Anoniem2016

Ik mis in de discussie nog de impact van de beleving en het gevoel op de waarde/margecreatie. Als het afzet-succes van keten-schakels werkelijk alleen afhangt van opschaling, kostprijs, inkoopvoordeel en de functionele wijze waarop het product verkocht wordt (gemak, service), dan ga je er vanuit dat de consument primair vanuit gemak en functionaliteit inkoopt. Als je als tussenschakel als een dozenschuiver denkt en werkt (handel zonder merkenbouw), dan zul je inderdaad stevig in de keten moeten zitten want je zet in op functionele waardecreatie en die is behoorlijk inwisselbaar.

Mee eens. Veel ondernemers zijn bang om telefonisch acquisitie te plegen en laten zich vervolgens ook te vaak door deze angsten leiden (ze bellen dus niet). Alleen al door telefonisch acquisitie te plegen kun je een verschil maken in je succesgraad (jij belt, anderen niet). Stel je persoonlijk en kwetsbaar op. En zorg dat je je tevoren verdiept hebt in de branche die je gaat bellen. Weet wat er speelt en waar de kansen liggen. Dan kom je professioneel over en worden je bedoelingen sneller geaccepteerd.

Yes, inderdaad. De meeste fietsen'makers' repareren. :) Ik vraag het omdat ik eerder een tweetal jongens heb gesproken die werkelijk fietsen wilden gaan maken (eigen frames met andere buisdiameters etc. Wel op basis van tweedehands fietsen. Ik weet er het fijne niet van, maar ik vermoed zoals het Burton concept was opgezet.

Maak je een bepaald soort fietsen / fietsen met een bepaalde eigenschap?

@Norbert, dank je. Ik ben het ook zeker daarin met je eens. Mijn opmerking was veeleer als een aanvulling bedoeld. Zonder angst geen markt. Daarbij is angst erg subjectief (persoons-, situatie en tijdsafhankelijk) en heeft zoals hiervoor ook al door verschillende personen aangehaald niet altijd met de realiteit te maken. Voor mij telt meer: Wat vind je als verkoper zelf van de angst die je schetst? Geloof je daar zelf ook in of niet (ben je ook overtuigd van je eigen product want dan ben je automatisch overtuigd van de angst.) en wordt dit probleem met een beetje aandacht ook door je afzetmarkt onderkend. Vaak is het daarbij wel nodig afnemers duidelijk op de angst te wijzen. Veel bedrijven met een gebrekkige product-marktaansluiting (in een verzadigde markt) kiezen voor geforceerde angstmarketing. Dat zegt indirect ook iets over de kwaliteit van 'het product' of de innovatiegraad in die markt. Carglass repareert, carglass vervangt. Is de geschetste angst reëel? Is het werkelijk zo dat een ruit met ster snel springt als je er mee door blijft rijden? Ik heb geen idee (des te interessanter). Ik begrijp dat zij hun product stevig uitmelken in deze volwassen markt en daarmee de angst die direct op de behoefte aansluit stevig uitvergroten. Strategisch bezien volstrekt logisch. Ik kan niet in carglass kijken en ben geen expert in autoruiten, maar mocht het zo zijn dat zij angsten inzetten waar zij intern zelf niet van overtuigd zijn (kortom waar ze niet met overtuiging voor kunnen staan), dan kan dit op langere termijn desastreus werken voor het imago van Carglass. Feitelijk verlies je met een verkoopverhaal dat niet op angsten is gestoeld waar je zelf in gelooft ook een stukje contact met je bedrijf of product. Gevolg: afnemend succes door ongeloofwaardigheid, waardoor je nog meer aan de slag mag om de consument van je bestaande product te overtuigen.

Eigenlijk gaat de discussie over angstmarketing ook over of je zonder de angst bij mensen aan te raken (of angst in te boezemen wat eigenlijk weer wat anders is) ook succesvol kunt verkopen