ZZP'er met burnout - zijn er potjes voor mij?

[nk]

Na 4 jaar (met plezier!) als zelfstandig filmmaker gewerkt te hebben is de koek nu even op.

Altijd toegewerkt naar een punt op de horizon waarop de "rust" zal komen. Alleen dat punt bleef (ik) maar voor me uit schuiven.....nog 1 deadline, alleen dit projectje nog, ff het seizoen afmaken, dit nog even leren.....etc etc

 

Begin dit jaar 2 maand 'vrij' genomen om bij te komen, en daarna ook op zzp basis aan de slag gegaan als klusser. Na vier dagen zag mijn vriendin mij alweer doorgedraaid met volle paniek in mijn ogen op de bank zitten, en heeft zij voor minimaal 3 maanden een streep door werken gezet. Eerst herstellen

 

Mijn vraag aan de mede-forummers is of men mij een beetje kan wijzen op de paden die ik kan doorlopen om misschien ergens aanspraak te kunnen maken op een uitkering/subside/potje........is dat alleen de bijstand?

 

Is er een instantie waar ik op gesprek kan om mijn situatie door te nemen? UVW of Gemeente?

 

Misschien hele logische vragen met hele logische antwoorden, maar zoiets als dit doorgronden is nou net waar ik de energie & overzicht niet meer voor heb.

 

Misschien dat iemand in eenzelfde situatie zit/heeft gezeten. Bedankt alvast!

 

[willemj]

Naast een bezoek aan de huisarts kan ik het advies om te zoeken naar dingen die je plezier / voldoening geven van harte aanraden. Hobbies (van lang terug) en mijn 'werk', maar dan enkel voor de lol / uitdaging, hebben mij uit mijn dip getrokken :) Top 40 luisteren van toen ik 15-20 was hielp ook. Net als andere dingen doen puur voor de lol. Gewoon doen. Zonder verwachtingen. Al is het vingerverven ;)

 

Sterkte Film360! K*t-situatie. Gaat over!

 

(Heb naast vakliteratuur 'wat' gelezen van o.a. Mihaly Csiksentmihalyi, Martin Seligman, Eckhart Tolle, Arthur Schopenhauer en over Mindfulness, Boeddhisme en nog zo wat. Niet dat dat mijn advies legitimeert ;))

 

[TonyBalony]

Een burn-out of stapje verder een depressie is anders dan er even doorheen zitten. Ook al is het in jouw geval niet 'even', je zult toch officieel moeten vaststellen wat het is (ook voor jezelf ivm je kunt ook jezelf vastklampen aan de zelfbenoemde aandoening).

 

Verder, je kunt eigenlijk niet stoppen als ZZPer, dat is het risico dat je toen je hiermee begon bent aangegaan. Geen vangnet tenzij zelf een vangnet bekostigd in de vorm van verzekering. Je wist dit toen je hieraan begon. Anders lijkt me het einde zoek, als er toch een vangnet blijkt te zijn dan is ondernemen blijkbaar helemaal geen risico.

 

Mijn advies: zorg dat je het financieel op orde hebt, ga kleiner wonen desnoods, maak tijd voor jezelf en doe waar je zin in hebt. Haal de druk en stress van geld moeten verdienen weg. Lukt dat niet? Ga in loondienst, doe iets wat je ok vindt en haal op die manier de druk eraf. Succes!

 

[RiVe]

Mijn advies: zorg dat je het financieel op orde hebt, ga kleiner wonen desnoods, maak tijd voor jezelf en doe waar je zin in hebt. Haal de druk en stress van geld moeten verdienen weg. Lukt dat niet? Ga in loondienst, doe iets wat je ok vindt en haal op die manier de druk eraf. Succes!

 

 

Mijn inziens is dit het beste advies, met respect voor de andere adviezen en adviesgevers.

 

Ok, bedankt voor de reacties!

 

Mijn bedrijf is niet meer levensvatbaar. In de zin dat ik het afgelopen jaar al een minimale omzet gedraaid heb vanwege eerder genoemde klachten.

En dat is ook de reden dat ik ook geen vermogen heb, heb het afgelopen jaar al wat moeten lenen bij vrienden/familie om in levensonderhoud te voorzien.

 

 

Voor wat ik begrepen en gelezen en begrepen heb is film360 in een voortdurende race terechtgekomen van werk aannemen, opdrachten vervullen en feitelijk te weinig betaald krijgen om van te leven.

 

En die situatie, daar moet je uit, huisarts ben je al geweest, hopelijk al doorverwezen naar iemand die het in kaart brengt, het behapbaar maakt en je goede adviezen geeft.

 

En mogelijk met behulp van het UWV een betaalde baan vinden, 8:00 tot 16:00 b.v. zodat je je inkomsten hebt en om 16:00 de deur achter je sluit. Alleen zit je nu in een shit situatie waar managers en werkgevers niet zo gek op zijn, vandaar ook mjn idee met behulp van het UWV die mogelijk een subsidie kunnen geven aan een werkgever om jou aan een betaalde baan te helpen, en je als je weer volledig 100% inzetbaar altijd nog eens kunt kijken naar een andere baan.

 

Mijn mening.

 

[Highio]

Beste f360,

 

ben je inderdaad bij de huisarts geweest en zo ja, heb je inhoudelijk of als gevoel iets aan dit bezoek gehad?

 

Groet,

 

Highio

 

[Hans van den Bergh]

Er hebben zich hier in de loop der jaren, naast Peter, meerdere ondernemers gemeld met burn-out. Niet iets om je voor te schamen, want het komt vaak voort uit daadkracht, wat op zich een goede eigenschap is.

 

Voorwaar geen pretje, dat kan ook ik eenieder verzekeren. Er is echter voor velen een weg terug uit die situatie, maar dat vraagt erom je tot een zelfdiscipline van rust, regelmaat en structuur te laten dwingen, waarin je niet alleen dingen moet doen, maar eerst vooral ook moet nalaten, tot vervelens toe! Professionele hulp is onontbeerlijk.

 

Tot je op een dag ontdekt dat je weer bezig bent met positieve dingen, het opstaan uit bed iets is om ergens aan te beginnen in plaats van er even later weer in te duiken... Sterkte, succes en beterschap!

 

[colombo]

Mijn advies: zorg dat je het financieel op orde hebt, ga kleiner wonen desnoods, maak tijd voor jezelf en doe waar je zin in hebt. Haal de druk en stress van geld moeten verdienen weg. Lukt dat niet? Ga in loondienst, doe iets wat je ok vindt en haal op die manier de druk eraf. Succes!

Mijn inziens is dit het beste advies, met respect voor de andere adviezen en adviesgevers.

Is denk ik geheel afhankelijk van de situatie maar ik geef liever als advies eerst enkel te focussen op het achterliggende probleem in plaats van allerlei zaken op je nek te halen waar je later of zelfs op korte termijn spijt van kunt krijgen.

 

Mijn mening is dat verhuizen en/of een baan zoeken vrij ingrijpende gebeurtenissen zijn die beide positief maar ook negatief kunnen uitpakken. Een positief effect kan daarentegen misleidend zijn en enkel even voor de korte termijn. Bij een vaste baan zul je toch onbewust de eerste tijd van je beste kant willen laten zien en wellicht op je tenen lopen, en dat is wel het laatste wat je op dit moment wilt doen. Zelf zou ik dergelijke trajecten pas bewandelen als de nood echt aan de man is.

 

Zoals ik het destijds begrepen en ervaren heb is het een kwestie van eerst balans te zoeken door stelselmatig steeds de belasting terug te schroeven tot het moment dat je het gevoel hebt dat het voor jezelf controleerbaar is. Vervolgens krijg je middels gesprekken voldoende input om voor jezelf na te denken waarom je in deze situatie beland bent en wat de mogelijke energie-vreters zijn. Op basis daarvan pas je je gedrag aan en is het ook zaak hoe je kunt herkennen dat je niet weer in dezelfde situatie terecht komt. Daarna is het weer de belasting opbouwen tot het reguliere niveau.

 

Mijn ervaring is dat je echt iemand moet raadplegen die bereid is de confrontatie op te zoeken dan wel om het plat te zeggen "je een schop onder je kont wil geven". Waar je voor moet waken is dat je elkaar na een paar sessies naar de mond begint te praten.

 

Niet iets om je voor te schamen, want het komt vaak voort uit daadkracht, wat op zich een goede eigenschap is.

 

Voorwaar geen pretje, dat kan ook ik eenieder verzekeren. Er is echter voor velen een weg terug uit die situatie, maar dat vraagt erom je tot een zelfdiscipline van rust, regelmaat en structuur te laten dwingen, waarin je niet alleen dingen moet doen, maar eerst vooral ook moet nalaten, tot vervelens toe!

Bovenstaande kan ik beamen. Zelf ben ik vrij perfectionistisch ingesteld, heb ik behoorlijke mate van verantwoordelijkheid en eis ik van mezelf en anderen ten allen tijde een zekere vorm van kwaliteit. Het kostte even moeite en begrip te onderkennen dat dit tot een onhoudbare situatie heeft geleid en dat aanpassing van gedrag een absolute must is. Achteraf gezien kostte het weinig moeite een eerste stap te zetten al merk ik nog wel dat ik nog steeds elke dag lerende ben.

 

Dat gezegd hebbende, dat is mijn ervaring en elke situatie is anders. Tot op heden is het nog niet echt duidelijk wat de situatie van TS is. Maar ik heb destijds wel begrepen dat er vaak bepaalde raakvlakken zijn zoals wat ik eerder schreef over "tot rust willen komen" en specifieke eigenschappen zoals perfectionistisch ingesteld en verantwoordelijkheid .

 

Professionele hulp is onontbeerlijk.

Helemaal mee eens!

[Meike-]

Er zijn vele vormen van burn-out en voor iedereen zal wat anders werken.

Ik kan alleen mijn eigen verhaal delen. Bij mij ging de burn-out samen met een depressie, waardoor ik niet goed kan scheiden wat het een en het ander is, maar het heeft sowieso veel raakvlakken. De belasting langzaam afbouwen was slim geweest als ik mijn grenzen eerder gevoeld en serieus genomen had. Ik ben doorgegaan (ach, over drie maanden is het weer rustiger, even doorbijten (geen aanrader)) totdat ik helemaal instortte.

Wat mij geholpen heeft is een combinatie van rust en leuke dingen doen. Ik had veel tijd nodig om bij te komen, bij te slapen, even niet teveel prikkels om me heen. Dagenlang alleen thuis zitten was het andere uiterste, ik moest er ook regelmatig uit, contact hebben met vriendinnen, positieve dingen doen, merken dat ik weer plezier kon hebben.

Daarnaast ben ik naar de huisarts gegaan en heb ik medicatie gekregen. Ik gebruik nog steeds anti-depressiva, maar dat heeft vooral met mijn genetische aanleg voor depressie te maken. Omdat ik in die tijd nauwelijks kon slapen heb ik tijdelijk slaapmedicatie gehad. De huisarts heeft mij doorverwezen voor psychologische behandeling om de onderliggende problematiek aan te pakken. Het is niet zo simpel als 'teveel werken'. Waarom werk je teveel? Wat is het werk dat je echt wil doen en waar je energie van krijgt? Hoe voel je je grenzen en neem je deze op tijd serieus? Hoe ga je je leven vormgeven op een manier die goed voor je is?

 

Financieel, daar zou ik over in gesprek gaan met zowel de gemeente als het UWV. Zij kunnen daarin adviseren wat er aan mogelijkheden zijn en wat zij bieden aan ondersteuning.