• 0

Bedrijfsopvolging: Vader wil niet overdragen.

Hoi,

 

Helaas is er in ons bedrijfje (15 man) herrie ontstaan. Sinds 2014 ben ik de beoogde opvolger van mijn vader. Hij heeft het bedrijf 25 jaar geleden zelf opgebouwd en draait tegenwoordig goed.

Het is echt zijn kindje en het bepaalt in sterke mate zijn identiteit ook.

Inmiddels is mijn vader 67 1/2, maar weet van geen overdragen.

Hij verzint allerlei uitvluchten om het uit te stellen. 6 maanden geleden is het personeel op de hoogte gebracht van de overdracht. Ik had de verwachting dat mijn vader zou stoppen met het overdragen van taken (of taakjes...) en in plaats daarvan verantwoordelijkheden zou overdragen.

Dat zou dan prima kunnen door het bedrijf op te delen in Functionele gebieden als HR, ICT, Sales, etc, etc. en dat ik dan telkens een tak erbij zou krijgen.

Maar dat kan en wil hij niet!

Hij wil nog meebeslissen over de kleur van het toiletpapier op ons toilet!

Daarnaast probeert hij mij zwart te maken en eens even goed te vertellen dat ik het allemaal nog niet kan. Het voert te ver omdat allemaal hier uit de doeken te doen, maar dat is niet wat er werkelijk speelt. Hij verzint van alles om tijd te rekken.

Ik ben geen psycholoog, maar mijn vader lijkt erg veel narcistische kenmerken te bezitten.

 

Al met al is er een verziekte sfeer ontstaan, ook binnen de familie. Ik zit met mijn handen in het haar en kijk vol ongeloof terug hoe dit alles heeft kunnen ontstaan. 20 jaar werk ik er zonder 1 wanklank van mijn vader ontvangen te hebben en nu dit!

 

Is er iemand die dit herkent en mij hierin kan adviseren?

 

Dank!

 

[verandering: titel]

 

Link naar reactie

Aanbevolen berichten

  • 0

Afscheid nemen doet pijn. Stel je voor dat je jarenlang alles hebt mogen bepalen, tot de kleur van het toiletpapier aan toe. Vervolgens is daar de jonge hond die letterlijk staat te popelen om dat allemaal af te nemen en het even op zijn manier te gaan doen. Misschien ga je wel gewoon te snel en is het juist belangrijk om nu je vader de tijd te gunnen. Is er al een gesprek geweest?

 

ps: geen ervaring mee, dus puur op onderbuikgevoel

Link naar reactie
  • 0

ik zou eerst proberen een goed gesprek met je vader aan te gaan, waarbij je even (AL!) je frustraties in de koelkast zet, maar vooral op zoek gaat naar een manier en plan om de overdracht op gang te krijgen zoals je vader dat in gedachten heeft.

 

Per slot van rekening IS het ook zijn kindje en zal de overdracht echt nog op zijn manier moeten.

 

Eventueel kun je in dat gesprek ook voorstellen om er professionele begeleiding voor in te schakelen.

 

Commerciële ondersteuning nodig? Theuws.com

Link naar reactie
  • 0
In Memoriam
Retired Mod     11,3k 479

Familieruzies ontstaan door bedrijfsissues. Klinkt mij bekent in de oren.

 

Je vader wil niet en jij vindt dat hij moet?

Waarom moet je vader overdragen? Is dat zo afgesproken? Hij is >67. Als hij nog fit is, kan hij het bedrijf voortzetten. Misschien dat je vader zich in het nauw gedreven voelt? Omdat jij vindt dat hij moet overdragen. Hij door onmacht meldt dat jij nog niet zo ver bent om het van hem over te nemen. Puur om dat hij nog geen afscheid wil nemen en niet omdat hij dit écht van mening is?

 

Met frustraties en vervolgens boosheid en familieruzie los je niets op. Laat je niet leiden door emoties. Jij wil, je vader wil (nog) niet. Je zin doordrijven lijkt mij hier de slechtste optie.

 

Is er geen goede tussenweg te bedenken? Dat je vader zich wel met het bedrijf blijft bemoeien en dat jij nieuwe ideeën aandraagt voor de bedrijfsvoering, waarin hij ook zijn enthousiasme kwijt kan. Dit, om er zo voor te zorgen dat als je vader tzt wel wil overdragen dat het bedrijf een mooie (familie)toekomst heeft.

 

Is er daarnaast wel al juridisch nagedacht over bedrijfsovername/erfenis en is dit op papier gezet? Dat jij dan de aangewezen persoon bent, en niet een ander familielid?

 

Netwerken: Het gaat er niet om wie je bent, maar wie je kent !

Link naar reactie
  • 0

Al eens overwogen om zelf ergens anders te gaan werken?

 

Misschien is de narcist aan de leiding minder een probleem dan die stampvoetende kroonprins(es) die aanspraak maakt op de troon. Ga elders aan de slag. Kijk of je weer wat onderling respect in de familie kan brengen.

 

Hiep hiep hoera: honderd jaar A4  :partying-face:  (DIN = Duits Instituut voor Normalisatie)

Link naar reactie
  • 0

Je zou kunnen starten met begrip te hebben voor je vaders gevoel en zijn 'kritiek' serieus te nemen. Of zijn gevoelens nu terecht zijn of niet dat maakt niet zo veel uit. De machtsstrijd waar jullie in zitten en waar jij gezien je post net zo hard in meedoet gaat waarschijnlijk alleen maar verliezers opleveren. Dit tij moet keren, voor jou de kans om jezelf te bewijzen. Niet door je in de strijd te werpen maar door met het bedrijfsbelang voorop naar een oplossing te zoeken. De kans is groot dat een externe partij daarbij kan helpen, dat moet dan wel iemand zijn die jullie beiden vertrouwen. Als jullie niemand in de omgeving hebben dan zou je ondernemers klankbord kunnen inschakelen. Een ervaren ondernemer, die ditzelfde traject heeft doorstaan maar dan vanaf je vaders kant kan daarin wellicht tot steun zijn.

 

ahqbeheer: participatie, vastgoed, advies en coaching

www.websitevanons.nl leverancier van brand spinazie

Link naar reactie
  • 0

20 jaar werk ik er zonder 1 wanklank van mijn vader ontvangen te hebben en nu dit!

Bij dit soort onverklaarbare gedragsveranderingen zou ik ook medische oorzaken niet uitsluiten.

 

Goede aanvulling, het zou zomaar kunnen dat er meer speelt.

 

Persoonlijk denk ik eerder dat het komt doordat de vader zich wellicht opgejaagd voelt en nog niet klaar is om afscheid te nemen.

Dat proces zou ik niet haasten maar in gesprek gaan en zoeken naar een oplossing die werkt voor beiden.

 

Link naar reactie
  • 0

Dank allemaal voor het meedenken!

 

Enkele aanvullingen/onderstrepingen op mijn eerste verhaal is denk ik wel op zijn plaats:

*) het personeel is op de hoogte van de wisseling van leiding, dus dat ligt vast.

*) er is een vooraanstaand/groot accountantskantoor bij betrokken, maar ik twijfel of zij de juiste expertise in huis hebben.

*) waarom? zij onderzoeken niet of er wel voldoende goesting is om het bedrijf over te dragen en of de DGA er wel aan toe is. Laten we zeggen een 0-meting.

*) het proces loopt al vanaf medio 2013....Toen heb ik de wens uitgesproken, toen het onderwerp voorbij kwam. Sinds 2014 met een accountantskantoor erbij.

*) overigens hebben zij wel vastgesteld dat niet het bedrijfsbelang voorop gaat bij mijn vader, maar zijn eigen wil om door te gaan.

*) het is niet zo dat ik "snel" zou willen, maar je wat moet je als je vader het personeel het vertelt en jij moet nog 3 jaar op je handen zitten?

*) mijn vader ervaart het zo dat ik het van hem afpak.

*) daarentegen heb ik aangegeven dat ik graag zou zien dat hij de ambassadeursrol zou oppakken ( typering volgens ING )

dus langzaam afbouwen, stukje voor stukje, tot het niveau van Ambassadeur

*) reactie van mijn vader: ik ga niet op mijn 70 nog onder iemand functioneren. (dit duidt op type Monarch)

*) het is een misvatting om lichamelijke gezondheid als maatstaf te laten gelden. Abel Slippens (Sligro) zegt dat na je 60e de vitaliteit van ondernemen aan het afnemen is.

*) een tussenweg lijkt niet te kunnen, het is alles of niets.

*) wat voor mij niet te verkroppen is, is dat mijn vader mij zwart maakt! Bij het personeel en bij de accountant.

 

Tot slot:

*) ik voel mij erg machteloos, er wordt van je verlangd dat je de zaak gaat leiden, maar ik moet nog 3 jaar wachten.

Tijdens die periode mag ik ook nergens over beslissen.

*) er bekruipt mij steeds meer een gevoel dat er iets in zijn geest niet functioneert, waardoor het sowieso niet binnen het bereik ligt van mijn vader om verantwoord over te dragen.

*) dus medische complicaties.

Link naar reactie
  • 1

Hij heeft het bedrijf 25 jaar geleden zelf opgebouwd en draait tegenwoordig goed.

Het is echt zijn kindje en het bepaalt in sterke mate zijn identiteit ook.

Inmiddels is mijn vader 67 1/2, maar weet van geen overdragen.

(...)

Hij verzint allerlei uitvluchten om het uit te stellen.

(...)

Hij verzint van alles om tijd te rekken.

Het bedrijf is zijn kindje, zijn zingeving; het is heel normaal dat het moeilijk is om los te laten. Als je dat kunt begrijpen en respecteren, dan ben je al heel ver. Praat er eens met je vader over en toon begrip voor zijn situatie. Het is niet makkelijk om na 25 jaar ondernemen achter de geraniums te gaan zitten. Dat heeft niets met narcisme of medische oorzaken te maken. Het is afscheid, en dat is verdomd moeilijk. Sommige mensen, zoals misschien je vader, zal het nooit lukken om afscheid te nemen van zoiets. Accepteer dat en probeer je niet je vader te veranderen. Stel je verwachtingen bij en overweeg elders te gaan werken om jezelf een hoop frustratie te besparen.

 

Aanvulling: ik typte bovenstaande alinea voor dat je bovenstaande aanvullingen plaatste. Die aanvullingen onderstrepen in mijn ogen mijn reactie. Je vader staat er anders in dan jij graag zou willen, en dat is groter dan jij kunt veranderen. Dat maakt je vader nog niet slecht of ziek, het is heel natuurlijk. Stop je vader niet in hokjes op basis van managementmodellen of uitspraken van een baasje van Sligro. Hij is boven alles je vader, een mens. Een mens die moeite heeft met loslaten van zijn zingeving en levenswerk.

 

Suggestie: een goed gesprek met je vader, eventueel met onafhankelijke begeleiding door een mediator.

Met vriendelijke groet, Ron van der Kolk MSc MBA

 

Ik werk via Inflection als interimmanager voor de publieke sector aan betere

dienstverlening, bedrijfsvoering & informatievoorziening door de overheid. 

Link naar reactie
  • 0

Lastige situatie en - hoewel in een iets andere setting - voor mij heel herkenbaar. Op basis van mijn ervaringen ga ik een ander advies dan alle hierboven geven in de vorm van een vraag: "Wat heb jij liever: 1. een zeurende pijn die jou lange tijd privé en zakelijk ernstig beperkt of 2. een korte, maar hevige pijn?"

 

Als je gesprekken en de weg van de geleidelijkheid kiest om zo de overdracht te bewerkstelligen, kies je voor het eerste: veel en nog lange tijd gezeur, zowel zakelijk als privé. Als je echter de korte klap wil maken, dan kies je voor de confrontatie op basis van de harde afspraken die indertijd blijkbaar over de overdracht zijn gemaakt.

 

Kies je voor die laatste optie, dan maak je jouw vader in één ruk los van het bedrijf, maar blijft er privé het nodige te lijmen. Kies je de eerste optie, dan heb je er nog héél lang last van en is de kans op escalatie zowel zakelijk als privé aanwezig. Bij de tweede optie moet je je vader door een periode van rouw (laten) begeleiden en aan de heropbouw van de privé relatie werken.

 

Naar mijn bescheiden mening zijn er, op basis van jouw kant van het verhaal, niet meer smaken.

Succes & Groet, 

Hans (J.H.) van den Bergh MSc BEc

HL-Deelnemer en -Moderator I Social Designer I Consultant Communicatie -, Innovatie - en Marketing-Strategie I Ontwerpend Onderzoeker Gediplomeerd Specialist Arbeidsrecht  Bedrijfsidee? Toets het gratis: HIERMEE!

Link naar reactie
  • 0

*) het proces loopt al vanaf medio 2013....Toen heb ik de wens uitgesproken, toen het onderwerp voorbij kwam. Sinds 2014 met een accountantskantoor erbij.

<...>

*) mijn vader ervaart het zo dat ik het van hem afpak.

In het drastische scenario ontbreekt nog de variant dat de kroonprins in één ruk van het bedrijf verlost wordt. In al die lijstjes lees ik nergens over een de wens van vader om het bedrijf aan zoonlief over te dragen.

 

Wie bezit de aandelen eigenlijk? Speelt dit drama zich af in België?

 

Hiep hiep hoera: honderd jaar A4  :partying-face:  (DIN = Duits Instituut voor Normalisatie)

Link naar reactie
  • 0

Veel reacties zijn enigszins vertroetelend en beschermend richting mijn vader.

Dat aspect begrijp ik.

Voor hem is het een enorme omschakeling, loslaten, scheiden, geraniums, etc, etc.

Voor mij geldt dat ook, maar omgekeerd: juist aanpakken i.p.v. loslaten. Dat is natuurlijk leuker, maar laten we niet vergeten: het is ook verantwoordelijkheid.

 

In de basis kan een DGA alles tegenhouden. Hij is en blijft de baas.

Een opvolger het niets in te brengen dan lege briefjes.

De macht en derhalve de sleutel voor dit proces liggen in handen van de DGA. Zo is het nu eenmaal.

 

Heeft de DGA besloten om over te gaan dragen ( en dat is verteld aan het personeel ), dan gaat bovenstaand uitgangspunt kantelen. Dat kan niet anders, anders werkt dit proces niet.

 

Welnu, de DGA zal zich in deze fase af moeten vragen:

Welke plicht heb ik om de overdracht te faciliteren

De opvolger daarentegen moet te kennen geven welk recht hij heeft om bepaalde zaken over te nemen.

 

Beide houdingen zullen het bedrijfsbelang moeten dienen.

En dit is precies waar ik voortdurend tegenaan loop: mijn vader wil deze rol niet spelen.

 

Ik ben er daarom van overtuigd dat een adviseur zo'n DGA meer moeten overtuigen van het feit dat zij:

*) de sleutel in handen hebben

*) dan ook de wil moeten tonen, in woorden en daden.

 

Per slot van rekening getuigt het van wijsheid als je weet wanneer je los moet laten.

Maar het getuigt van moed als je het ook daadwerkelijk doet!

 

Ben benieuwd wat jullie van dit uitgangspunt vinden...

Link naar reactie
  • 0

Beste Jacobus,

 

Welkom op Higherlevel! (Dat was ik nog vergeten, sorry.)

Ben benieuwd wat jullie van dit uitgangspunt vinden...

Wat heb je nu aan meningen op een forum over jouw mening over je vader? >;(

 

Wil je graag hier je gelijk halen of wil je graag een open gesprek met je vader en samen proberen een gezamenlijke oplossing te vinden voor een gezamenlijk probleem? Je bent heel overtuigd van je mening en wil via een adviseur je vader overtuigen, maar dat lijkt me geen goede route. Stop met bedenken wat je vader allemaal "moet" van jou, want dat helpt echt niet. Je graaft je in en de afstand tot je vader wordt daarmee alleen maar groter; zo kom je juist verder van de oplossing in plaats van dichterbij.

 

Als je meent dat er een duidelijke (al dan niet schriftelijke) overeenkomst tussen je vader en jou is ontstaan kun je eventueel vorderen dat je vader alsnog deze overeenkomst nakomt. Maar dan heb je wel een heel ander soort traject, waarbij de uitkomst ook niet bepaald zeker is. Het zal je vader in elk geval niet veranderen en, naar ik zo inschat, waarschijnlijk ook niet brengen wat je ervan verwacht.

 

Met vriendelijke groet, Ron van der Kolk MSc MBA

 

Ik werk via Inflection als interimmanager voor de publieke sector aan betere

dienstverlening, bedrijfsvoering & informatievoorziening door de overheid. 

Link naar reactie
  • 0

Veel reacties zijn enigszins vertroetelend en beschermend richting mijn vader.

Dat aspect begrijp ik.

Heb je veel broers en zussen?

 

Overweeg om alvast je afscheid aan te kondigen. Over een maand of drie. Mooi feestje, ergens in april of mei. Plan dat ook echt. Treed terug. Ook om de relatie met je vader te herstellen en het respect te herwinnen.

 

En zie dan hoe de dynamiek zich ontwikkelt.

 

 

Hiep hiep hoera: honderd jaar A4  :partying-face:  (DIN = Duits Instituut voor Normalisatie)

Link naar reactie
  • 0

Overweeg om alvast je afscheid aan te kondigen. Over een maand of drie. Mooi feestje, ergens in april of mei. Plan dat ook echt. Treed terug. Ook om de relatie met je vader te herstellen en het respect te herwinnen.

 

En zie dan hoe de dynamiek zich ontwikkelt.

Dat lijkt me eigenlijk wel een hele goede stap. "Ik ben klaar om een stap voorwaarts te maken, maar ik heb het gevoel dat jij nog niet klaar bent om een stap terug te doen. Dat respecteer ik, en daarom doe ik een stap zijwaarts. Zo kan ik toch verder en heb jij de ruimte om af te maken waar je aan begonnen bent, op jouw manier." Het is precies het omgekeerde van de druk die je nu zelf en via adviseurs op je vader uitoefent.

 

Met vriendelijke groet, Ron van der Kolk MSc MBA

 

Ik werk via Inflection als interimmanager voor de publieke sector aan betere

dienstverlening, bedrijfsvoering & informatievoorziening door de overheid. 

Link naar reactie
  • 0

Je zou haast denken dat je (prins) Charles heet.

 

Zoals ik het lees is je vader enig aandeelhouder en directeur (dga). Jij bent een medewerker van de BV. Nu praat jij over bedrijfsopvolging. Maar dat betekent dat je vader er meteen uit gaat.

 

Er zijn zoveel stappen die je eerst kan doen.

Als enig aandeelhouder kan hij je als mededirecteur aanstellen met beperkte bevoegdheden. Als aandeelhouder kan je vader dan nog steeds bepalen.

 

Ben je goed in boekhouden, stel een CFO positie voor. Ben je een verkoper, salesdirecteur. Ik zeg maar wat. Zo kan hij gerichte doelstellingen bepalen die jij moet realiseren.

 

Maar het kan zijn dat ik het verkeerd lees, maar ik zou als ik jou was proberen te denken vanuit zijn positie (je hebt geen keus). Zie het als het uitlenen van je auto of zoiets.

Met vriendelijke groet,

Hermes Ratgers

Link naar reactie
  • 0

Ik ben aangesteld als: Aankomend Algemeen Directeur.

 

Vele stappen zijn voorgesteld:

Een stuk ICT

Een stuk HR

Een stuk Finance

 

maar ik krijg enkel taken.

 

Deelbeslissingen neemt hij zelf, eindbeslissingen. Kortom, 4 handen aan 1 stuur!

Eerst zegt hij: regel maar een nieuwe medewerker.

Dan ga ik daarmee aan de slag, in de overtuiging dat ik de handen vrij heb.

Zegt hij vervolgens als er twee kandidaten over zijn: het mag geen vrouw worden.

Kijk, en dat kan niet, zoiets meldt je dan vooraf.

En zo gaat het o-v-er-a-l en telkens weer.

 

Mijn slotsom: hij kan het simpelweg niet.

 

Link naar reactie
  • 0

Mijn slotsom: hij kan het simpelweg niet.

Als je al weet dat hij het niet kan en niet wil, waarom probeer je hem dan nog te veranderen?

 

“Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen; geef me de sereniteit om te accepteren wat ik niet kan veranderen en geef me de wijsheid om het verschil tussen beide te zien.”

 

Franciscus van Assisi

 

Met vriendelijke groet, Ron van der Kolk MSc MBA

 

Ik werk via Inflection als interimmanager voor de publieke sector aan betere

dienstverlening, bedrijfsvoering & informatievoorziening door de overheid. 

Link naar reactie
  • 0

Jeetje, wat neemt iedereen snel positie in al dan niet vergezeld van clichés.

 

Het lijkt me wel erg snel om gelijk al aan te sturen op vertrek, ook als dreiging.

Het daadwerkelijk doen lijkt me door geen van de partijen gewenst.

 

Wat betekent de overdracht eigenlijk in jullie afspraken:

- je inschrijving als (enige) beslissingsbevoegde persoon over de rechtspersoon bij de Kvk?

- overdracht van aandelen?

- zich terugtrekken uit de dagelijkse operationele zaken?

Volgens mij het laatste wat ook gelijk de minst duidelijke wijze van overdragen is.

 

Ik zou om te beginnen je vader eens constructief en goedbedoelend vragen hoe hij zelf de overdracht van de door jou genoemde zaken voor zich ziet. Dat is gelijk ook een indirecte manier om hem weer te laten inzien dat er vroeg of laat spijkers met koppen geslagen moet worden, van belang voor alle betrokken partijen, niet in de laatste plaats de klanten.

Link naar reactie
  • 0

Jeetje, wat neemt iedereen snel positie in al dan niet vergezeld van clichés.

Vraagsteller vraagt om verschillende meningen en is zelf het meest stellig in het innemen van een positie.

 

Het lijkt me wel erg snel om gelijk al aan te sturen op vertrek, ook als dreiging.

Dreigen is negatief, ruimte geven is positief. Misschien kun je de suggestie van TwaBla ook anders lezen?

 

Het daadwerkelijk doen lijkt me door geen van de partijen gewenst.

Waarom niet? Misschien is het wel de beste oplossing, wie zal het zeggen.

 

Ik zou om te beginnen je vader eens constructief en goedbedoelend vragen hoe hij zelf de overdracht van de door jou genoemde zaken voor zich ziet.

Je mag vinden dat ik te snel positie inneem, maar zie dan dat mijn eerste advies in dit draadje aan vraagsteller was om geen positie in te nemen maar in gesprek te gaan met vader. Vraagsteller is daar niet op ingegaan.

 

Dat is gelijk ook een indirecte manier om hem weer te laten inzien dat er vroeg of laat spijkers met koppen geslagen moet worden

Dat lijkt vraagsteller wel: "vader moet inzien dat..." Maar vader moet helemaal niks!

 

Met vriendelijke groet, Ron van der Kolk MSc MBA

 

Ik werk via Inflection als interimmanager voor de publieke sector aan betere

dienstverlening, bedrijfsvoering & informatievoorziening door de overheid. 

Link naar reactie
  • 0

Ik herken wel wat in je vader. Ik ben ook al jaren bezig om iemand te vinden die mijn taken kan overnemen. Ik ben bijna 63 en zou wel rustiger aan willen gaan doen. De laatste 7 jaar ben ik bezig geweest om goede mensen te vinden die de sales en het uitvoerende werk konden gaan oppikken. Sinds een jaar is iedereen die ik had aangetrokken vertrokken, omdat ze de verkoop toch niet voor elkaar kregen.

Nu ben ik zo lang het maar weer zelf gaan doen.

 

Dus kan het best zijn dat je jouw eigen kunnen overschat en jouw vader dit ziet en zich daar zorgen om maakt. Het bedrijfsbelang lijkt mij te prevaleren.

Link naar reactie
  • 0

Ik ben aangesteld als: Aankomend Algemeen Directeur.

En zo gaat het o-v-er-a-l en telkens weer.

Mijn slotsom: hij kan het simpelweg niet.

 

 

Al met al is er een verziekte sfeer ontstaan, ook binnen de familie

 

Je vader kan simpelweg het bedrijf nog niet overdragen.

 

Makkelijk gezegd, laat het even met rust, trek je handen er even vanaf.

 

Als je nu je vader er van los rukt, houdt hij feeling met de 15 man/vrouw personeel, elke fout die je maakt, en die ga je maken, wordt uitvergroot en krijg je alsnog te horen. Je bent ook je broodnodige adviseur kwijt, er wordt in het bedrijf nog over je gesproken, je gezag wordt ondermijnd.

 

Blijf tot de dag komt, Aankomend Algemeen Directeur, schik je erin dat je nog geen eindverantwoording krijgt en hou er plezier in.

 

Of ga tijdelijk ergens anders werken, dit ga je echt niet volhouden.

 

Mijn mening, vanaf de zijlijn. ;)

Link naar reactie
  • 0

Jeetje, wat neemt iedereen snel positie in al dan niet vergezeld van clichés.

Vraagsteller vraagt om verschillende meningen en is zelf het meest stellig in het innemen van een positie.

Er zijn afspraken gemaakt, het personeel is ingelicht en een accountantsbureau ingeschakeld wat al jaren hiermee aan het werk is. Dat is i.i.g. een situatie die duidelijkheid vraagt dus dat lijkt me terecht.

 

Het lijkt me wel erg snel om gelijk al aan te sturen op vertrek, ook als dreiging.

Dreigen is negatief, ruimte geven is positief. Misschien kun je de suggestie van TwaBla ook anders lezen?

Terugtreden en dan weer terugkomen? Dat moet toch efficiënter kunnen...

Hier hebben alleen adviseurs, accountants en andere tussenpartijen baat bij; dingen moeten uitgesproken worden zodat overhaaste beslissingen en onnodige stappen achterwege kunnen blijven. Het kan ook zo zijn dat het hele proces wordt uit- of afgesteld, maar dan in goed overleg.

 

Het daadwerkelijk doen lijkt me door geen van de partijen gewenst.

Waarom niet? Misschien is het wel de beste oplossing, wie zal het zeggen.

Als de intenties van beide partijen met elkaar dezelfde zijn kan uit elkaar gaan toch niet de beste oplossing zijn?

 

Ik zou om te beginnen je vader eens constructief en goedbedoelend vragen hoe hij zelf de overdracht van de door jou genoemde zaken voor zich ziet.

Je mag vinden dat ik te snel positie inneem, maar zie dan dat mijn eerste advies in dit draadje aan vraagsteller was om geen positie in te nemen maar in gesprek te gaan met vader. Vraagsteller is daar niet op ingegaan.

Dat is waar.

 

Dat is gelijk ook een indirecte manier om hem weer te laten inzien dat er vroeg of laat spijkers met koppen geslagen moet worden

Dat lijkt vraagsteller wel: "vader moet inzien dat..." Maar vader moet helemaal niks!

Typerend weer; juridisch gezien niet (waarschijnlijk) maar moreel wel.

Zie hierboven, er is een weg ingeslagen wat de vrijblijvendheid toch wel beperkt heeft; óf zie af van de ingezette overdracht af óf wordt concreet ermee.

 

Link naar reactie
  • 0

Haantjesgedrag. Uit het taalgebruik blijkt dat het respect van zoon voor vader weg is. En daarmee ook het zelfrespect. Als de zoon respectvol opzij treedt, krijgt vader de ruimte om zonder familiedruk over de opvolging te beslissen.

 

Zie ook Forrest Mars versus Frank Mars en drie generaties Bos bij Bosal (netjes overgetikt van het FD door iemand bij Management Team).

 

Hiep hiep hoera: honderd jaar A4  :partying-face:  (DIN = Duits Instituut voor Normalisatie)

Link naar reactie
Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
Hide Sidebar
  • Wil je onze Nieuwsflits ontvangen?
    Deze verzenden we elk kwartaal.

  • Wie is er online?
    7 leden, 227 Gasten

  • Breng jouw businessplan naar een higher level!

    Op dit forum worden alle onderwerpen m.b.t. ondernemerschap besproken.

    • Stel jouw ondernemersvragen
    • Antwoorden/oplossingen van collega ondernemers
    • > 75.000 geregistreerde leden
    • > 100.000 bezoekers per maand
    • 24/7 bereikbaar / binnen < 6 uur antwoord
    •  Altijd gratis

  • Ook interessant:

    Ook interessant:

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Cookies op HigherLevel.nl

We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.