Vrouwen en mannen in zaken (op verzoek van mevr. Hoen)

[Josina]

Het omgaan met vrouwen en mannen als vrouw of man kan heel moeilijk zijn. Natuurlijk is ieder mens verschillend maar veel mannen en vrouwen kan ik toch in hokjes passen.

 

Mijn plaatsing is als volgt:

1 mannen die het leuk vinden om met een vrouw te praten;

2 hele erge zakelijke mannen en vrouwen;

3 mannen en vrouwen die nogal zakelijk zijn maar na een tijdje wat losjes worden;

4 vrouwen die het heerlijk vinden om met andere vrouwen te werken;

5 vrouwen die een hekel aan vrouwen hebben;

6 'normaal' vriendelijke mannen en vrouwen;

7 vrouwen en mannen die slecht communiceren;

8 gladde types.

 

De mensen uit hokje 2 en hokje 6 vind ik het gemakkelijkst in de omgang. Mannen uit hokje 1 vind ik normaal ook geen probleem, maar kan wel een probleem worden.

Het was in het verleden wél gemakkelijk als er met de douane in de haven gepraat moest worden: dat moest ik altijd doen. Veel vrouwen werkten er niet in de haven en de heren daar zijn dol op een kletspraatje met een vrouw.

 

Hokje 3: Oppassen! Je blijft lang zakelijk terwijl de man of vrouw in kwestie plots een heel levensverhaal vertelt.

Dames uit hokje 4 zijn voor mij heel prettig in de omgang, voor mannen zal dat minder prettig werken.

 

De vrouwen uit hokje 5 kan ik gerust vergeten als klant. Als leverancier zijn ze echter vriendelijk maar ik merk snel dat ze in hokje 5 horen.

Bij mannen of vrouwen uit hokje 7 heb ik vaak een onbehagelijk gevoel maar achteraf blijkt het toch nog reuze mee te vallen.

 

Hokje 8 is bijna op het lijf geschreven van 'de man' maar, voordat alle mannen gaan brullen, ik zie langzamerhand steeds meer vrouwen in dit hokje vervallen. Ik vind ze grappig op een afstand maar ik zou er niet graag zaken mee willen doen.

 

Ik probeer mezelf altijd in hokje 2 of 6 te plaatsen maar vaak verval ik toch naar hokje 3, alhoewel ik geen type ben die haar levensverhaal aan een klant vertel.

 

Hebben jullie ook zo een indeling voor jezelf?

[Ilja van Roon]

Ik betwijfel het nut of ook maar de relevantie van dit soort hokjes. Ze zijn vaak meer een reflectie van je eigen aannames en denkpatronen dan een representatie van de werkelijkheid. Vraag 10 mensen naar een beschrijving van 1 persoon en je krijgt 10 (soms sterk) verschillende antwoorden.

 

Mijn ervaring is dat mensen hele verschillend zijn onder verschillende omstandigheden. En dan mensen anders worden in de interactie met onszelf. De mens als losstaand ding, bestaat niet. Dus 1 hokje voor 1 persoon is al snel restrictief of zelfs kortzichtig.

 

Juist doordat je hokjes maakt en toepast raak je ondergeschikt aan je eigen aannames. Hokjes zijn vaak ook een beetje dom, omdat ze niet leren van je eigen ervaringen. Nu hoor ik je zeggen: ja, maar _Ik_ ben open minded, ik veroordeel niemand en ik sta mensen toe om te veranderen. Als dat echt zo is, dan moet je hokjes loslaten en niet oordelen.

 

Ik vond het wel mooi wat Steven Covey schreef in zijn boek The Seven Principles of Highly Effective People: seek first to understand, before you seek to be understood. Breek die hokjes lekker open en laat mensen zijn wie ze zijn.

 

 

[Erik@chainsupport]

Zeker in communicatie helpt het als je jezelf regelmatig afvraagt:

'Wat heb ik gedaan dat jij zo doet?'

 

 

[R.I.P. - Benm]

Hokjes maken kan je altijd proberen, al zal het vast per geval nogal verschillen aan welk hokje een persoon voldoet.

 

Wat me wel opvalt is dat sommige vrouwen nogal druk zijn met het 'vrouw zijn' in allerlei aspecten, terwijl mannen nimmer zullen denken over hun 'man zijn' en de gevolgen daarvan.

 

Mensen mogen van mij in 3 hokjes: de leuke, de neutrale, en de vervelende. Eventueel van hokje wisselen is toegestaan, maar liefst alleen van achter naar voor door het rijtje ;)

[Annedien Hoen]

Ja hallo, Mevr. Hoen hier ;D

 

Hoewel het door Ilja afgeschoten wordt 8) vind ik je 'classificering' wel interessant- ook omdat ik aanneem dat dit op basis van jarenlange ervaring is.

1 mannen die het leuk vinden om met een vrouw te praten;

Zijn dat dezelfde die doen alsof ze je willen inhuren voor iets en je dan met een kluitje in het riet sturen? ;)

 

2 hele erge zakelijke mannen en vrouwen;

Zakelijkheid kan heel prettig zijn, hoewel daar maar weinig gevoelens van sympathie spelen meestal, en dat vind ík meestal wel de 'lijm' van een goede verstandhouding en basis om tot zaken te komen.

 

4 vrouwen die het heerlijk vinden om met andere vrouwen te werken;

Hoe zou dat komen, wat ligt daar aan ten grondslag denk je?

 

5 vrouwen die een hekel aan vrouwen hebben;

Ja, die heb je inderdaad, ja!

Het kan ook gewoon aan de 'stijl' van de vrouw liggen dat de ene vrouw er liever mee samenwerkt dan de andere, lijkt mij.

Wat zou vrouwen motiveren om niet graag met andere vrouwen te willen werken?

 

Wat me wel opvalt is dat sommige vrouwen nogal druk zijn met het 'vrouw zijn' in allerlei aspecten, terwijl mannen nimmer zullen denken over hun 'man zijn' en de gevolgen daarvan.

Dat heeft te maken met het feit dat vrouwen eeuwenlang onderdrukt zijn en tweederangs burgers waren. Dat maakt je bewuster.

Hetzelfde zie je bijvoorbeeld bij donkere mensen. (Hoe zeg je dat politiek correct? :-)

Overigens is het niet helemáál waar wat je nu zegt; het begrip "man" staat, dankzij 'succesvolle emancipatie' en een verregaande vervrouwelijking van de cultuur, behoorlijk op de helling. Er komen steeds meer mannen met anorexia, de mannenbladen hebben het nu net zo neurotisch over "In 2 weken een sixpack" als damesbladen over "Nog snel even 5 kilo kwijt voor de vakantie". Ook cosmetica en beauty behandelingen voor mannen worden steeds meer verkocht.

 

Vrouwen gaan minder snel failliet, ze kunnen beter beleggen, beter netwerken ;), en beter meerdere dingen tegelijk doen. Ze zijn dus best goed uitgerust op bijvoorbeeld ondernemerschap en leiding geven.

Toch zijn de salarissen van vrouwen nog altijd lager dan die van een man voor precies dezelfde functie.

Krijgen vrouwen moeilijker krediet bij de bank.

Worden carrière-klimmende vrouwen er in hogere posities gewoon met een rotsmoes uitgegooid en hebben ze het nakijken.

Er moet dus nog aardig wat gebeuren voordat er echt gelijkwaardigheid is.

Als het nou écht al in kannen en kruiken was dan zou je zo'n issue niet meer aan hoeven te snijden- dat wordt nogal eens gesuggereerd, dat het eigenlijk allang prima is zo, maar volgens mij is dat niet zo.

 

 

 

 

 

[Ilja van Roon]

Hoewel het door Ilja afgeschoten wordt 8)

 

Heb ik het weer gedaan... ;D

[R.I.P. - Benm]

Er komen steeds meer mannen met anorexia, de mannenbladen hebben het nu net zo neurotisch over "In 2 weken een sixpack" als damesbladen over "Nog snel even 5 kilo kwijt voor de vakantie".

 

Ergens een gevolg van geslaagde emancipatie zo lijkt me... al moet je ook wel rekening houden met redenatie:

 

Zij: "Nog snel even 5 kilo kwijt voor de vakantie"... omdat het door de man geschapen modebeeld van de vrouw dit eist en etc. etc.

 

Hij: "In 2 weken een sixpack". period. Eventueel met als praktisch doel het versieren van meer vrouwen ;)

 

Geldt natuurlijk lang niet voor iedereen, maar wel voor de typische m/v hokjespersonen ;)

[Josina]

Ilja: Er staat ook: "Veel mensen kan ik in hokjes plaatsen". Niet iedereen, dus. En zoals Erik al zegt: het ligt er ook aan hoe je jezelf presenteert.

 

Erik: Dat is een mooie uitspraak. Wie goed doet...

 

Annedien:

1 mannen die het leuk vinden om met een vrouw te praten;

Zijn dat dezelfde die doen alsof ze je willen inhuren voor iets en je dan met een kluitje in het riet sturen?

Ja, die! En die het soms zo leuk vinden om wat neerbuigend te doen tegenover vrouwtjes..

 

4 vrouwen die het heerlijk vinden om met andere vrouwen te werken;

Hoe zou dat komen, wat ligt daar aan ten grondslag denk je?

Herkenning, denk ik. Eindelijk iemand die je begrijpt, zoals je zelf al zegt bij het onderwerp over onderdrukte vrouwen.

Als expediteur in de haven van Rotterdam heb ik tweemaal (of meer?) harder moeten werken dan mannelijke collegae om maar niet als dom typegeitje gezien te worden. Voor minder loon, inderdaad.

 

En waarom, heren, voelen wij ons onderdrukt? Voorbeeld: ik krijg regelmatig een klant aan de telefoon die altijd op een vrij denigrerende toon zegt: "Geef mij de grote baas even", waarmee hij doelt op mijn partner.

Het is blijkbaar nooit bij hem opgekomen dat ik wel eens de eigenaar zou kunnen zijn.

[Gast arrowman]

Ik betwijfel het nut of ook maar de relevantie van dit soort hokjes. Ze zijn vaak meer een reflectie van je eigen aannames en denkpatronen

 

Dat is waar, maar dat geldt voor elke representatie van de werkelijkheid.

 

dan een representatie van de werkelijkheid

 

Que? ;)

 

Mijn ervaring is dat mensen heel verschillend zijn onder verschillende omstandigheden.

 

Dat wil ik van je aannemen.

 

Hokjes zijn vaak ook een beetje dom, omdat ze niet leren van je eigen ervaringen.

 

Hokjes kunnen niet dom zijn, alleen mensen kunnen dat. En mensen kunnen best hokjes hebben én leren van hun eigen ervaringen.

 

Nu hoor ik je zeggen: ja, maar _Ik_ ben open minded, ik veroordeel niemand en ik sta mensen toe om te veranderen. Als dat echt zo is, dan moet je hokjes loslaten en niet oordelen.

 

Waarom? Je kunt veranderen door hokjes te veranderen, of zelfs door andere mensen alleen tussen hokjes te verplaatsen.

[Ilja van Roon]

Ik betwijfel het nut of ook maar de relevantie van dit soort hokjes. Ze zijn vaak meer een reflectie van je eigen aannames en denkpatronen

 

Dat is waar, maar dat geldt voor elke representatie van de werkelijkheid.

 

Dat zou je kunnen zeggen ja. Daarom is taal zo een machtig middel, omdat het als een filter tussen ons en de buitenwereld zit. Ik vermijd hier bewust het gebruik van het woord "werkelijkheid", dat is al een beetje uitgewoond door de dames en heren filosofen.

 

Hokjes zijn vaak ook een beetje dom, omdat ze niet leren

van je eigen ervaringen.

 

Hokjes kunnen niet dom zijn, alleen mensen kunnen dat.

 

Dit is een stijlmiddel genaamd personificatie: zie http://taalunieversum.org/taal/advies/vraag/651/

 

En mensen kunnen best hokjes hebben én leren van hun eigen ervaringen.

 

Dat gebeurt, zeker. Kijk maar naar hoe kinderen taal leren en volwassenen gedraag aan- en afleren. Feit is alleen dat naarmate mensen ouder worden, die hokjes meer rigide worden en dingen moeilijker van hokje kunnen veranderen.

 

Nu hoor ik je zeggen: ja, maar _Ik_ ben open minded, ik veroordeel niemand en ik sta mensen toe om te veranderen. Als dat echt zo is, dan moet je hokjes loslaten en niet oordelen.

 

Waarom? Je kunt veranderen door hokjes te veranderen, of zelfs door andere mensen alleen tussen hokjes te verplaatsen.

 

Precies wat ik bedoel, iedereen vind van zichzelf dat hij of zij zo flexibel is met de hokjes die we hebben (gemaakt). Ik bestrijd dat in algemene zin: mensen zitten meer gevangen in taal en betekenis dan ze denken. Een deel van onze vooringenomenheid zit zo ingebakken in de relatie tussen taal, ons gevoel, onze denkwereld en het onderbewuste, dat je veel meer beperkt en ingeperkt bent in je denken.

 

Maar goed, eerst maar eens een 2e koffie drinken, het is wel erg vroeg hiervoor. Excuses voor de messy quote, kwam er even niet uit met al die haakjes... ;D

[Annedien Hoen]

Uitgewoonde hokjes, interessant! Gelukkig wordt het nu weer zo'n ouderwets dialectisch rationeel taalgekissebis ;) (Lekker mannelijk) :P

 

Ik merk zelf met het wat ouder worden dat één groeiproces twee gevolgen heeft:

Ik kan mensen sneller inschatten en "classificeren" én ik kan bewust minder oordelen over mensen.

Dat is erg efficiënt.

Uiteraard zal ik daar wel eens een foutje in maken, maar ik doe wel de moeite om mensen die ik bijvoorbeeld in eerste instantie classificeer als "man die het wel koket vindt om een vrouwtje te laten opdraven" de tijd te geven ofwel mijn classificering te ontkrachten ofwel te bevestigen, en dan ben ik ook wég ook tegenwoordig! Laat ik mijn tijd niet meer door opsouperen. Dat zijn namelijk ook de meneren die bijvoorbeeld even uitgebreid gaan zitten bellen met hun Belangrijke Klant in Kwati-Kwoetoe, en ôôh wat zijn we Belangrijk, ondertussen van die glimlachende quasi-onderons 'je begrijpt dit wel he, kan echt niet anders' blikken naar je werpend...maar misschien heb ik last van betrekkingswaan en overkomt mannen dit ook? ;) (Maar dan bijvoorbeeld in de context junior-senior, mindere-meerdere, zachtaardig-haantje)

 

Vrouwen verliezen écht niet alleen maar die 5 kilo "om mooi te zijn voor de man." Een veel grotere kracht hersenspoelt ze; de media.

Mannen worden gewoon net zo neurotisch, niet per sé voor een vrouw of voor zichzelf, maar gewoon... omdat de Zeitgeist op ze inbeukt.

 

Overigens vraag ik me ook af wat bijvoorbeeld het gevolg is van het feit dat het modebeeld (de 'bron', couture, styling, fashion) ook voor een groot deel gevormd wordt door de heren die in die couture en styling werkzaam zijn; ik heb er geen statistisch bewijs voor maar dit zijn toch bovengemiddeld vaak meneren die op meneren vallen; zijn die strijkplanken op de catwalk dus zo veel mogelijk van vrouwelijke kenmerken ontdane poppetjes?

(Want voloptueuze vormen, dat is vrouw, en dat is toch niet zo wenselijk (bewust of onbewust)?)

Of is dat nou een te rare hypothese?

 

Daarom is taal zo een machtig middel, omdat het als een filter tussen ons en de buitenwereld zit.

Of schept het zelfs die werkelijkheid en is taal méér dan een middel of filter?

(NLP? ;))

 

Josina,

ik ben ook nog even benieuwd naar de vrouw in de classificering 'gladde type'-- kun je daar wat meer over vertellen?

 

 

 

 

[Josina]

Annedien, we hebben hier zwaar zitten discussiëren en zijn uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat bijna alle vrouwen glad zijn.

;D

De mannen die jij wel eens tegenkomt:

"Dat zijn namelijk ook de meneren die bijvoorbeeld even uitgebreid gaan zitten bellen met hun Belangrijke Klant in Kwati-Kwoetoe, en ôôh wat zijn we Belangrijk, ondertussen van die glimlachende quasi-onderons 'je begrijpt dit wel he, kan echt niet anders' blikken naar je werpend.."

zijn vaak doorzichtig glad. Soms duurt het even voordat je ze zo moet classificeren maar vaak weet je het al in één oogopslag.

 

Vrouwen zijn veel gevaarlijker. Wij kunnen beter ongemerkt paaien, liegen, onszelf beter voordoen, manipuleren.

Toen ik jouw vraag las: "ik ben ook nog even benieuwd naar de vrouw in de classificering 'gladde type'-- kun je daar wat meer over vertellen?"

dacht ik meteen:

Ik ben er één. En volgens mij jij ook. En als ik goed nadenk de meeste vrouwen.

 

Je zegt zelf al: vrouwen gaan minder snel failliet en kunnen beter netwerken. Ik denk dat bij vrijwel de meeste vrouwen er ook geen kwaad achter zit.

Misschien is het wel door die onderdrukking dat we op een andere manier net zo goed of beter willen zijn dan mannen en daarnaast willen we ook ons doel bereiken. En dan moeten we soms iets anders uit de kast trekken.

 

Zei één van de dames al niet eens: "een stroopwafel doet wonderen"? Dat is een klein voorbeeld.

Als ik mensen ik hokjes classificeer, kan ik ze beter manipuleren. Een zakenman die ook een bezorgde vader is vraag ik hoe het met de kinderen gaat, een zakenvrouw die trots is op wat ze bereikt heeft vraag ik naar tips.

 

Vaak komt het bij vrouwen vanzelf, je denkt niet eens van te voren: die ga ik eens fijn manipuleren. Je bent belangstellend en vriendelijk.

Feitelijk is het toch manipulatie of strooplikken of glad...

 

Oké, kom maar op met die kneuzen... ;)

[Annedien Hoen]

Ha Josina,

gewaagde uitspraken ;D...

 

Misschien dat het handig is om dan eens tot een definitie van "glad" te komen, want in deze cultuur heeft dat toch wel een negatieve betekenis volgens mij :)

 

--

glad1 (bn.)

1 (van oppervlakken) zeer weinig wrijving gevend bij beweging erover zodat men er niet of nauwelijks vat op heeft, niet ruw of stroef <=> stroef

2 gewiekst, geslepen

 

-

ge·wiekst (bn.)

1 slim, vooral waar het de zorg voor eigen voordeel betreft => gehaaid, glad, gladjes, goochem, handig

-

ge·sle·pen (bn.)

1 een scherp onderscheidingsvermogen bezittend voor eigen voordeel => sluw

 

--

 

In die categorie zou ik mezelf namelijk niet zo snel indelen...echt niet :) Zoals zo veel vrouwen zou ik nog eerder te weinig aan mijn eigen voordeel denken (let vooral op die hypothetische toonzetting, ahum).

Wat je beschrijft klopt wel (belangstellend, aanpassen aan gesprekspartner, de stroopwafel in vele verschijningsvormen), maar is vanuit mijn hart en niet voor enig gewin.

Ik denk dat veel vrouwen heel goed zijn in 'aandacht geven' en dat dit zeer gewaardeerd wordt- en dat een vrouw dit op een slimme manier weet in te zetten.

(Maar: doen mannen dat niet ook?)

 

Eigenlijk zeg je dat zelf ook wel hoor, dat ook goedbedoelde en vanzelf gaande belangstelling een vorm van manipulatie is, en dat ben ik wel met je eens.

 

Ik heb het boek "Speel als een man, win als een vrouw" van Gail Evans)(heb ik geleend van een vriendin van me, ahum ;-) er eens bijgepakt...*stof erafblaast*

 

---------------------------------------------------------------------------------

"Je bent altijd een Moeder, Dochter, Echtgenote of Maîtresse.

[...]

Wanneer het moment aangebroken is dat de inmiddels volwassen man met het andere geslacht op kantoor om moet gaan, weet hij vaak niet hoe dat moet. En bij twijfel past hij, net als de meeste mensen, stereotypen toe. Dus behandelt hij een vrouwelijke collega als zijn moeder, zijn dochter, vrouw of maîtresse, terwijl ze toch duidelijk in geen van die categorieën past.

Deze wetenschap zal je helpen mannelijke gedragspatronen te begrijpen.

 

Wanneer een oudere man van jou een Dochter maakt, kun je daarvan op talloze manieren profiteren: je maakt kennis met mensen en plaatsen die anderen niet te zien krijgen en je wordt ingewijd in gesprekken die je meer inzicht geven in het bedrijf. Pappa zal goed voor je zorgen.

De keerzijde van de medaille? Mannen beschouwen hun dochter nooit als gelijke (en al helemaal niet als hun meerdere). Dus na een paar jaar van geweldige kansen, raak je gefrustreerd. En wat doe je dan? Je neemt ontslag.

[...]

De Echtgenote is de zwaarste rol. Hier mag je verwachten als gelijke behandeld te worden (min of meer). Maar je wordt ook opgezadeld met alle bagage die de man uit zijn echte huwelijk mee naar kantoor neemt. Als hij getrouwd is met een zeurderig type en jij gebruikt toevallig een paar woorden die hem aan haar doen denken, zal hij waarschijnlijk jou op dezelfde manier de mond snoeren als dat thuis doet.

[...]

De Moeder is een traditionele rol. [...]

De schaduwzijde van de rol van Moeder is dat moeders alleen achter de schermen macht hebben. Ze krijgen dingen gedaan door te manipuleren en te insinueren. De zonzijde is dat geen enkele baas zijn moeder kan ontslaan. Als deze rol je aanstaat, heb je hem voor altijd.

 

Toen jonge, ambitieuzere vrouwen de arbeidsmarkt betraden, kregen zij de nieuwere rol van Maîtresse toebedeeld. Hier leer je risico's aanvaarden en besluiten nemen, ga je deel uitmaken van de machtsstructuur. Maar je moet heel voorzichtig zijn, want je balanceert op het slappe koord van seksuele spanning. Slechts weinig vrouwen kennen zichzelf zo goed dat ze geen misstap begaan; de gevolgen voor je carrière kunnen bijzonder ernstig zijn als je betrapt wordt.

 

---------------------------------------------------------------------------------

 

Ik weet niet hoor, of ik het hier helemaal mee eens ben, maar het is wel een interessante zienswijze.

Ik ben vooral benieuwd of mannen het hier mee eens zijn.

Het zou mooi zijn als deze discussie uitgroeide tot een geanimeerd en respectvol gekrakeel!

 

 

 

[robberttk]

Onbewust denk ik dat iedereen andere mensen voortdurend in een hokje probeert te plaatsen. Dat is voor jezelf een manier om een soort van "controle" te hebben op je omgeving. (schijncontrole weliswaar, maar toch ). Door iemand in een hokje te kunnen plaatsen kun je je verwachtingen en eigen gedrag afstemmen.

 

Vrouwen hebben dit vaak goed door en passen zich vrij makkelijk aan aan de directe omgeving.

 

 

Ik ben zelf waarschijnlijk type 6 aangezien ik het onderscheid niet duidelijk voor mezelf maak tussen man en vrouw. Met mannen werk ik graag samen omdat het in mijn ogen vaak "makkelijker" verloopt en met minder paniek.

Met vrouwen werk ik graag samen omdat ze vaak erg creatief zijn en heel veel ideeen hebben ( in mijn omgeving althans )

 

Ik maak altijd een inschatting van de andere persoon, zodat ik me daar rekening mee kan houden in benadering. Een authoritaire man benader je anders dan een zweverige vrouw. Andersom, een vrouw die extreem gefocussed is op carriere benader je anders dan een vrouw die het liefst gewoon wil werken en die het verder niet veel uitmaakt.

 

 

[Gast arrowman]

is vanuit mijn hart en niet voor enig gewin.

 

Er zijn zeker twee niveaus van motivatie (en waarschijnlijk meer): het individuele en het evolutionaire. Die laatste beleef je als authentiek onbaatzuchtig en in zekere zin klopt dat ook wel. Maar het kan ondertussen toch eigenbelang zijn van je genen, dat je aan het dienen bent. Ik heb even geen bron bij de hand, maar uit onderzoek is gebleken dat de bereidheid iets voor een familielid te doen, vrijwel recht evenredig is met de genetische afstand. Het individu heeft er geen belang bij, maar de genen de te meer.

 

Maar hoe die genen zo hardnekkig het beeld in stand houden dat ze uitsluitend in het hart zetelen is een van de raadselen van de natuur ;)

[Annedien Hoen]

Met mannen werk ik graag samen omdat het in mijn ogen vaak "makkelijker" verloopt en met minder paniek.

 

Die kan ik helemaal volgen ;D!

Ik denk dat vrouwen dit ook kunnen leren van mannen, hoewel "Mens, doe 'es niet zo paniekerig" niet meteen zal aanzetten tot een iets rustiger en/of rationeler benadering natuurlijk. ;)

 

Aan de andere kant vind ik ook vaak dat het Syndroom van Kleenex zich vaak manifesteert bij mannen: vrouwen torsen hun griep/verkoudheid moedig met zich mee en mannen verworden vaak tot op-de-bank-snotterende (hence the Kleenex) jongetjes die héél zielig zijn en nog een glaasje sjienaasjappelsjap willen. Bij vrouwen ligt de pijngrens hoger lijkt het wel, én biologisch gezien herstellen de spieren van vrouwen zich bijvoorbeeld sneller.

 

Volgens Dan Pink, auteur van 'A Whole New Mind' ( www.danpink.com ) gaat 'de androgyne geest' het winnen van de gepolariseerde versies.

Vrouwen worden analytischer, doelgerichter en mannen worden gevoeliger, relationeler.

Dat kan ook niet anders, nu het voor mannen ook gewoon is om 'sensitive fase wash' te gebruiken en daarna een dagcrêmmetje op te smeren ;)

 

Over genen die in het hart zetelen, enzo...weet ik ook niet.

Ik weet wel dat ik eens een gebroken hart had, en dat voelde ik écht in mijn hartstreek- ik vond het verbazingwekkend! (Klein pluspuntje aan de hele situatie ;-)

 

Nou hoorde ik laatst ook dat er binnen je hersenen gecommuniceerd wordt middels neuropeptiden, die op chemische wijze berichten sturen. Het blijkt nu dat andere cellen in je lichaam ook receptoren hebben voor die informatie. En dat die ook weer informatie kunnen versturen.

Dat maakt je immuunsysteem (die cellen kunnen dus ook communiceren dmv neuropeptiden) tot een 'vloeibaar zenuwstelsel'. Je organen maken (als ik me dus goed heb laten informeren) ook chemische stoffen aan waarmee ze communiceren- dezelfde als die je hersenen aanmaken.

Misschien dat al die gezegdes ("Vanuit mijn hart", "iets op je lever hebben", "in hart en nieren", "ergens mee in je maag zitten") dan ineens een hele andere lading krijgen :)

Mischien tijd voor een paar nieuwe... "Ergens een darmgevoel over hebben", "Met heel mijn pancreas", "Vanuit mijn bijnier"...?

Maar goed, even terug naar het topic...

 

De mensen voor wie ik iets doe zijn bij mijn weten niet zo heel erg ontzettend familie van me, misschien 'in de gedachte' wel maar volgens mij ligt het DNA wel mijlenver uit elkaar. :) (Ik heb dat onderzoek wel eens gezien op Discovery, dat je voor je zus twee keer zo lang onder water kunt blijven als voor je nicht, toch? :-))

Ik ken een paar theorieën die er zijn over egoïsme/altruïsme en dat altruïsme dan indirect ook weer een vorm van egoïsme zou zijn, en dat 'als iedereen aan zichzelf denkt...'. Filosofen, sociaal-psychologen, genetici, mystici...allemaal buigen ze zich over het vraagstuk. En hoe wat onlogisch lijkt vanuit een 'egoïstisch motief' wel zinnig is in het licht van het collectief, bijvoorbeeld.

 

Je noemt het 'dienen', maar ik vind 'niet meteen aan je eigen gewin denken' niet hetzelfde als 'dienen'. Dat heeft in onze cultuur ook meteen zo'n zelf-opofferende bijklank.

Authentiek onbaatzuchtig is misschien ook niet helemaal waar ik zélf naar zou streven (die woorden zou ik er niet voor kiezen in elk geval), ik bouw wel voort op het idee dat 'wie goed doet, goed ontmoet' en de talloze varianten die daar op zijn. Als het werkelijk geen enkele positief gevolg (zoals ook eens iets krijgen, hulp ontvangen, een opdracht gegund worden) had om niet steeds in de 'voor wat hoort wat-modus' te staan dan zouden heel wat minder mensen zo denken, denk ik.

Bovendien, als je hier lang genoeg op doorredeneert kom je in het vraagstuk van "waarom zijn wij op Aard" terecht -- wel leuk, maar een antwoord lijkt me lastig, hoewel ik wel heel benieuwd ben naar de respectievelijke antwoorden op die vraag :)

 

 

 

 

 

[Chi]

Zelf heb ik in het HR vakgebied heel veel met vrouwen te maken. Voor mij zijn er een paar indelingen.

 

Vrouwen die niet weten waar ze het over hebben, maar niet gewend zijn tegen gesproken te worden en dit ook niet accepteren.

 

Vrouwen die niet weten waar ze het over hebben, en daarmee klakkeloos alles accepteren wat je zegt

 

Vrouwen die daadwerkelijk weten waar ze het over hebben (in het HR vakgebied zonder twijfel de minderheid).

 

Voor mannen is de onderverdeling kleiner: ze weten waar ze het over hebben of niet, maar nemen zonder meer niets van je aan. Het voordeel is echter dat ze makkelijker naar hun mond te praten zijn en je ze eenvoudige woorden in de mond kan leggen die jij graag hoort :)

 

Wat mij ook heel erg opvalt is dat bij b.v. Werving en Selectie heel veel vrouwen werken, maar ik slechts zelden een competente heb meegemaakt (met één uitzondering die me nog bij staat en die werd vlak nadat ik haar gesproken had ontslagen). Nu moet ik daarbij zeggen: ook de meeste mannen in W&S hebben bijzonder weinig verstand van zaken, alleen daar heb ik al iets meer uitzonderingen gevonden.

 

Verder herken ik de tweedeling: vrouwen die graag met vrouwen zaken doen en vrouwen die totaal niet met vrouwen zaken kunnen doen. Die is ook heel erg aanwezig. Bij mannen speelt dat volgens mij minder.

[MacSeth]

Ik denk dat zaken doen heel veel te maken heeft met je eigen gevoel en het gevoel wat jij een ander geeft.

 

Mensen die vaak TE zakelijk zijn ( of misschien zelfs ronduit arrogant ) en geen persoonlijke interesse tonen vindt ik persoonlijk heel moeilijk om mee om te gaan en zullen bij mij zeker geen punten scoren.

 

Mensen die ook oog hebben voor de persoon achter de zaak hebben denk ik, vooral in het MKB, veel meer succes.

Je trekt immers meer mensen naar je toe met stroop dan met azijn.

 

[Danielle (Hulpplus)]

De zakelijke contacten die ik heb zijn over het algemeen met mannen, maar het is mij het even of het een man of vrouw is. Ik kan bij beide een slecht of goed gevoel hebben.

Ik ben jong en ook nog een vrouw, en had eigenlijk wel verwacht dat ik af en toe moeite zou hebben om serieus genomen te worden, maar dit is dus helemaal niet het geval. Ze zeggen vooral omdat ik een duidelijk verhaal/doel heb en weet waar ik mee bezig ben. Ben ook niet echt een onzelfverzekerd type.

 

Ik heb al wel een aantal keren meegemaakt dat mannen wat kleinerend over kunnen komen, door termen te gebruiken als 'grappig bedrijfje' of 'leuk ideetje zeg' maar tegelijkertijd wilden ze vaak wel samenwerken of iets dergelijks. Nou weet ik ook wel dat ik geen 300 man personeel in dienst heb, maar dat is in mijn ogen niet de juiste manier om iemand te benaderen.

Mijn moeder maakt dit ook regelmatig mee met mannelijke zakelijke contacten. (Zij is directeur van een drukkerij, enorme mannenwereld). Vooral de opmerking 'ach mevrouwtje.....' doet het nooit echt goed!

[Jantje]

offtopic: er werd een paar berichten geleden wat gezegd over de modewereld. wat ik altijd zo tekenent vind is dat veel vrouwen denken dat mannen het aantrekkelijk vinden als ze zo dun is als zo'n gratenpakhuis die over een catwalk wandelt. Ik ken niemand in mijn omgeving die van extreem dunne en vormeloze vrouwen houdt. De meesten vinden een iets meer voloptueuse vrouw veel aantrekkelijker.

Wat mannen betreft: ik heb nooit iets begrepen van mannen die de hele dag staan te smeren, kansloos trachten een wasbord te trainen en bang zijn dat ze vieze handen krijgen. Deze ontwikkeling wordt idd ingegeven door de modewereld waar veel weeige types te vinden zijn.