Ieder jaar in november vindt in Eindhoven het GLOW festival plaats. Dat is een event waarbij lichtkunstenaars verspreid over de Eindhovense binnenstad hun kunstwerken laten zien.
In 2014 zat er op de High Tech Campus in Eindhoven een start-up die bezig was met de ontwikkeling van bluetooth beacons.
De link was snel gelegd met de GLOW organisatie en dat jaar zou de GLOW app voorzien worden van software om BT beacons te kunnen detecteren.
Idee, de app geeft je direct relevante informatie over de kunstenaar van het object waar je op dat moment in de buurt bent.
Mijn zakelijke buren leverden de website en werkten samen met de beacon ontwikkelaar die alleen iOS software kon leveren.
Ze kwamen bij mij terecht om te kijken of mijn team een Android versie kon ontwikkelen (binnen 3 a4 weken).
Als ik het mij goed herinner hadden wij binnen 1 of 2 weken een demonstrator operationeel.
We zijn toen samen met de andere partijen uitgebreid gaan testen in de stedelijke omgeving.
Al snel ontdekten wij dat er echt heel veel factoren zijn die de ontvangst van een BT signaal beïnvloeden.
Om er een paar te noemen: toestel, OS, aantal smartphones die actief BT signaal uitzenden, andere signaalbronnen in de omgeving, materialen in de omgeving (reflecterend absorberend) , plaats waar de gebruiker het toestel bewaard, enz.
De app is operationeel geweest tijdens GLOW 2014 en tijdens onze praktijkproef bleek dat smartphones teveel variaties lieten zien om tijdens een event zoals GLOW nauwkeurig genoeg te zijn om zijn werk te doen zoals wij dat voor ogen hadden.
In 2015 hebben we ook andere toepassingen onderzocht, bijvoorbeeld voor routing binnen in gebouwen, crowd control tijdens evenementen en voor een fietsroute app met toeristische routeinformatie.
Door die ervaring had ik al ernstig mijn twijfels over gebruik van BT in een Corona app met een proximity functie.
Ik lees nu dat een van de ontwerpers van het protocol onderschrijft dat BT misschien niet de meest geschikte technology is en dus mijn eigen bevindingen onderschrijft.