Sinds 2006 ben ik werkzaam als mede-vennoot in ons familiebedrijf dat bestaat vanaf 1997.
Het bedrijf telt 3 vennoten, te noemen: mijn vader, moeder en ik. Werkzaamheden bestaan voornamelijk uit het leveren, repareren en onderhouden van computers en laptops. Daarnaast houden wij ons bezig met het realiseren van websites en webwinkels.
In verband met een lichamelijke beperking (invaliditeit) was mijn vader beperkt tot een dienstverlening (hoofdzakelijk) af onze bedrijfslocatie. Mijn vader was de drijvende kracht en mijn moeder deed hoofdzakelijk een stukje boekhouding. Vanaf 2011 heb ik deze dienstverlening enigszins kunnen uitbreiden. Bewust gebruik ik het woordje enigszins omdat al snel na mijn toetreding tot de V.o.f. duidelijk werd dat mijn vader en ik essentiële verschillen hadden in zienswijzen over de bedrijfsvoering.
Vanaf het moment dat we allemaal een goede boterham konden verdienen vond mijn vader het allemaal wel prima, terwijl ik graag zou willen doorgroeien tot een bedrijf met 3 tot 5 werknemers, oftewel ik wilde ondernemen! Deze verschillen van inzicht hebben voor de nodige strubbelingen gezorgd in de afgelopen jaren.
Daar ik werd gehouden aan een concurrentiebeding zat ik gevoelsmatig muurvast en ben ik maar door gaan roeien met de middelen die ik had. Regelmatig heb ik aangegeven dat ik behoefte had aan goed personeel (omdat ik ontzettend veel overuren draaide), meestal werd ik dan opgescheept met stagelopers of studenten die net van school kwamen.
Mijns inziens waren we te klein voor dergelijke activiteiten, omdat ik niet de tijd had om deze mensen optimaal te begeleiden.
Vanaf Oktober dit jaar zit ik met een burn-out (simpelweg omdat ik in de afgelopen 11 jaren allerlei belangrijke signalen heb vermeden). Ondanks dat ik van de huisarts en de praktijkbegeleider het dringen advies heb gekregen om absoluut niet te werken, heb ik geprobeerd om door te modderen tot 2 weken geleden. Daar ik in de afgelopen jaren ook veel bedrijfsmatige klanten heb mogen verwelkommen zit ik met betrekking tot onze ICT afdeling aan een storingsdienst vast.
In oktober heb ik mijn ouders verzocht tot het regelen van een oplossing, maar er is niets geregeld. Enkele weken geleden heb ik aangegeven dat ik per januari thuis zit en dat de klanten bedient moeten worden, maar mijn ouders hebben nog steeds geen passende oplossing. (Mijn vader denkt mensen per project in te huren via uitzendbureau of zzp, wat volgens mij niet gaat werken).
Mijn vader kan een groot deel van de werkzaamheden niet op zich nemen, daar hij de afgelopen jaren volledig op mij geleund heeft en niet meer heeft geïnvesteerd in kennis.
Nu heb ik mijn ouders aangegeven dat ik zakelijk absoluut zonder hun verder wil. Voor mijzelf ben ik aan het nadenken wat ik wil: Voorlopig voor een werkgever gaan werken en part-time voor mijzelf verder gaan of volledig voor mijzelf verder gaan.
Mijn ouders hebben mij daar nu groen licht voor gegeven, ik mag een groot deel van de klanten meenemen, maar wel met de voorwaarde dat ik voor mijzelf opnieuw moet beginnen. Zij willen dus in de V.o.f. blijven zitten. Het ontbreekt mij echter aan energie om volgende week weer aan de slag te gaan. Omdat ik niet wil dat onze klanten weglopen, moet ik een oplossing hebben.
Wat is jullie advies?
Modedit: om het leesbaar te krijgen, een aantal witregels tussengevoegd
Zie jij kansen voor je onderneming/bedrijf in het buitenland? Met RVO onderneem je verder.
Kijk wat onze kennis, contacten en financiële mogelijkheden voor jou kunnen betekenen.
We hebben cookies geplaatst op je toestel om deze website voor jou beter te kunnen maken. Je kunt de cookie instellingen aanpassen, anders gaan we er van uit dat het goed is om verder te gaan.
renaldo
renaldo
Sinds 2006 ben ik werkzaam als mede-vennoot in ons familiebedrijf dat bestaat vanaf 1997.
Het bedrijf telt 3 vennoten, te noemen: mijn vader, moeder en ik. Werkzaamheden bestaan voornamelijk uit het leveren, repareren en onderhouden van computers en laptops. Daarnaast houden wij ons bezig met het realiseren van websites en webwinkels.
In verband met een lichamelijke beperking (invaliditeit) was mijn vader beperkt tot een dienstverlening (hoofdzakelijk) af onze bedrijfslocatie. Mijn vader was de drijvende kracht en mijn moeder deed hoofdzakelijk een stukje boekhouding. Vanaf 2011 heb ik deze dienstverlening enigszins kunnen uitbreiden. Bewust gebruik ik het woordje enigszins omdat al snel na mijn toetreding tot de V.o.f. duidelijk werd dat mijn vader en ik essentiële verschillen hadden in zienswijzen over de bedrijfsvoering.
Vanaf het moment dat we allemaal een goede boterham konden verdienen vond mijn vader het allemaal wel prima, terwijl ik graag zou willen doorgroeien tot een bedrijf met 3 tot 5 werknemers, oftewel ik wilde ondernemen! Deze verschillen van inzicht hebben voor de nodige strubbelingen gezorgd in de afgelopen jaren.
Daar ik werd gehouden aan een concurrentiebeding zat ik gevoelsmatig muurvast en ben ik maar door gaan roeien met de middelen die ik had. Regelmatig heb ik aangegeven dat ik behoefte had aan goed personeel (omdat ik ontzettend veel overuren draaide), meestal werd ik dan opgescheept met stagelopers of studenten die net van school kwamen.
Mijns inziens waren we te klein voor dergelijke activiteiten, omdat ik niet de tijd had om deze mensen optimaal te begeleiden.
Vanaf Oktober dit jaar zit ik met een burn-out (simpelweg omdat ik in de afgelopen 11 jaren allerlei belangrijke signalen heb vermeden). Ondanks dat ik van de huisarts en de praktijkbegeleider het dringen advies heb gekregen om absoluut niet te werken, heb ik geprobeerd om door te modderen tot 2 weken geleden. Daar ik in de afgelopen jaren ook veel bedrijfsmatige klanten heb mogen verwelkommen zit ik met betrekking tot onze ICT afdeling aan een storingsdienst vast.
In oktober heb ik mijn ouders verzocht tot het regelen van een oplossing, maar er is niets geregeld. Enkele weken geleden heb ik aangegeven dat ik per januari thuis zit en dat de klanten bedient moeten worden, maar mijn ouders hebben nog steeds geen passende oplossing. (Mijn vader denkt mensen per project in te huren via uitzendbureau of zzp, wat volgens mij niet gaat werken).
Mijn vader kan een groot deel van de werkzaamheden niet op zich nemen, daar hij de afgelopen jaren volledig op mij geleund heeft en niet meer heeft geïnvesteerd in kennis.
Nu heb ik mijn ouders aangegeven dat ik zakelijk absoluut zonder hun verder wil. Voor mijzelf ben ik aan het nadenken wat ik wil: Voorlopig voor een werkgever gaan werken en part-time voor mijzelf verder gaan of volledig voor mijzelf verder gaan.
Mijn ouders hebben mij daar nu groen licht voor gegeven, ik mag een groot deel van de klanten meenemen, maar wel met de voorwaarde dat ik voor mijzelf opnieuw moet beginnen. Zij willen dus in de V.o.f. blijven zitten. Het ontbreekt mij echter aan energie om volgende week weer aan de slag te gaan. Omdat ik niet wil dat onze klanten weglopen, moet ik een oplossing hebben.
Wat is jullie advies?
Modedit: om het leesbaar te krijgen, een aantal witregels tussengevoegd
Link naar reactie
https://www.higherlevel.nl/forums/topic/57642-onderbezetting-wegens-ziekte-graag-jullie-advies/Delen op andere sites
Aanbevolen berichten
13 antwoorden op deze vraag