Bedrijfsopvolging: Vader wil niet overdragen.

[jacobus75]

Hoi,

 

Helaas is er in ons bedrijfje (15 man) herrie ontstaan. Sinds 2014 ben ik de beoogde opvolger van mijn vader. Hij heeft het bedrijf 25 jaar geleden zelf opgebouwd en draait tegenwoordig goed.

Het is echt zijn kindje en het bepaalt in sterke mate zijn identiteit ook.

Inmiddels is mijn vader 67 1/2, maar weet van geen overdragen.

Hij verzint allerlei uitvluchten om het uit te stellen. 6 maanden geleden is het personeel op de hoogte gebracht van de overdracht. Ik had de verwachting dat mijn vader zou stoppen met het overdragen van taken (of taakjes...) en in plaats daarvan verantwoordelijkheden zou overdragen.

Dat zou dan prima kunnen door het bedrijf op te delen in Functionele gebieden als HR, ICT, Sales, etc, etc. en dat ik dan telkens een tak erbij zou krijgen.

Maar dat kan en wil hij niet!

Hij wil nog meebeslissen over de kleur van het toiletpapier op ons toilet!

Daarnaast probeert hij mij zwart te maken en eens even goed te vertellen dat ik het allemaal nog niet kan. Het voert te ver omdat allemaal hier uit de doeken te doen, maar dat is niet wat er werkelijk speelt. Hij verzint van alles om tijd te rekken.

Ik ben geen psycholoog, maar mijn vader lijkt erg veel narcistische kenmerken te bezitten.

 

Al met al is er een verziekte sfeer ontstaan, ook binnen de familie. Ik zit met mijn handen in het haar en kijk vol ongeloof terug hoe dit alles heeft kunnen ontstaan. 20 jaar werk ik er zonder 1 wanklank van mijn vader ontvangen te hebben en nu dit!

 

Is er iemand die dit herkent en mij hierin kan adviseren?

 

Dank!

 

[verandering: titel]

 

[Highio]

Beste,

 

kennen jullie (jij en je vader dus) Familiebedrijven Nederland? Allicht kan zo'n netwerk of organisatie jullie beider perspectief verbreden? Erkenning en een luisterend oor bieden? Of zelfs concreet een zaakbegeleider leveren?

 

Ik lees juist dat zij de komende tijd diverse introductie- en kennismakingsevenementen organiseren...

 

Groet,

 

Highio

 

[Limerik]

Jij blijft maar drammen dat je gelijk hebt. Bij gevoelszaken heb je echter nooit gelijk. Maar dat voel jij nog niet aan.

[Ron van der Kolk]

Terugtreden en dan weer terugkomen? Dat moet toch efficiënter kunnen...

Het gaat hier niet om efficiënte, maar om mensen en emoties. Vraagsteller vindt het allemaal te lang duren en wil het er doorduwen. Dat heeft echter precies het tegenovergestelde effect van wat wordt beoogd: hoe harde hij duwt, hoe stroever het gaat. Verandermanagement in een notendop, zou je kunnen zeggen.

 

Langzamer duwen is niet de oplossing. Dat is even stoppen met duwen. Tijd en ruimte geven aan de emoties, zowel die van vader als van vraagsteller. Zowel vader als vraagsteller moeten de kans krijgen om hun twijfels, frustraties en andere emoties even met elkaar te delen, niet met accountants of een forum.

 

Samen een weekendje weg of een lange wandeling. Niet met als doel iets op te lossen (als een snelkookpan), maar om in alle vrijheid te uiten hoe de status quo en de toekomstplannen op dit moment eigenlijk voelen. Als dat lukt kan het hele mooie dingen opleveren. Lukt dat niet, dan kun je ook je conclusie trekken.

 

Het kan ook zo zijn dat het hele proces wordt uit- of afgesteld, maar dan in goed overleg.

Vraagsteller reageert niet op de suggestie dat goede overleg eens te gaan voeren.

 

Als de intenties van beide partijen met elkaar dezelfde zijn kan uit elkaar gaan toch niet de beste oplossing zijn?

Het is hier ten eerste maar de vraag of de intenties nog wel hetzelfde zijn en ten tweede de vraag of de intenties überhaupt wel realiseerbaar zijn. Daarom is dat gesprek ook zo belangrijk, om te voelen of het nog wel past.

 

Typerend weer; juridisch gezien niet (waarschijnlijk) maar moreel wel.

De opvatting dat iemand moreel gezien iets zou moeten is meer een mening dan een feit. Op dat meningsverschil zit een kloof tussen vader en vraagsteller. Vader om de oren slaan met een vermeende morele verplichting lost hier op geen enkele manier het achterliggende probleem op.

 

[kloek]

Emotie. Soms moet je alle kanten gezien hebben om toch bij het oorspronkelijke idee/plan uit te komen.

 

In een andere branche, toen de welstandscommissie nog een eiland was. Zo vaak gezien dat plannen werden ingediend, afgekeurd: te geel. Nieuw plan, afgekeurd, te blauw. Nieuw plan, afgekeurd, te rood. Vervolgens het eerste ontwerp ingediend: goed! Dan vraag je je af, wat het is. Incompetentie? Vast niet, of niet volledig. Maar emotie in combinatie met context (meerdere inzichten)? Ja, volledig!

 

Ander voorbeeld, meerdere malen meegemaakt. Vaak voor de lastige Duitse klanten. Collega bedient de klant van advies, advies afgekeurd, en stuur maar andere adviseur, deze kan er niets van. Vervolgens kom ik, zelfde advies: goed. Het idee had blijkbaar even nodig om in te weken. Ook omgekeerd meegemaakt, mijn advies afgekeurd, hetzelfde advies van mijn collega goedgekeurd. Naast tijd voor inzinking van de oplossing, speelde mee dat mijn collega en ik cultureel anders zijn. Voor de klant bezien, advies vanuit twee verschillende hoeken, toch hetzelfde advies. Tja, zou het advies dan toch goed zijn...?

 

Ik denk dat je vader die verschillende versies van uittreding/overdracht nog helemaal niet heeft gerealiseerd. Ook consequenties niet. Misschien helpt het om hem de alternatieven te laten realiseren. Als jij terug treed, en zijn kindje wordt aan de hoogste bieder verkocht. Wat zou er over zijn na 5-10 jaar? Zou hij daarvan gelukkig worden?

 

Er zijn adviseurs die dit voor hun dagelijkse werk doen. Het heeft weinig te maken met procedures of het werk zelf, maar alles met wat tussen de oren zit: trots, welwillendheid, inzicht, zingeving. Daar kun jij dus niet veel aan veranderen. Ga eens op zoek naar een adviseur. En houdt in gedachten dat je misschien wel 3 adviseurs moet langssturen, voordat je vader iemand treft die hem op de juiste manier kan prikkelen om over zaken te laten nadenken.

 

[Hans Smit / Bizzionair]

Dit kan even pijn doen, maar heb jij iets stoms gedaan of gezegd waardoor je vader jou (op dit moment) niet geschikt acht om het roer over te nemen? Jij komt behoorlijk zelfbewust en assertief over en je hebt het erg veel over je vader en anderen, maar weinig over jouw rol. Het zou zo maar kunnen dat je je vader een keer flink op zijn tenen bent gaan staan. Of: misschien heeft een belangrijk personeelslid (bijvoorbeeld een bedrijfsleider of hoofd sales) of een derde (de bank?) hem wellicht geadviseerd jou niet te benoemen? Is er een stille koper die eist dat jij niet bij de over te nemen boedel zit? Vragen die alleen jij kunt beantwoorden! Dus zoek de oorzaak ook nadrukkelijk bij jezelf.

 

[LiGuido]

Ik denk dat alle antwoorden samen de waarheid vormen. Geduld is een schone zaak. Je komt op mij over alsof je morgen de volledige leiding wilt hebben en nu al erg boos bent dat je nog niets te zeggen hebt.

 

Laat jouw vader zien dat je klaar bent om het bedrijf over te nemen en duw niet zo op perse de leiding willen hebben. Leiding geven moet natuurlijk gaan.

 

Ps: Waarom start je in godsnaam bij een accountant als je een bedrijf over gaat nemen?

[Branko Collin]

Is er iemand die dit herkent en mij hierin kan adviseren?

 

Wat wil je eigenlijk?

 

Wat is je doel? Wat heb je voor ogen? Welke stappen ga jij nemen om dat te bereiken?

 

[Marco van den Maagdenberg]

Jij wil coute que coute overnemen, vader wil niet (meer?).

 

Alles overlezend , (zelfde karakters?) vraag ik me af of het niet verstandiger is eerst je relatie met je vader te verbeteren door jouw wens op een lager pitje te zetten. maw zijn besluit te respecteren om van daaruit samen plannen te maken.

 

Geld kan je overal verdienen. Van een vader is er maar eentje!

 

[thomasdeb]

Heel herkenbaar. Zelfde situatie gehad. Ben nu 41 en vanaf mijn 20e tot mijn 35e was ik ook de "kroonprins" binnen het bedrijf. Vader wilde ook niet stoppen - overdragen. Heel proces, ik kan er een boek over schrijven. Altijd voor een hongerloontje dag en nacht gewerkt om commitment te tonen. Studie eraan gegeven toen vader ernstig ziek werd. Het werd door hem als vanzelfsprekend gezien. Veel toezeggingen van zijn kant maar waarmaken ho maar.

 

Einde van het verhaal, conclusie, is dat ik de eer aan mijzelf heb gehouden tot verbazing van hem en de familie. In een andere branche succesvol voor mijzelf begonnen. Daardoor enorm veel zelfvertrouwen gekregen. Ik hoef het bedrijf nu niet eens meer.

 

Ik bespeur bij jou dezelfde oogkleppen die ik op had. Zet ze af, dan zie je ook de rest van de wereld anders dan de worst die je nu telkens voor je ziet.

[Mikky Vrolijk]

Een toepasselijk artikel hier over verscheen gisteren in nieuwsbrief van deOndernemer.

[Mikky Vrolijk]

Een toepasselijk artikel hier over verscheen gisteren in nieuwsbrief van deOndernemer.

[realist]

Wat een eer dat prins Charles nu ook op HL zit.

 

au serieux: Jij bent er al aan toe, je vader nog niet. Zijn wil is wet, maar laten we eerlijk zijn: van wie is het bedrijf? Spelen er nog broers/zussen mee in de verdeling?

 

Het maakt daarbij zelfs niet uit of je vader minder scherp wordt: met je 67e nog werken is heel gewoon geworden in Nederland.

 

Sowieso is een paar jaar ergens anders werken heel verfrissend, goed voor een wijdere blik, dat zouden alle troonopvolgers moeten doen. Nu is het daarvoor wellicht wat aan de late kant.

 

Je zou mi moeten beginnen op één gebied, van je expertise, de rol over te nemen. Dan kun je daar alvast jezelf bewijzen. En dan verder even nog een paar jaar moeten wachten.

[realist]

Wat een eer dat prins Charles nu ook op HL zit.

 

au serieux: Jij bent er al aan toe, je vader nog niet. Zijn wil is wet, maar laten we eerlijk zijn: van wie is het bedrijf? Spelen er nog broers/zussen mee in de verdeling?

 

Het maakt daarbij zelfs niet uit of je vader minder scherp wordt: met je 67e nog werken is heel gewoon geworden in Nederland.

 

Sowieso is een paar jaar ergens anders werken heel verfrissend, goed voor een wijdere blik, dat zouden alle troonopvolgers moeten doen. Nu is het daarvoor wellicht wat aan de late kant.

 

Je zou mi moeten beginnen op één gebied, van je expertise, de rol over te nemen. Dan kun je daar alvast jezelf bewijzen. En dan verder even nog een paar jaar moeten wachten.

[Easy does it]

 

*) ik voel mij erg machteloos, er wordt van je verlangd dat je de zaak gaat leiden, maar ik moet nog 3 jaar wachten.

Tijdens die periode mag ik ook nergens over beslissen.

*) er bekruipt mij steeds meer een gevoel dat er iets in zijn geest niet functioneert, waardoor het sowieso niet binnen het bereik ligt van mijn vader om verantwoord over te dragen.

*) dus medische complicaties.

 

Hi,

 

Tijd voor een babbel met vader "sub rosa".

Ik denk dat hij zich ook machteloos en oud voelt.

Wat moet hij gaan doen als hij heeft overgedragen?

Kan je hem iets bieden?

Hij lijkt me een goed adviseur maar hij zal dan inderdaad uit de schijnwerpers moeten stappen.

Hij zal zich ook grote zorgen maken of het allemaal goed gaat.

Het is niet alleen zijn bedrijf maar ook zijn zoon die in de problemen (kan) komen.

 

Laat je niet te zeer door de site verleiden dat er iets mis is met je vader.

Bedrijfsoverdracht binnen de familie is een moeizaam proces.

Want al ben je 80 je blijft toch zijn "jongen" :) .

De pionier oprichters zijn eigengereide doeners.

Ford was volgens zijn eigen P&O medewerkers ,

toen hij stiekem zelf anoniem solliciteerde,

niet geschikt voor een leidinggevende functie.

 

Probeer concrete afspraken te maken.

Bied hem enig perspectief en toon wat (of misschien wel heel veel) waardering naar hem toe.

Vertel hem dat hij je nu verdriet doet (Dat zal hij zelf ook wel weten.).

Wijs hem op de vraag "Wat is het alternatief?" Je zal immers niet "eeuwig" blijven wachten.

Wil hij dan dat je ergens anders gaat werken?

Wat zou hij na overdracht nog willen doen?

 

Veel wijsheid en succes toegewenst.

 

[Easy does it]

 

*) ik voel mij erg machteloos, er wordt van je verlangd dat je de zaak gaat leiden, maar ik moet nog 3 jaar wachten.

Tijdens die periode mag ik ook nergens over beslissen.

*) er bekruipt mij steeds meer een gevoel dat er iets in zijn geest niet functioneert, waardoor het sowieso niet binnen het bereik ligt van mijn vader om verantwoord over te dragen.

*) dus medische complicaties.

 

Hi,

 

Tijd voor een babbel met vader "sub rosa".

Ik denk dat hij zich ook machteloos en oud voelt.

Wat moet hij gaan doen als hij heeft overgedragen?

Kan je hem iets bieden?

Hij lijkt me een goed adviseur maar hij zal dan inderdaad uit de schijnwerpers moeten stappen.

Hij zal zich ook grote zorgen maken of het allemaal goed gaat.

Het is niet alleen zijn bedrijf maar ook zijn zoon die in de problemen (kan) komen.

 

Laat je niet te zeer door de site verleiden dat er iets mis is met je vader.

Bedrijfsoverdracht binnen de familie is een moeizaam proces.

Want al ben je 80 je blijft toch zijn "jongen" :) .

De pionier oprichters zijn eigengereide doeners.

Ford was volgens zijn eigen P&O medewerkers ,

toen hij stiekem zelf anoniem solliciteerde,

niet geschikt voor een leidinggevende functie.

 

Probeer concrete afspraken te maken.

Bied hem enig perspectief en toon wat (of misschien wel heel veel) waardering naar hem toe.

Vertel hem dat hij je nu verdriet doet (Dat zal hij zelf ook wel weten.).

Wijs hem op de vraag "Wat is het alternatief?" Je zal immers niet "eeuwig" blijven wachten.

Wil hij dan dat je ergens anders gaat werken?

Wat zou hij na overdracht nog willen doen?

 

Veel wijsheid en succes toegewenst.

 

[John Copisto]

Na alles te hebben gelezen ontstaat de indruk van een loopgravenoorlog. Volhouden dat je gelijk hebt verandert dus niets. 'Gelijk' moet je krijgen.. Mijns inziens gaat een accountant in de rol van adviseur daar niet 1-2-3 verandering in brengen.

 

Ik werk reeds jaren intensief samen met mijn vader in diverse ondernemingen en branches. Vanaf dag één hebben we afgesproken altijd te zeggen wat we denken. Deze zeer open communicatie zorgt voor respect en voorkomt erupties van opgekropte emoties.

 

Ik denk dat je jouw frustratie/ego(?) even zou moeten te laten voor het is. Vraag je vader wat hij wil en hoe hij dat voor zich ziet. Wellicht durf je daaraan toe te voegen dat je verwacht dat hij daarin zeer open en eerlijk mag/moet zijn. Niet overdreven negatief maar zeker ook geen sugar coating. Geef hem de tijd om erover na te denken door het uitgeschreven antwoord pas enige dagen later te verwachten waardoor het minder emotioneel wordt.

 

Als het je lukt om daarna over zijn plan te gaan praten, dat te gaan optimaliseren dan wordt het weer een constructief verhaal. Houd rekening met de mogelijkheid dat het antwoord van je vader niet of te weinig overeenkomt met jouw verwachting en ambitie.

 

--

Mijn suggestie komt voort uit mijn eigen ervaring met mijn vader maar ook met andere ondernemers in bedrijfsovernames. Voor mij staat hoe dan ook buiten kijf dat de relatie tussen zoon en vader belangrijker is dat welk bedrijf ook.

 

Ik hoop dat je hier wat mee kunt, ik wens je in ieder geval succes!

[espen]

Wellicht heeft je vader gelijk, en ben je er geestelijk nog lang niet klaar voor.

Zo kom je eigenlijk hier inmiddels wel over. Alleen maar lopen drammen. Dat is niet hoe iemand in een dergelijke functie zich zou moeten gedragen.