Samenwerking en connectiviteit als productiviteitskiller

[AmazingMinds]

Op 37Signals staat een aardig stuk over productiviteit en ‘getting in too much touch’. Erg herkenbaar allemaal, ook nav een post van Annedien niet zo lang geleden volgens mij.

 

Being productive isn’t something that just happens. You don’t just sit down and be productive. Real productivity takes time. It’s a process. You make your way into it. Sometimes it takes 15 minutes or a half hour or an hour or more to really get in that zone. And when you’re in that zone you are actually getting real work done. But once you get knocked out of that zone it takes a real toll on you. You go from highly productive to annoyed.

 

Meer over het verhaal hier.

 

Mijn concrete vragen: Hebben de ondernemers hier een intern communicatiebeleid, waarbij het constant verbonden zijn actief wordt ontmoedigd? Hoeveel van jullie hebben op de werkvloer nog computers staan die niet verbonden zijn met internet?

[Annedien Hoen]

 

Ik gok dat ADD de nieuwe RSI wordt :-)

 

[perry]

 

Even wat theorie dan maar:

 

De verwerkings capaciteit van je hersenen zijn beperkt. De capaciteit die je hebt wijs je toe door iets aandacht te geven.

 

Wat je kunt zien en waar je mogelijk naar toe zou kunnen kijken, zijn nooit hetzelfde. Hetzelfde met wat je hoort en kunt horen. De kunst is dus om je zelf meer bewust te worden wat je aandacht geeft.

 

"What the frog's eye tells the frog's brain"

Hier een paar experimenten waar je toe in staat bent:

 

Bekijk het volgende klipje, het start met 4 knipperende bolletjes. Kijk of je ze all 4 tegelijk kunt volgen.

http://ruccs.rutgers.edu/finstlab/mot.mov

Met een beetje inspanning moet dat lukken.

 

 

Probeer nou deze eens:

http://ruccs.rutgers.edu/finstlab/mot-occ-occlusion.mov

Een stuk lastiger, maar moet nog steeds lukken.

 

 

Nu deze, knap als je het kunt, het zou moeten kunnen:

http://ruccs.rutgers.edu/finstlab/mot-occ-virtocc.mov

 

 

En nu deze. Dat lukt je niet:

http://ruccs.rutgers.edu/finstlab/mot-occ-implosion.mov

 

Bewustzijn van hetgeen om je heen gebeurd kan storend zijn, maar ook produktiviteit vehogend.

 

Perry

 

 

 

 

 

[bedenkerij / bert]

Aandacht is essentieel. Neem je echter wat anders dan anonieme, bewegende blokjes, dan leidt het richten van je aandacht op maximaal 4 tot 5 zaken (inclusief jezelf en je eigen bewustzijn) in principe tot nieuwe aandacht en gedachten. De essentie van aandacht is namelijk dat ze verschuift. Het gebruik van aandacht is echter ook behoorlijk geprogrameerd in die zin dat je vanzelf je aandacht richt op dingen die met elkaar te maken hebben (verdichting). Breek je hier doorheen dan kun je tot nieuwe inzichten komen. Je kunt ook dingen buiten jezelf zoeken om dit te bewerkstelligen (zoals dit forum). Zowel teveel verschuiving als teveel verdichting maakt niet gelukkig. Uitvinders, kunstenaars en nieuwlichters zoeken hierin de grenzen op -- niet zonder gevaar, m.i.

 

Alleen dat waar je je aandacht op richt kun je ineens onthouden. Zonder aandacht kun je ook iets leren maar dan moet je het vaker zien of doen. Toch onthoud je uiteindelijk dat laatste het beste.

 

Sterker nog, alleen dat waar je je aandacht op richt kun je echt zien. We hebben de illusie dat we een heel beeld voor ons zien of dat we ons van onze omgeving bewust zijn, maar dat is niet waar. Dat lijkt alleen waar in een omgeving waarin we bekend zijn. Kijk ergens een paar seconden naar, neem een foto uit de krant bijvoorbeeld, doe je ogen dicht, en tel wat je zag. Pas wanneer je je afvraagt wat de kleur van de ogen van een eekhoorn is ga je die kleur (proberen te) zien. Wel eens een signalement door moeten geven aan de politie? Zelfde probleem. Maar elke zoveel seconden kan onze aandacht verschuiven, dus als we de tijd hebben kunnen we toch heel veel bewust zien en onthouden.

 

Dat wil niet zeggen dat de omgeving geen invloed heeft. Want buiten de aandacht en het bewustzijn kunnen we heel veel "automatisch" -- ik houd me in hierover uit te weiden.

 

Maar de oorspronkelijke vraag ging denk ik eigenlijk juist over aandachtstrekkers zoals telefoon en mail; de voortdurende verbondenheid van mensen met elkaar. Hinderen die het werk of het denken? Waarschijnlijk wel, ja. Want je aandacht ergens op richten vormt ook een soort achtergrondsaandacht van waaruit je denken zijn richting zoekt. Als dat steeds opnieuw moet opstarten...? Je kunt dit soms oplossen door gestructureerd te werken. Andersom betekent het opstarten van de gestructureerde aandacht vaak juist ook dat je het contact met de omgeving verliest -- al die telefoontjes die je nog moet doen! Sommige dingen zijn blijkbaar nogal goed in staat om onze aandacht op te slokken. Volgens mij zijn dat vaak de meer complexe problemen/uitdagingen? Maar wellicht dient de telefoon zich aan terwijl je voor andere zaken zelf het initiatief moet nemen -- memo's en todo-lijstjes kunnen dit overnemen.

 

Aan de andere kant kunnen mensen juist samen tot veel meer komen. Een goede mailinglist, waar mensen de nettiquette nog kennen -- ondanks alle pogingen van Bill Gates om die om zeep te helpen -- is fantastisch. Puur hersen-technisch gesproken is er geen wezenlijk verschil tussen verbindingen tussen neuronen in iemands hoofd en buiten iemands hoofd oftwel tussen twee hoofden middels bijvoorbeeld geluidsgolven. Met andere woorden, een groep mensen vormt tesamen (min of meer) een brein op zich. Dat brein kan geestelijk gestoord of brilliant of iets daartussen in zijn.

 

Dus... Als je weet wat je wil of moet en de mensen om je heen evenzo, en botst het niet al te veel, dan is veel contact geen probleem. Maar klopt het niet, dan is het net zoals met een (psychisch) probleem in je hoofd. Teveel regeltjes is dan bijvoorbeeld misschien net zoiets als wat psychisch gezien een neurose zou heten, wat leidt tot fixatie op onbelangrijke dingen om de echte problemen te ontlopen.

 

Zo, wat een hoop woorden. En dat nog wel zonder bier ;D

Dank voor uw aandacht :P