Beste HL'ers,
Ik ben bezig met een bedrijfsovername van een winkel. In deze overname is de verkoper mijn bank; 30% van het bedrijf betaal ik direct, het restant wordt een lening aan de verkoper. Na mijn betaling ben ik 100% eigenaar van het bedrijf. Wij hebben afgesproken dat ik in principe niet privé borg sta voor deze lening, zolang ik maar niet fraudeer, voorraad vervreemd e.d.
Dus; Naar eer en geweten gehandeld maar toch failliet betekend niet privé aansprakelijk voor deze lening, als ik de boel bedonder dan ben ik alles kwijt. Advocaten hebben dit (in degelijke taal) uitgewerkt in het koopcontract, juridisch dus waterdicht.
En nu het probleem: In het geval dat ik zou frauderen of iets dergelijks, dan ligt de bewijsplicht om een beroep te doen op deze privé aansprakelijkheid bij de verkoper. Dit vereist een (hele dure) bodemprocedure en kan makkelijk 5 jaar duren.
Conclusie: Juridisch waterdicht maar in de praktijk vrijwel niet uitvoerbaar. Niet acceptabel voor verkoper.
Deze aansprakelijkheid maakt voor mij het verschil tussen wel of niet overnemen. Ik heb vertrouwen in het bedrijf, maar het blijft een risicovol verhaal.
Heeft iemand een idee om onze afspraken ontremd privé borgstelling invulling te geven?
- Bezittingen op naam van mijn vriendin zetten zodat ik privé niets heb is geen optie, dit is niet de manier waarop ik zaken wil doen.