Burn Out en radeloos

[Hector Knutselaar]

Hallo.

Ten eerste ben ik een grote fan van deze forum. Al jaren lid maar post nooit. Voor privacy redenen heb ik besloten Mijn gegevens te wissen op deze account. Er zijn zeker een paar mensen hier die mij persoonlijk kennen.

 

Zoals de titel het al aangeeft ben ik radeloos en zoek advies. Een stappenplan om terug te vechten.

 

Ik ben sinds 2001 Zzp-er. Afgestudeerd in de cultureel sector als kunstenaar in 1997. Ik heb eerst jarenlang geëxposeerd in binnen en buitenland. Veel werk, weinig verdiensten aangezien ik altijd ongesubsidieerd te werk ging. Eigen keuze dat weet ik.

 

Een paar jaar later ben ik begonnen met het ontwerpen voor de music industry. Merchandise, Hoezen, Illustraties en zelf een heuse online winkeltje. Na een aantal jaren werd dit zelfs een begrip. Naast het exposeren en ook als muzikant actief in binnen en buitenland werd dit een full time gelegenheid. 7 dagen per week aan het werk of reizen naar het volgende optreden. Alles op eigen kracht. Geen booker, geen agent en geen subsidie.

 

In 2009 richtte ik een VOF en met behulp van een BBZ lening ging ik investeren. Immers hoe groter de inkoop hoe groter de marges zouden worden. Jullie raden het al. Crisis. Wellicht verkeerde keuzes. Uiteindelijk gaf ik in 2013 de VOF op en verloor alles inclusief mijn stock en belande met geen werk en veel schulden.

 

Ik ben nog steeds bezig op te krabbelen. Mijn huisarts roept al 2 jaar dat ik een burn out heb. Sinds November zoek ik hulp bij PsyQ (Nare herinneringen komen naar boven uit mijn jeugd. Ik ben in 1988 gevlucht naar NL). Ik heb woede aanvallen, depressief klachten, lichamelijk en geestelijk op. Ik zie mijn dochter, vriendin, ouders en vrienden al maanden niet meer.

 

Ik schrijf dit omdat ik niet meer weet waar ik kan beginnen. De instanties die ik bel zeggen niet zoveel te kunnen doen zolang ik mezelf als persoon niet failliet verklaar. Of zeggen helemaal niets. Ik kan niet eens aan een behandeling bij PsyQ beginnen omdat ik toch moet werken om o.a. mijn huur te betalen.

 

Ik hoop hier advies te kunnen krijgen. Waar heb ik recht op? Waar kan ik beginnen? Ik denk niet zo helder meer en zie de toekomst somber aan.

 

(Zucht. Schaam me ook dood)

 

[Ron van der Kolk]

Welkom terug, Hector. Vervelend voor je dat het niet goed gaat. Schamen hoeft in elk geval niet. Het is ook veel wat je voor je kiezen krijgt. Goed dat je de stap hebt genomen om om hulp te vragen, het lijkt me dat je dat ook nodig hebt.

 

Om de financiële problemen voor te blijven kan werken handig zijn, inderdaad. Maar niet zeven dagen per week. Geef jezelf de ruimte om tenminste een doordeweekse dag aan jezelf te werken en die ook beschikbaar te stellen voor psychologische hulp. Wordt niet als de houthakker die zegt: “Ik heb geen tijd om mijn zaag te slijpen, want ik moet nog zoveel bomen omzagen”. Of nog minder werken beter zou zijn, kan ik niet beoordelen.

 

Gezien je situatie is het niet ondenkbaar dat je zorgbehoefte kwalificeert als iets waarvoor vergoeding door je ziektekostenverzekering mogelijk is, waardoor behandeling je in elk geval geen extra geld kost. Hopelijk kan je huisarts je toch verder helpen en misschien is daar ook een praktijkondersteuner die met jou kan kijken welke hulp passend is. De huisarts kan concluderen dat je een burnout hebt, maar dat is het probleem niet; het probleem is dat je blijkbaar niet meer goed kunt functioneren.

 

Misschien is er iemand in je omgeving die samen met je naar de zakelijke beslommeringen kan kijken. Privé en zakelijk lopen door elkaar en beïnvloeden elkaar. Persoonlijk gaat het niet goed dus zakelijk ook niet, en vice versa. Probeer niet alles zelf op te lossen maar vraag mensen te helpen om overzicht te scheppen. Instanties gaan dat waarschijnlijk niet doen, die komen veelal pas in actie als het te laat is. Goed dat je daarom zelf aan de belt trekt. Doorploeteren lijkt me geen optie, dingen anders doen wel.

 

[Hector Knutselaar]

Dank je Ron. Nee ik moet me niet schamen. Maar toch erg onzeker geworden. Ik probeer zeker wat tijd voor mezelf te nemen. Bijvoorbeeld door weer te sporten.

Qua vergoedingen zit dit wel goed. het is alleen zo dat elke gesprek me werkelijk anderhalve dag kost. Ik stort helemaal in. En met een behandeling van 3 dag delen per week kan ik strx niet aan de slag.

 

Ik vraag me af welke mogelijkheiden er zijn om op adem te komen op het niveau van de gemeente, of welke instantie dan ook. De schulden zijn niet zo hoog want ik heb een hoop al afbetaald. Maar mijn energie is er niet meer.

[SE2012]

Beste Hector,

 

Ik kan mij enigszins voorstellen wat je doormaakt, heb namelijk ook in zo'n soort situatie gezeten. Ik weet niet waar je woont (PM maar als je wilt), dan wil ik je graag uitnodigen om een keer een koffie te doen en lekker te sparren over dingen die je dwars zitten en dingen die mij hadden geholpen. Misschien heb je er wat aan. En wellicht komt er wat concreets en praktisch uit. Succes in ieder geval en met tijd slijt alles (dooddoener, i know).

 

Ik ben per PM bereikbaar indien je dat wenst.

 

[Hector Knutselaar]

Hallo SE2012. Dank je. ik zal je vanvond een pm sturen.

[Christine]

(Zucht. Schaam me ook dood)

 

Dat moet je zeker niet doen. Nederland is een kut-land voor ondernemers die failliet gaan. Iedereen weet dat ondernemen gelijk staat met risico's nemen, maar als het dan een keer niet lukt dan krijg jij de shit. Je moet het jezelf niet kwalijk nemen, je gaat gewoon verder, en vroeg of laat kom je er weer bovenop. En dan ben je een stuk cynischer, een stuk makkelijker in het nemen van risico's, en je bent nergens meer bang voor.

[NECAnGeL]

Je hoeft je zekers niet te schamen en ik zit in de zelfde situatie met wat dingen. Heb naast mijn bedrijf ook een baan voor een paar uur maar sinds begin dit jaar zit ik thuis en werk nu weer een paar uur per week. Morgen toevallig weer naar de bedrijfsarts en die helpen mij wel maar loop ook al jaren bij psy want dit is niet de 1e keer.

 

Hoe je het financieel moet aanpakken weet ik niet zo goed maar ik reageer omdat je jezelf niet hoeft te schamen kerel. Uit eindelijk komt het goed maar dat heeft gewoon veel en veel tijd nodig.

 

Sterkte en suc6.

[Annedien Hoen]

Wat Christine zegt is helaas de stand van zaken in Nederland.

Daardoor kunnen we veel te diep vallen als het eens misgaat, ook door het stigma wat er rond 'falen' hangt.

 

Wat voor jou nu het belangrijkst is, is dat je als eerste die PTSS aanpakt. Je hebt een dubbele burnout: die van je zaken en die van het leven en dealen met de traumatische ervaringen. Ik neem ook aan dat je daardoor weinig sociaal vangnet hebt terwijl je dat hard nodig hebt nu het minder goed met je gaat. Je bent een survivor, dat is duidelijk (nogal krachtige persoonlijkheid, zelfstandig en creatief, zo te horen :-)) - maar ook die zijn wel eens op en moeten weer op krachten komen.

 

EMDR boekt zeer goede resultaten binnen een paar sessies, als je dát ergens kunt regelen (moet je toch lukken ook al ben je burnout ... een ritselaar blijft een ritselaar ;-) dan herstel je zeker sneller dan als je dat niet doet.

https://emdrtherapeuten.nl

 

De bestaande instanties hebben gewoon geen enkel benul van de psychologische configuratie én behoeften van zelfstandigen, daar word je dus ook niet echt beter van, doorgaans.

 

Hoe eerder je nu zelf weer de regie pakt in je leven, hoe beter. Hang een groot stuk papier aan de muur en mindmap je huidige uitdaging. De stress maakt je minder creatief en intelligent (is wetenschappelijk bewezen dat zulke zorgen je blokkeren) maar PAK. DE. REGIE.

En het is belangrijk dat je weer wat leuke dingen meemaakt en ervaart.

 

Ik weet hoe het is en bied je graag aan dat je een keer naar Leiden komt (als geld voor de trein of benzine een probleem is komen we daar wel uit) en ik je help orde op zaken te stellen. Ik denk dat zelfstandigen elkaar door dit soort shit heen moeten helpen.

 

En fuck die schaamte. Dit wordt een prachtige battle scar, wij zijn helden!

 

[geanonimiseerd__]

Het is achteraf nooit zo erg als het op dit moment lijkt.

En jezelf meer "aandoeningen" aanpraten waar je hulp voor nodig denkt te hebben is zeker niet de juiste weg want dan ga je door een nog groter dal.

 

Erger nog is als je anderen je dit laat aanpraten.

 

Neem een rustperiode, helemaal niets doen, geen zorgen maken. Thee drinken, lekker uitslapen en zodra een negatieve gedachte komt gelijk de kop in drukken en aandacht op iets anders.

 

Kan een week zijn, maand of maanden. Wat je nodig hebt neem je en je voelt zelf aan wanneer het opklaart.

 

Probeer de weg terug te vinden naar die kracht van binnen, de passie voor je werk en het verleden het verleden laten.

 

Blijf in gesprek met hulpverleners maar kom niet in een echt behandeltraject. Daar zijn er al velen aan kopje onder gegaan.

 

Hakken doe je met een bijl en van dik hout zaag je planken.

Wil je uit het dal komen dan is dat een kwestie van hakken en zagen. gaan met die banaan.

Die motivatie en uitstraling brengt toekomst.

 

Lees hierboven dat NL zo slecht is.. boehoehoe wat een onzin. Moet je in bijna elk ander land eens gaan kijken zou ik zeggen.

 

Misschien niet wat de meesten als advies zullen geven maar er is een gezegde: when you are in a hole, stop digging! rug recht, nooit de schuld ergens anders leggen, leren van jouw fouten, vergeten en pak die bijl op om het gevecht met de toekomst aan te gaan.

 

Wel top overigens de hulp die je hier wordt aangerijkt op HL!

[harmvanwijk]

Wat mij enorm heeft geholpen is de WHM en ik heb veel positieve ervaringen gehoord door de combinatie van ademhaling, ontspanning en koudetraining...inmiddels ook wetenschappelijk aangetoond...zie onder andere http://www.innerfire.nl/gastenboek

 

What doesn't kill you makes you stronger !

 

Sterkte!!

 

 

 

[Tom D.]

Hoi, wat een verhaal. Ik zal je toch aanbevelen om hulp bij je dochter, vriendin, ouders en vrienden te zoeken en daar te beginnen. je mag je best schamen maar familie en vrienden kennen geen schaamte. Instanties zijn instanties. Family & Friends zijn denk ik beter in jou situatie.

 

Sterkte!