• 0

Denkers en doeners

Een elektromotortje in een racefiets verborgen om sneller te kunnen. Een robot die hole-in-one slaat. Een mens wil zich het leven makkelijker maken. Daarom automatiseert, robotiseert en digitaliseert de mensheid erop los. Staat iedereen hier echter wel hetzelfde in?

 

Mensen creëren hun levenssfeer op verschillende wijze. Voor de een is bijvoorbeeld het lezen van een goed boek, het nadenken over de toekomst of het schrijven van een column of gedicht het ultieme geluk. Voor anderen is bijvoorbeeld het hebben van een mooi en getraind lichaam en daar hard voor werken een bron van eigenwaarde en geluk.

 

De eerste groep noem ik even generaliserend de denkers en de tweede groep de doeners. Natuurlijk zijn er vele tinten grijs, maar voor de duidelijkheid nu even niet.

 

De denkers hebben een natuurlijke weerstand tegen het doen van lichamelijke bezigheden. Het vermoeit en anderen zijn daar veel beter in en doen het schijnbaar graag. Je kunt veel aan hen overlaten zodat jezelf genoeg tijd overhoudt voor het echte en zinvolle denkwerk. Automatisering en uitbesteden is denkers’ natuurlijke bondgenoot.

 

De doeners zijn graag bezig met allerlei klussen, handvaardigheden, schuwen zwaar werk niet en sporten dat het een lieve lust is. Het is stoer en geeft voldoening. Automatisering en mechanische ondersteuning wordt niet zelden gezien als een concurrent.

 

Bij ondernemers is het verschil tussen beide categorieën het duidelijks te zien. Een groot aantal van hen is kleine zelfstandige en verricht lichamelijke arbeid gedurende de dag en heeft een zekere weerzin in het doen van de administratie en noodzakelijke acquisitie. Bergen werk verzetten zonder te zeuren, echte doeners. Andere ondernemers laten het lichamelijke werk liever doen door de vele doeners en werken met hun hoofd. Geven adviezen, werken met software of organiseren activiteiten waar het denkwerk voor het inkomen zorgt. Ondernemers, die anderen dingen voor zich laten doen, ontwikkelen uiteindelijk meestal de grotere bedrijven.

 

Van de ruim 17 miljoen actievelingen in ons land is naar mijn subjectieve schatting ongeveer de helft voornamelijk doener en de andere helft voornamelijk denker. Automatisering en robotisering speelt meestal de denkers in de kaart. Die kunnen er aan werken en hun inkomen en eigenwaarde aan ontlenen. De doeners zien het vaak als bedreiging want het neemt hun taken over en daarmee verlies van inkomen. Een goed getraind lichaam dat niet meer nodig is verliest ook snel zijn mogelijkheden en moet bijvoorbeeld door sporten worden gecompenseerd. Maar het grootste probleem voor de doener is wel het verlies aan eigenwaarde. Zijn zelfbeeld komt in het gedrang als zijn enige gereedschap zijn lichaam, zijn heiligdom, niet meer nodig is.

 

Een ondernemer met een bedrijf waarin veel handwerk voorkomt kijkt naar de mogelijkheid om zo rendabel mogelijk te werken en zal vaak automatisering toepassen omdat dit meestal snel veel opbrengt. Op plekken waar dit meer tijd en dus geld zou kosten zoals bij uitpak, inpak, bezorg en installatiewerk maakt de denkende ondernemer gebruik van doeners’ fysiekafhankelijke zelfbeeld. Een goed voorbeeld hiervan is deze promotiefilm van

. Daar wordt slim gerefereerd aan het ‘sterke mannen’ beeld. Ook de klant wordt hier nog eens extra van doordrongen.

 

Bij zowel de doener als de denker zal bij het ouder worden alles lichamelijk en geestelijk minder gaan functioneren en daardoor mogelijk het zelfbeeld een knauw krijgen. De denker krijgt te maken met vergeetachtigheid, afnemende flexibiliteit en zaken als dementie en de doener krijgt een lichaam wat minder sterk, flexibel en krachtig is.

 

Bij geestelijke aftakeling lijkt er geen verband te zijn tussen veel denken en het verlies van denkvermogen, maar bij lichamelijke aftakeling blijkt er wel een sterke relatie te zijn met de zwaarte en de duur van de belasting. Aftakeling vindt daar dan ook op veel jongere leeftijd plaats. Een professioneel sporter is voor z’n 35e al uit bedrijf en veel lichamelijk beroepsbeoefenaars ook wel zware beroepers genoemd meestal tussen 35e en 50e levensjaar.

 

Bij de aftakeling van de denker kan automatisering zoals een agenda op de smartphone een helpende hand bieden of een robot bij het golfen. Bij de doener zou ‘mechanische doping’ zoals een verborgen elektromotortje hulp kunnen bieden. Verborgen natuurlijk omdat een zichtbaar hulpje teveel knaagt aan de eigenwaarde. Je gaat ten slotte voor de bühne niet met een rollator aan het werk.

 

Denkers hebben over het algemeen geen moeite met het lot van het lichamelijk aftakelende deel van de bevolking: de doeners. Er zijn er uiteindelijk genoeg van en je kunt ook nog putten uit het overschot in het Oostblok. Doeners hebben ook over het algemeen niet de geestelijke vaardigheden om de eigen kwetsbare situatie volledig te beseffen of om er iets aan te kunnen veranderen.

 

Daarbij zijn de zichtbare en onzichtbare kosten van aftakeling van doeners per jaar uiteindelijk ook maar het equivalent van één Fyra debacle. Er tegenover staat een goed draaiende economie die vele Fyra debacles aan inkomsten oplevert. Denkers verdienen dus veel aan de doeners zoals bijvoorbeeld de oprichter van Randstad heeft laten zien. Zou dat de reden kunnen zijn, dat betrouwbare bronnen binnen de Inspectie SZW (de vroegere arbeidsinspectie) aangeven, dat er vanuit regeringskant (denkers) een verbod is gegeven op preventief controleren van werkomstandigheden van doeners ten faveure van de economie? Is het levensgeluk van doeners ondergeschikt aan dat van denkers?

 

Nu is er weer ruimte voor de tinten grijs.

Link naar reactie

Aanbevolen berichten

5 antwoorden op deze vraag

  • 1

Hmm, een collar-klasse maatschappij dus.

Erg blauw-wit gesteld, maar zeker wel een onthutsende conclusie als blijkt dat de overheid haar eigen wetten en taken met opzet negeert ten kosten van een deel van de bevolking.

 

Ik denk (twijfel of de pun intended is :p ) dat men vindt dat het aftakelen bij de doener hoort.

 

Eigenlijk is het wel apart: bijna elk hulpmiddel voor de doener, wordt blijkbaar ervaren een bedreiging voor zijn/haar baan.

Er is dus weinig veranderd sinds het verzet van het Amsterdamse zaaggilde tegen de zaagmolens aan de vooravond van de Gouden Eeuw.

Tegelijkertijd gaan we langzaamaan maar toch met stevige tred richting een samenleving waar steeds meer werk overgenomen wordt door robots: op de 2e Maasvlakte komt/is een terminal die bijna vol automatisch lost.

Dat is dan geen hulpmiddel meer voor de doener: die wordt een niets-te-doener als er geen andere werkzaamheden meer zijn.

(Maar deze automatiseringsslag zal ook veel denkers werkloos maken, want ook veel denkwerk is te automatiseren, omdat het vaak kennis oprakelen is, ipv iets nieuws verzinnen.)

 

Las pas dit artikel:

https://decorrespondent.nl/1949/Waarom-vuilnismannen-meer-verdienen-dan-bankiers/74929305-f905ef8a

Hoewel het niet precies over hetzelfde gaat, schurken de onderwerpen wel tegen elkaar aan.

BrokxMedia - Videoproducties & -marketing

Boeiende Bedrijfsfilms, Animaties & Livestreams

 

Link naar reactie
  • 0

Tja, Was het Socrates die zei dat de mensheid verdoemd was door de opkomst van de schrijfkunst? We zouden niets meer kunnen onthouden en allemaal lamme leeghoofden worden...

 

Ben zelf ook wel redelijk wat bezig met dit onderwerp, heb er al een paar boeken over gelezen.

 

Volgens mij is het redelijk simpel: de mens moet vol inzetten op waar hij goed in is: zijn creativiteit en zijn flexibiliteit. Als de mens daarbij ondersteund wordt door computers die doen waar ze goed in zijn dan is dat toch een hele goede combo?

 

Wat betreft de automatisering: ik heb al heel veel machines geplaatst in mijn carrièrre over heel de wereld. En telkens hetzelfde patroon komt terug: de splinternieuwe machine is nog geen uur aan het produceren en je hoort al gesprekken over hoe het beter kan, wat ze zullen aanpassen om nog efficiënter te werken, welke volgende machine ze binnenkort zullen aankopen,...

 

Zo blijf je wel bezig natuurlijk...

www.evelo.be - Elektricien in regio Kortrijk - technical support for creative people.

Link naar reactie
  • 0

Hmm, een collar-klasse maatschappij dus.

Erg blauw-wit gesteld, maar zeker wel een onthutsende conclusie als blijkt dat de overheid haar eigen wetten en taken met opzet negeert ten kosten van een deel van de bevolking.

 

Ik denk (twijfel of de pun intended is :p ) dat men vindt dat het aftakelen bij de doener hoort.

 

 

 

In dit filmpje is te zien hoe denkers (bazen) vaak met doeners (werkers) omgaan ook al is de doener een robot.

 

In minuut 1.39 is te zien hoe de robot het 'zware werk' mag doen en ook nog wordt gepest op het werk. Hij blijft echter bij gebrek aan kwade genen stoïcijns doorgaan met zijn werk. Hij heeft geen referentiekader.

 

 

Het demonstreert eigenlijk perfect de houding die veel doeners in de dagelijkse praktijk ook aan de dag leggen. Ondanks alle ongemakken blijft de eigenwaarde op het lichaam gericht. Totdat ze niet meer kunnen en dan worden ze vervangen door een ander.

Zo zal het ook met de robot gaan als hij een keer niet voorover valt maar op zijn zij. Alle ingebouwde lichamelijke correctiesystemen zullen dan niet meer werken en zal hij worden vervangen door een 'beter'' exemplaar.

 

(brood bedankt voor 'jouw' filmpje)

Link naar reactie
  • 0

Goed artikel van de correspondent.

 

Het is eigenlijk een uitwas van de maatschappij, van het kapitalistische denken zelfs.

Zolang de mens beloond wordt voor een idee dat hij in de markt kan zetten, en niet voor een idee waar de maatschappij als geheel wat aan heeft, zal hij voor het eerste kiezen.

Het systeem is er op gebouwd, een soort vertrouwen te creëren dat wat goed is voor één, dan uiteindelijk ook goed zal zijn voor iedereen, En dat is natuurlijk niet zo.

 

Het is het beste te vergelijken met stelen. Stelen is, los van de morele bezwaren, goed voor de een, maar slecht voor de ander. We zijn zelfs zo ver doorgeschoten in ons morele besef, dat we dit zelfs verankerd hebben in wetten en regels. Neen, stelen mag niet, en als je het doet dan zul je hangen.

 

Maar een handelaar die een product/dienst ergens inkoopt, en deze voor veel meer weer verkoopt dat vinden we, althans sommigen, alleen aar goed en slim. Er wordt niks gecreëerd; er wordt herverdeeld.

 

Deze tussenhandel is een gevolg van het beter op de hoogte zijn van verschillende informatie: bij de vrager, bij de aanbieder, maar niet zelden ook het geheel van wetten en regels, waardoor partijen niet rechtstreeks met elkaar in contact durven te treden.

De overheid zou bij uitstek de partij zijn, om zodanig te sturen dat het werkelijke creëren meer oplevert. Maar met name op het gebied van wetten en regels maakt men vaak het directe contact extra moeilijk.

Link naar reactie
Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
Hide Sidebar
  • Wil je onze Nieuwsflits ontvangen?
    Deze verzenden we elk kwartaal.

  • Wie is er online?
    5 leden, 276 Gasten

  • Breng jouw businessplan naar een higher level!

    Op dit forum worden alle onderwerpen m.b.t. ondernemerschap besproken.

    • Stel jouw ondernemersvragen
    • Antwoorden/oplossingen van collega ondernemers
    • > 75.000 geregistreerde leden
    • > 100.000 bezoekers per maand
    • 24/7 bereikbaar / binnen < 6 uur antwoord
    •  Altijd gratis

  • Ook interessant:

    Ook interessant:

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Cookies op HigherLevel.nl

We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.