Mijn alternatief is -en daarmee schaar ik mij bij anderen in dit topic- is om na te denken over manieren van het verschaffen van inkomsten die niet direkt gerelateerd zijn aan calvinistische uitgangspunten. Wat mij verbaast is, dat ik meende dat juist de voorstanders van 'afrekenen op de euro' gevoelig zouden zijn voor 'het kost net zo veel als wat wij nu hebben', maar dat pakt anders uit. Ik zie om mij heen alleen maar argumenten die er op neerkomen dat besparen goed is, soms te koste van andere uitgangspunten, maar dat gaat blijkbaar niet op voor arbeid (of het ontbreken daarvan).
Vraag: "Als wij iedere Nederlander (laten wij het beheersbaar houden) een survival inkomen kunnen verschaffen zonder dat het ons meer kost dan nu, mede omdat er geen te controleren voorwaarden aan zitten, is dat acceptabel?"
Ik proef hier toch een hoop 'neen's". Is dat een kwestie van 'arbeid adelt'?