De grote vraag is: wie heeft de originelen van de inkoopfacturen, want daarvoor geldt de bewaarplicht, je mag documenten scannen en de hele administratie digitaal opslaan, maar dan moet deze wel gedurende de bewaartermijn beschikbaar zijn ter inzage en beoordeling.
Het lijkt erop dat jij dus de orginiele stukken tbv de boekhouding bezit of dat jij (gezien de slordige aanlevering en ontbreken van veel stukken) de enige bent met kopieën van de administratie.
Ik zou vandaag nog sturen wat je hebt en over de inkoopfacturen aangeven dat die online inzichtelijk zijn en gedownload kunnen worden door cliënt of desgewenst boekhouder 2.
zie antwoord cosara
en aanvullend daarop het was jou keuze (of tfout) om niets door te rekenen voor dat boekhoudprogramma, daarmee zat het dus (impliciet) in je uurtarief. Ik snap eerlijk gezegd niet waarom het een logisch argument is nu kosten te rekenen voor overdracht van een dossier of een deel ervan omdat je in het verleden niks hebt gerekend voor het boekhoudpakket. Dat komt over als een poging om vergeten kosten alsnog te kunnen doorbelasten.
Vroeger was het voor een administratiekantoor makkeelijk je gaf gewoon de orginele papieren na verwerking terug en drukte klanten op het hart dat ze het zelf 7 jaar moesten bewaren en wij een (volledig) kopie dossier hadden. Als een klant wegging hoefde je dan alleen grootboek en balans over te dragen de rest hadden ze zelf al..
Tegenwoordig zit alles digitaal opgeslagen in de boekhoudingen en daarmee heeft de boekhouder een zwaardere last gekregen omdat tegenwoordig soms facturen al automatisch kunnen worden ingeschoten en verwerkt, de klant is zelfs als hij het wil nauwelijks nog in staat om alle orginele documenten te bewaren.
Je moet je als boekhouder bewust zijn van die rol en dus zorgen dat de administratie desgevraagd beschikbaar en overdraagbaar is.
Gewoon je gezond verstand blijven gebruiken, nee jij hoeft de aangifte niet te doen want dat deed je nooit,
maar jij bent er ook mede de oorzaak van dat klant geen aangifte kon doen omdat je geen adviesrapport hebt verstrekt. Dat was onhandig...
De klant kan alleen aangifte doen als jij je adviesrapport verstrekt. want zoals uit jou verhaal wel blijkt, is deze zelfs nauwelijks in staat om zelfs maar de facturen en bonnen te verzamelen, laat staan zelf een aangifte te maken.
Kortom jij stuurt je gebruikelijke "adviesrapport" aan de nieuwe boekhouder met de kanttekening dat client benodigde stukken (benoem ze) niet heeft aangeleverd en dat het adviesrapport dus alleen de verstrekte gegevens bevat en de opmerking dat je niet gemachtigd bent om namens client aangifte te doen.
Ook hier, door geen adviesrapport te verstrekken kon de klant ook geen aangifte doen, je maakt jezelf daardoor kwetsbaar voor een hoop gezeik (om het eens huiselijk te zeggen)
Elk administratiekantoor heeft een (paar) klant die er een rommeltje van maakt en altijd te laat zijn. Mijn "truc" was altijd zeggen dat de aangifte al op de 15e binnen moest zijn, dan krijg je keurig 3 dagen of een week te laat de stukken en kun je gewoon optijd je adviesrapport maken (of aangifte doen)
En als er toch geen stukken volgen dan komt er een aangifte advies op basis van wat je hebt en de kanttekening dat het onvolledig is door niet verstrekte gegevens. Daarmee leg je de bal op een duidelijke manier bij de klant.
Nee de nieuwe boekhouder vraagt gewoon op wat hij nodig heeft en zal ongetwijfeld ook handelen op informatie van de klant. Je maakt er een veel te groot verhaal van!
Wat jij moet doen is antwoord geven op de vragen, niet in de vlekken schieten over formulering van vragen. Je kunt zelf als professional toch wel bedenken waarom stukken worden opgevraagd?
Het andere wat jij moet doen is nog eens goed nadenken over hoe je je processen moet verbeteren, dus ook hoe je aan een verzoek voldoet om alle stukken te ontvangen.
Wellicht is een (ouderwets) dubbel dossier handig dus naast je (online) boekhouding ook alle inkoopfacturen in een mapje in de cloud zodat als ze opgevraagd worden ook dit een kwestie is van dat mapje zippen en mailen..
Je doet wat vele mensen doen als ze een bozige brief ontvangen, ze schieten in de verdediging, kijk nu eens naar de lengte van je bericht met breedvoerige (pogingen) tot argumentatie of verantwoording terwijl alles wat je gevraagd word door de nieuwe boekhouder is
1. Stuur de administratie op, client heeft daar recht op
2. Verzorg alsnog de aangifte 4e kwartaal want die is niet gebeurd.
Waarom zou jij in dialoog moeten met de belastinginspecteur? Het enige wat jou wordt gevraagd is om wat stukken te verstrekken. Doe dat gewoon.
Voor reputatieschade hoef je echt niet bang te zijn want zonder becon nummer ben je voor de belastingdienst niemand, althans niet iemand waar zij zaken moeten doen of kunnen aanspreken, je staat op gelijk aan het neefje, schoonzus of oud-oom van de klant die misschien ook kunnen boekhouden.
Dus los van je formele status, zoals ik het lees ben jij gewoon vooral wat onhandig in sommige processen geweest. Het is echt heel wat anders om zelf alles goed te organiseren dan voor een accountantskantoor werken en zorgen dat alle vinkjes zijn gezet in het controle dossier.. niet erg hoor elke ondernemer loopt daar tegenaan.. gewoon bijleren, processen verder aanscherpen zodat je niet meer zo vaak verrast wordt door onverwachte vragen (of verwijten)
En toch.. als je blijkbaar zo bang bent voor claims of reputatieschade zeur dan ook niet dat je 2 of 3 uur inkoopfactuurtjes moet kopieren en plakken.. doe dat dan gewoon.. lijkt me alleen al voor je eigen gemoedsrust een stuk prettiger. paar uurtjes knippen en plakken kost minder tijd dan urenlang mailen en argumenteren waarom je het niet zou hoeven doen of op zijn minst er voor betaald zou moeten krijgen.