sarek

Ik ben benaderd om mee te doen met een onroerend goed belegging in Duitsland. Commercieel ziet het er heel goed uit en de bedenkers willen wel wat extra zekerheden stellen. Ik zou dan met een kleine club anderen samen in een cv als commanditair vennoot geld beschikbaar stellen aan een Duitse gmbh die het pand aankoopt en exploiteert. Er zal ook een beherend vennoot zijn, maar dat ben ik dus niet. De CV krijgt geen aandelen in de Gmbh, het lijkt meer op een lening. De aandelen van de Gmbh zijn van iemand anders. Daarvoor krijg ik het volgende terug: 1. Mijn ingelegde geld wordt in 20 jaren terugbetaald. Doch als er genoeg geld is en ik dat ook wil dan kan dat ook eerder zijn. 2. Ik krijg 5% rente per jaar over de originele hoofdsom. Dat wil zeggen dat ik ieder jaar hetzelfde bedrag krijg ook al is een deel van het geld al terugbetaald. In wezen gaat mijn effectieve rente oplopen tot uiteindelijk 100% in het laatste jaar. Ik krijg dus geen stemrechten en mijn uitkering is ook niet afhankelijk van de winst. Het onroerend goed is voor het overgrote deel gefinancierd door de bank die natuurlijk eerst zijn geld krijgt. Welke belasting ga ik nu betalen in Nederland? Ik hoop dat het bij Box 3 blijft net als bij een scheeps CV.

Zoals ik het zie hebben we in Nederland, en in feit in heel West Europa maar een beperkt aantal structurele troeven in handen. Troef 1 is de combinatie van economiche kracht, infrastructuur en geographische ligging. Troef 2 is ons innovatiepotentieel. We kunnen niet op de langere duur niet concurreren als het gaat om loonkosten of grondstoffen. Ook zullen we zien dat wat we ook uitvinden, het zal altijd binnen korte tijd beter kunnen worden gedaan in een ander land. We zijn nu nog 'rijk', dus zo gek is het niet dat we onze structurele zwakte naar de toekomst niet goed onderkennen. Maar voor economische overleving van het westen is het gericht en gestructureerd werken aan innovatievriendelijke structuren essentieel. Wij moeten naar een vergroting van de welvaartsefficiëntie van ons economische systeem, meer nog dan dat we naar groei sec moeten streven. Het gaat niet om de innovaties an sich(omdat die vroeg of laat, zie boven, zullen worden gekopieerd) maar op een meta niveau om de inrichting van diverse zaken die het innoveerproces zelf tot een structureel onderdeel van het economische leven maakt. De vernieuwingscycli moeten van nature structureel korter worden. Zoals het nu is wordt de gemiddelde creatieveling losgelaten in een wereld die hem uit hoofde van zijn geestesstructuur vreemd, onwennig en vijandig overkomst. Een ontwerper of een computerprogrammeur is geen verkoper of boekhouder. Sterker nog, een vakspecialist, zelfs een fiscalist zoals ikzelf is ook van nature geen verkoper. Wat je nodig hebt om goed in je vak te zijn is iets heel anders dan wat je nodig hebt om te functioneren in de markt. Ik ben het eens met je stelling dat er heel vaak dingen wel goed gaan, maar niet vaak genoeg, en niet structureel genoeg. Om het extreem gechargeerd te zeggen, Veel ondernemers vinden niet uit en veel uitvinders ondernemen niet. Er blijft veel potentieel liggen. En in de internationale innovatie competitie gaat het om de marges. Elk procentje surplus dat we kunnen creeeren is een potentiële economische multiplier.

Dat gaat soms maar helaas niet altijd op. De persoonlijkheidsstructuur van een succesvolle ondernemer is bijna per definitie anders dan die van een ideeënman. Niemand is natuurlijk helemaal 'puur' in persoonlijke eigenschappen en daarom kunnen ze soms gedeeltelijk elkaars functies emuleren maar heel vaak gaat dat ook niet. Ik heb voorbeelden gezien van mensen die dat wel konden en zelf een idee op konden pakken en ontwikkelen maar ik heb ook talloze creatieve mensen verschrikkelijk in het slop zien komen omdat ze op het commerciële/fiscale/juridische slagveld niet vooruit konden komen. Heel veel nieuwe ontwikkelingen komen hierdoor nooit tot uiting.

Het valt mij op dat vrij veel goedbedoelde initiatieven om meer innovatie in de economie te brengen niet 100% succesvol zijn of meer geld kosten dan ze opleveren. Toch is innovatie essentieel. Het is voor ons land zowel een van de weinige strohalmen in een veranderende wereld als een van de punten waarop we sterk kunnen zijn, met de nadruk op 'kunnen' Waarom werkt innovatie niet altijd goed? Daarvoor moeten we denk ik meer naar de persoonlijkheidsstructuren van onze innovators, onze uitvinders kijken. Als administrateur en belastingadviseur in de allerbreedste zin van het woord, en als ietwat atypische vrije geest in mijn vakgebied signaleer ik toch wel het een en ander. Waarom laten we niet eens wat psychologie los op het probleem? Een uitvinder is een creatief denkend iemand. De geest van de creatieveling balanceert op of over de rand van chaos. Dat is essentieel voor het creatieve proces. Lineair denken leidt niet tot nieuwe uitkomsten. Je gaat sneller van A naar B, maar je komt er nooit op dat er ook een C bestaat. Wat we moeten begrijpen is dat een dergelijke persoonlijkheidsstructuur zich(uitzonderingen daargelaten) vaak niet verdraagt met de eisen die worden gesteld aan ondernemen. Als ondernemer moet je: - Ondernemingsplannen maken - Marketingbeleid uitstippelen en uitvoeren - Financieringen regelen - Belastingen regelen - Omgaan met je geld(VEEL moeilijker dan het lijkt) - Huisvesting regelen - Omgaan met personeel - Vaak moet je extrovert zijn om mensen mee te krijgen Dat is niet één functie, dat zijn er wel tien of meer. En het zijn functies waarvoor de meeste innovatoren uit hoofde van hun persoonlijkheidsstructuur en de werking van hun geest bij uitstek ongeschikt zijn Voor wie mij niet gelooft, ik maak het dagelijks zelf mee. Een creatieveling zonder goede ondersteuning moddert maar wat aan. Het is geen onwil, het is onkunde. Opleiden, voorlichten en trainen helpt niet. Naheffingsaanslagen zijn ook geen effectief leermiddel. Alleen een close en realtime samenwerkingsverband met iemand die kan ondernemen heeft enige kans van slagen. Af en toe gaat het per ongeluk goed. Dan vindt een innovator een organisator/regelaar om mee samen te werken. Misschien is dat een zakenpartner, misschien een echgeno(o)t(e) Maar dit is heel vaak een kwestie van dom geluk, heel vaak gaat het fout. Het lijkt mij daarom tijd worden om met gebruikmaking van de hier aangestipte wetmatigheden te gaan zoeken naar effectieve structuren om innovatoren en uitvoerders/beleidsbepalers bij elkaar te brengen. Laat ons hier eens creatief meer omgaan. Een innovator moet ondernemingskundige kennis niet extern 'inkopen', dat is niet voldoende. De kennis moet voortdurend iedere dag ter plaatse ter beschikking staan. Ik denk dat hier zowel ruimte is voor particulier initiatief als wel faciliterend optreden zijdens de overheid.

Met andere woorden, het zou dus mogelijk zijn om de lijfrenteuitkeringen naar gelang ze ingegaan zijn en uitbetaald worden af te boeken op de openstaande rekening-courant schuld. Je ontvangt dan voorlopig geen geld op je bankrekeningen maar van het overblijvende geld kan dan wel de loonbelasting betaald worden. Een en ander hangt natuurlijk nog wel af van de mate waarin de rekening-courant schuld nog verder gaat oplopen door opnamen en bijschrijvingen van rente.

Vraagje: wat is er bepaald over de ingangsdatum en de duur van de stamrechtuitkeringen? Vraag 2: Heeft de BV nu helemaal geen liquide middelen meer?

Dat er nog ergens een kassa stond was mij al wel duidelijk. Alleen de cliënt denkt er nog ongeschonden van af te kunnen komen. Ik bedoel eigenlijk in de richting van de cliënt zelf. Die is een beetje eigenwijs en ik wil hem goed van advies dienen en behoeden voor nog verdere ondoordachte exercities. En daarom is het verhaal van Norbert precies wat ik daarvoor nodig heb.

Aha, dit is perfect. Hier kan ik waarschijnlijk wel iets mee

In wezen was het extern verzekerde gedeelte naar verhouding tot het geheel niet eens zo heel hoog. Maar nu is het alles wat client nog over heeft en dan maakt die tegenvaller wel verschil. Ook heeft client de premies die hij betaalde voor een overbruggingspensioen en een risico dekkingspolis verward met een ouderdomspensioen. Er is enige jaren geleden van maatschappij gewisseld en pas na heel lang speurwerk heeft de verzekeringstussenpersoon kortgeleden die vergissing bemerkt alsmede alle recente opgaven van de kapitalen boven water weten te krijgen. In verhouding tot het in het geding zijnde belang zullen die adviseurs niet zo duur zijn. Maar hoe zit het nu met de gestelde vraag? Ik denk dat het doorgaan met deze exercitie heel duur zal gaan uitpakken.

Ik heb een klant die in zijn beheer BV zijn pensioen gedeeltelijk heeft ondergebracht. Ik doe de admin en de aangiften van hemzelf en zijn BV Nu heeft hij er lekker op los geleefd met als gevolg dat de pensioenverplichting nu ongeveer vijf keer groter is dan het resterende pensioenkapitaal. Aan de andere kant is tegenover de pensioenvoorziening van een paar ton nu een even grote rekening courant schuld op de bv onstaan. Nu is het moment daar dat de pensioenvoorziening in is gegaan. Er is nog net genoeg geld om de loonbelasting over de berekende termijnen te betalen maar er is geen rooie cent om uit te betalen, we kunnen alleen nog maar de uitbetaling in mindering brengen op de rekening courant schuld. Het probleem van client is dat zijn inkomen met inbegrip van dit inmiddels virtueel geworden pensioen nu toch fiscaal gezien zo hoog ligt dat hij netto veel te weinig overhoudt om van te leven. De pensioenuitkeringen van de verzekeraar vielen ook al heel vies tegen omdat er blijkbaar een miscommunicatie is geweest tussen hem en zijn verzekeringsagent. Voor elke bruto euro die hij nog echt in handen krijgt worden er effectief meer dan 2 belast. Cliënt komt bij mij met het wilde idee om om het pensioenkapitaal in een keer bij de winst van de BV bij te boeken en daar dan maar VPB over te betalen tegen de huidige lage tarieven. Zijn pensioencontract zou dan dus niet regulier tot uitvoering komen. Ik denk dat dit helemaal niet kan en dat cliënt en zijn BV hele grote prenten in de LB/IB sfeer kunnen verwachten. Ik moet het echter kunnen onderbouwen want cliënt heeft het erover om wat dure fiscale adviesjongens erbij te slepen.

Ik heb de laatste tijd wisselende ervaringen met de belastingdienst. Het lijkt erop dat de verschillende onderdelen onderling een groot kwaliteitsverschil laten zien. Het komt inderdaad ook minder vaak voor dat de belastindienst wil meedenken met een ondernemer, maar helemaal uitgesloten is het nog steeds niet. Kortgeleden heb ik een hele lastige zaak met medewerking van de belastindienst naar volle tevredenheid weten op te lossen. Dat gezegd hebbende: Telkens waar de belastindienst mankracht nodig heeft om bijv. bezwaren te behandelen of iets anders gecompliceerds te regelen blijkt het mij dat er zeer grote vertraging optreedt. Het geeft het gevoel dat de specialisten daar ernstig overwerkt zijn. De lopende zaken en de reguliere aanslagregeling ondervindt mi. minder van de problemen, zeker niet als dat in het voordeel van de belastingdienst zelf is. Dan werken ze erg snel. Een tweede punt waar ik mee zit is het volstrekt genadeloze en harteloze invorderingsbeleid. Zodra blijkt dat iemand ondernemer is, is er geen enkele ruimte te verwachten. De antwoorden zijn altijd standaard en voorgekookt en ook de bezwaarfase wordt voortvarend met dezelfde rücksichtslosigkeit afgewikkeld. Je weet wel, de belastingdienst is geen bank, de concurrentieverhoudingen worden verstoord enz. enz. De conclusie staat al vast voordat het bezwaar ontvangen is. Het zal de Vinkenslag weerslag wel zijn. Ondernemers die gewoon pech hebben gaan gewoon kapot. Een tweede kans is er nooit. Ik ken situaties waarin mensen hebben geprobeerd met bloed, zweet en tranen (die laatste 2 letterlijk) een ondernemingkje op te zetten. In de startfase loopt het dan even tegen. Maar nu eindelijk de cijfertjes de goede kleur gaan krijgen en afbetalingspotentieel gaat ontstaan komt de belastingdienst langs met een uiterst onbuigzaam invorderingsbeleid voor oude IB schulden. Ondanks het feit dat een alleszins redelijk voorstel naar de BD toe is gedaan. Alsof de ondernemer echt met alle geweld kapot moet, zo komt het over. Terwijl de ondernemer going concern gezien de stijgende omzetten wel degelijk zou kunnen betalen en hij als failliet gewoon helemaal niets heeft. Alles wat er is van enige waarde is beclaimd met hypotheek.

Overigens is het recht op ondernemersaftrek ook nog mede afhankelijk van het voldoen aan het urencriterium van 1225 aan de onderneming bestede uren. Zonder dat is het verschil tussen een onderneming voor de inkomstenbelasting en een werkzaamheid erg klein. Het criterium voor het aannemen van ondernemersschap voor de omzetbelasting wordt veel sneller gehaald. Het verrichten van leveringen of diensten is daarvoor al snel voldoende. Wel is het mogelijk dat voor bepaalde opleidingen aan jongeren een vrijstelling kan gelden, maar die zal neem ik aan niet voor de tekenlessen gaan gelden.

Even terug naar de vraag van de TS: Of er een onderneming is beoordeelt de belastingdienst verschillend voor de BTW en voor de inkomstenbelasting. Voor de BTW is al heel snel sprake van een onderneming. Voor de inkomstenbelasting is het misschien beter erop aan te sturen door te gaan met de kwalificatie "resultaat uit overige werkzaamheden" Dit heeft als voordeel dat de administratie en het doen van de aangifte inkomstenbelasting allebei een stuk eenvoudiger worden en er dan misschien ook geen boekhouder meer nodig is. Het belangrijkste nadeel van het verliezen van de ondernemersstatus is wel dat er geen recht meer zal bestaan op zelfstandigenaftrek, en nog een paar andere faciliteiten. Als je dus inderdaad kan laten zien dat je nog altijd ieder jaar 1225 uren aan de zaak besteed dan is deze optie niet voordelig. LWAP/je

Alle Cao's die algemeen verbindend zijn verklaard zijn te vinden op: http://cao.szw.nl/ LWAP/je

Beste Denarius, Het gaat inderdaad om een ondernemer in de grafische/ontwerpsector die zijn onderneming enige jaren geleden had ingebracht in een BV doch indertijd, eerder door onwetendheid dan door kwade wil zijnerzijds, enige formele zaken niet goed op orde had gebracht. Hij komt nu met de vraag bij mij omdat de belastingdienst nu moeilijk gaat doen over de economische overdracht, en de man inderdaad het tbs regime in wil sturen. Omdat ik in deze zaak alle opties open wil houden in het kader van de onderhandelingen met de fiscus wil ik graag alle mogelijke kanten van de zaak duidelijk hebben. Dit waren, zoals gezegd, de enige punten waar ik zelf niet uitkwam, omdat ik iets dergelijks nog niet eerder tegen was gekomen.