Uitvinden vorm van kunst?

[Georges Plat]

Uitvinden wordt vaak verward met innoveren, terwijl deze begrippen zoveel van elkaar verschillen als het schrijven van een hit verschilt van het fraai uitvoeren ervan. Tekstschrijver/componist vindt uit, zanger/muzikant/arrangeur innoveert.

Vereniging van deze talenten in dezelfde personen is een grote, en zeer succesvolle uitzondering maar verreweg de meeste succesvolle muziek is het product van een ideale combinatie van deze disciplines. In de muziek is deze rolverdeling duidelijk uitgekristalliseerd, maar bij productontwikkeling is de afbakening van de expertise van de uitvinder problematisch.

 

Van een uitvinder wordt verwacht dat hij marktonderzoek en octrooionderzoek doet en een financiële planning maakt. Alleen met deze aanvullende gegevens lijkt het mogelijk om een uitvinding te beoordelen.

Maar een goede uitvinder heeft deze aanvullende gegevens al verwerkt in het wezen van zijn vinding. Hij laat zich inspireren door producten die omzet genereren, bedenkt problemen die gebruikers hebben of zouden kunnen hebben, en zoekt bij het oplossen daarvan naar evenwicht tussen de benodigde inspanning en het probleem dat hij daarmee oplost. En pas als hij werkelijk iets (voor hem) nieuws bedenkt, noemt hij dat een uitvinding.

Zijn referentiekader is de wereld waarin hij leeft. En om tot originele oplossingen te komen is het belangrijk dat hij de vrijheid houdt om zijn eigen zienswijze te ontwikkelen.

Economisch inzicht en goede kennis van de stand der techniek zijn daarbij essentieel, maar exacte kennis van de gebruikelijke modellen kan hem zomaar afleiden van zijn originele, eigen modellen. Zijn belangrijkste en meest kwetsbare gereedschap. En daarom is het niet goed dat hij leert om zijn vindingen achteraf te toetsen volgens het boekje. Bovendien kunnen andere specialisten dat veel beter.

 

De verleiding is natuurlijk groot om te analyseren hoe het komt dat deze disciplines zo moeilijk aansluiting weten te vinden. Wat in ieder geval opvalt is dat er geen evenwicht is tussen vraag en aanbod. Er wordt veel meer uitgevonden dan de industrie nodig heeft.

 

De vraag waarom er dan toch meer uitvindingen zouden moeten worden ontwikkeld laat zich dan ook niet eenvoudig beantwoorden. Wie heeft er nu eigenlijk belang bij dat techniek verbetert? Duidelijk niet de industrie. Maar het is wel de industrie die bepaalt of iets wordt gemaakt of niet.

Is hier misschien een rol weggelegd voor handel? Handel in ideeën, zonder dat de industrie deze frustreert? Handel tussen bedenkers en potentiële gebruikers? Dat het ontwikkelen van een product een even vanzelfsprekende dienst wordt als het maken ervan?

 

Als we dat met z’n allen willen, dan krijgen we ook een heel andere kijk op het proces van het bedenken. Als deze handel tot leven komt dan zal de balans omslaan en wordt de vraag naar goede ideeën groter dan het aanbod.

Tegelijk zal het besef ontstaan dat om genoeg goede ideeën te krijgen, ruimte zal moeten worden gemaakt voor het ontstaan van slechte ideeën. En daar komt de parallel om de hoek tussen uitvinden en kunst.

Het besef dat een beschaving niet kan bestaan zonder kunst zorgt ervoor dat er voorwaarden worden gecreëerd waaronder potentieel talent zich kan ontwikkelen. Als we dat zondermeer aan de markt zouden overlaten is het immers snel afgelopen.

 

Bestaansrecht zonder economisch kader. Het lijkt misschien onzinnig maar dat is het niet. De vergelijking met kunst leert dat het bestaat.

Een breed draagvlak zal afhangen van het inzicht dat technologische ontwikkeling ons leven veraangenaamt en bovenal noodzakelijk is om onze omgeving aan te kunnen passen aan onze wensen. Op niet al te lange termijn zelfs broodnoodzakelijk om te kunnen overleven.

 

 

[Georges Plat]

indertijd hoorde je vaak : 'ze kunnen wel een auto maken die nooit kapotgaat, maar dat doen ze niet want dan kunnen de fabrieken wel sluiten'.

of : 'ze kunnen wel een motor maken die op water loopt, maar dat doen ze niet want dan kunnen de oliemaatschappijen niks meer verkopen'.

 

Ja dat was leuk he? Die goeie ouwe tijd. Toen men nog vol verwachting was van wat de toekomst ons zou brengen.

[Nico Schouten]

indertijd hoorde je vaak : 'ze kunnen wel een auto maken die nooit kapotgaat, maar dat doen ze niet want dan kunnen de fabrieken wel sluiten'.

of : 'ze kunnen wel een motor maken die op water loopt, maar dat doen ze niet want dan kunnen de oliemaatschappijen niks meer verkopen'.

 

 

DeLorean Roestvast stalen koetswerk, rest werd getypeerd als nulserie kwaliteit, vreemd dat de mallen voor het bodywerk ergens in de oceaan liggen.

 

Porsche had ook een dergelijk ontwerp, ligt in de ijskast, helemaal onderin.

[TwaBla]

Veel van de weerstand heb ik natuurlijk aan mijzelf te danken.

 

Je krijgt veel meer aandacht voor je ideeën als je niet de complete industrie beschuldigt van het tegenhouden van ideeën, als je niet de overheid populisme verwijt en als je niet 'het volk' een korte termijn-horizon toedicht. Niet iedereen is de vijand. Ook politici en industriëlen hebben kleinkinderen, en er zijn legio mensen die zich met de toekomst bezighouden (niet alleen uit gewin). Zet je agenda voorop, en negeer alle negativiteit.

 

Sterkte. 8)

[Georges Plat]

Je krijgt veel meer aandacht voor je ideeën als je niet de complete industrie beschuldigt van het tegenhouden van ideeën,

 

Ja dit komt natuurlijk negatief over. Toch wil ik dit gedrag noemen. En dan is het inderdaad niet nodig daar negatief over te doen. Ik begrijp heel goed waarom dit zo werkt. En juist door deze logica bloot te leggen probeer ik de illusie weg te nemen dat de grote bedrijven het allemaal wel zullen oplossen. Dat is hun rol niet, en het is onredelijk te verwachten dat een bedrijf zijn eigen winst riskeert voor een ideaal.

 

als je niet de overheid populisme verwijt en als je niet 'het volk' een korte termijn-horizon toedicht.

 

Deze kwalificaties komen mij niet bekend voor. Het is juist het volk dat ik een stem wil geven in wat er moet worden ontwikkeld.

En van een democratische overheid verwacht ik niet meer dan dat zij de wil van het volk omzet in beleid. Het enige verwijt dat ik die kant op maak is dat zij bij de productie van octrooiwetgeving teveel haar oren laat hangen naar de wensen van grote bedrijven. En zelfs dat valt haar nauwelijks te verwijten omdat andere belangen simpelweg niet doordringen tot Den Haag.

 

Niet iedereen is de vijand.

 

Ik ga juist uit van het goede in de mens. In het verfvoorbeeld ga ik er zonder meer van uit dat de bedrijven die zouden kunnen leveren dat ook zullen doen. En dat in dat model het concurrentiemechanisme prima zal gedijen.

 

 

[bedenkerij / bert]

Is het een idee een website op te richten met dit soort uitvindingen in de aanbieding [...]

Dat zal een hele klus zijn. Zo'n website / database zal al snel erg groot worden, waarmee het moeilijk wordt om vraag en aanbod bij elkaar te brengen (of, zo je wilt, om vraag te creëren). Denk aan de enorme octrooidatabase van bijvoorbeeld espacenet. Of kijk eens bij de Ideas Bank. Het kan wel, maar dan heb je m.i. een intelligente, meedenkende database nodig. Dat is nog wel te doen, maar een idee vertellen zonder het weg te geven blijft moeilijk, zelfs met octrooi. Daarmee blijft uitvinden hobbyisme. Wellicht is een vorm van tussenhandel die vraag en aanbod bij elkaar brengt een optie, maar zonder vergaande, intelligente automatisering zal vertrouwen ook hier een onneembare drempel zijn.

[Georges Plat]

Is het een idee een website op te richten met dit soort uitvindingen in de aanbieding [...]

Dat zal een hele klus zijn. Zo'n website / database zal al snel erg groot worden, waarmee het moeilijk wordt om vraag en aanbod bij elkaar te brengen (of, zo je wilt, om vraag te creëren).

 

Dat zal best meevallen. Het gaat er om dat de belangstelling gewekt wordt van de belanghebbenden. Dus van diegenen die het probleem hebben dat met de uitvinding wordt opgelost. Deze belangstelling wordt geregistreerd in de vorm van enquêtes. De manier waarop de ideeën worden getoond zal lijken op Wehkamp online.

Een redactie verzorgt een aantrekkelijke presentatie. Een andere afdeling analyseert de enquêteresultaten en benadert actief potentiële producenten en rapporteert de status van de onderhandelingen direct bij de presentaties.

 

Dat is nog wel te doen, maar een idee vertellen zonder het weg te geven blijft moeilijk, zelfs met octrooi.

Inderdaad. Zolang dit niet beter geregeld is kan deze site niet de lucht in!!!

 

Daarmee blijft uitvinden hobbyisme.

 

Daar lijkt het wel op ja. En dat terwijl uitvinden m.i. de spil van onze technocratie is.

 

Wellicht is een vorm van tussenhandel die vraag en aanbod bij elkaar brengt een optie, maar zonder vergaande, intelligente automatisering zal vertrouwen ook hier een onneembare drempel zijn.

 

Als vertrouwen ontbreekt en daardoor maatschappelijk relevante interactie stagneert betekent dit dat de wet onvoldoende beschermt. Dit aanhangig maken bij de wetgever hangt of staat bij het aantonen van die maatschappelijke relevantie.

 

Daarom probeer ik hier een intellectuele basis te leggen voor de idee dat er geen gezonde handel in uitvindingen kan ontstaan zolang intellectueel eigendom niet automatisch door de wet is beschermd. En dus ook de idee dat met deze vrijheid handel zal ontstaan waardoor ons consumptiegedrag tot meer welvaart lijdt en/of efficiënter gebruik van onze bronnen.

 

[Merkava]

Is het een idee een website op te richten met dit soort uitvindingen in de aanbieding [...]

Dat zal een hele klus zijn. Zo'n website / database zal al snel erg groot worden, waarmee het moeilijk wordt om vraag en aanbod bij elkaar te brengen (of, zo je wilt, om vraag te creëren).

 

Dat zal best meevallen. Het gaat er om dat de belangstelling gewekt wordt van de belanghebbenden. Dus van diegenen die het probleem hebben dat met de uitvinding wordt opgelost. Deze belangstelling wordt geregistreerd in de vorm van enquêtes. De manier waarop de ideeën worden getoond zal lijken op Wehkamp online.

Een redactie verzorgt een aantrekkelijke presentatie. Een andere afdeling analyseert de enquêteresultaten en benadert actief potentiële producenten en rapporteert de status van de onderhandelingen direct bij de presentaties.

 

 

Tja, is het niet meestal de uitvinder die tegen een "probleem" aanloopt en daar een oplossing voor gaat bedenken ?

Je gaat voorbij aan de behoefte die er moet zijn cq gecreeerd moet worden bij potentiele afnemers, jij gaat er vanuit dat die behoefte er al is.

[bedenkerij / bert]

Je gaat voorbij aan de behoefte die er moet zijn cq gecreeerd moet worden bij potentiele afnemers, jij gaat er vanuit dat die behoefte er al is.

 

Inderdaad. Net zoals bij kunst en wetenschap (cf. Einstein) gaat het bij uitvindingen er vooral om het probleem te vinden (en de vraag naar de oplossing te stellen). Ik ben zojuist begonnen aan een boek / onderzoeksverslag met de wat dit betreft prachtige titel: The Creative Vision: A Longitudinal Study of Problem Finding in Art door Jacob W. Getzels en Mihaly Csikszentmihalyi.

 

En als je dan je oplossing voor het niet ervaren probleem hebt, probeer het dan maar eens te verkopen, aan een ondernemer of aan een klant, of aan de redacteuren van de website die je wilt oprichten...

 

Jij hebt een aanbod, maar waar is de vraag, georgesplat? Je zult zelf de vrager moeten maken of vinden; hij/zij gaat niet zichzelf maken of jouw vinden. In je database moeten dus juist ook de potentiële vragers zitten, en het zal de nodige intelligentie van het systeem vergen om er geen spam-machine van te maken. Totdat je dit hebt opgelost is je enige optie m.i.: ondernemerschap.

[Georges Plat]

Is het een idee een website op te richten met dit soort uitvindingen in de aanbieding [...]

Dat zal een hele klus zijn. Zo'n website / database zal al snel erg groot worden, waarmee het moeilijk wordt om vraag en aanbod bij elkaar te brengen (of, zo je wilt, om vraag te creëren).

 

Dat zal best meevallen. Het gaat er om dat de belangstelling gewekt wordt van de belanghebbenden. Dus van diegenen die het probleem hebben dat met de uitvinding wordt opgelost. Deze belangstelling wordt geregistreerd in de vorm van enquêtes. De manier waarop de ideeën worden getoond zal lijken op Wehkamp online.

Een redactie verzorgt een aantrekkelijke presentatie. Een andere afdeling analyseert de enquêteresultaten en benadert actief potentiële producenten en rapporteert de status van de onderhandelingen direct bij de presentaties.

 

 

Tja, is het niet meestal de uitvinder die tegen een "probleem" aanloopt en daar een oplossing voor gaat bedenken ?

 

Die aanhalingstekens verwijzen naar de enorme hoeveelheid onzin uitvindingen. Het mag nog geen naam hebben, maar er bestaat zoiets als functionaliteitdeskundigheid. Als binnen de redactie voldoende expertise is dan kan het geen probleem zijn om een beperkt aantal vindingen zodanig te presenteren dat potentiële gebruikers in hun hebzucht worden geprikkeld.

Daarnaast kan er een aparte rubriek komen met nieuwe ideeën. Pas als deze positief worden beoordeeld wordt er werk gemaakt om de vinding een beter plaatsje in de etalage te geven.

 

Je gaat voorbij aan de behoefte die er moet zijn cq gecreeerd moet worden bij potentiele afnemers, jij gaat er vanuit dat die behoefte er al is.

 

Een goede uitvinding is een reactie op onvolkomenheden in de dagelijkse praktijk. De last die men ondervind van deze onvolkomenheid is de vraag naar de oplossing. Vaak is men zich natuurlijk niet bewust van deze last, en de concervatieven onder ons beleven elke verandering als een last op zich.

Maar in elk segment van onze samenleving vind men figuren die het leuk vinden om voorop te lopen. En het spreekt voor zich dat dit de doelgroep is voor deze site. Zij mogen dan strikt genomen geen doorsnee van de samenleving vertegenwoordigen maar zij vormen wel een doorsnee van dat deel van de samenleving dat straks ook als eerste met de nieuwe producten gaat pionieren.

 

[Georges Plat]

En als je dan je oplossing voor het niet ervaren probleem hebt, probeer het dan maar eens te verkopen, aan een ondernemer of aan een klant, of aan de redacteuren van de website die je wilt oprichten...

 

Het gebeurt inderdaad vaak dat iemand iets bedenkt en het zo leuk vindt dat hij dat zelf bedacht heeft dat hij vergeet dat het probleem dat hij oplost niet in verhouding staat met de oplossing.

Een probleem oplossen dat door de doelgroep nog niet gezien wordt is best mogelijk. Bij consumenten wordt dat lastig maar professionals die veel met techniek werken gaan wel degelijk actief op zoek naar oplossingen voor problemen die zij nog niet kennen in de hoop hun productiviteit te kunnen verhogen.

En voor consumentenproducten zijn er beslist problemen aan te wijzen die wel bewust worden ervaren. We zouden dat haast vergeten omdat de meeste nieuwe producten inderdaad drijven op gecreëerde vraag.

Bovendien zijn er talloze vindingen op het gebied van energie die een besparing opleveren. De Nuonrekening lijkt mij een duidelijk voorbeeld van een alom erkend probleem.

 

[koert]

[

Bovendien zijn er talloze vindingen op het gebied van energie die een besparing opleveren. De Nuonrekening lijkt mij een duidelijk voorbeeld van een alom erkend probleem.

 

 

de nuonrekening kan een probleem zijn , maar er is een makkelijke oplossing voor.

als je niet meer van ze afneemt, krijg je ook geen rekening meer.

 

[nonex.nl]

Is het een idee een website op te richten met dit soort uitvindingen in de aanbieding [...]

Dat zal een hele klus zijn. Zo'n website / database zal al snel erg groot worden, waarmee het moeilijk wordt om vraag en aanbod bij elkaar te brengen (of, zo je wilt, om vraag te creëren). Denk aan de enorme octrooidatabase van bijvoorbeeld espacenet. Of kijk eens bij de Ideas Bank. Het kan wel, maar dan heb je m.i. een intelligente, meedenkende database nodig. Dat is nog wel te doen, maar een idee vertellen zonder het weg te geven blijft moeilijk, zelfs met octrooi. Daarmee blijft uitvinden hobbyisme. Wellicht is een vorm van tussenhandel die vraag en aanbod bij elkaar brengt een optie, maar zonder vergaande, intelligente automatisering zal vertrouwen ook hier een onneembare drempel zijn.

 

Komt (verkeerde) ideabroker niet een heel eind in de richting? Oeps, correctie van de link: ideabroker.nl

[Christine]

Wat is je point aangaande de stofjes nou precies (qua oneliners in een tamelijk diepgravende discussie droppen?).

 

Ehm, precies dat. Ik ben niet zo van de diepgravende discussies, meer van de oneliners. Maar dat wist iedereen al. Sorry als ik een discussie verstoor of op een dwaalspoor leidt. Maar ik vond de beeldspraak wel erg mooi, "een stofje aanmaken".

[Christine]

Net zoals bij kunst en wetenschap (cf. Einstein) gaat het bij uitvindingen er vooral om het probleem te vinden

 

Dat vind ik wel een wijze opmerking. Als je het probleem goed kunt formuleren heb je eigenlijk de oplossing al verteld. Je moet 'm alleen nog uit je woorden peuteren. Als je geen oplossing vindt, dan heb je wellicht het probleem niet goed verwoord. Dat heb ik geleerd tijdens mijn opvoeding in de physica en daarom denk ik dat physica de meest waardevolle opleiding is. Omdat je daar leert de vraag op de juiste manier te stellen.

 

 

[Annedien Hoen]

"You can tell a smart man by his answers. You can tell a wise man by his questions."

 

De vraag (...) is alleen in hoeverre zowel 'vraag' als 'probleem' ook linguïstisch veroorzaakte discrepanties zijn- dus door het feit dat we taal hebben als middel om de werkelijkheid te interpreteren en duiden en semantisch kunnen interpreteren als iets dat opgelost moet worden of antwoord behoeft?

Heeft de physica daar ook een antwoord op of visie op of mening over?

Lijkt me ook iets voor de systeemleer: als je druk uitoefent op het systeem oefent het systeem druk uit op jou. Hierdoor krijg je tegen elkaar inwerkende krachten die 'oplossing' (vermindering van spanning) zoeken.

 

Uitkunsten is een vorm van vinden.

 

[Christine]

Lieve Annedien,

ik heb een paar glazen wijn op en het is 01:00 uur en ik ga morgen de deal van mijn leven sluiten. En nu moet ik replyen op iets moeilijks. :-|

 

 

"You can tell a smart man by his answers. You can tell a wise man by his questions."

 

Wise woman?

 

De vraag (...) is alleen in hoeverre zowel 'vraag' als 'probleem' ook linguïstisch veroorzaakte discrepanties zijn- dus door het feit dat we taal hebben als middel om de werkelijkheid te interpreteren en duiden en semantisch kunnen interpreteren als iets dat opgelost moet worden of antwoord behoeft?

 

oef!

Hier is mijn hoofd op dit moment echt niet tegen bestand. Ik heb een heel sterk onderbewustzijn, intuitie, hoe je het wilt noemen, en ik heb geleerd om soms zelfs toegang te hebben tot mijn eigen "onderbewuste" gedachten. Maar deze is wel heel diep. In feite is alles wat we doen taal. Al is het maar omdat we in taal uitleggen wat we doen en in taal denken ("taal" dan wat abstracter dan alleen engels of nederlands, maar daar kunnen we een hele aparte thread over opzetten). Ik ben wel heel "talig".

 

Wat je zegt is eigenlijk een antropisch meta-principe. Wel aardig eigenlijk. Niet "op aarde zijn mensen omdat er op aarde mensen zijn die zich de vraag kunnen stellen waarom er op aarde mensen zijn" maar zoals jij zegt "er zijn mensen omdat er mensen zijn die de vraag kunnen stellen waarom er mensen zijn". Hmm.

 

Heeft de physica daar ook een antwoord op of visie op of mening over?

 

De physica niet. Maar diverse physici wel, lees Robert Dijkgraaf of praat met Vincent Icke.

 

Lijkt me ook iets voor de systeemleer: als je druk uitoefent op het systeem oefent het systeem druk uit op jou. Hierdoor krijg je tegen elkaar inwerkende krachten die 'oplossing' (vermindering van spanning) zoeken.

 

Ga je hier niet wat kort door de bocht? Ik ben een systeemdenker. Als je iets beschouwd als systeem (dwz als je iets of iemand als geheel beschouwt en niet als deel) dan begrijp je beter wat er gebeurt. Een goede internist ziet de patient als systeem, niet als milt of maag. Maar we hebben het hier meer over een meta-systeem dan over een systeem.

 

Uitkunsten is een vorm van vinden.

 

Ah, ik ben ook een groot fan van "Opperlandse Taal en Letterkunde".

 

Wanneer gaan we trouwens weer 's lunchen in Plancius? Ik trakteer.

 

 

 

 

[Georges Plat]

"You can tell a smart man by his answers. You can tell a wise man by his questions."

 

De vraag (...) is alleen in hoeverre zowel 'vraag' als 'probleem' ook linguïstisch veroorzaakte discrepanties zijn

 

Wacht even , “zowel” en de meervoudsvorm van discrepantie duiden op een tegenspraak in beide woorden op zich en dat deze tegenspraak bovendien overeenkomt.

Dat kan toch niet? Eén woord kan toch nooit met zichzelf in tegenspraak zijn? En als het dat al is, dan kan deze tegenspraak toch onmogelijk dezelfde zijn als die van een ander woord. Zelfs niet als zij voortkomt uit de taalwetenschap.

 

Omdat ik er van uit ga dat dit wel ergens op slaat, neem ik aan dat je hier een punt maakt van de verschillen en overeenkomsten tussen de begrippen vraag en probleem. Donders goed punt. Een even strakke oneliner als bovenaan geciteerd lijkt in de maak. Misschien iets voor Cristine?

 

- dus door het feit dat we taal hebben als middel om de werkelijkheid te interpreteren en duiden en semantisch kunnen interpreteren als iets dat opgelost moet worden of antwoord behoeft?

 

Ja. Lijkt me wel. Als er spanning ontstaat tussen hoe mensen een woord interpreteren en hoe het woord aan haar betekenis is gekomen dan kan inzicht in deze verandering van betekenis zeer verhelderend zijn voor de manier waarop men nu kijkt.

 

Uitkunsten is een vorm van vinden.

 

Dit is een nieuw woord. Dan geldt het niet.

 

 

[Ties [r.i.p.]]

Lieve Annedien,

ik heb een paar glazen wijn op en het is 01:00 uur en ik ga morgen de deal van mijn leven sluiten. En nu moet ik replyen op iets moeilijks. :-|

 

 

Hoi Christine,

 

Als ik je goed begrijp wordt die deal wordt dus vandaag geclosed. Heel veel succes ermee!

 

Met vriendelijke groet,

 

Ties

[Georges Plat]

 

En als je dan je oplossing voor het niet ervaren probleem hebt, probeer het dan maar eens te verkopen, aan een ondernemer of aan een klant, of aan de redacteuren van de website die je wilt oprichten....

 

We zitten inderdaad in een lastig pakket. Als ik kijk naar hoe mensen hun spullen kiezen dan moet ik vaststellen dat zij hierin nauwelijks zelf kunnen beslissen. Men koopt wat hen verkocht moet worden.

Een voorbeeld: Iedereen wil tegenwoordig een digitale camera. Deze wens lijkt mij tamelijk reëel. Om tot een keuze te komen verdiept men zich in de specificaties die de verkoper aandraagt om de prijsverschillen te verantwoorden. Merkreputatie, megapixels, zoomcapaciteit.

Men ziet over het hoofd dat het voor het maken van een leuke foto nogal belangrijk is dat als je op het knopje druk ook direct een foto wordt gemaakt en koopt massaal dure camera’s die dat niet kunnen.

Een ervaren fotograaf merkt dit meteen en wijst deze toestellen direct van de hand. Bovendien weet hij dat het voor mooie scherpe foto’s veel belangrijker is dat de sensor en de lens voldoende gevoelig zijn voor licht. Veel belangrijker dan megapixels.

 

En dan vraag ik mij af hoe het toch komt dat redelijk verspreidde kennis van kwaliteit onbenut blijft. Desgevraagd doet men het probleem af met zoiets als “het is toch maar voor vakantiekiekjes en snapshotjes” maar dat is onzin. Een prof zou als het moet nog wel weten om te gaan met de ontspanvertraging omdat hij kan regisseren. De leek moet zich zien te redden met de scènes zoals die hem worden gegeven en fotografeert achterhoofden en zijkanten van lichamen die door de scène lopen omdat hij steeds te laat is.

“het is toch maar voor vakantiekiekjes en snapshotjes” zou een passend excuus zijn om er niet te veel geld aan uit te geven. Maar dat doet men maar al te graag.

 

In grote lijnen denkt ik dat dit probleem valt terug te voeren op een verstoorde balans tussen keuzevrijheid met de daaraan gekoppelde plicht heel veel beslissingen te nemen, en aan de andere kant kennis van zaken en de bereidheid waar nodig dieper op de zaken in te gaan.

En dan heeft het m.i. geen zin om een oordeel te vellen over individuele handelswijzen. Als aanwezige kennis onvoldoende wordt toegepast is er volgens mij iets mis met de manier waarop specialisatie is georganiseerd.

En ook dan heeft het geen zin om hierop te mopperen. Om alle aanwezige mechanismen optimaal te benutten is respect voor wat er wel goed gaat natuurlijk essentieel. Maar als je iets wilt veranderen heeft het weinig zin om de werkelijkheid integraal te accepteren.

 

De goed functionerende mechanismen hebben ons misschien een beetje slaperig gemaakt. Het valt mij op dat zelfs op dit forum de systemen die de interactie tussen burgers regelen klakkeloos worden aanvaard als zijnde biologisch bepaald en onafwendbaar. Maar dat zijn ze natuurlijk niet. In essentie zijn ook deze systemen ooit uitgevonden. Niets hoeft ons in de weg te staan om over andere systemen te filosoferen.

Als deze gedachte-experimenten bovendien rekening houden met alle beperkingen die de huidige systemen ons opleggen zou er zelfs sprake kunnen zijn van een realiseerbaar plan.

 

Of zo’n plan op HL zou kunnen ontstaan valt natuurlijk te betwijfelen. In deze draad ontbreekt het nogal aan structuur in opbouw van analyse, hypothese, conclusie en mogelijke oplossing. Deze elementen lopen kris kras door elkaar. En zo hoort het vast ook. Ik ben benieuwd waar dit heen gaat.

 

 

[Merkava]

Beste George,

 

Helaas ben ik het weer oneens met je in het verhaal over de digitale camera. Weer vul je de klantbehoefte in vanuit je eigen denken. Lang niet iedereen zit op een full options camera te wachten, en voor veel mensen is HQ materiaal gewoon verspilde technology. Vanuit die optiek kan een product nooit op grote schaal succesvol worden.

 

Je kunt alleen succesvol zijn als je weet wat de klant wil, of weet welke behoefte jij bij hem kunt opwekken zodat begeerte ontstaat, of zoals Nonex al schreef, je maakt ze eerste behoeftig, en komt later met de oplossing die ze zelf denken aan te dragen.

 

[Annedien Hoen]

"You can tell a smart man by his answers. You can tell a wise man by his questions."

 

De vraag (...) is alleen in hoeverre zowel 'vraag' als 'probleem' ook linguïstisch veroorzaakte discrepanties zijn

 

Wacht even , “zowel” en de meervoudsvorm van discrepantie duiden op een tegenspraak in beide woorden op zich en dat deze tegenspraak bovendien overeenkomt.

 

 

Uitkunsten is een vorm van vinden.

 

Dit is een nieuw woord. Dan geldt het niet.

 

 

 

Het concept "vraag" roept in zichzelf al spanning op, een vraag vraagt om een antwoord. Dat ligt in het woord besloten.

Idem voor "probleem". Een probleem vraagt om een oplossing. Waarbij je bij beiden nog kan gaan kijken naar het scharnier in de taal, namelijk 'vraagt', want dat is een beetje erg naar zichzelf verwijzend in het voorbeeld van de vraag.

Anderzijds is een vraag wat het is en kan je een vraag stellen zonder dat deze antwoord behoeft-- maar volgens mij zitten je hersenen zo niet in elkaar. In het Boeddhisme worden bijvoorbeeld nonsens antwoorden ingezet om je uit je vertrouwde denkkader te krijgen en in een ander bewustzijn terecht te komen.

Toch zet een vraag meestal aan tot actie: antwoorden annex het antwoord vinden.

[Georges Plat]

Het concept "vraag" roept in zichzelf al spanning op, een vraag vraagt om een antwoord. Dat ligt in het woord besloten.

Idem voor "probleem". Een probleem vraagt om een oplossing. Waarbij je bij beiden nog kan gaan kijken naar het scharnier in de taal, namelijk 'vraagt', want dat is een beetje erg naar zichzelf verwijzend in het voorbeeld van de vraag.

 

Okay. En hoe verhoudt deze gedachte zich tot vraag naar goede uitvindingen?

 

In het Boeddhisme worden bijvoorbeeld nonsens antwoorden ingezet om je uit je vertrouwde denkkader te krijgen en in een ander bewustzijn terecht te komen.

 

Zou dat soms ook een verborgen ambitie zijn achter de gedrevenheid waarmee nutteloze producten in de markt worden gezet?

 

 

[Georges Plat]

Beste George,

 

Helaas ben ik het weer oneens met je in het verhaal over de digitale camera. Weer vul je de klantbehoefte in vanuit je eigen denken.

 

Nee. Ik zet het lekenoordeel tegenover een professioneel oordeel. En ik beargumenteer dat dit verschil niet zit in een verschil in behoefte.

 

Lang niet iedereen zit op een full options camera te wachten,

 

Juist. Maar die opties zijn wel de argumenten om een dure camera te kopen.

 

en voor veel mensen is HQ materiaal gewoon verspilde technology.

 

Dat gebeurd dus juist als het begrip kwaliteit verkeerd wordt ingevuld. Terug naar de camera. De criteria van de prof: geen ontspanvertraging en hoge lichtgevoeligheid, zijn gewoon vereist om een goede foto te kunnen maken. Ongeacht het niveau waarop men fotografeert. Maar consumenten letten daar niet op. Zij gaan juist voor die instelmogelijkheden die eigenlijk alleen door profs worden gebruikt.

 

Je kunt alleen succesvol zijn als je weet wat de klant wil,

 

Maar dat klant is gestopt na te denken wat hij nu eigenlijk wil.

 

of weet welke behoefte jij bij hem kunt opwekken zodat begeerte ontstaat,

 

En ik denk dat het eigenlijk een hele leuke en zinvolle bezigheid kan zijn om daar wel over na te denken. En voor die grote meerderheid die daar niet zo ver in komt is het wellicht een aardig tijdverdrijf om passief te volgen hoe anderen dat doen.

 

of zoals Nonex al schreef, je maakt ze eerste behoeftig, en komt later met de oplossing die ze zelf denken aan te dragen.

 

Ja. Dat kan je doen. Totdat men er niet meer intrapt. En het lijkt mij een goed idee om na te denken hoe dit punt kan worden vervroegd. Maar dat kan je inderdaad ook niet doen.