Bart Gubbels

Als juridisch dienstverlener heb ik heel wat informatie op internet weggegeven, her en der wat in de vorm van maatwerk op fora, maar voornamelijk als algemene artikelen op eigen website en blog. Algemeen Mijn ervaring is dat meer dan 95% van mijn bezoekers op zoek is naar gratis informatie. Logisch en begrijpelijk, want zo werkt het internet nu eenmaal. Ik heb gemerkt dat de leads uit elkaar moeten worden gehaald in particulieren en ondernemers. Particulieren Van de particulieren die bellen of mailen naar aanleiding van iets dat ze op internet hebben gelezen van mij, blijkt een groot gedeelte niet bereid om te betalen en blijkt men enkel uit op gratis advies op maat. Aangezien ik enkele van die verzoeken per dag krijg, kan ik er niet aan beginnen om gratis advies te geven. Begin ik over mijn (overigens in de juridische wereld erg redelijke) tarieven, dan haakt men af. Misschien heb ik een cursus sales nodig, maar ik denk dat het internettijdperk ook een punt heeft ingeluid dat zoveel mogelijk gratis moet zijn. Films, muziek, games, informatie en ook advies op maat. Pas als een particulier die mij via mijn juridische artikelen heeft gevonden écht niet anders kan, dan mag het geld kosten. In de praktijk komt dat naar mijn idee neer op: 1. Advies mag enkel iets kosten indien de klant het idee heeft dat het een lastige vraag is. Of de vraag feitelijk lastig is, maakt niet veel uit. Ook het belang van de klant bij een correct antwoord lijkt weinig uit te maken voor de 'willingness to pay'. Momenteel experimenteer ik met een 'pay what you want'-model voor juridisch advies op maat om deze groep toch van dienst te kunnen zijn. 2.Het opstellen of controleren van documenten mag wel iets kosten, maar niet te veel. Feitelijk gezien is het daardoor voor mij vaak niet rendabel: een goede maatwerkovereenkomst kun je nu eenmaal niet opstellen voor €50,-. 3. (Buiten)gerechtelijke handelingen zoals onderhandelen met de wederpartij, het opstarten van een procedure, et cetera, mogen vrijwel altijd geld kosten. Geld speelt in dat geval nauwelijks een rol (al moet ik zeggen dat ik een aanzienlijk lager uurtarief dan de gemiddelde advocaat hanteer, dus misschien dat het bij dergelijke tarieven wél een rol gaat spelen). Ik vermoed dat geld hier een minder grote rol speelt omdat de juridische problemen opeens 'echt' worden en urgent zijn. Ondernemers Er zijn klanten die ik met behulp van internet heb bereikt, die mij veel omzet leveren en die ook willen betalen. Dat zijn voornamelijk zakelijke klanten. Lastiger bij zakelijke klanten is echter, dat ze vaak niet op internet zoeken naar een jurist, maar dat ze er al een hebben. Internet wordt voornamelijk gebruikt als informatiebron. Nemen ze toch contact op, dan is het betalen van een goede en eerlijke prijs geen probleem, ook niet voor advies of voor het opstellen van documenten. Kortom Klanten binnenhalen via internet kan wel, maar is niet gemakkelijk. Particulieren zijn niet snel bereid om te betalen wanneer ze via internet als 'lead' binnenkomen, tenzij het probleem urgent wordt (procederen, contact (advocaat) wederpartij). Ondernemers die als 'lead' binnenkomen weten dat goed juridisch advies geld kost en willen daar ook voor betalen.

Ik gebruik e-fax, want in mijn branche (juridische dienstverlening) wordt er, zoals eerder ook al aangegeven, nog veel gebruik gemaakt van de fax. Het voordeel van faxen is inderdaad dat je zeker weet (én kunt bewijzen) dat iets is aangekomen. Overigens sta ik ervan te kijken hoeveel (zakelijke) klanten ik heb die nog even snel iets faxen in plaats van het te e-mailen (uiteraard een minderheid, maar meer dan verwacht). Hoe dan ook, e-fax werkt simpel. Daarnaast heb ik alle correspondentie op deze manier bij de hand (gewoon in outlook). Anders zou ik faxen weer moeten inscannen et cetera. Daarnaast werkt het snel: ik moet af en toe stukken van 50-100 pagina's doorfaxen. Dat duurt een eeuwigheid, terwijl het online zo gepiept is. Het kost geloof ik iets van 12 euro per maand. Dan kun je 150 pagina's verzenden en 150 stuks ontvangen. Alle extra pagina's zijn redelijk goedkoop. Ik heb ook een fysieke fax op het kopieerapparaat/printer, maar het aanhouden van een extra telefoonlijn en het betalen voor telefoontikken is waarschijnlijk net zo duur.

De specifieke gevallen zijn niet bij mij bekend. Ik heb dit ook zelf nog niet aan de hand gehad. De wetenschap dat dit gebeurt heb ik van een bevriende advocaat. Hij stond een onderneming bij en was op deze manier voor ze gaan 'forumshoppen'. Het schijnt in elk geval geen uitzondering te zijn dat dit gebeurt.

Ik heb de maatschappij niet met zoveel woorden genoemd omdat de maatschappelijke winst moeilijk te meten is. Ik kan me voorstellen dat het voorkomen van onnodige kapitaalvernietiging die met een faillissement gepaard kan gaan maatschappelijke winst is. Echter, ik ben slechts jurist en geen econoom. Pre-packen zal hoogstwaarschijnlijk directe waarde hebben voor de schuldeisers en werknemers, echter, of het ook maatschappelijke waarde oplevert is voor mij een vraag. Ik kan me namelijk ook voorstellen dat pre-packen juist zorgt voor waardevernietiging omdat een (over)groot deel van de overnames uiteindelijk op een teleurstelling utidraait voor de overnemer (en dus voor de maatschappij waarde wordt vernietigd?). Wellicht zitten hier op HL ook economen die hun licht erover kunnen laten schijnen?

Als ondernemer denkt u er liever niet aan: een faillissement. Het is op professioneel vlak zo ongeveer het ergste dat u kan overkomen. Uw ‘kindje’, waaraan u jarenlang heeft gewerkt en dat u jarenlang heeft gekoesterd, wordt met de grond gelijk gemaakt. Uw werknemers, waar u altijd voor op de bres heeft gestaan, moeten het nu zonder u doen. Een ww-uitkering is wat ze wacht, zeker in deze relatief slechte economische tijden. Geen pretje dus, maar een kleine pleister op de wonde kan de mogelijkheid van een doorstart zijn. Een iets grotere pleister wordt tegenwoordig geboden door het relatief nieuwe verschijnsel van de pre-pack. De doorstart Sommige ondernemers hebben, zoals gezegd, het geluk dat hun bedrijf niet geheel wordt afgebroken. Wanneer een onderneming in de kern namelijk nog levensvatbaar is en de curator iemand kan vinden die de levensvatbare delen wil overnemen, kan een doorstart plaatsvinden. Er bestaat daarbij één groot probleem: een curator komt pas bij de onderneming kijken nadat het faillissement is uitgesproken. Hij moet dan nog gaan inventariseren, eventuele overnamekandidaten vinden et cetera. In de tussentijd ligt het bedrijf stil: werknemers werken niet meer, leveranciers leveren niet meer, klanten bestellen niets meer. Waarde gaat verloren, want de werknemers vinden (wellicht) een andere baan, de voorraden verouderen en de klanten stappen over naar de concurrent die wel nog ‘in business’ is. Hoe langer het bedrijf stil ligt, hoe kleiner de kans op een succesvolle doorstart. De pre-pack Om dat probleem te ondervangen is er sinds enige tijd een nieuwe figuur in het Nederlandse recht: de ‘pre-pack’. Een pre-pack is een voorverpakte onderneming, zoals u een broodje uit het schap van het tankstation haalt. Het broodje is al belegd en verpakt voordat er noodzaak voor was. Zo ook bij het faillissement: de onderneming wordt reeds vóór het faillissement verpakt om hem na het faillissement direct te kunnen doorstarten. Hoewel landen om ons heen de pre-pack al hebben verankerd in de wet (denk aan het Verenigd Koninkrijk, waar de pre-pack naar schatting in meer dan de helft van de faillissementen voorkomt), is de Nederlandse faillissementswetgeving nog pre-pack-vrij. Sommige rechtbanken zijn echter wel akkoord met de pre-pack, in andere arrondissementen is men minder enthousiast. Er zijn bedrijven geweest die in moeilijkheden zaten die om die reden hun (hoofd)kantoor hebben verplaatst naar een arrondissement waar de pre-pack wordt toegestaan. Hoe pre-packen we precies? Zoals gezegd, er zijn geen wettelijke regelingen voor de pre-pack. Wel is er in de rechtspraktijk vorm gegeven aan deze figuur, want, indien goed uitgevoerd bij de juiste rechtbank, kan de pre-pack een succes zijn. Er wordt over het algemeen een verzoek ingediend (meestal via een verzoekschrift) bij de rechtbank. Dat verzoekschrift wordt bijvoorbeeld vormgegeven zoals het verzoekschrift voor de surseance van betaling, inclusief bijbehorende bescheiden. De rechtbank wijst, bij toewijzing van het verzoek, een beoogd curator aan (beoogd, immers: hij/zij is nog geen curator, want het faillissement is nog niet uitgesproken). De beoogd curator gaat meedraaien in het bedrijf. Hij heeft geen bevoegdheden in deze fase, maar is er enkel om te bekijken wat er in de faillissementsboedel zal komen en wat van waarde is. De beoogd curator zal tevens gaan bekijken welke partijen (gedeelten van) het bedrijf willen en kunnen overnemen om door te starten. Het bedrijf wordt voorverpakt, de ‘pre-pack’. Natuurlijk wordt hier geen ruchtbaarheid aan gegeven. Immers: wanneer blijkt dat er een beoogd curator op de werkvloer rondloopt, trekken leveranciers en klanten zich vaak terug, uit een (terechte) vrees voor een faillissement. Wanneer dat gebeurt, komt het bedrijf alsnog geheel stil te liggen en is pre-packen zinloos. Uiteindelijk komt het onafwendbare faillissement. Daarbij wordt de beoogd curator daadwerkelijk aangewezen als curator. Hij kan daarna direct een doorstart aankondigen. Gevolgen van het faillissement bij de pre-pack Die snelle doorstart heeft flinke voordelen. Zo kan veel van de waarde van de onderneming behouden worden door snel handelen (denk dus aan de klantenkring). De onderneming gaat direct door, enkel in afgeslankte vorm. Het betreft een soort van sterfhuisconstructie. De zieke delen blijven achter in de oude onderneming, terwijl de levensvatbare delen worden voortgezet. Totale sanering is mogelijk, iets dat zonder het faillissement niet mogelijk zou zijn geweest (de ondernemer is dan natuurlijk onder meer gebonden aan contractuele verplichtingen en ontslagverboden). Dat houdt dus in dat ook bij de pre-pack veel ondernemingen en personen bot gaan vangen bij het faillissement. Werknemers worden ontslagen, leveranciers krijgen hun geld niet meer, klanten krijgen hun producten niet meer. Anderen hebben meer geluk bij de pre-pack: er zal met een doorstart een (groot) deel van de werkgelegenheid behouden kunnen blijven. Daarnaast zal een snelle doorstart een hogere verkoopopbrengst te weeg brengen, waar de crediteuren weer van kunnen profiteren. De pre-pack in de wet Onze faillissementswet heeft een jaar geleden reeds de mooie leeftijd van honderdtwintig jaar bereikt. Modernisering van het faillissementsrecht is in de tussentijd een aantal malen geprobeerd, maar heeft nooit succes gehad. Minister Opstelten probeert het toch weer en hoopt in 2015 de Wet continuïteit ondernemingen I in te voeren. Die wet maakt deel uit van het grotere wetgevingsprogramma herijking faillissementsrecht. De minister heeft daartoe een rechtsvergelijkend onderzoek laten uitvoeren. Onder meer daaruit heeft hij de conclusie getrokken dat de pre-pack verankerd moet worden in de Nederlandse faillissementswetgeving. Het wetsvoorstel zal vermoedelijk na de zomer klaar zijn. Hoewel de pre-pack nu al door veel rechtbanken wordt toegestaan, zal in 2015 de pre-pack dus door alle rechtbanken moeten worden toegestaan. Gaat een pre-pack u als ondernemer helpen? De pre-pack is relatief nieuw, maar wint snel aan bekendheid. In mijn praktijk heb ik al van meerdere ondernemers de vraag gekregen of de pre-pack een goede manier is om hun kwakkelende onderneming te ‘redden’. Gemakkelijk de overtollige ballast (schulden/werknemers) kwijtraken en doorstarten. Is het zo gemakkelijk? Helaas voor de ondernemer is het niet zo gemakkelijk. Opteren voor een pre-pack-constructie houdt per definitie een faillissement van de onderneming in. Daarin worden de belangen van alle stakeholders gediend, maar de belangen van de schuldeisers staan voorop. De belangen van de ondernemer komen op de laatste plaats, ook als hij tevens met een nieuwe onderneming de doorstart wil vormgeven. De curator is geen raadgever of vertegenwoordiger van de onderneming of van de doorstarter, hij is liquidator: zo snel mogelijk, zo veel mogelijk geld voor de schuldeisers verzamelen. De grote winnaars van de pre-pack zijn daarom hetzelfde als in het normale faillissement. De curator, de fiscus en de banken (of anderen met een hypotheekrecht of (vuist)pandrecht) zijn de eerste gelukkigen wanneer er meer euro’s in de boedel komen. Schuldeisers die minder hoog op de ladder staan, zullen wellicht af en toe wat meer krijgen, maar naar mijn mening moet men daar niet te veel van verwachten. Uiteraard zijn de werknemers degenen die de verdere winst in een pre-pack kunnen pakken. Kunnen, want indien ze niet bij de doorstartende onderdelen horen, hebben ze alsnog pech. Dus... Concluderend kan gezegd worden dat een pre-pack voor een ondernemer een mogelijkheid kan zijn om zijn ‘kindje’ te behouden en eventueel voor een goede prijs een doorstart te maken. Echter, de pre-pack is geen wondermiddel. Althans, niet voor de ondernemer, wellicht wel voor curator, bank en fiscus.

De 'geen post meer op maandig' is doorgegaan, die krijgt niemand nu meer. Het is inderdaad zo dat de post ten onder gaat aan de concurrentie die aan minder regels gebonden lijkt te zijn, maar tevens dat de intrede van digitale communicatiemiddelen doorzet. Ik ben nog enige tijd postbode geweest naast mijn studie... Die 'pret' moeten veel studenten in de toekomst missen denk ik ;) In tegenstelling tot de plannen bij de post, is IBAN per vandaag uitgesteld met zes maanden. Staat dus nog steeds op stapel dit jaar, enkel nu voor 1 augustus. Iedereen heeft dus net wat meer tijd om de zaken op orde te brengen in zijn/haar onderneming.

Het afgelopen jaar is voor ondernemers een bewogen jaar geweest. In de Nederlandse en Europese wet en regelgeving (en in de praktijk) zijn er een aantal zaken veranderd die wellicht invloed hebben gehad op uw organisatie. Ook voor het komende jaar staan weer een aantal belangrijke veranderingen op stapel. Ik zet er enkele voor u op een rij. Laten we direct maar met een van de belangrijkste zaken beginnen: de Single Euro Payments Area gaat in per 1 februari 2014. Handig voor wanneer u grensoverschrijdende betalingen uitvoert binnen Europa, onhandig wanneer u nu uw rekeningnummers al niet kunt onthouden. Uw bank gooit u er nu al mee dood en ook tv kijken gaat niet meer zonder iets over SEPA en IBAN te horen. Ja, ook u moet overstappen, want dit waait niet over. Pas dus tijdig uw briefpapier, klantenbestand, boekhoudpakket en betaalproducten aan. Na 1 februari 2014 zijn de oude rekeningnummers niet meer te gebruiken. Weet u niet hoe en wat? Neem dan contact op met uw bank of accountant. Ook niet te missen is het nieuwe ontslagrecht. Het heeft even geduurd, maar na de plannen zes keer te hebben herschreven is het daadwerkelijk zover. Het nieuwe ontslagrecht wordt naar alle waarschijnlijkheid pas half 2014 ingevoerd. Ik zal hierover nog wat schrijven in de komende paar maanden. Mocht u trouwens als hardwerkende ondernemer zelfs post verzenden op zaterdag, dan komt die in 2014 niet meer aan op maandag. Verwacht u post op maandag, dan heeft u ook pech. De Postwet wordt op 1 januari gewijzigd, waardoor PostNL geen post meer op maandag hoeft te bezorgen. De prijs voor een zegel gaat trouwens omhoog, van 60 cent naar 64 cent. Dat dan weer wel. Waarschijnlijk hoeven de meeste bonusontvangers op Higherlevel niet bang te zijn, maar wanneer u als bestuurder van een NV (of bestuurder/dagelijks beleidsbepaler van een financiële onderneming) een bonus heeft ontvangen, kan die vanaf 2014 worden teruggevorderd indien die niet terecht was. Heeft u werknemers in dienst die het minimumloon verdienen, dan moet dat lichtelijk naar boven worden bijgesteld. Traditiegetrouw als de fiscus is, zijn de veranderingen in de belastingwetgeving weer aanzienlijk geweest in 2013 en verandert er tevens weer het nodige in 2014. Ik ben jurist en wil me niet begeven op het gebied van de fiscalist en de accountant. Schoenmaker blijf bij je leest. Hoe dan ook: het is verstandig om goed te bekijken wat er precies voor u verandert: dat levert u snel en gemakkelijk euro's op. Wat u overigens snel en gemakkelijk uw zuurverdiende euro's kost zijn verkeersboetes met de bedrijfsauto. Met ingang van 2014 ook traditiegetrouw verhoogd. Overigens worden nieuwe (bedrijfs)auto's uitgerust met een kentekencard, die het oude papieren kentekenbewijs gaat vervangen. Het wordt een pasje zoals uw nieuwe rijbewijs, alleen dan groen. Verkoopt u de auto? Dan kunt u deze thuis overschrijven op uw pc. Denk er wel aan de kilometerteller niet terug te draaien, want dat wordt per 1 januari 2014 apart strafbaar gesteld. Verder gaat u de samenvoeging van de Kamer van Koophandel en Syntens merken als het aan de overheid ligt. U moet als ondernemer namelijk sneller en beter geholpen worden. Het doel is om alle verschillende loketten en mogelijkheden samen te voegen tot één portaal van zakendoen met de overheid: het digitale Ondernemersplein. In oktober 2013 is de eKantonrechter voor simpele civiele zaken ingevoerd in enkele arrondissementen voor bepaalde zaken. Het betreft dus een elektronische kantonrechter: alles digitaal, geen advocaat nodig, binnen acht weken een uitspraak en geen hoger beroep mogelijk. Simpel, doeltreffend en snel, dus interessant voor ondernemers die een geschil hebben, maar wel op de kosten willen letten. Verder uitrollen van het concept gebeurt in het voorjaar van 2014. De normale kantonrechtzaken worden overigens geconcentreerd in de rechtbank: de locaties waar nog enkel een kantonrechter recht sprak gaan sluiten per 2014. Daar kunt u dus niet meer terecht. Mocht u horecahouder zijn: vanaf 1 januari 2014 mag u geen alcohol of rookwaren meer verkopen aan personen onder de 18 jaar oud (u herkent het van de reclame: 'Iedereen weet van nix!'). Heeft u barpersoneel in dienst dat tussen de 16 en de 18 is? Dan mogen zij gewoon blijven doortappen, ook na de jaarwisseling. Die jaarwisseling gaat waarschijnlijk ook veranderen: niet nu al, maar over enkele jaren. Er gaan steeds meer stemmen op (van oogartsen, maar ook vanuit de politieke partijen als GroenLinks) om een verbod op consumentenvuurwerk in te voeren. Dat wordt een vuurwerkarme jaarwisseling, maar ook een stuk minder werk voor de eerstehulp-artsen. Of dat een goed idee is? Die inschatting laat ik aan u over. In elk geval wil ik u alvast het allerbeste voor het nieuwe jaar wensen, gezien dit artikel hopelijk zonder eKantonrechter, zonder verkeersboetes, zonder teruggevorderde bonus en zonder teruggedraaide kilometerstanden, maar met één handig aanspreekpunt bij de overheid, met gunstige belastingwetgeving en veel champagnemomenten (niet voor uw kinderen onder de 18 dus!). Gelukkig 2014!

Het nieuwe jaar is begonnen en ik ben hard op weg met het uitvoeren van mijn goede voornemens, net als de rest van Nederland. Sommigen zetten door, sommigen zijn alweer gestopt, enkelen zijn niet eens begonnen. Tot die laatste categorie behoren mijn vaste fans. Zij sturen mij met grote regelmaat brieven inclusief nota, met het vriendelijke verzoek om binnen 5 dagen de nota te voldoen. Zij doen niet aan goede voornemens, zoals het niet versturen van hun zogenaamde nota's. Stiekem zijn dit immers geen nota's voor geleverde diensten, maar slechts offertes. Betalen is akkoord gaan volgens de kleine lettertjes. Zo is mijn eerste nota voor 2013 ook alweer binnen. Of ik een bedrag van 189 euro wil voldoen omdat ik ben opgenomen in een soort van online telefoongids. Ondanks dat het lijkt op een factuur, worden wederom kleine lettertjes gebruikt om mij duidelijk te maken dat dit een aanbieding is en geen factuur. De 'aanbieding' is vlak daarna door de versnipperaar gegaan. Enige tijd geleden heeft de Kamer van Koophandel een rechtszaak aangespannen tegen het Kantoor voor Klanten, dat geheel toevallig ook als afkorting KvK had. Nog veel toevalliger was het feit dat ook het logo overeenkwam met dat van de Kamer van Koophandel. Om ingeschreven te blijven diende een bedrag van 149 euro overgemaakt te worden door de onoplettende ondernemer. Dit was uiteraard slechts een aanbieding, geen factuur. De Kamer van Koophandel heeft deze rechtszaak gewonnen, de daders zijn hoofdelijk aansprakelijk gesteld én er is aangifte gedaan van oplichting. Helaas blijkt het bovenstaande geval een uitzondering. Door de overheid wordt weinig ondernomen tegen de praktijken van dit soort bedrijven. Dat is ook lastig: de bedrijven schieten als paddestoelen uit de grond en zijn vaak ondoorgrondelijke bv-constructies die gedeeltelijk vanuit het buitenland opereren. Behalve dat er door de overheid weinig wordt ondernomen, onderneemt de individuele ondernemer ook niets. Voor hem heeft het geen zin om een rechtszaak op te starten en hij ziet zijn honderd of tweehonderd euro maar als 'leergeld'. Logisch: hij is geen ondernemer geworden om rechtszaken te voeren en voor een paar tientjes begin je daar ook niet aan. Daarom is het beter om die situatie te voorkomen. Het lijkt enorm voor de hand liggend, maar controleer de facturen die je betaalt of instrueer degene die deze facturen betaalt dat hij of zij deze correct controleert en ze niet routinematig afhandelt. Wanneer we allemaal geen spookfacturen meer betalen, zal het verzenden daarvan ook stoppen. Het probleem wordt zo aangepakt bij de bron. De enige reden dat deze facturen nog steeds verstuurd worden is omdat mensen ze betalen. Het is nooit te laat om samen een nieuw goed voornemen te maken: het beter controleren van facturen en daardoor het niet meer betalen van spookfacturen. Daarmee houdt u als ondernemer een hoop geld in uw zak, wordt spookfacturen verzenden uiteindelijk onrendabel en maken we zo samen de ondernemerswereld in het nieuwe jaar een stukje leefbaarder. Doen? Dan wens ik u allemaal een gelukkig en spooknotavrij 2013!

Hans, dat klopt inderdaad. Er is slechts een sterk voornemen om het ontslagrecht te hervormen en zoals ik het nu zie, gaat dat uiteindelijk ook daadwerkelijk gebeuren. Jij geeft aan dat het onduidelijk is wat er precies gaat veranderen en dat er daarom niet met een column op geanticipeerd kan worden. Het anticiperen op een nieuw ontslagrecht was dan ook niet mijn bedoeling met deze column (ondanks dat er wel genoeg grond is om een eerste oordeel op te vellen). De column is geschreven omdat er steeds veranderingen plaatsvinden in de plannen, waardoor veel ondernemers en werknemers geen idee hebben waar ze aan toe zijn over een jaar. Succesvol ondernemen heeft voor een groot gedeelte te maken met vooruitzien en daarop anticiperen. Als dat niet mogelijk is door steeds veranderende plannen, levert dat een aanzienlijk probleem op voor ondernemers met werknemers.

Er gaat volgens de plannen toch wel veel veranderen, met als hoofddoel de arbeidsmarkt flexibeler te maken. Om dat voor elkaar te krijgen worden een aantal maatregelen genomen die neerkomen op de vaste contracten ('onbepaalde tijd') minder vast te maken en de tijdelijke contracten minder tijdelijk. Dat zijn natuurlijk maatregelen waar je voor of tegen kunt zijn, maar het probleem is dat niemand meer weet waar hij voor of tegen is, aangezien de plannen voor het nieuwe ontslagrecht steeds weer veranderen. Momenteel zijn er weer nieuwe plannen die moeten worden uitgewerkt, die dan in een wetsvoorstel moeten worden verwerkt dat daarna ook nog moet worden aangenomen. Voor hetzelfde geld veranderen ze nog drie keer in de tussentijd door economische of politieke ontwikkelingen. Ondertussen zitten veel werkgevers en werknemers met de onzekerheid over die ontwikkelingen.

'Waar ben ik aan toe met het nieuwe ontslagrecht?' is de vraag die veel werkgevers zich de afgelopen periode hebben gesteld. De berichtgeving over dit onderwerp blijft doorgaan, vooral nu PvdA en VVD in een tijd zitten waarin ze akkoorden smeden (en deze vervolgens heroverwegen). De gemiddelde ondernemer heeft natuurlijk het liefst niet te maken met het ontslaan van werknemers. Niet enkel omdat hij liever geen reden heeft om werknemers te ontslaan, maar tevens omdat hij bang is om verloren te raken in een web van juridische ontslagregels. Termen als 'ontslagverboden', 'duaal ontslagstelsel', 'kantonrechtersformule' en 'kennelijk onredelijk ontslag' dragen hun steentje bij aan de schijnbare ondoorzichtigheid van het huidige stelsel. Met het nieuwe ontslagrecht moet het ontslaan van (voornamelijk langzittende) werknemers gemakkelijker worden. De hoofdlijnennotitie uit juni 2012 geeft inzicht: de twee ontslagroutes die we nu hebben worden omgevormd naar één ontslagroute, een ontslagvergoeding wordt verre van standaard en de opzegtermijn is altijd twee maanden. Gemak dient de mens, of in dit geval: de ondernemer. Het mooiste voor de ondernemer is dat er vooraf geen toestemming meer nodig is van UWV of kantonrechter, zolang de ontslagprocedure maar zorgvuldig is. De eerste zes maanden van de WW komen wel voor zijn rekening. Er moet enkel nog het een en het ander uitgewerkt worden in wetsvoorstellen, maar de zogenaamde 'Kunduz-coalitie' staat achter de plannen, blijkt uit het Lente-akkoord. Geen vuiltje aan de lucht, de wetsvoorstellen worden eind 2012 verwacht. Althans, dat was het plan. Niet meegenomen in die verwachtingen was de mogelijkheid dat VVD en PvdA samen een meerderheid in de Tweede Kamer zouden kunnen krijgen. In de onderhandelingen die volgen na de verkiezingen wordt besloten om de plannen aan te passen. 'Den Haag' besluit onder andere dat de opzegtermijn niet standaard twee maanden moet worden, maar beter variabel kan zijn. Ook de voorafgaande ontslagtoets door het UWV blijft bestaan. Hoe het zit met het betalen van de eerste zes maanden van de WW van de werknemer is onduidelijk. Wat er nu precies op de arbeidsmarkt gaat gebeuren is onzeker, voor zowel ondernemer als werknemer. Het lijkt ook niets uit te maken in de publieke opinie: de zorgpremie is het onderwerp dat een grote schaduw werpt over de rest van het regeerakkoord. Die zorgpremie zorgt op 12 november dan ook voor een aanpassing van het regeerakkoord. Een aanpassing van de zorgpremie en van de inkomstenbelastingtarieven. Mooie bijkomstigheid is dat er ergens 250 miljoen euro overblijft om de maatregelen op het gebied van ontslag en WW te verzachten. Wat er precies verzacht wordt is onduidelijk. Dat is het woord dat centraal staat in deze column: onduidelijk. Onduidelijk wanneer het nieuwe ontslagrecht komt, onduidelijk wat in de wetsvoorstellen zal staan, onduidelijk of er nog een aanpassing komt, onduidelijk of het in dat geval bij die ene aanpassing blijft en onduidelijk welke gevolgen het voor werkgevers en werknemers heeft. Zelfs als de wetsvoorstellen zijn gemaakt én door de Tweede Kamer zijn aangenomen, is de strijd nog niet beslecht. Veel ondernemers zullen zich het debakel met de 'nieuwe personenvennootschappen' herinneren, waarvan het wetsvoorstel jarenlang geblokkeerd werd in de Eerste Kamer waarna het werd ingetrokken. Gaat dat ook gebeuren met het nieuwe ontslagrecht? In de Tweede Kamer zouden ze zeggen: 'Mevrouw de voorzitter, dat is momenteel nog onduidelijk'.