat als ik de prestatie naar behoren heb geleverd, de overeengekomen tegenprestatie (betalen binnen 14 dagen) ook naar behoren geleverd moet worden.

[Bob de webbouwer]

Daar heb je helemaal gelijk in, ik ben daar gewoon te laks in. Misschien ben ik ook wel bang om als "zeurpiet" bekend te komen staan als ik op dag 16 al een mail stuur, waardoor de relatie in gevaar komt.

 

 

[Hans van den Bergh]

Daar heb je helemaal gelijk in, ik ben daar gewoon te laks in (misschien ook wel bang om als "zeurpiet" bekend te komen staan waardoor je de relatie in gevaar brengt).

 

En ik ben daar wat minder bang voor geworden, zoals ik eerder aangaf, heb ik wel zwaardere gevallen onder mijn debiteuren gehad. Gelukkig niet vaak, maar als het zo'n gezeur wordt met incasso, trekt dat bij mij wel een wissel. Met de strikt zakelijke insteek (kort erop, bij prestatie hoort tegenprestatie), beperk je de eventuele schade enorm, het gros van mijn debiteuren is het gewoon oprecht vergeten of iets dergelijks en ik krijg dan ook 9 van de 10 keer zelfs excuses bij de betaling aangeboden.