Karel Kerel

Het begint met wat er in de statuten staat, de afspraken die daarover gemaakt zijn.

 

Ik kan me voorstellen dat hij niet zomaar zijn aandelen wil verkopen, zeker als jij er straks fanatiek mee aan de slag gaat bestaat de kans dat de aandelen wellicht nog meer waard worden.

De statuten zijn inmiddels in m'n bezit. Ik laat de accountant nog even nakijken of ik het goed begrepen heb, maar voor zover ik lees is ieder 50/50 aandeelhouder, er staat in dat er een directeur benoemd kan worden, maar ik kan er niet uithalen dat m'n vader dat is, en wat dat voor de rest voor voordelen zou hebben. Alle grote beslissingen moeten met de andere aandeelhouder besproken worden.

Met heb bedrijf gaat het de laatste tijd echter (mede door de crisis) niet zo goed, en om het bedrijf de goede kant op te krijgen zal er iets moeten gebeuren. Mijn vader wil op zijn leeftijd echter geen (grote) ommezwaai meer maken, feitelijk is hij al jaren met penioen!

Des te meer reden om de man toch proberen bij ons aan tafel te krijgen, en idd te praten met elkaar. Maar gezien hetgeen ik tot op heden van hem gehoord heb, acht ik de kans heel klein dat hij zal meewerken. Balen zeg!!

Al met al een lastige situatie die ontstaan is, ik was nogal verbaasd te lezen dat een geldschieter al 35 jaar bij een bedrijf is betrokken maar dat er geen persoonlijke relatie is tussen de beide 50% aandeelhouders. ik vind dat een uitzonderlijke (om niet te zeggen vreemde) situatie. En ik denk dat daar ook de kern en de oplossing van het probleem zit. Door het ontbreken van een persoonlijke relatie is mist een belangrijk ingredient, de gunfactor. Dat jou vader zijn bedrijf niet zomaar weggeeft is heel begrijpelijk en hoewel de strategie van Ruben goed kan werken snap ik dat dat een heel moeilijke keuze is voor je vader ook al is het uiteindelijke doel niet om het bedrijf ook daadwerkelijk te verkopen aan "B". Die onvermijdelijke persoonlijke betrokkenheid van je vader zal altijd een lastige factor zijn in de afwikkeling (geen verwijt, gewoon een vaststelling. Evenzo is er heeft de andere aandeelhouder maar 1 belang, jaarlijks rendement behalen zoals de afgelopen 35 jaar. Veel ander belang kan er niet zijn, hij toont geen betrokkenheid met het bedrijf door het te bezoeken (behalve dan kortgeleden als een soort inspectie) of door regelmatige ontmoetingen met je vader en/of de accountant over de stand van het bedrijf.

 

De oplossing van dit probleem zal dus liggen ik het oplossen van het probleem van aandeelhouder B.

Dit vind ik een interessante theorie, zal een proberen hier antwoord op te vinden.

Het is belangrijk om uit te vinden wat het belang van B is om niet te verkopen, daarin kan de accountant een rol spelen, hij is kennelijk al 35? jaar van beide adviseur.

Volgens B moet de accountant lekker de administratie doen, en zich verder nergens mee bemoeien, hij regelt alles zelf wel zegt ie.

Ik kreeg bij het lezen van dit stuk (en door een paar praktijkervaringen) de indruk dat aandeelhouder B vooral verrast is door het uitkoopvoorstel en zich nu zorgen maakt over zijn toekomstige inkomsten, Een geld bedrag ineens waar ook een dergelijk inkomensstroom mee gekocht kan worden (bijv lijfrente) ziet men niet als aantrekkelijk men is bang voor grote fiscale afrekeningen.

Het eerste gesprek over uitkopen is middels de accountant al een jaar geleden gevoerd, een echt aanbod hebben we 6 maanden geleden voor 't eerst gedaan. B is in de gelukkige positie er financieel warmpjes bij te zitten, en heeft nog steeds een (2e) eigen, goed lopend bedrijf, en in het verleden met succes grote lappen grond kunnen verkopen tbv nieuwbouw-projecten. Wellicht ziet ie in de gebouwen en terreinen toch meer potentie dan de accountant aangeeft?? Appeltje voor de dorst of zo? Ik heb 'm deze vraag gesteld, maar een echt antwoord hierop heeft hij ons nog niet gegeven, hij had er nog niet over nagedacht, volgens eigen zeggen.... (Ik word hier zo MOE van!!)

 

Misschien zou in dit geval een oplossing kunnen liggen in het splitsen van het vastgoed van de bv. Waarin aandeelhouder B het vastgoed krijgt en huuropbrengsten voor 10 jaar. Terwijl jij, al dan niet samen met je vader de werkzaamheden kunt voorzetten. De huuropbrengsten komen dan voor B in de plaats van het rendement dat hij nu heeft. Uiteraard is een en ander afhankelijk van de waarde van het vastgoed en de waarde van de rest van het bedrijf of dit een redelijke deal is.

Deze deal is niet redelijk, het vastgoed is mede door het grote grondoppervlakte (>3000 m2) meer waard dan de rest van de B.V.

Maar er kan natuurlijk altijd met de hoogte van de huur worden gespeeld of een betaling ineens door een van de aandeelhouders aan de ander om het verschil in waarde goed te maken.

Ik realiseer me dat ik ernaast kan zitten met de inschatting van positie van B, maar mijn ervaring is wel dat aandeelhouders vaak afhoudend zijn omdat ze bang zijn een goede investering/inkomstenbron te verliezen en daarmee een deel van hun financiële zekerheid. Als je dat probleem weet te ondervangen. dan ben je vaak al een stuk verder. Strikt formeel is zijn financiële zekerheid natuurlijk niet jou/jullie probleem en moet je oppassen niet voor hem te gaan denken maar meedenken levert waarschijnlijk sneller resultaat bij het zoeken naar een oplossing.

 

Leuke case dit. Tijd om de andere aandeelhouder wat te 'prikkelen'...

Ben ik voor!

Voor het gemak noem ik jouw vader dan maar even A en de andere aandeelhouder B. Dat scheelt wel zo veel typewerk. Here we go...

 

Status Quo: A en B zijn elk voor 50% aandeelhouder van bedrijf X. A vind het tijd voor wat anders en heeft zoon C bereid gevonden het bedrijf voort te zetten. Maar C wil 100% van de aandelen. A heeft een bod gedaan op de aandelen van B maar vangt geen luisterend oor.

 

In de meeste aandeelhoudersovereenkomsten staat de bepaling dat als één van de aandeelhouders (de scheidende aandeelhouder) zijn aandelenpakket wil verkopen, hij deze verplicht is aan te bieden aan de andere aandeelhouders (zittende aandeelhouders). Logisch, want je wil niet ineens met andere compagnons te maken krijgen omdat je scheidend aandeelhouder in een dronken bui zijn pakket aandelen op de pokertafel heeft gelegd (en verloor!).

 

A dient dus zijn aandelen aan te bieden aan B.

A gunt B de aandelen niet, omdat A er zelf atijd werkzaam was, en vindt recht te hebben het bedrijf in z'n familie te houden. (Hoewel ik snap dat dit juridische een HEEEEEL ander verhaal is). Ik weet gewoon zeker dat m'n vader nooit zijn aandelen aan z'n compagnon zal aanbieden, voor hem ligt er veel gevoel bij het bedrijf, en z'n compagnon is er in al die jaren nooit meer geweest, en heeft voor m'n vader dus helemaal afgedaan wat dat betreft.

 

A schrijft nu een aangetekend schrijven naar B, met daarin de uitleg van de situatie. Voorzien van een ultimatum doet A het verzoek aan B in overweging te nemen ook zijn helft van het bedrijf te verkopen. Drie mogelijkheden: B reageert positief (zaak opgelost), B reageert negatief of B reageert niet (wat in feite hetzelfde resultaat heeft)

 

Als B niet of negatief reageert doet A natuurlijk nog een stuk of drie pogingen om via een aangetekend schrijven met B in onderhandeling te komen. Ondertussen zoekt A verder naar een koper voor het 50% belang. Weer niet wat C voor ogen heeft, maar een koper zoeken is nog altijd wat anders dan een koper vinden, en een koper vinden wil nog niet zeggen dat de deal ook gesloten kan worden. Hoe dan ook is dit wel een belangrijke stap in het proces. Dossieropbouw is hier het toverwoord.

 

We zijn een tijdje verder en het dossier ziet er nu als volgt uit: Diverse aangetekende brieven waar B niet op heeft gereageerd, een bod van C op 100% van de aandelen, en één of meerdere onderhandelingen voor 50% die op niets zijn uitgelopen. Terug naar de ganzenveer en het perkament voor weer een aangetekend schrijven aan B.

 

Dit keer het verzoek om een gefaseerde overname van de aandelen te overwegen. 10% per direct, en daarna 10% per jaar. Als B hapt, is C wel meteen de grootaandeelhouder en heeft daarmee altijd een meerderheid van stemmen in de aandeelhoudersvergadering. Vier jaar later is de BV 100% eigendom van C. Maar de kans is groot dat B het een beetje tegenvalt om minderheidsaandeelhouder te zijn en na één of twee jaar alsnog zijn aandelen wil overdoen. Hoe dan ook, de gefaseerde overname kan een sterk onderhandelingspunt zijn.

 

Het kan natuurlijk ook zijn dat B ook op dit voorstel niet of negatief reageert. Dan hebben we te maken met een hele andere situatie. De houding van B heeft als resultaat dat het aandelenpakket van A waardeloos geworden is. Iets heeft tenslotte pas waarde op het moment dat er een transactie plaatsvind. (Meer over waardebepaling hier en hier.) We kunnen het gedrag van B noemen wat we willen, dwarsliggen, etteren, dwarsbomen of saboteren (mijn kinderen hebben het in zo'n geval over pesten), maar het resultaat van dat gedrag blijft nadelig voor A. En dat is niet eerlijk! Gelukkig vind de wetgever dat ook, en heeft daarvoor de ondernemingskamer in het leven geroepen. Een speciale rechtbank die in dit soort gevallen uitspraak kan doen. In principe heeft B het recht om zijn aandelen te behouden als hij dat wil, maar niet ten koste van anderen.

 

Okay, dossieropbouw, klinkt inderdaad goed.

Een ander argument kan zijn dat A zijn werkzaamheden voor de BV hoe dan ook zal staken. Zonder de bezielende leiding van A -die de kar tenslotte altijd al heeft getrokken- zal het snel bergafwaarts gaan met de BV en de aandelen van B zullen daarmee net zo waardeloos worden als de aandelen van A. Een situatie die beide partijen niet willen, lijkt me.

Lijkt me heel realistisch gezien de leeftijd (en gezondheid) van aandeelhouder A. Maar zijn we hier uiteindelijk beter mee? Er staat ook een pand te verstoffen als we dat doen. Ik (C, zoals jij me noemt), kan dan ergens anders voor mezelf beginnen. Wel zuur, na zoveel jaren je bedrijf zo te moeten sluiten.

De juridische houdbaarheid van het geheel staat of valt met wat er in de aandeelhoudersovereenkomst staat. Maar ik denk dat je in het bovenstaande relaas wel wat aanknopingspunten kunt vinden om het contact met B vlot te trekken. In ieder geval is een degelijke dossieropbouw in dit soort situaties geen overbodige luxe, en de gang naar de rechtbank helaas een bittere noodzaak.

 

 

 

(Riep er iemand dat er koffie was???)

Geweldige bijdrage van Ruben.

 

Er is inderdaad zoiets als een Ondernemingskamer die bij dergelijke geschillen uitkomst kan bieden.

Nadeel is echter dat de procedure kostbaar is en over het algemeen zeer lang (jaren) kan duren.

Ik spreek niet uit eigen ervaring maar ik heb wel ooit aanleiding gehad om me er in te verdiepen.

 

De weg van de minste weerstand is uiteraard om er gezamenlijk uit te komen. Wellicht dat aandeelhouder B

gevoelig is voor het argument zijn aandelen waardeloos zullen worden wanneer A met pensioen gaat en het bedrijf

daardoor hard achteruit zal gaan.

 

Groet,

Alex

 

Tja, de deur sluiten, en ergens anders dus opnieuw beginnen. Klinkt opzich niet verkeerd, het truckje wat ik daar deed, kan ik ergens anders ook wel doen, en als ik niet te ver wegga, kan ik misschien wel wat klanten zover krijgen met me mee te gaan.

Wat wel jammer is is dat de gebouwen die er liggen een waarde vetegenwoodigen, die dan totaal niet benut wordt. Dat terwijl het wel (door m'n vader of mij) onderhouden moeten worden. En mocht de BV na een x-aantal jaren toch verkocht worden, dan profiteert aandeelhouder B weer mee van waardestijgingen van het onroerend goed.

Stel dat ik ergens anders iets zou huren en opnieuw zou beginnen, in welke vorm zou ik dat dan 't beste kunnen doen, ook weer B.V.? (Maar dan niet 50/50 met iemand ;D) Heb me hier eigenlijk nog niet in verdiept, maar wordt wel tijd geloof ik.

In de praktijk is de procedure bij de ondernemingskamer zo heftig, tijdrovend en duur dat het waarschijnlijk niet zal gebeuren in deze casus. Ik kan op basis van het verhaal geen inschatting maken van de waarde van het bedrijf maar daar heeft het natuurlijk wel mee te maken of het ooit zover zal komen.

 

Een 50/50 aandeelhouderschap is altijd een probleem als één van beide aandeelhouders weg wil of zijn aandelen wil verkopen. De andere aandeelhouder heeft gewoon erg veel macht in dit verhaal.

 

Heb jij zelf een concurrentie- of relatiebeding? Kun jij voor jezelf beginnen en klanten meenemen? Dat is in de praktijk misschien nog de beste optie. Het is erg afhankelijk van de casus, wie werken er nog meer? Als alleen jij en je vader er werken is het allemaal wat makkelijker dan wanneer er nog personeel is.

 

Maar jouw concrete vragen: kom je ooit nog van hem af op een nette manier......? Mijn antwoord is: waarschijnlijk niet. HIj heeft net zoveel rechten als jouw vader hoogstwaarschijnlijk (even statuten en andere overeenkomsten checken) en je kunt hem niet eenvoudig dwingen om te verkopen of te kopen.

 

fNee, een concurrentie- of relatiebeding is er niet, gelukkig. Wat er wel is is een pand, met een flinke lap grond erbij, ook allemaal bezit van de B.V..... Personeel is er niet behalve een boekhouder en wat oproepkrachten.

Heb de statuten gekregen, (gisteren opgehaald), bleken we de eerdere statuten (van toen het nog NV was) te hebben meegenomen., dus niet die van de B.V. Morgen meteen omruilen voor de goede....

Waarom bel je hem niet gewoon op om een afspraak te maken dit met zijn 3tjes eens door te spreken? Als hij je aan de lijn heeft kan hij je een stuk moeilijker aan het lijntje houden (pun intended).

Ja, is gebeurd, maar heeft dus tot een grote teleurstelling geleid. Hij zou ons terugbellen om een afspraak te maken enkel dagen later. Dat deed ie niet, hij kwam enkele dagen later (gisteren, op de dag dat ik dit account aanmaakte) het bedrijf binnenlopen, inspecteerde ongevraagd alle ruimtes en activiteiten, en vroeg naar de baas. Het gesprek was waardeloos, hij deed alsof ie niet wist wat ie wilde omdat ie nog niet had nagedacht, en wilde niks afspreken voor vervolgafspraken, of wat dan ook.

M'n vader was met stomheid geslagen, en ook behoorlijk verslagen, kan ik je zeggen.

Ik wil dus graag zijn/onze juridische positie weten, maar begrijp dat de statuten hiervoor essentieel zijn. Die krijg ik morgen.

De beide aandeelhouders kennen elkaar niet en is er ook geen contact geweest? Hoe zat het dan met het goedkeuren van de jaarstukken? Ik zou toch de statuten van de BV goed nalezen, misschien zijn er destijds bepaalde bevoegdheden aan jouw vader toegekend.

Kennen elkaar IN FEITE niet. Natuurlijk hebben ze in 't begin contact gehad, rondom de opstart van het bedrijf.

M'n vader en de andere aandeelhouder hebben toevallig dezelfde accountant, deze overlegt de jaarstukken steeds aan de andere aandeelhouder. Ja, en we weten waar hij woont, maar ik heb 'm in die 20 jaar dus nog nooit ontmoet.

De statuten van de BV ben ik door drukte op de zaak op 't laatste nippertje vergeten op te halen, ga ik morgen zeker voor zorgen.

Het begint met wat er in de statuten staat, de afspraken die daarover gemaakt zijn.

 

Ik kan me voorstellen dat hij niet zomaar zijn aandelen wil verkopen, zeker als jij er straks fanatiek mee aan de slag gaat bestaat de kans dat de aandelen wellicht nog meer waard worden.

De statuten heb ik niet bij de hand, maar zoals gezegd zijn beide heren 50/50 aandeelhouder, en m'n vader is de directeur. Ik zal 'm vanavond eens vragen de statuten in te zien.

Zijn kant van het verhaal begrijp ik ook, maar ik zou 't prettig vinden als er in elk geval een gesprek of onderhandeling op gang kwam.

Mijn/onze kant van het verhaal is dat mijn vader als z'n zakenparner beiden 65+ers zijn, dus het wordt langzaamaan wel tijd om te gaan denken hoe verder te gaan met het bedrijf. M'n vader en ik hebben besloten dat ik het bedrijf zou kunnen voorzetten/overnemen, maar dan niet in de huidige vorm met een "vreemde" aandeelhouder erin.

Met de aandeelhouder is er de afgelopen 35 jaar nooit contact geweest, beide heren kennen elkaar in feite helemaal niet.

We hebben de accountant de waarde van 't uitkoopbedrag laten uitrekenen, en dit aan de zakenpartner aangeboden,

 

Hmmm... denkfout. De verkoopprijs is niet gelijk aan de boekhoudkundige waarde van een bedrijf

50% van een bedrijf kan € 250.000,- waard zijn volgens de accountant, maar toch verkoopt de aandeelhouder het niet onder de € 500.000,-.

 

Heb je de zakenpartner wel concreet gevraag of hij wil verkopen en zo ja, wanneer, en tegen welke prijs?

 

 

Ja, dat hebben we zeker. Hij wilde daarop een voorstel van ons krijgen over het bedrag, vandaar dat we dit hebben laten uitrekenen. We hebben hem gevraagd wat hij ervan vindt, en op het bod te reageren. Zijn enige reactie is echter dat hij er nog niet over heeft nagedacht, en dat al 6 maanden lang! Hij komt ook niet met een tegenbod, of wat voor ander voorstel dan ook. Het lijkt erop dat hij er helemaal niet vanaf wil.

 

Raad gevraagd! Allereerst een situatieschets: Bv met 2 aandeelhouders, beide 50%. De ene (m'n vader) is directeur en sinds 35 jaar actief werkzaam in 't bedrijf, de ander is indertijd als geldschieter in de BV gekomen, en dus niet werkzaam in het bedrijf. Zelf werk ik sinds 20 jaar in 't bedrijf, maar dat doet in deze niet echt terzake, denk ik.

Nu wil ik in overleg met pa graag z'n bedrijf overnemen, en om te beginnen hiervoor de BV-aandelen van de zakenpartner van pa overnemen, maar van de zakenpartner hoeft 't allemaal niet zo. We hebben de accountant de waarde van 't uitkoopbedrag laten uitrekenen, en dit aan de zakenpartner aangeboden, maar hij zegt de laatste 6 maanden steeds dat ie er nog niet over heeft nagedacht, en nog niet weet wat ie wil.

Wij willen graag vooruit, maar zo schiet het niet op. Wat is mijn/mijn vaders juridische positie? Komen we ooit nog op een nette manier van deze man af? Een bedrijf overnemen met deze man erbij zie ik niet zitten.