[Artikel] Kritische senaat zet zzp-modelovereenkomst op losse schroeven

[Mathias@evelo]

En het gaat niet enkel voor piloten en diamantwerkers. Iedereen moet zijn job krittisch bekijken en zich afvragen: hoe lang nog en hoe kan ik mij het best aanpassen.

Het is niet de snelste, slimste, rijkste of sterkste soort die overleeft.... maar de soort die zich het beste weet aan te passen aan veranderende omstandigheden.

 

^{(maar al te vaak toegeschreven aan Charles Darwin, maar die heeft dit nooit gezegd. H.G. Wells kwam dichtbij:)}

 

Adapt or perish, now as ever, is nature's inexorable imperative

 

 

 

Het feit dat de mens nu ook het nadenken zelf aan het uitbesteden is aan de automatisering is toch wel een nieuwe horde die we moeten nemen.

 

Met nadenken bedoel ik: data analyseren en beslissingen nemen. Een computer doet dit anders dan een mens maar het resultaat is hetzelfde.

Bijkomend probleem is dat als je als mens minder hoeft na te denken dat je dan ook dommer wordt, gewoon omdat je minder kan oefenen. Zie bijvoorbeeld het gebruik van een gps.

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Bijkomend probleem is dat als je als mens minder hoeft na te denken dat je dan ook dommer wordt, gewoon omdat je minder kan oefenen.

Je zult nog net zo veel nadenken, alleen over andere dingen in dan triviale zaken als "Hoe kom ik van A naar B?"

 

[Mathias@evelo]

Bijkomend probleem is dat als je als mens minder hoeft na te denken dat je dan ook dommer wordt, gewoon omdat je minder kan oefenen.

Je zult nog net zo veel nadenken, alleen over andere dingen in dan triviale zaken als "Hoe kom ik van A naar B?"

 

 

Ja ok, zal wel. Maar zul je er voor betaalt worden? :)

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Ja ok, zal wel. Maar zul je er voor betaalt worden? :)

Allicht - totdat we in een utopische samenleving wonen waarin alles gratis is, natuurlijk! ;)

 

[brood]

Je zult nog net zo veel nadenken, alleen over andere dingen in dan triviale zaken als "Hoe kom ik van A naar B?"

De abstracte denker:

 

Bij het spelletje 'Trivial Pursuit' vroeg moeder (mijn nicht) de vraag aan haar kind van 5 jaar:

....... Hoe ga je van A naar B?

 

Hij antwoorde: " In het zwembad" .

 

 

[Ab Bauer]

Ik snap nog steeds niet waarom de regels van de VAR niet gewoon beter zijn gehandhaafd - als daar consequente(re) controle op was geweest hadden we deze discussie waarschijnlijk niet eens gehad. Dan hadden we nu geen duizenden schijnzelfstandigen en kon iedereen gewoon lekker doorgaan met zijn werk

Dit is een perfecte samenvatting van mijn punt.

Het vreemde is dat aan het aan de ene kant lijkt of er super strenge handhaving is (kijk maar naar de angst dat je VAR niet klopt). Maar aan de andere kant is iemand die overduidelijk in een gezagsstructuur voor maar één grote klant werkt het blijkbaar tóch gelukt om door de controles heen te glippen. De regels zijn er al, het komt op de handhaving aan.

 

 

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Maar aan de andere kant is iemand die overduidelijk in een gezagsstructuur voor maar één grote klant werkt het blijkbaar tóch gelukt om door de controles heen te glippen.

Tienduizenden iemanden - een vriend me werkt ook als freelancer, en die krijgt dan te horen dat ze hem een half jaar willen inhuren - daar zijn toch gewoon tijdelijke contracten voor?

 

[Norbert Bakker]

Meh, het probleem met de VAR is niet zozeer de handhaving, maar het feit dat de VAR WUO en VAR DGA een vrijbrief voor de opdrachtgever zijn: de fiscus kan nu dus alleen handhaven aan de opdrachtnemer kant, de ZZP-er dus, terwijl de opdrachtgever de dans vaak ontspringt (tenzij je high profile bent en het wel erg onhandig aanpakt, zoals TPG)

 

Met de modelovereenkomsten moet de opdrachtgever zelf weer toetsen of er sprake is van een fictief dienstverband en draagt de opdrachtgever daar ook zelf mede-verantwoordelijkheid voor.

 

Is dat slim bedacht? Vanuit oogpunt van de ZZP-er denk ik niet: de ZZP-er wordt er alleen maar kwetsbaarder door: in geval van een dispuut over vermeende schijnzelfstandigheid worden opdrachtgever en opdrachtnemer straks genadeloos tegen elkaar uitgespeeld in een soort prisoners dilemma.

 

De wetgever rekent er kennelijk op dat freelancers daardoor eerder in loondienst worden genomen.

 

 

[Cosara]

En als het niet meer gaat hier met de regeltjes of het duurt te lang voor Hollanders om zich te conformeren aan Europa, dan ga ik ergens anders wonen.

Welk land had je in gedachten? Voordat je die stap gaat maken, is het voor een goede beeldvorming aan te bevelen om een paar bedrijfjes in het buitenland te beginnen. Dan zal blijken dat het met de bureaucratie (en de corruptie) in Nederland best wel meevalt.

 

Met de vriendelijke groeten van Nedzibe

 

 

[amDEwolff]

 

Dan zal blijken dat het met de bureaucratie (en de corruptie) in Nederland best wel meevalt.

 

 

Weet ik wel. Maar ik kan mij nogal opwinden over die zogenaamde vrije markt in NL. Als een stel lemmingen gaan Hollanders elkaar verbaal te lijf, elke keer opnieuw, met calvinistisch gedreven nonsens over normen, waarden, fatsoen. En oja ... burgerparticipatie; ook zo'n hol galmend mantra geworden. Maar wanneer je vraagt hoeveel maak jij nou per jaar, dan kun je ineens een spelt horen vallen.

 

Amerikanen hebben ook zo hun taboes. Maar de neurose om de vrije markt te willen kneden tot deze zich gedraagt volgens de Calvinistische Wetten van het Universum, dat is Nederlands ten voeten uit. Dat kneden lukt maar ten dele natuurlijk. Daarnaast willen we onszelf ook niet vergeten uiteraard. Lastig, want dat blijkt niet goed samen te gaan om een of andere reden. En wat je dan krijgt is dat zielige Nederlandse gefriemel met geld.

 

 

[avelache]

Meh, het probleem met de VAR is niet zozeer de handhaving, maar het feit dat de VAR WUO en VAR DGA een vrijbrief voor de opdrachtgever zijn: de fiscus kan nu dus alleen handhaven aan de opdrachtnemer kant, de ZZP-er dus, terwijl de opdrachtgever de dans vaak ontspringt (tenzij je high profile bent en het wel erg onhandig aanpakt, zoals TPG)

 

Met de modelovereenkomsten moet de opdrachtgever zelf weer toetsen of er sprake is van een fictief dienstverband en draagt de opdrachtgever daar ook zelf mede-verantwoordelijkheid voor.

 

Is dat slim bedacht? Vanuit oogpunt van de ZZP-er denk ik niet: de ZZP-er wordt er alleen maar kwetsbaarder door: in geval van een dispuut over vermeende schijnzelfstandigheid worden opdrachtgever en opdrachtnemer straks genadeloos tegen elkaar uitgespeeld in een soort prisoners dilemma.

 

De wetgever rekent er kennelijk op dat freelancers daardoor eerder in loondienst worden genomen.

 

 

Ik ben het met je eens dat de fiscus nu maar aan één kant kan handhaven. En veel grote opdrachtgevers leggen hun zzp'ers een standaard contract voor. En daar staan best wel eens wat zaken in, waardoor je als zzp'er twijfelt of je wel echt aan de regels van/voor de VAR voldoet. En die opdrachtgevers weigeren over het algemeen ook maar iets aan zo'n contract en/of de inhoud van een opdracht te wijzigen. Waarom zouden ze ook? want het (fiscale) risico ligt volledig bij de zzp'er.

 

Ik denk ook dat de overheid er op rekent dat er straks minder (schijn) zelfstandigen komen en meer mensen een vast contract krijgen. Zelf vrees ik dat ze van een koude kermis thuis komen, maar dat zal de tijd ons moeten uitwijzen.

 

Ik begrijp alleen niet wat je bedoelt met dat de zzp'er alleen maar kwetsbaarder wordt? Kan je dat nader toelichten?

 

[Christine]

..en daar zit nu net het bestaansrecht c/q de noodzaak van de ZZP-er, zeg maar de nieuwe uitzendkracht.

De 'core' opvullen met personeel, de 'periphery' met inleners ... en laat nu de kern veel kleiner zijn dan de periferie.

 

Ehm, nee dus. De core business wordt gedaan door een aantal programmeurs, en verder personeel heb ik nauwelijks nodig. "Inleners" al helemaal niet.

[Christine]

Christine, je maakt dezelfde denkfout als Mathijs Bouman van BNR.

 

 

Ik denk nooit fout. En wie is Mathijs Bouman?

[Norbert Bakker]

Ik begrijp alleen niet wat je bedoelt met dat de zzp'er alleen maar kwetsbaarder wordt? Kan je dat nader toelichten?

Ik doelde daar specifiek op het speelveld tussen 2 grote partijen (fiscus en opdrachtgever) en 1 ZZP-er. Niet erg gelijkwaardig verdeeld.

 

Maar waar ik ook bang voor ben is dat steeds meer opdrachtgevers freelancers alleen nog maar inhuren via bemiddelingsbureau's die het inlenersrisico dragen: een soort payrollbedrijven voor zelfstandigen dus. Dat gaat ten koste van de marge van de ZZP-er en maakt het voor de ZZP-er nog moeilijker om aan meerdere opdrachtgevers te komen, waardoor de (kans op) schijnzelfstandigheid alleen maar toeneemt.

 

Bovendien is het eenheidsworst: marges en tarieven die onder druk staan en doorgeslagen compliance-eisen van de bemiddelaar (o.a. ten aanzien van de vereiste verzekeringen: sommige eisen - met name de benodigde limieten - slaan werkelijk nergens op)

Nu heeft de mondige ZZP-er nog een beetje onderhandelingspositie qua tarief en compliance-eisen. Maar als alles straks via een bemiddelaar werkt en jij de eindklant niet meer spreekt, is het de eenheidsworst slikken, of niet meer voor het grootbedrijf werken. Dát is nu al gaande

 

 

[Cosara]

...ik kan mij nogal opwinden over die zogenaamde vrije markt in NL. Als een stel lemmingen gaan Hollanders elkaar verbaal te lijf, elke keer opnieuw, met calvinistisch gedreven nonsens over normen, waarden, fatsoen.

Die Calvinistisch gedreven normen en waarden blijken in andere landen Anglicaanse, Katholieke, Orthodox Christelijke of Islamitische normen en waarden te zijn. Andere problemen, andere nonsens. Als je de nonsens weglaat, doet Nederland het zo slecht nog niet tegenover de rest van de wereld. De kunst van ordernemen - want dat is het toch - wordt voor een deel bepaald door de beheersing van de onzin.

 

Met de vriendelijke groeten van Nedzhibe

 

 

[Joost Rietveld]

Wat zit er nu fundamenteel mis in de VAR en de beoogde opvolger? Ik ga hieronder even helemaal ‘los’ en dus een flinke lap tekst.

 

Daartoe eerst drie vragen:

1. Wat wil de overheid nu wel en niet?

2. Wat wil de zelfstandige opdrachtnemer?

3. Wat wil de markt?

 

Overheid

De overheid ziet, mede door eigen falend beleid, maar dat is een andere discussie, een explosieve toename van het aantal zelfstandigen. Een deel daarvan, maar tegelijk het gros van de ingeschreven starters van de laatste 4 a 5 jaar, verricht werk dat anderen in dienstbetrekking doen onder gelijke omstandigheden. Echter, deze groep zelfstandigen doet vervolgens twee dingen (al dan niet bewust)

1. Over hun winst betalen zij geen premies sociale verzekeringen;

2. In hun IB-aangifte claimen zij ondernemer te zijn en doen zij een beroep op aftrekposten als de zelfstandigenaftrek, startersaftrek, MKB-winstvrijstelling, investeringsaftrek, aftrek van zakelijke kosten, toevoeging aan de fiscale oudedagsreserve, etc etc.

 

Dus wat ziet de overheid:

Ad 1: uitholling van de pot die de sociale verzekeringen financiert;

Ad 2: tegelijk minder belastinginkomsten.

 

Anders gezegd, vanuit de overheidsfinanciën een verlies-verlies-situatie. “Dus daar moeten we wat aan doen”, zoals het credo luidt als er vanuit de eigen opgestelde wetten onwenselijke bijeffecten optreden. Zo zit wetgevend Nederland immers in elkaar. Reparatiewetgeving.

 

Wel

De overheid wil dus dat alleen de ‘echte’ ondernemers geen premie hoeven te betalen voor de sociale voorzieningen en kunnen profiteren van de ondernemersvoorzieningen zoals hiervoor onder 2 aangehaald.

 

Niet

De overheid wil niet dat schijnzelfstandigen (doorgaans aangeduid als zelfstandigen die langdurig voor een of een beperkt aantal opdrachtgevers werken en dat ook doorgaans in gezagsverhouding doen) profiteren van de faciliteiten voor ondernemers terwijl hun opdrachtgevers niets bijdragen aan de sociale potten.

 

Zelfstandigen

De zelfstandigen willen inkomen. Punt! Veel ‘schijnzelfstandigen’ zijn niet vrijwillig op het idee gekomen om zich in te schrijven bij de KvK. Vaak zijn zij zich ervan bewust dat ze zich niet echt als ondernemer ‘gedragen’, maar tegelijk zien zij ook dat een 1 op 1 vergelijking met een werknemer in dienstbetrekking niet meer opgaat. Geen zekerheid van inkomen of verlenging van je opdracht, geen vakantiedagen, geen pensioen, geen ziektewet, geen WW, etc etc. Daar wil je dan voor gecompenseerd worden. En laat de overheid die ‘compensatie’ nu zelf mogelijk maken: “je presenteert je als ondernemers”.

 

Wel

De zelfstandige wil dus enige vorm van compensatie voor de onzekerheden die hij loopt en benut die door zich te presenteren als ondernemer.

 

Niet

De zelfstandige wil geen gezeur van de overheid t.a.v. diens positie als zelfstandige. In zijn ogen is hij geen werknemer meer, want veel minder zekerheden.

 

Markt

Wat de markt wil is vooral profiteren van wat er wettelijk mogelijk is. De behoefte aan flexibel inzetbare werkers is blijkbaar groot, gezien alle tamtam die nu speelt rond de VAR en diens opvolger. De markt wil ook zekerheid, liefst vooraf, dat er geen sancties achteraf door de overheid opgelegd kunnen worden. Vandaar dat de huidige VAR-systematiek ze ook als muziek in de oren klinkt. Opdrachtnemer kruist de juiste vakjes aan, krijgt een VAR-WUO of VAR-DGA en de opdrachtgever is gevrijwaard. Hoezee!

 

Wel

Flexibele inzet van arbeid, te ontbinden naar behoefte, zonder de extra werkgeverslasten.

 

Niet

Risico lopen dat achteraf alsnog premieheffing en loonbelasting verhaald worden op ze.

 

Tussenstand

Dat laat zich natuurlijk niet combineren. De overheid ziet ongewenste effecten van hun eigen wetgeving (pot sociale voorzieningen wordt minder gevuld en IB-opbrengsten dalen), de zelfstandigen zien zich niet als werknemers (veel meer risico) en de markt wil flexibiliteit en geen risico achteraf.

 

Hoe is het zo gekomen?

Simpel: met de introductie van de VAR heeft de overheid getracht de grenzen tussen dienstbetrekking en ‘freelancers’ en ondernemers te beslechten. De manier waarop is echter een aanfluiting en geeft – zeker sinds veel werknemers hun vlucht hebben gezocht tot een KvK-inschrijving – te denken. Er is in elk geval zeker niet geanticipeerd op de gevolgen van de VAR.

 

Immers, de VAR doet:

1. in elk geval wat de markt wil (zekerheid vooraf en geen risico op naheffingen).

2. in zekere zin, ook wat de opdrachtnemer wil (kruis juiste hokjes aan, VAR-WUO of VAR-DGA binnen en dus je opdracht ook).

3. Maar de VAR doet niet wat de overheid wil.

 

Ad 3: de kardinale fout binnen de VAR is de VAR-ROW. Resultaat uit Overige Werkzaamheden. Anders gezegd, de VAR die niet bestaat! De fiscus geeft op voorhand geen uitsluitsel over de fiscale status van de opdrachtnemer met als gevolg dat zowel opdrachtnemer als opdrachtgever in onzekerheid verkeren over mogelijke naheffingen van premies sociale verzekeringen en loonheffing.

 

Dus wat doe je dan? Nou de markt eist een VAR-WUO of VAR-DGA, want die bieden die zekerheid voor hen vooraf wel en dus zonder die VAR’s geen opdracht. En de zelfstandige wil een opdracht, dus die gaat op zoek naar die VAR-WUO of VAR-DGA. En daar komt het tweede grote gat in de huidige wetgeving naar voren: met een beetje verstand kruis je de VAR-WUO of VAR-DGA zo bij elkaar op het aanvraagformulier.

 

Is dat dan geen fraude vraagt u? Ja en nee. Nee, want je vraagt de VAR aan voor de toekomst. Je geeft dus aan dat je verwacht dat de kruisjes die je bij de diverse vragen gezet hebt, ook uitkomen. Ja, omdat je wettelijk ook verplicht bent om de VAR-aanvraag te wijzigen als de omstandigheden die je eerst aangekruist had, niet uitgekomen zijn. En juist dat laatste doen we niet! Want dat kost je je opdracht. Liever de fiscus niet informeren en je opdracht behouden, dan eerlijk inkomensloos thuis zitten. En laten we wel wezen, het ontbeert de fiscus duidelijk aan mankracht om te handhaven op de aangekruiste hokjes op alle VAR-aanvragen. Dus nemen we het risico. Gewoon omdat de opdracht belangrijk is en de pakkans klein.

 

Wat doet de ZZP-modelovereenkomst dan?

In elk geval een hoop stof opwaaien! De overheid wil met deze overeenkomsten in elk geval drie zaken bereiken:

1. de invloed van de markt (opdrachtgevers) tot het verplicht doen van zaken met een VAR-WUO of VAR-DGA uitbannen;

2. Aansprakelijkheid en financiële verantwoording niet alleen bij de opdrachtnemer leggen maar juist ook bij de opdrachtgever;

3. Voorkomen dat ‘schijnzelfstandigen’ een beroep doen op fiscale ondernemersfaciliteiten en dat zij het liefst terugkeren naar dienstverband met premieafdracht door de werkgever.

 

In het verlengde daarvan hoopt de overheid dat veel ‘schijnzelfstandigen’ maar ook hun opdrachtgevers dan maar afzien van de huidige vorm van samenwerking.

 

Devide and conquer

Ook wel “Divide et Impera” in Latijn, toegeschreven aan Phillippus II van Macedonië. Letterlijk, Verdeel en heers. Blijkbaar is iemand wakker geworden bij de wetgevende macht na een avondje googelen op 'strategische politiek'. Met als gedachtegang: “aangezien de Belastingdienst niet in staat is om elke kleine zelfstandige te controleren op zijn VAR, kunnen we beter een verdeel en heers strategie toepassen waarin we de verantwoordelijkheid van de fiscale status van de opdrachtnemer ook neerleggen bij de opdrachtgever". Die luistert wel want controle binnen een dergelijke organisatie is veel eenvoudiger en veel impactvoller”.

 

Angst kweken? Jazeker! Want als de leidende factor in de keten van werkzaamheden, de opdrachtgever, medeverantwoordelijk wordt gehouden, dan zullen zij zich wel twee keer bedenken voordat ze doorgaan met deze manier van handelen.

 

En dat is al gaande. Ik sprak een zeer groot detacheerder die nu al hint op loondienst of gebruik van een ‘werknemers-BV’ die wel premieplichtig is voor de sociale verzekeringen. Bang voor de gevolgen van naheffingen als blijkt dat de modelovereenkomst niet in lijn ligt met de werkelijkheid van het werk dat de door hen gedetacheerden verrichten.

 

Wat doet de markt dan?

Zoals net gezegd: “wil je werken dan kom je maar in loondienst of regel je voor een X-bedrag per maand maar een eigen ‘werknemers-BV’”. Maar de markt wil in elk geval niet al te veel loondienst! Dus lijkt mij het een utopie dat de overheid erop kan rekenen dat opdrachtgevers ineens een arbeidsovereenkomst aangaan met dezelfde mensen die zij eerder als zelfstandigen inhuurden. Missie geslaagd? Nee!

 

Een saillant detail daarin is de wetgeving die sinds 2015 van kracht is t.a.v. werknemers. Het aantal opvolgende tijdelijke contracten is verder beperkt en tegelijk worden werkgevers verplicht tot het betalen van een transitievergoeding bij einde dienstbetrekking. Zonder in details te treden, is het op zijn zachts gezegd opmerkelijk dat de overheid werkgevers verder bemoeilijkt om flexibel met arbeid om te gaan, terwijl ze aan de andere kant de regels voor ‘zelfstandigen’ hard aantrekken.

 

Risico: meer ‘schijnzelfstandigen’ op straat omdat hun opdrachtgevers het risico niet aandurven. Of meer gedwongen zelfstandigen in een ‘werknemers-BV’, ook als ze dat per jaar LETTERLIJK 3.000 tot 6.000 euro meer belasting kost. En laat nu net diezelfde belastingdienst met de grootste aanbieder van de ‘werknemers-BV’ daar goede afspraken over hebben… Niets ten nadele van die aanbieder uiteraard! Maar het roept wel de vraag op of die afspraken juridisch houdbaar zijn?

 

En ik dan als echte freelancer/ZZP-er/zelfstandige?

Zoals zo vaak loop je dan op tegen de gevolgen van de situatie van een groep X die het lastiger maakt voor groep Y. Je hoeft in beginsel niet te vrezen voor je fiscale status, maar het brengt wel weer een enorme extra berg werk teweeg. Waar je nu 1 VAR kunt overleggen moet je dus straks met elke opdrachtgever een overeenkomst aangaan. En dan maar hopen dat de opdrachtgever dat ziet zitten en je dus de opdracht nog gunt.

 

Voor nu dus lijdzaam toezien en wachten of er een beter alternatief komt. Ja, weinigen kunnen het grondig verpesten voor velen. Hoewel het in mijn ogen nu eens niet per se te wijten is aan die weinigen!

 

En dus?

Voor nu afwachten of de wijzen van de Senaat het evenmin zien zitten als ik en velen met mij.

De zwakste schakel blijft het controle-apparaat van de fiscus. Er is geen mankracht om zich druk te gaan maken over deze groep zelfstandigen. Daarom denk ik ook dat het met de controle op de modelovereenkomsten ook wel mee zal vallen. Zoals eerder onder Divide and conquer aangehaald, zullen vooral de grote opdrachtgevers zich achter de oren krabben.

 

Is er een oplossing?

Die vraag stel ik mijzelf al jaren. Ik heb vaker gepleit voor een VAR-JA of een VAR-NEE. Een simpel onderscheid JA, je bent in loondienst, NEE, je bent het niet.

 

Of iemand vervolgens zichzelf al dan niet terecht presenteert als ondernemer voor de IB is een zaak van de afdelingen inkomstenbelasting en omzetbelasting van de Belastingdienst. Helaas lost dat voor de beperkte controlemogelijkheden van de fiscus niets op. Maar dat is in essentie het probleem van de overheid.

 

Daarmee kun je IMHO wel al een ding voorkomen: de perverse prikkel die nu uitgaat van de opdrachtgevers EN de VAR-systematiek om te komen tot een VAR-WUO of VAR-DGA.

 

Met een VAR-JA of een VAR-NEE kun je de vragen op de aanvraag inperken en zo meer focus leggen op de essenties van een dienstbetrekking (verplichte persoonlijke arbeid, verplichting betaald te krijgen en aanwezigheid van een gezagsverhouding). Ik wil daar graag nog een suggestie aan toevoegen:

 

Er is meer nodig voor een dienstbetrekking

Ik denk dat de wetgeving t.a.v. de relatie tussen opdrachtgever en opdrachtnemer (of het nu in dienstbetrekking is of niet) volstrekt achterhaald is (of ingehaald, zo je wilt) door de feitelijke omstandigheden in de markt van zowel de opdrachtnemers als de opdrachtgevers.

 

Niemand zit te wachten op rigide overeenkomsten met een onvoorspelbare uitkomst bij controle achteraf. De markt wil flexibiliteit, de opdrachtnemers willen inkomen en compensatie voor onzekerheid en de staat wil dat iedereen haar steentje bijdraagt.

 

Wat is er dan mis met een tussenvorm voor freelancers die deels fiscaal voordeel krijgen voor hun onzekerheid, opdrachtgevers die deels bijdragen aan de pot sociale voorzieningen en die zonder risico voor de opdrachtgever ingehuurd kunnen worden als zodanig?

 

Kan dan een dienstbetrekking niet voortaan bestaan uit de volgende 4 eisen:

1. Je moet je arbeid persoonlijk verrichten;

2. De wederpartij moet jou ervoor betalen;

3. Er is sprake van een gezagsverhouding tussen de opdrachtgever en jou;

4. Opdrachtgever en opdrachtnemer komen schriftelijk overeen dat opdrachtnemer dezelfde rechten heeft als iemand die in dienstbetrekking staat tot de opdrachtgever.

 

Met punt 4 (door daar niet voor te tekenen) heeft een ‘freelancer’ de mogelijkheid om af te zien van rechten t.a.v. WW, WIA, vakantiegeld, verlenging van de opdracht, ziektewet, CAO-rechten, etc.

 

Als aan voorwaarde vier niet voldaan is, dan kan die opdrachtnemer zich vervolgens ook voor de IB niet presenteren als ondernemer. Hij/zij kiest er dan bewust voor om ‘zelfstandig te zijn, zonder de ondernemersvoordelen. Ter compensatie zou dan de MKB-winstvrijstelling wel mogelijk moeten zijn en zou de opdrachtgever een vrijwaring moeten krijgen voor de loonheffingen, maar wel een stuk premie moeten betalen voor de sociale voorzieningen.

 

Is dat nou echt zo complex? Vast wel, maar ik denk dat het in elk geval een flinke sprong voorwaarts is t.o.v. het geneuzel dat de modelovereenkomsten gaat opleveren. Hybride lijkt een modeterm te zijn, maar volgens mij in dit soort situaties uitstekend op zijn plaats.

 

 

[Ab Bauer]

Joost, dank voor je geweldige overzichtspost. Deze alinea was een echte eye opener voor mij:

Is dat dan geen fraude vraagt u? Ja en nee. Nee, want je vraagt de VAR aan voor de toekomst. Je geeft dus aan dat je verwacht dat de kruisjes die je bij de diverse vragen gezet hebt, ook uitkomen. Ja, omdat je wettelijk ook verplicht bent om de VAR-aanvraag te wijzigen als de omstandigheden die je eerst aangekruist had, niet uitgekomen zijn. En juist dat laatste doen we niet! Want dat kost je je opdracht. Liever de fiscus niet informeren en je opdracht behouden, dan eerlijk inkomensloos thuis zitten. En laten we wel wezen, het ontbeert de fiscus duidelijk aan mankracht om te handhaven op de aangekruiste hokjes op alle VAR-aanvragen. Dus nemen we het risico. Gewoon omdat de opdracht belangrijk is en de pakkans klein.

 

Er is nog één onderdeel dat ik niet goed snap. Jij (en ook Norbert en ik meen Steven) hebben het steeds over dat de overheid (of de samenleving) inkomsten voor sociale voorzieningen door de nieuwe ZZP'ers mis loopt. Maar in mijn optiek is het niet zozeer het niet bijdragen aan sociale voorzieningen maar juist het vrijwillig af zien van sociale voorzieningen. Zo kies ik als ondernemer er bewust voor om af te zien van het recht op WW (of de WIJ, de WWB, de IOAW of de IOW).

Dus de overheid loopt in mijn ogen helemaal niks mis, want ze hoeven ook minder 'uit te keren'.

Tenzij de overheid deze premies gebruikt om 'andere gaten' mee te dichten, dus om simpelweg de schatkist gevuld te houden. Maar dat zou je sowieso toch veel beter via de Inkomstenbelasting kunnen regelen?

 

Bovendien voelt het als een enorme 'trap na' voor de uitgeknepen ZZP'ers (waar Patrick het ook over heeft).

Die pakketbezorgers en thuiszorgmedewerkers hebben er helemaal niet voor gekozen om ZZP'er te moeten worden en nu krijgen ze ook nog te horen dat de samenleving geld misloopt door hun gedrag. Dat voelt niet eerlijk.

 

 

[RT....]

Mooie analyse Joost!

 

Op 1 punt kan ik je echter niet volgen:

 

Kan dan een dienstbetrekking niet voortaan bestaan uit de volgende 4 eisen:

1. Je moet je arbeid persoonlijk verrichten;

2. De wederpartij moet jou ervoor betalen;

3. Er is sprake van een gezagsverhouding tussen de opdrachtgever en jou;

4. Opdrachtgever en opdrachtnemer komen schriftelijk overeen dat opdrachtnemer dezelfde rechten heeft als iemand die in dienstbetrekking staat tot de opdrachtgever.

Ik heb een dienstbetrekking als ik dezelfde rechten heb als iemand in dienstbetrekking (punt 4), en die laatste is iemand die dezelfde rechten heeft als iemand in dienstbetrekking.... etc...Inception?

 

 

Joost, dank voor je geweldige overzichtspost. [...]

Er is nog één onderdeel dat ik niet goed snap. Jij (en ook Norbert en ik meen Steven) hebben het steeds over dat de overheid (of de samenleving) inkomsten voor sociale voorzieningen door de nieuwe ZZP'ers mis loopt. Maar in mijn optiek is het niet zozeer het niet bijdragen aan sociale voorzieningen maar juist het vrijwillig af zien van sociale voorzieningen.

Zo kies ik als ondernemer er bewust voor om af te zien van het recht op WW.

Dus de overheid loopt in mijn ogen helemaal niks mis, want ze hoeven ook niet 'uit te keren'.

Dat is m.i. alleen waar als 'bijdragers' en 'uitkeringstrekkers' (pardon my french) 1 op 1 lopen en je eigen uitkering betaald zou kunnen worden van je eigen bijdrage.

 

[Hilco de Roo]

Oude grijze (wijze?) mannen en vrouwen die ver van het bedrijfsleven af staan mogen de regels bepalen. Als ondernemer is het dan even bukken en op zoek naar het gat wat ze hebben laten liggen. Gaat toch al vele jaren zo?

[Joost Rietveld]

Dank Hans en RT,

Hoewel het lijkt op inception, is er wel een verschil, namelijk de overeenkomst die ten grondslag ligt aan de relatie tussen opdrachtgever en opdrachtnemer. Dat is niet dezelfde als een arbeidsovereenkomst. Mijn idee is dat de opdrachtnemer in de overeenkomst bewust ervoor tekent af te zien van de rechten die personeel met een arbeidsovereenkomst heeft.

 

Gr. Joost

[RT....]

Toch wel Inception, want je laat 1 van de 4 voorwaarden om als werknemer aangemerkt te worden afhangen van de vraag of je werknemer bent of niet...

 

Dat terzijde, voor de voorgestelde tussenvorm zou het arbeidsrecht op de schop moeten. Ik zie de bui voor de werkgever al hangen als de "werknemer" toch aanspraak gaat maken op die rechten.

 

Passen we het arbeidsrecht op dat punt wel aan, dan betekent invoering van die vorm een verdere uitholling van de werknemersbescherming zoals we die nu kennen.

[Joost Rietveld]

Ik geef toe dat dit wat ongelukkig verwoord is. Maar zie het als een ingang om te komen tot een nieuwe fiscale groep zoals Norbert om betoogde.

[RT....]

Hoe kijk je dan aan tegen de verdere uitholling van de werknemersbescherming die een dergelijke tussenvorm met zich brengt?

 

[LeegR1]

Uitstekende bijdrage Joost.

[Cosara]

Er is nog één onderdeel dat ik niet goed snap. Jij (en ook Norbert en ik meen Steven) hebben het steeds over dat de overheid (of de samenleving) inkomsten voor sociale voorzieningen door de nieuwe ZZP'ers mis loopt. Maar in mijn optiek is het niet zozeer het niet bijdragen aan sociale voorzieningen maar juist het vrijwillig af zien van sociale voorzieningen. Zo kies ik als ondernemer er bewust voor om af te zien van het recht op WW (of de WIJ, de WWB, de IOAW of de IOW).

Goedkoper kan het niet, zo lijkt mij.

 

De verloren geachte inkomsten uit loonbelasting kunnen gemakkelijk worden gecompenseerd als je een dikke streep trekt door stupide aftrekposten zoals de startersaftrek, de zelfstandigenaftrek en de MKB-winstvrijsteling. De ZZP-er is dus eigenlijk een MKB-er zonder winkel/werkplaats ... een ZZW-er dus ... of een ZZPW-er.

 

De Haagse politiek is er niet vies van om nieuwe belastingheffingen, zelfs met terugwerkende kracht, te introduceren, dus waarom dit niet?

 

Met de vriendelijke groeten van Nedzhibe